Category: Δράσεις

(ανταπόκριση από την κοινή πορεία μεταναστών και αλληλέγγυων στην Ερμού, της Τρίτης 13/4)

Πάνω από 200 μετανάστες και αλληλέγγυοι/ες πορεύθηκαν την Τρίτη 13/4 το απόγευμα στην Ερμού, σε μια πρώτη κίνηση συλλογικής απάντησης στην επίθεση φασιστοειδών και μαγαζάτορων σε μετανάστες – μικροπωλητές που πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 10/4. Οι δεκάδες Αφρικανοί μετανάστες που βρίσκονταν επικεφαλείς της πορείας δεν σταμάτησαν λεπτό να φωνάζουν συνθήματα σε αγγλικά/γαλλικά που ζητούσαν αλληλεγγύη, δικαιοσύνη, ελευθερία κι άλλες τέτοιες έννοιες που ως γνωστόν έχουν σχέση με τις… μαφίες που ελέγχουν το παραεμπόριο. Για την ακρίβεια φωνάχτηκαν τα συνθήματα: «En solidarite, avec les immigres» (αλληλεγγύη μαζί με τους μετανάστες), «police partout, justice nulle part» (αστυνομία παντού, δικαιοσύνη πουθενά), «no justice, no peace, fuck the police», «no/one solution, revolution» και η λέξη ελευθερία σε τρεις τουλάχιστον γλώσσες. Ο μόνος λόγος που οι μετανάστες σταματούσαν για λίγο να φωνάζουν τα ρυθμικά τους συνθήματα ήταν για να ακουστούν και μερικά συνθήματα στα ελληνικά, όπως: «Ούτε στην Ερμού, ούτε πουθενά, τσακίστε τους φασίστες σε κάθε γειτονιά», «Η αλληλεγγύη το όπλο των λαών, πόλεμο στον πόλεμο των αφεντικών», «Οι μετανάστες δεν είναι μόνοι, φασίστες, γουρούνια, δολοφόνοι», «στις νάρκες του Έβρου, στον πάτο του Αιγαίου, χτίζεται η ασφάλεια του κάθε Ευρωπαίου», «φασίστες και αφεντικά στου πηγαδιού τον πάτο, ζήτω το παγκόσμιο προλεταριάτο», «μίσος ταξικό, ξεφτίλες πατριώτες, στην εθνική ενότητα είμαστε προδότες».

Όπως και στην μικροφωνική που είχε προηγηθεί της μίνι πορείας μοιράστηκαν πάνω από κείμενα της «συνέλευσης αλληλεγγύης στους μετανάστες προς τους περιπατητές/καταναλωτές της «γειτονιάς» της Ερμού, που έκπληκτοι έβλεπαν αυτούς που τους έχουν συνηθίσει να τους πουλάνε πράγματα και να «παίζουν κρυφτό» με την (δημοτική) αστυνομία, στον ίδιο δρόμο να διαδηλώνουν δυναμικά.

Η «γειτονιά» της Ερμού, όπως κάθε γειτονιά δεν αποτελείται μόνο από κτίρια, δρόμους, πεζοδρόμους και εμπορεύματα αλλά πρώτα απ’ όλα από ομάδες ανθρώπων, από τάξεις με αντικρουόμενα συμφέροντα. Άλλοι εργάζονται, άλλοι εμπορεύονται, άλλοι καταναλώνουν, άλλοι σπουδάζουν, άλλοι περιπολούν κτλ. Το τελευταίο διάστημα η ένταση της ταξικής πόλωσης δημιουργεί το εύφορο έδαφος για να καλλιεργηθεί η καθόλου παράδοξη συμμαχία των μαγαζάτορων με τον ακροδεξιό-φασιστικό χώρο (που άλλωστε έχει επιχειρηθεί να φυτευτεί και σε άλλα μέρη, όπως ο Άγιος Παντελεήμονας, η Πλατεία Αττικής και η Πλατεία Αμερικής). Όσο ανησυχητική κι αν είναι αυτή η εξέλιξη, δεν παύει να καταδεικνύει διεργασίες που συντελούνται μόνο στον ένα πόλο του ταξικού ανταγωνισμού. Γιατί από την άλλη, στην ίδια «γειτονιά», όχι λίγοι μετανάστες, εργαζόμενοι/ες, φοιτητές/τριες, μαθαίνουν εδώ και καιρό να μιλάνε την ίδια γλώσσα και χτίζουν σχέσεις κοινότητας και αλληλεγγύης, ένα όπλο πολύ πιο δυνατό από ό,τι όπλο διαθέτει στα χέρια της η συμμαχία κράτους-αφεντικών-φασιστών. Η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη και καθημερινή, τουλάχιστον όσο οι φασίστες έχουν την αυταπάτη ότι μπορούν να κάνουν κι άλλα πράγματα στην Ερμού, πέρα από ψώνια και αγορές.

Η φωτογραφία αναδημοσιεύεται από το Indymedia

Ήταν άλλο ένα δοσμένο ραντεβού από την ΑΔΕΔΥ και τα πρωτοβάθμια σωματεία (ποιά, αλήθεια;). Tο τρίτο στη σειρά που δίνεται στο κέντρο της Αθήνας για απόγευμα Τρίτης αφού ήδη έχουν προηγηθεί 2 τις προηγούμενες εβδομάδες. Δεν θα επεκταθούμε στο πως και στο γιατί αυτών των «αγωνιστικών ραντεβού μιας και έχουμε ασχοληθεί σε προηγούμενη ανταπόκριση βλ.(…..). ούτως ή άλλως, οι ανησυχίες μας για τους σκοπούς αυτών των ραντεβού, τουλάχιστον, από την πλευρά που πήραν την πρωτοβουλία να τα καλέσουν επιβεβαιώθηκε την Τρίτη το απόγευμα. Από πλευράς ΑΔΕΔΥ δεν υπήρχε η παραμικρή παρουσία. Ούτε καν μεμονωμένοι συνδικαλιστές για το ξεκάρφωμα! Όσο κι αν δεν θέλουμε να γίνουμε κακοί, γρήγορα θυμηθήκαμε, ότι το προνόμιο στις πασχαλινές διακοπές ισχύει ακόμα στο Δημόσιο… Απ’ την άλλη, η παρουσία των πρωτοβάθμιων σωματείων ισχνή και ήταν πασιφανές ότι κυρίως συμμετείχαν οι εντός των διαδικασιών των σωματείων, οι «πολιτικοποιημένοι».

