Και από εδώ αρχίζουν οι παραδοξότητες:
Παραδοξότητα 1η: Το νομοθέτημα Παυλόπουλου, δεν ισχύει για όλους τους συμβασιούχους. Υπάρχουν κάποιοι «ευφυέστεροι» των υπολοίπων που δεν κάνουν τρίμηνη διακοπή… Παίρνουν την άδεια του καλοκαιριού και συνεχίζουν. Άλλοι μετατρέπουν τις «συμβάσεις εργολαβίας» σε «συμβάσεις έργου» και άλλοι υπογράφουν συμβόλαια … Φίλοι, ημέτεροι εμφανίζονται ως αναγκαιότεροι των υπολοίπων… Όμως αυτή η πρακτική, αυτομάτως υπονομεύει το νομοθετικό εγχείρημα του κ. Παυλόπουλου και το στέλνει για ανακύκλωση…
Γιατί λοιπόν ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ, δεν λέει το mea culpa, και να προχωρήσει σε αναθεώρηση του νομοθετήματος: Γιατί η επιλεκτική συνέχιση των συμβάσεων, χωρίς το βάσανο της τρίμηνης διακοπής, να μην ισχύσει σε όλους τους συμβασιούχους: Γιατί κανείς δεν λαμβάνει υπόψιν τις δικαστικές αποφάσεις συμβασιούχων της ΕΤ3 οι οποίοι δικαιώθηκαν; Γιατί ο κ. Παυλόπουλος δεν ακούει τον υφιστάμενό του συνάδελφο δημοσιογράφο της συμπρωτεύουσας Κώστα Γκιουλέκα, ο όποιος αναγνωρίζει το δίκαιο του αιτήματος ;
Παραδοξότητα 2η. Γιατί η ΕΣΗΕΑ είναι κωφή και τυφλή; Γιατί δεν ακολουθεί το παράδειγμα της ΕΣΗΕΜΘ; Γιατί δεν έχει προβεί σε καμία παρέμβαση ούτε στην Διοίκηση της ΕΡΤ, ούτε στην ηγεσία του Υπουργείου Εσωτερικών; Γιατί τους αφήνουν να λειτουργούν εν λευκώ; Γιατί κανείς δεν ασκεί πίεση; Η ΠΟΣΠΕΡΤ λαλίστατη στην συνδιαχείριση για το θέμα της τρίμηνης διακοπής, παρουσιάζει παρατεταμένη αφωνία … Γιατί αφήνουν μόνους τους συμβασιούχους, οι οποίοι τρομοκρατημένοι και υπό την απειλή της οριστικής εξόδου, έχουν πάθει παραλυσία;
ΜΗΠΩΣ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΑΦΥΠΝΙΣΗ;