Κατάληψη ΕΣΗΕΑ

Η “Συνέλευση έμμισθων, άμισθων, «μπλοκάκηδων», «μαύρων», ανέργων και φοιτητών στα ΜΜΕ” συμμετέχει στην Εργατική Συνέλευση για την Πρωτομαγιά 2009 και στις κινήσεις που αυτή αποφασίζει. Στη βάση της αυτοοργάνωσης των ταξικών αγώνων και της περαιτέρω αυτονόμησής τους από τον υποταγμενο στην εργοδοσία συνδικαλισμό, θεωρούμε αυτονόητη τη συμμετοχή όλων μας στην πορεία τη μέρα της Πρωτομαγιάς. Η συγκέντρωση είναι προγραμματισμένη για τις 11.00 στο σταθμό της Βικτώρια.

ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ, ΟΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ ΠΑΡΑΓΩΓΟΙ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, ΔΕΝ ΘΑ ΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ

Αυτό που εδώ και χρόνια ζούμε στους χώρους εργασίας είναι η καταστρατήγηση δικαιωμάτων που έχουν κατακτηθεί μέσα από πολύχρονους αγώνες. Τώρα, στην παρούσα ιστορική συγκυρία που το καπιταλιστικό σύστημα δημιούργησε την οικονομική κρίση, τα αφεντικά γενικεύουν περαιτέρω την επισφάλεια στην εργασία αξιώνοντας την πειθάρχηση και την συναίνεσή μας. Οι επισφαλείς σχέσεις εργασίας εμφανίστηκαν αρχικά τη δεκαετία του ’90 με την ακραία υποτίμηση των μεταναστών εργατών και επεκτάθηκαν σταδιακά και σε άλλα κομμάτια εργαζόμενων. Έτσι, η ανασφάλιστη και η μαύρη εργασία, τα ελαστικά ωράρια και οι αμέτρητες υπερωρίες, τα stage και οι συμβάσεις έργου, η δουλειά με το κομμάτι και τα γραφεία επενοικίασης εργαζομένων, η περικοπή επιδομάτων και η υπονόμευση των ασφαλιστικών μας δικαιωμάτων, η συνεχής εναλλαγή ανεργίας και εργασίας αποτελούν την πραγματικότητα που βιώνουν πολλοί από εμάς, τουλάχιστον την τελευταία δεκαετία. Αποτελούν την πραγματικότητα που έχει δημιουργήσει μια διερυμένη ζώνη «αόρατων εργαζόμενων», όπου ο καθένας τρέχει συνέχεια, ανασφαλής και μόνος του, για την επιβίωση. Όμως το καινούριο στοιχείο της εργασιακής μας μιζέριας είναι ότι η γενίκευση της επισφάλειας αφορά εξίσου, ειδικά το τελευταίο διάστημα, και κομμάτια εργαζομένων που μέχρι τώρα εργάζονταν σε πιο «ασφαλείς» συνθήκες και υπό ευνοϊκότερες όρους. Η επέκταση του καθεστώτος των συμβασιούχων στο δημόσιο και του θεσμού των ωρομίσθιων στα σχολεία (τους οποίους το κράτος καθυστερεί ή και αρνείται να τους πληρώσει!), το άνοιγμα του ζητήματος του ασφαλιστικού των δημοσίων υπαλλήλων, οι εξαγγελίες για πάγωμα μισθών και επιδομάτων, η επιβολή διαθεσιμότητας σε πολλές βιομηχανίες και οι απειλές για ομαδικές απολύσεις είναι πλέον στην ημερήσια διάταξη της επίθεσης των αφεντικών.

Επιπλέον η ωμή βία και η ένταση της εκμετάλλευσης στα σύγχρονα κάτεργα που παρουσιάζονται ως «χώροι εργασίας» εντείνεται το τελευταίο διάστημα. Τα παραδείγματα των δολοφονημένων σε «εργατικό ατύχημα» εργατών στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη του Περάματος, στους οποίους πρόσφατα το δικαστήριο επέρριψε την ευθύνη για το ατύχημα, και της επίθεσης με βιτριόλι εναντίον της συνδικαλίστριας Κωνσταντίνας Κούνεβα αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της απόπειρας επιβολής του φόβου και της διάχυσης του κλίματος τρομοκρατίας μέσα στους χώρους δουλειάς. Η επιδιώξη τους είναι ξεκάθαρη: να το βουλώσουμε και να πειθαρχήσουμε στη συνεχή υποτίμησή μας.

