Categories
Αντιπληροφόρηση Κείμενα

Στον κόσμο των αφεντικών είμαστε όλοι… ανασφάλιστοι

499 επιχειρήσεις στα ΜΜΕ δεν καταβάλλουν τις ασφαλιστικές εισφορές, αποδεικνύοντας ότι ο «εθισμός» στη «μαύρη» εργασία είναι μέγα βίτσιο των εργοδοτών. Οι εργολάβοι της ενημέρωσης χρωστάνε στο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ κοντά στα 40 εκατ. ευρώ (39.182.493 για την ακρίβεια) σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του 2011. 2 μάλιστα «επιχειρηματίες» κήρυξαν πτώχευση χωρίς να ρυθμίσουν τα 100 χιλιάρικα που χρώσταγαν σε εισφορές.

Είναι κανόνας στις γαλέρες των ΜΜΕ (ηλεκτρονικών και μη) η επί μακρόν ανασφάλιστη εργασία, οι απλήρωτες υπερωρίες, και εσχάτως πάνε να γίνουν κανόνας και οι εκβιαστικές μειώσεις μισθών, οι ατομικές συμβάσεις, η ελαστική και εκ περιτροπής εργασία. Το «μπλοκάκι» ήταν και είναι μια πάγια τακτική των εργοδοτών. Μάλιστα έχουν και το θράσος να το θεωρούν αναβάθμιση από τη «μαύρη» εργασία την οποία τη θεωρούν δε και μεγάλο εργασιακό προνόμιο μιας και καταβάλουν μισθούς που προκαλούν ίλιγγο και φτάνουν (κρατηθείτε από καρέκλες και ντιβανομπάουλα) έως και τα 800 ευρώ!

Και όλα αυτά οι εργαζόμενοι του κλάδου τα υφίστανται από την πρώτη μέρα, ελπίζοντας (αν αντέξουν για τόσα, όσα χρόνια) σε μια σύμβαση εργασίας. Μια σύμβαση που πέραν της ένταξής τους στη (ανύπαρκτη πια) Συλλογική Σύμβαση εξασφαλίζει μια υποτυπώδη ασφαλιστική κάλυψη.
Αμ πώς;! (που έλεγε και ο Χατζηχρήστος). Πέραν των περικοπών και της καθυστέρησης καταβολής των δεδουλευμένων, 500 καμάρια του συστήματος, 500 «ανεξάρτητα» αλλά κρατικοδίαιτα σαΐνια της ενημέρωσης, υπονομεύουν και το μέλλον των εργαζομένων. Δεν τους φτάνει που με τα χαράτσια στους μισθούς και με τις απολύσεις παρακρατούν το παρόν μας, με τη καταβολή των εισφορών υπονομεύουν με το έτσι θέλω και το μέλλον μας.
Πολλοί συνάδελφοι ζουν και εργάζονται με την πεποίθηση πως αν καταφέρουν και «μπουν» στο μισθολόγιο τουλάχιστον θα έχουν εξασφαλίσει μια ικανοποιητική ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και μια αξιοπρεπή σύνταξη. Παροχές αυτονόητες, για τις οποίες μάλιστα δεν επιβαρύνεται κανείς άλλος παρά μόνο ο ασφαλισμένος και φυσικά τα αφεντικά. Αλλά ακόμα και αυτοί που είναι στο ταμείο των δημοσιογράφων θα πρέπει να ξέρουν ότι στην εποχή των ισχνών αγελάδων δεν υπάρχει χώρος για εύρωστα ταμεία ή «ευγενή», όπως θέλουν να τα αποκαλούν τα παπαγαλάκια του συστήματος. Αν όλα καταρρέουν γύρω σου από τον νεοφιλελεύθερο σεισμό είναι εγκληματική αφέλεια να θεωρείς ότι θα καταφέρεις να γλιτώσεις στέκοντας όρθιος στην καμένη γη.
Το λογικό θα ήταν ο συνδικαλιστικός φορέας (λέγε με ΕΣΗΕΑ) που συνδέεται άμεσα με το ασφαλιστικό ταμείο να πάρει πρωτοβουλίες. Έστω και για λόγους επιβίωσης. Κι όμως. Σαν… ανέτοιμοι από παλιά, οι εργατοπατέρες του κλάδου και σε αυτό το θέμα αγρόν αγοράζουν. Καμία πρωτοβουλία για τον απαράδεκτο στην εφαρμογή του και χωρίς κανόνες θεσμό της μαθητείας. Καμία δράση για την κατάργηση στην πράξη του δελτίου παροχής υπηρεσιών. Καμία κίνηση ώστε να μην μένουν ακάλυπτοι εκατοντάδες συνάδελφοι στις ηλεκτρονικές γαλέρες της ενημέρωσης. Καμιά αποφασιστικότητα για να προστατευτούν τα εργασιακά δικαιώματα και το δικαίωμα στην εργασία, που στο κάτω κάτω της γραφής αυτά είναι που εξασφαλίζουν τους πόρους των ταμείων. Η απουσία τους εκκωφαντική. Η παρουσία τους οσφυοκαμπτική. Η συνεισφορά τους μηδαμινή. Η ύπαρξη τους ανούσια.

Μόνο οι ίδιοι οι εργαζόμενοι μπορούν να υπερασπιστούν τον εαυτό τους. Εργατοπατέρες και αφεντικά θα τους κλέβουν μια ζωή το παρόν και θα τους στερούν το μέλλον.

Categories
Αντιπληροφόρηση Κείμενα

Το (παρα)κράτος είναι εδώ ενωμένο ΔυΝαΤό – Επίθεση σε καταλήψεις

Η αναίτια και σφοδρή επίθεση των κατασταλτικών δυνάμεων στη σημερινή απεργιακή πορεία δεν ήταν το μόνο γεγονός που εξοργίζει. Η σκληρή επίθεση του κράτους για να αντιμετωπίσει τις αντιστεκόμενες φωνές και να δημιουργήσει ένα τείχος προστασίας των ληστρικών πρακτικών του είναι συνήθης πρακτική. Όσο σύνηθες είναι να επιστρατεύεται ο φασιστικός συρφετός υπό το μανδύα του “αγανακτισμένου πολίτη” για να κεφαλοποιεί δυσάρεστες καταστάσεις και να φτάνει εκεί που δεν μπορεί να φτάσει ο αντίστοιχος κρατικός.
Έτσι, τα χτεσινά γεγονότα που έλαβαν χώρα στα πέριξ της πλατείας Βικτωρίας (επίθεση φασιστών -Χρυσαυγιτών και μη- με την αγαστή συνεργασία των μπάτσων στις καταλήψεις Βίλα Αμαλίας και Σκαραμαγκά καθώς και σε μετανάστες που βρισκόταν στην ευρύτερη περιοχή) συνεχίστηκαν και σήμερα. Η προκαθορισμένη συγκέντρωση των παρακρατικών και λοιπών “αγανακτισμένων πολιτών” εις μνήμη του δολοφονημένου 44χρονου Μανώλη Καντάρη μετατράπηκε και αυτή τη φορά σε επίθεση κατά της κατάληψης Βίλα Αμαλίας. 40 περίπου παρακρατικοί μαζί με τους μπάτσους κινήθηκαν απειλητικά προς την κατάληψη αλλά κόσμος που είχε μαζευτεί για να την περιφρουρήσει αντέδρασε άμεσα και τους απώθησε από τον περιβάλλοντα χώρο.
Μέχρι στιγμής ο (παρα)κρατικός συρφετός παραμένει κοντά στην πλατεία Βικτωρίας δείχνοντας ότι στις κρίσιμες -οικονομικά και κοινωνικά- καταστάσεις που ζούμε ο κοινωνικός κανιβαλισμός, το “όλοι εναντίον όλων”, είναι η μόνη διέξοδος για τη σωτηρία του κράτους και του κεφαλαίου. Ας μην τους κάνουμε τη χάρη!
Categories
Κείμενα Οπτικοακουστικό Υλικό

Πρωτομαγιά απ’ τα παλιά…

Σικάγο, 1886

Into the streets May First! / Into the roaring Square! / Shake the midtown towers! / Shatter the downtown air! / Come with a storm of banners, / Come with an earthquake tread, / Bells, hurl out of your belfries, / Red flag, leap out your red! / Out of the shops and factories, / Up with the sickle and hammer, / Comrades, these are our tools, / A song and a banner! / Roll song, from the sea of our hearts, / Banner, leap and be free; / Song and banner together, / Down with the bourgeoisie! / Sweep the big city, march forward, / The day is a barricade; / We hurl the bright bomb of the sun, / The moon like a hand grenade. / Pour forth like a second flood! / Thunder the alps of the air! / Subways are roaring our milllons– / Comrades, into the square!
Categories
Κείμενα

1880: Μια εργατική έρευνα…

Στις 20 Απριλίου 1880, σαν χτες πριν από 131 χρόνια, ο Καρλ Μαρξ δημοσίευσε στο περιοδικό La Revue socialiste ένα ερωτηματολόγιο (στα αγγλικά εδώ) «με την ελπίδα ότι ίσως παρακινήσουμε μια δημοκρατική κυβέρνηση [τη γαλλική τότε] να ακολουθήσει το παράδειγμα της μοναρχικής κυβέρνησης της Αγγλίας και να οργανώσει κι αυτή μια μεγάλης εμβέλειας έρευνα για τα δεδομένα και τα εγκλήματα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης». Ο Μαρξ έγραφε ότι βασίζεται στην «υποστήριξη όλων των εργατών της πόλης και της υπαίθρου που κατανοούν ότι μόνο οι ίδιοι μπορούν να περιγράψουν με πλήρη γνώση τις δυστυχίες τους και ότι μόνο οι ίδιοι, κι όχι κάποιοι θεόσταλτοι σωτήρες, μπορούν να εφαρμόσουν ενεργητικά τις θεραπείες για τα κοινωνικά δεινά που τους μαστίζουν».

