Categories
Αντιπληροφόρηση Κείμενα Νέα από τα μαγαζιά

Μεσιτείες όπλων, δια χειρός Χούμπαυλη, πίσω από την εξαγορά του Ελ. Τύπου;

Ένα νέο, δύσμορφο και περαιτέρω αγοραίο τοπίο διαμορφώνεται στο ιδιοκτησιακό καθεστώς των Μέσων Ενημέρωσης έπειτα από την εξαγορά του τίτλου της εφημερίδας «Ελεύθερος Τύπος».
Η εφημερίδα πουλήθηκε σε όμιλο που εκπροσωπούν οι Αλέξης Σκαναβής (οικονομικός διευθυντής του Πήγασου του Ομίλου Μπόμπολα έως το 2007 και πρώην στέλεχος του επιτελείου του Mega Channel) και Δημήτρης Μπενέκος (δημοσιογράφος, άλλοτε διευθυντής της εφημερίδας Εθνος και έως πρόσφατα συνιδιοκτήτης, μαζί με τον Α. Δελατόλλα, της εφημερίδας Ποντίκι).

Tο σύνολο των μετοχών της εταιρείας που απέκτησε τον τίτλο ανήκει στο Δ. Μπενέκο, που, όμως, δανειοδότησε με δικαίωμα αγοράς των μετοχών ο Αλ. Σκαναβής που λέγεται ότι έχει σχέσεις με τον 54χρονο μεσίτη όπλων Χρήστο Χούμπαυλη – που δραστηριοποιείται στην προμήθεια και τον εκσυγχρονισμό οπλικών συστημάτων τόσο για το ελληνικό κράτος όσο και για άλλες χώρες – ο οποίος και βρίσκεται πίσω από την εξαγορά του Ελ. Τύπου.


Ο Χρήστος Χούμπαυλης και ο αδελφός του Κωνσταντίνος θεωρούνται ανερχόμενοι επιχειρηματίες στο χώρο των εξοπλισμών, παρόλο που παλαιότερα δραστηριοποιούνταν στην εκμετάλλευση ακινήτων.

Σύστησαν είτε ο ένας, είτε και οι δύο μαζί, τρεις εταιρείες με σκοπό, μεταξύ άλλων, την εισαγωγή και προμήθεια αμυντικού υλικού, αλλά και γενικότερα την εκμετάλλευση δημοσίων έργων και προμηθειών. Το 2002 την C&C Engineering Α.Ε., το 2005 την Engineering Partners & Cοnsultants και την Διεθνή Αμυντικά Συστήματα (IDS Αμυντικά Συστήματα Α.Ε.). Κατά παράδοξο (αλλά όχι πρωτόγνωρο και διόλου τυχαίο τρόπο), στα διοικητικά συμβούλια αυτών των εταιρειών συμμετέχουν άνθρωποι που φαινομενικά δεν έχουν σχέση με το συγκεκριμένο χώρο, καθώς παλαιότερα είχαν περάσει από τον χρηματιστηριακό κλάδο.

Το 2006 ο Χρ. Χούμπαυλης αύξησε τη συμμετοχή του στο 60% στην εταιρεία Miltech που κατασκευάζει τμήματα ηλεκτρονικών συστημάτων ελικοπτέρων, μαχητικών, αρμάτων, πυραύλων και λοιπών μηχανών των πολέμων έχοντας αναλάβει δουλειές κυρίως για τις γαλλικές εταιρείες Dassault, Thales, Thοmsοn και Eurοcοpter.

Τα γραφεία των επιχειρήσεών του στεγάζονται σε κτίριο όπου έχει τα γραφεία της και η γαλλική Dassault που επισήμως εκπροσωπείται στην Ελλάδα από τον Γάλλο Ανρί Λερουά με τον οποίο ο Χρ. Χούμπαυλης έχει άριστη επαγγελματική συνεργασία σε ότι αφορά την προώθηση των συμφερόντων στην Ελλάδα της γαλλικής πολεμικής βιομηχανίας. Άλλωστε, ο Χρ. Χούμπαυλης είναι παλιός γνώριμος των Γάλλων, καθώς από το 1982 έως και το 1998 συνεργαζόταν με την κρατική αμυντική βιομηχανία τους, προωθώντας τα συμφέροντά της στη Σαουδική Αραβία και στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.

Ο Ανρί Λερουά, πρώην αξιωματικός και πιλότος της Γαλλικής Αεροπορίας έως το 1984, είχε αναλάβει πέρσι να προωθήσει τα μαχητικά αεροσκάφη 4ης γενιάς Ραφάλ εκ μέρους της Ντασό. Ο Λερουά είχε εμπλακεί και το 2000 στη σύμβαση για τα Μιράζ 2000-5 που είχε υπογράψει τότε το υπουργείο Εθνικής Αμυνας με τη Γαλλία.

Προκειμένου να γίνει κατανοητός ο ρόλος το Χρ. Χούμπαυλη στο χώρο των εξοπλισμών, που ως γνωστό συνοδεύεται από χορό δισεκατομμυρίων μέσα από νόμιμες προμήθειες και παράνομες μίζες (για τις οποίες όλοι ξέρουν μα σωπαίνουν), αξίζει να αναφερθεί ότι η εταιρεία του, Miltech Hellas, μαζί με την Ντασό μνημονεύτηκε στην «Κοινή Διακήρυξη για την Αμυνα και την Ασφάλεια» που υπέγραψαν ο Καραμανλής με τον Σαρκοζί τον Ιούνιο του 2008.

Φυσικά, όπως συμβαίνει πάντα με τα οικονομικά συμφέροντα που διαπλέκονται με τις ξεπουλημένες πολιτικές ηγεσίες (αυτούς που ο Καραμανλής αποκάλεσε για λόγους εντυπωσιασμού «νταβατζήδες της διαπλοκής»), όλα έχουν την εξήγησή τους.

Η σχέση του Σαρκοζί με τη Ντασό είναι απόλυτα συνυφασμένη: Ο Σερζ Ντασό, πρόεδρος του ομίλου «Dassault Aviation», είναι γερουσιαστής του UMP (του κόμματος Σαρκοζί), ενώ ο γιος του, Ολιβιέ Ντασό, βουλευτής και προσωπικός φίλος του Σαρκοζί συνδέονται σε τέτοιο βαθμό ώστε στο δικηγορικό γραφείο στο οποίο ήταν συνέταιρος ο Σαρκοζί ανατέθηκε η επίπονη υπόθεση του ξεκαθαρίσματος της κληρονομιάς των Ντασό. Σε αυτή την επιφανή οικογένεια ανήκει και η μεγαλύτερη συντηρητική εφημερίδα της Γαλλίας, η Figaro, η οποία πολύ πριν από τις προεδρικές εκλογές στρατεύθηκε εναντίον μιας νέας υποψηφιότητας του Σιράκ, προκειμένου να μείνει ανοιχτός ο δρόμος για τον Νικολά. (Να, λοιπόν, οι «επιρροές» του Χρ. Χούμπαυλη οι οποίες τον έφεραν στη θέση του αφανή χρηματοδότη του Ελ. Τύπου).

Από την άλλη, το 2006, όταν οι Γάλλοι είχαν αρχίσει, μέσω των ανθρώπων τους, το πρεσάρισμα προς την ελληνική κυβέρνηση για τα Ραφάλ, ο Έλληνας υπουργός Άμυνας Ευάγγελος Μεϊμαράκης είχε συναντηθεί με την γαλλίδα ομόλογό του, Αλιό Μαρί, συνοδεία του βουλευτή της ΝΔ Χρήστου Ζώη. Η εφημερίδα «Φιγκαρό» ήταν εκείνη που έσπευσε τότε να γράψει ότι θέμα της συνάντησής τους ήταν η ενδεχόμενη αγορά των γαλλικών μαχητικών.

Ο Χρ. Ζώης ήταν τότε μέλος της επιτροπής της Βουλής για τα εξοπλιστικά προγράμματα. Εντελώς… συμπτωματικά ήταν και Πρόεδρος της «Ελληνογαλλικής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Φιλίας» και (κυρίως) μέλος του «Σωματείου Ελλήνων Φίλων του Σαρκοζί». Στο ίδιο κλαμπ των Φίλων του Σαρκοζί («Club des amis grecs du candidat a la présidentielle française Nicolas Sarkozy») εκτός από τον κ. Ζώη μέλη του είναι (εντελώς συμπτωματικά πάντα) ο προαναφερόμενος αντιπρόσωπος των γαλλικών μαχητικών στην Ελλάδα και διευθυντής της Ντασό, Ανρί Λερουά, ο υφυπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας Πάνος Καμμένος (και πρόεδρος τότε της κοινοβουλευτικής επιτροπής Άμυνας και Εξωτερικών) και ο αντιπρόσωπος οπλικών συστημάτων Χρήστος Χούμπαυλης!

Εξάλλου, μέχρι σήμερα, ο Χρ. Χούμπαυλης διατηρούσε εξαιρετικές σχέσεις με τους στενούς συνεργάτες του υπουργού Άμυνας Ευάγγ. Μεϊμαράκη, Σωτήρη Κορομάντζο και Πελοπίδα Καλύρη , ώστε να υπάρχει «κανάλι» συνεννόησης για τα εξοπλιστικά προγράμματα που ενδιέφεραν προσωπικά τον πρόεδρο Σαρκοζί.

Κατά τα λοιπά, η εταιρεία του Χούμπαυλη διατηρεί εξαιρετική συνεργασία με την «Διεύθυνση Αμυντικών Προγραμμάτων» της Ιντρακόμ του Κόκκαλη, ενώ ήταν ανάμεσα στις 4 εταιρείες που ανέμεναν να επωφεληθούν με το ποσό των 400 εκ. ευρώ από τη συμφωνία Πούτιν – Καραμανλή για τη συμπαραγωγή 450 τεθωρακισμένων.

Για την επίτευξη των στόχων του, ο εκπρόσωπος των γαλλικών εξοπλιστικών συμφερόντων στην Ελλάδα εξέδωσε το αμυντικό περιοδικό «ΑΝΑΧΑΙΤΙΣΗ» το οποίο δεν περπάτησε κυκλοφοριακά. Έτσι, πέρσι, από μηνιαίο το έκανε διμηνιαίο ασκώντας παράλληλα ψυχολογικό πόλεμο στους εργαζόμενους αποσκοπώντας να πετύχει μείωση μισθών.

Σε ότι αφορά τις υπόλοιπες (διαπλεκόμενες) δραστηριότητές του, ο Χρ. Χούμπαυλης συμμετέχει και στην Επενδυτική Τράπεζα, της Marfin του Ανδρέα Βγενόπουλου. Είναι σύζυγος της Ελένης Αρβανίτη, αδελφής της Ιωάννας Αρβανίτη, πρώην ιδιοκτήτριας του νοσοκομείου «Υγεία», το οποίο πουλήθηκε στην Marfin, ύστερα από σκληρή μάχη με τον Θωμά Λιακουνάκο (σημ: κρατείστε το όνομα).

Μια από τις πρώτες του δραστηριότητες ήταν η σύσταση της ΑΤΕΣΕ Α.Ε (Ανώνυμη Τεχνική Εμπορική Συμβουλευτική Τουριστική Ναυτιλιακή Ξενοδοχειακή Εταιρεία), η οποία συστάθηκε τον Μάιο του 1998 και δραστηριοποιείται στον τομέα των ιδιωτικών και δημοσίων έργων, καθώς και στην παροχή συμβουλευτικών υπηρεσιών, ενώ συνεργάζεται στενά με τη Δομική Κρήτης από το 2003 στον τομέα των ακινήτων, των δημοσίων έργων, καθώς και στον ενεργειακό χώρο στην οποία κατέχει από το 2007 το 10,27%. Τον περασμένο Αύγουστο συμφωνήθηκε η ανάπτυξη πέντε αιολικών πάρκων από την εισηγμένη στο Χρηματιστήριο Αθηνών, Δομική Κρήτης και τη Γαλλική εταιρεία Eolfi.

Και, κάτι τελευταίο: το όνομα του Χρήστου Χούμπαυλη ήταν αναμεμιγμένο ανάμεσα στα τέσσερα ονόματα των επιχειρηματιών που ερευνήθηκαν για το εάν σχετίζονται με την off shore εταιρεία από την οποία προήλθε η επιταγή των 5,5 εκατ. ευρώ που βρέθηκε στα χέρια του εκδότη – δημοσιογράφου Θέμου Αναστασιάδη (τότε που έγινε μαλλιά – κουβάρια με τον συνεργάτη του Μάκη Τριανταφυλλόπουλο, κάτω από τη σκιά ενός ακόμη σκανδάλου που ηλιθιοποίησε πάλι το πανελλήνιο), μια υπόθεση που έχει μείνει στα γραφεία του ανακριτή όπως συνέβη επανηλλειμένως στο μακρινό και πρόσφατο παρελθόν με όλα τα ανάλογα περιστατικά .

