Category: Νέα από τα μαγαζιά

Η συνέλευση μας μετά από την πετυχημένη παρέμβαση στο portal “news247 “αποφάσισε να παρέμβει αυτή τη φορά στο site «tvxs.gr», όπου γνωρίζουμε ότι πέρα από ελάχιστους κανονικούς εργαζόμενους, το μεγαλύτερο μέρος της δημοσιογραφικής δουλειάς παράγεται από απλήρωτους και ανασφάλιστους εργαζόμενους, οι οποίοι δηλώνονται ως «εθελοντές» και στους οποίους δίνεται η υπόσχεση ότι ύστερα από μια απλήρωτη εξάμηνη «μαθητεία» θα μονιμοποιηθούν. Σε όσους/ες ξεπέρασαν το 6μηνο δίνεται που και που ένα ξεροκόμματο με “μπλοκάκι” με την υπόσχεση εκ μέρους του κ. Κούλογλου ότι θα βρεθούν λεφτά σε μέλλοντα χρόνο. Η σημερινή μας παρέμβαση σε ένα “αριστερο/εναλλακτικό” Μέσο με συγκεκριμένα και ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, όπως το «tvxs.gr», αποτελεί έναν ακόμη μικρό σταθμό στη γενικότερη πορεία ανάδειξης στη δημόσια σφαίρα των «αόρατων» κι επισφαλών εργαζόμενων, που κρύβονται πίσω από τις ορατές πληροφορίες που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο. Όλα τα παραπάνω εκφράζονται στο κείμενο που μοιράστηκε στους/στις εργαζόμενους/ες που συναντήσαμε σήμερα (02/12), επισκεπτόμενοι «απρόσκλητοι» τα γραφεία του «tvxs.gr».

Εδώ το κείμενο

Οι εργασιακές παρεμβάσεις σε τέτοιου είδους μιντιακά «μαγαζιά», πέρα από την επικοινωνία με τους εργαζομένους, μας προσφέρουν απείρου κάλλους διάλογους με τους προϊσταμένους/οικονομικούς διευθυντές, που αναλαμβάνουν την υπεράσπιση της επιχείρησης στην οποία εργάζονται. Η πρώτη απάντηση που δίνεται στις καταγγελίες μας είναι πανομοιότυπη: «Δεν ισχύουν αυτά που λέτε, εδώ δεν υπάρχουν απλήρωτοι και ανασφάλιστοι εργαζόμενοι». Φαίνεται ότι όσο πιο εκτεταμένο είναι το φαινόμενο της απλήρωτης εργασίας, τόσο και ακόμη περισσότερο αποτελεί θέμα ταμπού για τις επιχειρήσεις των ΜΜΕ, είτε αυτές ανήκουν σε δεξιούς, είτε σε αριστερούς (εντός/εκτός εισαγωγικών) ιδιοκτήτες. Επίσης, η άρνηση αυτής της πραγματικότητας είναι αν μη τι άλλο ενδεικτική για την ποιότητα της «αντικειμενικής και αξιόπιστης» ενημέρωσης, που παρέχεται από τις βιομηχανίες των ΜΜΕ.

Μετά λοιπόν από την εκστόμιση της παραπάνω φράσης-άρνησης και από την οικονομική διευθύντρια του «tvxs.gr», της ζητήσαμε να την επαναλάβει γιατί θέλαμε να την ξανακούσουμε μπροστά στους απλήρωτους και ανασφάλιστους εργαζόμενους στους οποίους μοιράζαμε την προκήρυξή μας. Η εν λόγω κυρία δεν μας έκανε τη χάρη και άλλαξε τροπάριο, επαναλαμβάνοντας ότι το site συνεργάζεται με «φίλους» και «εθελοντές». Όταν της ζητήσαμε να μας διευκρινίσει αν το «tvxs.gr» είναι κάποιου είδους ΜΚΟ ή επιχείρηση, μας έδωσε την εξής χαρακτηριστική απάντηση: «Δηλαδή εσείς όταν βάφετε το σπίτι σας δεν καλείτε τους φίλους σας να σας βοηθήσουν;». Μια απάντηση ενδεικτική για το πώς τα αφεντικά των ΜΜΕ αντιμετωπίζουν τους εργαζόμενους τους: Ως φιλικά εργατικά χέρια που βοηθούν να κατασκευαστεί και να χρωματιστεί η εικόνα της επιχείρησης τους, επειδή «γουστάρουν» κι όχι επειδή αναζητούν «ποταπά» πράγματα, όπως μια εργασία που να τους προσφέρει τα αυτονόητα: σταθερό μισθό και ασφάλιση.

