Categories
Λάβαμε

Από mail που μας ήρθε

Αναδημοσιεύουμε το κάτωθι κείμενο, όχι επειδή εγκαλούμαστε από κάποιον να συμμορφωθούμε στο δημοκρατικό “δικαίωμα λόγου σε όλους”, αλλά επειδή καλό είναι να εκθέτουμε που και που την κενού λόγου και περιεχομένου κριτική. Μετά το κείμενο ακολουθεί μια μικρή απάντηση.

το mail:

Επειδή είμαι άνθρωπος του χώρου, ντρέπομαι γιά την κατάντια της δημοσιογραφίας, στην οποία εισέδυσαν αγράμματοι, αμόρφωτοι και άτομα ακατάλληλα γιά το λειτούργημα αυτό.
Ακόμη, γιά να δείτε το “μεγαλείο” της “δημοκρατίας” σας, όπως εσείς την αντιλαμβάνεστε, αν υπέγραφα φανερά, φαρδιά πλατειά όπως το συνηθίζω συνήθως, άραγε πως θα με αντιμετωπίζατε; Κι ακόμα, έχετε το κουράγιο να ανεβάσετε αυτό το e-mail στο site σας;
Πρώτα να μάθετε Ελληνικά, τρομάρα σας, που αυτοονομάζαστε, (και αλοίμονο αν είσαστε κιόλας, δημοσιογράφοι).
Δείτε πόσα “μαργαριτάρια” (γνωρίζετε άραγε την μεταφορική σημασία της λέξης αυτής); αλίευσα στο κείμενό σας.

Η ΕΣΗΕΑ απαγορεύει σε εργαζόμενους των ΜΜΕ να πραγματοποιήσουν συνέλευση
ενάντια (;) στις απολύσεις

Την Τρίτη 27/1 είχε καλεστεί (ποιός η συνέλευση); συνέλευση έμμισθων, άμισθων, μπλοκάκηδων», «μαύρων», ανέργων και φοιτητών στον χώρο των ΜΜΕ στο κτίριο της EΣΗΕΑ. Η συνέλευση αυτή είχε προπαγανδιστεί (γνωστοποιηθεί είναι το σωστό) ΔΗΜΟΣΙΑ, τόσο μέσα από το blog της συνέλευσης, όσο και με κείμενο που μοιράστηκε στους εργαζομενους/ες του Έθνους, της Ημερησίας και του Γκολ. Η συνέλευση αυτή είχε ως θεματική (;)(εδώ γελάμε, θέμα είναι το σωστό ), την συνέχεια των δράσεων των εργαζομένων ενάντια στο κύμα μαζικών απολύσεων που ήδη έχει ξεκινήσει στη βιομηχανία των ΜΜΕ, καθώς και την συγκέντρωση πληροφοριακού υλικού που δεν έχει δημοσιοποιηθεί από τα αστικά ΜΜΕ (μπορείτε να μας πείτε ποιά είναι τα μη αστικά ΜΜΕ;) με στόχο την προετοιμασία ανοιχτής εκδήλωσης αντι-πληροφόρησης. Ο τόπος της συνέλευσης είχε
αποφασιστεί να είναι το κτίριο της ΕΣΗΕΑ στην Ακαδημίας, για δυο λόγους: Πρώτον, γιατί οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ εκεί έχουν μάθει να συγκεντρώνονται για τα συνδικαλιστικά τους ζητήματα. Δεύτερον, γιατί η ανοιχτή συνέλευση που καλούσε αποτελεί φυσική συνέχεια των ζυμώσεων που πραγματοποιήθηκαν στις ανοιχτές συνελεύσεις της Κατάληψης της ΕΣΗΕΑ, όσο αυτή διήρκησε (10-16/1).