Θα ήταν παράλειψη η μη αναφορά ενός ακόμη «οπλαρχηγού» στο χώρο των εξοπλισμών (και) μόνο για τη σχέση του με τα Μέσα Ενημέρωσης. Του Θωμά Λιακουνάκου, από τους πιο παλιούς στο χώρο, που, μέσω της εταιρείας ΑΧΟΝ, διαθέτει μια αυτοκρατορία εταιρειών που έχουν κερδίσει προγράμματα υπερδιπλάσιας αξίας δύο «αγορών του αιώνα», άνω των 7 δις εκ. ευρώ. Λέγεται ότι έβαλε στο παιχνίδι των στρατιωτικών εξοπλισμών τον Σ. Κόκκαλη με τον οποίο εμφανίζονται μαζί σε εξοπλιστικά προγράμματα. Υπήρξε ιδιοκτήτης της εφημερίδας Κέρδος και ελέγχει στο χώρο της Υγείας τον όμιλο Euromedica.

Επειδή, είναι κάτι παραπάνω από γνωστό ότι στο όνομα της «εθνικής άμυνας» αυτοί που βαφτίζονται βιομήχανοι, εμπορικοί αντιπρόσωποι και μεσάζοντες τα παίρνουν χοντρά («νομίμως») μέσα από τις κρατικές δαπάνες και ότι η διασύνδεσή τους με την εξουσία κρύβεται πίσω από το απροσπέλαστο δίχτυ των υπεράκτιων εταιρειών («παρανόμως») η είσοδος του κυρίου Χούμπαυλη στο χώρο της ενημέρωσης θολώνει ακόμη περισσότερο το τοπίο της (κατά τα λοιπά) «τέταρτης εξουσίας».

Ισως, περισσότερο από ποτέ (για εκείνη την περιβόητη “διαφάνεια”), επιβάλλεται η διεκδίκηση της συμμετοχής των εργαζομένων στα διοικητικά συμβούλια των εταιρειών που δραστηριοποιούνται στο χώρο των Μέσων Ενημέρωσης.

Σημείωση: Δεδομένου ότι από την πλευρά Χούμπαυλη δεν έγινε ουδεμία διάψευση για τον ρόλο του στην εξαγορά το Ελ. Τύπου θεωρείται ως αυτονόητη η συμμετοχή του σε αυτή.

Σε ότι αφορά τα προαναφερόμενα στοιχεία, συλλέχθηκαν από διάφορες (το δυνατόν αξιόπιστες) πηγές του έντυπου και ηλεκτρονικού Τύπου και – θεωρώντας ότι πλέον αποτελούν δημόσιες πληροφορίες – δεν προβαίνουμε στην αναλυτική αναφορά των πηγών.

Categories
Αντιπληροφόρηση Κείμενα

Ζήτω που καήκαμε!

(αντί-έρευνα/ανάλυση απολογισμού των φετινών πυρκαγιών)

Για άλλη μια χρονιά ο Σεπτέμβρης είναι μήνας απολογισμού. Δεν εννοούμε τον απολογισμό της τσέπης μας μετά τις καλοκαιρινές διακοπές ούτε και τον «απολογισμό της κυβερνητικής δράσης» του Καραμανλή στη ΔΕΘ. Εννοούμε κάτι πιο διαχρονικό και σταθερό στην συνείδησή μας: τον απολογισμό των καμμένων δασών, βουνών και καλλιεργειών σε ολόκληρη την Ελλάδα και των οδυνηρών συνεπειών που συνεπάγονται. Φέτος, όπως και κάθε χρόνο, ήρθε η σειρά μιας γωνιάς -μικρής ή μεγαλύτερης- της ελληνικής επικράτειας ν’αναβαπτιστεί μέσα στις φλόγες. Ήταν η σειρά της βορειο-ανατολικής Αττικής.

Κατά διαολεμένη σύμπτωση η εν λόγω περιοχή έχει ξαναβιώσει τις καταστροφικές συνέπειες των πυρκαγιών (1981 – Κοκκιναράς Κηφισιάς,1982 – Διόνυσος ,1986 – Βαρυμπόμπη ,1992 – Αυλώνας ,1993 – Αγιος Στέφανος ,1995 – Πεντέλη ,1998 – Πεντέλη πάλι ,2000 – και πάλι Πεντέλη ,2005 – Ραφήνα, Καλλιτεχνούπολη, Ν. Βουτζάς). Ίσως μάλιστα πολλοί και πολλές από εμάς (επαρχιώτες γαρ..) να γνωρίσαμε τις περιοχές της Πεντέλης, του Γραμματικού, της Παλλήνης, του Πικερμίου, του Διονύσου, του Μαραθώνα, του Καπανδριτίου, του Αγ.Στεφάνου, του Ν.Βουτζά μέσα από τα αυγουστιάτικα έκτακτα δελτία ειδήσεων περασμένων ετών που μετέδιδαν εικόνες παρόμοιες μ’αυτές που μας βομβάρδισαν και πριν λίγες μέρες: ανεξέλεγκτες πυρκαγιές, κατεστραμμένα δάση, άναρθρες κραυγές αγωνίας και πανικού, καμμένα σπίτια, πυροσβέστες, ελικόπτερα, αναστατωμένοι πολιτικοί, αλαλάζοντες δημάρχοι και κάτοικοι που πιάνουν σαστισμένοι το κεφάλι τους. Ίσως και να τις ταυτίσαμε και με τις φωτιές…

Η ροή είναι γνωστή: κραυγές απόγνωσης για βοήθεια, αδυναμία της κρατικής μηχανής, κατάρες στους Άγνωστους Εμπρηστές (Α.Ε), ατέρμονη πολυλογία για την αναζήτηση ευθυνών, «γενναιόδωρες αποζημιώσεις», τηλεπαράθυρα γεμάτα ειδικούς και…cut. Επόμενο θέμα…Μετά απ’όλα αυτά η γεύση που μένει είναι στυφή. Απότομο hang-over μετά από μια πολυήμερη δόση αδρεναλίνης. Μια χλιαρή υποψία ότι γενικά υπάρχουν κάποιοι αδυσώπητοι εμπρηστές. Μια βεβαιότητα ότι η Ελλάδα βρίθει καταπατητών που μπαζώνουν ρέματα και τσιμεντώνουν δάση. Και όλα αυτά μέσα σε μια τεράστια θολούρα όπου τα δημοσιογραφικά ρεπορτάζ προσπαθούν εναγωνίως ν’αναπαράγουν την οργή μας (άγνωστο προς που…) αλλά και την άγνοια μας. Τι γίνεται όμως όταν οι κάμερες αποσύρονται απ’τον τόπο του εγκλήματος; Όταν ξέρεις ότι τα πλάνα των ρεπορτάζ είναι κονσέρβα; Όταν η εκπεμπόμενη αδρεναλίνη μειώνεται και τα καταγγελτικά λογύδρια των ρεπόρτερς κατεβάζουν volume; Όταν η οργή του τηλεθεατή έχει μείνει ανέκφραστη αφού «οι εμπρηστές δεν βρέθηκαν», «οι ιθύνοντες δεν τιμωρήθηκαν» και «οι επιτήδειοι θα συνεχίσουν την δουλειά τους»;

Η φυσιογνωμία της βορειο-ανατολικής Αττικής

Ας πάρουμε τα πράγματα απ’την αρχή. Η περιοχή της ΒΑ Αττικής οριοθετείται βόρεια από το νομό Βοιωτίας (περιοχή Οινοφύτων), δυτικά από την Πάρνηθα και από την εθνική οδό Αθηνών –Θεσσαλονίκης, νότια από το βουνό του Υμηττού και τα Μεσόγεια και ανατολικά από θάλασσα. Στο κέντρο αυτών των εκτάσεων υπάρχει το όρος της Πεντέλης όπου γύρω του εκτείνονται οι διάφοροι δήμοι της ΒΑ Αττικής (πχ.ξεκινώντας από βόρεια οι δήμοι Γραμματικού, Μαραθωνα, Αγίου Στεφάνου, Σταμάτας, Διονύσου, Πεντέλης, Νέας Μάκρης κ.α). Σίγουρα πλέον τα βορειο-ανατολικά προάστια δεν κατοικούνται από ολιγάριθμες ομάδες Βλάχων και Σαρακατσάνων που χρησιμοποιούσαν τις απέραντες εκτάσεις πρασίνου για βοσκοτόπια και την γειτνίαση με την θάλασσα ως εμπορική πύλη αντίστοιχα.1. Όλα αυτά είναι μακρινές μνήμες. Έκτοτε πολύ νερό κύλησε στο αυλάκι, πολλές φωτιές έχουν μπει, πολλά κεφάλαια έχουν επενδυθεί και η εικόνα των βορειο-ανατολικών προαστίων της χαβούζας μας έχει αλλάξει άρδην. Ο τεράστιος φυσικός πλούτος της περιοχής έχει πληγεί διαχρονικά από καταστροφικές πυρκαγιές καθώς και από τον οργασμό ανοικοδόμησης που παρουσιάζεται στην ευρύτερη περιοχή.

Την εικοσαετία 1960-1980 λίγοι είναι αυτοί που έχουν την δυνατότητα να επιλέξουν την ΒΑ Αττική ως τόπο δεύτερης κατοικίας. Οι περιοχές γύρω από την Πεντέλη κατοικούνται μέσα από συνοικισμούς με περιορισμένη έκταση και μικρό πληθυσμό. Σιγά-σιγά, οι ευκαιρίες ανοίγουν για πολλούς και οι ορέξεις το ίδιο. Η μόδα πάντα ακολουθείται κατά ρεύματα και άλλοτε επιβάλλει τη βίλα στον Διόνυσο και στον Αγ.Στέφανο και άλλοτε στον Μαραθώνα και τη Νέα Μάκρη. Τα real estate κεφάλαια κάνουν χρυσές δουλειές αφού η ζήτηση όλο και ανεβαίνει. Ειδικά μετά και από τις πρώτες καταστροφικές πυρκαγιές της δεκαετίας του 1980, το τεμάχισμα ολόκληρων δασικών και γεωργικών περιοχών εντείνεται και πλέον οι τιμές οικοπέδων γίνονται πιο προσιτές. Περιοχές όπως αυτές του Διονύσου, της Εκάλης και της Πεντέλης ανοικοδομήθηκαν ως επί των πλείστων στα τέλη του 80’ μετά από εξίσου καταστροφικές πυρκαγιές στην περιοχή… Είναι η εποχή που η κατοικία αναψυχής γίνεται «λαϊκό δικαίωμα» (ή μικροαστικό όνειρο, πιο εύστοχα). Αστάθμητος παράγοντας για τον καθορισμό της τιμής δεν είναι ούτε η θέα ούτε από τι είδους δέντρα περιβάλλεται. Αλλά αν το «προς πώλησιν» φιλέτο γης βρίσκεται εντός ή εκτός σχεδίου πόλης (προφανώς τα εκτός σχεδίου «κοστίζουν κάτι παραπάνω» και προορίζονται για μεγάλα βαλάντια). Έτσι, οι δήμοι της ΒΑ Αττικής ούτε φτωχογειτονιές είναι αλλά ούτε και «θύλακες αποκλειστικά πλουσίων εισοδημάτων» όπως πολλοί θα’θελαν εύκολα δουν ώστε ν’αγιοποιήσουν τον «απλό λαό». Για την ακρίβεια, οι συνοικισμοί και οι κοινότητες της ΒΑ Αττικής έχουν μετατραπεί πλέον σε ολόκληρους Δήμους με αυτόνομα διοικητικά και εμπορικά κέντρα. Επιπλέον, πολλοί από τους Δήμους είναι πλήρως αστικοποιημένοι ενώ παρουσιάζουν και πολεοδομικό κορεσμό.

