Category: Αντιπληροφόρηση

Η αναίτια και σφοδρή επίθεση των κατασταλτικών δυνάμεων στη σημερινή απεργιακή πορεία δεν ήταν το μόνο γεγονός που εξοργίζει. Η σκληρή επίθεση του κράτους για να αντιμετωπίσει τις αντιστεκόμενες φωνές και να δημιουργήσει ένα τείχος προστασίας των ληστρικών πρακτικών του είναι συνήθης πρακτική. Όσο σύνηθες είναι να επιστρατεύεται ο φασιστικός συρφετός υπό το μανδύα του “αγανακτισμένου πολίτη” για να κεφαλοποιεί δυσάρεστες καταστάσεις και να φτάνει εκεί που δεν μπορεί να φτάσει ο αντίστοιχος κρατικός.

Έτσι, τα χτεσινά γεγονότα που έλαβαν χώρα στα πέριξ της πλατείας Βικτωρίας (επίθεση φασιστών -Χρυσαυγιτών και μη- με την αγαστή συνεργασία των μπάτσων στις καταλήψεις Βίλα Αμαλίας και Σκαραμαγκά καθώς και σε μετανάστες που βρισκόταν στην ευρύτερη περιοχή) συνεχίστηκαν και σήμερα. Η προκαθορισμένη συγκέντρωση των παρακρατικών και λοιπών “αγανακτισμένων πολιτών” εις μνήμη του δολοφονημένου 44χρονου Μανώλη Καντάρη μετατράπηκε και αυτή τη φορά σε επίθεση κατά της κατάληψης Βίλα Αμαλίας. 40 περίπου παρακρατικοί μαζί με τους μπάτσους κινήθηκαν απειλητικά προς την κατάληψη αλλά κόσμος που είχε μαζευτεί για να την περιφρουρήσει αντέδρασε άμεσα και τους απώθησε από τον περιβάλλοντα χώρο.

Μέχρι στιγμής ο (παρα)κρατικός συρφετός παραμένει κοντά στην πλατεία Βικτωρίας δείχνοντας ότι στις κρίσιμες -οικονομικά και κοινωνικά- καταστάσεις που ζούμε ο κοινωνικός κανιβαλισμός, το “όλοι εναντίον όλων”, είναι η μόνη διέξοδος για τη σωτηρία του κράτους και του κεφαλαίου. Ας μην τους κάνουμε τη χάρη!

Edit 23:20
Το athens indymedia και ο 98fm λειτουργούν πλέον κανονικά.

Για ενημέρωση σχετικά με τα σημερινά γεγονότα λειτουργεί το indymedia.squat.gr και ακούγεται ο 98 στα fm στο κέντρο και online σε αυτή τη διεύθυνση: http://195.251.249.88:8000/98fm

Πορεία γίνεται αυτή τη στιγμή στο κέντρο της Θεσσαλονίκης από 1000 περίπου άτομα ενάντια στην κρατική καταστολή και στη δολοφονική επίθεση που εξαπολύθηκε σήμερα στο κέντρο της Αθήνας με αποτέλεσμα ένας διαδηλωτής να βρίσκεται στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο Νίκαιας. Η πορεία ξεκίνησε από την Καμάρα με πολύ παλμό και βρίσκεται αυτή τη στιγμή στην οδό Τσιμισκή στο ύψος της Αριστοτέλους.

Συγκέντρωση έχει καλεστεί και στο Ηράκλειο Κρήτης, στην πλατεία Λιονταριών.

Edit 19.50
Ολοκληρώθηκε η συνεδρίαση του  ΔΣ της ΕΣΗΕΑ κατά την οποία αποφασίστηκε να μην ανασταλεί η απεργία των δημοσιογράφων.

Συνεδριάζει αυτήν την ώρα το ΔΣ της ΕΣΗΕΑ μετά από αίτημα της ΟΕΝΓΕ (Ομοσπονδία Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας) για αναστολή της απεργίας των δημοσιογράφων ώστε αυτοί “να καλύψουν άμεσα το γεγονός της απίστευτης και δολοφονικής βαρβαρότητας την οποία χρησιμοποιεί η κυβέρνηση για να καταστείλει τις λαϊκές αντιδράσεις και το συνδικαλιστικό κίνημα”.

