Μεσιτείες όπλων, δια χειρός Χούμπαυλη, πίσω από την εξαγορά του Ελ. Τύπου;

Ένα νέο, δύσμορφο και περαιτέρω αγοραίο τοπίο διαμορφώνεται στο ιδιοκτησιακό καθεστώς των Μέσων Ενημέρωσης έπειτα από την εξαγορά του τίτλου της εφημερίδας «Ελεύθερος Τύπος».

Η εφημερίδα πουλήθηκε σε όμιλο που εκπροσωπούν οι Αλέξης Σκαναβής (οικονομικός διευθυντής του Πήγασου του Ομίλου Μπόμπολα έως το 2007 και πρώην στέλεχος του επιτελείου του Mega Channel) και Δημήτρης Μπενέκος (δημοσιογράφος, άλλοτε διευθυντής της εφημερίδας Εθνος και έως πρόσφατα συνιδιοκτήτης, μαζί με τον Α. Δελατόλλα, της εφημερίδας Ποντίκι).

Tο σύνολο των μετοχών της εταιρείας που απέκτησε τον τίτλο ανήκει στο Δ. Μπενέκο, που, όμως, δανειοδότησε με δικαίωμα αγοράς των μετοχών ο Αλ. Σκαναβής που λέγεται ότι έχει σχέσεις με τον 54χρονο μεσίτη όπλων Χρήστο Χούμπαυλη – που δραστηριοποιείται στην προμήθεια και τον εκσυγχρονισμό οπλικών συστημάτων τόσο για το ελληνικό κράτος όσο και για άλλες χώρες – ο οποίος και βρίσκεται πίσω από την εξαγορά του Ελ. Τύπου.

Ο Χρήστος Χούμπαυλης και ο αδελφός του Κωνσταντίνος θεωρούνται ανερχόμενοι επιχειρηματίες στο χώρο των εξοπλισμών, παρόλο που παλαιότερα δραστηριοποιούνταν στην εκμετάλλευση ακινήτων.

Σύστησαν είτε ο ένας, είτε και οι δύο μαζί, τρεις εταιρείες με σκοπό, μεταξύ άλλων, την εισαγωγή και προμήθεια αμυντικού υλικού, αλλά και γενικότερα την εκμετάλλευση δημοσίων έργων και προμηθειών. Το 2002 την C&C Engineering Α.Ε., το 2005 την Engineering Partners & Cοnsultants και την Διεθνή Αμυντικά Συστήματα (IDS Αμυντικά Συστήματα Α.Ε.). Κατά παράδοξο (αλλά όχι πρωτόγνωρο και διόλου τυχαίο τρόπο), στα διοικητικά συμβούλια αυτών των εταιρειών συμμετέχουν άνθρωποι που φαινομενικά δεν έχουν σχέση με το συγκεκριμένο χώρο, καθώς παλαιότερα είχαν περάσει από τον χρηματιστηριακό κλάδο.

Το 2006 ο Χρ. Χούμπαυλης αύξησε τη συμμετοχή του στο 60% στην εταιρεία Miltech που κατασκευάζει τμήματα ηλεκτρονικών συστημάτων ελικοπτέρων, μαχητικών, αρμάτων, πυραύλων και λοιπών μηχανών των πολέμων έχοντας αναλάβει δουλειές κυρίως για τις γαλλικές εταιρείες Dassault, Thales, Thοmsοn και Eurοcοpter.

Τα γραφεία των επιχειρήσεών του στεγάζονται σε κτίριο όπου έχει τα γραφεία της και η γαλλική Dassault που επισήμως εκπροσωπείται στην Ελλάδα από τον Γάλλο Ανρί Λερουά με τον οποίο ο Χρ. Χούμπαυλης έχει άριστη επαγγελματική συνεργασία σε ότι αφορά την προώθηση των συμφερόντων στην Ελλάδα της γαλλικής πολεμικής βιομηχανίας. Άλλωστε, ο Χρ. Χούμπαυλης είναι παλιός γνώριμος των Γάλλων, καθώς από το 1982 έως και το 1998 συνεργαζόταν με την κρατική αμυντική βιομηχανία τους, προωθώντας τα συμφέροντά της στη Σαουδική Αραβία και στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.