Η πληθυσμιακή αύξηση της Αθηναϊκής μητρόπολης αλλά και η συγκέντρωση της πλειοψηφίας των παραγωγικών, εμπορικών και διοικητικών λειτουργιών του ελληνικού κράτους στο εσωτερικό και στην περιφέρειά της, οδήγησε στην ολοένα και αυξανόμενη αστική διάχυση προς τα μέχρι τότε αναξιοποίητα εδάφη της ΒΑ Αττικής. Έτσι κι αλλιώς, είναι από τις λίγες περιοχές της Αττικής όπου κυριαρχούν οι δασικές εκτάσεις: δηλαδή, αναξιοποίητη και φτηνή (ή και τσάμπα) γη για εκμετάλλευση. Σιγά-σιγά, οι πρώτες τσιμεντουπόλεις έκαναν την εμφανισή τους στην καλλιεργήσιμη πεδιάδα των Μεσογείων (Ανθούσα, Παλλήνη, Γέρακας κ.α) και προοδευτικά ανέβηκαν και πιο βόρεια (Πεντέλη,Διόνυσος, Αγ.Στέφανος κ.α). Καθοριστικοί παράγοντες σ’αυτήν την εξέλιξη είναι επίσης η δημιουργία του διεθνούς αερολιμένα στα Σπάτα (Ελ.Βενιζέλος), η τουριστική ανάπτυξη της παράκτιας γραμμής της ανατολικής Αττικής (Ραφήνα, Ν.Μάκρη, Μαραθώνας κ.α) και η συγκέντρωση οικονομικών δραστηριοτήτων (εμπόριο, βιομηχανία) κατά μήκος την εθνικής οδού Αθηνών-Θεσσαλονίκης (πχ.Καπανδρίτι). Έτσι, η ΒΑ είτε ως τόπος κατοικίας είτε ως προορισμός αναψυχής υποδέχεται έναν τεράστιο όγκο πληθυσμού που αναπόφευκτα αλλάζει την φυσιογνωμία του κοινωνικού ιστού της.

Τα ευεργετήματα της φωτιάς

Η λαϊκή θυμοσοφία προ πολλού έχει αποφανθεί ότι το αίμα νερό δεν γίνεται. Εδώ και δεκαετίες, όμως, η κοινωνική εμπειρία έχει αποφανθεί ,επίσης, ότι η στάχτη εύκολα μετατρέπεται σε τσιμέντο και με λίγη προσπάθεια και σε…χρυσό! Πολύ μελάνι έχει πέσει για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις των πυρκαγιών και για τις καταστροφές των περιουσιών των πληγέντων. Μόνο αυτή είναι η πραγματικότητα που δημιουργούν οι καταστροφικές πυρκαγιές; Κι όμως οι πυρκαγιές έχουν και ιδιαίτερα «δημιουργική» πτυχή! Η βασική συνέπεια που επέρχεται μιας πυρκαγιάς είναι η υποτίμηση της γης που καταστρέφεται. Ακόμα και μια δασική έκταση που καίγεται (δεν αναφέρουμε καν εκτάσεις που χαρακτηρίζονται ως χορτολιβαδικές ή αγροτικές) εύκολα μπορεί να αλλάξει το καθεστώς προστασίας της, να αποχαρακτηριστεί καθώς και ν’αλλάξει η νομοθεσία γύρω από τις «επιτρεπόμενες χρήσεις» πάνω σ’αυτήν. Οι κορώνες για άμεση κήρυξη των καμμένων εκτάσεων ως αναδασωτέων σκοντάφτει σε μια «μικρή παράλειψη» που χαρακτηρίζει την πολιτική του ελληνικού κράτους γύρω από το φυσικό περιβάλλον: την απουσία δασικών χαρτών αλλά και Κτηματολογίου. Η απουσία των δασικών χαρτών σχετικοποιεί τον χαρακτήρα μιας έκτασης μετά την καταστροφή της ενώ η απουσία κτηματολογίου αδυνατίζει τον τελεσίδικο καθορισμό της ιδιοκτησίας γης (εμπράγματο δικαίωμα). Έτσι, δημιουργούνται κάποιες πονηρές παρεξηγήσεις. Τι βεβαιώνει ότι η έκταση που κάηκε ήταν δασική άρα πρέπει να χαρακτηριστεί άμεσα αναδασωτέα; Τί βεβαιώνει ότι ο δημόσιος δασικός πλούτος ανήκει τελεσίδικα στο ελληνικό κράτος και όχι σε οικοδομικούς συνεταιρισμούς ή ιδιώτες που θα σπεύσουν να τον περιφράξουν μετά από μια καταστροφή; Έτσι, η έλλειψη «πολιτικής βούλησης» ή τα «αδηφάγα συμφέροντα» που συνήθως ανασύρονται ώστε ν’αποδοθούν ευθύνες απλώς σκιαγραφούν τα συμπτώματα μιας νοσηρής κατάστασης. Αυτό θα μπορούσε να ξεπεραστεί σε μια κοινωνία αγγελικά πλασμένη. Τί γίνεται όμως όταν ο αποχαρακτηρισμός δασικών εκτάσεων είναι μια τεράστια επιχείρηση στην Ελλάδα;

Η σκληρή αλήθεια είναι ότι οι στάχτες των καμμένων δασών είναι ένα τεράστιο πεδίο επένδυσης και κερδοφορίας για κάθε λογής κεφάλαιο: κατασκευαστικό, βιομηχανικό, real estate, τουριστικό κτλ. Εν ολίγοις, μια καταστοφική πυρκαγιά μπορεί ν’ανοίξει αγορές που δεν μπορεί ν’ανοίξει η διάνοια του κάθε τεχνοκράτη καπιταλιστή. Η καμμένη γη είναι κατεξοχήν φτηνή γη, άρα και ανοιχτή προς αξιοποίηση, ανάπτυξη κτλ. Βέβαια, η επένδυση στην στάχτη δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο για τα ελληνικά δεδομένα. Μια βόλτα στην πρόσφατα καμμένη Πάρνηθα θα μας πείσει για το πόσο εύκολα αύξησε την ακίνητη περιουσία του το Mont Parnes. «Ασυνείδητοι μεμονωμένοι καπιταλιστές» θα πουν κάποιοι. Ίσως μια βόλτα στο νομό Ηλείας που πλήγηκε από τις πυρκαγιές του 2007 να πείσει και τους πλέον κοντόφθαλμους ότι η «αξιοποίηση» των καμμένων δασών είναι και κρατική δουλειά! Εκεί οι καμμένες εκτάσεις βαπτίστηκαν μέσα στο τσιμέντο της Ιονίας Οδού. Γενικότερα, η «αξιοποίηση» πρώην δασικών εκτάσεων δεν αφορούν αποκλειστικά τους οικοπεδοφάγους και τους καταπατητές αλλά και το σύνολο του κρατικού οικοδομήματος που είτε σχεδιάζει δημόσια έργα πάνω σε δάση (πχ.Αττική Οδός) είτε αποτελεί το απαραίτητο δεκανίκι για χρυσές δουλειές διαφόρων αφεντικών (πχ.ΠΟΤΑ Μεσσηνίας). Η δυσαρμονία φυσικού περιβάλλοντος και καπιταλιστικής ανάπτυξης αντικατοπτρίζεται μέσα από την αρμονική συνεργασία κράτους και κεφαλαίου με σκοπό την αξιοποίησή του: πχ. η δημιουργία οικισμών μέσα σε δασικές εκτάσεις προοδευτικά γεννά την ανάγκη και για μια σειρά από «αναπτυξιακά έργα» και «κοινωνικές υποδομές». Αυτοκινητόδρομοι, αποχετευτικά έργα, ΧΥΤΑ και κοινωφελείς εγκαταστάσεις (σχολεία, νοσοκομεία, γήπεδα κ.α) εκ μέρους της κρατικού μηχανισμού έρχονται να συμπληρώσουν το έγκλημα παγιώνοντας την αστικοποίηση ολόκληρων περιοχών που μέχρι πρότινος βασίλευε η ζωή και το οξυγόνο.

Μετά απ’όλα αυτά, ποιός αναρωτιέται ακόμα για τα κίνητρα και την ταυτότητα του εμπρηστή; Αποχαρακτηρισμός και αναδιανομή εκτάσεων, νέες χρήσεις γης, οικοδομικός οργασμός, νέα αναπτυξιακά σχέδια, κοινοτικά προγράμματα στήριξης, τραπεζικά δάνεια, και ασφαλιστικές καλύψεις είναι κάποιους από τους άξονες που αναζωογονούν την κυκλοφορία των κεφαλαίων μετά από μια καταστροφική πυρκαγιά. Κι όλα αυτά εν μέσω Οικονομικής Κρίσης (ή του Κεφαλαίου, αν προτιμάτε), έρχονται ως μάννα εξ ουρανού.

Και τώρα;

Η ΒΑ Αττική έχει πληγεί επανανειλλημένως από καταστροφικές πυρκαγιές τις προηγούμενες δεκαετίες. Άμεσο αποτέλεσμα είναι από την μια η καταστροφή χιλιάδων στρεμμάτων δασικού και ευρύτερα φυσικού πλούτου αλλά και η ταυτόχρονη ένταξη 100.000 στρεμμάτων εντός σχεδίου πόλης την τελευταία 15ετία. Παράλληλα, τους τελευταίους μήνες υπάρχει μια ζωηρή κινητικότητα στους Δήμους της ΒΑ Αττικής όσον αφορά την εκπόνιση, την μελέτη και την έγκριση των Γενικών Πολεοδομικών Σχεδίων (ΓΠΣ). Τα ΓΠΣ οργανώνουν την ανάπτυξη των λειτoυργιών και των δραστηριοτήτων στα πλαίσια μιας πόλης, ενός δήμου. Συγκεκριμένα, αφορούν το σύνολο ενός Δήμου είτε αφορά την δομημένη/αστική έκταση είτε την δασική/αγροτική έκτασή του και δίνουν κατευθύνσεις για την οργάνωση των οικισμών και του «κενού χώρου» στα όρια ενός Δήμου (πχ.επέκταση οικισμών, πόση γη για καλλιέργεια, πόση για βιομηχανία, πόσα σχολεία κτλ). Σε άλλους τα ΓΠΣ έχουν εγκριθεί (Ανθούσα) ενώ σ’άλλους είναι υπό μελέτη (Διόνυσος, Γραμματικό, Πικέρμι,Ροδόπολη). Μάλιστα στο site www.aftodioikisi.gr μαθαίνουμε ότι στον Δήμο Αγ.Στεφάνου η πολεοδομία εξέδωσε κατά λάθος άδειες σε 500 σπίτια που κτίστηκαν σε περιοχή που έχει κριθεί αναδασωτέα από το 1982 ενώ συνολικά στην Ανατολική Αττική τα αυθαίρετα κτίσματα ανέρχονται σε 250.000! Παράδοξα της ψωροκώσταινας; Όχι! Είναι αυτονόητο ότι όλη αυτή η κινητικότητα τράβηξε το ενδιαφέρον διαφόρων καλοθελητών ενώ μετά την καταστροφή 300.000 στρεμμάτων γης στην ευρύτερη περιοχή είναι δεδομένη η αυξημένη ζήτηση στην επιχείρηση αποχαρακτηρισμών εκτάσεων και ένταξής τους στο σχέδιο πόλης. Στο κάτω-κάτω, οι προϋποθέσεις υπάρχουν και το «know how» είναι εύκολο να εφαρμοστεί. Για παράδειγμα, ο οικοδομικός συνεταιρισμός ΑΟΟΑ (Αυτόνομος Οικοδομικός Συνεταιρισμός Αξιωματικών)2 το 1998 κατάφερε να εντάξει στο σχέδιο πόλης της Νέας Μάκρης έκταση 800 στρεμμάτων ενώ ο συνεταιρισμός «Νέα Αιολίδα» στην περιοχή του Διονύσου και της Ροδόπολης το 1950 κατείχε 2.713 στρέμματα και σήμερα εμφανίζεται να κατέχει 4.000 (πολλά από τα οποία έχουν ήδη οικοδομηθεί). Επιπλέον, ο τρόπος να κτίσεις ένα αυθαίρετο είναι γνωστός. Περιφράσσεις μια καμμένη έκταση, φυτεύεις ελαιόδεντρα ή οπωροφόρα, παρουσιάζεις χαρτιά που «αποδεικνύουν» ότι είσαι ο νόμιμος κληρονόμος του συγκεκριμένου «αγροτεμαχίου» και παρουσιάζεις μάρτυρες που βεβαιώνουν ότι καλλιεργείς την συγκεκριμένη έκταση πολύ πριν την καταστροφή της από την πυρκαγιά. Παράλληλα, χτίζεις «νύχτα» το φτωχικό σου και με τ’απαραίτητα πάρε-δώσε με τους τοπικούς άρχοντες σου παρέχουν τ’απαραίτητα έγγραφα που βεβαιώνουν την ιδιοκτησία σου. Αυτή η αναγνώριση σου λύνει την δυνατότητα παροχής φωτός-νερού-τηλέφωνου εκ μέρους των δημοσίων υπηρεσιών. Έτσι όλοι είναι ευχαριστημένοι: εσύ έχεις ένα σπιτάκι να βάλεις από κάτω το κεφάλι σου, έχεις συσφίξει την σχέση σου με την Τοπική Αυτοδιοίκηση και δεν νιώθεις απομονωμένος στην καινούργια σου γειτονιά, έμαθες επιτέλους να μην πουλάς όσο-όσο το εκλογικό σου δικαίωμα, κάποιοι υπάλληλοι της Πολεοδομίας έγιναν λίγο πλουσιότεροι και ούτω κάθεξής… Για του λόγου το αληθές, δείτε την γκρίνια που αναμασούν οι δήμαρχοι των πληγεισών περιοχών επειδή ο Χοντρούλης «τόλμησε» να εξαίρεσει από την οικονομική βοήθεια τους κατόχους αυθαιρέτων! Όπως και να’χει, και εμείς μαζί μ’αυτούς «πιστεύουμε ακράδαντα ότι σύντομα θα βρεθεί κάποια λύση»…