Η είδηση από το blog της Συσπείρωσης Δημοσιογράφων εδώ

Edit 16.30

Σε κίνδυνο βρίσκεται, σύμφωνα με τους γιατρούς, η ζωή 30χρονου διαδηλωτή που τραυματίστηκε πολύ σοβαρά στο κεφάλι ο οποίος έχει εισαχθεί στο χειρουργείο στο Γενικό Κρατικό Νίκαιας. Με σοβαρά τραύματα έχουν εισαχθεί στο ΚΑΤ ακόμη 9 διαδηλωτές έπειτα από τα χτυπήματα που δέχθηκαν από τους δολοφόνους των ΜΑΤ.

φωτογραφία από Ιντιμίντια

Με αίμα διαδηλωτών βάφτηκε η σημερινή απεργιακή πορεία (11/05) που ολοκληρώθηκε πριν από λίγο, καθώς αναφέρονται τουλάχιστον 9 τραυματίες, ο ένας εκ των οποίων σύμφωνα με πληροφορίες είναι σοβαρά χτυπημένος στο κεφάλι. Κορδόνια των μπάτσων, από το ξεκίνημα της πορείας και την οδό Πατησίων, είχαν πλαγιάσει όλα τα μπλοκ των πρωτοβάθμιων σωματείων, των εργατικών συνελεύσεων, των συνελεύσεων γειτονιάς, καθώς των αριστερών και των αναρχικών μπλοκ. Ο όγκος των διαδηλωτών που πορεύτηκε από το Μουσείο υπολογίζεται πάνω από 20-25 χιλιάδες. Ελάχιστος ο κόσμος στη συγκέντρωση της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, ενώ το ΠΑΜΕ έκανε γρήγορα γρήγορα έναν υγιεινό περίπατο, τελειώνοντας την πορεία στις 12 η  ώρα, τη στιγμή που ο κόσμος του Μουσείου ακόμα συγκεντρωνόταν.

Η πορεία, υπό τον ασφυκτικό κλοιό των πραιτόρων της κυβέρνησης του μνημονίου και της τρόικας, παρέμεινε για αρκετή ώρα στο Σύνταγμα, φωνάζοντας συνθήματα τόσο ενάντια στην κυβέρνηση και την αστυνομία, όσο και ενάντια στον ξεπουλημένο γραφειοκρατικό συνδικαλισμό. Την ώρα που ο κύριος όγκος των διαδηλωτών αποχωρούσε προς τα Προπύλαια και την Ομόνοια, τα μπλοκ των Αναρχικών για την Κοινωνική Αυτοδιεύθυνση, του Σωματείου Σερβιτόρων Μαγείρων, της συνέλευσης κατοίκων Αγ. Παρασκευής, του ΣΒΕΟΔ, της Συνέλευσης εργαζομένων/ανέργων/φοιτητών στα ΜΜΕ και διαδηλωτές εκτός μπλοκ, δέχτηκαν τη μανιασμένη επίθεση των μπάτσων. Τα χημικά, τις κρότου λάμψης και τις φυσουνιές, ακολούθησε η έφοδος εντός των μπλοκ και ο αλύπητος ξυλοδαρμός, παρά την όποια αντίσταση από τους διαδηλωτές. Οι περιγραφές είναι σοκαριστικές και κάνουν λόγο για στοχευμένα χτυπήματα με γκλομπ στα κεφάλια των απεργών. Το κυνηγητό και οι δεκάδες προσαγωγές συνεχίστηκαν μέχρι την Ομόνοια και τα γύρω στενά του Πολυτεχνείου. Μέχρι στιγμής ο αριθμός των τραυματιών αναφέρεται στους 9 και των προσαγωγών στις 30, ενώ πιθανολογείται ότι τουλάχιστον 2 θα μετατραπούν σε συλλήψεις.