131 χρόνια μετά, στο απόγειο της κρίσης του προηγμένου καπιταλισμού, οι εργάτες στη γαλέρα των ΜΜΕ (σε δημοφιλή σάιτ, σκοτεινές εταιρείες, λαμπερά κανάλια, μοδάτα ραδιόφωνα, λουστραρισμένα περιοδικά, «έγκυρες εφημερίδες»), και φυσικά όχι μόνο, ίσως ταυτιστούν με αρκετές από τις ερωτήσεις του Μαρξ και πάρουν το μήνυμα της έρευνάς του – που δεν ήταν βέβαια η κρατική περίθαλψη αλλά, απλούστατα, η αυτοοργάνωση των εργατών.

1.    Ποιο είναι το επάγγελμά σας;
2.    Το μαγαζί στο οποίο δουλεύετε ανήκει σε καπιταλιστή ή σε ανώνυμη εταιρεία; Δηλώστε τα ονόματα των καπιταλιστών ιδιοκτητών ή διευθυντών της εταιρείας.
3.    Δηλώστε τον αριθμό των εργαζόμενων εκεί.

4.    Δηλώστε την ηλικία τους και το φύλο τους.
5.    Ποια είναι η μικρότερη ηλικία στην οποία ξεκινούν να δουλεύουν εκεί παιδιά (αγόρια ή κορίτσια);
6.    Δηλώστε τον αριθμό των επιστατών και των υπόλοιπων υπαλλήλων που δεν είναι κατώτεροι μισθωτοί.
7.    Υπάρχουν μαθητευόμενοι; Πόσοι;
8.    Πέρα από τους συνήθεις και τακτικούς εργαζόμενους, υπάρχουν εποχιακοί;
9.    Ο εργοδότης αναλαμβάνει δουλειές αποκλειστικά για την τοπική, ή εν γένει για την εγχώρια αγορά, ή για εξαγωγές;
10.    Το μαγαζί βρίσκεται σε χωριό ή πόλη; Δηλώστε το μέρος.
11.    Αν το μαγαζί βρίσκεται στην ύπαιθρο, υπάρχει αρκετή δουλειά στο εργοστάσιο για να ζήσετε ή αναγκάζεστε να τη συνδυάσετε και με αγροτικές δουλειές;
12.    Δουλεύετε με τα χέρια ή με μηχανήματα;
13.    Δώστε λεπτομέρειες για τον καταμερισμό της εργασίας στο εργοστάσιό σας.
14.    Χρησιμοποιείται ατμός ως κινητήρια δύναμη;
15.    Δηλώστε τον αριθμό των δωματίων στα οποία διεξάγονται οι διάφοροι τομείς της παραγωγής. Περιγράψτε την ειδικότητά σας. Περιγράψτε όχι μόνο την τεχνική πλευρά, αλλά και τον κάματο μυών και νεύρων που απαιτείται, καθώς και τη γενική της επίδραση στην υγεία των εργατών.
16.    Περιγράψτε τις συνθήκες υγιεινής στα εργαστήρια: το μέγεθος των δωματίων, τον χώρο που διαθέτει κάθε εργάτης, τον εξαερισμό, τη θερμοκρασία, την επένδυση, τις τουαλέτες, τη γενική καθαριότητα, τον θόρυβο των μηχανών, τη μεταλλική σκόνη, την υγρασία, κ.α.
17.    Υπάρχει δημοτική ή κυβερνητική επίβλεψη των συνθηκών υγιεινής στα εργαστήρια;
18.    Υπάρχουν στη βιομηχανία σας λύματα που είναι επιβλαβή για την υγεία και προκαλούν αρρώστιες στους εργάτες;
19.    Μήπως το μαγαζί κατακλύζεται από μηχανές;
20.    Τηρούνται μέτρα ασφαλείας για τις πηγές ενέργειας, τη γραμμή τροφοδοσίας και τις μηχανές; 
21.    Αναφέρετε ατυχήματα που γνωρίζετε ότι έχουν συμβεί.
22.    Αν δουλεύετε σε ορυχείο, δηλώστε τα μέτρα ασφαλείας που έχει λάβει ο εργοδότης σας για τον εξαερισμό και την αποτροπή εκρήξεων και άλλων ατυχημάτων.
23.    Αν δουλεύετε σε χημικό εργοστάσιο, σε εργοστάσιο σιδήρου, σε εργοστάσιο που παράγει μεταλλικά προϊόντα ή σε οποιαδήποτε άλλη βιομηχανία με ιδιαίτερους κινδύνους για την υγεία, περιγράψτε τα μέτρα ασφαλείας που έχει λάβει ο εργοδότης σας.
24.    Πώς φωτίζεται το εργαστήριό σας (γκάζι, πετρέλαιο, κ.α.);
25.    Υπάρχουν επαρκή μέτρα πυροπροστασίας;
26.    Υποχρεούται νομικά ο εργοδότης ν’ αποζημιώσει τον εργάτη ή την οικογένειά του σε περίπτωση ατυχήματος;
27.    Αν όχι, έχει αποζημιώσει ποτέ όσους έχουν πάψει ατυχήματα ενώ δουλεύουν για να πλουτίσει;
28.    Υπάρχουν οργανωμένες πρώτες βοήθειες στο εργαστήριό σας;
29.    Αν δουλεύετε κατ’ οίκον, περιγράψτε τις συνθήκες του χώρου εργασίας σας. Χρησιμοποιείτε μόνο εργαλεία ή και μικρά μηχανήματα; Σας βοηθούν τα παιδιά σας ή άλλα πρόσωπα (ενήλικα ή ανήλικα, άνδρες ή γυναίκες); Δουλεύετε για ιδιώτες πελάτες ή για εργοδότη; Έρχεστε απευθείας σ’ επαφή μαζί του ή μέσω εργολάβου;
30.    Δηλώστε πόσες ώρες δουλεύετε καθημερινά και πόσες μέρες την εβδομάδα.
31.    Δηλώστε τον αριθμό των αργιών σας σε ετήσια βάση.
32.    Τι διαλείμματα υπάρχουν στην εργάσιμη μέρα σας;
33.    Γευματίζετε σε καθορισμένη ώρα ή ακανόνιστα; Τρώτε στη δουλειά ή εκτός δουλειάς;
34.    Η δουλειά συνεχίζεται κατά τη διάρκεια των γευμάτων;
35.    Αν χρησιμοποιείται ατμός, πότε ξεκινά και πότε σταματά;
36.    Η δουλειά συνεχίζεται τη νύχτα;
37.    Δηλώστε τον αριθμό των ωρών εργασίας παιδιών και ανηλίκων κάτω των 16 ετών.
38.    Υπάρχουν βάρδιες αν τα παιδιά και οι ανήλικοι αντικαθιστούν το ένα το άλλο κατά τις ώρες εργασίας;
39.    Η κυβέρνηση ή ο δήμος έχει εφαρμόσει τους νόμους περί παιδικής εργασίας; Οι εργοδότες τηρούν αυτούς τους νόμους;
40.    Υπάρχουν σχολεία για τα παιδιά και τους ανηλίκους που εργάζονται στον κλάδο σας; Αν ναι, σε ποιες ώρες γίνονται τα μαθήματα; Ποιος διοικεί τα σχολεία; Τι διδάσκεται σε αυτά;
41.    Αν η δουλειά συνεχίζεται μέρα-νύχτα, ποια είναι η σειρά στις βάρδιες;
42.    Πόσο επιμηκύνεται συνήθως η εργάσιμη μέρα σε περιόδους αυξημένης δουλειάς;
43.    Τα μηχανήματα καθαρίζονται από ειδικευμένο προσωπικό ή τα καθαρίζουν τζάμπα οι εργάτες εν ώρα εργασίας;
44.    Ποιοι κανονισμοί και ποια πρόστιμα υπάρχουν για όσους αργοπορούν; Πότε ξεκινά το ωράριο και πότε ξαναρχίζει μετά το διάλειμμα για δείπνο;
45.    Πόσο χρόνο χάνετε πηγαίνοντας στη δουλειά κι επιστρέφοντας σπίτι;
46.    Τι είδους σύμβαση έχετε με τον εργοδότη σας; Εργάζεστε με τη μέρα, με τη βδομάδα, με το μήνα κ.ο.κ.;
47.    Ποιοι είναι οι όροι απόλυσης ή αποχώρησης από την εργασία;
48.    Σε περίπτωση παραβίασης της σύμβασης, τι ποινή επιβάλλεται στον εργοδότη, αν είναι αυτός υπαίτιος της παραβίασης;
49.    Τι ποινή μπορεί να επιβληθεί στον εργάτη, αν είναι αυτός υπαίτιος της παραβίασης;
50.    Αν υπάρχουν μαθητευόμενοι, ποιοι είναι οι όροι της σύμβασής τους;
51.    Η δουλειά σας είναι μόνιμη ή περιστασιακή;
52.    Η δουλειά στον κλάδο σας είναι εποχιακή ή σχετικά σταθερή μέσα στο έτος; Αν εργάζεστε εποχιακά, πώς ζείτε τον υπόλοιπο καιρό;
53.    Πληρώνεστε με την ώρα ή με το κομμάτι;
54.    Αν πληρώνεστε με την ώρα, είναι ανά ώρα ή ανά μέρα;
55.    Πληρώνεστε υπερωρίες; Πόσο;
56.    Αν πληρώνεστε με το κομμάτι, πώς καθορίζεται η αμοιβή σας; Αν δουλεύετε σε βιομηχανίες όπου η δουλειά μετριέται με την ποσότητα ή με το βάρος, όπως στα ορυχεία, μήπως οι εργοδότες ή τα τσιράκια τους σας εξαπατούν για να σας παρακρατήσουν μέρος της αμοιβής σας;
57.    Αν πληρώνεστε με το κομμάτι, μήπως η ποιότητα του προϊόντος χρησιμοποιείται ως πρόσχημα για άδικες παρακρατήσεις από την αμοιβή σας;
58.    Όσο κι αν πληρώνεστε, όπως κι αν πληρώνεστε (με την ώρα ή με το κομμάτι), πότε πληρώνεστε; Με άλλα λόγια, ποια είναι η πίστωση που δίνετε στον εργοδότη σας για να σας πληρώσει για δουλειά που έχετε ήδη κάνει; Πληρώνεστε μια εβδομάδα αργότερα, ένα μήνα αργότερα, κ.ο.κ.;
59.    Έχετε παρατηρήσει αν καθυστερήσεις στην πληρωμή σάς οδηγούν συχνά σε ενεχυροδανειστήρια, όπου δανείζεστε με υψηλά επιτόκια και στερείστε πράγματα που χρειάζεστε; Ή αν σας κάνουν να αναλαμβάνετε εσείς χρέη των εργοδοτών και να πέφτετε θύμα τους γιατί είστε οφειλέτες τους; Ξέρετε περιπτώσεις όπου εργάτες έχουν χάσει τα λεφτά τους λόγω πτώχευσης ή χρεοκοπίας των εργοδοτών τους;
60.    Οι αμοιβές πληρώνονται απευθείας από τον εργοδότη ή από μεσάζοντές του (π.χ. εργολάβους);
61.    Αν οι αμοιβές πληρώνονται από εργολάβους ή άλλους μεσάζοντες, ποιοι είναι οι όροι της σύμβασής σας;
62.    Πόσα πληρώνεστε ανά εργάσιμη μέρα;
63.    Πόσα πληρώνονται οι γυναίκες και τα παιδιά που εργάζονται μαζί σας στο ίδιο μαγαζί;
64.    Πόσο ήταν το υψηλότερο ημερομίσθιο στο μαγαζί σας τον περασμένο μήνα;
65.    Πόση ήταν η υψηλότερη αμοιβή με το κομμάτι στο μαγαζί σας τον περασμένο μήνα;
66.    Πόση ήταν η δική σας αμοιβή το ίδιο διάστημα και, αν έχετε οικογένεια, πόση ήταν η αμοιβή του/της συζύγου και των παιδιών σας;
67.    Οι αμοιβές δίνονται αποκλειστικά σε χρήμα ή και σε άλλη μορφή;
68.    Αν νοικιάζετε κατοικία από τον εργοδότη σας, με ποιους όρους; Παρακρατείται το νοίκι από την αμοιβή σας;
69.    Ποιες είναι οι τιμές αναγκαίων εμπορευμάτων, όπως:
–    Ενοίκιο κατοικίας, όροι μίσθωσης, αριθμός δωματίων, πρόσωπα που ζουν σε αυτά, επισκευές, ασφάλιση, αγορά κι επισκευή επίπλων, θέρμανση, φως, νερό, κ.α.
–    Διατροφή (…)
–    Ένδυση (…), πλύσιμο, καθαριότητα κ.α.
–    Διάφορες δαπάνες, όπως αλληλογραφία, δάνεια, ενέχυρα, εκπαίδευση παιδιών, εφημερίδες, βιβλία κ.α., ταμεία αλληλοβοήθειας, συνδικάτα, ενώσεις, εργατικές συλλογικότητες κ.α.
–    Δαπάνες που προκύπτουν από τα καθήκοντά σας
–    Φόροι