Ο Ανρί Λερουά, πρώην αξιωματικός και πιλότος της Γαλλικής Αεροπορίας έως το 1984, είχε αναλάβει πέρσι να προωθήσει τα μαχητικά αεροσκάφη 4ης γενιάς Ραφάλ εκ μέρους της Ντασό. Ο Λερουά είχε εμπλακεί και το 2000 στη σύμβαση για τα Μιράζ 2000-5 που είχε υπογράψει τότε το υπουργείο Εθνικής Αμυνας με τη Γαλλία.

Προκειμένου να γίνει κατανοητός ο ρόλος το Χρ. Χούμπαυλη στο χώρο των εξοπλισμών, που ως γνωστό συνοδεύεται από χορό δισεκατομμυρίων μέσα από νόμιμες προμήθειες και παράνομες μίζες (για τις οποίες όλοι ξέρουν μα σωπαίνουν), αξίζει να αναφερθεί ότι η εταιρεία του, Miltech Hellas, μαζί με την Ντασό μνημονεύτηκε στην «Κοινή Διακήρυξη για την Αμυνα και την Ασφάλεια» που υπέγραψαν ο Καραμανλής με τον Σαρκοζί τον Ιούνιο του 2008.

Φυσικά, όπως συμβαίνει πάντα με τα οικονομικά συμφέροντα που διαπλέκονται με τις ξεπουλημένες πολιτικές ηγεσίες (αυτούς που ο Καραμανλής αποκάλεσε για λόγους εντυπωσιασμού «νταβατζήδες της διαπλοκής»), όλα έχουν την εξήγησή τους.

Η σχέση του Σαρκοζί με τη Ντασό είναι απόλυτα συνυφασμένη: Ο Σερζ Ντασό, πρόεδρος του ομίλου «Dassault Aviation», είναι γερουσιαστής του UMP (του κόμματος Σαρκοζί), ενώ ο γιος του, Ολιβιέ Ντασό, βουλευτής και προσωπικός φίλος του Σαρκοζί συνδέονται σε τέτοιο βαθμό ώστε στο δικηγορικό γραφείο στο οποίο ήταν συνέταιρος ο Σαρκοζί ανατέθηκε η επίπονη υπόθεση του ξεκαθαρίσματος της κληρονομιάς των Ντασό. Σε αυτή την επιφανή οικογένεια ανήκει και η μεγαλύτερη συντηρητική εφημερίδα της Γαλλίας, η Figaro, η οποία πολύ πριν από τις προεδρικές εκλογές στρατεύθηκε εναντίον μιας νέας υποψηφιότητας του Σιράκ, προκειμένου να μείνει ανοιχτός ο δρόμος για τον Νικολά. (Να, λοιπόν, οι «επιρροές» του Χρ. Χούμπαυλη οι οποίες τον έφεραν στη θέση του αφανή χρηματοδότη του Ελ. Τύπου).

Από την άλλη, το 2006, όταν οι Γάλλοι είχαν αρχίσει, μέσω των ανθρώπων τους, το πρεσάρισμα προς την ελληνική κυβέρνηση για τα Ραφάλ, ο Έλληνας υπουργός Άμυνας Ευάγγελος Μεϊμαράκης είχε συναντηθεί με την γαλλίδα ομόλογό του, Αλιό Μαρί, συνοδεία του βουλευτή της ΝΔ Χρήστου Ζώη. Η εφημερίδα «Φιγκαρό» ήταν εκείνη που έσπευσε τότε να γράψει ότι θέμα της συνάντησής τους ήταν η ενδεχόμενη αγορά των γαλλικών μαχητικών.