Η σημερινή επίθεση ήταν σαφώς προσχεδιασμένη από τα κυβερνητικά κλιμάκια και ως σκοπό είχε την κάμψη του ηθικού και την πάταξη της αντίστασης και του αγώνα ενάντια στο μνημόνιο, τις απολύσεις, την επισφάλεια, τα  νέα μέτρα που έχουν εξαγγελθεί και τη διαρκή υποβάθμιση της ζωής μας. Πλανώνται και αυταπατώνται! Και όπως περίπου έγραφε το πανό της ΠΟΕ-ΟΤΑ:

Μαζική η προσέλευση του κόσμου και στη σημερινή γενική απεργία, που σύμφωνα με υπολογισμούς, ο αριθμός των διαδηλωτών ξεπέρασε τους 40.000. Ωστόσο μαζική και άκρως προκλητική ήταν και η παρουσία της αστυνομίας, η οποία επιτέθηκε στο ύψος της οδού Αμερικής τόσο στα πρωτοβάθμια σωματεία (Σωματείο Σερβιτόρων – Μαγείρων) όσο και σε μπλοκ λαϊκών συνελεύσεων γειτονιάς (όπως της Αγίας Παρασκευής), προχωρώντας σε δεκάδες προσαγωγές και φορτώνοντας αδιακρίτως τσάντες στους προσαχθέντες.

Επιστολή προς του εργαζόμενους της ΙΜΑΚΟ, έστειλε ο Πέτρος Κωστόπουλος στην οποία τους ανακοινώνει ότι μετά τις απολύσεις θα προχωρήσει και σε περικοπές μισθών, ακολουθώντας ουσιαστικά βήμα-βήμα τα χνάρια του φίλου του, πρόεδρου του Συνδέσμου Επιχειρήσεων Περιοδικού Τύπου και ιδιοκτήτη των «Αττικών Εκδόσεων», Θ. Φιλιππόπουλου. Αξιοσημείωτη είναι η ταύτιση αυτών των δυο κολοσσών των lifestyle εκδόσεων όχι μόνο στις εργατοκτόνες κινήσεις, αλλά και στην ιδεολογία «αγάπης προς τους εργαζόμενους» με την οποία ντύνονται αυτές.

Δυόμισι δεκαετίες τώρα ο πασοκαναθρεμμένος εκδότης τάιζε το πεινασμένο για μικοαστισμό πόπολο με την  ιδεολογία του «εις οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί πάρτης». Λοιδορούσε τους «loosers» που είχαν ξεμείνει στην δεκαετία του ’70 κι αντί να κοιτάξουν να «πιάσουν την καλή», έτρεχαν στις διαδηλώσεις και στα αμφιθέατρα. Η «προσωπική και επαγγελματική του καταξίωση» αποτελούσε μοναδικό φάρο για όποιον ήθελε επίσης να πατήσει επί πτωμάτων και να στεφθεί ο βασιλιάς των απορριμμάτων.

Για έναν «μυστήριο» όμως λόγο, οι «φυλές» του Nitro σταμάτησαν τα τελευταία χρόνια να αγοράζουν το περιοδικό, ο καταναλωτισμός ως κυρίαρχη ιδεολογία, ενώ εύρισκε ευήκοα αυτιά, συναντούσε όλο και περισσότερες άδειες τσέπες, οι διαδηλώσεις και τα κινήματα ξανάγιναν «in» για τη νεολαία. Σύμφωνα με τα λόγια του ίδιου του «αυτοκράτορα»:

Η κρίση λοιπόν είναι υπαρκτή και θα είμαστε οι τελευταίοι που θα διαφωνήσουμε ως προς το ιστορικό μέγεθος και την σημασία της. Όμως τόσα χρόνια δεν τρώγαμε όλοι μαζί κουτόχορτο, για να το φάμε τώρα αμάσητο. Η κρίση δεν είναι μια απλή παράθεση ισολογισμών και οικονομικών στοιχείων. Είναι πρώτιστα μια πολιτική κρίση που συνίσταται στο ότι το σύστημα αδυνατεί πλέον να πωλήσει την ίδια μικροαστική ιδεολογία στις μάζες, την στιγμή που οι εκπρόσωποι της δεν έχουν κανένα λόγο να σταματήσουν να πλέουν στα πελάγη της νεοπλουτίστικης επιδειξιομανίας.

