Categories
Κείμενα

Ο κ. Κανέλλης και η μαεστρία της προληπτικής απεργοσπασίας

Με μια ανακοίνωση-σταθμό για το απανταχού απεργοσπαστικό κίνημα, το σημαίνον στέλεχος του ΔΟΛ (ΒΗΜΑ, ΝΕΑ, Mega κλπ.) Ηλίας Κανέλλης προτρέπει με περίσσιο θράσος και αλαζονεία τους συναδέλφους να μην ακολουθήσουν την πιθανολογούμενη απόφαση της ΕΣΗΕΑ για απεργία (μετά και τη σημερινή απόφαση του Διασωματειακού) και να προσέλθουν κανονικά στην εργασία τους.

Πρέπει να αποτελεί μια από τις εξαιρετικά σπάνιες περιπτώσεις όπου εκλεγμένο μέλος Δ.Σ. σωματείου εργαζομένων προαναγγέλλει τη δημιουργία απεργοσπαστικού μηχανισμού ενάντια στο ίδιο το σωματείο που εκπροσωπεί με την παρουσία του.

Στην ανακοίνωση που εξέδωσε στον ιστότοπο της συνδικαλιστικής του παράταξης, ο κ. Κανέλλης προχωρά και σε μια σειρά διαπιστώσεων, πολιτικών και μη.

Η πρώτη μεγαλόσχημη διαπίστωση, η οποία διατυπώνεται εντός 15 λέξεων, έρχεται να σβήσει διαχωριστικές γραμμές και πολιτικο-φιλοσοφικές αντιπαραθέσεις εκατοντάδων χρόνων, για να δείξει σε όλους εμάς τους «τυφλούς» ότι δεν έχει σημασία πού εδράζει ο καθένας τη διαφωνία του, αρκεί που όλοι διαφωνούν για το ίδιο. Στα μαύρα μεσάνυχτα που έχει ο κ. Κανέλλης, όλες οι αγελάδες τού φαίνονται μαύρες.

«…περί αντίστασης στο κούρεμα των ομολόγων και διάφορες άλλες πολιτικές εκτιμήσεις που, όλες, ταυτίζονται με τις θέσεις μιας ανεδαφικής ακραίας αριστεράς (αλλά και της λεγόμενης αντιμνημονιακής άκρας δεξιάς).»

10 στη Μελέτη και Υπεράσπιση του Μνημονίου, 10 με τόνο στον κοινωνικό αυτοματισμό. Εμείς, από τη γαλαρία, θυμίζουμε απλώς στον πιο καλό τον μαθητή ότι, εκτός από τα καταληστευμένα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων, οι «πολιτικές εκτιμήσεις» των ημερών περιλαμβάνουν γεγονότα όπως η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και η εξαθλίωση όλων των εργαζομένων. Ψιλά γράμματα.  

Μετά, ο κ. Κανέλλης, σαν σωστός απουσιολόγος (των αφεντικών), μας προειδοποιεί για τους κινδύνους της απεργίας. Ξέρει ο κ. Κανέλλης ότι η τακτική του φόβου πιάνει: όλο και κάποιος θα τσιμπήσει, ειδικά τώρα που οι καιροί είναι δύσκολοι και ο καθένας μετράει το μεροκάματο. Γιατί, στο κάτω-κάτω της γραφής, ποιος φταίει για τη συρρίκνωση των μισθών και τις απολύσεις; Μα φυσικά οι απεργίες! Οι κινητοποιήσεις! Και ποιος κερδίζει από αυτό; Φυσικά τα αφεντικά! Άρα ας καθίσουμε όλοι στ’ αυγά μας – απλήρωτοι, απολυμένοι, άνεργοι, εργαζόμενοι των 400 ή των 500 ευρώ. Αν δεν απεργούσαμε ποτέ, τώρα θα την περνούσαμε ζωή και κότα. Φως φανάρι.

«Με συρρικνωμένο το εισόδημά τους λόγω της χωρίς στόχο επαναστατικής γυμναστικής στην οποία υπέβαλε η ΕΣΗΕΑ τα μέλη της το προηγούμενο διάστημα, που δεν έφερε κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα, οι δημοσιογράφοι καλούνται να ελαφρύνουν το μισθολογικό κόστος των εταιρειών Τύπου, δηλαδή των εργοδοτών τους, που θα εξοικονομήσουν ακόμα δυο ημερομίσθια από τον γλίσχρο και κουρεμένο μισθό των εργαζομένων.»

Πρόκειται για μια υποδειγματική πρόταση τύπου Fairy. Τόσα συμπυκνωμένα εργοδοτικά νοήματα, σχεδιασμένα να εξαφανίσουν κάθε δύσκολο απεργιακό «λεκέ», σπάνια συναντά κανείς σε 4 γραμμές. Όμως, παρά το μεθοδικό «τρίψιμο – στύψιμο – γυάλισμα», υπάρχει πάντα περίπτωση κάποιοι να ξεφύγουν και ν’ αποφασίσουν τελικά να απεργήσουν. Και γι’ αυτό το ενδεχόμενο, ο κ. Κανέλλης έχει τη λύση.

«…η Δημοσιογραφική Μεταρρύθμιση καλεί τα μέλη του Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ να αποδοκιμάσουν την απόφαση του διασωματειακού και τη μεθόδευση της ανεύθυνης συνδικαλιστικής τους ηγεσίας […]. Από την πλευρά μας, θα προασπίσουμε το δικαίωμα στην εργασία – που είναι βασικό ατομικό δικαίωμα.»

Η Απεργοσπαστική Μπάντα των Απανταχού Ρουφιάνων και Οσφυοκαμπτών, με μαέστρο τον κ. Κανέλλη, θα είναι εκεί, να βαράει τα ντέφια και τα νταούλια για να μπορέσουν οι εργολάβοι και οι πλοιοκτήτες των μονοπύθμενων και υπερκοστολογημένων ΜΜΕ να συνεχίσουν ανενόχλητοι τους χορούς τους πάνω στα κορμιά των εργαζομένων. Η Μπάντα διατίθεται για κάθε μικρό ή μεγάλο εργοδοτικό πάρτι. Έχει ευρεία γκάμα από απεργοσπαστικά σουξέ και είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμη να τα παρουσιάσει με παγωμένο μπρίο και καθόλου φαντασία στους καλοπληρωτές της. Ο κ. Κανέλλης αποδεικνύεται άξιος αντικαταστάτης του κ. Νταλάρα επί σκηνής.

ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΤΩΡΑ

ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ

ΝΑ ΤΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΟΛΑ ΠΙΣΩ
Categories
Κείμενα

MME: ΤΣΙΡΙΞΑΜΕ ΑΝΕΝΟΧΛΗΤΟΙ – ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΣΑΣ ΒΡΑΔΥ

Πλήρης δικαίωση της ΕΣΗΕΑ να κρατήσει «ανοιχτούς τους διαύλους επικοινωνίας με τον κόσμο»

Δικαιώθηκε πανηγυρικά η θέση της ΕΣΗΕΑ να μην απεργήσει τις κρίσιμες ημέρες ψήφισης του νέου Μνημονίου, προκειμένου να κρατήσει «ανοιχτούς τους δίαυλους επικοινωνίας με τον κόσμο».
Και όντως ήταν κρίσιμο να παραμείνουν ανοιχτοί οι καθεστωτικοί δίαυλοι για να αποσιωπηθεί ο όγκος και η οργή των διαδηλωτών που πλημμύρισαν το χθεσινό συλλαλητήριο αλλά και τις πορείες της 48ωρης απεργίας, «καταψηφίζοντας» στον δρόμο τη δανειακή σύμβαση και τη βάναυση υποτίμηση της εργασίας και των ζωών μας. Για να αποσυνδεθούν οι συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής από το γεγονός της ισοπέδωσης των εργασιακών σχέσεων που επιφέρει το Μνημόνιο και να αντιληφθούν οι τηλεθεατές πως ό,τι έγινε συνιστά αποτέλεσμα της «συνήθους δράσης» των «κουκουλοφόρων» που, όπως σε κάθε πορεία του Πολυτεχνείου, «σπάνε, καίνε, λεηλατούνε». Τη στιγμή δηλαδή που όλα τα ξένα ειδησεογραφικά πρακτορεία μετέδιδαν τη λύσσα των συγκρούσεων και τα σκηνικά βίας στους δρόμους ως «φυσικό επακόλουθο» (βλ. αγγλικό SKY NEWS) των ισοπεδωτικών μέτρων λιτότητας, τα «δικά μας» εγχώρια ΜΜΕ έβλεπαν μόνο «μπαχαλάκηδες» να τα σπάνε, «όπως συμβαίνει κάθε φορά».