Όμως και πάλι μας περίμεναν εκπλήξεις. Με αφορμή το ήδη υπάρχον κάλεσμα, το πρωτοβάθμιο Σωματείο Σερβιτόρων-Μαγείρων και εργαζομένων στον κλάδο του επισιτισμού πήρε την πρωτοβουλία να καλέσει σε συγκέντρωση και πορεία με αφορμή την υπόθεση της Κάρμεν η οποία απολύθηκε από τα αφεντικά του VIA-VAI και επιπλέον δέχθηκε επίθεση από τραμπούκους της εργοδοσίας επειδή διεκδίκησε μαζί με το Σωματείο της ολόκληρη την αποζημίωσή της. Το κάλεσμα του Σωματείου στην διαδήλωση έρχεται ως συνέχεια και άλλων δυναμικών παρεμβάσεων που αφορούσαν την υπόθεση της Κάρμεν και ανεδείκνυαν τις «αυθαιρεσίες» των αφεντικών στον κλάδο του επισιτισμού και ευρύτερα όπως ο αποκλεισμός των μαγαζιών με την επωνυμία VIA-VAI στο κέντρο της Αθήνας, η κατάληψη στον Σύλλογο… Και η ανοιχτή συνέλευση που κάλεσε το Σωματείο στο Πολυτεχνείο ώστε να ενημερώσει συναγωνιστές και αλληλέγγυους για την υπόθεση και τον αγώνα που σηκώνει.
Η διαδήλωση μάζεψε σχεδόν 1.500 αγωνιζόμενους που πορεύθηκαν πίσω από τα πανώ των πρωτοβάθμιων σωματείων καθώς και αντίστοιχα αριστερών οργανώσεων και κομμάτων. Την μεγαλύτερη μαζικότητα παρουσίασε το μπλοκ του Σωματείου Σερβιτόρων-Μαγείρων που πλαισιώθηκε από εκατοντάδες αλληλέγγυους αγωνιστές αναγνωρίζοντας την πρωτοβουλία του να σηκώσει μια υπόθεση εργοδοτικής τρομοκρατίας με βάση την άμεση δράση και την συλλογική αξιοπρέπεια των εργαζομένων.

«Aπό την ΟΙΚΟΜΕΤ μέχρι το VIA-VAI, το προλεταριάτο με βία απαντάει»…

…το παραπάνω σύνθημα ακούστηκε για πρώτη φορά στο ύψος της Κολοκοτρώνη ενώ η πορεία έχει κυλήσει ήρεμα με εξαίρεση τα δυναμικά συνθήματα μερικών μπλοκ. Στο ύψος της Βουκουρεστίου, οι διαδηλωτές αντικρύζουν το σιδερόφραχτο υποκατάστημα του VIA-VAI στο οποίο εργαζόταν η Κάρμεν και στο οποίο το αφεντικό ονόματι Καρέζος επιδείκνυε το όπλο του στα μέλη του Σωματείου μια εβδομάδα πριν. Οι συνειρμοί απλοί και αμείλικτοι. Στην αρχή, οι λαμαρίνες φιλοξενούν συνθήματα όπως «Καρέζο τραμπούκε», « Βία στην βία του VIA-VAI» κ.α. Γρήγορα όμως οι λαμαρίνες αφαιρούνται, οι τζαμαρίες σπάζονται και το εσωτερικό του μαγαζιού γίνεται λαμπόγιαλο. Οι αστυνομικές δυνάμεις όταν καταφθάνουν αντικρίζουν το θέαμα και σαστίζουν. Ως απάντηση διαδηλωτές τους φιλοδωρούν με λίγα (εύστοχα) μπαλόνια κόκκινης μπογιάς. Η διαδήλωση ξεσπά σε χειροκροτήματα και τα συνθήματα ξαναφουντώνουν. Στην προσπάθεια των μπάτσων να μαζέψουν λίγο το πάθος των διαδηλωτών με την παρουσία τους στα πεζοδρόμια, απαντούν μερικές παλουκιές και βρισίδια που τους αναγκάζουν να μαζέψουν τον τσαμπουκά τους.

Η πορεία συνεχίζει μέχρι τα Προπύλαια χωρίς «παρατράγουδα» πέρα από έναν σαλταρισμένο και φοβισμένο φισουνιέρη μιας διμοιρίας ο οποίος στην θέα διαδηλωτών που τον βρίζουν κρύβεται πίσω από κολώνες και όταν εκνευρίζεται ανοίγει την φισούνα του αδιακρίτως πάνω στο σώμα της πορείας. Μερικά βρισίδια από διαδηλωτές αλλά και από τον διμοιρίτη του τον αναγκάζουν να ξανασκεφτεί την πράξη του.