Μπροστά σε αυτή την πραγματικότητα είναι απαραίτητο ως εργαζόμενοι-ες να ξεκαθαρίσουμε, αρχικά στη σκέψη μας, δύο-τρία βασικά πράγματα. Πρώτο: η κρίση δεν είναι φυσική καταστροφή, όπως αγκομαχούν να μας πείσουν δημοσιογράφοι και οικονομικοί αναλυτές, είναι δομικό πρόβλημα του καπιταλιστικού συστήματος. Εμείς, ως οι εκμεταλλευόμενοι-ες αυτού του συστήματος, δεν έχουμε καμμία «ευθύνη συνδιαχείρισης» της κρίσης μαζί με τους ιδιοκτήτες αυτού του κόσμου. Επίσης δεν έχουμε την πρόθεση να δώσουμε καμμία πνοή ζωής στο σύστημά τους. Δεύτερο: η επέκταση και η πειθάρχηση στις επισφαλείς σχέσεις εργασίας αποτελούν τη συγκεκριμένη μεθόδευση των αφεντικών προκειμένου να πληρώσουμε εμείς για την κρίση τους. Καλούν λοιπόν εμάς να πληρώσουμε για την κρίση που αυτοί δημιούργησαν, σφυρίζοντας αδιάφορα για όλα όσα τόσα χρόνια συστηματικά κατάκλεψαν. Και αυτό γιατί η μετακύλιση του κόστους της κρίσης είναι ο αποτελεσματικότερος αυτή τη στιγμή τρόπος προκειμένου να δημιουργήσουν συνθήκες κερδοφορίας για τις επιχειρήσεις τους άμεσα. Η πρόσφατη κοινωνικοποίηση της χασούρας των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων είναι παραπάνω από ενδεικτική: αυτοί που για χρόνια μας παραμύθιαζαν ότι δεν υπάρχουν χρήματα για τους μισθούς και τις συντάξεις βρήκαν μέσα σε λίγες μέρες 28 δις για τους τραπεζίτες φίλους τους! Τρίτο: η δημόσια συζήτηση για την υποτιθέμενη «έκρηξη της εγκληματικότητας» δεν είναι καθόλου άσχετη με την επέκταση της επισφάλειας και την κρίση. Όλοι όσοι προσπαθούν να μας πείσουν ότι αυτό που χρειαζόμαστε είναι «περισσότερη και καλύτερη αστυνομία» γνωρίζουν πολύ καλά ότι πίσω τους είναι η εξέγερση του Δεκέμβρη και μπροστά τους οι ενδεχόμενες κοινωνικές εκρήξεις εξαιτίας της όξυνσης του ταξικού πολέμου από τα αφεντικά. Έτσι το κράτος από την πλευρά του με πρόσχημα το «αίσθημα ανασφάλειας που νιώθει ο πολίτης» επιλέγει την αστυνομοκρατία και την σφοδρή καταστολή ως το μοναδική διέξοδο προκειμένου να καταφέρει να διαχειριστεί το κοινωνικό ζήτημα. Οι πρώτοι αποδέκτες της καταστολής είναι οι μετανάστες, απέναντι στους οποίους το κράτος ήδη προσπαθεί να ενεργοποιήσει την διαδικασία του «κοινωνικού αυτοματισμού».

Το κράτος και ο επιχειρηματικός κόσμος έχουν ήδη λάβει θέσεις μάχης εναντίον μας. Μαζί με αυτούς ο υποταγμένος συνδικαλισμός των γραφειοκρατών και των εργατοπατέρων που εδώ και χρόνια αδιαφορούν για τους εργατικούς αγώνες ή τους ξεπουλούν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Είναι πλέον προφανές ότι από τον υποταγμένο συνδικαλισμό δεν μπορούμε να περιμένουμε τίποτα παραπάνω από εθιμοτυπικές απεργίες. Όχι μόνο γιατί, εδώ και χρόνια, είναι επιλογή των συνδικαλιστικών δομών να μην υπερασπίζονται τα αιτήματα του κόσμου της επισφαλούς εργασίας και των «αόρατων» εργαζομένων, ντόπιων ή μεταναστών. Αλλά και γιατί είναι δηλωμένη η πρόθεση των συνδικαλιστών γραφειοκρατών να συνδιαχειριστούν την κρίση μαζί με τα αφεντικά: ήδη η ΓΣΕΕ ετοιμάζεται να προτείνει μαζί με τον ΣΕΒ σειρά μέτρων «για τη διάσωση των επιχειρήσεων». Αντί λοιπόν να παρακολουθούμε τι κάνουν τα κάθε απόχρωσης συνδικαλιστικά και κομματικά στελέχη πρέπει να στρέψουμε το βλέμμα μας στους αγώνες που δίνει η ίδια η τάξη μας.