Η πραγματικότητα είναι αμείλικτη: Δύο μέρες πριν ανακοινώσει στους εργαζόμενούς του ότι πρέπει να πληρώσουν αυτοί την κρίση, μαθαίνουμε ότι ο Κωστόπουλος «παρέθεσε ένα πάρτι σε γνωστό club της παραλίας και έδωσε το παρόν σχεδόν όλη η showbiz. Το πάρτι είχε καλή μουσική, όμορφα μοντέλα που έκαναν πασαρέλα, μεγάλες συναντήσεις… και ηχηρές αλλά και εκκεντρικές παρουσίες». Η περιγραφή αυτή θα μπορούσε κάλλιστα να αντιστοιχεί σε πάρτυ του «βασιλιά του lifestyle» της δεκαετίας του ’90 ή των ’00, όμως γίνεται το 2011 εν μέσω κρίσης, με αφορμή τα εγκαίνια του νέου του site (ω ναι, άλλος ένας που επενδύει τα όνειρα του στο διαδίκτυο, τζάμπα είναι άλλωστε).

Κατά τ’ άλλα, «μία εταιρία όταν βλέπει τις πηγές εσόδων της να πλήττονται το μόνο πράγμα που μπορεί να κάνει είναι να παίξει άμυνα περικόπτοντας τα έξοδά της», οφείλουν να πιστέψουν οι εργαζόμενοι κι ας μην βλέπουν καμία περικοπή στα κοσμικά πάρτυ του master. Μάλιστα, η κρίση αποτελεί μια ευκαιρία να πληροφορηθούν την οικονομική αργκό των αφεντικών, να μάθουν ότι οι καθυστερήσεις πληρωμών οφείλονται στο φαινόμενο του «cash flow», ένα φαινόμενο που ενώ μπορεί να εξηγηθεί από τα αφεντικά ως προς τις αιτίες του, παραμένει «μυστήριο» ως προς τα αποτελέσματα του που πλήττουν αποκλειστικά τους εργαζόμενους και δεν επηρεάζουν καθόλου τις επιχειρηματικές και show-biz δραστηριότητες των αφεντικών.

Δυστυχώς τα «μυστήρια» αυτά νούμερα της θρησκείας που λατρεύουν τα αφεντικά και αποκαλούν «οικονομία» απαιτούν συνεχώς θυσίες εργαζομένων. Στην αρχή είναι μερικές απολύσεις, «για να μην γίνουν περικοπές μισθών». Μετά είναι περικοπές μισθών, «για να συνεχίσει να υπάρχει μία εταιρία που δίνει δουλειά σε πολλούς ανθρώπους». Τέλος, όπως σε κάθε θρησκεία, τα περιθώρια αμφισβήτησης των ιερών χρησμών είναι ανύπαρκτα και επισύρουν την «οργή των θεών»: «Αν το μέτρο αυτό δεν έχει την καθολική αποδοχή σας υπάρχει και περίπτωση να μην επιβιώσουμε», απειλεί το αφεντικό που –μην ξεχνάμε– υπό τις εντολές του βανάκι με απεργοσπάστες επιχείρησε να πατήσει απολυμένη συνδικαλιστική εκπρόσωπο της επιχείρησής του.

Όμως τα τελευταία αποτελούν σκληρές αποφάσεις που δεν ταιριάζουν στο προφίλ του επιχειρηματία-πατερούλη που αγαπάει την επιχείρηση-οικογένειά του. Πριν από αυτές υπάρχει πάντα μια ελπίδα που πεθαίνει τελευταία. Αυτή συνίσταται σε 3 σημεία: Πρώτα απ’ όλα «σκληρή δουλειά», γιατί μόνο αυτή δημιουργεί κέρδη για τ’ αφεντικά. Κατά δεύτερον, «πίστη σ’ αυτό που κάνεις», γιατί αν πιστεύεις αυτά που γράφεις τόσα χρόνια στο Nitro πρέπει να τα ακολουθήσεις ως τις έσχατες συνέπειές τους. Κατά τρίτον, «δύναμη να σταθείς ξανά στα πόδια σου αφού έχεις φάει τη σφαλιάρα», γιατί οι σφαλιάρες που θα φάνε οι εργαζόμενοι δεν θα έχουν τέλος, κι αν δεν βρουν εκείνη την ατομική δύναμη (υποταγή λέγεται) που αντέχει όλα τα μαρτύρια κι όλες τις θυσίες, δεν θα αντέξουν.