Επιχείρηση: «Επέκταση προς Βορράν και Ανατολήν»

Όμως, θα’μασταν αφελείς αν πιστεύαμε ότι υπεύθυνοι για τον δεύτερο γύρο καταστροφής στην ΒΑ Αττική είναι τα μικρά ή τα μεγαλύτερα λαμόγια που θα σπεύσουν να χτίσουν τις βιλλίτσες τους στις καμμένες εκτάσεις. Θα ξαναεμπιστευτούμε την λαϊκή θυμοσοφία που τονίζει ότι «το ψάρι βρωμάει απ’το κεφάλι». Το ΥΠΕΧΩΔΕ σε συνεργασία με τον Οργανισμό Ρυθμιστικού Σχεδίου Αθήνας (ΟΡΣΑ) στις 13 Απρίλη του 2009 ανακοίνωσε το σχέδιο νόμου για το νέο Ρυθμιστικό Σχέδιο Αττικής που αφορά «το σύνολο των στόχων, των κατευθύνσεων πολιτικής, των προτεραιοτήτων, των προγραµµάτων και των µέτρων που προβλέπονται από το νόµο αυτό ως αναγκαία για τη χωροταξική και οικιστική οργάνωση της Αττικής και την προστασία του περιβάλλοντος σύµφωνα µε τις αρχές της βιώσιµης ανάπτυξης». Οικιστική ανάπτυξη, χωροταξική δομή των τομέων παραγωγής, δίκτυα μεταφορών, χωρική διάρθρωση διοικητικών και κοινωνικών υπηρεσιών, πολεοδομική οργάνωση και πολιτικές γης και κατοικίας είναι κάποιες από τις βασικότερες κατευθύνσεις που καθορίζει άλλοτε συγκεκριμένο και με αυστηρό τρόπο και άλλοτε με γενικότερο και όχι άμεσα δεσμευτικό. Το Ρ.Σ.Α ως νόμος του κράτους δίνει συνολικότερες κατευθύνσεις ανάπτυξης στις οποίες οφείλουν να ευθυγραμμιστούν οι επιμέρους αναπτυξιακοί προγραμματισμοί πχ.της Τοπικής Αυτοδικοίκησης.

Συγκεκριμένα, ορίζει ακροθιγώς τον ρόλο της Βόρειας Αττικής ως «φυσικού απόθεματος της ευρύτερης περιοχής της Αθήνας» δηλώνοντας αόριστα ότι «θα ληφθούν άµεσα ισχυρά µέτρα προστασίας των φυσικών, παράκτιων και άλλων εκτός σχεδίου περιοχών». Παρακάτω, όμως περνάει στο ουσιαστικό κομμάτι του ζητήματος. Προβλέπει ότι θα υπάρξουν ευρύτατες αναπτυξιακές διεργασίες στον χώρο της Β.Αττικής τις οποίες θα πυροδοτήσει η επιδιωκόμενη αποφόρτιση του Λεκανοπεδίου και «θα έχουν ως αποδέκτες τους υφιστάµενους οικισµούς πρώτης και δεύτερης κατοικίας, και µικρό αριθµό νέων οργανωµένων περιοχών επιχειρηµατικών δραστηριοτήτων σε θέσεις µε πολύ καλή υπερτοπική προσπελασιµότητα». Επίσης, η Β.Αττική διαθέτει «το συγκριτικό πλεονέκτημα του χαµηλού ακόµα βαθµού αστικοποίησης» το οποίο οδηγεί τους συντάκτες του Ρ.Σ.Α να θέσουν κάποιες κατευθύνσεις όσον αφορά τις πολιτικές χρήσεων γης στην ευρύτερη περιοχή. Δύο απ’αυτές καθορίζουν «την οργάνωση της αστικής ανάπτυξης κυρίως στο οικιστικό σύµπλεγµα που στρέφεται προς το ΒΑ Πολεοδοµικό Συγκρότηµα, µε λελογισµένη ανάπτυξη κύριας και παραθεριστικής κατοικίας στους ηπειρωτικούς και παράκτιους οικισµούς» καθώς και την «πολεοδοµική οργάνωση των παραγωγικών ζωνών που συµπεριλαµβάνονται εκατέρωθεν του εθνικού και σιδηροδροµικού δικτύου και αποτελούν τµήµα του Στρατηγικού αναπτυξιακού άξονα Βορρά – Νότου (Διεθνούς και Εθνικής εµβέλειας) µε σηµαντικούς πόλους ανάπτυξης στην περιοχή της περιοχής Αυλώνα (Βόρεια πύλη Περιφέρειας Αττικής) και Αγίου Στεφάνου –Κρυονερίου (Βόρεια Πύλη του Μητροπολιτικού συγκροτήµατος της Αθήνας)». Όλα τα παραπάνω όσο κομψές διατυπώσεις και αν περιλαμβάνουν, σκιαγραφούν την στρατηγική επιλογή για την επέκταση της Αθηναϊκής μητρόπολης προς την Βόρεια (Ανατολική)Αττική. Ούτως ή άλλως, στο άρθρο 13 «Οικιστική Ανάπτυξη και Πολεοδομική Αναμόρφωση» του Ρ.Σ.Α καθορίζεται ότι «οι νέες επεκτάσεις είναι ωστόσο αποδεκτές εφόσον η αναγκαιότητα τους τεκµηριώνεται, βάσει της κατανοµής των προγραµµατικών µεγεθών και των ορίων κορεσµού των ΣΧΑΕ3 ή και των Σχεδίων Συνδυασµένης Χωρικής Ανάπτυξης των προγραµµατικών οµάδων ΟΤΑ, στις περιπτώσεις όπου ο υφιστάµενος πολεοδοµικός χώρος είναι διαπιστωµένα ανεπαρκής είτε χαρακτηρίζεται από ακαµψίες που δεν επιτρέπουν εξάντληση της χωρητικότητάς του µέχρι το σύνηθες ποσοστό κορεσµού. Η σχετική εκτίµηση γίνεται σε επίπεδο προγραµµατικής οµάδας ΟΤΑ και κατ’ ελάχιστον σε επίπεδο Δήµου.(…)». Δηλαδή, για την επιχείρηση επέκτασης της μητρόπολης δίνονται και συγκεκριμένα κίνητρα και προνόμια. Αφενός, η διατύπωση περί «συγκριτικού πλεονεκτήματος» (που δεν διατυπώνεται για καμία άλλη περιοχή του Λεκανοπεδίου!) αφήνει τις πόρτες διάπλατα ανοιχτές στο να μπουν χιλιάδες στρέμματα καμμένης γης εντός σχεδίου πόλης και, έτσι, είτε να νομιμοποιηθούν πολλά αυθαίρετα είτε δοθεί το πράσινο φως για την αστική διάχυση των υπάρχοντων οικισμών στην καμμένη γη. Αφετέρου, κομβικό ρόλο στην κατεύθυνση αυτή θα παίξει η Τοπική Αυτοδιοίκηση (Περιφέρεια, Νομαρχία, Δήμος) λαμβάνοντας και αυτή με την σειρά της τα «ανταποδοτικά οφέλη» από την επιχείρηση αυτή.

Όσον αφορά την Ανατολική Αττική τα πράγματα γίνονται πιο ξεκάθαρα αφού θ’αποτελέσει «τον δεύτερο πόλο ανάπτυξης της ευρύτερης περιοχής της Αθήνας» καθώς προορίζεται για σημαντικές «διαπεριφερειακές και λειτουργίες (μεταφορές) και οικονομικές δραστηριότητες». Ο Διεθνής Αερολιμένας (Ελ.Βενιζέλος) ήταν ο καταστροφικός παράγοντας για την πλήρη αστικοποιησή τους ενώ τώρα είναι αυτός που θα δώσει και την χαριστική βολή αφού «βασικοί πόλοι ανάπτυξης για την περιοχή αποτελούν οι οργανωµένες περιοχές παραγωγικών δραστηριοτήτων, σε θέσεις µε πολύ καλή υπερτοπική προσπελασιµότητα, όπου θα πρέπει να εγκατασταθούν κατά προτεραιότητα εξαρτηµένες και ελκυόµενες από τον Διεθνή Αερολιµένα δραστηριότητες». Στο επίπεδο της «υπερτοπικής προσπελασιμότητας» ήδη οι μηχανές βρίσκονται υπ’ατμόν για την κατασκευή των οδικών αξόνων Μεσογείων-Ραφήνας, Μεσογείων-Άγιας Μαρίνας, και Σταυρού-Ραφήνας. Επίσης, προβλέπεται η κατασκευή 200.000 νέων κατοικιών «στις παρυφές» των υπάρχοντων οικισμών των Μεσογείων.

Ο στρατηγικός στόχος του ελληνικού κράτους ν’αναδειχθεί ο ρόλος της Αθήνας «ως διεθνούς και ευρωπαϊκής µητρόπολης και ως «Πόλης-Πύλης» για τη Νοτιοανατολική Ευρώπη» και «ως επιχειρηµατικού συνδέσµου της Ευρωπαϊκής Ένωσης µε την Ανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή» δικαιολογεί την εκ νέου υπερ-συγκέντρωση οικονομικών και διοικητικών λειτουργιών στην περιφέρεια της μητρόπολης άρα και την διόγκωσή της προς όλες τις κατευθύνσεις ανεξαρτήτως κόστους. Οι σχεδιαζόμενοι αυτοκινητόδρομοι, οι νέες τσιμεντουπόλεις που θα προκύψουν στα καμμένα, τα βιομηχανικά-τεχνολογικά-εμπορικά πάρκα που οργανώνονται, η τουριστική βιομηχανία εντατικού χαρακτήρα που προωθείται στην παράκτια γραμμή της ΒΑ Αττικής, η «παρκοποίηση» των ορεινών δασικών όγκων (Πεντέλη, Πάρνηθα,Υμηττός) και, τέλος, η «αναβάθμιση» των λιμένων Ραφήνας και Λαυρίου είναι κάποιες από τις αναπτυξιακές διεργασίες στον ευρύτερο χώρο της ΒΑ Αττικής που προωθούνται από τα think tanks του ντόπιου και διεθνούς κεφαλαίου ώστε να αποτελέσει η Αθήνα την καπιταλιστική μητρόπολη της νέας εποχής. Το στραγγάλισμα του φυσικού περιβάλλοντος αλλά και των ζωών μας είναι απλώς κάποιες «παράπλευρες απώλειες». Οι μηχανές είναι καλολαδωμένες…

Categories
Αντιπληροφόρηση Ειδήσεις

Τραβάνε στο θάνατο τη ζωή του Θοδωρή Ηλιόπουλου

Σε χθεσινή ανακοίνωσή της, η Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στο Θοδωρή Ηλιόπουλο προειδοποιεί για τον κίνδυνο που διατρέχει η ζωή του, εξαιτίας της άρνησης της Διεύθυνσης των Φυλακών Κορυδαλλού να τον στείλει σε νοσοκομείο.

Καθώς ο Θοδωρής Ηλιόπουλος σήμερα διανύει την 33η ημέρα απεργίας πείνας, γίνεται πλέον φανερή η εκδικητικότητα των μηχανισμών της «αδέκαστης» και θεό«τυφλης» δικαστικής εξουσίας που, ως γουρουνοποιημένη, συνάμα με τους μπάτσους – γουρούνια – δολοφόνους λειτουργούς της, καμώνεται ότι αγνοεί το ανεπίτρεπτο.

Οχι την άμεση απελευθέρωση ενός ανθρώπου που αποφασίζει να προχωρήσει – για να δικαιωθεί – με το έσχατο μέσο της απεργίας πείνας, οδηγούμενος κυριολεκτικά σε αυτό που ονομάζεται «Ελευθερία ή Θάνατος».