Και ενώ όλα φαίνεται να τελειώνουν, διαδηλωτές επιτίθενται και στο δεύτερο υποκατάστημα του VIA-VAI επί της Πανεπιστημίου. Και πάλι οι λαμαρίνες πέφτουν και το εσωτερικό του καταστήματος ανακαινίζεται κάτω από τις ιαχές και τα χειροκροτήματα των διαδηλωτών. Επιπλέον, κάποιοι διαδηλωτές αρπάζουν το ταμείο ώστε να μοιραστούν την είσπραξη της ημέρας με άλλους διαδηλωτές αλλά…τζίφος. Ψωροδεκάρες που δεν άξιζαν ούτε το ρίσκο.
Η πορεία διαλύεται ησύχως με χαμόγελα στα χείλη και με ανεβασμένες διαθέσεις από πλευράς διαδηλωτών. Ελάχιστοι συνδικαλιστές που βρίσκονται πιο μπροστά έχουν προ πολλού κλείσει το πανώ τους και κατηφορίζουν εσπευσμένα την Πανεπιστημίου.

Μερικά διδάγματα

– Οι διακοπές του Πάσχα θα μας βοηθήσουν να πάρουμε δυνάμεις για τον Απρίλη που προβάλλει εξίσου προκλητικός για τους μισθούς, τα δικαιώματα, τους αγώνες και τις ζωές μας। Ίσως βρούμε χρόνο να αξιολογήσουμε και τα «αγωνιστικά ραντεβού» που θα ορθωθούν μπροστά μας.

– Ακόμα και εν έτει 2010 μπορούμε να απολαμβάνουμε στιγμές ταξικής αντιβίας στο κέντρο της Αθήνας υπό το γλυκό φως του απογευματινού ήλιου. Ακόμα και εν έτει 2010 υπάρχουν κάποιοι και κάποιες που αναγνωρίζουν την σημασία της άμεσης δράσης ενάντια στα αφεντικά και τις τρομοκρατικές πρακτικές τους. Ελπιδοφόρο αφενός επίδικο αφετέρου.

– Ακόμα και ένα δοσμένο ραντεβού προς αποσυμπίεση των αντιστάσεων που έδωσαν διάφοροι καρεκλοκένταυροι της ΑΔΕΔΥ μπορεί να μετατραπεί σε δυναμική εργατική παρέμβαση. Όχι πως είναι ότι πιο πρόσφορο αλλά ακόμα και έτσι μπορούμε να αρθρώνουμε απαντήσεις στην συνδικαλιστική γραφειοκρατία και να τους χαλάμε τα πανηγύρια και τους επιτάφιους. Τα άλλα, τα περισσότερα, ας τα πράξουμε στα εδάφη που δημιουργούμε εμείς.

– Η υπόθεση της Κάρμεν είναι υπόθεση όλων μας। Και αυτό δεν είναι σύνθημα ούτε και προσπάθεια ηρωοποίησης ή άκρατη προσωπολαγνεία. Κάθε εργάτρια ή εργάτης που δέχεται επίθεση από αφεντικά ή εργοδοτικούς τραμπούκους, πρέπει να μοιράζεται την οργή του με τους συναδέλφους του…για αρχή. Οι συλλογικές απαντήσεις είναι μονόδρομος όποια μορφή κι αν έχουν ειδάλλως, θα μοιραζόμαστε τις ήττες μας.

Καλή επ-Ανάσταση.

ΥΓ. Είναι όμορφη η αίσθηση όταν βλέπεις τα σημάδια της ανατρεπτικής δράσης αποτυπωμένα στο τοπίο της μητρόπολης. Η επιγραφή λέει «κλειστόν λόγω ανακαίνισης. Σύντομα κοντά σας» και βρίσκεται στην οδό Σταδίου σ’ ένα κατάστημα που ζώνεται από λαμαρίνες. Πουθενά δεν φαίνεται η επωνυμία VIA-VAI.

Σήμερα στις 18:00, καλείται συγκέντρωση στα Προπύλαια από πρωτοβάθμια σωματεία, ανάμεσά τους και το Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων. Ακολουθεί η ανακοίνωση του:

Κανένας εργαζόμενος-η δεν είναι μόνος – Πόλεμο στον πόλεμο των αφεντικών

Η συναδέλφισσα Κάρμεν Μ., μέλος του σωματείου που επέστρεφε από νόμιμη άδεια, απολύθηκε από το αφεντικό της αλυσίδας καφετεριών VIA VAI. Στις συναντήσεις που έγιναν για να καταβληθούν τα δεδουλευμένα, τα ένσημα και η αποζημίωση, ο εργοδότης Στέλιος Καρέζος εμφανίστηκε προκλητικός απέναντι στην εργαζόμενη αλλά και στους εκπροσώπους του σωματείου, με αποκορύφωμα τη συνάντηση της 23ης Μαρτίου, ημέρας που θα γινόταν ο τελικός διακανονισμός. Ο Καρέζος, άρχισε να τραβάει φωτογραφίες ενώ σήκωσε την μπλούζα του και επέδειξε το ΟΠΛΟ που έφερε στη ζώνη του. Η συνέχεια δόθηκε στο αστυνομικό τμήμα, όπου οι αστυνόμοι αφού κατέγραψαν το γεγονός «συνέστησαν» στην εργαζόμενη και στα μέλη του σωματείου να μην προβούν σε μηνύσεις. Ο Καρέζος καθ’ όλη την διάρκεια του περιστατικού επαναλάμβανε τη φράση «Τώρα μπλέξατε»…
Στις 24 Μάρτη αργά το απόγευμα, η Κάρμεν Μ. δέχθηκε επίθεση από αγνώστους την ώρα που κατευθύνονταν σπίτι της. Τη χτύπησαν βάναυσα στο κεφάλι και την εγκατέλειψαν αιμόφυρτη και λιπόθυμη στην είσοδο του σπιτιού της. Το κίνητρο της επίθεσης δεν ήταν η ληστεία, καθώς όταν η Κάρμεν συνήλθε είχε πάνω της και τα χρήματα και το τηλέφωνο της.
Στις 26 Μάρτη μέλη του Σωματείου μαζί με δεκάδες αλληλέγγυους απέκλεισαν το VIA VAI (Σταδίου 3) για αρκετές ώρες ενώ ο μέχρι πρότινος προκλητικός και εριστικός Καρέζος κρύφτηκε στο υπόγειο. Ακολούθησαν παρόμοιες παρεμβάσεις στα VIA VAI στην Πανεπιστημίου(έναντι των Προπυλαίων) και στην Μπενάκη και Φειδίου. Το απόγευμα της ίδιας μέρας ο Καρέζος επικοινώνησε με το σωματείο ζητώντας να καταβάλει τα χρωστούμενα στην Κάρμεν λέγοντας ότι όλα ήταν μια παρεξήγηση.

