Για όσους έχουν διαβεί πρόσφατα το γυάλινο κατώφλι της εφημερίδας των 850 απλήρωτων συντακτών – τεχνικών – διοικητικών – κλητήρων και καθαριστριών, για την «Ελευθεροτυπία» μιλάμε, ένα είναι το σήμα κατατεθέν: Η παλιά εκτυπωτική πρέσσα, με το ανάγλυφο λογότυπο της «Ελευθεροτυπίας», υπενθύμιση άλλων εποχών που μύριζαν μελάνι και μαχόμενη δημοσιογραφία.
Η πρέσσα στέκει περήφανα στο μέσο του φουαγιέ, πότε προστατευμένη από πλεξιγκλάς, πότε γυμνή κι εκτεθειμμένη.
Το πιεστήριο-αντίκα τον τελευταίο χρόνο έχει μετατραπεί σε βωμό ανακοινώσεων, μέσω του οποίου η Εκδότης (έτσι ακριβώς σε αρσενικό γένος, και μην τη λέτε Ιδιοκτησία, θυμώνει) επικοινωνεί σιβυλλικά με τους εργαζόμενους.
Η αρχή έγινε με μια έγχρωμη και καλοτυπωμένη ιλουστρασιόν αφίσα πέρσι την άνοιξη. Μαύρο φόντο, μπλε γράμματα με μεγάλη γραμματοσειρά έγραφαν μονολεκτικά: «Βυζάντιο». Και με μικρότερη: «’Εδρα: Μίνωος 10-16». Σκοπός: Το «Βυζάντιο». Τι θέλει να πει η ποιητής; (σε αρσενικό γένος πάντα). Μάλλον υποννοεί ότι διευθυντές, στελέχη και απλοί εργαζόμενοι έχουν διασπαστεί σε φέουδα και πως οι βυζαντινού τύπου ίντριγκες καλά κρατούν στο πολυετές εκδοτικό συγκρότημα. Η ίδια αφίσα κολλήθηκε παντού στους ορόφους, αλλά δεν μακροημέρευσε. Όμως η αφίσα του πιεστηρίου, που ήταν σε περίοπτο σημείο, παρέμεινε. Κανείς δεν τολμούσε να την ξεκολλήσει, αν και ενοχλήθηκαν από την παρουσία της, φοβούμενοι πιθανόν εκδικητικές αντιδράσεις.
Και ήρθε ο Ιούλιος, και ήρθε η απληρωσιά. Κάπου το Σεπτέμβρη η αφίσα, έφυγε. Και το πλεξιγκλας επέστρεψε. Μαζί του και κόλλες Α3, κολλημένες με σελοτέιπ, που έγραφαν δυσερμήνευτους χρησμούς με φωσφοριζέ μαρκαδόρο. Πληροφορίες θέλουν την ιδιοκτησία, συγγνώμη την εκδότη, να τηλεφωνεί χαράματα στους κλητήρες και να υπαγορεύει τους χρησμούς: «Μπράβο Στάθη», το πρώτο, με ροζ μαρκαδόρο. “Ηοllywood” το δεύτερο, πάλι με ροζ, γράφτηκε όταν αρχίσαμε να επικοινωνούμε την πολύμηνη πλέον απληρωσιά προς τα έξω. Προφανώς το θεώρησε θεατρινισμό εκ μέρους μας. Μετά την τελευταία συνέλευση που ψήφισε απεργιακή κλιμάκωση μετά τις 22 Δεκεμβρίου, ήρθε το τρίτο Α3, αυτή τη φορά με πρασινάκι: «Η Ιδιοκτησία».
Ε, αυτό δεν έμεινε αναπάντητο. Χτές, 15 Δεκέμβρη, στολίσαμε για τα καλά το πλεξιγκλάς, με ραβασάκια αυτή τη φορά από την πλευρά των απλήρωτων εργαζομένων: «Η ιδιοκτησία είναι κλοπή», η ρήση του Προυντόν, δεσπόζει ως βασικό σύνθημα, και γύρω ευχετήριες κάρτες: «Καλά Χρωστούγεννα και καλή Πτωχοχρονιά». «Να σου ζήσει η Προίκα σου», και «Λαϊκές εξεγέρσεις στο Βυζάντιο» (ο ιστορικός τόμος που δίνει η «Ε» αυτό το Σάββατο), μια πληρωμένη απάντηση των απλήρωτων στην περιρρέουσα βυζαντινολογία της Εκδότη.
Το σημειολογικό ενδιαφέρον είναι ότι το χάπενινγκ του στολισμού δεν έγινε νύχτα και στα κρυφά, όπως αναρτούνται τα καταστασιακά εκδοτικά ραβασάκια, αλλά μέρα μεσημέρι, θαρρετά και ομαδικά, συνοδεία… χορωδίας: οι απλήρωτες και οι απλήρωτοι έψαλλαν κατανυκτικά τα κάλαντα της Πτωχοχρονιάς και των Χρωστουγέννων, αφιερωμένα εξαιρετικά στην Ιδιοκτησία, σόρι, την Εκδότη.
Το συμπέρασμα για την εκδότη: Λεφτά δεν είχε ο διάολος, κόλλαγε Άλφα3.
Και για μας: Μας κλέβετε το μισθό, μας κλέβετε το μέλλον, μα δε θα μας σβήσετε το χαμόγελο.