Αγνοεί η ανεξάρτητη «Ελληνική Δικαιοσύνη» ότι οι μαρτυρίες των αστυνομικών οργάνων της δεν στοιχειοθετούν αποδεικτικά στοιχεία για μακραίωνη κράτηση (γιατί, πολύ απλά, “δεν τηρούνται οι τύποι” και ότι, έστω κι όπως κι αν ερμηνεύει το νόμο (που η ίδια κατέχει), το ζήτημα του ανθρωπισμού, που προστατεύει (κατά τα λοιπά) ως νομική ομπρέλα τους έγκλειστους που βρίσκεται σε κίνδυνο η ζωή τους, παραβιάζεται κατάφωρα;

Στην περίπτωση του Θοδωρή Ηλιόπουλου φαίνεται ότι… εντελώς(!) ανεξάρτητα από την πολιτική εξουσία, αυτή της «Θέμιδος» αποσκοπεί στην πλήρη εξόντωσή του. Με τη μη μεταφορά του στο νοσοκομείο, ο στόχος είναι ( ακόμη κι αν τον απελευθερώσουν πριν πεθάνει) να τον αφήσουν ελεύθερο με τέτοια «ανήκεστο βλάβη» ώστε, αφού δεν μπορούν να τον εξουδετερώσουν πολιτικά, να τον εξοντώσουν (ποντάροντας ότι η υγεία που του χάλασαν ίσως να τον σκοτώσει αργότερα).

Ακολουθεί η ανακοίνωση της Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης στο Θοδωρή Ηλιόπουλο:

«Ο Θοδωρής Ηλιόπουλος βρίσκεται στην 32η ημέρα απεργίας πείνας. Η κατάσταση της υγείας του χειροτερεύει μέρα με την ημέρα και οι κίνδυνοι για την ζωή του έχουν αρχίσει να διαφαίνονται.

Είναι επιτακτική ανάγκη ο Θοδωρής Ηλιόπουλος να μεταφερθεί σε χώρο νοσοκομειακής περίθαλψης. Ο Θοδωρής Ηλιόπουλος υπόκειται μόνο σε τυπικές κλινικές εξετάσεις (μετρήσεις σακχάρου, πίεσης και βάρους) ενώ είμαστε στην αναμονή για τα αποτελέσματα των, ενδεικτικών για της πορεία της υγείας του, εργαστηριακών εξετάσεων από την 3η Αυγούστου!

Η γιατρός του, ειδ. Παθολόγος Ελένη Κάκαλου κάνει έκκληση για την μεταφορά του σε νοσοκομείο. Μετά την σημερινή εξέταση του Θοδωρή Ηλιόπουλου στις Φυλακές Κορυδαλλού αναφέρει:
«Είναι πολύ μεγάλο θέμα ότι δεν βρίσκεται σε ένα περιβάλλον που να μπορεί να παρακολουθείται η πορεία της υγείας του, όταν αυτή τη στιγμή παίρνει ένα ρίσκο για τη ζωή του. Είναι πάρα πολύ αδύναμος, έχει δυσκολία να περπατήσει για να πάει μέχρι το ιατρείο, για να πάρει ένα τηλέφωνο, υποφέρει από πόνους και κράμπες. Σε λίγες μέρες από τώρα θα αρχίσει να κινδυνεύει πια και η ζωή του, όταν περίπου στο 18% απώλειας βάρους έχουν σημειωθεί θνητότητες σε ανάλογες περιπτώσεις. Ο Θοδωρής είναι παρά πολύ κοντά πλέον σε αυτό το ποσοστό!»

Η φυλακή, παραβλέποντας την σοβαρότητα της κατάστασης αρνείται να τον στείλει σε νοσοκομείο, όταν την ευθύνη για την υγεία του κρατούμενου Θ. Ηλιόπουλου έχει αποκλειστικά η Διεύθυνση των Φυλακών, όπως υπογραμμίζει ο συνήγορος του Ν. Μαβίδης».

Σε νεότερη καταγγελία του, χθες, ο Θ. Ηλιόπουλος αναφέρει:

«Καταγγέλλω τους άμεσα εμπλεκόμενους που με παρακολουθούν στο ιατρείο της φυλακής και έχουν σχέση με την επιστήμη, οι οποίοι όπως ισχυρίζονται οι ίδιοι, δεν φέρουν καμία ευθύνη για την κατάσταση της υγείας μου από την στιγμή που επέλεξα να προβώ σε απεργία πείνας. Η δε συμπεριφορά ορισμένων παραπέμπει σε ψυχολογικό πόλεμο. Άραγε τα ίδια θα έκαναν και με τον Σκορπέλη, τον Γεωργίου και τον Μαυρίδη?
Ο αγώνας ενάντια στο σιχαμένο καθεστώς συνεχίζεται. Το πάθος για τη λευτεριά είναι δυνατότερο από όλα τα κελιά.

Θοδωρής Ηλιόπουλος, 10 Αυγούστου ’09»

Categories
Αντιπληροφόρηση

Δυναμικά αναχώματα στις βίαιες απελάσεις μεταναστών σε Χίο και Μυτιλήνη

Το φασιστικό πογκρόμ που έχει εξαπολύσει η ελληνική κυβέρνηση με τις δυνάμεις της αστυνομίας εναντίον των μεταναστών κορυφώνεται. Οι αλλεπάλληλες επιχειρήσεις σκούπα συνεχίζονται, το ίδιο και οι άτυπες απελάσεις, με συνοπτικές διαδικασίες, των μεταναστών που συλλαμβάνονται και χαρακτηρίζονται ως «λαθραίοι».

Παράλληλα, στο όνομα της αποσυμφόρησης των κέντρων κράτησης μεταναστών οι πρόσφυγες σε κάποια νησιά εκδιώχνονται προς άγνωστη κατεύθυνση με απόλυτα… παράνομες διαδικασίες.

Μέσα στα πλαίσια αυτών των χιτλερικού τύπου επιχειρήσεων προκαλούνται ανθρώπινα δράματα, όπως αυτό του δεκαπεντάχρονου πρόσφυγα από τη Σομαλία τον οποίο χώρισαν από την μητέρα του που παρέμεινε κρατούμενη στη Χίο. Σε άλλες περιπτώσεις, κάποιοι μετανάστες οδηγούνται απευθείας στο απόσπασμα ή στις φυλακές της χώρας τους ή κάποιας άλλης, αφού μπορεί να είναι καταδικασμένοι σε θάνατο ή σε πολυετείς ποινές φυλάκισης για πολιτικά ή ποινικά «αδικήματα».


Εντούτοις, ακόμη και σε νησιά που αποτελούν «πύλες εισόδου» των κατατρεγμένων προσφύγων, όπως η Μυτιλήνη και η Χίος, άνθρωποι από διαφορετικούς πολιτικούς χώρους, λειτουργώντας ως ανθρώπινα αναχώματα, εμποδίζουν τις βίαιες απελάσεις και κάποιες φορές τις ματαιώνουν.

Ακολουθούν οι καταγγελίες της ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΧΙΟΥ – «ΛΑΘΡΑ;» και την κινητοποίηση που διαδραματίστηκε στη Μυτιλήνη.

«ΓΙΑ ΤΟ .. ΚΑΛΟ ΤΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ

Σήμερα Κυριακή 26/7 η αστυνομική δ/νση Χίου εκτέλεσε απόφαση «μεταγωγής» 51 ανθρώπων από το κέντρο κράτησης Μερσυνιδίου Χίου προς άγνωστη κατεύθυνση. Οι 51 πρόσφυγες υποχρεώθηκαν σε μεταγωγή αφού υπέγραψαν έγγραφα στα ελληνικά, χωρίς καμία ενημέρωση για τον λόγο και τον τόπο μεταγωγής τους.

Ανάμεσά τους με βεβαιότητα υπάρχουν δύο ανήλικοι. Ο ένας 17 χρονών παλαιστινιακής καταγωγής, που ζήτησε άσυλο ενώπιον των Αρχών παρουσία της δικηγόρου του, όμως το αίτημα αυτό δεν καταγράφηκε και συνεχίστηκε η μεταγωγή του. Ο άλλος, δεκαπεντάχρονος πρόσφυγας από την Σομαλία τον οποίο χώρισαν βίαια από την μητέρα του που παρέμεινε κρατούμενη στο Μερσυνίδι. Παρά την ενημέρωση τους μέχρι και την τελευταία στιγμή, οι Αρχές αδιαφόρησαν εγκληματικά και συνέχισαν την μεταγωγή των ανηλίκων μαζί με τους υπόλοιπους.

Με δεδομένο το προηγούμενο των ατύπων- παρανόμων απελάσεων από τον Έβρο, προσπαθήσαμε να σταματήσουμε την λεγόμενη «μεταγωγή» θέτοντας συνεχώς το ερώτημα «που ακριβώς πηγαίνουν αυτοί οι άνθρωποι;». Μέχρι το τέλος, κανείς από τους αρμοδίους δεν μας έδωσε μια σαφή απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα.

Αντίθετα, αρχικά ισχυρίζονταν ότι τους μεταφέρουν σε ένα κέντρο κράτησης στην Καβάλα, αργότερα μίλησαν για κέντρο κράτησης στη Θεσσαλονίκη και τελικά αναφέρθηκαν αόριστα «σε διάφορα κέντρα κράτησης».

Πρόσφατο ακόμη το γεγονός μεταφοράς 30 ανθρώπων από τη Χίο στις 16/7 προς Καβάλα με το πρόσχημα της μεταφοράς τους και πάλι σε ένα «καλύτερο» κέντρο κράτησης. Οι πρόσφυγες αυτοί μεταφέρθηκαν σε φυλάκια του Έβρου κι από εκεί σύμφωνα με καταγγελίες συγγενών τους, χωρίς νόμιμες διαδικασίες εξαναγκάστηκαν να περάσουν το ποτάμι του Έβρου νύχτα προς την πλευρά της Τουρκίας. Αυτό συνιστά κατάφορη παραβίαση των δικαιωμάτων τους ως κρατούμενους και ως πρόσφυγες και η ίδια η πράξη αυτή συνιστά απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση, ενώ αποτελεί και σοβαρή αξιόποινη πράξη από την πλευρά των Αρχών.

Στην διαμαρτυρία συμμετείχαμε τουλάχιστον 80 άτομα από διαφορετικούς χώρους, με πανό , διανομή κειμένων, φωνάζοντας συνθήματα, προσπαθώντας να αποτρέψουμε την αποβίβαση των προσφύγων από τα λεωφορεία και την επιβίβαση τους στο πλοίο. Ο κόσμος που συμμετείχε έδειξε έμπρακτα την αλληλεγγύη του, αρνούμενος να δεχθεί τις παραβιάσεις των δικαιωμάτων των προσφύγων.

Δεν δεχόμασταν να περάσουν τα δύο αστικά πούλμαν φορτωμένα με τους πρόσφυγες, τα οποία διένυσαν μία απόσταση 40 μέτρων σε μιάμιση ώρα, καθώς ο κόσμος έπεφτε συνεχώς μπροστά τους ακόμη και στις ρόδες τους για να αποτρέψει την πορεία τους προς το πλοίο. Στην προσπάθεια μας αυτή δεν έλειψε φυσικά η αναιτιολόγητη και πρωτόγνωρη για τα χιακά δεδομένα βία από την πλευρά των Αρχών (αστυνομία, λιμενικό, Ομάδα Ειδικών Αποστολών) συνεπικουρούμενοι από κάποια άτομα που φαίνεται πως ανήκουν στον ακροδεξιό χώρο. Αποτέλεσμα ήταν ο τραυματισμός πολλών από τους συμμετέχοντες στην διαμαρτυρία.

Ο επίλογος δόθηκε με την είσοδο των δύο πούλμαν στο πλοίο και την βουτιά στο λιμάνι ενός άνδρα στην ύστατη προσπάθεια του να μην αναχωρήσει το πλοίο. Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε το βλέμμα των προσφύγων που εμφανώς τρομοκρατημένοι, με τις χειροπέδες στα χέρια, καθώς τα πούλμαν ανέβαιναν τον καταπέλτη του πλοίου, μας χαιρέτισαν από τα παράθυρα, άλλοι κάνοντας το σήμα της νίκης και κάποιοι προτείνοντας το χέρι τους προς εμάς.

Φαίνεται πως βρισκόμαστε σε μία νέα εποχή όπου με το πρόσχημα των υπερφορτωμένων κέντρων κράτησης, η απέλαση / εξαφάνιση των προσφύγων θα φαντάζει ως λύση στο «πρόβλημα» που η ίδια η ελληνική Πολιτεία δημιούργησε τους τελευταίους μήνες, καθώς επέλεξε την επιμήκυνση του χρόνου κράτησης των προσφύγων.

Οι 51 πρόσφυγες ταξιδεύουν απόψε για τη Θεσσαλονίκη και διατρέχουν τον κίνδυνο μιας ακόμη άτυπης απέλασης. Το να αγωνίζεσαι ενάντια στην βαρβαρότητα των απελάσεων και στην πολιτική της κυβέρνησης για πρόσφυγες και μετανάστες είναι αναγκαίο, κοινωνικά ωφέλιμο και πρωτίστως δίκαιο.