Δεν έλειψαν όμως και αυτή τη φορά τα ψεύδη και οι κραυγές για τη δημιουργία εντυπώσεων και την απονομιμοποίηση της κοινωνικής και ταξικής αντιβίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η εμμονή των «συναδέλφων» μας (βλ μεσημεριανό δελτίο του STAR), ακόμη και με φόντο την τηλεοπτική εικόνα της εισόδου του κινηματογράφου Αττικόν που πήρε φωτιά, να ισχυρίζονται ότι ο εν λόγω κινηματογράφος καταστράφηκε ολοσχερώς ή ότι οι «κουκουλοφόροι» έβαλαν φωτιά την ώρα που κόσμος έβλεπε ταινία μέσα την αίθουσα! Όσοι φυσικά παρακολούθησαν τα δελτία ειδήσεων έμειναν με την εντύπωση της ολοκληρωτικής καταστροφής του κτηρίου, και μόνο όσοι τυχεροί κατάφεραν να εντοπίσουν στο διαδίκτυο τη δήλωση στο ΑΠΕ της υπεύθυνης του κινηματογράφου Γιούλης Τσακαλάκη, πως «οι αίθουσες των κινηματογράφων “Αττικόν” και “Απόλλων” δεν κάηκαν και μόνο η είσοδος έχει υποστεί ζημιές», έμαθαν την αλήθεια για το τι είχε συμβεί. Αντίστοιχο ήταν και το παράδειγμα της «πυρπόλησης» της Εθνικής Βιβλιοθήκης, είδηση που αναπαράχθηκε «με επιφύλαξη» από το ΣΚΑΪ και μεταδόθηκε ευρέως από ενημερωτικά portals, όπως το μεγαλόσχημο newsbeast.gr. Η φωτιά, φυσικά, στη Βιβλιοθήκη δεν υπήρξε ποτέ…

Η στάση αυτή των ΜΜΕ εντάσσεται στο πλαίσιο της πλήρους ευθυγράμμισης με τα συμφέροντα της διεθνούς και ντόπιας πολιτικής ελίτ και του κεφαλαίου, στάση η οποία, όσο πλησιάζαμε την κρίσιμη μέρα της ψηφοφορίας, είχε εμπλουτιστεί με περισσή ιδεολογική τρομοκρατία και ωμούς εκβιασμούς προς την εργατική τάξη και την κοινωνία. Ενδεικτικά είναι τα βραδινά δελτία ειδήσεων του Σαββάτου (με προεξάρχον το κανάλι του MEGA), τα οποία παρουσίαζαν με κάθε λεπτομέρεια και απειλητικό τόνο τις συνέπειες της χρεοκοπίας, η οποία θα είναι «αναπόφευκτη αν δεν ψηφιστεί το νέο Μνημόνιο». Στόχος δεν υπήρξε άλλος από την αγωνιώδη προσπάθεια, πριν από την κρίσιμη ψηφοφορία και τη μεγαλειώδη διαδήλωση αντίστασης έξω από το κοινοβούλιο, να δράσουν πυροσβεστικά απέναντι στην κοινωνική οργή και να μπαλώσουν τις ρωγμές στο οικοδόμημα της συναίνεσης με τη διάχυση του πανικού και του φόβου.
Το ότι δεν παρουσίασαν ποτέ τις συντριπτικές συνέπειες και τα αδιέξοδα του προηγούμενου αλλά και του τωρινού Μνημονίου είναι «ψιλά γράμματα». Το ότι δεν έδειξαν ποτέ τις εικόνες στη Μητροπόλεως, με τις μηχανές των Ομάδων ΔΕΛΤΑ και ΔΙΑΣ να διεμβολίζουν τον συγκεντρωμένο κόσμο και να πετούν απευθείας στα κεφάλια τους βόμβες κρότου-λάμψης και χημικά, είναι μια «μικρή παράλειψη». Το ότι δεν περιέγραψαν ποτέ το γεγονός ότι οι διαδηλωτές, παρά τον χημικό πόλεμο, στέκονταν επίμονα στον δρόμο και έπαιρναν μέρος στις συγκρούσεις, είτε με την ενεργή συμμετοχή τους είτε με την επιδοκιμασία κάθε φορά που τυλιγόταν στις φλόγες μια τράπεζα, είναι απλά ένα μεμονωμένο στιγμιότυπο ανάξιο λόγου.
Γι’ άλλη μια φορά, αποδίδουμε τα εύσημα στην εύστοχη θέση της ΕΣΗΕΑ ότι «στο δίλημμα “κλείνουμε τα Μέσα απεργώντας και εμείς” ή “τα κρατάμε ανοικτά”, απαντάμε ότι το καθοριστικό και αυτό που βοηθάει την ανάπτυξη των κοινωνικών αντιστάσεων, είναι η ουσιαστική, δημοκρατική και ολόπλευρη ενημέρωση από τη σκοπιά των συμφερόντων του ελληνικού λαού»… Περιποιεί μεγάλη τιμή, ειδικά στην αριστερή ηγεσία του συνδικάτου, η επιλογή, γι’ ακόμη μια φορά, της ευθυγράμμισης της συντεχνίας με τα προνόμια της αστικής τάξης τα οποία εξυπηρετεί το Μνημόνιο.
Categories
Κείμενα

«ΤΣΙΡΙΖΟΥΜΕ – ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΑΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ»

Άνοιξε το τριώδιο και αποφάσισε η ΕΣΗΕΑ να βάλει το κουστούμι του Πόντιου Πιλάτου. Με μια ανακοίνωση πραγματικό «διαμάντι» (βλ. παρακάτω) ξεπλένει τα χέρια της από τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις που καλείται να αναλάβει σε μια κομβική 48ωρη απεργία και «αμαρτία ουκ έχει».
«ΟΛΟΙ ΑΥΡΙΟ ΣΤΙΣ ΑΠΕΡΓΙΑΚΕΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ»,
μας φωνάζει με την ανακοίνωση του το Διοικητικό Συμβούλιο της αριστερής μας πια συντεχνίας και περιμένουμε μετά από Πόντιος Πιλάτος να μεταμφιεστεί και σε ταχυδακτυλουργό ή μάγο και να βγάλει από το καπέλο το «λαγό» που θα δώσει τη δυνατότητα στου εργαζόμενους να κατεβούν στο δρόμο ΧΩΡΙΣ απεργία.
«Η θέση μας είναι μαζί με τους εργαζόμενους όλης της χώρας. Οι απεργιακές κινητοποιήσεις των εργαζόμενων της χώρας είναι και δικές μας»,
γράφουν οι αγαπημένοι μας συνδικαλιστές στην ανακοίνωση – ορόσημο. Απλά παραλείπουν να συμπληρώσουν τη φράση, «αρκεί να μην συμμετέχουμε εμείς».