Προφανώς δεν υπάρχουν ούτε παρεξηγήσεις, ούτε μεμονωμένα περιστατικά. Οι απλήρωτες εργατοώρες, τα ακόλλητα ένσημα, η μη καταβολή δώρων και επιδομάτων, οι απολύσεις, η μείωση μισθών, η μαύρη εργασία είναι πραγματικότητα που βιώνουμε καθημερινά στα εργασιακά κάτεργα. Όποιος τολμήσει να μιλήσει γι αυτά και να ορθώσει το ανάστημά του, έρχεται αντιμέτωπος από την μια με την εργοδοτική τρομοκρατία που περιλαμβάνει όπλα, απειλές, μπράβους, βιτριόλι και από την άλλη με την τρομοκρατία της ανεργίας. Όλα αυτά συμβαίνουν σε μια περίοδο που το κράτος, αυτή τη φορά με αφορμή την οικονομική κρίση, επαναπροσδιορίζει τους όρους της μισθωτής εργασίας, προς όφελος των αφεντικών, θεσμοθετώντας την κατάργηση των εργασιακών κεκτημένων και ανοίγοντας τον δρόμο για την ένταση της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης.

Σε αυτή τους την προσπάθεια κράτος και αφεντικά για την επίτευξη των σχεδιασμών τους, βρήκαν πρόθυμο σύμμαχό τους επαγγελματίες εργατοπατέρες, δίνοντάς τους ως αντάλλαγμα μελλοντικά κρατικά και κομματικά πόστα. Σε αυτή την κατεύθυνση υπογράφουν οι τελευταίοι συλλογικές συμβάσεις, οι οποίες προβλέπουν πάγωμα ή μείωση μισθών, κάνουν γαργάρα τις δολοφονίες και τα σακατέματα δεκάδων εργαζομένων, συγκαλύπτουν τις μπίζνες μεγαλοεργολάβων και δεν κατεβάζουν απεργίες. Όταν κάποτε καλούν σε απεργία υπό την πίεση των εργαζομένων, τις σαμποτάρουν οι ίδιοι και τις καταστέλλουν. Χαρακτηριστική η στάση της ΓΣΕΕ στην απεργία στις 11 Μάρτη, όπου σε συνεργασία με την αστυνομία διαχώρισε την θέση της από τα πρωτοβάθμια σωματεία με αποτέλεσμα τα τελευταία να δεχτούν επίθεση των ΜΑΤ.

Μέσα σε αυτή την ζοφερή πραγματικότητα τα ΜΜΕ σε εντεταλμένη υπηρεσία προσπαθούν να μας πείσουν ότι όλα γίνονται για το δικό μας καλό σύμφωνα με το οποίο «όλοι οφείλουμε να κάνουμε θυσίες για να σωθεί η οικονομία και η χώρα». Ως είναι γνωστό όπου δεν φτάνει το κλομπ του μπάτσου φτάνει το μικρόφωνο του δημοσιογράφου. Έτσι από τη μία τα ΜΜΕ ως γνήσια παπαγαλάκια της ασφάλειας δημοσιεύουν τα στοιχεία και το όνομα μέλους του σωματείου, καταδεικνύοντας το ως υπεύθυνο για το «εργατικό ατύχημα» του αλήτη-λέρα-εργατοπατέρα Παναγόπουλου, στο απεργιακό συλλαλητήριο της 5ης Μάρτη και από την άλλη μυρίζοντας πιασάρικο θέμα (ως γνήσια κοράκια) κόπτονται να δημοσιοποιήσουν την υπόθεση με το VIA VAI αποσκοπώντας να αναδείξουν την μερικότητα και τον μεμονωμένο χαρακτήρα του γεγονότος. Είμαστε αρνητικοί με τα ΜΜΕ διότι για μας η πληροφόρηση είναι δράση που συνδέεται με το μέσο και γι αυτό δράση που μας φέρνει, ως σώματα, στον φυσικό χώρο της εκμετάλλευσης και των αγώνων. Δεν γίνεται λοιπόν στα γεγονότα των 8 αλλά στα γεγονότα του δρόμου. Έτσι το ζήτημα είναι να αναπτυχθούν οι δικές μας υποδομές εργατικής αντιπληροφόρησης κι ο αγώνας τούτος ενέχει αυτή την προοπτική.