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΧΙΟΥ – «ΛΑΘΡΑ;»

Για την κινητοποίηση που διαδραματίστηκε στη Μυτιλήνη και το κείμενο που μοιράστηκε, εδώ: http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1062539

* H φωτογραφίa είναι από τη κινητοποίηση στο λιμάνι στης Χίου

Categories
Αναδημοσιεύσεις Αντιπληροφόρηση

ΜΠΑΤΣΟΙ ΚΑΙ ΝΑΖΙ ΜΑΖΙ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΑ

(ο έρωτας κι η μολότοφ δεν κρύβονται, ανταπόκριση των κόκκινων αντι-ρεπόρτερ από πορεία 07/07/09)

Μπάτσοι και ναζί το ίδιο μαγαζί… Είναι τόσο συνηθισμένο που πλέον δεν αποτελεί είδηση για την πλειοψηφία των αστικών ΜΜΕ, που όλο το προηγούμενο διάστημα είχαν προετοιμάσει το κλίμα συνεργασίας και κοινής επίθεσης των δημοκρατικών και φασιστικών ομάδων βίας. Για άλλη μια φορά η αντιπληροφόρηση, είναι το μόνο καταφύγιο των αγωνιζόμενων, στην προσπάθεια τους να σπάσουν την φασιστική σιωπή που επιχειρεί να επιβληθεί απέναντι στα εγκλήματα και τον ολοκληρωτισμό του αστικού καθεστώτος.

Οι αγωνιζόμενοι-ες όμως βρέθηκαν στον δρόμο. Για μια πρώτη, αναγκαστικά καθυστερημένη αλλά και κινηματικά οργανωμένη απάντηση στο σύγχρονο απαρτχαϊντ που επιχειρείται να χτιστεί στο κέντρο της Αθήνας, με τις συνεχείς επιχειρήσεις σκούπα, τις συλλήψεις, τις απελάσεις τους ξυλοδαρμούς μεταναστών και με την δημιουργία μιας γειτονιάς «φασιστικά καθαρής» στο κέντρο της Αθήνας. Απέναντι στα καθάρματα της αστυνομίας, της τηλερουφιανιάς και των νεοναζί που επιχειρούν, σε κοινωνική συμμαχία με μικροαστούς – μαγαζάτορες – ψηφοφόρους του Λ.Α.Ο.Σ,. να επιβάλλουν την αντι-εξέγερση τους στους μετανάστες, το φθηνό προλεταριάτο που τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερο σηκώνει το κεφάλι του ενάντια σε κράτος κι αφεντικά.

Πάνω από 2.500 άτομα πορεύθηκαν από την Ομόνοια προς τον Άγιο Παντελεήμονα, μαζικότητα ενθαρρυντική κατά την διάρκεια ενός δύσκολου «καλοκαιριού». Μαζικότητα ενδεικτική της αδυναμίας των μηχανισμών του κράτους να επιβάλλουν έναν «μεταδεκεμβριανό» τρόμο, αφού όλοι/ες γνώριζαν τον αυξημένο κίνδυνο επίθεσης από τα φονικά χημικά και μαχαιριά του (παρα)κράτους, αλλά και πάλι προτίμησαν τον δρόμο από τον καναπέ. Όπως και κάτι παραπάνω από ενθαρρυντική ήταν κι η παρουσία Ασιατών και Αφρικανών μεταναστών, διάσπαρτων στην συγκέντρωση και την πορεία, παρουσία ενδεικτική των αγωνιστικών δεσμών που χτίζονται κινηματικά τα τελευταία χρόνια.

Οι διαδηλωτές πορεύθηκαν με ιδιαίτερο παλμό επί της Γ Σεπτεμβρίου. Είναι χαρακτηριστικό ότι συντροφοι που βρίσκονταν στην ΑΣΟΕΕ μας μετέφεραν ότι τα συνθηματα πραγματικά δονούσαν την Πατησίων, όταν η πορεία περνούσε από την Βικτώρια: Ακούστηκαν ενδεικτικά:

Μπάτσοι – TV– Νεοναζί, όλα τα καθάρματα δουλεύουνε μαζί

Φασίστες – κουφάλες έρχονται κρεμάλες

Ποτέ, ποτέ, ποτέ και πουθενά, τσακίστε τους φασίστες σε κάθε γειτονιά

Ξένοι εργάτες αδέλφια μας

Οι μετανάστες είναι της γης οι κολασμένοι, στον κόσμο των αφεντικών είμαστε όλοι ξένοι

Η εθνική ενότητα είναι μια παγίδα, οι προλετάριοι δεν έχουνε πατρίδα

Ελλάς Ελλήνων Αστυνομικών Ρουφιάνων Δολοφόνων και Βασανιστών

Η μεγάλη διαδήλωση άρχισε να κατεβαίνει την Κοδριγκτώνος ακολουθούμενη από πίσω από διμοιρίες ΜΑΤ και γνωρίζοντας ότι στην διασταύρωση με Αχαρνών, δίπλα στην πλατεία-φρούριο των φασιστών, τους περίμεναν ναζί και μπάτσοι. Πράγματι, με το που η κεφαλή της διαδήλωσης πλησίασε το επίμαχο σημείο τα νεοναζιστικά σκουλήκια είχαν βγει και προκαλούσαν την διαδήλωση να τους πλησιάσει επιδεικνύοντας τις μολότοφ που κουβαλούσαν, ενώ τα ΜΑΤ κάθονταν ακριβώς δίπλα στους «άστολους» συναδέλφους τους.. Η διαδήλωση επιχείρησε να προχωρήσει, προετοιμασμένη για σύγκρουση, και οι νεοναζί για άλλη μια φορά με τις πλάτες των ΜΑΤ επιτέθηκαν πρώτοι. Οι φασίστες έριξαν μολότοφ, φωτοβολίδες και πέτρες και δέχτηκαν φωτοβολίδες και πέτρες. Ευτυχώς η μολοτοφ δεν βρήκε ποτέ τον στόχο της, αντίθετα οι φασίστες παρά λίγο να καούν μεταξύ τους…

Κι όταν αυτά τελείωσαν, επενέβησαν για άλλη μια φορά τα ΜΑΤ, για να βγάλουν κυριολεκτικά το φίδι από την τρύπα… Ακολούθησε καταιγισμός χημικών πάνω στο σώμα μιας πυκνής διαδήλωσης, σε ένα στενό δρόμο, σε μια ιδιαίτερα ζεστή μέρα. Ακόμα και προετοιμασμένοι για τον χημικό πόλεμο διαδηλωτές, ανέφεραν την ιδιαίτερη οξύτητα των συγκεκριμένων χημικών στην επαφή τους με το δέρμα, ενώ και οι κάτοικοι των γύρω πολυκατοικιών δοκίμασαν από πρώτο χέρι τα χημικά προϊόντα του κράτους. Η διαδήλωση οπισθοχώρησε, ενώ οι διμοιρίες έτρεχαν και χτυπούσαν στο ψαχνό τον αμυνόμενο κόσμο. Θέλοντας και μη, διαδηλωτές έστριψαν στα γύρω στενά όπου είχαν στήσει κι εκεί καρτέρι και χτυπούσαν οι ένστολοι δολοφόνοι.

Παρ’ όλα αυτά ένα μεγάλο κομμάτι στην ουρά της διαδήλωσης, οπισθοχώρησε συντεταγμένα ευθεία στην Κοδριγκτώνος με κατεύθυνση την Πατησίων, αντιμετωπίζοντας με ψυχραιμία τις διμοιρίες που βρίσκονταν σε εκείνο το σημείο κι οι οποίες αναγκάστηκαν να οπισθοχωρήσουν. Επί της Πατησίων, το «ψύχραιμο» κομμάτι της διαδήλωσης ενώθηκε με τους κυνηγημένους διαδηλωτές από τα στενά κι όλοι μαζί κατευθύνθηκαν προς την ΑΣΟΕΕ, έξω από την οποία στήθηκαν οδοφράγματα και ξέσπασαν νέες συγκρούσεις με τις αστυνομικές δυνάμεις. Στην ΑΣΟΕΕ βρισκόντουσαν σύντροφοι έτοιμοι να προσφέρουν τις απαραίτητες πρώτες βοήθειες για τα χημικά.

Πάρα την λυσσαλέα επίθεση του (παρα)κράτους, παρά την (δεδομένη) αδυναμία επανακατάληψης του φασιστικού οχυρού, 7 μήνες ακριβώς μετά την έκρηξη του Δεκέμβρη, τα ίδια πρόσωπα έστηναν οδοφράγματα στην Πατησίων κι υπερασπίζονταν συλλογικά την παρουσία τους, με το μόνο αποτελεσματικό όπλο το οποίο διαθέτουν απέναντι στον επιταχυνόμενο εκφασισμό της αστικής δημοκρατίας: Την αλληλεγγύη.

Για να μην ξεχνιόμαστε, κι επειδή τίποτα δεν τέλειωσε μετά την χθεσινή μάχη, αντίθετα η ιστορική εμπειρία δείχνει ότι το καλοκαίρι είναι ευνοϊκή περίοδο για φασιστικούς πειραματισμούς από την πλευρά του (παρα)κράτους, ακολουθεί ένα ενδεικτικό χρονολόγιο τη συντονισμένης επίθεσης φασιστών-αστυνομίας απέναντι σε μετανάστες-αντιφασίστες στο κέντρο της Αθήνας, τους τελευταίους μήνες:

ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ ΦΑΣΙΣΤΩΝ-ΜΑΤ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ-ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΕΣ

24/11 «Επιτροπές κατοίκων» καλούν σε συγκέντρωση με κεντρικό σύνθημα έξω οι μετανάστες από την γειτονιά μας». Η πρώτη δημόσια συμμαχία των φασιστών με λίγες δεκάδες νοικοκυραίους, που αποποιούνται μεν την ταυτότητα του ρατσιστή, αλλά προσφέρουν την κοινωνική κάλυψη, έτσι ώστε οι νεοναζί να «καθαρίσουν» από μετανάστες την περιοχή (μπας και μπορέσουν πότε να αξιοποιήσουν τα «υποτιμημένα» τους ακίνητα). Οι νεοναζί επιτίθενται σε μετανάστες που διαμένουν στην περιοχή και σε δημοσιογράφους που επιχειρούν να καλύψουν τις εγκληματικές τους ενέργειες. Έπειτα βοηθούν τους «συναδέλφους» τους στα ΜΑΤ να επιτεθούν μαζί στην αντιφασιστική συγκέντρωση, η οποία τους αποκρούει.Στην αντιφασιστική συγκέντρωση συμμετέχουν πλην αριστερών κι αντιεξουσιαστών κι αρκετοί μετανάστες.

19/01: Δεύτερη καλεσμένη συγκέντρωση της «επιτροπής πολιτών», δεν πραγματοποιείται στην πλατεία γιατί αυτή έχει καταληφθεί από αντιφασίστες. Οι μπάτσοι στο κέντρο, επιτίθενται με χημικά στην αντισυγκέντρωση και ρίχνουν και 2 φυσουνιές για τα μάτια του (δημοκρατικού) κόσμου στους φασίστες.

09/05: Οι «επιτροπές Ελλήνων πολιτών για την απελευθέρωση της χώρας από τους αλλοδαπούς εισβολείς», η κοινωνική ταμπέλα ουσιαστικά των νεοναζί με την οποία προσπαθούν να σπείρουν το ρατσιστικό τους δηλητήριο σε λαϊκές γειτονιές, καλεί σε συγκέντρωση στην Ομόνοια. Καλούνται αντισυγκεντρώσεις από αντιεξουσιαστικές και αριστερές οργανώσεις. Τα ΜΑΤ διαλύουν με χημικά την αντισυγκέντρωση των αντιεξουσιαστών στην Κάνιγγος. Στην Ομόνοια, οι νεοναζί επιτίθενται σε συνεργασία με τα ΜΑΤ στο κατειλημμένο Εφετείο. Ο φωτορεπόρτερ Σπ. Τσακίρης τραυματίζεται από χειροβομβίδα κρότου-λάμψης, την οποία καταγγέλλει ότι την πέταξαν νεοναζί. Οι καταληψίες μετανάστες αμύνονται και διώχνουν τους φασίστες εισβολείς.

20/5: Επιχειρήσεις σκούπα της ΕΛ.ΑΣ. στον Άγιο Παντελεήμονα. Ένας μπάτσος σκίζει το κοράνι που κρατάει ένας μετανάστης, περιστατικό που γίνεται η αφορμή για διαδηλώσεις των ασιατικής καταγωγής μεταναστών.

