Συνεχίζεται αμείωτη η στοχοποίηση συναδέλφων φωτορεπόρτερ και δημοσιογράφων στο δρόμο από την αστυνομία. Μόνο τις τελευταίες ημέρες, και ενώ η οργή ξεχειλίζει για την κρατική δολοφονία στα Τέμπη με μαζικές κινητοποιήσεις να λαμβάνουν χώρα, τέσσερις συνάδελφοι έχουν δεχτεί την απρόκλητη και βίαιη επίθεση των ΜΑΤ είτε με πέτρες, είτε με γκλομπ είτε με χημικά και κρότου λάμψης σε ευθεία βολή.
Στην πορεία της Παρασκευής, άνδρας των ΜΑΤ έριξε κρότου λάμψης πάνω σε φωτογράφους από την οποία προκλήθηκε εμβοή (συνεχές βουητό), ένδειξη ακουστικού τραύματος στη φωτορεπόρτερ Μαρία Χουρδάρη. Και στην ίδια πορεία χτυπήθηκε από γκλομπ ο φωτορεπόρτερ Νικόλας Γεωργίου.
Στο 3.29 φαίνεται να πέφτει στα κεφάλια των φωτορεπόρτερ κρότου λάμψης:
Φυσικά, δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνουν τέτοια φαινόμενα. Το τελευταίο διάστημα έχουν συμβεί δεκάδες περιστατικά κατασταλτικής βίας από την Αθήνα έως τη Θεσσαλονίκη σε συναδέλφους μας, τα οποία βέβαια δεν είναι καθόλου τυχαία ή “μεμονωμένα”. Εν τω μεταξύ σιγή ιχθύος τηρούν μέχρι στιγμής ΕΦΕ και ΕΣΗΕΑ.
Αν προσεγγίσουμε τους εργαζόμενους των ΜΜΕ στον δρόμο, δημοσιογράφους και φωτορεπόρτερ, ως ένα υποκείμενο, ως ένα σώμα, θα διαπιστώσουμε ότι το κορμί μας είναι γεμάτο σημάδια. Το κεφάλι μας είναι σκισμένο με ράμματα, όπως του Μάριου Λώλου απ’ τις γκλοπιές που δέχτηκε το 2012. Το πρόσωπό μας κοκκινισμένο απ’ τη γροθιά που δέχτηκε από ματατζή η Τατιάνα Μπόλαρη το 2011 καταμεσής της πλατείας Συντάγματος. Ακόμη χειρότερα έχει μείνει χωρίς ακοή, όπως ο Μανώλης Κυπραίος που την έχασε από βομβίδα κρότου λάμψης επίσης το 2011. Και σ’ όλα αυτά προστίθενται κάμποσοι ακόμη μώλωπεςαπό πάνω ως και κάτω κατεστραμμένα από τα χημικά πνευμόνια, γιατί μέσα στη δεκαετία που ακολούθησε καταγράφηκαν αμέτρητα ακόμη περιστατικά αστυνομικής βίας σε βάρος των εργαζόμενων στα ΜΜΕ.
Ξύλο και χημικά σε όλη την επικράτεια
Το τελευταίο διάστημα έχουν συμβεί δεκάδες περιστατικά κατασταλτικής βίας από την Αθήνα έως τη Θεσσαλονίκη, με θύματά της ακόμη και ρεπόρτερ διεθνών μέσων ενημέρωσης.
Στοχοποίηση φωτορεπόρτερ / δημοσιογράφων στο δρόμο και κρατική καταστολή
Η κρατική βία κατά εργαζομένων των ΜΜΕ στο δρόμο εκδηλώνεται και κορυφώνεται παράλληλα με τις κοινωνικές αντιστάσεις και τις διαδηλώσεις που γέμισαν τους δρόμους των πόλεων τα τελευταία χρόνια.