Από την δική μας εμπειρία στην εργασία θεωρούμε ότι πρέπει να πάρουμε ο ΚΑΘΕ ΕΝΑΣ και ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ την ευθύνη για:
-την Δημιουργία Σωματείων Βάσης απαρχής, σε όσους χώρους εργασίας δεν υπάρχουν
-την Ενίσχυση των ήδη υπαρχόντων Σωματείων Βάσης
-την Ενδυνάμωση των Γενικών Συνελεύσεων των εργαζομένων
-το ξεπέρασμα των Διοικητικών Συμβουλίων και όλων των μηχανισμών διαμεσολάβησης
-την ζωή μας και όσα μας αφορούν

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ στον εκφοβισμό των αφεντικών

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ μεταξύ των εργαζομένων

ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ σε όλους τους χώρους εργασίας

Συγκέντρωση-πορεία
Τρίτη 30 Μάρτη – 6μμ Προπύλαια

Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων
και λοιπών εργαζομένων του κλάδου του Επισιτισμού
http://somateioserbitoronmageiron.blogspot.com

Οι απεργίες δεν είναι πυροτεχνήματα. Δεν είναι μέσο άντλησης κομματικής υπεραξίας. Δεν είναι επαγγελματικό καθήκον των επαγγελματίων συνδικαλιστών. Η απεργιακή πορεία δεν είναι μια ήρεμη βόλτα στο κέντρο της Αθήνας με την πλειοψηφία των εργαζομένων να αντιμετωπίζει κυκλοφοριακό κομφούζιο.

Όλα τα παραπάνω ήταν σε μεγάλο βαθμό η σημερινή απεργιακή πορεία. Σε μια στιγμή που ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι για το σύνολο των μισθωτών στην Ελλάδα, σε μια στιγμή που όποιος/α εργαζόμενος/η έχει μάτια βλέπει το σύνολο των μισθολογικών και ασφαλιστικών ανατροπών που επαγγέλλονται εις βάρος του/της, σε μια τέτοια στιγμή οι συνδικαλιστές επέλεξαν να πραγματώσουν στον δρόμο την δικιά τους αλλοτριωμένη εκδοχή αυτού που εννοούν ως απεργία.

Το παιχνίδι ήταν στημένο κι από πριν ξεπουλημένο. Από την μια η ξεδιάντροπη συμμαχία των ΓΣΣΕ/ΑΔΕΔΥ με τους πράσινους προϊσταμένους τους, που προαναγγέλλει την χείριστη αντιμετώπιση των εργατικών αγώνων του άμεσου μέλλοντος. Από την άλλη η αντιπολιτευτική περιχαράκωση του ΠΑΜΕ σε απεργίες με στόχο την άντληση κομματικής υπεραξίας. Και στην μέση όσοι/ες εργαζόμενοι/ες κατάφεραν να απεργήσουν, στον ρόλο του κακοπληρωμένου/ανασφάλιστου και γραφικού κομπάρσου.

Η συνέλευση μας οποιαδήποτε απεργία, ακόμη και στην πιο αλλοτριωμένη της εκδοχή, την αντιλαμβάνεται ως μια ρωγμή ταξικής πάλης. Ως μια υπενθύμιση της δύναμης που κατέχουν όσοι παράγουν και κινούν το καπιταλιστικό σύμπαν. Με βάση αυτή την λογική κατεβήκαμε στον δρόμο και σήμερα. Συγκεντρωθήκαμε έξω από την ΕΣΗΕΑ και πορευτήκαμε προς το Σύνταγμα, μαζί με λίγες εκατοντάδες εργαζομένων στα ΜΜΕ, πίσω από ένα πανώ που έγραφε “Ούτε μια ώρα απλήρωτη εργασία, καμία ανακωχή με την εργοδοσία”. Στην συνέχεια συμπορευτήκαμε με την πορεία των πρωτοβάθμιων σωματείων, των εκπαιδευτικών και των φοιτητικών συλλόγων, ευρισκόμενοι δίπλα στο σωματείο των νέων εργαζομένων στα τηλεφωνικά κέντρα του ΟΤΕ, φωνάζοντας ταξικά συνθήματα.

Καθ’ όλη την διάρκεια της πορείας αντιπληροφορούσαμε με τρικάκια τους απεργούς για τον βρώμικο ρόλο των εργατοπατέρων και την αναγκαιότητα της αυτοοργάνωσης στους εργασιακούς χώρους (όπως και υπενθυμίζαμε την θέση μας για τον ρόλο της ΕΣΗΕΑ σ’ ένα τρικάκι που ανέφερε: “Η ΕΣΗΕΑ δεν έχει προεδρείο. Ε και;”). Σε κανένα σημείο δεν ήρθαμε σε επαφη με τις περιχαρακωμένες γραφειοκρατικές λογικές που εκφράζουν τα σωματεία που ελέγχονται από το ΠΑΜΕ.

Η σημερινή καρικατούρα απεργίας που οργάνωσαν οι αριστεροί εργατοπάτερες με σκοπό την κομματική αντιπαράθεση στους εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ, δεν μπορούσε παρά να δώσει την ευκαιρία να αναδειχθούν απεργοσπαστικές λογικές μέσα στους χώρους εργασίας που δουλεύουμε και δραστηριοποιούμαστε. Γνωρίζουμε καλά τον κυνισμό και τον καιροσκοπισμό των αφεντικών των ΜΜΕ και την ικανότητα τους να κάνουν το άσπρο/μαύρο στην προσπάθεια τους να κατοχυρώσουν την εργασιακή σιωπή για τις συνθήκες εκμετάλλευσης που οι ιδιοι επιβάλλουν. Επιφυλλασσόμαστε για μια πιο ολοκληρωμένη απάντηση στο άμεσο μέλλον σε διάφορες απεργοσπαστικές ανακοινώσεις που διαβάσαμε σήμερα. Κυρίως όμως επιφυλλασσόμαστε για μελλοντικές απεργίες που θα κάνουν την σημερινή να φαντάζει σαν ένα κακόγουστο συνδικαλιστικό ανέκδοτο πριν την ταξική καταιγίδα.