Τα τελευταία χρόνια, όσες φορές οι εργαζόμενοι διεκδίκησαν συλλογικά και πήραν τον αγώνα στα χέρια τους κατάφεραν να κερδίσουν μικρές, αλλά σημαντικές, νίκες. Η εξέγερση των μεταναστών εργατών γης στη Νέα Μανωλάδα, η ολιγοήμερη κατάληψη των εγκαταστάσεων της Altec από τους εργαζόμενους, οι συντονισμένες δράσεις ενάντια στις απολύσεις στους χώρους του βιβλίου, του εμπορίου και των ταχυμεταφορικών εταιριών, ο αγώνας της ΠΕΚΟΠ, και οι μαζικές κινητοποιήσεις αλληλεγγύης, για να καταργηθεί το καθεστώς δουλεμπορίου των εργαζόμενων στις εταιρίες καθαρισμού… Όλα αυτά αποτελούν παραδείγματα αγώνων από τα οποία μπορούμε να αντλήσουμε δύναμη για να πιστέψουμε ξανά στις δικές μας δυνάμεις. Όλοι αυτοί οι αγώνες, και μαζί τους η εξέγερση του Δεκέμβρη (που, εκτός από τους μαθητές και τους μετανάστες, έφερε στο προσκήνιο και τους επισφαλείς νέους εργαζόμενους που έχουν αποκλειστεί από τις δομές του επίσημου συνδικαλισμού), αποδεικνύουν έμπρακτα πως υπάρχει ένα κομμάτι εργαζομένων σήμερα που αναζητά χώρο προκειμένου να εκφράσει τα συμφέροντά του, να οργανωθεί και να δράσει με σκοπό να απαντήσει στην επίθεση εναντίον του.

Ως εργάτες-τριες λοιπόν που ζούμε μέσα στην καθημερινότητα της γενικευμένης επισφάλειας απαντάμε με το σύνθημα όλων των πρόσφατων εργατικών διαδηλώσεων στις πόλεις όλου του κόσμου: δε θα πληρώσουμε εμείς για την κρίση σας! Σε καμμία περίπτωση δε μας ενδιαφέρει η σωτηρία των επιχειρήσεων. Αντίθετα, σε κάθε περίπτωση επιδιώκουμε συλλογικά την ικανοποίηση των δικών μας αναγκών και επιθυμιών. Απέναντι στην επίθεση κράτους και αφεντικών αντιτάσσουμε την πρακτική του αγώνα και της συλλογικής διεκδίκησης. Απέναντι στην αδιέξοδη και αναποτελεσματική πρακτική της ανάθεσης επιλέγουμε την αυτοοργάνωση στους χώρους δουλειάς μας για την άμεση διεκδίκηση όσων μας ανήκουν. Πράγμα που συγκεκριμένα σημαίνει: τη δημιουργία εργατικών επιτροπών και σωματείων βάσης, τη δημιουργία εργατικών ομάδων και πυρήνων αντίστασης, σε κάθε μικρό ή μεγάλο χώρο δουλειάς, που θα λειτουργούν με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες. Έτσι ώστε να κατακτήσουμε ξανά τη συναδελφική και ταξική αλληλεγγύη μέσα από την πάλη, την αξιοπρέπεια μέσα από τον αγώνα. Είναι πια καιρός να συνειδητοποιήσουμε τη συλλογική μας δύναμη και να μην χαριστούμε σε κανέναν!

Στη βάση αυτή, μια πρωτοβουλία από πρωτοβάθμια σωματεία και εργατικές συλλογικότητες, από αγωνιζόμενους εργάτες-τριες, από επισφαλείς εργαζομένους-ες και άνεργους-ες, συναντηθήκαμε με αφορμή τη φετινή Εργατική Πρωτομαγιά. Αναγνωρίζοντας ότι η γενίκευση της επισφάλειας οδήγεί τις εργασιακές σχέσεις πίσω στα τέλη του 19ου αιώνα, τότε που οι εργάτες διεκδικούσαν το οχτάωρο στις ματωμένες πρωτομαγιάτικες απεργίες, προχωρούμε στη διοργάνωση μιας πρωτομαγιάτικης πορείας και μιας εκδήλωσης-συζήτησης που θέλουμε να ανήκουν στους «αόρατους εργαζόμενους» της επισφάλειας…

ΕΚΔΗΛΩΣΗ-ΣΥΖΗΤΗΣΗ

Τετάρτη 29 Απρίλη, 6.00 μμ, Πλατεία Κουμουνδούρου
ΠΟΡΕΙΑ

Παρασκευή 1η Μάη, 11.00 πμ, Πλατεία Βικτωρίας
ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Εργατική Συνέλευση για την Πρωτομαγιά του 2009

Τα ξημερώματα της Τετάρτης 23 Απριλίου, διμοιρίες των ΜΑΤ περικύκλωσαν τον κόσμο που συγκεντρώνεται καθημερινά στο αυτοδιαχειριζόμενο πάρκο στη Ναυαρίνου και Ζωοδόχου Πηγής στα Εξάρχεια και τους επιτέθηκαν μανιασμένα, αφήνοντας πίσω τους αρκετούς τραυματίες και προσάγοντας κάποιους από τους συγκεντρωμένους, οι οποίοι αφέθηκαν αργότερα ελεύθεροι.