Προφανώς δεν χορταίνουν τα δελτία των 8. Θέλουν να τα παρακολουθούν αδιαλείπτως. Προφανώς και λατρεύουν να ενημερώνονται από τις παραθυράτες τηλεπερσόνες. Προφανώς και θεωρούν απεργιακή ενημέρωση τα 5 πλάνα με τις δηλώσεις πολιτικών και εργατοπατέρων κάτω από την εξέδρα της ΓΣΕΕ.
Προφανώς. Αλλιώς δεν θα προσπαθούσαν τόσο αγωνιστικά αγωνιωδώς να μας πείσουν για την αναγκαιότητα «να αφήσουμε ανοιχτούς τους διαύλους επικοινωνίας με τον κόσμο, χωρίς να έχουμε αυταπάτες για το ρόλο των περισσότερων ΜΜΕ και των ιδιοκτητών τους.»
Ας παραμείνουν λοιπόν μακάριοι στις αυταπάτες τους. Εξάλλου πάντα υπήρξαν το καλύτερο καταφύγιο για κάθε συντεχνία.
Υ.Γ: Ένας πιο ταιριαστός τίτλος πάντως για την ανακοίνωση θα ήταν: «ΤΣΙΡΙΖΟΥΜΕ – ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΑΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ»
Ακολουθεί η ανακοίνωση της ΕΣΗΕΑ

ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΙΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ – ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΑΜΕ ΤΗΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ  

9 Φεβρουαρίου 2012

Το νέο αντεργατικό, αντιλαϊκό «Μνημόνιο» αφορά ασφαλώς και τους εργαζόμενους στον Τύπο και τα ΜΜΕ. Η θέση μας είναι μαζί με τους εργαζόμενους όλης της χώρας.
Οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ καταγγέλλουμε αυτήν την πολιτική της κυβέρνησης, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου που καταδικάζει στην εξαθλίωση τους εργαζόμενους με την δραματική μείωση του κατώτερου μισθού, την κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων, τη νέα περικοπή των συντάξεων και τη διάλυση του όποιου κοινωνικού κράτους έχει απομείνει στο βωμό της δήθεν σωτηρίας της χώρας. 
Στην πραγματικότητα αυτή η πολιτική εξυπηρετεί τα συμφέροντα της εργοδοσίας, κάνοντας πολύ φθηνότερους τους εργαζόμενους, τους οποίους οδηγεί στην πτώχευση. Ως εργαζόμενοι στις επιχειρήσεις Τύπου και ΜΜΕ είμαστε και εμείς στην ίδια κατάσταση. Οι απεργιακές κινητοποιήσεις των εργαζόμενων της χώρας είναι και δικές μας.
Στο δίλημμα «κλείνουμε τα Μέσα απεργώντας και εμείς» ή «τα κρατάμε ανοικτά», απαντάμε ότι το καθοριστικό και αυτό που βοηθάει την ανάπτυξη των κοινωνικών αντιστάσεων, είναι η ουσιαστική, δημοκρατική και ολόπλευρη ενημέρωση από τη σκοπιά των συμφερόντων του ελληνικού λαού. 

Γνωρίζουμε ότι η πλειονότητα των Μέσων εξυπηρετεί τα συμφέροντα της τάξης, στην οποία ανήκουν και οι ιδιοκτήτες τους. Ότι προσαρμόζουν την ενημέρωση που παρέχουν έτσι ώστε να αποπροσανατολίζουν, να ελέγχουν και παράλληλα να επιβάλλουν, ως μονόδρομο και αναγκαιότητα την εξοντωτική, για τις λαϊκές τάξεις, πολιτική της κυβέρνησης. 

Γνωρίζουμε όμως ταυτόχρονα ότι ιδιαίτερα αυτές τις κρίσιμες ώρες, πρέπει να αφήσουμε ανοιχτούς τους διαύλους επικοινωνίας με τον κόσμο, χωρίς να έχουμε αυταπάτες για το ρόλο των περισσότερων ΜΜΕ και των ιδιοκτητών τους.
Καταδικάζουμε τη χειραγώγηση του λαού μας από τα επιτελεία της τρόικας, της κυβέρνησης και των οικονομικών συμφερόντων που κατέχουν ή επηρεάζουν τις επιχειρήσεις του Τύπου και των ΜΜΕ. 

Αγωνιζόμαστε για να προβληθούν οι λαϊκές κινητοποιήσεις, αγωνιζόμαστε για την πλήρη και ουσιαστική ενημέρωση των εργαζόμενων και του λαού. 

ΟΛΟΙ ΑΥΡΙΟ ΣΤΙΣ ΑΠΕΡΓΙΑΚΕΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ
ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ
Categories
Κείμενα

Πίσω τσιράκια εργοδοτικοί!

Στο διαδίκτυο κυκλοφορεί εδώ και λίγες ημέρες ένα κείμενο συλλογής υπογραφών που ευαγγελίζεται ένα «νέο μέλλον για τη δημοσιογραφία». Το κείμενο υπογράφουν πολλοί γνωστοί και μη εξαιρετέοι, όχι τόσο για το δημοσιογραφικό τους έργο όσο για το εργοδοτικό τους ήθος. Ας δούμε όμως σε μια πρώτη ανάλυση τα σημεία του κειμένου των «πεφωτισμένων» της δημοσιογραφίας.

Στο (1), όλα όσα αναφέρονται στην κρίση στον Τύπο συνοψίζονται απλώς στο “κακοδιαχείριση και οικονομική αδιαφάνεια από μέρους των εκδοτών”. Όλα τα άλλα είναι οδοντόκρεμες. Κορυφαίο είναι δε το τελευταίο αίτιο, με τη διατύπωση: “ανατροπή της σχέσης των μίντια με το κράτος”. Τι κρίμα που ανατράπηκε (μερικώς μόνο, και όχι επί της ουσίας) αυτή η σχέση και μας έσκασε στα χέρια η μιντιοκρατορία των μετρίως μέτριων. Βέβαια, τα χαρτιά της μισθοδοσίας κάποιων συνεχίζουν να παραμένουν… βαριά.

Πάμε και στο (2): Μακάρι να γινόταν έλεγχος στα οικονομικά των εκδοτών (και όχι μόνο των εκδοτικών εταιρειών και των βασικών μετόχων τους όπως έξυπνα λέγεται στο κείμενο). Τότε το 0/0 (μηδενικές αυξήσεις/μηδενικές απολύσεις), που παρουσιάζεται ως συνδικαλιστικός μαξιμαλισμός, θα ήταν πέρα και από τον ορισμό του ελάχιστου αιτήματος. Αν μάλιστα οι υπογράφοντες το κείμενο βρουν και τον τρόπο με τον οποίο θα πιεστούν οι εργοδότες μας να ακούσουν έστω τη φωνή μας, πόσο μάλλον να σταματήσουν περικοπές και απολύσεις, έχοντας τις επιχειρήσεις τους “ανοιχτές” ώστε να συνεχίζουν να βγάζουν φράγκα, τότε να πάμε να δουλέψουμε και με το λευκό περιβραχιόνιο στο μπράτσο, σαν καλοί γιάπηδες εξ Ιαπωνίας.

Με δυο λόγια, η απάντηση στα (1) και (2) είναι ξεκάθαρη: την ήδη δύσκολη κατάσταση που δημιούργησαν για εργαζόμενους και αναγνώστες (τηλεθεατές/ακροατές) τα αφεντικά, την επιδεινώνει η σφαγή που συνεχίζει να διεξάγεται με αμείωτη ένταση, και όχι οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων που σφαγιάζονται.