Η συνέλευση μας μετά από την πετυχημένη παρέμβαση στο portal “news247 “αποφάσισε να παρέμβει αυτή τη φορά στο site «tvxs.gr», όπου γνωρίζουμε ότι πέρα από ελάχιστους κανονικούς εργαζόμενους, το μεγαλύτερο μέρος της δημοσιογραφικής δουλειάς παράγεται από απλήρωτους και ανασφάλιστους εργαζόμενους, οι οποίοι δηλώνονται ως «εθελοντές» και στους οποίους δίνεται η υπόσχεση ότι ύστερα από μια απλήρωτη εξάμηνη «μαθητεία» θα μονιμοποιηθούν. Σε όσους/ες ξεπέρασαν το 6μηνο δίνεται που και που ένα ξεροκόμματο με “μπλοκάκι” με την υπόσχεση εκ μέρους του κ. Κούλογλου ότι θα βρεθούν λεφτά σε μέλλοντα χρόνο. Η σημερινή μας παρέμβαση σε ένα “αριστερο/εναλλακτικό” Μέσο με συγκεκριμένα και ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, όπως το «tvxs.gr», αποτελεί έναν ακόμη μικρό σταθμό στη γενικότερη πορεία ανάδειξης στη δημόσια σφαίρα των «αόρατων» κι επισφαλών εργαζόμενων, που κρύβονται πίσω από τις ορατές πληροφορίες που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο. Όλα τα παραπάνω εκφράζονται στο κείμενο που μοιράστηκε στους/στις εργαζόμενους/ες που συναντήσαμε σήμερα (02/12), επισκεπτόμενοι «απρόσκλητοι» τα γραφεία του «tvxs.gr».

Εδώ το κείμενο

Οι εργασιακές παρεμβάσεις σε τέτοιου είδους μιντιακά «μαγαζιά», πέρα από την επικοινωνία με τους εργαζομένους, μας προσφέρουν απείρου κάλλους διάλογους με τους προϊσταμένους/οικονομικούς διευθυντές, που αναλαμβάνουν την υπεράσπιση της επιχείρησης στην οποία εργάζονται. Η πρώτη απάντηση που δίνεται στις καταγγελίες μας είναι πανομοιότυπη: «Δεν ισχύουν αυτά που λέτε, εδώ δεν υπάρχουν απλήρωτοι και ανασφάλιστοι εργαζόμενοι». Φαίνεται ότι όσο πιο εκτεταμένο είναι το φαινόμενο της απλήρωτης εργασίας, τόσο και ακόμη περισσότερο αποτελεί θέμα ταμπού για τις επιχειρήσεις των ΜΜΕ, είτε αυτές ανήκουν σε δεξιούς, είτε σε αριστερούς (εντός/εκτός εισαγωγικών) ιδιοκτήτες. Επίσης, η άρνηση αυτής της πραγματικότητας είναι αν μη τι άλλο ενδεικτική για την ποιότητα της «αντικειμενικής και αξιόπιστης» ενημέρωσης, που παρέχεται από τις βιομηχανίες των ΜΜΕ.

Μετά λοιπόν από την εκστόμιση της παραπάνω φράσης-άρνησης και από την οικονομική διευθύντρια του «tvxs.gr», της ζητήσαμε να την επαναλάβει γιατί θέλαμε να την ξανακούσουμε μπροστά στους απλήρωτους και ανασφάλιστους εργαζόμενους στους οποίους μοιράζαμε την προκήρυξή μας. Η εν λόγω κυρία δεν μας έκανε τη χάρη και άλλαξε τροπάριο, επαναλαμβάνοντας ότι το site συνεργάζεται με «φίλους» και «εθελοντές». Όταν της ζητήσαμε να μας διευκρινίσει αν το «tvxs.gr» είναι κάποιου είδους ΜΚΟ ή επιχείρηση, μας έδωσε την εξής χαρακτηριστική απάντηση: «Δηλαδή εσείς όταν βάφετε το σπίτι σας δεν καλείτε τους φίλους σας να σας βοηθήσουν;». Μια απάντηση ενδεικτική για το πώς τα αφεντικά των ΜΜΕ αντιμετωπίζουν τους εργαζόμενους τους: Ως φιλικά εργατικά χέρια που βοηθούν να κατασκευαστεί και να χρωματιστεί η εικόνα της επιχείρησης τους, επειδή «γουστάρουν» κι όχι επειδή αναζητούν «ποταπά» πράγματα, όπως μια εργασία που να τους προσφέρει τα αυτονόητα: σταθερό μισθό και ασφάλιση.

Τέλος, όπως όλα τ’ αφεντικά, η συγκεκριμένη προϊσταμένη προσπάθησε να μας «στριμώξει» ζητώντας από τους/τις εργαζόμενους/ες να επιβεβαιώσουν μπροστά της «αν έχουν κάποιο πρόβλημα με τη δουλειά». Αφού της ζητήσαμε να κόψει τους εκβιασμούς, αποχωρήσαμε ανανεώνοντας το ραντεβού μας για την επόμενη «ΜΚΟ» στην οποία λαμβάνουν χώρα τέτοιου είδους ενημερωτικά «μαστοριλίκια»…

Παρέμβαση στο ειδησεογραφικό πόρταλ NEWS247.GR πραγματοποίησε χθες (25/11) η συνέλευσή μας με σκοπό να αναδείξει τις επισφαλείς συνθήκες εργασίας στο συγκεκριμένο πόρταλ, στο οποίο εργάζονται χωρίς μισθό ή ασφάλιση νέοι εργαζόμενοι.