70.    Προσπαθήστε να κάνετε έναν εβδομαδιαίο κι ετήσιο προϋπολογισμό εσόδων-εξόδων για εσάς και την οικογένειά σας.
71.    Έχετε παρατηρήσει προσωπικά τυχόν μεγαλύτερες αυξήσεις στις τιμές βασικών προϊόντων, π.χ. ενοικίου, τροφίμων, σε σχέση με τις αυξήσεις σε μισθούς;
72.    Δηλώστε τις αλλαγές σε μισθούς εξ όσων γνωρίζετε προσωπικά.
73.    Περιγράψτε τις αυξήσεις μισθών στις λεγόμενες περιόδους ευημερίας.
74.    Περιγράψτε τυχόν διακοπές στην απασχόληση εξαιτίας αλλαγών στη μόδα και επιμέρους ή γενικών κρίσεων. Περιγράψτε τις δικές σας ακούσιες περιόδους αργίας.
75.    Συγκρίνετε την τιμή των εμπορευμάτων που παράγετε ή των υπηρεσιών που παρέχετε με την τιμή της εργασίας σας.
76.    Παραθέστε, εξ όσων γνωρίζετε προσωπικά, περιπτώσεις εργατών που έχουν εκδιωχθεί λόγω εισαγωγής μηχανημάτων ή άλλων βελτιώσεων.
77.    Σε σχέση με την εξέλιξη των μηχανημάτων και την αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας, η ένταση και η διάρκειά της έχουν αυξηθεί ή μειωθεί;
78.    Γνωρίζετε περιπτώσεις αυξήσεων μισθών λόγω βελτιώσεων στην παραγωγή;
79.    Γνωρίζετε περιπτώσεις κατώτερων μισθωτών που θα μπορούσαν να πάρουν σύνταξη στα 50 τους και να ζουν με τα χρήματα που έβγαλαν από τη μισθωτή τους εργασία;
80.    Πόσα χρόνια μπορεί να δουλεύει στον κλάδο σας ένας μέσος εργάτης;
81.    Υπάρχουν εργατικές συλλογικότητες στον κλάδο σας, και πώς λειτουργούν; Στείλτε μας τα καταστατικά και τους κανονισμούς τους.
82.    Πόσες απεργίες γνωρίζετε ότι έχουν γίνει στον κλάδο σας;
83.    Πόσο διήρκεσαν αυτές οι απεργίες;
84.    Ήταν γενικές ή επιμέρους απεργίες;
85.    Είχαν αίτημα την αύξηση των μισθών ή έγιναν κατά της μείωσης των μισθών, ή μήπως συνδέονταν με το ωράριο, ή είχαν άλλα αίτια;
86.    Τι αποτελέσματα είχαν;
87.    Πείτε για τη δράση των διαιτητικών δικαστηρίων.
88.    Οι απεργίες στον κλάδο σας υποστηρίχθηκαν ποτέ από απεργίες εργατών σε άλλους κλάδους;
89.    Περιγράψτε τους κανονισμούς και τα πρόστιμα που ορίζει ο εργοδότης σας για τη διοίκηση των μισθωτών εργατών του.
90.    Υπήρξαν ποτέ εργοδοτικές ενώσεις με σκοπό την επιβολή μειώσεων στους μισθούς, την επιμήκυνση του ωραρίου, την παρεμπόδιση απεργιών και γενικά την επιβολή της δικής τους βούλησης;
91.    Γνωρίζετε περιπτώσεις που η κυβέρνηση έκανε άδικη χρήση των ένοπλων δυνάμεων, που τις έθεσε στην υπηρεσία εργοδοτών και κατά των εργατών;
92.    Γνωρίζετε περιπτώσεις που η κυβέρνηση παρενέβη για να προστατέψει εργάτες από τους εκβιασμούς εργοδοτών και παράνομων ενώσεών τους;
93.    Η κυβέρνηση προσπαθεί να διασφαλίσει την τήρηση της υπάρχουσας εργασιακής νομοθεσίας ενάντια στα συμφέροντα των εργοδοτών; Οι επιθεωρητές της κάνουν το καθήκον τους;
94.    Υπάρχουν στο μαγαζί σας ή στον κλάδο σας ταμεία αλληλοβοήθειας για την κάλυψη ατυχημάτων, ασθενειών, θανάτων, προσωρινών αναπηριών, γηρατειών, κ.α.; Στείλτε μας τα καταστατικά και τους κανονισμούς τους.
95.    Η συμμετοχή σε αυτές τις ενώσεις είναι προαιρετική ή υποχρεωτική; Τα αποθεματικά τους ελέγχονται αποκλειστικά από τους εργάτες;
96.    Αν οι εισφορές είναι υποχρεωτικές, και υπό τον έλεγχο των εργοδοτών, παρακρατούνται από τους μισθούς; Οι εργοδότες πληρώνουν τόκους γι’ αυτή την παρακράτηση; Επιστρέφουν τα παρακρατηθέντα ποσά στους εργάτες όταν αποχωρούν από την εργασία ή απολύονται; Γνωρίζετε περιπτώσεις που εργάτες έχουν επωφεληθεί από τα λεγόμενα συνταξιοδοτικά προγράμματα, τα οποία ελέγχονται από τους εργοδότες, αλλά το αρχικό κεφάλαιο των οποίων παρακρατείται προκαταβολικά από τους μισθούς των εργατών;
97.    Υπάρχουν συντεχνίες στον κλάδο σας; Πώς ελέγχονται; Μισθώνουν εργάτες όπως κάνουν και οι καπιταλιστές; Στείλτε μας τα καταστατικά και τους κανονισμούς τους.
98.    Υπάρχουν μαγαζιά στον κλάδο σας όπου η πληρωμή γίνεται εν μέρει σε μισθούς και εν μέρει υπό τη μορφή του λεγόμενου μεριδίου από τα κέρδη; Συγκρίνετε τα ποσά που παίρνουν αυτοί οι εργάτες με τα ποσά που παίρνουν άλλοι εργάτες οι οποίοι δεν συμμετέχουν στα λεγόμενα μερίδια από τα κέρδη. Δηλώστε τις υποχρεώσεις των εργατών που ζουν σε αυτό το σύστημα: μπορούν να κάνουν απεργίες κ.α., ή τους επιτρέπεται μόνο να είναι αφοσιωμένοι υπηρέτες των εργοδοτών τους;
99.    Ποια είναι η γενική σωματική, πνευματική και ηθική κατάσταση των εργατών και των εργατριών που δουλεύουν στον κλάδο σας;
100.    Γενικές παρατηρήσεις.