Καταστολή, Εξουσία και Θεσμικό Πλαίσιο
Ο έλεγχος στη μετάδοση της πληροφορίας αποδεικνύεται καθοριστικός. Η απόκρυψη κι η διαστρέβλωση των γεγονότων αποτελούν τις πλέον συνήθεις πρακτικές, με το κράτος να οχυρώνεται διαρκώς και νομοθετικά.
Απέναντί μας και τα αφεντικά – Τα Σωματεία απόντα
Τη στιγμή που οι μειώσεις μισθών και οι απολύσεις έχουν μετατρέψει τους δημοσιογραφικούς οργανισμούς σε εργασιακές «γαλέρες», τα σωματεία περιορίζονται στην έκδοση ανακοινώσεων.
Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας
Είμαστε σταθερά στο πλευρό κάθε συναδέλφισσας/ου.
Διεκδικούμε ορατότητα στο δρόμο, ανεμπόδιστη καταγραφή της μαρτυρίας.
Στεκόμαστε απέναντι στη βίαιη απόπειρα χειραγώγησης από κράτος και αφεντικά.
«Είκοσι ετών και σεσημασμένος για κλοπές ο άνδρας που σκοτώθηκε».
«Επίσκεψη Θεοδωρικάκου στους 7 αστυνομικούς που κατηγορούνται για ανθρωποκτονία στο Πέραμα».
Αφού διαβάσαμε 2 χαρακτηριστικούς τίτλους ειδήσεων (λίγα λεπτά μετά το συμβάν ο πρώτος, λίγες ώρες μετά ο δεύτερος) για την κρατική δολοφονία του Νίκου Σαμπάνη από μπάτσους της ΔΙΑΣ ας ξεκαθαρίσουμε 2 πράγματα για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε απρόσκοπτα. Ο Νίκος Σαμπάνης δεν «σκοτώθηκε». Δολοφονήθηκε από τα ένστολα μαντρόσκυλα τα οποία δρουν με ακριβώς τον ίδιο τρόπο εδώ και δεκαετίες. Τα όπλα σηκώνονται και χρησιμοποιούνται πολύ πιο εύκολα από όσο θέλουν να πιστεύουν οι φιλήσυχοι πολίτες και οι πυλωροί των ΜΜΕ.
Κατά δεύτερον δεν έχει καταγραφεί ποτέ στα χρονικά αρμόδιος υπουργός για ζητήματα ασφάλειας να επισκέπτεται συλληφθέντες μπάτσους που κατηγορούνται για ανθρωποκτονία. Και μάλιστα μία μέρα μετά το περιστατικό και την ίδια μέρα που περιορίστηκε σε τηλεφωνική επικοινωνία με τον πατέρα του παιδιού που δολοφονήθηκε. Το μήνυμα της εξουσίας πάντα ήταν ξεκάθαρο. Το κράτος δίνει εντολή, η αστυνομία εκτελεί και αν συμβεί στραβή… Ε, συνέβη. Οι μηχανισμοί είναι εκεί για να βάλουν πλάτη.
Η κάλυψη της δολοφονίας από τα ΜΜΕ (ηλεκτρονικά και «παραδοσιακά») από την πρώτη κιόλας μετάδοση ζέχνει δόγμα ασφάλειας, ρατσισμό και θανατοπολιτική. Οι ζωές κάποιων έχουν μεγαλύτερη αξία από τις ζωές κάποιων άλλων. Οι κρατικοί μηχανισμοί το κάνουν ξεκάθαρο απ΄άκρη σ’ άκρη στον πλανήτη. Από τη Μινεάπολη μέχρι τον Ασπρόπυργο και από τη Χιλή μέχρι τη Νότια Κορέα.
