Ο μαγικός κόσμος των media

«Ο κόσμος των Μ.Μ.Ε. είναι μαγικός»… και ποιός δεν το έχει ακούσει. Είτε φοιτητής σε Α.Ε.Ι. είσαι, είτε φοιτάς σε Ι.Ε.Κ. Δημοσιογραφίας, η «ύλη» σ’ αυτό το θέμα είναι κοινή. Πρέπει να πειστείς ότι πρόκειται ν’ ασκήσεις ένα κοινωνικό λειτούργημα δίπλα σ’ αυτό των ιερέων, των δικαστών ,των αστυνομικών κ.α. Όμως, οι καθηγητές σου δεν ξεχνούν να σου πουν και τα πολλά αλλά πίσω από αυτήν την φρασούλα. Πρέπει να μοχθήσεις, να’ σαι πρόθυμος, ανταγωνιστικός και αντικειμενικός, για να γίνεις σαΐνι της δημοσιογραφίας και να «πιάσεις στον χώρο».

Δεν υπάρχει λόγος να περιμένεις, όμως. Το Πανεπιστήμιο ή η σχολή σου, σου προσφέρουν μια πρώτη γεύση του μαγευτικού αυτού κόσμου προς το τέλος των σπουδών σου. Εκεί, προς τα τελευταία έτη των σπουδών σου λένε πως πρέπει να δοκιμαστείς, να μαθητεύσεις δίπλα στα τέρατα της δημοσιογραφίας, για να πιάσουν τόπο όσα με μεράκι σου μάθανε. Εν ολίγοις, ήρθε η ώρα για την:

Πρακτική άσκηση

Πρόκειται για την πρώτη σου εργασιακή εμπειρία σε κάποιο ηλεκτρονικό ή έντυπο μέσο το οποίο σε απασχολεί άμισθο για 3,6,9 ή 12 μήνες, σε καθεστώς μαθητείας ή δοκιμής. Αφενός, σου «μαθαίνει» τι γίνεται σ’ αυτήν την δουλειά. Πόσες ώρες και πόσο γρήγορα πρέπει να τρέξεις για να βγει το θέμα στην ώρα του. Άλλοτε θα ξοδέψεις 12 ώρες από την ημέρα σου και άλλοτε θα χρειαστεί να ξεχάσεις πως υπάρχουν Σαββατοκύριακα. Σου μαθαίνει πόσο ευγενικός και πρόθυμος πρέπει να είσαι όταν οι ανώτεροι «συνάδελφοι» σε στέλνουν για χαμαλοδουλειές, π.χ. για καφέ. Πόσο περήφανος πρέπει να είσαι που βγάζεις την λάντζα μιας εφημερίδας ή που είσαι ένα καλολαδωμένο γρανάζι για όλες τις δουλειές.

Αφετέρου, σε δοκιμάζει αν είσαι ικανός γι’ αυτήν την δουλειά. Σ’ ένα ασφυκτικό εργασιακό περιβάλλον γεμάτο ανταγωνισμό, σε δοκιμάζει αν μπορείς να δουλεύεις υπερωρίες, αργίες και Σαββατοκύριακα αδιαμαρτύρητα, αν μπορείς να γράφεις χιλιάδες λέξεων την ημέρα χωρίς να φαίνεται το όνομά σου πουθενά, αν μπορείς να χωνέψεις την γραμμή της επιχείρησης χωρίς παρενέργειες. Αν μπορείς, εντέλει, να δουλεύεις απλήρωτος και να μην αντιμιλάς ή να νιώθεις και ευγνωμοσύνη για τα αφεντικά σου.

Βέβαια, αν διεκδικήσεις κάτι παραπάνω, ξέρεις πολύ καλά (και το αφεντικό σου δεν ξεχνά να στο υπενθυμίζει!) ότι πίσω σου υπάρχουν χιλιάδες ανακυκλώσιμοι εργαζόμενοι έτοιμοι να δοκιμαστούν αμισθί και να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη της επιχείρησης μ’ αυτόν τον τρόπο. Είναι οι συμφοιτητές σου που με την σειρά τους θα γευτούν τον μαγευτικό κόσμο των Μ.Μ.Ε. «Δεν πάει στο διάολο… και το ένα παραπάνω bullet προϋπηρεσίας στο βιογραφικό μου κάτι είναι» θα πει κάποιος. Αυτό που θα τον διαψεύσει γρήγορα είναι μια περιήγηση στην:

Βιομηχανία των Μ.Μ.Ε

Δίπλα στους φοιτητές και τις φοιτήτριες που δουλεύουν άμισθοι υπό το καθεστώς της πρακτικής άσκησης, υπάρχουν χιλιάδες άλλοι εργαζόμενοι με επισφαλείς και ελαστικές σχέσεις εργασίας που συμπληρώνουν την δεξαμενή των αναλώσιμων εργαζομένων, που αποτελούν το μεγαλύτερο κομμάτι στην “γαλέρα των Μ.Μ.Ε.”, αν όχι την πλειοψηφία τους πλέον.

Υπάρχουν εργαζόμενοι «μαύροι» χωρίς κανένα εργασιακό δικαίωμα που βασίζονται στην προφορική δέσμευση και την καλή θέληση του αφεντικού τους. Υπάρχουν οι μπλοκάκηδες που ενώ δουλεύουν υπό όρους εξαρτημένης εργασίας (το ωράριο, ο τόπος, οι συνθήκες και το προϊόν της εργασίας τους εξαρτώνται από την εργοδοσία) θεωρούνται «ελεύθεροι επαγγελματίες» που απλώς παρέχουν έργο και αυτ-ασφαλίζονται στο ΤΕΒΕ, καταληστευόμενοι από την εργοδοσία. Υπάρχουν εργαζόμενοι που υπογράφουν επί συναπτά έτη ατομικές συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου και απολύονται κατά το δοκούν όταν θελήσει ο εργοδότης, με το επιχείρημα ότι «η σύμβασή σας δεν θα ανανεωθεί»… «Μοντέρνοι» τρόποι ληστείας σ’ έναν εργασιακό μεσαίωνα.