Categories
Ανακοινώσεις Ανοικτής Συνέλευσης Κείμενα

Είμαστε πληροφοριακοί εργάτες και όχι απεργοσπάστες

Το παρακάτω κείμενο μοιράζεται αυτές τις μέρες από τη συνέλευσή μας σε sites/portals ενόψει και της επερχόμενης επαναλαμβανόμενης 48ωρης απεργίας στα ΜΜΕ .

Τα ειδησεογραφικά sites/portals ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια πάνω στο μουντό έδαφος της κρίσης των (παραδοσιακών) ΜΜΕ και της ταυτόχρονης ολομέτωπης επίθεσης των αφεντικών στις εργατικές κατακτήσεις. Σ’ αυτά, ο τρόπος εργασίας γίνεται όλο και πιο σύγχρονος στις (αλλοτριωτικές) απαιτήσεις της ψηφιακής εποχής, αλλά το μοντέλο του εργαζομένου παραπέμπει σε μισθωτό σκλάβο του 19ου αιώνα, που δουλεύει εξαντλητικά ωράρια για μισθούς κάτω από το όριο της φτώχειας.

Μόνο μια οικτρή μειοψηφία εργαζομένων αμείβεται με βάση τις συμβάσεις των συνδικαλιστικών ενώσεων των συντακτών. Από τους υπόλοιπους, οι πιο «τυχεροί» έχουν σύμβαση ΙΚΑ, οι πιο πολλοί δουλεύουν ως «ελεύθεροι επαγγελματίες» με «μπλοκάκι», αρκετοί δουλεύουν ανασφάλιστοι με «μαύρα» μηνιάτικα, και δεν είναι λίγοι αυτοί που δουλεύουν τελείως απλήρωτοι ως «μαθητευόμενοι» στο «μαγικό κόσμο» της δημοσιογραφίας. Για τη συντριπτική πλειοψηφία, λοιπόν, που δεν έχει υπογράψει κάποια συλλογική σύμβαση, οι μισθοί κυμαίνονται από 300 ως 700 ευρώ, ενώ τα ωράρια εργασίας μπορούν να φτάσουν και τις 12 συνεχόμενες μέρες εργασίας με 4 μόνο ρεπό τον μήνα, συν υπερωρίες και δουλειά από το σπίτι, και με αργίες – απεργίες να αποτελούν άγνωστες λέξεις.

Η δουλειά χωρίς συλλογική σύμβαση, η «παράνομη» «μαύρη εργασία» και το «νόμιμο» «μπλοκάκι» υπηρετούν την ανάγκη των αφεντικών να μεγαλώνουν τα κέρδη από την υπερεργασία μας. Μας κλέβουν έμμεσο μισθό από τα ένσημα που δεν μας κολλάνε. Μας κλέβουν άμεσο μισθό από τις υπερωρίες τη νύχτα, τα Σαββατοκύριακα και τις αργίες που δεν μας τις πληρώνουν παραπάνω, όπως και από τα επιδόματα που δεν μας δίνουν. Μας κλέβουν χρόνο ζωής και υποτιμούν την αξιοπρέπεια μας μέσω των εξαντλητικών ωραρίων και των συνεχόμενων ημερών εργασίας χωρίς ρεπό.

Τέλος, μας απαγορεύουν τον συνδικαλισμό, με την απειλή της απόλυσης να καραδοκεί απέναντι σε κάθε ατομική μας άρνηση να γίνουμε πειθήνια ρομπότ που απλώς θα κάνουν copy-paste τη φωνή των αφεντικών. Βέβαια, για την έλλειψη συνδικαλιστικών δικαιωμάτων φέρουν μεγάλη ευθύνη και οι κάθε λογής εργατοπατέρες που, κρατώντας τις πόρτες των σωματείων κλειστές σ’ εμάς τους επισφαλώς εργαζόμενους, απολαμβάνουν ως συντεχνία τις εισφορές από το αγγελιόσημο και τα αγαθά της αργομισθίας.

Όμως σε καμία περίπτωση δεν είναι λύση να γινόμαστε απεργοσπάστες απέναντι στις απεργίες που κηρύσσουν τα κλαδικά σωματεία (γραφειοκρατικά και μη) για την προάσπιση αυτού που και εμείς χρειαζόμαστε: της συλλογικής σύμβασης. Η μόνη λύση είναι o μακροχρόνιος αυτόνομος αγώνας, η συλλογική μας αυτοοργάνωση έτσι ώστε να καταφέρουμε να απεργήσουμε, για να διεκδικήσουμε και να κερδίσουμε τα αυτονόητα που προσπαθούν να αφαιρέσουν και από τους υπόλοιπους εργαζόμενους του κλάδου.

Τη στιγμή που οι εργαζόμενοι των ΜΜΕ βρίσκονται σε αναβρασμό και προχωρούν σε απεργιακές κινητοποιήσεις με χαρακτηριστικά διαρκείας, είναι η κατάλληλη στιγμή να κάνουμε κι εμείς τις πρώτες μας συναντήσεις και να αντιμετωπίσουμε συλλογικά τη γενικευμένη απεργοσπασία που ετοιμάζουν τα αφεντικά στα site/portals που δουλεύουμε. Αν η απεργία ως ατομική επιλογή οδηγεί στην απόλυση, η απεργία ως συλλογική κατάκτηση μπορεί να οδηγήσει στην ικανοποίηση των αιτημάτων μας.


ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:

– Βασικό μισθό, με βάση τις συλλογικές συμβάσεις των συντακτών.
– Πλήρη ασφάλιση και ένσημα για την περίθαλψη μας. Κανείς «μαύρος» – κανένα «μπλοκάκι» – Πλήρως αμειβομένη πρακτική άσκηση.
– Ρεπό δυο φορές την εβδομάδα και υπερωριακή αμοιβή για Σαββατοκύριακα και αργίες.
– Συνδικαλιστικά δικαιώματα, άνοιγμα των σωματείων στους εργαζόμενους σε sites/portals.

ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΣΤΙΣ ΔΥΟ 48ΩΡΕΣ ΑΠΕΡΓΙΕΣ 07/04-11/04
Συνέλευση έμμισθων, άμισθων, «μπλοκάκηδων», «μαύρων», ανέργων και φοιτητών στα ΜΜΕ
Categories
Κείμενα

Μεγάλη η Χάρη του (για την απεργία στις Αττικές)

Στις 31 Μαρτίου ο πρόεδρος του Συνδέσμου Επιχειρήσεων Περιοδικού Τύπου και ιδιοκτήτης των «Αττικών Εκδόσεων» Θ. Φιλιππόπουλος απέστειλε στους εργαζόμενους του επιστολή με την οποία προσπαθεί να αποκαταστήσει το «οικογενειακό κλίμα» της επιχείρησης, όπου εργαζόμενοι και αφεντικά συνεργάζονται ειρηνικά για την συλλογική «πρόοδο και ευημερία».

