Η παρουσία απεργών στο Διασωματειακό
Ήδη από τις 12 το μεσημέρι της Παρασκευής (17/12) κάποιοι απεργοί άρχισαν να συγκεντρώνονται στο κτίριο της ΕΣΗΕΑ με σκοπό να συζητήσουν και να προχωρήσουν στην περιφρούρηση της 48ωρης απεργίας. Η πραγματικότητα όμως μας είχε ήδη ξεπεράσει. Τα κυριακάτικα φύλλα, για το μπλοκάρισμα των οποίων προκηρύχτηκε η απεργία, κυκλοφορούσαν ήδη από τα ξημερώματα. Εκτός βέβαια από την «Ελευθεροτυπία», η οποία έσπασε κάθε μέρα της απεργίας κυκλοφορώντας κανονικά την Παρασκευή, το Σάββατο και την Κυριακή.
Όσοι απεργοί βρεθήκαμε στην ΕΣΗΕΑ αποφασίσαμε να παρακολουθήσουμε το Διασωματειακό που ήταν προγραμματισμένο για τη 1 το μεσημέρι και να προσπαθήσουμε να πιέσουμε τα σωματεία των ΜΜΕ για πραγματική περιφρούρηση της απεργίας. Ωστόσο, τα επαναστατικά λογύδρια που ακούστηκαν στην αίθουσα της συνεδρίασης δεν μετουσιώθηκαν και σε πράξεις καθώς η συνεδρίαση έληξε χωρίς να παρθεί καμιά απόφαση παρά την πίεσή μας για μπλοκάρισμα της κυκλοφορίας της «Ελευθεροτυπίας» και όσων portals δούλευαν παρά την απεργία. Βέβαια, οι εργαζόμενοι στα portals εξακολουθούν να αντιμετωπίζονται ως «αόρατοι» και ελάχιστοι συνδικαλιστές δείχνουν ενδιαφέρον για την κατάστασή τους. Παρότι οι περισσότεροι πρόεδροι των σωματείων των ΜΜΕ ήξεραν για τη λειτουργία κάποιων ειδησεογραφικών και αθλητικών ιστοσελίδων, δεν έκαναν την παραμικρή κίνηση για να αποτρέψουν το γεγονός, γι’ αυτό όσοι βρισκόμασταν στην αίθουσα ενημερώσαμε για την κατάσταση που επικρατεί στο χώρο της διαδικτυακής δημοσιογραφίας και για το πόσο δύσκολο είναι να απεργήσουν συνάδελφοι όταν κανείς δεν τους «αναγνωρίζει». Παράλληλα ενημερωθήκαμε από τον εκπρόσωπο των εργαζομένων της αθλητικής εφημερίδας «Goal News», του Ρ/Σ «Sentra 103,3» και της αθλητικής ιστοσελίδας «sentragoal.gr» ότι υπήρχε πίεση από την εργοδοσία να σπάσει η απεργία εξαιτίας της λειτουργίας των άλλων ανταγωνιστικών ιστοσελίδων.
Επιστρέφοντας στο θέμα της «Ελευθεροτυπίας», γίναμε μάρτυρες πολλών και διάφορων σχολίων σχετικά με το ποιοι παίζουν παιχνίδια στις πλάτες των εργαζομένων, ποιοι τα βρίσκουν με τους εκδότες κάτω από το τραπέζι, ποιοι είναι πιο επαναστάτες και φροντίζουν για το καλό μας και ποιοι είναι μεν επαναστάτες αλλά κυκλοφόρησαν το απεργοσπαστικό κυριακάτικο φύλλο την Παρασκευή. Οι παρευρισκόμενοι απεργοί δεν σταματήσαμε λεπτό να ζητάμε να παρθεί αγωνιστική απόφαση για την αντιμετώπιση της απεργοσπασίας, αλλά και να απαντούμε αναλόγως όποτε προσπαθούσαν να παίξουν με τη νοημοσύνη μας, καθώς ήταν εξαρχής φανερό ότι η 48ωρη είχε κηρυχθεί για να υπονομευθεί. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, τα γουρλωμένα μάτια του Σόμπολου και η αδυναμία του να δώσει πειστική απάντηση όταν απολυμένη του «Βήματος» ζήτησε επιτακτικά εξηγήσεις για την απραξία. Τελικά ο Σόμπολος είπε ότι τη Δευτέρα που θα έχουν συνάντηση με την ΕΙΗΕΑ, αν τα αφεντικά δεν δεχτούν να υπογράψουν συλλογική σύμβαση, τότε, ως κλάδος, θα προχωρήσουμε σε απεργία διαρκείας! Οι περισσότεροι δεν συγκρατηθήκαμε και ξεσπάσαμε σε γέλια, αλλά αργότερα που ξαναρωτήσαμε μας απάντησε και πάλι το ίδιο: ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΑΝ ΔΕΝ ΥΠΟΓΡΑΦΟΥΝ ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ! Ο καθένας και η καθεμία ας κρίνει αναλόγως αυτές τις μεγαλοστομίες, που ήταν μεν προϊόν της πιεστικής παρουσίας των απεργών, αλλά δεν παύουν να αποτελούν υποσχέσεις (με ό,τι αυτό συνεπάγεται) του Διασωματειακού.