Το κτίριο της ΕΣΗΕΑ εκείνη την ημέρα ήταν από το απόγευμα κλειδωμένο με τα ρολά κατεβασμένα, έτσι ώστε να απαγορεύεται η είσοδος στους εργαζόμενους. Ο φύλακας μας πληροφόρησε ότι η διοίκηση της ΕΣΗΕΑ έχει δώσει εντολή το κτίριο να κλειδώνεται, όσο δεν παρευρίσκεται εκεί κάποιο μέλος του Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ, «για λόγους ασφαλείας». Σε ανακοίνωση του μια μέρα μετά ο έτερος συνδικαλιστοτοπατέρας εν ονόματι (γιατί εν ονόματι; το εν τί χρειάζεται;) Τσαλαπάτης υποστηρίζει ότι «αποσοβήθηκε την τελευταία στιγμή κατάληψη»!!!
Υπενθυμίζουμε ότι το κτίριο της ΕΣΗΕΑ είχε παραμείνει κλειδαμπαρωμένο και την Παρασκευή 16/1, την στιγμή που από νωρίς το πρωί η κατάληψη έληξε με κείμενο που «καλούσε» την «επίσημη» ΕΣΗΕΑ να συνεδριάσει για το ζήτημα των 100 απολύσεων, που είχε προαναγγείλει την προηγούμενη η διοίκηση του Έθνους. Τότε, η ηγεσία της ΕΣΗΕΑ επιχείρησε ΚΡΥΦΗ συνάντηση με τους εκπροσώπους των εργαζομένων στο Έθνος σε άλλο κτίριο, με την πρόφαση ότι δεν γνώριζαν την κατάσταση στην οποία βρισκόταν το κτίριο λόγω της κατάληψης!

Με βάση όλα τα παραπάνω είμαστε αναγκασμένοι για άλλη μια φορά να καταγγείλουμε την εργοδοτική λειτουργία της ΕΣΗΕΑ, όχι επειδή εμείς εκπλησσόμαστε (;) από τον θεσμικό της ρόλο, αλλά για να γνωστοποιήσουμε τα κάτωθι σε όσους/ες συναδέλφους έχουν ακόμα συνδικαλιστικές αυταπάτες για μια «άλλη ΕΣΗΕΑ»:

1. Η ΕΣΗΕΑ κατέχει το θλιβερό προνόμιο να είναι μια συνδικαλιστική ένωση που απαγορεύει σε εργαζόμενους του κλάδου που υποτίθεται ότι εκπροσωπεί, την είσοδο στο κτίριο της. Δεν μιλάμε καν για τους μπλοκάκηδες, τους «μαύρους» και τους «άμισθους» εργάτες των ΜΜΕ που η ΕΣΗΕΑ έτσι κι αλλιώς δεν θέλει να τους εκπροσωπεί (αφού προσποιείται πως δεν υπάρχουν), αλλά για τους δημοσιογράφους που είναι κανονικά σε μισθολόγιο και τους απαγορεύεται η είσοδος στο κτίριο που λειτουργεί η συνδικαλιστική ένωση που θεσμικά τους
εκπροσωπεί.

2.Την στιγμή που η εργοδοσία έχει αρχίσει ήδη να προχωρά σε μαζικές απολύσεις, η ΕΣΗΕΑ κατέχει επίσης το θλιβερό προνόμιο να είναι μια συνδικαλιστική ένωση η οποία, όχι μόνο κάνει πως δεν υπάρχουν απολύσεις, αλλά απαγορεύει και σε εργαζόμενους-ες να πραγματοποιήσουν κατ’ αρχήν εκδηλώσεις ενημέρωσης γύρω από τις απολύσεις!

3. Οι ίδιοι ουσιαστικά που σκίζουν (σας ενοχλεί ηλ έξη διαρρηγνύουν ή δεν την γνωρίζετε κάν;) τα ιμάτια τους για την «ενημέρωση της κοινωνίας», συνεδριάζουν και συνομιλούν στα κρυφά και συνωμοτούν ενάντια σε ανοιχτές, δημόσιες διαδικασίες! Η ΕΣΗΕΑ κατέχει το θλιβερό προνόμιο να είναι μια συνδικαλιστική ένωση που όχι μόνο δεν θέλει οι εργαζόμενοι/ες του κλάδου της να ενημερώνονται για το τι συζητά, αλλά τους/τις απαγορεύει και τη
συζήτηση!!!