Το (3) θα μπορούσε να είναι ένα πολύ “βατό” θέμα έκθεσης πανελληνίων εξετάσεων. “Θέλει αξιοπρεπείς και ελεύθερους δημοσιογράφους. Είμαστε; Και ποια είναι η συγκεκριμένη ευθύνη των εκδοτών για τα όσα καταλογίζονται στα ΜΜΕ;” Παρακαλώ απαντήστε σε 500 λέξεις. Αλλά πρώτα ας μας απαντήσουν οι μισοί και παραπάνω από τους υπογράφοντες αν κατ’ αρχάς είναι οι ίδιοι “ελεύθεροι”. Ας μας πούνε πόσοι έχουν θητεύσει σε βουλευτικά, υπουργικά, κομματικά γραφεία. Πόσοι κρατούσαν και κρατάνε 2, 3 και 4 δουλειές, ακόμα και σε “ανταγωνιστικά” κατά τα άλλα μέσα, με παχυλότατους μισθούς, στερώντας από πολλούς συναδέλφους μια θέση εργασίας. Πόσοι έχουν ασκήσει ή ασκούν διευθυντικά καθήκοντα, διαχωρίζοντας τη θέση τους και στην πράξη από τους υπόλοιπους συναδέλφους. Πόσοι έχουν στηρίξει ή στηρίζουν τους αγώνες των συναδέλφων τους έστω και μία μέρα χωρίς να γκρινιάζουν (ακόμα και βρίζοντας) για το ανούσιο του αγώνα – και πότε.

Αν το (3) ήταν θέμα για έκθεση, το (4) είναι ταμάμ για παροιμία: “σφάξε με, αγά μου, ν’ αγιάσω”. Να καλέσουμε, λέει, τους εργοδότες να δείξουν καλή θέληση και ψυχραιμία. Τι εννοούν, δηλαδή; Να μας απολύουν με μουσικά τηλεγραφήματα; Αφήστε το, ρε “συνάδελφοι”. Χορτάσαμε από ψυχραιμία και καλοθελητές σχεδόν 2 χρόνια τώρα. Επίσης σας προτείνουμε να κάνετε πράξη το κάλεσμα αυτό προς την εργοδοσία. Την επόμενη φορά που θα απολυθεί κάποιος συνάδελφός σας, πηγαίνετε, με καλή θέληση και ψύχραιμα, και ζητήστε από το αφεντικό να απολύσει εσάς στη θέση του. Αλλά ξέχασαμε: το θέμα δεν είναι αν χάνονται δουλειές, αλλά να γίνεται διάλογος με ρεαλισμό. Συνεπώς, οδηγήστε τον απολυμένο συνάδελφο εσείς προς την πόρτα της εξόδου, εξηγώντας του με μπόλικη καλή θέληση και ψυχραιμία τα καλά του καθισιού και της ξεγνοιασιάς που θα του προσφέρει η ανεργία.

Φτάσαμε και το (5): Πραγματικά, δεν θα ήμασταν καθόλου περίεργοι να ακούσουμε τις προτάσεις των υπογραφόντων για τις εναλλακτικές μορφές απασχόλησης. Γιατί; Γιατί τις ξέρουμε ήδη. Ας διαβάσουν και λίγο οι πολυγραφότατοι, ίσως μάθουν κάτι… Άλλωστε, γιατί τα αφεντικά μας να μας προσφέρουν έστω και μια κουτσουρεμένη εθελουσία, όταν μπορούν να μας απολύσουν με το μισό της αποζημίωσης ή να μας βγάλουν στην εφεδρεία (αν μιλάμε για τα δημόσια μέσα) με 600 ευρώ; Ας ρωτήσουν απλώς οι υπογράφοντες τους εργαζόμενους στο ΑΛΤΕΡ και στην Ελευθεροτυπία τι γνώμη έχουν για τις “εθελούσιες” και τα πακέτα καταβολής δεδουλευμένων που τους προτάθηκαν.

Στην κατακλείδα, παραλίγο να μας φύγει ένα δάκρυ. Βέβαια, μια ατάκα για τον Στιβ Τζομπς κολλάει παντού – γιατί όχι κι εδώ; Εμείς θ’ αρκεστούμε να επισημάνουμε ότι η επιχειρηματική απάντηση του τρανού μακαρίτη της Apple στην κρίση πριν από 15 χρόνια ήταν να μεταφέρει όλη την αλυσίδα της εταιρείας του στην Κίνα…

Το μέλλον που οραματίζεστε, συνάδελφοι, είναι το ίδιο εφιαλτικό με αυτό που κάθε μέρα, κομμάτι-κομμάτι, ξεδιπλώνουν μπροστά μας τα αφεντικά. Κι αν (κάποιοι από εσάς) δεν το έχετε καταλάβει, αυτό δεν σας κάνει λιγότερο επικίνδυνους. Ευχαριστούμε, αλλά δεν θα πάρουμε. Ούτε από το μέλλον των αφεντικών, ούτε και από το δικό σας.

Υ.Γ. Πάντως, τόσα φωτεινά μυαλά και ονόματα, που πάντα έχουν κάτι να πουν επί παντός επιστητού, και ούτε μισή πρόταση πέραν των εθελουσίων… απολύσεων και της “εναλλακτικής” εργασίας; Ακόμα και το κοινό σας θα απογοητευτεί στο τέλος.
Categories
Αναδημοσιεύσεις Κείμενα

Σχόλιο για τις εξελίξεις στον ΔΟΛ

“Μεγαλύτερος σκλάβος δεν είναι αυτός που υπηρετεί κάποιον τύραννο, όσο μεγάλο κι αν είναι αυτό το κακό, αλλά αυτός που είναι δούλος της δικής του ηθικής άγνοιας, του ατομισμού και της αχρειότητας”
Samuel Smiles
50 εργαζόμενοι του Βήματος αποφάσισαν χτες να καθορίσουν τις τύχες ενός ολόκληρου κλάδου. Αποφάσισαν να ανοίξουν την κερκόπορτα της σκλαβιάς για χιλιάδες εργαζόμενους στη βιομηχανία των ΜΜΕ. Η χτεσινή συνέλευση αποφάσισε (βλ. παρακάτω), για τη διετία 2011-2013, οι εργαζόμενοι να υπογράψουν απευθείας “σύμφωνο εργασίας” με την ιδιοκτησία, παρακάμπτοντας τα σωματεία.
Ακολουθώντας κατά γράμμα την γραμμή της ιδιοκτησίας, η απόφαση αυτή μπορεί νομικά να είναι ακόμα έωλη, αλλά ηθικά αποτελεί μια πλήρη υποταγή στην εργοδοσία.

Οι 50 αυτοί “συνάδελφοι” στην ουσία καταργούν τις συλλογικές συμβάσεις, πετάνε έξω τα συλλογικά όργανα από τις διαπραγματεύσεις (κάνοντας τον Ψυχάρη και τα άλλα αφεντικά του κλάδου να τρίβουν τα χέρια τους) και οδηγούν στη σφαγή όχι μόνο τους εαυτούς τους, αλλά όλους μας, δημιουργώντας ένα δεδικασμένο που μόνο τα πιο πονηρά όνειρα του κάθε εργοδότη φανέρωναν.

Το κλίμα αυτό είναι δυνατόν να αντιστραφεί. Απέναντι στην υποταγή και το ραγιαδισμό που επιβάλλουν τα αφεντικά μας και διαιωνίζουν οι σύγχρονοι Εφιάλτες, να υψώσουμε τη φωνή της αντίστασης και του αγώνα, να προτάξουμε την αξιοπρέπειά μας ως εργαζόμενοι στα ΜΜΕ και ως τάξη.
Όλοι και όλες στη Γενική Συνέλευση της Τρίτης στο Κάραβελ.
Απεργία διαρκείας η μόνη λύση!

Υ.Γ. Οι 12 εργαζόμενοι που έριξαν λευκό, τι αλήθεια είχαν στο μυαλό τους;

Η απόφαση της συνέλευσης:

“Με ψήφους 50 υπέρ, 15 κατά και 12 λευκά, η γενική συνέλευση των εργαζομένων του «Βήματος», στις 16 Ιανουαρίου 2012, αποφάσισε να υποβάλει στο Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ, προκειμένου το αμέσως προσεχές διάστημα να το συζητήσει, το παρακάτω κείμενο-πλαίσιο διετούς διμερούς συμφωνίας με τη διοίκηση του ΔΟΛ. Στην περίπτωση που το εν λόγω συμφωνητικό απορριφθεί (ακόμη και διά της μη συζητήσεως) από τη διοίκηση της ΕΣΗΕΑ, η Γενική Συνέλευση αποφάσισε να προχωρήσει στη υλοποίησή του με όσους το αποδέχονται. 

«ΣΥΜΦΩΝΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ» ΤΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΛΑΜΠΡΑΚΗ (ΔΟΛ) ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ-ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ «ΤΟ ΒΗΜΑ». 

Η Διοίκηση του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη (ΔΟΛ) και οι υπογράφοντες το παρόν συντάκτες της εφημερίδας «ΤΟ ΒΗΜΑ», συμφωνούν και αποδέχονται τα παρακάτω:
1. Το παρόν «Σύμφωνο Εργασίας» θα ισχύσει για τη διετία 2012 – 2013.
2. Στη διάρκεια ισχύος της παρούσης συμφωνίας -δηλαδή, για τα έτη 2012 και 2013- η διοίκηση του ΔΟΛ αναλαμβάνει τη δέσμευση ότι δεν θα προβεί σε ομαδικές απολύσεις.
3. Για το διάστημα από 1-1-2012 έως και 31-12-2013, οι αποδοχές των συντακτών θα διαμορφωθούν ως εξής:
-Μέχρι του ποσού των 1.500 ευρώ ουδεμία μεταβολή επέρχεται.  
-Από του ποσού των 1501 ευρώ μέχρι των 1880 ευρώ η μείωση των αποδοχών θα γίνει αναλογικά, ώστε κανένας μισθός να μην πέσει κάτω από τα 1.500 ευρώ.  
-Από του ποσού των 1.881 ευρώ και άνω, οι μεικτές αποδοχές μειώνονται κατά 20%.
4. Η μείωση των αποδοχών θα ισχύσει για δύο (2) χρόνια, εκτός κι αν υπογραφεί νέα Συλλογική Σύμβαση Εργασίας με την ΕΣΗΕΑ και τα άλλα Σωματεία ή υπάρξει ευνοϊκότερη για τους εργαζόμενους απόφαση του Οργανισμού Μεσολάβησης και Διαιτησίας (ΟΜΕΔ) ή εάν η επιχείρηση επιστρέψει νωρίτερα σε κερδοφορία, οπότε παύουν αυτομάτως να ισχύουν οι περικοπές.
5. Διατήρηση σε ισχύ όλων των υπολοίπων παροχών-θεσμικών προβλέψεων (π. χ απασχόληση κατά τις Κυριακές και αργίες, ημέρες κανονικής άδειας, επιδόματα αδείας και εορτών κ.λ.π.), όπως προβλέπονται στις ΣΣΕ και τα ιδιωτικά συμφωνητικά που έχουν υπογραφεί από την ΕΣΗΕΑ και την ΕΙΗΕΑ έως και το 2009.
5α. Σε περίπτωση κατάργησης του συνόλου ή μέρους των δώρων των Χριστουγέννων και του Πάσχα και του επιδόματος αδείας, κεντρικά από την κυβέρνηση (π. χ με νόμο, Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου ή με οποιοδήποτε άλλο τρόπο), η επιχείρηση θα συνεχίσει να καταβάλει τα αντίστοιχα ποσά είτε ενσωματωμένα-κατανεμημένα ισόποσα στους 12 μισθούς, είτε ξεχωριστά ως «Λοιπές Πηγές» τους αντίστοιχους μήνες πληρωμής των δώρων και του επιδόματος αδείας.
6. Η αποζημίωση απόλυσης θα υπολογίζεται βάσει των αποδοχών που ίσχυαν προ των περικοπών. Το αυτό θα ισχύσει και για τους συντάκτες που συνταξιοδοτούνται μέσα στην τριετία 2012 – 2013 – 2014.
7. Από 1-1-2014 όλοι μισθοί επανέρχονται στα σημερινά, πρό των περικοπών επίπεδα.
* Αν το εν λόγω συμφωνητικό συνυπογραφεί και από τους εργαζόμνεους στα «ΝΕΑ», θα υποβληθεί ως κοινή απόφαση στο ΔΣ της ΕΣΗΕΑ.”
Categories
Κείμενα

ΕΡΤ: «Βγήκε λοιπόν σεργιάνι το χαφιεδότσουρμο…»*

*Θ. Παπακων/νου, Ο Μαύρος Γάτος

Είχαμε δηλώσει σε παλιότερη τοποθέτησή μας ότι δεν θα αφήσουμε τίποτα να πέσει χάμω. Ότι καμία κίνηση που θα είχε σκοπό να διασπάσει και να φοβίσει τους συναδέλφους μας δεν θα μένει αναπάντητη. Ούτε λοιπόν αυτή τη φορά θα σωπάσουμε απέναντι σε αυτούς που νομίζουν ότι αποτελούν τον «κορμό» στην ΕΡΤ και την κατάπτυστη δημόσια επιστολή τους, την οποία δεν άργησαν λεπτό να διαφημίσουν στο ηλεκτρονικό Βήμα, στον Σκάι και στην ηλεκτρονική Καθημερινή, την ημέρα μάλιστα της ΑΠΟΛΥΣΗΣ πάνω από 170 συναδέλφων μας συμβασιούχων – μια επιστολή που δεν δίστασαν να την προβάλουν ως τερματισμό των κινητοποιήσεων στη Δημόσια Ραδιοφωνία και Τηλεόραση.

Το «χαφιεδότσουρμο» αυτό θα μείνει στη μνήμη μας ως μια ντροπιαστική στιγμή στην ιστορία των αγώνων των εργαζομένων στη Δημόσια Ραδιοφωνία και Τηλεόραση. Είχαμε επισημάνει τη λύσσα με την οποία επιτίθονταν σε κάθε μορφή διεκδίκησης και αντίστασης των εργαζομένων απέναντι στις απαιτήσεις Κυβέρνησης – Τρόικας – Καναλαρχών. Μια χούφτα υπηρετών του εκάστοτε συστήματος, από την πρώτη στιγμή φώναζαν «συνθηκολόγηση» και κατάστρωναν πίσω από κλειστές πόρτες σχέδια για τη διάσπαση του ενιαίου μετώπου που είχε δημιουργηθεί ανάμεσα στους εργαζόμενους. Διέβαλαν, λασπολόγησαν, προσέβαλαν, τραμπούκισαν, αλλά επί σχεδόν 3 μήνες δεν κατάφεραν να περάσουν το δικό τους.

Προσπάθησαν να αντικαταστήσουν τις συνελεύσεις με… ανταλλαγές διαδικτυακών απόψεων. Προσπάθησαν ακόμα και να «θεσμοθετήσουν» διαδικτυακή ψήφο. Προσπάθησαν να επιτραπεί να ψηφίσουν ακόμα και εργαζόμενοι που ανήκουν σε άλλες, περιφερειακές, Ενώσεις. Προσπάθησαν να τρομοκρατήσουν. Έταξαν, υποσχέθηκαν, κινδυνολόγησαν, φόβισαν. Διέσπειραν ψεύδη και φήμες, δήθεν «ανώνυμα», στα blog. Διέρρευσαν δήθεν λίστες όπου εμφανίζονται τάχα εργαζόμενοι στην ΕΡΤ να απεργούν και να πληρώνονται. Χωρίς σεβασμό, χωρίς τσίπα.

Είχαμε προειδοποιήσει τους συναδέλφους τότε λέγοντας: «…ζητάμε από τους συναδέλφους μας να έχουν πάντα στο νού τους το ποιόν των ανθρώπων που τους ζητούν να υποστείλουν τη σημαία του αγώνα μας, για να πάρουν τελικά ένα ξεροκόμματο και να το βαφτίσουν νίκη».