Ο Χρ. Ζώης ήταν τότε μέλος της επιτροπής της Βουλής για τα εξοπλιστικά προγράμματα. Εντελώς… συμπτωματικά ήταν και Πρόεδρος της «Ελληνογαλλικής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Φιλίας» και (κυρίως) μέλος του «Σωματείου Ελλήνων Φίλων του Σαρκοζί». Στο ίδιο κλαμπ των Φίλων του Σαρκοζί («Club des amis grecs du candidat a la présidentielle française Nicolas Sarkozy») εκτός από τον κ. Ζώη μέλη του είναι (εντελώς συμπτωματικά πάντα) ο προαναφερόμενος αντιπρόσωπος των γαλλικών μαχητικών στην Ελλάδα και διευθυντής της Ντασό, Ανρί Λερουά, ο υφυπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας Πάνος Καμμένος (και πρόεδρος τότε της κοινοβουλευτικής επιτροπής Άμυνας και Εξωτερικών) και ο αντιπρόσωπος οπλικών συστημάτων Χρήστος Χούμπαυλης!

Εξάλλου, μέχρι σήμερα, ο Χρ. Χούμπαυλης διατηρούσε εξαιρετικές σχέσεις με τους στενούς συνεργάτες του υπουργού Άμυνας Ευάγγ. Μεϊμαράκη, Σωτήρη Κορομάντζο και Πελοπίδα Καλύρη , ώστε να υπάρχει «κανάλι» συνεννόησης για τα εξοπλιστικά προγράμματα που ενδιέφεραν προσωπικά τον πρόεδρο Σαρκοζί.

Κατά τα λοιπά, η εταιρεία του Χούμπαυλη διατηρεί εξαιρετική συνεργασία με την «Διεύθυνση Αμυντικών Προγραμμάτων» της Ιντρακόμ του Κόκκαλη, ενώ ήταν ανάμεσα στις 4 εταιρείες που ανέμεναν να επωφεληθούν με το ποσό των 400 εκ. ευρώ από τη συμφωνία Πούτιν – Καραμανλή για τη συμπαραγωγή 450 τεθωρακισμένων.

Για την επίτευξη των στόχων του, ο εκπρόσωπος των γαλλικών εξοπλιστικών συμφερόντων στην Ελλάδα εξέδωσε το αμυντικό περιοδικό «ΑΝΑΧΑΙΤΙΣΗ» το οποίο δεν περπάτησε κυκλοφοριακά. Έτσι, πέρσι, από μηνιαίο το έκανε διμηνιαίο ασκώντας παράλληλα ψυχολογικό πόλεμο στους εργαζόμενους αποσκοπώντας να πετύχει μείωση μισθών.

Σε ότι αφορά τις υπόλοιπες (διαπλεκόμενες) δραστηριότητές του, ο Χρ. Χούμπαυλης συμμετέχει και στην Επενδυτική Τράπεζα, της Marfin του Ανδρέα Βγενόπουλου. Είναι σύζυγος της Ελένης Αρβανίτη, αδελφής της Ιωάννας Αρβανίτη, πρώην ιδιοκτήτριας του νοσοκομείου «Υγεία», το οποίο πουλήθηκε στην Marfin, ύστερα από σκληρή μάχη με τον Θωμά Λιακουνάκο (σημ: κρατείστε το όνομα).

Μια από τις πρώτες του δραστηριότητες ήταν η σύσταση της ΑΤΕΣΕ Α.Ε (Ανώνυμη Τεχνική Εμπορική Συμβουλευτική Τουριστική Ναυτιλιακή Ξενοδοχειακή Εταιρεία), η οποία συστάθηκε τον Μάιο του 1998 και δραστηριοποιείται στον τομέα των ιδιωτικών και δημοσίων έργων, καθώς και στην παροχή συμβουλευτικών υπηρεσιών, ενώ συνεργάζεται στενά με τη Δομική Κρήτης από το 2003 στον τομέα των ακινήτων, των δημοσίων έργων, καθώς και στον ενεργειακό χώρο στην οποία κατέχει από το 2007 το 10,27%. Τον περασμένο Αύγουστο συμφωνήθηκε η ανάπτυξη πέντε αιολικών πάρκων από την εισηγμένη στο Χρηματιστήριο Αθηνών, Δομική Κρήτης και τη Γαλλική εταιρεία Eolfi.

