Για την "ελεγχόμενη πτώχευση" στην Απογευματινή

19 Ιουνίου 2009: Το ζεύγος των Αγγελόπουλων αποφασίζει να πετάξει στο δρόμο 450 εργαζόμενους, κλείνοντας τον Ελεύθερο Τύπο, τον City και την ιστοσελίδα E-tipos.

19 Οκτωβρίου 2010: O εργολάβος – εκδότης Σαραντόπουλος ανακοινώνει ότι υπέβαλε αίτηση για υπαγωγή της εφημερίδας Απογευματινή στο άρθρο 99 του Πτωχευτικού Κώδικα, περί «ελεγχόμενης πτώχευσης». 130 εργαζόμενοι, που από τον Φλεβάρη του 2010 πληρώνονται με καθυστέρηση έως και 4 μηνών (σήμερα), βλέπουν ξαφνικά μπροστά τους το ενδεχόμενο να μείνουν χωρίς δουλειά, δίχως καμία εγγύηση για την αποπληρωμή δεδουλευμένων και αποζημιώσεων.

Λίγες εβδομάδες πριν από τις εξελίξεις στην Απογευματινή, ο ΔΟΛ έβαλε λουκέτο στις εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα, στέλνοντας στην ανεργία 94 εργαζόμενους, ενώ σχεδόν ταυτόχρονα απείλησε ευθέως τους εργαζομένους στο Βήμα πως αν προχωρήσουν σε κινητοποιήσεις, για να υποστηρίξουν τους συναδέλφους τους – διοικητικούς υπαλλήλους – που σφαγιάζει κατά δεκάδες, θα κλείσει το καθημερινό Βήμα.

Την ίδια στιγμή, τα σωματεία του Τύπου αναλώνονταν σε ψυχοθεραπευτικές συνεδρίες που ονόμασαν «συνεδριάσεις του Διασωματειακού», εξαγγέλλοντας απεργιακές κινητοποιήσεις που ποτέ δεν έγιναν και κυριολεκτικά αφήνοντας τους εργαζομένους στα Μέσα Ενημέρωσης έρμαια στις ορέξεις των αφεντικών: οι ξεχασμένοι σχεδόν απ’ όλους εργαζόμενοι του υπό εκκαθάριση Ρ/Σ του δήμου Άνω Λιοσίων Ξένιος 94,3 FM παραμένουν σε επίσχεση και επί 8 μήνες απλήρωτοι, δεκάδες απολύσεις – που συνεχίζονται – στον Πήγασο του Μπόμπολα, στην Ελευθεροτυπία και στον ΑΝΤ1, καθυστερήσεις πληρωμών στο ALTER, στην Αυγή και στις Αποκαλύψεις, είναι λίγα από τα δεκάδες πεδία σφαγής που έχουν στήσει οι εργοδοσίες.

Η περίπτωση όμως του άρθρου 99 που εφαρμόζεται στην Απογευματινή θέλει ιδιαίτερη προσοχή, καθώς ίσως αποτελέσει τον μπούσουλα για να τεθούν σε ομηρία εργαζόμενοι σε πολλά ακόμη Μέσα και επιχειρήσεις εν γένει. Οι κρατικές αυτές πατέντες και χορηγίες για το «βελούδινο» λιώσιμο των εργαζομένων, που αναγκάζονται να περιμένουν μήνες για μια δήθεν εξυγίανση, γλυκαίνουν όλο και περισσότερο τους τραμπούκους «λόρδους» των ΜΜΕ. Το άρθρο 99 παγώνει ουσιαστικά κάθε νομική διεκδίκηση από πλευράς εργαζομένων, δίνοντας πολύτιμο χρόνο (έως και 15 μήνες!) στο αφεντικό για να στραγγίξει, μέσω εκποιήσεων και μεταβιβάσεων σε «τρίτα» πρόσωπα, την περιουσία της επιχείρησης και στο τέλος να πει σε δακρύβρεχτο τόνο: «Κλείνω το μαγαζί και, να, ελέγξτε και μόνοι σας, δεν έχω ευρώ να σας δώσω». Ενδεικτικό είναι ότι πάνω από τις 9 στις 10 επιχειρήσεις που μπαίνουν στο άρθρο 99 εν τέλει κλείνουν και δεν …εξυγιαίνονται, όπως προφασίζεται το προ-πτωχευτικό άρθρο. Οι μόνοι που εξυγιαίνονται με το άρθρο 99 είναι τα αφεντικά που αποχωρούν αλώβητα.