Την προηγούμενη μέρα και συγκεκριμένα στις 22 Απριλίου, άγνωστοι έκοψαν την παροχή του νερού στο Πάρκο Κύπρου και Πατησίων. Η δολιοφθορά (για δεύτερη φορά, η πρώτη ήταν στις 26 Ιανουαρίου) έχει σαφή στόχο να στείλει το μήνυμα ότι το κράτος δεν εφησυχάζει αν δεν καταστείλει οποιαδήποτε ενέργεια αντιβαίνει στις διαθέσεις του.

Ακολουθούν οι ανακοινώσεις των συνελεύσεων των Πάρκων.

Καταγγέλουμε την απρόκλητη και ιδιαίτερα βίαιη επίθεση από τα ΜΑΤ

Τα ξημερώματα της Τετάρτης 22 Απριλίου 2009, στις 5 π.μ., το αυτοδιαχειριζόμενο πάρκο Ναυαρίνου δέχτηκε απρόκλητη και ιδιαίτερα βίαιη επίθεση από τα ΜΑΤ. Το βράδυ, γύρω στις 11μ.μ., είχε προηγηθεί ρήψη δύο μολώτοφ στη διμοιρία που σταθμεύει στη Χαρ. Τρικούπη. Έξι ώρες αργότερα, τέσσερις διμοιρίες των ΜΑΤ περικύκλωσαν το πάρκο και ξυλοκόπησαν με άγριο τρόπο τον κόσμο που καθόταν εκεί χυδαιολογώντας, απειλώντας και εκφράζοντας απερίγραπτο μίσος και σαδιστική ικανοποίηση.

Δύο από αυτά τα άτομα στάλθηκαν στο νοσοκομείο με σπασμένα χέρια και ανοιγμένα κεφάλια. Τέσσερα άτομα προσήχθησαν αναίτια στη ΓΑΔΑ. Λίγα μέτρα από το σημείο όπου πέντε μήνες πριν δολοφονήθηκε ο Αλέξης Γρηγορόπουλος βιώσαμε και πάλι να εφαρμόζεται από την πλευρά της ΕΛ.ΑΣ η λογική των μαζικών εκκαθαρίσεων, του πογκρόμ, της κοινωνικής καταστολής και της ‘συλλογικής ευθύνης’. Όλοι γνωρίζουμε ότι η κατασταλτική πολιτική που εφαρμόζεται με τη λογική της συλλογικής ευθύνης, όπου τυχαίοι περαστικοί και θαμώνες της περιοχής ξυλοκοπούνται αδιακρίτως, είναι αυθεντικό χαρακτηριστικό φασιστικών καθεστώτων.

Οι πρακτικές αυτές της ΕΛ.ΑΣ δεν μας εκπλήσουν. Γνωρίζουμε ότι είναι στα πλαίσια ενός γενικότερου σχεδίου που στόχο έχει την καταστολή, την ποινικοποίηση και την στρατικοποίηση της ευρύτερης περιοχής των Εξαρχείων, καθώς και την εξαφάνιση κάθε κοινωνικής αντίδρασης, αμφισβήτησης και συλλογικού αγώνα.

Καλούμε όλους τους κατοίκους της περιοχής και τους ευαισθητοποιημένους κατοίκους όλης της πόλης να συμμετέχουν σε εκδήλωση διαμαρτυρίας το Σάββατο 25 Απριλίου στις 12 το μεσημέρι στο πάρκο Ναυαρίνου.

Καλούμε επίσης την Τρίτη 28 Απριλίου στις 6 μ.μ. σε πορεία που ξεκινάει από το πάρκο Ναυαρίνου για την υπεράσπιση των κοινωνικών κέντρων και των καταλήψεων.

Αν δεν αντισταθούμε σε όλες τις γειτονιές, οι πόλεις μας θα γίνουν μοντέρνες φυλακές.

Ανοιχτή Συνέλευση Αυτοδιαχειριζόμενου Πάρκου Ναυαρίνου

Καταγγελία για την αποσύνδεση της παροχής νερού στο Πάρκο

Την Τετάρτη 22/04 και ώρα 10:30 π.μ. αποσυνδέθηκε η παροχή του νερού στο Πάρκο Κύπρου και Πατησίων.
Πρώτη φορά κόψανε το νερό στις 26/01, όπου καταστράφηκε, μαζί με τα δέντρα, όλο το ποτιστικό σύστημα του πάρκου. Δεύτερη φορά, χτές το πρωί, με δολιοφθορά, κόψανε την παροχή του νερού για το πότισμα των δέντρων του πάρκου.

Όσοι νομίζουν ότι μπορούν να υπονομεύσουν την ζωή του πάρκου – τον αγώνα μας – τη ζωή των δέντρων που φυτέψαμε οι πολίτες με τα χέρια μας, αυταπατώνται οικτρά.
Στον “πόλεμο νερού” της δημοτικής αρχής, εν όψει καλοκαιριού και νέας δενδροφύτευσης, απαντάμε όλοι μαζί με την κλιμάκωση του αγώνα μας.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ απο το ΠΑΡΚΟ ΚΥΠΡΟΥ & ΠΑΤΗΣΙΩΝ
Κλείνουμε 3 ΜΗΝΕΣ στο ΠΑΡΚΟ και ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΜΕ.

