Τόσα χρόνια πρόεδρος έμαθε καλά πως παίζεται το παιχνίδι της χειραγώγησης της κοινής γνώμης σε συνδυασμό με την Γκαιμπελική νοοτροπία “ρίξε λάσπη στο τέλος πάντα κάτι μένει”.
Όταν έχασε το θρόνο του προέδρου λύσσαξε. Μάσαγε σίδερα ο …κουταλιανός. Δεν μπορούσε να το χωνέψει με τίποτα οτι έπαθε τέτοια ήττα. Προσέφυγε στα δικαστήρια αναζητώντας “δικαίωση” με θλιβερά και αστεία επιχειρήματα.
Μέχρι που το περασμένο Σάββατο παρουσίαστηκε μια νέα ευκαιρία για να πάρει το αίμα του πίσω.
“Τώρα θα σας φτιάξω κωλόπαιδα” σκέφτηκε γελώντας σατανικά και άρχισε να χτυπάει με μανία τα πλήκτρα του πληκτρολογίου. Μόλις ολοκληρωσε το πόνημα του άνοιξε το Microsoft outlook κι έψαξε στη λίστα με τις “Επαφές” του. Πρώτη πρώτη μια που άρχιζε με τη λέξη “forest” ακολουθούσαν τουλάχιστον άλλες 100 “Επαφες” βουλευτών. Τις κλικάρισε όλες και με μίσος πάτησε τόσο δυνατά το ENTER που κόντεψε να σπάσει το πλήκτρο.
“Μήνυμα εστάλη” ήρθε η αναφορά στην οθόνη του και ένα χαμόγελο ικανοποίησης ζωγραφίστηκε στη χαιρέκακη χοντροκομμένη μουτσούνα του!
Ταυτοχρόνως ονειρεύοταν τα πρωτοσέλιδα των φιλικών του εφημερίδων: “
Αυτοι υποκινούν τους καταληψίες. Αυτοί συγκαλύπτουν τη βία. Αυτοί στοχοποιούν τους δημοσιογράφους.”.
Χαρούμενος που για μια ακόμη φορά θα είχε υπηρετήσει με συνέπεια το Κόμμα ονειρευόταν νέες δόξες και νέα μεγαλεία, “πάλι με χρόνια με καιρούς παλι δικά μας θα’ναι” μουρμούρισε κλείνοντας την οθόνη του Η/Υ.
Κάπου στο βάθος ένα ξεχασμένο ραδιόφωνο έπαιζε το τραγούδι του Leonard Cohen …first we take Manhattan then we take Berlin…
Φόρεσε την καπαρντίνα του , χαϊδεψε το κεχριμπαρένιο κομπολόι του και πήρε το δρόμο για το σπίτι. “Θα σας φτιάξω εγώ κωλόπαιδα με τους υπνοσάκους” ξανασκέφτηκε, σίγουρος για την επιτυχία της ρουφιανιάς του.
Μόνο που δε λογάριασε οτι αυτά τα κωλόπαιδα είναι αποφασισμένα να διεκδικησουν με κάθε τρόπο το μελλον που τους ανήκει και οτι αυτός έχει ερωτευτεί την κουνιστη πολυθρόνα και τις χνουδωτές παντόφλες στο σπίτι του!
Οι άρχοντες φοβήθηκαν μην πάθουνε ζημιά
και την κουτάλα χάσουνε μαζί με τα ζουμιά
ρε θες να κάνουν κίνημα του γάτου οι καρποί
κι ό,τι γλυκά ροκάνιζαν σαν φούσκα να χαθεί
Έτσι αφού σκεφτήκανε βρήκαν το πιο σωστό
το γάτο να τσακώσουνε σαν μούτρο αναρχικό
βγήκε λοιπόν σεργιάνι το χαφιεδότσουρμο
αυτοί που αποτελούνε τον εθνικό κορμό
ΣΗΜΕΙΩΣΗ : οποιαδήποτε ομοιότητα με αληθινά πρόσωπα και καταστάσεις είναι εντελώς συμπτωματική!
Αναδημοσίευση από το μπλογκ των “Άνεργων Δημοσιογράφων”, το κείμενο εδώ