Την πρωτοκαθεδρία στο πώς μπορούν τα ΜΜΕ να ξεπεράσουν και την ίδια τους την χυδαία πέτσα την έχει πλέον ένα outsider. Αλλά με κομβικό ρόλο στο πώς και με ποια συχνότητα φτάνει μία είδηση στα μάτια μας ή στα αυτιά μας. Το Αθηναϊκό και Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων. Ναι αυτό το ρημάδι το ΑΠΕ – ΜΠΕ που αποτελεί τον μεσάζοντα μεταξύ της φωνής της εκάστοτε κρατικής εξουσίας και τους πολίτες. Βέβαια ένα κρατικό πρακτορείο ειδήσεων από ένα γραφείο προπαγάνδας της εκάστοτε κυβέρνησης έχει μια απόσταση. Είναι γνωστό ότι ο ρόλος του ΑΠΕ – ΜΠΕ αποτελεί κλειδί για τις εκάστοτε εξουσιαστικές επιταγές που πρέπει να εμπεδωθούν από το πόπολο. Η συντριπτική πλειοψηφία των Μέσων στη χώρα έχει συνδρομή στο Αθηναϊκό και Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων. Αυτό σημαίνει ότι η είδηση φτάνει στους δέκτες σχεδόν χωρίς καμία παραλλαγή από το αρχικό τηλεγράφημα μιας και όλοι χρησιμοποιούν ως πηγή το πρακτορείο χωρίς πολλές φορές να το αναφέρουν. Και ας υπάρχει η ίδια φράση, ή το ίδιο κείμενο καρμπόν σε δεκάδες μίντια ταυτόχρονα.
Το πρώτο λοιπόν τηλεγράφημα που μετέδωσε το ΑΠΕ – ΜΠΕ για τη δολοφονία του Νίκου Σαμπάνη έγραφε για μια αιματηρή συμπλοκή στο Πέραμα που άφησε πίσω 7 τραυματίες αστυνομικούς και έναν νεκρό. Άλλη μία παγκόσμια πρωτοτυπία. Ένα ειδησεογραφικό Μέσο μετά από ένα περιστατικό με πυροβολισμούς μέσα σε κατοικημένη περιοχή που είχε ένα νεκρό να αναφέρει πρώτα… τους τραυματίες μπάτσους. Οι ζωές κάποιων είναι πιο αξιοβίωτες από άλλες, το ξαναείπαμε αυτό. Μετά από λίγο ο τίτλος άλλαξε και έγινε ο «δημοσιογραφικά ορθός».
Τάκης Σάγιας / Eurokinissi
Συμπτώσεις που δεν είναι και τόσο συμπτώσεις
Πέραν όμως από τον τίτλο ας δούμε και την ουσία του περιεχομένου. Ένα αυτοκίνητο με «κακοποιούς» και «σεσημασμένους» εμβόλισε τις μηχανές αστυνομικών, τους τραυμάτισε και εκείνοι αποφάσισαν ότι πρέπει να βγάλουν τα πιστόλια και να τους γαζώσουν. Οι μπάτσοι έχουν το ελεύθερο να γαζώνουν ένα όχημα όταν κρίνουν ότι οι «περιστάσεις το απαιτούν». Το είδαμε και σε ένα αντίστοιχο περιστατικό στην οδό Μάρνη στις αρχές του Οκτώβρη του 2021. Όταν ένα όχημα που είχε καταγγελθεί ως κλεμμένο από την ιδιοκτήτριά του εντοπίστηκε στο κέντρο της Αθήνας με τους αστυνομικούς να το περικυκλώνουν και τον οδηγό του να προσπαθεί να διαφύγει. 09:30 το πρωί σε ένα από τα κεντρικότερα σημεία της Αθήνας. Σύμφωνα με την αστυνομία ένας μπάτσος της ΔΙΑΣ «με αυτοθυσία γατζώθηκε από το παρμπρίζ του αυτοκινήτου ώστε να σταματήσει το όχημα». Αυτό κατέστη δυνατό μετά από καταιγισμό πυροβολισμών από πλευράς αστυνομικών με τον οδηγό του οχήματος (για τον οποίο να σημειωθεί ότι τα ΜΜΕ έτρεξαν να τονίσουν ότι επρόκειτο για «άνδρα αλβανικής καταγωγής με πάνω από 70 κλοπές στην “καριέρα” του») να συλλαμβάνεται βαρύτατα τραυματισμένος από τις σφαίρες.