Γεγονός είναι, ότι η «εργασιακή ειρήνη» στην επιχείρηση έχει πληγεί τις τελευταίες μέρες, μετά την σωστά περιφρουρημένη, άρα πετυχημένη, 48ώρη απεργία που οργάνωσαν η ΕΣΠΗΤ και το Σωματείο Λιοθογράφων την Δευτέρα και την Τρίτη. Αυτή η απεργία ήρθε ως απάντηση στην απόλυση 3 εργαζομένων που πρωτοστάτησαν στις κινητοποιήσεις ενάντια στην υπογραφή ατομικών συμβάσεων και την αποδοχή της εκ περιτροπής εργασίας που με τόσο ζήλο προωθεί το εν λόγω αφεντικό, όχι μόνο για το μαγαζί του, αλλά για το σύνολο του κλάδου στον οποίο προεδρεύει (άλλωστε τον δρόμο του έσπευσε να ακολουθήσει κι ο «ομογάλακτος» του Π. Κωστόπουλος).
Γεγονός είναι επίσης ότι «η γυναίκα του Καίσαρα, δεν αρκεί να είναι, πρέπει και να φαίνεται τίμια ». Τα αφεντικά που πλούτισαν από την προώθηση του life-style, καταναλωτικού, νεογιάπικου πνεύματος στις περιοδικές εκδόσεις (μαζί με την συνακόλουθη ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, όπου οι εργαζόμενοι θεωρούνται εδώ και πάρα πολλά χρόνια «ελευθέρως συνεργαζόμενοι» με «μπλοκάκια») στις δύσκολες εποχές που διανύουμε -επειδή μας πετσοκόβουν τους μισθούς, μας πεθαίνουν στην δουλειά και μας απολύουν όταν αντιστεκόμαστε- οφείλουν πρώτα απ’ όλα να συνεχίσουν να πουλάν το παραμύθι τους, ότι «η επιχείρηση σας αγαπά, αγαπήστε την επιχείρηση κι όλα θα πάνε καλά».
Ο εν λόγω γιάπης αποδεικνύει πόσο large και υπεράνω είναι, δηλώνοντας ότι δεν θα κατακρατήσει τους μισθούς των εργαζομένων που απήργησαν, γιατί «τουλάχιστον το 90% των εργαζομένων επιθυμούσε να εργαστεί κανονικά». Ως «άνθρωποι εκτός πραγματικότητας», ήμασταν έτοιμοι να αναγνώσουμε ανάμεσα στις γραμμές ότι ετοιμάζει επιπλέον απολύσεις 10% επί του προσωπικού, αλλά ο Θεοχάρης μας προλαβαίνει: «Φυσικά ουδείς μπορεί να γνωρίζει ποιος επιθυμούσε να εργαστεί και ποιος να απεργήσει», ήτοι σ’ αυτό το 10% μπορεί να είναι ο καθένας από τους εργαζόμενους, αν τυχόν βρεθεί κάποιος τρόπος να μάθει το Μεγάλο Αφεντικό ποιος θέλει να δουλέψει και ποιος όχι στις απεργίες που έρχονται. Ρουφιάνοι, εργοδοτική τρομοκρατία, εργοδοτικοί κι άλλα τέτοια αποτελούν άλλωστε ξεχασμένες από την δεκαετία του ’70 εκφράσεις κλισέ που καμιά σχέση δεν έχουν με την σημερινή πραγματικότητα που βιώνουν οι εργαζόμενοι των Αττικών Εκδόσεων.
Ο Μεγάλος Πατέρας καθησυχάζει επίσης τους συνεργάτες του λέγοντας τους ότι οι μειώσεις μισθών που προτείνει για το σύνολο του κλάδου στις διαπραγματεύσεις με την ΕΣΠΗΤ δεν αφορούν αυτούς, αφού αυτοί έχουν την τύχη να έχουν αφεντικό Αυτόν, τον Θεό αυτοπροσώπως, που είναι τόσο Μεγάλος που θα κόψει τους μισθούς στα άλλα περιοδικά και θα προστατεύσει το κοπάδι του (το οποίο φρόντισε να σφάξει πρώτο βεβαίως, βεβαίως). Επίσης διαψεύδει τις φήμες ότι η εκ περιτροπής εργασία θα οδηγήσει σε έξοδο από το ασφαλιστικό ταμείο ΕΤΑΠ ΜΜΕ τους εργαζόμενους που δεν συμπληρώνουν τον απαραίτητο κατώτατο ασφαλιστικό μισθό. Και ας υπάρχουν απτά παραδείγματα εργαζομένων που θα αναγκαστούν να ασφαλιστούν στο ΤΕΒΕ λόγω αυτού του κανονισμού στο καταστατικό του ΕΤΑΠ ΜΜΕ και ας έχει βγάλει ανακοίνωση η ΕΣΠΗΤ για το θέμα. «Δεν έχει ούτε νομική, ούτε καμία άλλη υπόσταση», αναφέρει έτσι απλά, χωρίς παραπάνω εξηγήσεις, ο Παντογνώστης των νόμων και των κανονισμών, ο πρώτος που κατάφερε (μέσω του γιάπη νομικού του καρνάβαλου) να μην πείσει αστικό δικαστήριο ότι είναι παράνομη και καταχρηστική η 48ώρη απεργία που κηρύχθηκε!
Τα καλύτερα όμως τα κρατά για το τέλος! «Υπάρχει μια διαρκής προσπάθεια παραπληροφόρησης που σκοπό έχει να σπάσει το αρραγές μέτωπο εργαζομένων- επιχείρησης». Μια φωνή και μια γροθιά -που θα λέγανε και το ’70- το αφεντικό μαζί με τους εργαζόμενους αμύνονται απέναντι στον εξωτερικό εχθρό, όπως παρουσιάζονται οι αλληλέγγυοι που απάντησαν με εργατικό τσαμπουκά στον τσαμπουκά της εργοδοσίας. «Η επιχείρηση είστε εσείς οι ίδιοι, χωρίς εσάς δεν υπάρχει, και τα συμφέροντα είναι απολύτως κοινά», διαβεβαιώνει ο Θεός και οι πιστοί – υπήκοοι του μπορούν επιτέλους να κοιμηθούν ευτυχισμένοι που ο Ήλιος ξαναβρέθηκε στο κέντρο του Σύμπαντος και αυτοί μπορούν να εργάζονται για την Θεία Χάρη του ευτυχισμένοι, υπάκουοι, πειθαρχημένοι και πάνω απ’ όλα αυτόβουλοι και ευτυχισμένοι! Άλλωστε “η επιχείρηση σας προστατεύει” με το να μειώνει τους μισθούς και να σας απολύει. Ή μήπως όχι;
Categories
Δράσεις Κείμενα Νέα από τα μαγαζιά Παρεμβάσεις

Παρέμβαση στις "Αποκαλύψεις" του Κοτρώτσου

Πραγματοποιήθηκε σήμερα 24 Φλεβάρη 2010, παρέμβαση στο μαγαζί του Σεραφείμ Κοτρώτσου “Αποκαλύψεις”, στο Μαρούσι. Μέλη της συνέλευσής μας βρεθήκαμε στο κτίριο που στεγάζει την επιχείρηση αντιδρώντας στη μη καταβολή δεδουλευμένων εδώ και τουλάχιστον 3 μήνες από την εργοδοσία.
Δεν μπορούμε να ισχυριστούμε, δυστυχώς, ότι το αφεντικό καθώς και τα τρία στελέχη που συναντήσαμε στο γραφείο του χάρηκαν με την επίσκεψή μας. Ο μεν Κοτρώτσος αρχικά προσπάθησε να μιας πιάσει στο χαλαρό την κουβεντούλα, εξηγώντας μας ότι ήρθαμε σε “ιδανική” συγκυρία αφού σήμερα σκόπευε να πληρώσει στους εργαζομένους μερικά χρωστούμενα. Όταν κατάλαβε ότι δεν ήμασταν εκεί για διάλογο ξεκίνησε τους ψευτοτσαμπουκάδες. Τα πνεύματα οξύνθηκαν λιγάκι όταν κάποιοι από εμάς του υπενθυμίσαμε μερικές από τις παλιές του “επιχειρηματικές δραστηριότητες”. Ως γνήσιο αφεντικό που σέβεται τον εαυτό του αντέδρασε ενστικτωδώς, απειλώντας με μήνυση και αποκαλώντας μας ημιμαθείς, ανόητους και χαζοχαρούμενους. Η παρέμβαση μας ολοκληρώθηκε μετά τη δέσμευση του ότι μέχρι τέλος Μάρτη όλα τα δεδουλευμένα θα έχουν καταβληθεί και η εφημερίδα δεν πρόκειται να κλείσει. Τα δε στελέχη-τσιράκια, παρουσία των οποίων εκτυλίχθηκε ο “διάλογος”, παρακολούθησαν την αντιπαράθεση μας με το αφεντικό τους, γουρλώνοντας τα μάτια και βγάζοντας το σκασμό.
Ακολουθεί το κείμενο που μοιράστηκε στους εργαζομένους που βρίσκονταν στο κτίριο εκείνη τη στιγμή:   
 Ο Κοτρώτσος ένθερμος υποστηρικτής του κινήματος “Δεν Πληρώνω”…

Πριν από ένα περίπου μήνα η φυλλάδα «Αποκαλύψεις» κυκλοφόρησε με ένθετο το φυλλάδιο των επιτροπών ενάντια στα διόδια και πρόταγμα «δεν πληρώνω». Κάποιος κακοπροαίρετος θα ισχυριζόταν ότι ο εκδότης της εν λόγω εφημερίδας Σεραφείμ Κοτρώτσος αποφάσισε να αρχίσει να γλύφει εκεί που μέχρι πρωτίστως έφτυνε μπας και πουλήσει κανένα φύλλο παραπάνω. Η αλήθεια όμως είναι ότι ο Σεραφείμ θυμήθηκε το «αριστερό» του παρελθόν και προσχώρησε τόσο θεωρητικώς όσο και εμπράκτως στο κίνημα «Δεν πληρώνω».