Εντέλει, είναι η απεργοσπαστική αφοσίωση μερίδας των εργαζομένων που κάνει ελπιδοφόρο τον κοινό «αγώνα» (εμφανές το αριστερό παρελθόν). Ο εργαζόμενος που θα φτάσει στα έσχατα όρια την αξιοπρέπεια του για να προσκυνήσει τον εργοδότη –μπας κι απολύσει τον συνάδελφο κι όχι αυτόν– είναι ικανός να αποδεχτεί οποιαδήποτε θυσία επιτάξει στο μέλλον η θρησκεία της οικονομίας, και γι’ αυτό αποτελεί τον εργαζόμενο-πρότυπο ώστε τ’ αφεντικά να κάνουν κερδοφόρα ευκαιρία την κρίση τους. Άλλωστε, όλα αυτά δεν αποτελούν κάτι παραπάνω από «μια μπόρα που πρέπει να περάσουμε». Έτσι είναι, εφ’ όσον έτσι νομίζετε.

Υ.Γ. Εδώ μπορείτε να διαβάσετε και μια επιστολή-πρότυπο για εταιρειάρχες που αγαπάνε τους εργαζόμενους τους, παρ’ όλο που τους απολύουν και τους μειώνουν τους μισθούς

Πέμπτη (7/4), πρώτη μέρα της απεργίας, ο Θεοχάρης Φιλιππόπουλος ιδιοκτήτης των “Αττικών Εκδόσεων” περνάει, παρουσία της αστυνομίας, μέσα από το ανθρώπινο τείχος της απεργιακής περιφρούρησης που υπήρχε έξω από το κτίριο.

Μείωση κόστους μισθοδοσίας κατά 12% στον Όμιλο και κατά 24% στην μητρική εταιρεία των Αττικών Εκδόσεων το 2010 κατέγραψαν οι οικονομικές καταστάσεις του Ομίλου που δημοσιεύτηκαν πρόσφατα. Κι αυτά πριν την οριζόντια εκβιαστική μείωση 10 – 15% που επέβαλλε η επιχείρηση φέτος, προκαλώντας την σοβαρή αντίδραση των εργαζομένων.

Στις οικονομικές καταστάσεις καταγράφεται μείωση του τζίρου του Ομίλου 15,09% σε σχέση με το 2009, που όπως εξηγείται οφείλεται κυρίως σε μείωση των διαφημιστικών εσόδων, των εσόδων κυκλοφορίας των ειδικών ενεργειών των τηλεοπτικών περιοδικών Τηλεθεατής και Τηλέραμα και γενικώς των εσόδων κυκλοφορίας στο εξωτερικό και το εσωτερικό.

Η πρώτη παρατήρηση που έχουμε να κάνουμε εξετάζοντας τα οικονομικά στοιχεία είναι το πολύ μικρό μισθολογικό κόστος του Ομίλου. Το σύνολο του κόστους μισθοδοσίας (μαζί με τις εργοδοτικές εισφορές και τις αποζημιώσεις και μαζί με τις αμοιβές των έμμισθων στελεχών της εταιρείας, που φυσικά αμείβονται με πολλαπλάσιους μισθούς από τον μέσο όρο των εργαζόμενων) επιβαρύνει τα συνολικά έξοδα του Ομίλου κατά 17%. Αν αυτό το κονδύλι μειωθεί π.χ. κατά 10%, το όφελος που θα προκύψει δεν θα είναι μεγαλύτερο από 1,7%. Θέλουν να μας πείσουν πράγματι οι εκδότες ότι με μια τέτοια εξοικονόμηση θα σώσουν τις εταιρείες τους;

Πού πήγαν τα λεφτά; Περίπου 1,5 εκατ. ευρώ εξοικονόμησε από το κονδύλι της μισθοδοσίας του ο Όμιλος των Αττικών Εκδόσεων το 2010. Πού πήγαν αυτά τα χρήματα;

– Μήπως για να σωθούν οι θέσεις εργασίας;  Μέσα στο 2010 καταργήθηκαν 63 θέσεις εργασίας (το 13% του συνόλου), το 2009 που ήταν και κερδοφόρα χρονιά είχαν καταργηθεί άλλες 100 και φυσικά η εταιρεία συνεχίζει και το 2011 να απολύει εργαζόμενους.