Και στα δύο περιστατικά παρατηρούμε ένα αρκετά επικίνδυνο μοτίβο. Πέρα από το γεγονός ότι οι σφαίρες από όπλα μπάτσων σφυρίζουν πάνω από τα κεφάλια μας, δίπλα στα σπίτια μας και για τα ΜΜΕ είναι απλά Παρασκευή. Οι τραυματίες αστυνομικοί αναφέρονται πολύ γρήγορα στη ροή των γεγονότων ώστε να φτιαχτεί η κοινωνική συναίνεση ότι το να γαζώνεις ένα αυτοκίνητο με 3 παιδιά μέσα σε μια γειτονιά είναι κάτι δικαιολογημένο άρα και αποδεκτό. Άρα μίνιμουμ πολιτική φθορά για τους εντολοδόχους των πιστολέρο. Επίσης οι «τραυματίες» μεταφέρονται όλοι στο στρατιωτικό νοσοκομείο 401 όπου ως εκ θαύματος βγαίνουν από εκεί σώοι και αβλαβείς. Και στις 2 περιπτώσεις οι ισχυρισμοί των μπάτσων που έτρεξαν να αναμεταδώσουν καρμπόν σχεδόν όλα τα ΜΜΕ κατέρρευσαν μέσα σε ελάχιστες ώρες.
Η κοινωνική συναίνεση ωστόσο τροφοδοτείται και από ένα διπλό παιχνίδι που παίζουν τα ΜΜΕ με κυβερνητική εντολή. Αρχικά τόσο στην περίπτωση της Μάρνης όσο και σε εκείνη του Περάματος η ταυτότητα των ανθρώπων που ενεπλάκησαν με αστυνομικούς είτε υπερτονίζεται («Αλβανός», «Ρουμάνος», «Πακιστανός», «άστεγος», «χρήστης ουσιών», «Ρομά»), είτε υπονοείται μέσα από τη χρήση της ηλικίας, της πρότερης εμπλοκής με το νόμο και της περιοχής από την οποία κατάγεται. Στην δεύτερη κατηγορία πατάνε πάνω στα χειρότερα ρατσιστικά και κανιβαλιστικά ένστικτα, που έτσι και αλλιώς υπάρχουν στην ελληνική κοινωνία, πυροδοτώντας αντι-Ρομά αντανακλαστικά που υιοθετούν λογικές όπως το «και λίγα τους έκαναν όταν μπαίνουν κάθε μέρα στα σπίτια μας τι πρέπει να κάνουμε;» μέχρι το ναζιστικής έμπνευσης «τελικό ξεκαθάρισμα με τους γύφτους».
«Σύμφωνα με πηγές…»
Πολλές φορές έχουμε διαβάσει τη φράση «σύμφωνα με πηγές της κυβέρνησης» ή «σύμφωνα με πηγές του υπουργείου» ή «πηγές της αστυνομίας» Για να μην υπάρχει καμιά αυταπάτη το «σύμφωνα με πηγές» μεταφράζεται ως άμεση γραμμή της εξουσίας προς τα μίντια τα οποία την υιοθετούν στο 100%. Μέσα σε λιγότερο από μία εβδομάδα ο «σεσημασμένος» δολοφονηθείς έγινε «18χρονος πατέρας» που «καθόταν στο πίσω κάθισμα του οχήματος». Και αφού έχει καταρρεύσει όλο το αφήγημα των μπάτσων περί κακοποιών που διψούν για αίμα έρχεται και η αυτοκριτική. Την οποία κάνουν τα μίντια για λογαριασμό του κράτους. Ο τίτλος «Τα τρία λάθη στο Πέραμα φέρνουν αλλαγές στην ΕΛ.ΑΣ. – Το πόρισμα της Αστυνομίας» άλλωστε είναι ενδεικτικός. Μία κυβέρνηση που έχει αναγάγει την επικοινωνία σε βασικό πυλώνα της πολιτικής της, βασίζεται σχεδόν αποκλειστικά στην επικοινωνιακή διαχείριση του δόγματος ισονομίας και απόδοσης ευθυνών που πλασάρει εδώ και τρία χρόνια. Και που βρίσκει την ευκαιρία πατώντας επί των, διατρημένων από τις σφαίρες των υπηρεσιακών, πτωμάτων να προχωρήσει εκ νέου στον «εκσυγχρονισμό» της αστυνομίας, δηλαδή σε αποτελεσματικότερη καταστολή και σε αποτελεσματικότερους εκπαιδευμένους δολοφόνους μπάτσους. Την ίδια επικοινωνιακή διαχείριση βλέπουμε σχεδόν δύο χρόνια τώρα και με την πανδημία αλλά και όσον αφορά τα καθημερινά εγκλήματα εναντίον μεταναστών στα σύνορα της χώρας. Δολοφονίες, πνιγμοί, επαναπροωθήσεις αλλά αυτά δεν φτάνουν στα μίντια, τα οποία τηρούν με υπέρμετρη προθυμία την ομερτά στην οποία τους έχει ορκίσει το κράτος.