22/5: Οργισμένη διαδήλωση – καταγγελίας για το περιστατικό με το κοράνι χιλιάδων μεταναστών στο κέντρο της Αθήνας. Συγκρούσεις με τις αστυνομικές δυνάμεις παρά τις εκκλήσεις για ηρεμία των θρησκευτικών ηγετών, καταστροφή καταστημάτων στην Γ Σεπτεμβρίου. Βάρβαρη επέμβαση ΜΑΤ κι ομάδας Δ, ξυλοδαρμοί και συλλήψεις στην Βικτόρια.Παρακρατικοί πραγματοποιούν εμπρηστική επίθεση σε χώρο προσευχής Μπαγκλαντεσιανών το ίδιο βράδυ με 5 τραυματίες, ενώ εντείνεται το πογκρόμ στην περιοχή.

28/5: Αναρχικοί/αντιεξουσιαστές/αντιφασίστες σπάνε το λουκέτο που έχουν τοποθετήσει φασίστες στην παιδική χαρά του Άγιου Παντελεήμονα για να μην χρησιμοποιείται από μετανάστες.

01-03/06: Αποκλεισμός και πρώτες επιχειρήσεις εκκένωσης του Εφετείου από αστυνομικές δυνάμεις

09/06: Νέα αντιφασιστική παρέμβαση στην πλατεία του Αγίου Παντελεήμονα, στην οποία οι φασίστες έχουν ξανατοποθετήσει λουκέτο. Συντονισμένη επίθεση ΜΑΤ – Δελτάδων – νεοναζί. Συγκρούσεις στην ΑΣΟΕΕ και συλλήψεις από τους μπάτσους. Προσαγάγεται στο τμήμα κάτοικος που πήγε το παιδί του στην παιδική χαρά, ενώ τα φασιστοειδή επιχειρούν να τον λιντσάρουν.

12/06: Μετά την εκλογική άνοδο της ακροδεξιάς, ξεκινάει πογκρόμ εναντίον μεταναστών στο κέντρο της Αθήνας, το οποίο θα συνεχιστεί όλο τον μήνα χωρίς ουσιαστική αντίσταση.

15/06: Μπάτσοι στρατοπεδεύουν έξω από το Εφετείο και χτυπάνε όποιον μετανάστη βγαίνει απ’ αυτό. Η σταδιακή εκκένωση θα συνεχιστεί τις επόμενες μέρες.

Κόκκινοι αντι-ρεπόρτερ

Υ.Γ. Για να ξέρουμε τι είδους οπλισμένη ηλιθιότητα έχουμε να αντιμετωπίσουμε: Ακόμα και τα ξυρισμένα άδεια (ή γεμάτα περιττώματα) κεφάλια, έχουν ανάγκη κάποια πρόφαση αλήθειας για να συνεχίσουν την απάνθρωπη δράση τους. Οι φασίστεςδεν πρόκειται ποτέ να παραδεχθούν δημόσια την συνεργασία τους με τους μπάτσους, αφού η προπαγάνδα τους, θέλει την οργάνωση τους να αντιμάχεται ένα «διεφθαρμένο κι ανθελληνικό καθεστώς», που υποτίθεται ότι την κυνηγάει. Μπορεί σε εμάς να φαίνεται αστείο, αλλά το φασιστικό δηλητήριο τέτοιου είδους προπαγανδιστικά εργαλεία είναι εξαναγκασμένο να χρησιμοποιήσει στην προσπάθεια του να εξαπλωθεί σε λαϊκές γειτονιές. Γι’ αυτό το λόγο μέσα από τα siteτους διακινούν στο διαδίκτυο υλικό από τις χθεσινές συγκρούσεις, τ’ οποίο προσπαθεί ν’ αντιστρέψει την πραγματικότητα της συνεργασίας τους με τα ΜΑΤ. Το θέμα είναι λοιπόν, ότι χρησιμοποιούν τόσο αστεία επιχειρήματα που αναρωτιόμαστε πραγματικά ποιον θα πείσουν: Σ’ ένα βίντεο που έχει τραβήξει ένας απ’ αυτούς δείχνουν την διαδήλωση σταματημένη κι αυτούς απέναντι της να προκαλούν. Εκεί μας ενημερώνουν ότι «οι χιλιάδες αναρχικοί επιτέθηκαν πρώτοι, με πέτρες, φωτοβολίδες, μολότοφ εναντίον λίγων δεκάδων Ελλήνων που υπερασπίστηκαν το έδαφος τους με αξιοπρέπεια, ενώ τα ΜΑΤ, που τους είχαν αφήσει ανυπεράσπιστους, θυμήθηκαν να επέμβουν λίγο αργότερα». Όσο για την μολότοφ ισχυρίζονται το… «θεϊκό»: ότι πετάχτηκε προς το μέρος τους από τους διαδηλωτές και την μάζεψε κάποιος από αυτούς και την πέταξε πίσω!!! Είναι γνωστό άλλωστε πόσο σύνηθες είναι να πετάνε οι διαδηλωτές μολότοφ κι αυτές όχι μόνο να μην σπάνε, αλλά να τους επιστρέφονται… Δε πα να τρίζουν τα κοκάλα του Γκαίμπελς, στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι το μόνο επιχείρημα που μπορεί να δικαιολογήσει την μη εξοικείωση τους με το συγκεκριμένο όπλο, αφού αλλιώς θα έπρεπε να παραδεχτούν ότι παραλίγο να καούν μεταξύ τους.

Categories
Αναδημοσιεύσεις Αντιπληροφόρηση

ΜΠΑΤΣΟΙ ΚΑΙ ΝΑΖΙ ΜΑΖΙ, ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΑΠΑΡΤΧΑΪΝΤ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΑ

ο έρωτας κι η μολότοφ δεν κρύβονται
(ανταπόκριση των κόκκινων αντι-ρεπόρτερ για την προχθεσινή πορεία, δείτε κι εδώ)

(ανταπόκριση από πορεία 07/07/09)

Μπάτσοι και ναζί το ίδιο μαγαζί… Είναι τόσο συνηθισμένο που πλέον δεν αποτελεί είδηση για την πλειοψηφία των αστικών ΜΜΕ, που όλο το προηγούμενο διάστημα είχαν προετοιμάσει το κλίμα συνεργασίας και κοινής επίθεσης των δημοκρατικών και φασιστικών ομάδων βίας. Για άλλη μια φορά η αντιπληροφόρηση, είναι το μόνο καταφύγιο των αγωνιζόμενων, στην προσπάθεια τους να σπάσουν την φασιστική σιωπή που επιχειρεί να επιβληθεί απέναντι στα εγκλήματα και τον ολοκληρωτισμό του αστικού καθεστώτος.

Οι αγωνιζόμενοι-ες όμως βρέθηκαν στον δρόμο. Για μια πρώτη, αναγκαστικά καθυστερημένη αλλά και κινηματικά οργανωμένη απάντηση στο σύγχρονο απαρτχαϊντ που επιχειρείται να χτιστεί στο κέντρο της Αθήνας, με τις συνεχείς επιχειρήσεις σκούπα, τις συλλήψεις, τις απελάσεις τους ξυλοδαρμούς μεταναστών και με την δημιουργία μιας γειτονιάς «φασιστικά καθαρής» στο κέντρο της Αθήνας. Απέναντι στα καθάρματα της αστυνομίας, της τηλερουφιανιάς και των νεοναζί που επιχειρούν, σε κοινωνική συμμαχία με μικροαστούς – μαγαζάτορες – ψηφοφόρους του Λ.Α.Ο.Σ,. να επιβάλλουν την αντι-εξέγερση τους στους μετανάστες, το φθηνό προλεταριάτο που τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερο σηκώνει το κεφάλι του ενάντια σε κράτος κι αφεντικά.

Πάνω από 2.500 άτομα πορεύθηκαν από την Ομόνοια προς τον Άγιο Παντελεήμονα, μαζικότητα ενθαρρυντική κατά την διάρκεια ενός δύσκολου «καλοκαιριού». Μαζικότητα ενδεικτική της αδυναμίας των μηχανισμών του κράτους να επιβάλλουν έναν «μεταδεκεμβριανό» τρόμο, αφού όλοι/ες γνώριζαν τον αυξημένο κίνδυνο επίθεσης από τα φονικά χημικά και μαχαιριά του (παρα)κράτους, αλλά και πάλι προτίμησαν τον δρόμο από τον καναπέ. Όπως και κάτι παραπάνω από ενθαρρυντική ήταν κι η παρουσία Ασιατών και Αφρικανών μεταναστών, διάσπαρτων στην συγκέντρωση και την πορεία, παρουσία ενδεικτική των αγωνιστικών δεσμών που χτίζονται κινηματικά τα τελευταία χρόνια.

Οι διαδηλωτές πορεύθηκαν με ιδιαίτερο παλμό επί της Γ Σεπτεμβρίου. Είναι χαρακτηριστικό ότι συντροφοι που βρίσκονταν στην ΑΣΟΕΕ μας μετέφεραν ότι τα συνθηματα πραγματικά δονούσαν την Πατησίων, όταν η πορεία περνούσε από την Βικτώρια: Ακούστηκαν ενδεικτικά:

Μπάτσοι – TV– Νεοναζί, όλα τα καθάρματα δουλεύουνε μαζί

Φασίστες – κουφάλες έρχονται κρεμάλες

Ποτέ, ποτέ, ποτέ και πουθενά, τσακίστε τους φασίστες σε κάθε γειτονιά

Ξένοι εργάτες αδέλφια μας

Οι μετανάστες είναι της γης οι κολασμένοι, στον κόσμο των αφεντικών είμαστε όλοι ξένοι

Η εθνική ενότητα είναι μια παγίδα, οι προλετάριοι δεν έχουνε πατρίδα

Ελλάς Ελλήνων Αστυνομικών Ρουφιάνων Δολοφόνων και Βασανιστών

Η μεγάλη διαδήλωση άρχισε να κατεβαίνει την Κοδριγκτώνος ακολουθούμενη από πίσω από διμοιρίες ΜΑΤ και γνωρίζοντας ότι στην διασταύρωση με Αχαρνών, δίπλα στην πλατεία-φρούριο των φασιστών, τους περίμεναν ναζί και μπάτσοι. Πράγματι, με το που η κεφαλή της διαδήλωσης πλησίασε το επίμαχο σημείο τα νεοναζιστικά σκουλήκια είχαν βγει και προκαλούσαν την διαδήλωση να τους πλησιάσει επιδεικνύοντας τις μολότοφ που κουβαλούσαν, ενώ τα ΜΑΤ κάθονταν ακριβώς δίπλα στους «άστολους» συναδέλφους τους.. Η διαδήλωση επιχείρησε να προχωρήσει, προετοιμασμένη για σύγκρουση, και οι νεοναζί για άλλη μια φορά με τις πλάτες των ΜΑΤ επιτέθηκαν πρώτοι. Οι φασίστες έριξαν μολότοφ, φωτοβολίδες και πέτρες και δέχτηκαν φωτοβολίδες και πέτρες. Ευτυχώς η μολοτοφ δεν βρήκε ποτέ τον στόχο της, αντίθετα οι φασίστες παρά λίγο να καούν μεταξύ τους…

Κι όταν αυτά τελείωσαν, επενέβησαν για άλλη μια φορά τα ΜΑΤ, για να βγάλουν κυριολεκτικά το φίδι από την τρύπα… Ακολούθησε καταιγισμός χημικών πάνω στο σώμα μιας πυκνής διαδήλωσης, σε ένα στενό δρόμο, σε μια ιδιαίτερα ζεστή μέρα. Ακόμα και προετοιμασμένοι για τον χημικό πόλεμο διαδηλωτές, ανέφεραν την ιδιαίτερη οξύτητα των συγκεκριμένων χημικών στην επαφή τους με το δέρμα, ενώ και οι κάτοικοι των γύρω πολυκατοικιών δοκίμασαν από πρώτο χέρι τα χημικά προϊόντα του κράτους. Η διαδήλωση οπισθοχώρησε, ενώ οι διμοιρίες έτρεχαν και χτυπούσαν στο ψαχνό τον αμυνόμενο κόσμο. Θέλοντας και μη, διαδηλωτές έστριψαν στα γύρω στενά όπου είχαν στήσει κι εκεί καρτέρι και χτυπούσαν οι ένστολοι δολοφόνοι.

Παρ’ όλα αυτά ένα μεγάλο κομμάτι στην ουρά της διαδήλωσης, οπισθοχώρησε συντεταγμένα ευθεία στην Κοδριγκτώνος με κατεύθυνση την Πατησίων, αντιμετωπίζοντας με ψυχραιμία τις διμοιρίες που βρίσκονταν σε εκείνο το σημείο κι οι οποίες αναγκάστηκαν να οπισθοχωρήσουν. Επί της Πατησίων, το «ψύχραιμο» κομμάτι της διαδήλωσης ενώθηκε με τους κυνηγημένους διαδηλωτές από τα στενά κι όλοι μαζί κατευθύνθηκαν προς την ΑΣΟΕΕ, έξω από την οποία στήθηκαν οδοφράγματα και ξέσπασαν νέες συγκρούσεις με τις αστυνομικές δυνάμεις. Στην ΑΣΟΕΕ βρισκόντουσαν σύντροφοι έτοιμοι να προσφέρουν τις απαραίτητες πρώτες βοήθειες για τα χημικά.