Μπορεί η μάχη αυτή να χάθηκε προσωρινά, αλλά κανένα αποτέλεσμα δεν κρίθηκε από ένα μόνο αγώνα. Η ρεβάνς θα έρθει σύντομα (θα τη φέρουν οι ίδιες οι εξελίξεις) και θα είναι για το τσούρμο αυτό σύντομη. Γιατί το μόνο που έχει να προσφέρει είναι υποσχέσεις και απειλές που πηγάζουν από τις πλάτες που τους κάνει η εξουσία και τις οποίες αλαζονικά σκορπούν δεξιά κι αριστερά. Ως κλασικά παπαγαλάκια, κελαηδούν με περισσό θράσος από το κλουβί τους. Όχι όμως για πολύ. Αυτοί που τους διατηρούν εκεί σε λίγο θα είναι παρελθόν, και μαζί τους και το τσούρμο αυτό.

Υ.Γ. Αλήθεια, έχουν ενημερωθεί ποτέ οι υπόλοιποι υπογράφοντες την επιστολή για το τι ακριβώς έχει γίνει όλο αυτό το διάστημα με τις διεκδικήσεις μας; Τι ζητούσαμε και τι «πήραμε»; Τι είναι αυτό που παρουσιάστηκε ως «νίκη» τελικά; Κι αν ναι, ποιος τους ενημέρωσε αρμοδίως και τι ακριβώς τους είπε; Ποιοι έπαιρναν τηλέφωνα ως «εκφραστές της αλήθειας» και τι έλεγαν στους συναδέλφους; Τους είπαν άραγε ότι θα δούνε τα ονοματάκια τους στις φυλλάδες των εργολάβων της ενημέρωσης που θέλουν την ΕΡΤ ανύπαρκτη;

Don’t scab for the bosses / Κάθαρμα των αφεντικών μη γίνεις
Don’t listen to their lies. / Τα ψέματα τους μην ακούς.
Us poor folks haven’t got a chance, / Ευκαιρία εμείς οι φτωχοί δεν έχουμε καμιά,
Unless we organize. / Αν δεν οργανωθούμε.
Which side are you on? / Εσύ σε ποια πλευρά είσαι;
(Τραγούδι των ανθρακωρύχων του Κεντάκι γραμμένο από τη Florence Reece κατά τη διάρκεια της μεγάλης απεργίας του 1931)

ΟΜΑΔΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΕΡΤ – ΜΙΑ ΓΡΟΘΙΑ

Categories
Κείμενα

Εγκληματικότητα και λοιπά δαιμόνια…

Άλλη μια καινοτομία παρουσίασε το συγκρότημα Αλαφούζου. Συγκεκριμένα, στην ιστοσελίδα του Σκάι (skai.gr) εγκαινιάστηκε μετά βαΐων και κλάδων το section skai.gr/crime. Μια online πλατφόρμα αναζήτησης της εγκληματικότητας σε κάθε περιοχή της Αττικής, αλλά και της υπόλοιπης Ελλάδας. Μια interactive διαδικασία ώστε να μάθει ο κάθε πολίτης αν η γειτονιά του είναι «μαγαζί γωνία» ή όχι. Μια πρώτη ματιά στον χάρτη της Αττικής και στα είδη (!) εγκληματικότητας που έχει κάθε περιοχή δίνει την εντύπωση πως ο συγκεκριμένος νομός έχει βγει από κάποιο σενάριο ταινίας που διαδραματίζεται στη Νέα Υόρκη του 1880.

Για το συγκεκριμένο section, την επίβλεψη έχει ο αστυνομικός συντάκτης Δημήτρης Καραστεφανής, που λειτουργεί -κατά το πνεύμα της σελίδας- interactively με τη ΓΑΔΑ, κάτι που εμμέσως αναγράφεται και στη λιτή παρουσίαση του διαδραστικού χάρτη: «Δείτε σε διαδραστικό χάρτη την εγκληματικότητα στη χώρα, σε πραγματικό χρόνο. Καθημερινά στο αστυνομικό δελτίο καταγράφονται: ληστείες κι επιθέσεις στη μέση του δρόμου, εισβολές σε σπίτια, διαρρήξεις και κλοπές. Διαβάστε τον απολογισμό της Αστυνομίας την χρονιά που πέρασε. Θα μπορείτε εύκολα να βγάλετε τα δικά σας συμπεράσματα για την πόλη σας ή ακόμα και για όλη την Ελλάδα».

Κάπως έτσι αντιλαμβάνεται ο Αλαφούζος και ο συγκεκριμένος συντάκτης του ΣΚΑΪ την ενημέρωση του κοινού. Τρομοκρατία και τρομολαγνεία, βορά στην ανάγκη του τηλεορασόπληκτου και gadget-friendly καταναλωτή για «φόβο». Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως ο χάρτης θα βγει και σε application για το i-phone.
Πάντως οι προθέσεις πίσω από το συγκεκριμένο πόνημα είναι κάτι παραπάνω από εμφανείς, καθώς μια μικρή ανάλυση στην τηλεοπτική παρουσίαση της πλατφόρμας από τον ίδιο τον Καραστεφανή στάθηκε πιο πολύ στην πτώση των τιμών των ακινήτων παρά στην υποτίμηση της ίδιας της ζωής των ντόπιων και μεταναστών κατοίκων. Φυσικά και δεν υπήρχε καμία αυταπάτη για μια διαφορετική παρουσίαση. H φασίζουσα ρητορική και οι διαχωρισμοί μεταξύ εγκληματιών μεταναστών, τοξικοεξαρτημένων, εργαζόμενων μεταναστών είναι κάτι αναμενόμενο. Όταν όμως η συγκεκριμένη ρητορική παίρνει τη μορφή δημοσιογραφικής προσφοράς στον πολίτη, «ο οποίος οφείλει να γνωρίζει τι συμβαίνει στη γειτονιά του», τότε η κόκκινη γραμμή μεταξύ φερέφωνου και δημοσιογράφου γίνεται πολύ, μα πάρα πολύ θολή.
Categories
Κείμενα Λάβαμε

Ανταπάντηση στον Σ. Κοτρώτσο (+ εκ νέου απάντηση του Σ. Κοτρώτσου)

Λάβαμε και δημοσιεύουμε αυτούσια παρακάτω ανταπάντηση των πρώην εργαζομένων στις “Αποκαλύψεις” στην απάντηση του Σ. Κοτρώτσου που δημοσιεύσαμε χτες, καθώς και την εκ νέου επιστολή που λάβαμε στην ηλεκτρονική μας διεύθυνση από τον Σ. Κοτρώτσο. Ως “Συνέλευση εργαζομένων, ανέργων και φοιτητών στα ΜΜΕ”, όχι μόνο δεν θα απολογηθούμε στον Σ. Κοτρώτσο για την αλληλεγγύη που δείχνουμε στους απλήρωτους συναδέλφους μας, αλλά νιώθουμε -ύστερα και από τις συκοφαντίες που εκστομίζει εναντίον μας και εναντίον των συναδέλφων- την ανάγκη να την εντείνουμε και να αγωνιστούμε με σθένος στο πλάι τους μέχρι να δικαιωθούν. Στις “περί ανωνυμίας” κατηγορίες θα απαντήσουμε με τον ίδιο τρόπο που απαντάμε σε κάθε λογής αφεντικά που αναμασάνε την ίδια καραμέλα/”επιχείρημα”. Μια σύντομη ματιά στο μπλογκ μας, του οποίου ο Σ. Κοτρώτσος είναι αναγνώστης, αρκεί: Θα μας βρουν κάθε Τρίτη στο κτίριο των ΕΜΜΕ, και φυσικά θα μας βρίσκουν απέναντί τους σε κάθε αγώνα που δίνουν οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ ενάντια στα μικρά και μεγάλα αφεντικά τους. 