Ανοιχτή Συνέλευση Πάρκου Κύπρου και Πατησίων

Κοντά 2000 χρόνια χριστιανικής θρησκείας και χιλιάδες χρόνια πίστης σε θεούς, τοτέμ, ανθρώπους, δοξολογίες, μηχανές και νομίσματα. Ο φόβος (για το αύριο, για το θάνατο, για τον απέναντι) μοιάζει σχεδόν ακατανίκητος και η σκέπη της εκάστοτε θρησκείας είναι το καταφύγιο, το οποίο απορροφά κραδασμούς, εξάρσεις και εκφράσεις.

Δίπλα στη θρησκεία, και στο πέρασμα των αιώνων, προστίθενται κατά καιρούς, διάφοροι θεσμοί και «αξίες»: το έθνος, η επιτυχία, το κράτος, η κοινωνική καταξίωση, το οικονομικό εύρος, η ασφάλεια, το ταλέντο.

Εκτός όμως από την πίστη στις «αξίες» και τις θρησκείες, υπάρχει και η ελπίδα. Όχι η χριστιανική ελπίδα. Αλλά αυτή η ελπίδα που περιλαμβάνει το συλλογισμό, την αντίσταση και τη συλλογική δράση. Περιλαμβάνει ακόμα το πάθος, την αυτοοργάνωση, την αλληλεγγύη και τη θέληση, που απορρίπτει όμως το σχήμα θέλω = δεν κάνω.

Αυτό που τελικά ίσως δε γίνεται αντιληπτό είναι ότι απέναντι σε όλους τους θεσμούς και τις θρησκείες, απέναντι στην επίθεση μηχανισμών φτιαγμένων από ανθρώπους και με ανθρώπους, πάντα, μα πάντα, υπάρχει και εξελίσσεται και αυτή η άλλη ελπίδα. Εξελίσσεται μέσα και παράλληλα με τη ροή της κανονικότητας και την καθεστηκυία τάξη, άλλοτε φανερά και δυναμικά, διαταράσσοντας τη, και άλλοτε καρτερικά και υπόγεια, καταφέρνοντας μικρά χτυπήματα.

Και αυτή η ελπίδα αντανακλά τη συνειδητοποίηση της «μοίρας» του ανθρώπου, που δεν είναι άλλη από την οικοδόμηση του επίγειου «παραδείσου». Την οικοδόμηση της ουτοπίας, της μελλοντικής κοινωνίας που έχει πάρει πολλά ονόματα και σχήματα στη φαντασία των ανθρώπων.

Σημασία δεν έχει όμως το όνομα, ούτε οι ήττες του παρελθόντος. Σημασία έχει η απόκτηση της συνείδησης ότι υπάρχει δρόμος. Το μόνο που μένει είναι η χάραξη πορείας και η απόφαση για ξεκίνημα.

Μακριά από θεούς, αφέντες, ειδικούς και αυθεντίες, θα φτιαχτεί ο δρόμος για την ελευθερία.

Και τότε να δεις τι πασχαλιές θα ανθίσουν μέσα από τη νεκρή γη, όταν η βροχή της άνοιξης ταράξει τις ρίζες τις οκνές.

Και σήμερα (14 Απρίλη) συνεχίστηκαν στο κέντρο της Αθήνας οι επιχειρήσεις σκούπα της αστυνομίας με το κωδικό όνομα «Αστραπή». Στόχος όποιος δε μοιάζει με Έλληνα αλλά και όποιος δείχνει τη θέληση να διαμαρτυρηθεί για την βίαιη αστυνομική συμπεριφορά. «Τι σε νοιάζει εσένα, μην ανακατεύεσαι», είναι η απάντηση που δέχτηκαν πολλοί διαμαρτυρόμενοι.

(συνδρομή στο διαγωνισμό του ΕΒΕΑ)

(Update)

Το ένα μετά το άλλο, τα γεγονότα τροφοδοτούν τη συγγραφή των εργασιών με θέμα «Η κρίση μπορεί να καταστεί ευκαιρία» από τους φοιτητές του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών που θα επιθυμούσαν να διεκδικήσουν ένα από τα «Βραβεία για Φοιτητές»του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου της Αθήνας.