Τελικά, η παρακολούθηση τέτοιων συνεδριάσεων έχει ένα πολύ συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Σε εξαγριώνει γιατί είναι πραγματικά απορίας άξιον πώς ένας κλάδος με 13 συνδικαλιστικές ενώσεις δεν μπορεί να κάνει το παραμικρό για να προασπίσει τα συμφέροντα του. Έτσι, όσοι απεργοί βρισκόμασταν εκείνη τη στιγμή στην ΕΣΗΕΑ αποφασίσαμε να αναλάβουμε πρωτοβουλία και να πάμε να παρέμβουμε σε απεργοσπαστικά μαγαζιά.
Η παρουσία απεργών στο «Gazzetta» και στον όμιλο «24»
Το πρώτο μαγαζί που δέχτηκε την επίσκεψή μας ήταν η αθλητική ιστοσελίδα «gazzetta.gr». Αρχικά μιλήσαμε με τους εργαζόμενους που βρισκόταν εκεί, κάποιοι από τους οποίους δουλεύουν υπό το καθεστώς της πρακτικής άσκησης. Ήταν βέβαια αρκετά μουδιασμένοι λόγω της ξαφνικής μας επίσκεψης, και λογικό ήταν, αφού δεν είχαν έρθει ξανά σε επαφή με συναδέλφους απεργούς στο χώρο της δουλειάς τους. Το ξαναγράψαμε και παραπάνω άλλωστε, ότι τα sites είναι απαγορευμένος χώρος για πολλούς συνδικαλιστές που αντιλαμβάνονται εαυτούς ως κάτι ξεχωριστό. Αφού ειδοποιήθηκαν και κατέφθασαν οι ανώτεροι, η κουβέντα άρχισε να μπαίνει στις πραγματικές της διαστάσεις: στην ευθεία αντιπαράθεση απεργών και υψηλόβαθμων απεργοσπαστικών στελεχών. Οι εργαζόμενοι υποστήριξαν ότι η ΕΣΗΕΑ είναι ανύπαρκτη και δεν τους αναγνωρίζει όλους, ότι οι ίδιοι δεν είναι απεργοσπάστες γιατί απεργούν τακτικά, αλλά αυτή τη φορά οι ανταγωνιστές το παράκαναν, ότι αυτή η απεργοσπασία είναι μήνυμα προς την ΕΣΗΕΑ, ότι κανείς δεν ανάγκασε τους εργαζόμενους να έρθουν να δουλέψουν, ενώ ρώτησαν επίσης αν πήγαμε και σε άλλα sites να πούμε τα ίδια. Η μαζικότητα και η δυναμική μας δεν άφηνε περιθώρια για την παρερμηνεία της κίνησης. Όλα τα επιχειρήματα των απεργοσπαστών απαντήθηκαν ένα προς ένα. Η ΕΣΗΕΑ είναι όντως ανύπαρκτη, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να γίνεσαι απεργοσπάστης για να την πιέσεις. Γίνεσαι απεργοσπάστης για να μην χάσεις τις διαφημίσεις και τα χιλιάδες «κλικ» που θα διοχετευτούν στους βασικούς σου ανταγωνιστές. Η παρουσία μας εκεί φαίνεται ότι θορύβησε τους ιθύνοντες, οι οποίοι έφτασαν στο σημείο να καλέσουν την αστυνομία («Μα, μου είπαν ότι έγινε “ντου”. Τι να έκανα;»), η οποία ήλθε, είδε και απήλθε άπραγη ύστερα από λίγο.
Φεύγοντας από το κτίριο κατευθυνθήκαμε προς τα Προπύλαια όπου είχε καλεστεί διαδήλωση ενάντια στο «πολυνομοσχέδιο» από τον Συντονισμό Πρωτοβάθμιων Σωματείων. Η παρουσία μας ήταν αρκετά δυναμική και ανανεώσαμε το ραντεβού για το Σάββατο (18/12) το μεσημέρι, με στόχο την ενημέρωση των συναδέλφων στην αθλητική ιστοσελίδα «Sport24» (αλλά και σε όλο τον όμιλο «24»), μία από τους ανταγωνιστές του «gazzetta.gr». Παρευρεθήκαμε λοιπόν εκεί μαζί με εκλεγμένο μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΣΠΗΤ και συνομιλήσαμε με τους συναδέλφους, οι οποίοι ήταν πολλοί δεκτικοί στην παρέμβασή μας.
Οι μέρες αυτές μάς έδειξαν ότι όταν βρεθούμε όλοι μαζί και αντιληφθούμε τον κοινό μας στόχο έχουμε τη δύναμη να δημιουργήσουμε γεγονότα στον κλάδο τα οποία μόνο απαρατήρητα δεν μπορούν να περάσουν. Η κοινή και «από τα κάτω» δράση των απεργών έδειξε ότι μπορεί να φέρει αποτελέσματα, έστω και σε εμβρυακό επίπεδο. Αυτό λοιπόν πρέπει να κρατήσουμε και να προσπαθήσουμε να διευρύνουμε: τον αδιαμεσολάβητο αγώνα.