Οι πρώτοι βέβαια που συνειδητοποίησαν αυτή του την επιλογή ήταν οι εργαζόμενοι της εφημερίδας του. Η μεγάλη πλειοψηφία αυτών έχει να πληρωθεί από τον Νοέμβριο του περασμένου έτους μετρώντας ήδη οφειλόμενα 4 μηνών, κάποιοι λιγότεροι (οι τυχεροί) έχουν 3 μήνες απλήρωτοι ενώ υπάρχουν και ελάχιστοι στους οποίους χρωστάει μισθούς 6 και 7 μηνών.

Η κοροϊδία και ο εμπαιγμός όμως έχουν και τα όριά τους και ο Κοτρώτσος τα έχει ξεπεράσει προ πολλού. Αρθράκια που κατακεραυνώνουν τους κλέφτες, μύδροι ενάντια στη λογική του «μαζί τα φάγαμε», «αποκαλύψεις» για τα εξοπλιστικά που βύθισαν τη χώρα στην ύφεση, κραυγές για να μπούνε φυλακή οι ένοχοι του σκανδάλου Siemens, οργή για τα «παπαγαλάκια» του ΔΝΤ.
Για δες ποιός μιλάει.

Ο αχυράνθρωπος της ντόπιας ολιγαρχίας

Δύο είναι τα κύρια χαρακτηριστικά του Κοτρώτσου που παραμένουν αναλλοίωτα στο χρόνο, ο ιδεολογικοπολιτικός χαμαιλεοντισμός και η αριβίστικη αισχρότητα με την οποία αντιμετωπίζει τους ανθρώπους που τον περιβάλλουν. Σε αυτά τα δύο αλλά και στην ευτελή του προσωπικότητα οφείλει την κοινωνική ανέλιξη που είχε μέσα στο χρόνο μιας και τα αφεντικά τις περισσότερες φορές προτιμούν για αρλεκίνους τους, τενεκέδες ξεγάνωτους.

Αν και εργάστηκε ως δημοσιογράφος στα ανταποκριτικά γραφεία διαφόρων εφημερίδων στη Θεσσαλονίκη, ήταν παντελώς άγνωστος. Για αυτό και πολλοί εξεπλάγησαν όταν ξαφνικά ανέλαβε τον Οκτώβριο του 1996 τη διεύθυνση της εφημερίδας «Εξουσία» η οποία μετά από 4 χρόνια στα χέρια του, έκλεισε. Ήταν το βάπτισμα του πυρός στη  «μαεστρική» διαχείριση εφημερίδων και πολύτιμο σχολείο επιχειρηματικής αλητείας από τον μετρ του είδους Μ. Ανδρουλιδάκη (Εξουσία, Planet).

Εκείνη την περίοδο αξιοποίησε και τη σχέση του με τον επικοινωνιολόγο-παρλαπιπολόγο του εκσυγχρονισμού Γιώργο Πανταγιά και βρέθηκε στα πολιτικά σαλόνια ως μυστικοσύμβουλος του Θ. Τσουκάτου. Ναι, ήταν την περίοδο που έρεαν άφθονες οι μίζες της Siemens και ο Τσουκάτος έδινε το λογαριασμό του για να γίνει η μεταφορά…

Οι πολιτικές του αυτές σχέσεις του απέφεραν ακόμη μια επικερδέστατη δουλειά. Ανέλαβε την επικοινωνιακή διαχείριση του «θαύματος» των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004. Αυτή η θέση ήταν που τον έκανε ευρύτερα γνωστό και φέρεται να φούσκωσε αρκετά τους τραπεζικούς του λογαριασμούς. Με απλά λόγια, ο Κοτρώτσος ανέλαβε να κρύψει κάτω απ’ το χαλί των εγχώριων και διεθνών ΜΜΕ τα όργια και τις φαραωνικού τύπου σπατάλες που συνέβησαν και εκτόξευσαν δημόσιο χρέος και ελλείμματα στο ζενίθ. Για την επικοινωνιακή διαχείριση αυτή ξοδεύτηκαν ανυπολόγιστα μέχρι σήμερα κονδύλια προκειμένου να επιβληθεί η συνωμοσία της σιωπής τόσο στα ντόπια όσο και στα διεθνή μέσα. Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμη και σήμερα και παρά τον πέρα από κάθε λογιστικό πρότυπο, οικονομικό έλεγχο του «2004» κανείς από τους δημοσιογράφους που κόπτονται για τα «περιττά» προνόμια των εργαζομένων δεν αναρωτιέται πόσα δισεκατομμύρια πραγματικά κόστισε η σύγχρονη «μεγάλη ιδέα». Στο Σεραφείμ πάντως όχι μόνο δεν κόστισε αλλά λέγεται ότι του απέφερε, τουλάχιστον, μια υπερπολυτελή βίλα στην Τήνο.

Το τέλος του 2004 τον βρήκε στο Πρώτο Θέμα. Είχε ανοίξει για τα καλά τα φτερά του για πολύ ψηλά και αυτό παραλίγο να το πληρώσει όταν σε ένα εσωτερικό έγγραφο της EADS (η εταιρεία που κατασκευάζει τα eurofighters) ένας εκπρόσωπος της εταιρείας έδινε ραπόρτο για την εξέλιξη της καμπάνιας προώθησης των πολεμικών αεροπλάνων στην Ελλάδα και ανέφερε ότι συναντήθηκε με τον Σεραφείμ Κοτρώτσο στο JK του Κολωνακίου. Ο Κοτρώτσος του ζήτησε να μεσολαβήσει για να πάρει συνέντευξη από την Άνκελα Μέρκελ και εκείνος σε αντάλλαγμα θα χρησιμοποιούσε την αδιάφθορη πένα του αναδεικνύοντας τα πλεονεκτήματα των eurofighters στην εφημερίδα που δούλευε. Το έγγραφο έφτασε στη δημοσιότητα και ο Κοτρώτσος απλά υποστήριξε ότι είδε φως και μπήκε και η συνάντηση ήταν τυχαία και κανείς δεν ασχολήθηκε περαιτέρω. Βλέπετε ήταν ακόμα νωπά τα λεφτά που είχαν πάρει οι συνάδελφοί του από το 2004 και δεν τους πήγαινε η καρδιά να κανιβαλίσουν τον άσωτο συνάδελφο.

Ο αρλεκίνος της Γιάννας

Μέσα από τη στενή και μακροχρόνια συνεργασία του με την Γιάννα Αγγελοπούλου το 2004 κατάφερε να γίνει ο προσωπικός της αυλοκόλακας. Αυτό του απέφερε και την επόμενη δουλειά του όταν η Γιάννα αποφάσισε πως θέλει να γίνει ο Μπερλουσκόνι της Ελλάδας και αγόρασε τον Ελεύθερο Τύπο. Αφού πριόνισε τις καρέκλες δύο διευθυντών του ΕΤ, κατάφερε και πήρε τη θέση τους. Ωστόσο η κυβέρνηση είχε αλλάξει και μαζί άλλαξε και ο Σεραφείμ δέρμα, από πράσινο σε μπλε.

Ο Ρουσόπουλος τον διόρισε στην ΕΡΤ (όπου κανείς ποτέ δεν τον είδε) με καθαρό μισθό 6.000, ενώ η πολύτιμη εμπειρία του στους Ολυμπιακούς του έδωσε μια θέση υπευθύνου επικοινωνίας στην επιτροπή για τη διοργάνωση των Μεσογειακών αγώνων στο πλευρό του Ισίδωρου Κούβελου. Χρυσές εποχές για τον Σεραφείμ. Όχι όμως και για τους εργαζόμενους του Ελεύθερου Τύπου καθώς οι παραγοντισμοί, οι μικροπολιτικές σκοπιμότητες και η απαξίωση της δουλειάς τους έγιναν οι βασικοί κανόνες επί διεύθυνσής του. Από την άλλη μεριά οι παχυλές αμοιβές 20 golden boys προσπάθησαν να εξισορροπηθούν με απολύσεις εργαζομένων που αμείβονταν με το βασικό μισθό.