Και για να μην έχουμε ψευδαισθήσεις η αντίληψη του κράτους περί του τι έγινε στο Πέραμα και στο κάθε Πέραμα, πέρα από την επίσκεψη-πολιτική κάλυψη του Προ.Πο. Θεοδωρικάκου στους δολοφόνους μπάτσους και την σχεδόν καθημερινή επικοινωνιακή φιέστα σε αστυνομικά τμήματα με δωρεές νέων μηχανών και οχημάτων στην ΕΛ.ΑΣ., φαίνεται και με την σιδηρά πυγμή που αντιμετώπισε 2 διαδηλώσεις σε διάστημα 24 ωρών, μία για τη δολοφονία του Σαμπάνη στο Πέραμα και μία για την υπόθεση των 14 συλληφθέντων από την κατάληψη της πρυτανείας του ΕΜΠ και την υποχρεωτική λήψη DNA. Η πορεία για την κρατική δολοφονία χτυπήθηκε με σφοδρότητα δίνοντας το μήνυμα ότι «έτσι έχουν τα πράγματα. Η νομιμότητα θα εφαρμοστεί για όλους. Οι διαδηλώσεις πρέπει να γίνονται σε μία λωρίδα». Μία διαδήλωση για μια κρατική δολοφονία απαντιέται με ωμή καταστολή, γκλοπ και χημικά. Η νομιμότητα θα εφαρμοστεί ακόμα και αν ανοίξουμε τα κεφάλια κάποιων εκατοντάδων ανθρώπων. Ακόμα και όταν σηκώνουμε το όπλο μας για να πυροβολήσουμε. Έτσι και αλλιώς «τι δουλειά είχαν να κλέψουν το αυτοκίνητο και να μην σταματήσουν στα σινιάλα της αστυνομίας».
Γιώργος Κονταρίνης / Eurokinissi
Ας έχουν στο μυαλό τους λοιπόν όλοι αυτοί «που έχουν το μαχαίρι έχουν και το πεπόνι» και όλοι εκείνοι που σπεύδουν να αφήσουν το ρατσιστικό τους δηλητήριο πάνω σε νεκρά σώματα ότι ο βρώμικος ρόλος τους δεν περνά απαρατήρητος. Μέσα στην κρατικά επιχορηγούμενη εκκωφαντική σιγή ασυρμάτου που επιβάλλει η εξουσία και υλοποιούν τα ΜΜΕ θα είμαστε εδώ για να υπενθυμίζουμε ότι σαν εργαζόμενοι/ες στον κλάδο και πολιτικά υποκείμενα στεκόμαστε στο πλάι όλων όσοι θεωρούνται και αντιμετωπίζονται ως αόρατοι και αναλώσιμοι.
(Η κεντρική φωτογραφία του κειμένου είναι του Βασίλη Ψωμά από την Eurokinissi)
Συνέλευση εργαζομένων, ανέργων και φοιτητών στα ΜΜΕ – Κατάληψη ΕΣΗΕΑ
