Καμία απόλυση δεν θα μείνει αναπάντητη – Συγκέντρωση Πέμπτη 23/12 στις 11.00 στα περιοδικά του Πήγασου

Και η ημερομηνία ανακοίνωσης δεν είναι τυχαία. Το τελευταίο τεύχος έκλεισε την ύλη 2 μέρες πριν. Και ενώ οι εργαζόμενοι είχαν ακούσει τη φημολογία για κλείσιμο, ο εκδότης ήταν καθησυχαστικός. Μέχρι βέβαια να κλείσει η ύλη, να σιγουρευτούμε ότι οι εργαζόμενοι θα δουλεύουν και θα παράγουν μέχρι και την τελευταία στιγμή. Όλα αυτά – ο κυνισμός της εργοδοσίας στα κλεισίματα και τις απολύσεις – μπορεί να είναι γνωστά, αυτό που ίσως δεν είναι γνωστό είναι οι συνθήκες εργασίας στο Voyager και σε κάθε είδους περιοδικό.

Όλες οι “νέες μορφές απασχόλησης” κυριαρχούν στον περιοδικό τύπο εδώ και χρόνια: απλήρωτη πρακτική, ελαστική εργασία, “μπλοκάκια”, επισφάλεια, εντατικοποίηση, απολύσεις χωρίς αποζημίωση. Πολύ συχνά μάλιστα οι εργαζόμενοι σε κάθε περιοδικό δεν ξεπερνούν τα 3-4 άτομα, τα οποία είναι και συντάκτες και αρχισυντάκτες (του εαυτού τους) και –αν μπορούν, γιατί όχι;– γραφίστες ή τεχνικοί. Και δουλεύουν για διάφορους τύπους που αυτοαποκαλούνται εκδότες – πολλοί από αυτούς είναι και γνωστοί μεγαλοδημοσιογράφοι (οι οποίοι επί της μικρής οθόνης διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους για να υπερασπιστούν τη γενιά των 700 Ευρώ και τα “παιδιά με τα μπλοκάκια που τα εκμεταλλεύονται στυγνά”), οι οποίοι τους κάνουν τη «χάρη» και τους προσφέρουν δουλειά, απαιτώντας μάλιστα υποχρεωτική παρουσία στα γραφεία που ξεπερνά σχεδόν πάντοτε το 8ωρο χωρίς να πληρώνεται ως υπερωρία, με το αξεπέραστο επιχείρημα: «γιατί, δημόσιος υπάλληλος είσαι»;

Κι αν δεν προλαβαίνεις να κλείσεις όλη την ύλη του περιοδικού, γιατί εννοείται πως είσαι «άχρηστος», υπάρχει πάντοτε και το σπίτι σου για να δουλέψεις το βράδυ και το επόμενο πρωί πριν πας στη δουλειά (!) και το σαββατοκύριακο. Και βέβαια, τον πρώτο καιρό μάλλον δεν θα πληρωθείς, γιατί είσαι νέος και πρέπει να μάθεις: Πρακτική άσκηση έχεις κάνει εδώ; Ή μήπως προτιμάς να γίνεις εθελοντής; – ουκ ολίγα τα γνωστά ονόματα αφεντικών (μικρών, μεγάλων και μεγαλύτερων, αριστερών και δεξιών) που συνωστίζονται στη μαύρη λίστα των εργαζόμενων. Αργότερα πάλι, μάλλον θα σε προσλάβει με …μπλοκάκι (“έτσι δουλεύουν όλοι οι δημοσιογράφοι χρόνια τώρα”), και ίσως κάποτε μετά από πολλά-πολλά χρόνια να σου δώσει και τη σύμβαση (μέχρι τότε βέβαια συλλογική σύμβαση εργασίας δε θα υπάρχει ένεκα ΔΝΤ και μέτρων λιτότητας). Μέχρι τότε δεν έχεις την ευκαιρία να μάθεις τι σημαίνει δώρο, επίδομα, αύξηση ακόμα και άδεια.

Αυτή ήταν η κατάσταση στο περιοδικό Voyager, και ο εκδότης του Μανώλης Αναγνωστάκης ήταν αυτός που ανακοίνωσε στους εργαζομένους την απόφαση κλεισίματος. Ο ίδιος που τόσα χρόνια τρομοκρατούσε και απειλούσε τους εργαζόμενους για να δουλεύουν πιο γρήγορα, πιο αποτελεσματικά, με μικρότερο κόστος, και ήταν ο κύριος εκφραστής της εργοδοσίας.

Στον όμιλο του “Πήγασου” έχουν γίνει ήδη 200 περίπου απολύσεις. Οι εργαζόμενοι στα περιοδικά και τις εφημερίδες μειώνονται μέρα με τη μέρα, εβδομάδα με την εβδομάδα, διακριτικά και αθόρυβα. Η αναδιάρθρωση που προκαλείται με την κρίση επιβάλλει ακόμα περισσότερες απολύσεις και μειώσεις, και φέρνει ακόμα περισσότερα κέρδη για τους ιδιοκτήτες. Η οικογένεια Μπόμπολα, εκτός από τις κατασκευαστικές εταιρείες, τους ΧΥΤΑ, τη συμμετοχή σε τηλεοπτικά κανάλια και διάφορες εταιρείες, και όλες τις άλλες επενδύσεις της, είναι και η ιδιοκτήτρια του ομίλου “Πήγασος”. Από τους πρωτεργάτες της επίθεσης στο χώρο των μέσων μαζικής ενημέρωσης, πατάει πάνω στους εργαζόμενους για να διατηρήσει και να αυξήσει τα κέρδη της. Στις επιχειρήσεις του ομίλου σχεδιάζονται συγχωνεύσεις τμημάτων, κλείσιμο και άλλων εντύπων, μειώσεις και άλλες απολύσεις. Η εργασιακή “γαλέρα” των περιοδικών επεκτείνεται και εδραιώνεται και στους υπόλοιπους εργαζόμενους. Ελαστικός, απασχολήσιμος, επισφαλής, φτηνός και αναλώσιμος. Έτσι θέλουν και έτσι αντιμετωπίζουν τους εργαζόμενους σε κάθε ειδικότητα και σε κάθε κλάδο οι μεγαλοϊδιοκτήτες και οι μεγαλοεκδότες.

Απέναντι σε αυτά, εμείς, οι παραγωγοί του πλούτου και των κερδών τους, το μόνο (και είναι πολύ) που έχουμε να αντιτάξουμε είναι η δύναμη που προκύπτει από τη συλλογική μας δράση και η αλληλεγγύη. Το φόβο, την αβεβαιότητα, την ανεργία και τις αθόρυβες απολύσεις στον Πήγασο, να τις γυρίσουμε πίσω με πάταγο, κρότο και ορμή.