Ακολουθεί η ανταπάντηση των συναδέλφων και η νέα επιστολή του Σ. Κοτρώτσου:

Πρώην εργαζόμενοι στις “Αποκαλύψεις”

Ξεκινώντας, να διευκρινίσουμε ότι δεν πρόκειται να μπούμε καν στον κόπο να απαντήσουμε στον κ. Κοτρώτσο σχετικά με τις όψιμες ευαισθησίες του περί «ανωνυμίας». Και για να μη μας χρεώνει την επαγγελματική του εξόντωση, οφείλουμε να του αναγνωρίσουμε και να του υπενθυμίσουμε ένα μεγάλο του ταλέντο, την ευρηματικότητά του στα ψευδώνυμα με τα οποία υπέγραφε τα κίτρινα άρθρα του ή τις γλοιώδεις αυλοκολακείες στην εφημερίδα «Αποκαλύψεις». Ένα φαιδρό παράδειγμα της ευρηματικότητας αυτής (Ιάκωβος Ρογκάκης, ο Κρητικός Ζακ Ρογκ) μπορεί κανείς να βρει εδώ, σχολιασμένο από μια αστική εφημερίδα.

Αλλά μοιάζει πραγματικά αστείο να επικαλείται αφαίρεση δικαιώματος της νομικής του υπεράσπισης ένας άνθρωπος που στα γραφεία της πρώην εφημερίδας του συσσωρεύεται πλήθος αγωγών για συκοφαντική δυσφήμιση, με κατηγορούμενους πρόσωπα τα οποία είχε εφεύρει ο ίδιος για να αποφύγει ακριβώς την ανάληψη οιασδήποτε ευθύνης. Πέρα όμως από τα ψευδώνυμά του, μήπως και το ίδιο του το όνομα δεν αποτελούσε για χρόνια το ψευδώνυμο της Γιάννας και του Θεόδωρου Αγγελόπουλου;

Όσον αφορά, τώρα, τις υβριστικές αναφορές, ζητάμε συγγνώμη αλλά δεν γνωρίζαμε ότι η λέξη «λαμόγια» που τόσο συχνά κοσμεί τις ραδιοφωνικές του εκπομπές και τα συγγραφικά του πονήματα αποτελεί για τον ίδιο ύβρη.

Αφού, λοιπόν, μας ενημερώνει ότι «δε θα κρίνει τις σκοπιμότητες που υπαγορεύουν τη στάση μας», προχωράει σε αποκαλύψεις για τα «ψεύδη» της αφίσας, με την οποία τολμήσαμε δημοσίως να απαιτήσουμε τα δεδουλευμένα μας:
1. Δεν “τζιράρισα” για επτά μήνες τα δεδουλευμένα των εργαζομένων. Η Citizen Α.Ε. έχει οφειλές επτά μηνών για ελάχιστους εργαζόμενους. Οι περισσότεροι δεν πληρώθηκαν τους τελευταίους τρεις ή τέσσερις μήνες. Κατέβαλλα κάθε δυνατή προσπάθεια να διατηρήσω ζωντανή την εφημερίδα -ο χαρακτηρισμός “φυλλάδα” για μία εφημερίδα με διόλου αμελητέο μέσο όρο κυκλοφορίας, δείχνει πόσο εκτιμάτε και αποτιμάτε την εργασία των δημοσιογράφων και τεχνικών που εμφανίζεστε να υπερασπίζεστε. Δεν το κατάφερα, για λόγους που έχω εξηγήσει επαρκώς από την πρώτη στιγμή. Και εξάντλησα, γι αυτό, σχεδόν όλες τις οικονομίες μου, γεγονός που με έχει φέρει, σήμερα, σε δεινή κατάσταση.
Είναι πράγματι άστοχη από μέρους μας η χρήση της λέξης «τζιράρω», καθώς ο ορισμός της είναι «τοποθετώ τα χρήματά μου σε προϊόντα της επιχείρησής μου, με σκοπό να τα πολλαπλασιάσω». Ο κ. Κοτρώτσος από τον Οκτώβριο του 2010 τοποθετούσε, όχι τα δικά του, αλλά τα χρήματα των μισθών των εργαζόμενων που καθυστερούσε στην επιχείρησή του, με σκοπό να τα πολλαπλασιάσει. Αλλά να που δεν πολλαπλασιάστηκαν και έφτασε στη δεινή θέση να τους ανακοινώσει ότι «έπαιξε και έχασαν».
2. Αποτελεί χονδροειδέστατο ψεύδος και απόλυτη συκοφαντία όσα αναγράφονται στην αφίσα περί “off shore στην Κύπρο”. Είναι κρίμα που δεν έχει κανείς το θάρρος να υπογράψει τις ύβρεις αυτές, ώστε να κληθεί να λογοδοτήσει.
Ας αφήσουμε καλύτερα τη συζήτηση για το θάρρος, καθότι εμείς δεν κυκλοφορούμε ούτε κυκλοφορούσαμε ποτέ με την προστασία αστυνομικών, ούτε βέβαια είχαμε τις πλάτες βουλευτών και υπουργών για να μπορούμε να παριστάνουμε τους θαρραλέους. Για τα περί off shore στην Κύπρο θα λογοδοτήσετε εσείς όταν έρθει η ώρα στα ποινικά δικαστήρια.
3. Κανείς εργαζόμενος δεν “εκβιάστηκε” -όπως λέτε, εσείς οι ελάχιστοι αυτόκλητοι υπερασπιστές όλων των άλλων. Το αντίθετο. Έχω αναλάβει, προσωπικά, σημαντικό μέρος των οφειλών, κάτι που μπορεί να επιβεβαιώσει ο πρόεδρος του σωματείου των τεχνικών, υπό την αιγίδα του οποίου έγιναν οι συναντήσεις και οι συνεννοήσεις. Έχω παρέμβει, δε, για αρκετούς εκ των εργαζομένων προκειμένου να βρουν αλλού εργασία. Κάποιοι, έχουν πιάσει, ήδη, δουλειά.
Ας συμπληρώσουμε εδώ κάτι που διέφυγε εντέχνως από τον κ. Κοτρώτσο. «Αναλαμβάνω προσωπικά σημαντικό μέρος των οφειλών» σημαίνει βάζω τους εργαζόμενους να υπογράψουν ένα χαρτί που αναφέρει ότι χρωστάω κάποια δεδουλευμένα και δεν πρόκειται να τα δώσω πριν από το τέλος του 2013, με αντάλλαγμα την υπογραφή της απόλυσής τους, ώστε να μπορούν να πάρουν το ταμείο ανεργίας. Ποιος κακοπροαίρετος ανακάλυψε εκβιασμό είναι πραγματικά αξιοπερίεργο: είναι προφανές ότι πρόκειται για μια συμφωνία με προνομιακούς για τους εργαζόμενους όρους. Και μιας και μας μετρήσατε και μας βρήκατε ελάχιστους, ας μας πείτε πόσους εργαζόμενους εκπροσωπούσε ο πρόεδρος του ξεπουλημένου σωματείου τεχνικών που επικαλείστε για λόγους εντυπωσιασμού (η απάντηση είναι μόλις πέντε).
4. Ο συγγραφέας του κειμένου της αφίσας (προτιμά να) αγνοεί βασικά πράγματα. Οι “Αποκαλύψεις” κυκλοφόρησαν, πρώτη φορά, στις 8 Μαΐου του 2010, και όχι τον Οκτώβριο, όπως αναγράφεται, προφανώς για να δημιουργήσει ψευδείς εντυπώσεις. Από τον Απρίλιο (ένα μήνα πριν την έκδοση) μέχρι και τα Χριστούγεννα, οι εργαζόμενοι πληρώνονταν κανονικά, ή με μικρές καθυστερήσεις. Μετά άρχισαν τα οικονομικά προβλήματα, οι μεγάλες καθυστερήσεις και, τέλος, η αδυναμία πληρωμών.
Εδώ το «ψεύδος» λύνεται με μια προσεκτική ανάγνωση της αφίσας που αναφέρει ότι «αποφάσισε να αναστείλει την έκδοση της εφημερίδας του “Αποκαλύψεις”, την οποία εξέδιδε από τον Οκτώβριο του 2010 στην πλάτη των εργαζόμενων». Και είναι προφανές ότι εννοεί πως εξέδιδε την εφημερίδα από το Μάιο μέχρι το Σεπτέμβριο με τα δικά του (;) λεφτά (για τον Απρίλιο πλήρωσε ελάχιστους εργαζόμενους), και από τον Οκτώβριο, οπότε και άρχισαν οι καθυστερήσεις πληρωμών (15-20 ημερών), με τους μισθούς των εργαζομένων.
5. Πολλοί -η πλειοψηφία- εργαζόμενοι στις “Αποκαλύψεις” δεν μετακινήθηκαν από άλλο μέσο ενημέρωσης (“μεταγραφές”), αλλά ήταν άνεργοι, όταν ήρθαν να εργασθούν. Αυτό, σκοπίμως, το παραβλέπετε, Βεβαίως, τα πράγματα δεν πήγαν καλά, με τα γνωστά αποτελέσματα.
Εδώ η χυδαιότητα που διέπει συνήθως τα αφεντικά ξεπερνά τα εσκαμμένα. Όχι μόνο είναι παράλογο να διεκδικείτε τα δεδουλευμένα σας, υπονοεί, αλλά θα έπρεπε να ευγνωμονείτε το αφεντικό σας, γιατί δημιούργησε για εσάς θέσεις απλήρωτης εργασίας, ώστε να καταπολεμάτε την πλήξη σας. Δεν πρόκειται για τη συνήθη υποτίμηση του χρόνου εργασίας μας από τα αφεντικά, αλλά για υποτίμηση της ζωής μας της ίδιας. Δεν είχανε τι άλλο να κάνουνε στη ζωή τους, υποστηρίζει ο Κοτρώτσος, και γι’ αυτό απλήρωτοι και χαμογελαστοί θα έπρεπε να με ευχαριστούν που τους δίνω τη μοναδική ευκαιρία να βγάζουν την εφημερίδα μου.
6. Φαντάζομαι ότι γνωρίζετε τι συμβαίνει στα περισσότερα μέσα ενημέρωσης. “Κολοσσοί”, μέχρι πρότινος, αδυνατούν να πληρώσουν εργαζόμενους και προμηθευτές. Εγώ ήμουν μόνος και, δυστυχώς, παρέμεινα μόνος, παρά τις υποσχέσεις κάποιων ότι θα επένδυαν στην εφημερίδα. Δεν διαπίστωσα, ωστόσο, να έχει αναρτηθεί κάποια αφίσα με τα πρόσωπα μεγαλοεκδοτών που δεν πληρώνουν τους εργαζόμενους. Φαίνεται, αλλού οι εργαζόμενοι έχουν άλλες “ευαισθησίες” και διεκδικούν με διαφορετικούς τρόπους.
Πρόκειται για τη μόνιμη, ανέξοδη απάντηση των πάσης φύσεως αφεντικών: «γιατί εμένα και όχι τους άλλους;». Παλαιότερα, βέβαια, όταν κάποιο blog είχε ασχοληθεί με τον εκκολαπτόμενο τότε εκδότη Σ. Κοτρώτσο, ο ίδιος τους προέτρεπε σε απαντητική του επιστολή να ασχοληθούν με εκδότες που δεν πληρώνουν τους δημοσιογράφους, και όχι με αυτόν.
«Αντί να ασχοληθείτε με εφημερίδες ανύπαρκτης κυκλοφορίας, εκδότες που δεν πληρώνουν τους εργαζόμενους δημοσιογράφους και, ενίοτε, ασχολούνται με “παράλληλες” δουλειές, προτιμάτε -πάντα πίσω από την ανωνυμία σας- “ευκολότερους στόχους”. Εύγε.»
Έλα, όμως, που αλλάξανε οι καιροί και αυτή τη φορά μας ενημερώνει ότι υπάρχουν και άλλοι που δεν πληρώνουν, και πρέπει να ασχοληθούμε με αυτούς. Και όχι με εκείνον.