Το ελαστικό ωράριο, η μη καταβολή υπερωριών, ασφάλισης και αποζημιώσεων, οι κάρτες εισόδου και οι κάμερες στους χώρους εργασίας, συμπληρώνουν το ζοφερό εργασιακό σκηνικό στα μαγαζιά των Μ.Μ.Ε. Και αυτές οι συνθήκες εργασίας παράγουν συγκεκριμένα αποτελέσματα: πειθήνιους και πειθαρχημένους εργαζόμενους που ενσωματώνουν την γραμμή της επιχείρησης χωρίς την δυνατότητα παρέμβασης, αναλώσιμους και ελαστικούς εργαζόμενους, χωρίς δικαιώματα και συλλογική φωνή απέναντι στην ασυδοσία των αφεντικών.

Και τα προβλήματα δεν σταματούν εδώ. Υπάρχουν εργαζόμενοι που τους απευθύνονται ως «παιδιά», επειδή είναι πρακτικάριοι. Υπάρχουν εργαζόμενοι που δεν ξέρουν τι σημαίνει ένσημο, μισθός, άδεια εργασίας και υπερωρία. Υπάρχουν εργαζόμενοι που θεωρούν τους εαυτούς τους “λειτουργούς”. Υπάρχει η πολυδιάσπαση των εργαζομένων των Μ.Μ.Ε σε χίλια δυο σωματεία και ασφαλιστικά ταμεία. Υπάρχει η Ε.Σ.Η.Ε.Α, μια ελίτ δημοσιογράφων, που ως γνήσιο εργοδοτικό σωματείο ξεπουλά αγώνες, εγγράφει για μέλη της μόνο τους «εκλεκτούς» της, δεν βγάζει μιλιά για τους άμισθους και μαύρους εργαζόμενους.
Τέλος κάνει την πάπια ή, στην καλύτερη, στέλνει αγωνιστικές επιστολές μπροστά στο κύμα μαζικών απολύσεων στα μαγαζιά των Μ.Μ.Ε.

Δηλαδή, είναι όλα μαύρα;

Εμείς απαντάμε ΟΧΙ.
Ξέρουμε ότι οι μόνοι που θέλουν και μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα είμαστε όλοι εμείς, οι από κάτω. Και αυτό προσπαθούμε να κάνουμε. Ξεκινήσαμε ως έμμισθοι, “μαύροι”, μπλοκάκηδες, άνεργοι, άμισθοι στη βιομηχανία των Μ.Μ.Ε. καταλαμβάνοντας το «ιερό κτίριο» της Ε.Σ.Η.Ε.Α και μετατρέποντάς σε σημείο συνάντησης, προβληματισμού και οργάνωσης των εργαζομένων στα Μ.Μ.Ε πέρα από διαχωρισμούς και εκπροσωπήσεις. Δημοσιογράφοι, τεχνικοί, φωτορεπόρτερ, ηχολήπτες και άλλα γρανάζια της βιομηχανίας των Μ.Μ.Ε, βρεθήκαμε ως ένα ακόμα κομμάτι που βρήκε τον εαυτό του μέσα στην κοινωνική εξέγερση του Δεκέμβρη και φωνάξαμε ότι θα μας βρουν μπροστά τους: Μπροστά στις μαζικές απολύσεις που ετοιμάζουν τα αφεντικά μας στα Μ.Μ.Ε (και όχι μόνο), μπροστά στην συκοφάντηση και την λάσπη που εξαπολύουν απέναντι σε όσους αγωνίζονται, όπως έγινε και με την εξέγερση του Δεκέμβρη, μπροστά στην προσπάθειά τους να ταυτίσουν τους εργαζόμενους των Μ.Μ.Ε με τον Σόμπολο και τον Πρετεντέρη.

Έτσι, παρεμβήκαμε σε επιχειρήσεις που έχουν κάνει απολύσεις (Ελεύθερος Τύπος) ή έχουν ανακοινώσει ότι θα κάνουν (Έθνος), σε επιχειρήσεις που βασιλεύει η ελαστική εργασία (ICONS Traveller’s-Δούσης). Επίσης, συζητήσαμε και δράσαμε στην κατεύθυνση της κινηματικής αντιπληροφόρησης, ώστε να στρέψουμε τα καθημερινά μας εργαλεία ως όπλα ενάντια στα αφεντικά μας και την συκοφαντία τους.
Εν ολίγοις, δεσμευτήκαμε ότι οι εργαζόμενοι των Μ.Μ.Ε θα πουν την τελευταία λέξη και όχι τα αφεντικά των Μ.Μ.Ε. Και έχουμε πολλά να πούμε και να κάνουμε: για τις απολύσεις, για τον εργασιακό μεσαίωνα που βιώνουμε, για την ξεπουλημένη Ε.Σ.Η.Ε.Α και τους αγώνες των εργαζομένων, για την κινηματική αντιπληροφόρηση. Γι’ αυτό συνεχίζουμε να βρισκόμαστε και να οργανωνόμαστε κάθε Τρίτη στις 20.00, ενώ καλούμε και σε:

Συνέλευση έμμισθων, άμισθων, «μπλοκάκηδων», «μαύρων»,ανέργων και φοιτητών στα ΜΜΕ
http://katalipsiesiea.blogspot.com