– Ή για να σωθούν τα περιοδικά;  Αυτά συνεχίζουν να εκδίδονται και, αν και η κυκλοφορία τους είναι μειωμένη δεν παύουν να φέρνουν έσοδα από πωλήσεις και διαφήμιση.

Όλα δείχνουν ότι η μείωση του κονδυλίου της μισθοδοσίας χρησιμοποιείται για τους «επενδυτικούς σκοπούς» των μετόχων:

• 700.000 ευρώ πήγαν για αύξηση μετοχικού κεφαλαίου της θυγατρικής στη Σερβία

• 220.000 ευρώ για την αύξηση μετοχικού κεφαλαίου στη Ρουμανία

• 265.980 ευρώ για την αύξηση μετοχικού κεφαλαίου της Ράδιο Ζήτα

• 65.220 ευρώ για την εξαγορά μετοχών της θυγατρικής Έμφασις ΑΕ

• Και κάτι… ψιλά για την εξαγορά άλλων μετοχών

Σύνολο: 1.251.200 ευρώ και κάτι ψιλά, χρήματα που στοίχισαν θέσεις εργασίας και μειώσεις μισθών, επενδύθηκαν για σκοπούς που δεν πρόκειται να εξηγήσουν ποτέ οι μέτοχοι του ομίλου.

Κι αφού έκλεισε την οικονομική του χρονιά τακτοποιώντας λογιστικά τους ισολογισμούς του ο Όμιλος είπε να μειώσει κι άλλο τους μισθούς των υπαλλήλων του οριζόντια και να εξαγοράσει και το υπόλοιπο ποσοστό του Τηλεθεατή που κατείχε τρίτος μέτοχος, καταβάλλοντας 2,1 εκατ. ευρώ!

Οι επικεφαλής του Ομίλου χρησιμοποιούν τα κονδύλια που εξοικονομούν από τις μειώσεις μισθών και τις απολύσεις για να… περιφρουρούν τα κέρδη τους. Κέρδη χονδρά, όπως έχουμε ξαναγράψει έδω:

• 6 εκατ. 958 χιλιάδες ευρώ το 2007

• 5 εκατ. 115 χιλιάδες ευρώ το 2008, και

• 1 εκατ. 110 χιλιάδες ευρώ το 2009.

Αντί να χρησιμοποιήσουν αυτά τα κέρδη για τις όποιες επενδύσεις τους, οι μέτοχοι φρόντισαν να τα εξασφαλίσουν στα ταμεία των… overseas εταιρειών τους:

– στην αγνώστων λοιπών στοιχείων Palladion Services Ltd, η οποία απέκτησε μόλις στις 27/12/2010 το 18,68% των Αττικών Εκδόσεων από την Capital Publications, η οποία την ίδια μέρα το είχε αποκτήσει από την Global Publishing, όταν αυτή η τελευταία λύθηκε

– στην Asoka Holdings Ltd με έδρα τη Λευκωσία

– και στην Mondadori International με έδρα το Λουξεμβούργο.

Χρήματα που αποκόμισαν τις χρυσές εποχές της διαφήμισης και της αυξημένης κυκλοφορίας των ιλουστρασιόν εκδόσεών τους, αντί να τα επενδύσουν για το μέλλον τα έστρεψαν σε αμφίβολης σκοπιμότητας επεκτάσεις στα Βαλκάνια και αλλού.

Κινδυνεύουν πράγματι οι εκδόσεις και οι υπόλοιπες δραστηριότητες του Ομίλου;

– Κάποιες ναι. Είναι οι φούσκες των Βαλκανίων, όπως στη Ρουμανία, στην οποία επένδυσαν πριν μερικά χρόνια μαζί με τον έτερο μεγάλο εκδότη του κλάδου μας τον κ. Πέτρο Κωστόπουλο της ΙΜΑΚΟ και τώρα ψάχνουν να βρουν τρόπο να την… κάνουν.