Μέλη της συνέλευσης βρεθήκαμε χτες το βράδυ στα γραφεία του πόρταλ, στο Παγκράτι, εγκαινιάζοντας τη σειρά των παρεμβάσεών μας σε sites/portals, που συνιστούν το νέο πεδίο κερδοφορίας των αφεντικών, θεμελιωμένο πάνω στις πλάτες “αόρατων” εργαζόμενων υπο επισφαλείς όρους δουλειάς, χωρίς μισθό ή ασφάλιση, επιδόματα, δώρα και τα λοιπά εργασιακά κεκτημένα. Η παρουσία μας ξάφνιασε τον διευθυντή του site, τον οποίο συνταντήσαμε στην είσοδο του κτιρίου έντρομο, προσπαθώντας να μας πει ότι “απαγορεύεται η είσοδος”. ¨Οταν του εξήγησαμε ποιοι είμαστε και τον λόγο, που βρισκόμαστε εκεί, κατάπιε -στην κοινή ελληνική- τη γλώσσα του και αμήχανα προσπαθούσε να τηλεφώνησει πιθανότατα στον ιδιοκτήτη του site (ο οποίος είναι κάτοχος και άλλων παρόμοιων, θεματολογικών sites, βλ. sport24, MEN24, κλπ.).

Αφού ανεβήκαμε στον όροφο που στεγάζονται τα γραφεία, μοιράσαμε στους εργαζόμενους, που συναντήσαμε εκεί το κείμενό μας (βλ. Παρακάτω), αναφέροντας πως καταλαβαίνουμε ότι είναι δύσκολο να μιλήσει κανείς μόνος του ανοιχτά μπροστά στα αφεντικά του και για τον λόγο αυτό είναι επιτακτικό να συλλογικοποιήσουμε τις αντιστάσεις μας.
Μετά το μοίρασμα, ξανασυναντήσαμε τον διευθυντή, ο οποίος νωρίτερα είχε προσπαθήσει πάλι να μας πείσει να μην μπούμε όλοι στα γραφεία, αλλά ένας ή το πολύ δύο, για να μοιράσουμε τα κείμενά μας, πράγμα το οποίο φυσικά δεν έγινε.

Στο τέλος της παρέμβασής μας, αναφέραμε ξανά ενώπιον του Διευθυντή, τους λόγους της παρουσίας μας για να πάρουμε την αφοπλιστική, κυνική, επαναλαμβανόμενη καφατική απάντηση “ναι”, “ναι”, “ναι”, ναι”…. Στην αντίδρασή μας, για την κυνικότητα με την οποία αναγνωρίζει τις επισφαλείς συνθήκες εργασίας στο πόρταλ, αναγκάστηκε τελικά να ψελλίσει: “αυτά πλέον δεν συμβαίνουν” και ότι αν θέλαμε να το διαπιστώσουμε θα μπορούσαμε να ξαναβρεθούμε στα γραφεία τη Δευτέρα. Εμμέσως, επιχείρησε να μας διαβεβαιώσει ότι εφεξής δεν θα δουλεύουν άμισθοι εργαζόμενοι και ότι όλοι θα λάβουν ασφάλιση. Απο την πλευρά μας, δηλώσαμε ότι θα επανέλθουμε αν χρειαστεί, καθιστώντας σαφές πως οι λόγοι της επίσκεψής μας έχουν να κάνουν πάνω απ’όλα με τη βασική, συγκροτησιακή αρχή για κάθε εργαζόμενο και άνθρωπο: ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ!

Παρακάτω, ακολουθεί η προκήρυξη, που μοιράσαμε στους εργαζόμενους και περιγράφει το νέο τοπίο και τις συνθήκες δουλειάς των “αόρατων” εργαζόμενων στα sites/portals:

εδώ το κείμενο

Δεκάδες αλληλέγγυοι/ες εργαζόμενοι/ες από σωματεία και εργατικές ομάδες συγκεντρώθηκαν χτες το απόγευμα έξω από τα γραφεία της «Νίκης Εκδοτικής», στον Περισσό, μετά από κάλεσμα της «συνέλευσης εργαζομένων – ανέργων» για να διαμαρτυρηθούν για τις δεκάδες απολύσεις στις οποίες έχει προχωρήσει το τελευταίο διάστημα η εταιρεία. Η παρέμβαση ξεκίνησε στις 6:30 με μοίρασμα και ανάγνωση κειμένου στους εργαζομένους και διερχόμενους, το οποίο ζητούσε την άμεση ανάκληση των απολύσεων.

Στην συγκέντρωση παρευρίσκονταν και 4 από τις απολυμένες εργάτριες της «Νίκης», οι οποίες δεν αποδέχτηκαν μοιρολατρικά τις απολύσεις του ομίλου του Μ. Κυριακού. Ενός ομίλου που φαίνεται ότι ακολουθεί το τελευταίο 8μηνο (απ’ όταν έσκασε η «κρίση») την ίδια τακτική «μείωσης του εργατικού κόστους» σε όλες τις επιχειρήσεις του: 1,2,3,4 απολύσεις την εβδομάδα (στον ANT1 ονομάζονται και «οικειοθελείς αποχωρήσεις»), μαζί με ταυτόχρονη αύξηση των υπερωριών για τους «τυχερούς/ες», που οι ζωές τους δεν έχουν χαρακτηριστεί ακόμα ως «περιττά έξοδα». Κι όλα αυτά χωρίς να δίνεται καμιά εξήγηση, λες και το ξεζούμισμα κι οι απολύσεις να προέρχονται από κάποιον (ακατανόητο για τους εργαζομένους, αλλά γνώριμο για τ’ αφεντικά) «νόμο της φύσης», όπως πολύ εύστοχα αναφέρει και το σύνθημα που φωνάχτηκε στην συγκέντρωση.

*Φωτό από την περικύκλωση του διευθυντικού στελέχους της εταιρείας

Χτες, δόθηκε μια πρώτη υπενθύμιση στον συγκεκριμένο όμιλο ότι επιθετικοί και αδιάλλακτοι ξέρουν να είναι και οι εργαζόμενοι και οι απολυμένες. Στο αίτημα των συγκεντρωμένων να συναντηθούν οι απολυμένες και αντιπροσωπεία των σωματείων και των συλλογικοτήτων με την διεύθυνση της Νίκης, οι σεκιουριτάδες του κτιρίου (στο οποίο μεταξύ άλλων στεγάζεται κι η «έγκριτη» εφημερίδα Espresso) απαντούσαν ότι ο διευθυντής δέχεται να μιλήσει μόνο με 2 άτομα. Αν κι οι συγκεντρωμένοι του έδωσαν το περιθώριο να το ξανασκεφτεί, μειώνοντας τον αριθμό της αντιπροσωπείας αρκεί να δεχόταν την συνάντηση και με τις 4 απολυμένες εργάτριες, η διεύθυνση δεν έκανε βήμα πίσω, για αυτό το “τόσο σημαντικό” για την επιχείρηση ζήτημα του πόσοι εισέρχονται σε έναν εργασιακό χώρο.

Οπότε οι συγκεντρωμένοι αναγκάστηκαν να κάνουν ένα βήμα μπροστά και να εισέλθουν όλοι μαζί στο κτίριο, την διέλευση στο οποίο παρεμπόδιζε με τον όγκο του ένας τρισδιάστατος τύπος, με χαρακτηριστικά μπράβου, που ήθελε αρχικά να πιστέψουμε ότι ήταν κι αυτός εργαζόμενος, έστω στην φύλαξη του κτιρίου. Στις ερωτήσεις των συγκεντρωμένων πώς και δεν φέρει ούτε στολή, ούτε διακριτικά, παρά μόνο ένα ευρύχωρο τσαντάκι μέσης, από αυτά που συνήθως φέρουν οι ασφαλίτες έτσι ώστε να τοποθετούν εκεί το όπλο τους, δεν δόθηκε καμία απάντηση. Μετά την συλλογική είσοδο στο κτίριο, ο συγκεκριμένος «εργαζόμενος» έφυγε διακριτικά και «εντελώς συμπτωματικά» η αποχώρηση του συνδυάστηκε με την εμφάνιση 3 περιπολικών της αστυνομίας, τα οποία στάθμευσαν εκτός της επιχείρησης.

Η απάντηση τώρα του διευθυντή της «Νίκης» στην συλλογική είσοδο, ήταν να … βγει εκτός του κτιρίου, αρνούμενος να συνομιλήσει με τον «όχλο». Η διεύθυνση, άλλωστε επέμενε ότι δεν ισχύουν αυτά που λέμε περί απολύσεων και μιλούσε για την ύπαρξη σωματείου της επιχείρησης με το οποίο συνεννοείται για τέτοια ζητήματα (άραγε σωματείο «φάντασμα» ή σωματείο τύπου «ΟΙΚΟΜΕΤ» με διευθυντή τον μπατζανάκη του διευθυντή και γραμματέα τον αποχωρήσαντα «μπράβο»; Οι απολυμένες πάντως δεν γνωρίζουν για την ύπαρξη κάποιου σωματείου στην επιχείρηση). Δεν έμενε οπότε άλλη λύση για τον «όχλο», παρά να ξαναβγεί έξω και να αναγκάσει τον διευθυντή να δώσει κάποιες απαντήσεις στις ερωτήσεις που του έθεσαν οι απολυμένες. Αυτός προσπάθησε να ξεφύγει των ερωτήσεων, γυρνώντας την κουβέντα στα προσωπικά ζητήματα των απολυμένων, στο ότι δεν παρευρίσκονται όλες εκεί (!), ενώ αρνιόταν ότι εξανάγκασε τις εργαζόμενες σε απλήρωτες υπερωρίες. Συγκρατήσαμε επίσης τους εξής χαρακτηριστικούς διάλογους:

-Μπορείς σε παρακαλώ να μου πεις γιατί με απέλυσες;
-Ξέρετε την κρίση δεν την δημιουργήσαμε εμείς.
-Πάρε πίσω τις απολύσεις.
-Ρε παιδιά ας μιλήσουν όλοι(!), δεν γίνεται έτσι…

Εντέλει, παραδέχτηκε ότι η επιχείρηση έχει «πλάνο απασχόλησης 120-180 ατόμων», μια φράση που μάλλον αποτελεί την μετάφραση στην ορολογία των αφεντικών της εργατικής φράσης «έχουν γίνει δεκάδες απολύσεις το τελευταίο διάστημα». Κάπως έτσι, ο «διάλογος μεταξύ κουφών» έλαβε τέλος κι οι συγκεντρωμένοι ανανέωσαν το ραντεβού τους για την επόμενη εβδομάδα, παραμένοντας ανυποχώρητοι στον στόχο της ανάκλήσης των απολύσεων.

Για αυτόν τον λόγο, η ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ – ΑΝΕΡΓΩΝ και οι ΑΠΟΛΥΜΕΝΟΙ από τη “ΝΙΚΗ ΕΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε.” καλούν την Τρίτη 24/11 σε σύσκεψη για τη συγκρότηση μιας ευρύτερης πρωτοβουλίας αλληλεγγύης στους απολυμένους. Η σύσκεψη θα γίνει στα γραφεία του Συλλόγου Υπαλλήλων Βιβλίου – Χάρτου Αττικής (Μεσολογγίου & Λόντου 6 Εξάρχεια, β’ όροφος) στις 6.00 μ.μ.