Πού είναι, λοιπόν, οι συκοφάντες, κύριε Κοτρώτσο, και ποια ακριβώς είναι τα ψεύδη; Δε φτάνουν οι μισθοί που χρωστάτε, δε φτάνουν οι ανεξόφλητες οφειλές στα ασφαλιστικά ταμεία, δε φτάνει που η εταιρεία σας είναι άφαντη, αφού ξενοικιάσατε τα γραφεία για να μην μπορούν να κοινοποιηθούν οι δικαστικές αποφάσεις και τα πρόστιμα, έχετε τα μούτρα να βγαίνετε και σαν κατήγορος με σηκωμένο το δάχτυλο. Αίσχος!

«Ανώνυμοι Αφισοκολλητές»

ΥΓ. Στη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΑΣ, αυτοί που τόσα χρόνια ζουν μέσα στην απάτη, που διασπάθισαν δημόσιο χρήμα, που εκμεταλλεύονται εργαζόμενους, που έχουν «μαύρους» και ανασφάλιστους, που χρωστάνε δεδουλευμένα μηνών, επιβραβεύονται με εκπομπές στο ραδιόφωνο…

Σεραφείμ Κοτρώτσος

Πραγματικά με μπερδέψατε. Οι συκοφαντικές αφίσες αναρτήθηκαν από πρώην εργαζόμενους (και πόσους;) στις “Αποκαλύψεις”, ή από τη Συνέλευση εργαζομένων και ανέργων φοιτητών στα ΜΜΕ;
Η δεύτερη είναι υπαρκτή και έχει “επώνυμο”, οι πρώτοι είναι “ανώνυμοι”. Δεν πειράζει, όμως.
Τις απαντήσεις μου τις έδωσα. Οι διαπληκτισμοί δεν έχουν καμία σημασία. Ούτω θα καταφύγω στην τακτική των ύβρεων.
Αυτά που μπορώ να κάνω θα τα κάνω, όπως υποσχέθηκα. Και μπορώ να απαριθμήσω ονόματα (για να επικοινωνήσετε μαζί τους) εργαζομένων που δεν συμμερίζονται αυτές τις πρακτικές και θα σας ενημερώσουν για τις συμφωνίες σταδιακής αποπληρωμής οφειλών,
Το ότι δεν αναγνωρίζετε ένα σωματείο τεχνικών (εκπροσωπεί, λέτε πέντε- δεν αναφέρετε, όμως, ότι στο ατελιέ της εφημερίδας ήταν οκτώ όλοι κι όλοι και πως εκείνοι που, συνολικά, προσέφυγαν εναντίον εμού και του συνεταίρου μου Λουκά Κατσώνη είναι τέσσερις ή πέντε επί των 60 εργαζομένων) είναι ζήτημα που αφορά εσάς.
Το σωματείο ενδιαφέρθηκε, οι εργαζόμενοι ζήτησαν τη διαμεσολάβησή του και με αυτό/ και εκείνους συμφώνησα.
Από την πλευρά που εκπροσωπείτε, δεν ήρθε κανείς, παρά τις προσκλήσεις εμού και του συνεταίρου μου.
Επιμένετε, απ΄ ότι καταλαβαίνω, για την off shore στην Κύπρο. Σας επαναλαμβάνω: κάνετε λάθος.
Αλλά αφού επιμένετε, θα έχουμε τη δυνατότητα να αποσαφηνίσουμε τι συμβαίνει και τι είναι ψεύδος και συκοφαντία.
Επαναλαμβάνω, για ακόμα μία φορά, πως οι προσκλήσεις για συνεννόηση παραμένουν εν ισχύ.
Και επαναλαμβάνω πως είναι άδικο να κάνει κανείς “επαναστατική γυμναστική” επί μιας χρεωκοπημένης επιχείρησης, όταν γίνονται τέρατα και σημεία σε άλλες . Δικές σας, ωστόσο, οι επιλογές.
Για όλα τα άλλα έχω δώσει απαντήσεις. Ο λόγος σας και ο λόγος μου.
Ευχαριστώ -όπως και να χει- για τη φιλοξενία…
Σεραφείμ Π. Κοτρώτσος