Ο κολαούζος της εξουσίας στις δύσκολες ώρες

Το Δεκέμβρη του 2008, ήταν η ώρα ο Κοτρώτσος να ανταποδώσει στους πολιτικούς και οικονομικούς του προϊσταμένους τις εξυπηρετήσεις, τους διορισμούς, την ίδια του τη θέση στην ιεραρχία του ντόπιου κατεστημένου, να δικαιολογήσει με λίγα λόγια τον παχυλό μισθό που έπαιρνε από τις τρείς ίσως και τέσσερεις δουλειές του. Η κατάσταση στους δρόμους της Αθήνας είχε ξεφύγει από κάθε έλεγχο, η κυβέρνηση παρέπαιε και οι διαστάσεις της εξέγερσης ξεπερνούσαν τα σύνορα της χώρας και προκαλούσαν ανησυχία σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Ο Σεραφείμ έπρεπε λοιπόν να βάλει τα δυνατά του για να συμβάλει και εκείνος από το πόστο του να βγει από τη δύσκολη θέση η κυβέρνηση Ρουσόπουλου- Καραμανλή.  Έτσι επιστράτευσε όλη του τη μαεστρία και γίναμε όλοι μάρτυρες  της πιο γελοίας μορφής αγοραίας δημοσιογραφίας. Της δημοσιογραφίας της ημιμάθειας, του λαϊκισμού, της αλλαξοκωλιάς με την εξουσία και τις δυνάμεις καταστολής.

 Το αποκορύφωμα της δημοσιογραφικής αλητείας ήταν η απόλυση του φωτογράφου Τσιρώνη μετά την προσπάθειά του Κοτρώτσου να μη δημοσιεύσει και να υποβαθμίσει τη φωτογραφία που τράβηξε ο φωτογράφος με τον οπλοφόρο μπάτσο να σημαδεύει τον κόσμο της διαδήλωσης μια μέρα μετά τη δολοφονία Γρηγορόπουλου. Κάτι που θα προκαλούσε πολλαπλές εκρήξεις με ανυπολόγιστα αποτελέσματα για τους πάτρωνες του Κοτρώτσου. Ενώ το επιστέγασμα ήταν το πρωτοσέλιδο της επόμενης μέρας με το παραφρασμένο ρητό του Ισοκράτη περί δημοκρατίας που αυτοκαταστρέφεται, το οποίο φυσικά ουδέποτε είχε αναφέρει ο Ισοκράτης παρά μόνο διακινούσαν κάποιοι θλιβεροί αρχαιολάγνοι φασίστες στο διαδίκτυο. Το δημοσιογραφικό δαιμόνιο του Σεραφείμ βέβαια ούτε ένα απλό ψάξιμο στο ίντερνετ δεν τον οδήγησε να κάνει.

Ο Ελεύθερος Τύπος έκλεισε τον Ιούνιο του 2009 και ήταν η πρώτη μεγάλη δημοσιογραφική επιτυχία του Κοτρώτσου. Οι εργαζόμενοι ακόμη θυμούνται πως του αρπάξαν απ’ το χέρι το υμνητικό πρωτοσέλιδο για τον Θεόδωρο και τη Γιάννα Αγγελοπούλου που ετοίμαζε στο τελευταίο απεργοσπαστικό φύλλο της εφημερίδας.

Το δεύτερο εκδοτικό τερατούργημα του Σεραφείμ σε συνεργασία με έναν ακόμη φελλό της δημοσιογραφίας, τον Λουκά Κατσώνη, έγινε περίπου ένα χρόνο μετά και ονομάζεται «Αποκαλύψεις». Το βασικό συστατικό της επιτυχίας του είναι το γεγονός πως αρνείται να πληρώσει τους εργαζόμενους δύο, τρεις ακόμη και πάνω από πέντε μήνες με βασική δικαιολογία την έλλειψη ρευστότητας της επιχείρησης ενώ παράλληλα δαπανά τεράστια ποσά σε τηλεοπτικές διαφημίσεις. Εκμεταλλευόμενος δε την οικονομική συγκυρία εκβιάζει θέτοντας το ψευτοδίλημμα ή εδώ και απλήρωτοι ή άνεργοι.

ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΑΣΥΔΟΣΙΑ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ

           Συνέλευση έμμισθων, άμισθων, «μπλοκάκηδων», «μαύρων», ανέργων και φοιτητών στα ΜΜΕ
                                            
Categories
Ανακοινώσεις Ανοικτής Συνέλευσης Κείμενα

ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ 23 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ – ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ!!!