Να μερικές πρόσφατες «ευκαιρίες»:

Ευκαιρία 1η: Ο θάνατός σου η ζωή μου

«Ένα νέο παιχνίδι ριάλιτι, το οποίο υπογράφει ο Ολλανδός δημιουργός του «Big Brother», θα επιτρέπει στους υπαλλήλους των εταιριών που πλήττονται από την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση να επιλέγουν ποιον συνάδελφό τους να απολύσουν. Αυτό θα συμβαίνει σε κάθε επεισόδιο του νέου παιχνιδιού, με τον εύγλωττο τίτλο «Κάποιος Πρέπει να Φύγει» («Someone’s Gotta Go»), το οποίο είναι δημιούργημα της εταιρίας παραγωγής Endemol.

Οι εργαζόμενοι σε μία επιχείρηση, η οποία θα έχει πληγεί από την κρίση, θα επιλέγουν ποιος πρέπει να υποστεί μείωση μισθού ή αύξηση και ποιος να απολυθεί με βάση τις πληροφορίες που θα συλλέγουν αναφορικά με τη μισθολογική τους κατάσταση και τις επιδόσεις τους στη δουλειά. Η Endemol έχει δώσει το φορμά στο αμερικανό δίκτυο Fox και ελπίζει το τηλεπαιχνίδι να βγει στον τηλεοπτικό αέρα και άλλων χωρών».

Ευκαιρία 2η: Τα 2/3 του παγκόσμιου εργατικού δυναμικού με επισφαλή εργασία έως το 2020

«Καθώς οι μαζικές απολύσεις γίνονται πιο συνηθισμένες ως αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης, όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι σ’ όλο τον κόσμο αναγκάζονται να δέχονται δουλειές χωρίς σύμβαση και χωρίς οποιαδήποτε κοινωνική ασφάλιση, ανακοίνωσε ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ).

Σύμφωνα με τη νέα μελέτη του ΟΟΣΑ, περίπου 1,8 δισεκατομμύριο άνθρωποι, περισσότεροι από το μισό του παγκόσμιου εργατικού δυναμικού, βρίσκονται τώρα σ’ αυτή την επισφαλή θέση.

Ο αριθμός αυτός προβλέπεται ότι θα αυξηθεί ως το 2020 στα δύο τρίτα του εργατικού δυναμικού, εφόσον συνεχιστούν οι σημερινοί ρυθμοί αύξησης του πληθυσμού και ανάπτυξης, και μπορεί να αυξηθεί περισσότερο αν χαθούν περισσότερες θέσεις εργασίας εξαιτίας της οικονομικής κρίσης και περισσότεροι μετανάστες επιστρέψουν στις χώρες τους, σε δουλειές στη μαύρη οικονομία, αναφέρει ο ΟΟΣΑ.

Η κατάσταση αυτή επηρεάζει πρωταρχικά τις γυναίκες –οι οποίες αποτελούν την πλειοψηφία των εργαζομένων σε δουλειές κακής ποιότητας– και εργαζομένους σε αναπτυσσόμενες χώρες χωρίς επιδόματα ανεργίας, σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ».
Ευκαιρία 3η: «Πάγωμα» των μισθών σε όλο τον κόσμο

Αναθεωρούνται τα σχέδια για μισθολογικές αυξήσεις σε πολλές επιχειρήσεις ανά τον κόσμο. Οι εργαζόμενοι των επιχειρήσεων σε Ιαπωνία, Λιθουανία και Ιρλανδία θα λάβουν τις μικρότερες μισθολογικές αυξήσεις, καταλαμβάνοντας τις τρεις τελευταίες θέσεις της κατάταξης, ενώ στον αντίποδα βρίσκονται οι εργαζόμενοι των επιχειρήσεων σε Ν.Αμερική και Ινδία οι οποίοι μπορούν να περιμένουν τις μεγαλύτερες αυξήσεις, σύμφωνα με την έρευνα. Στην πληγείσα από την ύφεση Ιαπωνία, το ήμισυ των επιχειρήσεων σχεδιάζουν να προχωρήσουν σε «πάγωμα» μισθών.

Στις ΗΠΑ, οι μισθοί αναμένεται να αυξηθούν μόλις κατά 2,8%, χαμηλότερα από τις προβλέψεις για 4% που είχαν γίνει το Σεπτέμβριο, ενώ στην περιοχή Ασίας / Ειρηνικού η αύξηση θα είναι της τάξης του 4,8%, μικρότερη από την περυσινή του 6,9%.

Ευκαιρία 4η: Κατεψυγμένο κρέας αντί μισθού στη Σλοβενία

«Δωρεάν κατεψυγμένο κρέας αντί μισθού θα λάβουν οι εργαζόμενοι της εταιρείας Pomurka , θυγατρικής της σλοβενικής βιομηχανίας κρέατος ΜΙΡ που χρεοκόπησε, όπως ανακοίνωσε η εταιρεία.

Ήδη, 90 τόνοι κατεψυγμένου κρέατος αποφασίστηκε να διατεθούν δωρεάν στους εργαζομένους, στους οποίους δεν έχει γίνει καταβολή των δεδουλευμένων από τον Δεκέμβριο του 2008.