Και, κάτι τελευταίο: το όνομα του Χρήστου Χούμπαυλη ήταν αναμεμιγμένο ανάμεσα στα τέσσερα ονόματα των επιχειρηματιών που ερευνήθηκαν για το εάν σχετίζονται με την off shore εταιρεία από την οποία προήλθε η επιταγή των 5,5 εκατ. ευρώ που βρέθηκε στα χέρια του εκδότη – δημοσιογράφου Θέμου Αναστασιάδη (τότε που έγινε μαλλιά – κουβάρια με τον συνεργάτη του Μάκη Τριανταφυλλόπουλο, κάτω από τη σκιά ενός ακόμη σκανδάλου που ηλιθιοποίησε πάλι το πανελλήνιο), μια υπόθεση που έχει μείνει στα γραφεία του ανακριτή όπως συνέβη επανηλλειμένως στο μακρινό και πρόσφατο παρελθόν με όλα τα ανάλογα περιστατικά .

Θα ήταν παράλειψη η μη αναφορά ενός ακόμη «οπλαρχηγού» στο χώρο των εξοπλισμών (και) μόνο για τη σχέση του με τα Μέσα Ενημέρωσης. Του Θωμά Λιακουνάκου, από τους πιο παλιούς στο χώρο, που, μέσω της εταιρείας ΑΧΟΝ, διαθέτει μια αυτοκρατορία εταιρειών που έχουν κερδίσει προγράμματα υπερδιπλάσιας αξίας δύο «αγορών του αιώνα», άνω των 7 δις εκ. ευρώ. Λέγεται ότι έβαλε στο παιχνίδι των στρατιωτικών εξοπλισμών τον Σ. Κόκκαλη με τον οποίο εμφανίζονται μαζί σε εξοπλιστικά προγράμματα. Υπήρξε ιδιοκτήτης της εφημερίδας Κέρδος και ελέγχει στο χώρο της Υγείας τον όμιλο Euromedica.

Επειδή, είναι κάτι παραπάνω από γνωστό ότι στο όνομα της «εθνικής άμυνας» αυτοί που βαφτίζονται βιομήχανοι, εμπορικοί αντιπρόσωποι και μεσάζοντες τα παίρνουν χοντρά («νομίμως») μέσα από τις κρατικές δαπάνες και ότι η διασύνδεσή τους με την εξουσία κρύβεται πίσω από το απροσπέλαστο δίχτυ των υπεράκτιων εταιρειών («παρανόμως») η είσοδος του κυρίου Χούμπαυλη στο χώρο της ενημέρωσης θολώνει ακόμη περισσότερο το τοπίο της (κατά τα λοιπά) «τέταρτης εξουσίας».

Ισως, περισσότερο από ποτέ (για εκείνη την περιβόητη “διαφάνεια”), επιβάλλεται η διεκδίκηση της συμμετοχής των εργαζομένων στα διοικητικά συμβούλια των εταιρειών που δραστηριοποιούνται στο χώρο των Μέσων Ενημέρωσης.

Σημείωση: Δεδομένου ότι από την πλευρά Χούμπαυλη δεν έγινε ουδεμία διάψευση για τον ρόλο του στην εξαγορά το Ελ. Τύπου θεωρείται ως αυτονόητη η συμμετοχή του σε αυτή.

Σε ότι αφορά τα προαναφερόμενα στοιχεία, συλλέχθηκαν από διάφορες (το δυνατόν αξιόπιστες) πηγές του έντυπου και ηλεκτρονικού Τύπου και – θεωρώντας ότι πλέον αποτελούν δημόσιες πληροφορίες – δεν προβαίνουμε στην αναλυτική αναφορά των πηγών.