Συγκέντρωση στις 10.30 Πατησίων και Μάρνη και 
Πορεία προς τη Βουλή

Η προπαγάνδα των media είναι η υπεραξία της σιωπής μας
Και αν για μια εβδομάδα δεν υπήρχαν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης; Δεν κυκλοφορούσαν εφημερίδες, οι τηλεοράσεις δείχνανε μαύρο, από τα ραδιόφωνα ακούγονταν παράσιτα και στο internet η εμφάνιση των σελίδων δεν ήταν δυνατή; Αν αφηνόταν η κοινωνία χωρίς πληροφόρηση και ενημέρωση; Ποιος θα διαμόρφωνε τότε άποψη για τους “τζαμπατζήδες” που δεν πληρώνουν διόδια, για τους “περιθωριακούς” που μπαίνουν στο μετρό χωρίς εισιτήριο, για τους μετανάστες απεργούς πείνας που αποτελούν “βόμβες λοιμώξεων”, για τους “βίαιους” κατοίκους της Κερατέας, για τους “τρομοκράτες” που συλλαμβάνονται χωρίς κανένα στοιχείο, αλλά και τους “εκατομμυριούχους” φορτηγατζήδες, τους “υψηλόμισθους” του ΟΣΕ, τους “απατεώνες” δικηγόρους;
Βέβαια, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Η προπαγάνδα και η κατεύθυνση γνώμης δεν σταματούν όταν κλείσεις την τηλεόραση. Η κυρίαρχη ιδεολογία της απομόνωσης, της εξατομίκευσης, του ατομικού συμφέροντος και των κοινωνικών διαχωρισμών έχει απλωθεί παντού και είναι παρούσα σε κάθε σχέση. Αλλά, ήταν πάντα φανερό ότι, από την ΥΕΝΕΔ και την εφημερίδα Εστία ως τα “ανεξάρτητα blogs” του σήμερα, ένα από τα κύρια δεκανίκια του συστήματος και της κυρίαρχης τάξης είναι τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.
Με την κατάσταση που διαμορφώνεται όμως σήμερα στην Ελλάδα με την οικονομική κρίση, την προσφυγή της χώρας στο ΔΝΤ και την ολομέτωπη επίθεση του κράτους και των αφεντικών στους εργαζόμενους, η κατάσταση αλλάζει όλο και πιο δραματικά.
Πλέον, η πλειοψηφία των μέσων μαζικής ενημέρωσης δεν αποσιωπά απλά, δε διαστρεβλώνει μόνο, δεν παρουσιάζει απλώς γεγονότα και καταστάσεις από τη μία πλευρά, δε φιλοξενεί στα στούντιο και στις σελίδες της μόνο ανθρώπους υποτακτικούς και υποστηρικτές της κυρίαρχης τάξης. Πλέον τα ΜΜΕ δεν κάνουν μόνο αυτά: βρίσκονται τόσο ξεκάθαρα απέναντι στην κοινωνία και τους αγώνες της, που τα σκάνδαλα και οι αποκαλύψεις για τα διαπλεκόμενα συμφέροντα κράτους-κεφαλαίου-ιδιοκτήτων ΜΜΕ και μεγαλοδημοσιογράφων δεν αρκούν για να δικαιολογήσουν όλον τον οχετό που κάθε μέρα παρουσιάζεται σε οθόνες και σελίδες.
Και δεν είναι καθόλου τυχαίο που οι ταγοί της ενημέρωσης εκτοξεύουν τη λάσπη τους προς όλους τους αγωνιζόμενους με πρωτοφανή ένταση. Σε μια περίοδο που σχεδόν όλα τα κοινωνικά κομμάτια θίγονται – από τους απολυμένους, τους επισφαλείς εργαζόμενους μέχρι τους δημόσιους υπαλλήλους και τους ελεύθερους επαγγελματίες – η τακτική που ακολουθείται από κράτος και Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης είναι ολοφάνερη: οι αγώνες πρέπει να μείνουν αποσπασματικοί και να μη συνδέονται, οι συνεχείς αγώνες πρέπει να εκλείψουν, η αλληλεγγύη μεταξύ αγωνιζομένων να διαρρηχτεί και αν δε γίνει αυτό να μείνει σε ανακοινώσεις και η μία κοινωνική ομάδα να στραφεί εναντίον της άλλης. Το γνωστό παράδειγμα με τους πολίτες που κατηγορούν τους εργαζομένους στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς όταν κάνουν απεργία, γιατί τους εμποδίζουν να πάνε στη δουλειά τους, μοιάζει πλέον πολύ αθώο. Ο κοινωνικός κανιβαλισμός που ένθερμα υποστηρίζουν όλοι οι Τρεμοπρετεντέρηδες στα κανάλια επιθυμεί να σηκώσει όλο και μεγαλύτερα τείχη ανάμεσα στους κοινωνικά καταπιεσμένους: εσύ που δεν πληρώνεις εισιτήριο στο λεωφορείο φταις που μειώνεται ο μισθός του οδηγού, εσύ που διεκδικείς ελεύθερους χώρους στη γειτονιά σου εμποδίζεις την οικονομική ανάπτυξη, εσύ που απεργείς και διεκδικείς, κάνεις κακό στους συμπολίτες σου γιατί δεν αφήνεις τη χώρα να πάει μπροστά. Ο κατάλογος του «κοινωνικού αυτοματισμού» γίνεται – για τους ίδιους που τον ενεργοποιούν – ατελείωτος.
Κάθε αγώνας πρέπει να στιγματιστεί και να καταδικαστεί. Να κατασταλεί όχι μόνο με τη φυσική βία αλλά και με την ψυχολογική βία: με την τρομοκρατία των δελτίων ειδήσεων. Και αν οι μηχανισμοί του κράτους υποδεικνύουν τον εκάστοτε επικίνδυνο στόχο (κοινωνικές ομάδες που προβάλλουν αντίσταση) επιλέγοντας να ορίσουν την επικαιρότητα κατά το δοκούν που τους συμφέρει, τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης είναι πάντα πρόθυμα να συνδράμουν και να προσφέρουν αφειδώς και τα βέλη και τα τόξα. 
Αφειδώς αλλά όχι αφιλοκερδώς βέβαια, αφού πρέπει να γίνει για άλλη μια φορά ξεκάθαρο ότι στον κοινωνικό-ταξικό πόλεμο που μαίνεται (άλλοτε με ένταση και άλλοτε με ύφεση), οι κάτοχοι των μέσων μαζικής ενημέρωσης έχουν κάθε λόγο να θέλουν την όλο και πιο άγρια εκμετάλλευση ανθρώπινου δυναμικού και φυσικών πόρων, την όλο και χειρότερη εξαθλίωση των προλετάριων, την όλο και μεγαλύτερη συσσώρευση κερδών μέσα από τις διάφορες επιχειρήσεις τους*. Μαζί με αυτούς βέβαια, και οι δημοσιογράφοι, μικροί και μεγάλοι, που διαλέγουν να γίνουν φερέφωνα των συμφερόντων των μεγαλοεπιχειρηματιών και του κράτους.
Η αδυσώπητη επίθεση όμως που δεχόμαστε όλοι από τα αφεντικά και το κράτος, όπως δεν επιτρέπει εφησυχασμό και απάθεια, έτσι δεν αφήνει και περιθώρια για φιλολογικές συζητήσεις και μετριοπαθείς κατηγορίες για την “δημοκρατικότητα της ενημέρωσης” και την “πολυφωνία στα ΜΜΕ”. Ούτε αρκούν οι λίβελλοι και η οργή για τους “γκεμπελίσκους” της ενημέρωσης. Είναι εύκολο να πιστέψεις ότι μέσα από τους τέσσερις τοίχους του σπιτιού, μπορείς να αντισταθείς, ακόμα και να επαναστατήσεις βλέποντας Λαζόπουλο και επιβεβαιώνοντας ότι κάποιοι “τα λένε έξω από τα δόντια”. Η κατασκευή της πραγματικότητας άλλωστε, ο γυάλινος κόσμος των media, χρειάζεται και τα άλλοθι του. Η τηλεοπτική χούντα πρέπει να έχει και τους αντιστεκόμενους ήρωες της, η συντηρητική φυλλάδα τον πονόψυχο λαϊκιστή που συμπονά τον κοσμάκη που γκρινιάζει στις λαϊκές για την ακρίβεια. Και όλα δημιουργούν έτσι “αυτόν τον κόσμο, τον μιντιακά πλασμένο”, όπου δε χωράνε ούτε αγωνιστές, ούτε απεργοί, ούτε μετανάστες, ούτε εξεγέρσεις και τελικά ούτε αντιρρήσεις. 
Αν αυτός ο “κόσμος των media” μπορεί να κλονιστεί από κάτι, είναι από την ίδια την πραγματικότητα των αγωνιζομένων. Από τις πολλαπλές πραγματικότητες που φτιάχνονται στο δρόμο, στους χώρους δουλειάς, σε συνελεύσεις, σε απεργίες και διαδηλώσεις. Και όση συκοφαντία και αν δέχονται οι κοινωνικές αντιστάσεις, οι κοινοί αγώνες ντόπιων και μεταναστών, οι έμπρακτες εκφράσεις αλληλεγγύης μεταξύ εργαζομένων, οι προσπάθειες σύνδεσης επιμέρους κινημάτων, άλλο τόσο αυτά τα ίδια έχουν τη δύναμη να αναδείξουν ως περιθωριακούς όλους όσους οδύρονται ολημερίς για τη νομιμότητα και τα όρια των κοινωνικών αγώνων. 
Η πάλη των τάξεων, παράλληλα με την εκδήλωσή της στους χώρους δουλειάς, στη γειτονιά, στο δρόμο, εκδηλώνεται και στο πεδίο των ιδεών και συμβολισμών, στο πεδίο των οπτικών εντυπώσεων και των σκέψεων. Και σε αυτήν την πάλη, δεν μπορούμε να τους αφήσουμε ελεύθερο το κοινωνικό πεδίο. Στον πόλεμο της εικόνας και του λόγου, που εκτυλίσσεται από τη μία πλευρά, πρέπει να απαντήσουμε με όλα τα μέσα. Αδιάκοπα και με επιμονή να σαμποτάρουμε την ιδεολογία και τα επιχειρήματα της κυριαρχίας: με το λόγο, τις πρακτικές, τη δράση και την αλληλεγγύη. Να βρούμε τους τρόπους να καθορίζουμε εμείς οι ίδιοι το δημόσιο λόγο, για μας. 
Εμείς, ως εργαζόμενοι στα μέσα μαζικής ενημέρωσης αντιλαμβανόμαστε τους χώρους εργασίας μας ως πεδία ταξικού και ιδεολογικού ανταγωνισμού στα οποία παίρνουμε “θέση μάχης” απέναντι στην άσκηση της ηγεμονίας των κυριάρχων τάξεων. Στεκόμαστε απέναντι σε κάθε μεγαλοδημοσιογράφοι και διευθυντικό στέλεχος που καθορίζει την επικαιρότητα σε όποιο μέσο και αν δουλεύουμε. Το ίδιο και απέναντι στους «συναδέλφους» μας που τους προσκυνούν. Σε κάθε ευκαιρία παλεύουμε και αναπτύσσουμε αντιστάσεις πάνω στο προϊόν της δουλειάς μας, αναγνωρίζοντας τα όρια της παρέμβασής μας σ’ αυτό ως εργάτες, που πουλάνε την εργατική τους δύναμη στο πλαίσιο του καπιταλιστικού συστήματος, το οποίο καθορίζει και το βαθμό αποξένωσης των εργαζομένων από το προϊόν της εργασίας τους.
Η εργασιακή αναδιάρθρωση που επιχειρείται τον τελευταίο καιρό στα μέσα μαζικής ενημέρωσης με στόχο τους εργαζόμενους, έχει έναν ακόμα σκοπό πέρα από τη διάσωση των κερδών των μεγαλοεπιχειρηματιών του κλάδου. Δεκάδες κλεισίματα, εκατοντάδες απολύσεις, μειώσεις μισθών, εκ περιτροπής εργασία και τελικά πλήρης εργασιακή ανασφάλεια και τρομοκράτηση των εργαζομένων οδηγούν σε ένα μοντέλο “απασχολήσιμου” στα ΜΜΕ ακόμα πιο υπάκουου και πειθήνιου, ακόμα πιο ευάλωτου σε εργοδοτικούς εκβιασμούς, ακόμα πιο έτοιμου να συκοφαντήσει και να απομονώσει κοινωνικά εργαζόμενους άλλων κλάδων. Στα “μαγαζιά” της ενημέρωσης, η πάλη ενάντια στην επίθεση των αφεντικών, είναι ταυτόχρονα και πάλη ενάντια σε μεγαλοστελέχη, υπηρέτες και ρουφιάνους, πάλη ενάντια στην προπαγάνδα όλου αυτού του συρφετού.

Σε αυτήν την καθημερινή πάλη ξέρουμε ότι δεν είμαστε μόνοι μας. Μοιραζόμαστε κοινό αγώνα με τους 300 απεργούς πείνας μετανάστες στην Πατησίων. Τους κατοίκους της Κερατέας που ανυποχώρητα συνεχίζουν τον αγώνα τους. Τους οδηγούς λεωφορείων και τους μηχανικούς του μετρό. Τους καταληψίες γιατρούς και τους αγωνιστές κρατούμενους των φυλακών. Όσους αρνούνται να πληρώσουν στα διόδια και στα μέσα μαζικής μεταφοράς. Είμαστε δίπλα με όλους όσοι αγωνίζονται.

Ενάντια στην “πραγματικότητα” των media
η πραγματικότητα του αγώνα και της αλληλεγγύης

Συνέλευση έμμισθων, άμισθων, «μπλοκάκηδων», «μαύρων», ανέργων και φοιτητών στα ΜΜΕ