Ωστόσο, στα ψυγεία όπου φυλάσσεται το κρέας, εδώ και 12 ημέρες έγινε διακοπή ηλεκτροδότησης, λόγω των ανεξόφλητων λογαριασμών της εταιρίας».

Αν προσθέσουμε και τις πρόσφατες δηλώσεις του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος Γιώργου Προβόπουλου και τις απαιτήσεις του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων για γενίκευση της μερικής απασχόλησης και των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, αλλά και για επιδότηση της μερικής απασχόλησης, τότε ολοκληρώνονται, επί του παρόντος, οι τρέχουσες «ευκαιρίες».

Τη Δευτέρα 8/4, η παράταξη του Δικτύου ΕΜΜΕ (αρ.εν.), στα πλαίσια της προεκλογικής γιορτούλας της, προχώρησε στη διοργάνωση ανοιχτής, προς τους φοιτητές, συζήτησης με γενικό θέμα την επισφάλεια και τις σχέσεις εργασίας στα ΜΜΕ. Βασικοί ομιλητές ήταν δύο «προοδευτικές» περσόνες της έντυπης ενημέρωσης, ο Στάθης της Ελευθεροτυπίας και ο Στούμπος της Αυγής. Όντας φοιτητές- και δυνητικά ή πραγματικά εργαζόμενοι- στα ΜΜΕ, κάποια άτομα από τη συνέλευση, παρευρεθήκαμε και τοποθετηθήκαμε επί της θεματολογίας και όχι μόνο.

Στην εκδήλωση καθεαυτή, οι βασικοί ομιλητές έθεσαν εξαρχής ως βάση συζήτησης το κυρίαρχο πεδίο δημοσίου διαλόγου των ημερών, την «οικονομική κρίση». Εν μέσω αυτής, κατά τους κυρίους Στάθη και Στούμπο, οφείλουμε να επαναπροσεγγίσουμε το «δημοσιογραφικό λειτούργημα» και να απεμπολήσουμε οποιαδήποτε εργατική-ταξική νοοτροπία ως νέοι εργαζόμενοι στα μέσα, καθώς με αυτό τον τρόπο «θα μας τσακίσουν» κατά λέξη. Μάλιστα, προκειμένου να επιβιώσουμε στη γαλέρα των ΜΜΕ, οι «επικοινωνιακοί ειδήμονες» μας προέτρεψαν να έχουμε φιλοδοξίες και να αναπτύξουμε συμμαχίες(;) εντός του χώρου εργασίας μας. Βέβαια, δεν μας ξεκαθάρισαν τι είδους φιλοδοξίες και συμμαχίες πρέπει να είναι αυτές (εύκολα το μυαλό μας μπορεί, συνειρμικά, να εκτραπεί σε σκέψεις που ταυτίζουν την «φιλοδοξία» με τον καριερισμό-ατομικισμό και τις «συμμαχίες» με το ενδοσυναδελφικό ρουφιανιλίκι και τις λογικές του «καρότου και του μαστιγίου» που διέπουν, ως γνωστόν, τα καπιταλιστικά εργασιακά περιβάλλοντα) αλλά επαφιόμαστε στη δική τους καλή προαίρεση.

Στην καλή τους προαίρεση, στηριζόμαστε για να μην κάνουμε εξίσου πονηρές σκέψεις αναφορικά με την προσέγγιση τους για τη δημόσια σφαίρα. Κατ’ αυτούς, η δημόσια σφαίρα αποτελεί πεδίο ταξικής πάλης, μέσα στο οποίο ο «μαχόμενος» δημοσιογράφος μπορεί να δημιουργήσει ρήγματα στον κυρίαρχό λόγο. Με βάση τα παραπάνω, υποθέτουμε λοιπόν ότι ο δημοσιογράφος ασκεί ελεύθερα το λειτούργημα του, χωρίς να έχει τα αφεντικά (ή απλά τους ιεραρχικά «από πάνω») να τον πρήζουν και να του υποδεικνύουν τι να γράψει. Μετά την παρουσίαση αυτού του ιδεολογήματος, οι πονηρές σκέψεις πλημμύρισαν το κεφάλι μας.

Η άμισθη εργασία στα ΜΜΕ, υπό μορφή δόκιμης περιόδου ή πρακτικής άσκησης, εντάσσεται άραγε στο ευρύτερο πλαίσιο απόκτησης συμμαχιών;

Πόσο ταξικό είναι αυτό το πεδίο (δημόσια σφαίρα) που δομικά πλέον διαχωρίζει τον ελεύθερο δημοσιογράφο και διαμορφωτή του, από τους υπόλοιπους συναδέλφους του (φωτορεπόρτερ, τεχνικούς κ.τ.λ.);