Όσον αφορά τους Σομπολοτσαλαπάτηδες, επειδή διαπιστώνουμε ότι παρακολουθούν προσεκτικά τις ιστοσελίδες μας, θα θέλαμε επίσης να τους πούμε δυο λογάκια: Πρώτον, μπορούν να απολαμβάνουν ήσυχοι τις δερμάτινες πολυθρόνες τους πίσω από τα κατεβασμένα ρολά του κτιρίου τους, χωρίς τον φόβο εισβολής «άγνωστων ατόμων με υπνόσακους». Είμαστε σοβαροί ενήλικοι άνθρωποι με χιλιάδες καθημερινά προβλήματα λόγω της μισθωτής/άμισθης εργασίας ή της ανεργίας και οπότε (και, οπότε, είναι δύο αντιθετικοί σύνδεσμοι και δεν μπαίνουν ποτέ μαζί) δεν έχουμε την πολυτέλεια να παιχνιδίζουμε όπως αυτοί με ρολά και τζαμαρίες. Προέχει αυτή την στιγμή να βρίσκουμε ένα μέρος για λίγες ώρες της εβδομάδας, έτσι ώστε να μπορέσουμε να οργανώσουμε τις όποιες δυνάμεις μας ενάντια στην εργοδοτική επίθεση που δεχόμαστε. Δεν έχουμε κανένα φετίχ με το κτίριο της ΕΣΗΕΑ σε αντίθεση με αυτούς.

Δεύτερον να είναι σίγουροι ότι όποτε αποφασίσουμε ότι μας συμφέρει να ξανααπελευθερώσουμε για εργατική χρήση το συγκεκριμένο κτίριο, τα κατεβασμένα ρολά θα είναι το τελευταίο που θα μας απασχολήσει. Γι’ αυτό τους συμβουλεύουμε άμα θέλουν να είναι σίγουροι ότι δεν θα ξαναπραγματοποιηθεί ο «εφιάλτης» μιας κατάληψης στην ΕΣΗΕΑ, να περιφρουρούν κάθε μέρα, όλο το 24ωρο το κτίριο, κι αν δεν φτάνουν οι βάρδιες ας καλέσουν τους φίλους τους, εργοδότες και μπάτσους, που επίσης διαπιστώνουμε ότι πανικοβάλλονται με
οτιδήποτε δημοσιεύουμε στο blog μας. Δεν φταίνε άλλωστε σε τίποτα οι συμπαθείς εργαζόμενοι – θυρωροί της εισόδου, για να φορτώνονται με παραπάνω δουλειά λόγω των φοβιών των γραφειοκρατών.

ΤΡΙΤΗ 3/2 20:00 Τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ Πανεπιστημίου Αθηνών (Καλαμιώτου
2, Πλ. Καπνικαρέας): ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΣΤΑ ΜΜΕ ΚΑΙ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΙΝΗΜΑΤΙΚΗ ΑΝΤΙΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ

Ανοιχτή συνέλευση έμμισθων, άμισθων, «μπλοκάκηδων»,
«μαύρων», ανέργων και φοιτητών στον χώρο των ΜΜE


Μια πρώτη απάντηση:

Ως γνήσιος άνθρωπος του χώρου, λοιπόν, σου δείχνουν το φεγγάρι και γουρλωμένος κοιτάς το δάχτυλο. Και πως άλλωστε θα μπορούσες να κοιτάξεις το φεγγάρι, όταν χρόνια τώρα έχεις μάθει να είσαι σκυμμένος, πειθήνιος και πλήρως υποταγμένος στις βουλές των αφεντικών σου.

Χαιρόμαστε, πάντως, που ακόμα και άνθρωποι σαν εσένα, μπαίνουν στον κόπο να διαβάζουν και να σχολιάζουν τα κείμενά μας. Κάτι καλό φαίνεται πως γεννάμε, γι’ αυτό και ενοχλούμε.

Καλημέρα.

Κάποιος από τη συνέλευση

Υ.Γ. Η παραπληροφόρηση, για να γίνει πιστευτή, χρειάζεται το μανδύα της ορθότητας και του αλάθητου. Σου τα χαρίζουμε και τα δυο.

