Συζήτηση:Εικόνα και Ήχος: Πέρα από το θέαμα

συζήτηση και προβληματισμός για το ξεπέρασμα μίας συλλογικής αμηχανίας

Πλάνο: Ένας μπάτσος με σηκωμένη την ασπίδα τραντάζεται. Ακούγεται ήχος πέτρας που χτυπάει την ασπίδα. Στο βάθος φωτιές και μία άμορφη μάζα πλήθους με καλυμμένο το πρόσωπο. Μάζα… άνθρωποι… άτομα χωρίς ιστορικότητα, φορείς μίας «αναίτιας βίας», πράξεις και σώματα αποκομμένα από οποιαδήποτε πορεία στο χρόνο. Μία αποστασιοποιημένη φωνή δακρύζει για την χαμένη κανονικότητα. Ο απονεκρωμένος καταναλωτής εικόνων του καναπέ ταυτίζεται με τον μπάτσο-φωνή. Και εμείς? Οι «άνθρωποι χωρίς πρόσωπο»?

Για πολλά χρόνια, η διαχείριση της τεχνολογίας της καταγραφής οπτικοακουστικού υλικού, η επεξεργασία των δεδομένων και η υποκειμενική προβολή τους, ενέπιπτε στα χέρια της εξουσίας, των καθεστωτικών ΜΜΕ, καθώς και των αστών καλλιτεχνών – βαρόνων του θεάματος. Προτού να γίνουν τα μέσα καταγραφής διαδεδομένα στην κοινωνία, ήταν αποκλειστικά φορτισμένα με καθεστωτικά στοιχεία, καθώς διαχειρίζονταν μονάχα από την κυριαρχία.

Με το πέρασμα στον γνωσιακό καπιταλισμό, η παραγωγή πληροφορίας αντικαθιστά την παραγωγή ύλης και η εικόνα γίνεται το κάρβουνο των σύγχρονων παραγωγικών μηχανών. Σε αυτά τα πλαίσια, ίσως να μας αναλογεί να καταλάβουμε και τα μέσα παραγωγής της πληροφορίας.

Για αυτούς τους λόγους, κρίνουμε άξια προβληματισμού την πιθανότητα να ενταχθούν οι τεχνολογίες ήχου και εικόνας στις υπάρχουσες κινηματικές δομές γραπτού έντυπου λόγου. Το βίντεο, ο ήχος και η φωτογραφία, να συμπλεύσουν μαζί με την τυπογραφία και την εκτύπωση στην κινηματική πορεία της εξέγερσης, όπως πάντα με τους δικούς μας όρους. Ξεπερνώντας τον θεαματικό ρόλο εικόνων από κινηματικές συγκρούσεις, θα μπορούσαμε να επανιδρύσουμε την έννοια της κινηματικής καταγραφής, προσδίδοντάς της την ποιότητα της υποκειμενικής μας εμπειρίας, εισάγοντας στόχους και δομές, και απελευθερώνοντας το αποτέλεσμα με τον ίδιο τρόπο που μέχρι τώρα χρησιμοποιούσαμε το αναλογικό χαρτί και μελάνι.

Ζώντας στην κοινωνία της εικόνας και κατανοώντας το ότι είμαστε μέρος της, χρειάζεται να προβληματιστούμε για το αν μπορούν να χρησιμοποιηθούν οι τεχνολογίες της εικόνας καθ’ αυτές, απογυμνωμένες από κάθε θεαματικό/καθεστωτικό χαρακτήρα, μέσω της αυτοοργανωμένης δημιουργίας.

Μία καταστροφή του θεαματικού, ώστε να επικοινωνηθεί ο δικός μας λόγος, το δικό μας βίωμα, το δικό μας πρόταγμα.

Ανοιχτή εκδήλωση – συζήτηση
Στο κατειλημμένο κτήριο της ΕΣΗΕΑ,
Ακαδημίας και Βουκουρεστίου
Δευτέρα 12/1 18:00