Και ένα τελευταίο. Ακόμα κι αν όντως, όπως οι εισηγητές στοχεύουν, η ΕΣΗΕΑ ανοίξει προς τους νέους εργαζομένους, προκειμένου και αυτοί να έχουν συνδικαλιστική κάλυψη σε συνθήκες εργασιακής επισφάλειας, δεν θα εξακολουθήσει να παραμένει μια συντεχνία η οποία θα επιβεβαιώνει το διαχωρισμό των εργαζομένων στα ΜΜΕ σε δημοσιογράφους και μη;

Τα πονηρά αυτά ερωτήματα, που μας τριβέλιζαν το μυαλό, ήταν η αφορμή και σε γενικές γραμμές το περιεχόμενο της παρέμβασης μας. Εδώ οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι, η τελευταία, δεν πήρε τη μορφή ολοκληρωμένης τοποθέτησης, μιας και οι εισηγητές κατέστησαν σαφές ότι δεν θα δεχθούν τοποθετήσεις παρά μόνο ερωτήσεις, εμφανώς κουρασμένοι και με καταβεβλημένη φαιά ουσία από τις αρχικές, χρονοβόρες εισηγήσεις τους.

Κύριοι Στάθη και Στούμπο, η δημοσιογραφία δεν είναι λειτούργημα. Είναι ένα ακόμα παράδειγμα επαγγέλματος που πραγματώνει τις εκμεταλλευτικές σχέσεις ανάμεσα σε αφεντικά και εργαζομένους, αναπαράγει κάθετες, ιεραρχικές και εξουσιαστικές δομές, εξανδραποδίζει καθέναν που το βιώνει «από τα κάτω». Όπως καθετί στο υπάρχον καθεστώς. Ακόμα κι αν δεχόμασταν τον προσδιορισμό «λειτούργημα», για το δημοσιογραφικό επάγγελμα, θα ήμασταν αναγκασμένοι να τον γενικεύσουμε και να τον αποδώσουμε σε κάθε εργαζόμενο, ανεξαρτήτως περιεχομένου της εργασίας του. Με λίγα λόγια, τα πάντα είναι λειτούργημα. Άρα λειτούργημα δεν υπάρχει. Εκτός βέβαια, αν δέχεστε ότι ο δημοσιογράφος ασκεί λειτούργημα στο βαθμό, που ο ρόλος του, συνιστά έναν πραγματικό λειτουργικό και απαραίτητο μηχανισμό καταστολής, για τη διαιώνιση του καθεστώτος. Όπως είναι οι μπάτσοι, οι παπάδες, οι δικαστές και πολλοί άλλοι. Εδώ πάμε πάσο.

Όσον αφορά τα περί μαχητικού συνδικαλισμού μέσω ΕΣΗΕΑ, επιμένουμε. Ο θεσμός ΕΣΗΕΑ είναι ταξικός μας εχθρός. Ο εχθρός βρίσκεται εκεί που αντί για εμάς είναι εγγεγραμμένοι οι εργοδότες μας, εκεί που καταστέλλονται οι κινηματικές διαδικασίες, εκεί που αναπαράγονται οι ιεραρχικές δομές, η ανάθεση και η επιβολή, γίνεται αντιληπτός τη στιγμή που το είναι βρίσκει έκφραση στο πρωτογονικό ένστικτο της επιβίωσης. Οποιοσδήποτε θεσμός-δομή αποτελεί τροχοπέδη, στον αγώνα για την κοινωνική χειραφέτηση, θα είναι εχθρός μας. Όπως εχθρός μας θα είναι οποιοσδήποτε που, συνειδητά, βάζει ωτασπίδες, μη θέλοντας να ακούσει τους βρυχηθμούς ενός ηφαιστείου, που είναι έτοιμο να εκραγεί. Και ο κύριος Στάθης, με το πενταψήφιο ποσό που εισπράττει μηνιαίως για το λειτούργημα του (ποσό το οποίο θα κάλυπτε άνετα τις μισθολογικές ανάγκες 10 και πλέον εργαζομένων), σίγουρα μπορεί να προμηθευτεί αρκετές.

Οι άγριες απεργίες, οι γενικές συνελεύσεις εργαζομένων, η αδιαμεσολάβητη αντιπληροφόρηση, υπό την σκιά της «κρίσης» και μέσα σε μία επισφαλή (αναφορικά με τις εργασιακές σχέσεις και όχι μόνο) πραγματικότητα, είναι η μόνη μας αυτοάμυνα. Η κινηματική νοοτροπία δεν αναγνωρίζει λογικές λειτουργημάτων και θεσμών. Αναγνωρίζει τις αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες, την ισότιμη συμμετοχή και τις αντιεραρχικές δομές: την αυτοοργάνωση. Ας μην εθελοτυφλούμε. Τα στρατόπεδα, είτε το θέλουμε, είτε όχι, έχουν οριοθετηθεί.

Συνέλευση έμμισθων, άμισθων, «μπλοκάκηδων», «μαύρων», ανέργων και φοιτητών στα ΜΜΕ

www.katalipsiesiea.blogspot.com