2 replies on “Από mail που μας ήρθε”

Ακόμη, γιά να δείτε το “μεγαλείο” της “δημοκρατίας” σας, όπως εσείς τηναντιλαμβάνεστε, αν υπέγραφα φανερά, φαρδιά πλατειά όπως το συνηθίζω συνήθως,άραγε πως θα με αντιμετωπίζατεΑναρρωτιέμαι πως είναι δυνατόν αυτό το μοναδικό και σκληρά κατακτημένο δικαίωμα του δημοσιογράφου να δηλώνει δημόσια τη θέση του να μην το επικαλείται ένας συνάδελφος. Oσο για τις γραμματικές/ετυμολογικές/συντακτικές παρατηρήσεις, αδυνατούσα να ανταπεξέλθω μόνη στο εγχείρημα πειστικής αντιπαράθεσης, αντιγράφω το κείμενο του Πέτρου Μαρτινίδη, που αλίευσα κάπου στο διαδίκτυο.ΦΘΟΓΓΙΚΑ ΠΑΘΗ”Σπανίως”, έγραφε εκείνη η Γραμματική του Αχιλλέως Α. Τζαρτζάνου, από την οποία πέρασαν όλοι οι γυμνασιόπαιδες της γενιάς μου, “αι λέξεις διαμένουν απαθείς και ακέραιαι, όπως επλάσθησαν εξ αρχής”. Οι άνθρωποι επίσης.Μόνο που συμβαίνει, μερικές φορές, να ‘χει διανύσει κανείς περισσότερη από τη μισή του ζωή ώσπου να το καταλάβει, εάν το καταλάβει εν τέλει. Δέσμια των λέξεων που οι άνθρωποι διατυπώνουν χωρίς να τις εννοούν αντι των βλέψεων που εννοούν χωρίς να τις διατυπώνουν, μια ζωή μπορεί να αποβεί συνεχής υπνοβασία, από τη μία μέχρι την άλλη της άκρη.[…] Για τους εξ απαλών ονύχων γοητευμένους από τη σαγήνη των λέξεων, λοιπόν, και για όποιον επιμένει να κρίνει τους άλλους σύμφωνα με τα όσα φαίνονται στα λόγια τους (από τους στίχους τους, όχι από τους στόχους τους), οι λέξεις αποβαίνουν παντελώς το κλειδί με το οποίο λύνεται, όσο λύνεται, και το μυστήριο των όντων και των σχέσεών τους. Τα παθήματα των λέξεων προσφέρουν, εν μέρει, κάποια μαθήματα για τους ανθρώπους.Χρύσα Πανταζή

Λίγες λέξεις μόνο: ευτυχώς έχει περάσει ανεπιστρπεπτί η εποχή που το Δ.Σ. ΕΣΗΕΑ αποτελούσαν άνθρωποι οι οποίοι μετά βίας είχαν βγάλει το δημοτικό και το σχολαρχείο. Δυστυχώς την κοινή γνώμη διαμορφώνουν ακόμη μέσα από τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων πραγματικά αγράμματοι. Σας πονάει που η νέα γενιά δημοσιογράφων έχει και πτυχία, και γλώσσες γνωρίζει, κι έχει ταξιδέψει κι έχει ανοιχτά μυαλά. Μόλις τους δείτε με τέτοια προσόντα, ή τους απολύετε ή δεν τους προσλαμβάνετε καν. Προτιμώντας πειθήνια νέα παιδιά, με φανερές ελλείψεις σε γνώσεις κι άποψη, για να μπορείτε να τα τρέχετε όλη μέρα για 500 ευρώ. Γι’ αυτό συνεχίζει να είναι τόσο χαμηλό το επίπεδο της δημοσιογραφάς στην Ελλάδας. Εκτός από πουλημένο…Δεν έρχεστε σε καμιά συνέλευση μπας και μάθετε κάτι τώρα στα γεράματα? ΄Επίσης, ξέρετε, η γλώσσα -ευτυχώς- εξελίσσεται διαρκώς. Ελάτε, μπορεί να μάθετε και νέα ελληνικά.Μια παλιά δημοσιογράφος που μπορεί ακόμη να μαθαίνει…

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *