Όταν, με αφορμή τη δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα από τον φασίστα χρυσαυγίτη Ρουπακιά, το κράτος έβαλε ξανά σε εφαρμογή το σχέδιο «δύο άκρα» και «καταδικάζουμε τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται», ξέραμε τι να περιμένουμε. Αναμενόμενα λοιπόν, λίγες μέρες αφότου ο σύμβουλος του Σαμαρά, Φαήλος Κρανιδιώτης, ως η φωνή του βαθέος κράτους, δήλωνε στον Σκάι «ο χρυσαυγίτης δολοφόνος είναι το ίδιο με τους κουκουλοφόρους στις Σκουριές και τα Εξάρχεια», 27 ακόμα κάτοικοι από την Ιερισσό, τη Μεγάλη Παναγιά και τη Θεσσαλονίκη, κλήθηκαν να παρουσιαστούν την Παρασκευή 27/9 για ανωμοτί κατάθεση στην Ασφάλεια Θεσσαλονίκης. Οι βαρύτατες, κακουργηματικού χαρακτήρα κατηγορίες, που αναφέρονται –όχι τυχαία- στη σύσταση «εγκληματικής οργάνωσης», αφορούν σε ό,τι γεγονότα έχουν λάβει χώρα στην ευρύτερη περιοχή της Ιερισσού ενάντια στα μεταλλεία χρυσού της «Ελληνικός Χρυσός» στις Σκουριές, από τις αρχές Μαΐου μέχρι και τις 25 Αυγούστου 2013.
Οι «Επιτροπές αγώνα Χαλκιδικής και Στρυμονικού», οι οποίες επίσης ήξεραν τι να περιμένουν παρακολουθώντας το θίασο της Δημοκρατίας και τον όψιμο αντιφασισμό που παρευλάνει τις τελευταίες μέρες στα τηλεπαράθυρά μας, απαντούν:
«Τα δύο άκρα δεν είναι οι νεοναζί και οι Σκουριές. Τα δύο άκρα είναι το κράτος και το παρακράτος. Οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος: του μηχανισμού καταστολής κάθε άποψης και κινήματος που αντιστέκεται στα σχέδιά τους».
Ολόκληρο το Δελτίο Τύπου των Επιτροπών Αγώνα Χαλκιδικής και Στρυμονικού στη συνέχεια:
Δύο άκρα και δύο σταθμά
Η πολιτική δολοφονία του Παύλου Φύσσα, από νεοναζιστική ρατσιστική συμμορία, έρχεται να προστεθεί στον μακρύ κατάλογο επιθέσεων θρασύδειλων σε μετανάστες, άστεγους, οροθετικούς, εξαρτημένους, διαδηλωτές, σκεπτόμενους και ενεργούς πολίτες αυτής της χώρας.
Η Κυβέρνηση θυμήθηκε ξαφνικά το πρόβλημα του νεοναζισμού και διαρρηγνύει τα ιμάτιά της καταδικάζοντας τη ρατσιστική βία και επαναφέροντας τη θεωρία των δύο άκρων. Στην επιχειρηματολογία της, στο ένα άκρο βρίσκονται οι νεοναζί και στο άλλο … οι Σκουριές. Οι Σκουριές ως παράδειγμα βίας, ισοδύναμο με τα μαχαιρώματα και τις δολοφονίες.
Τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ, σε εντεταλμένη υπηρεσία, αναπαράγουν με εμετικό τρόπο την επιχειρηματολογία της Κυβέρνησης. Η βία των νεοναζιστών δίπλα στη βία στις Σκουριές. Ξανά και ξανά.
Μόνο που, κύριοι της Κυβέρνησης και των τηλεδικείων, η βία στις Σκουριές είναι δική σας βία, όχι δική μας. Είναι η βία, που εσείς αναγνωρίζετε ως τη μόνη νόμιμη, και την ασκείτε χωρίς μέτρο, αιδώ και ηθική, αδιακρίτως επί δικαίων και αδίκων. Μια αυθαίρετη, αδικαιολόγητη και επικίνδυνη βία που δεν υπόκειται σε κανενός είδους έλεγχο.
Μόνο που, κύριοι της Κυβέρνησης και των τηλεδικείων, η βία στις Σκουριές είναι δική σας βία, όχι δική μας. Είναι η βία, που εσείς αναγνωρίζετε ως τη μόνη νόμιμη, και την ασκείτε χωρίς μέτρο, αιδώ και ηθική, αδιακρίτως επί δικαίων και αδίκων. Μια αυθαίρετη, αδικαιολόγητη και επικίνδυνη βία που δεν υπόκειται σε κανενός είδους έλεγχο.
Επικαλείστε την τήρηση της νομιμότητας σε κάθε περίπτωση που εξυπηρετεί τα δικά σας συμφέροντα. Τέσσερις προφυλακισμένοι αγωνιστές και δεκάδες υπόδικοι με έωλες και κατασκευασμένες κατηγορίες, προκειμένου να θέσετε το κίνημα της Χαλκιδικής υπό ομηρία. Καμία αυτεπάγγελτη δίωξη για το αρσενικό στο νερό του Νεοχωρίου. Καμία αυτεπάγγελτη δίωξη για τη μόλυνση των ρεμάτων της Ολυμπιάδας. Κανένας έλεγχος στην Ελληνικός Χρυσός, καμία δίωξη για τη σωρεία παρανομιών της.
Καταδικάζετε τη βία απ΄όπου κι αν προέρχεται … αρκεί να προέρχεται από πολιτικούς σας αντιπάλους και συλλογικότητες που αντιστέκονται στη βάρβαρη πολιτική σας. Η δήλωση Καμένου διώκεται ως προτροπή σε πράξεις βίας, ενώ οι τόσες προκλήσεις ακροδεξιών πολιτικών αγνοούνται επιδεικτικά. Χαρακτηρίζετε τον εμπρησμό μηχανημάτων πολυεθνικής εταιρείας ως τρομοκρατική ενέργεια ενώ κλείνετε το μάτι στη δράση παρακρατικών τραμπούκων δίπλα και μέσα στις γραμμές των ΜΑΤ.
Βία, κύριοι της Κυβέρνησης και παρατρεχάμενοι, είναι οι χιλιάδες αυτοκτονίες, οι πολιτικές δολοφονίες, είναι οι λιποθυμίες παιδιών από ασιτία, είναι η ανεργία εκατομμυρίων ανθρώπων. Βία είναι ο θάνατος για ένα εισιτήριο. Βία είναι το μαύρο στις οθόνες. Βία είναι η καταστολή κάθε αντίδρασης, τα χημικά, οι ξυλοδαρμοί, το ανθρωποκυνηγητό, οι πλαστικές σφαίρες, η ποινικοποίηση των κοινωνικών κινημάτων αντίστασης. Βία είναι η ρίψη χημικών σε αυλές σχολείων και οι προσαγωγές ανήλικων μαθητών. Βία είναι τα προεδρικά διατάγματα, η φίμωση και ο βιασμός της αλήθειας και της δημοκρατίας. Βία είναι η κατασκευή ενόχων με παράνομη και δια της βίας λήψη γενετικού υλικού. Βία είναι η υπόθαλψη εγκληματιών που εξυπηρετούν τα συμφέροντά σας.
Βία είναι η καταστροφή της Χαλκιδικής, ο μη έλεγχος της Ελληνικός Χρυσός, η έκθεση σε κίνδυνο της δημόσιας υγείας από διαρροές τοξικών κατά τη μεταφορά τους. Βία είναι η δημιουργία τετελεσμένων με στόχο την τελική νομιμοποίηση παράνομων εταιρικών δραστηριοτήτων. Βία είναι η θυσία ανθρώπινων ζωών στο βωμό μιας “ανάπτυξης” όπως την ορίζετε εσείς και τα οικονομικά συμφέροντα που υπηρετείτε.
Κι αυτή τη βία δεν την καταδικάζετε και βέβαια δεν τη διώκετε.
Οι αγωνιστές της Χαλκιδικής είναι άνθρωποι με διαφορετικές πολιτικές αφετηρίες, με διαφορετικές φιλοσοφίες ζωής. Το κίνημα της Χαλκιδικής είναι ένα πολύμορφο κίνημα, που έχει αποκηρύξει τις πρακτικές βίας και μικροκομματισμού. Αγωνιζόμαστε με όπλα την επιστημονική τεκμηρίωση, την αντικειμενική ενημέρωση, τις κοινωνικές δράσεις και την αλληλεγγύη. Και στο πλευρό μας έχουμε συλλογικότητες, φορείς, οργανώσεις, κοινοβουλευτικά και εξωκοινοβουλευτικά κόμματα, πολιτικούς φορείς, καναδούς πολιτικούς, ευρωπαϊκές κοινωνικές και πολιτικές οργανώσεις.
Δεν είμαστε φορείς βίας. Είμαστε δέκτες, μιας κρατικής βίας, τρομοκρατίας και προπαγάνδας, που παραπέμπει σε ολοκληρωτικά καθεστώτα. Είμαστε δέκτες της βίας μιας εξουσίας, που δε διστάζει να παραβεί νόμους και κανόνες που η ίδια θέσπισε, που δε διστάζει να καθοδηγεί με εντολές και εκβιασμούς τη δικαιοσύνη. Μιας εξουσίας που εξισώνει τη ρατσιστική βία με ένα κοινωνικό κίνημα που αγωνίζεται για το περιβάλλον, την ποιότητα ζωής, τη δικαιοσύνη, τα ανθρώπινα δικαιώματα και ένα καλύτερο μέλλον.
Τα δύο άκρα δεν είναι οι νεοναζί και οι Σκουριές. Τα δύο άκρα είναι το κράτος και το παρακράτος. Οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος: του μηχανισμού καταστολής κάθε άποψης και κινήματος που αντιστέκεται στα σχέδιά τους.