Πάρα την λυσσαλέα επίθεση του (παρα)κράτους, παρά την (δεδομένη) αδυναμία επανακατάληψης του φασιστικού οχυρού, 7 μήνες ακριβώς μετά την έκρηξη του Δεκέμβρη, τα ίδια πρόσωπα έστηναν οδοφράγματα στην Πατησίων κι υπερασπίζονταν συλλογικά την παρουσία τους, με το μόνο αποτελεσματικό όπλο το οποίο διαθέτουν απέναντι στον επιταχυνόμενο εκφασισμό της αστικής δημοκρατίας: Την αλληλεγγύη.

Για να μην ξεχνιόμαστε, κι επειδή τίποτα δεν τέλειωσε μετά την χθεσινή μάχη, αντίθετα η ιστορική εμπειρία δείχνει ότι το καλοκαίρι είναι ευνοϊκή περίοδο για φασιστικούς πειραματισμούς από την πλευρά του (παρα)κράτους, ακολουθεί ένα ενδεικτικό χρονολόγιο τη συντονισμένης επίθεσης φασιστών-αστυνομίας απέναντι σε μετανάστες-αντιφασίστες στο κέντρο της Αθήνας, τους τελευταίους μήνες:

ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ ΦΑΣΙΣΤΩΝ-ΜΑΤ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ-ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΕΣ

24/11 «Επιτροπές κατοίκων» καλούν σε συγκέντρωση με κεντρικό σύνθημα έξω οι μετανάστες από την γειτονιά μας». Η πρώτη δημόσια συμμαχία των φασιστών με λίγες δεκάδες νοικοκυραίους, που αποποιούνται μεν την ταυτότητα του ρατσιστή, αλλά προσφέρουν την κοινωνική κάλυψη, έτσι ώστε οι νεοναζί να «καθαρίσουν» από μετανάστες την περιοχή (μπας και μπορέσουν πότε να αξιοποιήσουν τα «υποτιμημένα» τους ακίνητα). Οι νεοναζί επιτίθενται σε μετανάστες που διαμένουν στην περιοχή και σε δημοσιογράφους που επιχειρούν να καλύψουν τις εγκληματικές τους ενέργειες. Έπειτα βοηθούν τους «συναδέλφους» τους στα ΜΑΤ να επιτεθούν μαζί στην αντιφασιστική συγκέντρωση, η οποία τους αποκρούει.Στην αντιφασιστική συγκέντρωση συμμετέχουν πλην αριστερών κι αντιεξουσιαστών κι αρκετοί μετανάστες.

19/01: Δεύτερη καλεσμένη συγκέντρωση της «επιτροπής πολιτών», δεν πραγματοποιείται στην πλατεία γιατί αυτή έχει καταληφθεί από αντιφασίστες. Οι μπάτσοι στο κέντρο, επιτίθενται με χημικά στην αντισυγκέντρωση και ρίχνουν και 2 φυσουνιές για τα μάτια του (δημοκρατικού) κόσμου στους φασίστες.

09/05: Οι «επιτροπές Ελλήνων πολιτών για την απελευθέρωση της χώρας από τους αλλοδαπούς εισβολείς», η κοινωνική ταμπέλα ουσιαστικά των νεοναζί με την οποία προσπαθούν να σπείρουν το ρατσιστικό τους δηλητήριο σε λαϊκές γειτονιές, καλεί σε συγκέντρωση στην Ομόνοια. Καλούνται αντισυγκεντρώσεις από αντιεξουσιαστικές και αριστερές οργανώσεις. Τα ΜΑΤ διαλύουν με χημικά την αντισυγκέντρωση των αντιεξουσιαστών στην Κάνιγγος. Στην Ομόνοια, οι νεοναζί επιτίθενται σε συνεργασία με τα ΜΑΤ στο κατειλημμένο Εφετείο. Ο φωτορεπόρτερ Σπ. Τσακίρης τραυματίζεται από χειροβομβίδα κρότου-λάμψης, την οποία καταγγέλλει ότι την πέταξαν νεοναζί. Οι καταληψίες μετανάστες αμύνονται και διώχνουν τους φασίστες εισβολείς.

20/5: Επιχειρήσεις σκούπα της ΕΛ.ΑΣ. στον Άγιο Παντελεήμονα. Ένας μπάτσος σκίζει το κοράνι που κρατάει ένας μετανάστης, περιστατικό που γίνεται η αφορμή για διαδηλώσεις των ασιατικής καταγωγής μεταναστών.

22/5: Οργισμένη διαδήλωση – καταγγελίας για το περιστατικό με το κοράνι χιλιάδων μεταναστών στο κέντρο της Αθήνας. Συγκρούσεις με τις αστυνομικές δυνάμεις παρά τις εκκλήσεις για ηρεμία των θρησκευτικών ηγετών, καταστροφή καταστημάτων στην Γ Σεπτεμβρίου. Βάρβαρη επέμβαση ΜΑΤ κι ομάδας Δ, ξυλοδαρμοί και συλλήψεις στην Βικτόρια.Παρακρατικοί πραγματοποιούν εμπρηστική επίθεση σε χώρο προσευχής Μπαγκλαντεσιανών το ίδιο βράδυ με 5 τραυματίες, ενώ εντείνεται το πογκρόμ στην περιοχή.

28/5: Αναρχικοί/αντιεξουσιαστές/αντιφασίστες σπάνε το λουκέτο που έχουν τοποθετήσει φασίστες στην παιδική χαρά του Άγιου Παντελεήμονα για να μην χρησιμοποιείται από μετανάστες.

01-03/06: Αποκλεισμός και πρώτες επιχειρήσεις εκκένωσης του Εφετείου από αστυνομικές δυνάμεις

09/06: Νέα αντιφασιστική παρέμβαση στην πλατεία του Αγίου Παντελεήμονα, στην οποία οι φασίστες έχουν ξανατοποθετήσει λουκέτο. Συντονισμένη επίθεση ΜΑΤ – Δελτάδων – νεοναζί. Συγκρούσεις στην ΑΣΟΕΕ και συλλήψεις από τους μπάτσους. Προσαγάγεται στο τμήμα κάτοικος που πήγε το παιδί του στην παιδική χαρά, ενώ τα φασιστοειδή επιχειρούν να τον λιντσάρουν.

12/06: Μετά την εκλογική άνοδο της ακροδεξιάς, ξεκινάει πογκρόμ εναντίον μεταναστών στο κέντρο της Αθήνας, το οποίο θα συνεχιστεί όλο τον μήνα χωρίς ουσιαστική αντίσταση.

15/06: Μπάτσοι στρατοπεδεύουν έξω από το Εφετείο και χτυπάνε όποιον μετανάστη βγαίνει απ’ αυτό. Η σταδιακή εκκένωση θα συνεχιστεί τις επόμενες μέρες.

Κόκκινοι αντι-ρεπόρτερ

Υ.Γ. Για να ξέρουμε τι είδους οπλισμένη ηλιθιότητα έχουμε να αντιμετωπίσουμε: Ακόμα και τα ξυρισμένα άδεια (ή γεμάτα περιττώματα) κεφάλια, έχουν ανάγκη κάποια πρόφαση αλήθειας για να συνεχίσουν την απάνθρωπη δράση τους. Οι φασίστεςδεν πρόκειται ποτέ να παραδεχθούν δημόσια την συνεργασία τους με τους μπάτσους, αφού η προπαγάνδα τους, θέλει την οργάνωση τους να αντιμάχεται ένα «διεφθαρμένο κι ανθελληνικό καθεστώς», που υποτίθεται ότι την κυνηγάει. Μπορεί σε εμάς να φαίνεται αστείο, αλλά το φασιστικό δηλητήριο τέτοιου είδους προπαγανδιστικά εργαλεία είναι εξαναγκασμένο να χρησιμοποιήσει στην προσπάθεια του να εξαπλωθεί σε λαϊκές γειτονιές. Γι’ αυτό το λόγο μέσα από τα siteτους διακινούν στο διαδίκτυο υλικό από τις χθεσινές συγκρούσεις, τ’ οποίο προσπαθεί ν’ αντιστρέψει την πραγματικότητα της συνεργασίας τους με τα ΜΑΤ. Το θέμα είναι λοιπόν, ότι χρησιμοποιούν τόσο αστεία επιχειρήματα που αναρωτιόμαστε πραγματικά ποιον θα πείσουν: Σ’ ένα βίντεο που έχει τραβήξει ένας απ’ αυτούς δείχνουν την διαδήλωση σταματημένη κι αυτούς απέναντι της να προκαλούν. Εκεί μας ενημερώνουν ότι «οι χιλιάδες αναρχικοί επιτέθηκαν πρώτοι, με πέτρες, φωτοβολίδες, μολότοφ εναντίον λίγων δεκάδων Ελλήνων που υπερασπίστηκαν το έδαφος τους με αξιοπρέπεια, ενώ τα ΜΑΤ, που τους είχαν αφήσει ανυπεράσπιστους, θυμήθηκαν να επέμβουν λίγο αργότερα». Όσο για την μολότοφ ισχυρίζονται το… «θεϊκό»: ότι πετάχτηκε προς το μέρος τους από τους διαδηλωτές και την μάζεψε κάποιος από αυτούς και την πέταξε πίσω!!! Είναι γνωστό άλλωστε πόσο σύνηθες είναι να πετάνε οι διαδηλωτές μολότοφ κι αυτές όχι μόνο να μην σπάνε, αλλά να τους επιστρέφονται… Δε πα να τρίζουν τα κοκάλα του Γκαίμπελς, στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι το μόνο επιχείρημα που μπορεί να δικαιολογήσει την μη εξοικείωση τους με το συγκεκριμένο όπλο, αφού αλλιώς θα έπρεπε να παραδεχτούν ότι παραλίγο να καούν μεταξύ τους.

Categories
Αντιπληροφόρηση Ειδήσεις

Χωρίς απόφαση – Χωρίς αιδώ το ΔΣ της ΕΣΗΕΑ (25/06)

Όχι απλά δεν πήραν απόφαση για απεργιακή κινητοποίηση, όχι απλά δεν πήραν απόφαση για οποιαδήποτε κίνηση, αλλά ούτε καν όρισαν νέα συνεδρίαση οι εργατοπατέρες της ΕΣΗΕΑ.

Στο σημερινό ΔΣ της ΕΣΗΕΑ, που με χίλια ζόρια ξεκίνησε γύρω στις 16.00-16.30, οι θέσεις των παρατάξεων ήταν οι εξής:

Δούρειος Τύπος + Μαχόμενη Δημοσιογραφία: υποστήριξαν (με διαφορετικά πλαίσια) την 48ωρη απεργία.

Δημοσιογραφική Ενότητα: “Ναι, προχωράμε, αλλά να ολοκληρώσουμε τον κύκλο των επαφών”

Σομπολοτσαλαπαταίοι: “Πρώτα θα συγκροτηθεί σώμα και μετά βλέπουμε, αν και οι συνάδελφοι στον κλάδο δεν θέλουν απεργία”… Χωρίς σχόλια…

Άξιος ο μισθός σας…στο κάτω κάτω δεν περιμέναμε και κάτι καλύτερο από εσάς.

Τώρα είναι η στιγμή που πρέπει όλοι οι εργαζόμενοι να κατανοήσουμε ότι είτε θα πάρουμε τις τύχες στα χέρια μας είτε θα ζούμε με ονειρώξεις μαχητικού συνδικαλισμού εντός ΕΣΗΕΑ.

Όλοι στη συνέλευση στα ΕΜΜΕ σήμερα στις 20.30

Categories
Αντιπληροφόρηση Ειδήσεις

Συνεδριάζει αυτή τη στιγμή το Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ

Όπως ήταν αναμενόμενο, οι υποσχέσεις των κυβερνητικών (Παυλόπουλου, Γκιουλέκα) προς το Σόμπολο αποδείχτηκαν αέρας κοπανιστός.

Γίνεται επιτακτικό, όσοι περισσότεροι να συγκεντρωθούμε αυτή τη στιγμή στο κτίριο της ΕΣΗΕΑ. Να κατανοήσουν όλοι οι καρεκλοκένταυροι ότι αποφάσεις που καθορίζουν τις ζωές μας, δε θα παίρνονται σε κλειστά γραφεία ερήμην μας.