– Άλλες όχι. Όπως ομολογούν στις οικονομικές καταστάσεις τους οι μέτοχοι «το 53,84% του κύκλου εργασιών του Ομίλου προέρχονται από έσοδα κυκλοφορίας των εντύπων εντός Ελλάδος και εισπράττεται μετρητοίς» και άρα δεν υπάρχει «πιστωτικός κίνδυνος».

Ποιος είναι, λοιπόν, ο πραγματικός κίνδυνος; Το… balloon. Ναι, σωστά διαβάσατε, είναι το ομολογιακό δάνειο που είχαν συνάψει με την Τράπεζα Πειραιώς το 2006 ύψους 18 εκατ. ευρώ και λήγει τον Σεπτέμβριο 2011. Το ποσόν που πρέπει να καταβάλλουν ως τελευταία δόση (balloon – μπαλόνι δηλ. στην οικονομική ορολογία) είναι 6,4 εκατ. ευρώ. Και φυσικά δεν έχουν σκοπό να τα καταβάλλουν από τα κέρδη των προηγούμενων ετών. Μπαίνουν, λοιπόν, στη διαδικασία των επαναδιαπραγματεύσεων, με ό,τι επιβάρυνση σημαίνει αυτό.

Δάνεια που συνήφθησαν τις εποχές των αλόγιστων επενδύσεων στα Βαλκάνια υποθηκεύοντας το μέλλον των εταιρειών, για τις οποίες υποτίθεται ότι κόπτονται τώρα, υποθηκεύοντας τις ζωές εκατοντάδων εργαζομένων.

Ο τρόπος γνωστός. Στήνουν μια εταιρεία στην Κύπρο (όπως ακριβώς και ο Όμιλος Λυμπέρη), όπου προφανώς οι φορολογικές επιβαρύνσεις είναι ευνοϊκές και μέσω αυτής στήνουν την αυτοκρατορία τους στα Βαλκάνια. Μόνο που επειδή στην Κύπρο η εταιρεία τους πιθανόν διαθέτει απλώς μια διεύθυνση, παίρνουν δάνεια με εγγύηση της μαμάς- εταιρείας. Έτσι το 2008 η «κυπριακή» θυγατρική Civico Ltd (που έχει ως αντικείμενο διανομή τηλεοπτικού προγράμματος) πήρε κι άλλο ομολογιακό δάνειο 3,8 εκατ. ευρώ (από αυτά χρωστάνε ακόμα τα 2,8 εκατ. ευρώ) από την Τράπεζα Πειραιώς με εγγύηση των Αττικών Εκδόσεων, για να επενδύσει σε μια άλλη «κυπριακή», την Bandos Ltd. Πραγματικό κουβάρι, που στήνεται για να αποφεύγονται φορολογικές επιβαρύνσεις και να χρεώνονται με έξοδα οι εταιρείες με έδρα την Ελλάδα.

Τα 388.000 ευρώ έκτακτη φορολογία που πλήρωσαν πέρυσι (βάσει του φόρου κερδοφορίας που επέβαλλε στις μεγάλες επιχειρήσεις η κυβέρνηση Παπανδρέου, πριν αρχίσει την επιδρομή στο εισόδημα των εργαζομένων), είναι ένα καλό κίνητρο για να εμφανίσουν φέτος ζημιές και να σπρώξουν αλλού κεφάλαια.

Μέρος αυτών των ενδο-ομιλικών συναλλαγών αποτυπώνεται στις οικονομικές καταστάσεις των Αττικών Εκδόσεων, όπου οι θυγατρικές εμφανίζονται να χρωστούν στη μαμά – εταιρεία 3,62 εκατ. ευρώ. Χρέη που προφανώς είναι αρκετά επισφαλή, ιδίως αυτά που προέρχονται από τις χώρες όπου οι συναλλαγές δεν γίνονται με ευρώ και άρα όπως ομολογούν κι οι ίδιοι υπάρχει «συναλλαγματικός κίνδυνος».