Τέλος, όπως όλα τ’ αφεντικά, η συγκεκριμένη προϊσταμένη προσπάθησε να μας «στριμώξει» ζητώντας από τους/τις εργαζόμενους/ες να επιβεβαιώσουν μπροστά της «αν έχουν κάποιο πρόβλημα με τη δουλειά». Αφού της ζητήσαμε να κόψει τους εκβιασμούς, αποχωρήσαμε ανανεώνοντας το ραντεβού μας για την επόμενη «ΜΚΟ» στην οποία λαμβάνουν χώρα τέτοιου είδους ενημερωτικά «μαστοριλίκια»…

Μόνο που η επίμονη άρνηση των εκλεκτών εκλεγμένων του κλάδου να προχωρήσουν στη συγκρότηση του «ιερού» αυτού Σώματος φαίνεται ότι δεν περιορίζεται αποκλειστικά στη διευκόλυνση των απολύσεων. Στοχεύει ευθύβολα και στη μη ανανέωση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας.

Τέσσερις συνάδελφοι απολύθηκαν από το ραδιόφωνο του ΑΝΤ1 στα πλαίσια της σφαγής των εργασιακών θέσεων που αποκαλούνται περικοπές. Οι 4 απολύσεις ανεβάζουν σε 17 τον αριθμό των δημοσιογράφων – δίχως τις άλλες ειδικότητες – που έχουν απομακρυνθεί από τον σταθμό τον τελευταίο χρόνο. Οι απολύσεις αφορούν συντάκτες από το πολιτικό και εργατικό ρεπορτάζ, την παραγωγή και τη σύνταξη ειδήσεων.

Εξάλλου, το δρόμο προς την ανεργία έδειξαν σε δύο ακόμη δημοσιογράφους (με 8 και 10 χρόνια προϋπηρεσία!) που απολύθηκαν στο ραδιόφωνο ΘΕΜΑ 98,9 (πρώην Alpha). Παρ’ όλες τις πρόσφατες διαβεβαιώσεις της εργοδοσίας, μόλις έγινε η τελευταία αλλαγή στην ιδιοκτησία, ότι κανείς δεν θα χάσει τη δουλειά του.

Από την άλλη, στον ΒΗΜΑ FM (πρώην City), μετά την κατάκτησή του από τον Ρέστη, αποφάσισαν να ξηλώσουν ολόκληρο το τμήμα της Σύνταξης Ειδήσεων (45 άτομα) προτείνοντας αυτό που ονομάζουν πλέον υποχρεωτική «εθελούσια» έξοδο: δηλαδή, ή να «παραιτηθούν» με 2 μισθούς επιπλέον ως μπόνους ή να περιμένουν πότε θα απολυθούν!

Την ίδια στιγμή που τα μέλη του ανύπαρκτου Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ καταθέτουν τη μία μετά την άλλη τις προτάσεις τους για τη σύνθεση του προεδρείου, τελειώνει ο χρόνος για την εκπνοή των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας (31/12/2009). Παράλληλα οι ΣΣΕ της ΕΡΤ έχουν να ανανεωθούν από το 2007. Εκτός των περίπου 5.200 μελών της ΕΣΗΕΑ, οι συμβάσεις αφορούν και στην ΕΣΗΕΜ-Θ, αλλά και στην ΕΠΗΕΑ.

Κατανοητό;

Παρέμβαση στο ειδησεογραφικό πόρταλ NEWS247.GR πραγματοποίησε χθες (25/11) η συνέλευσή μας με σκοπό να αναδείξει τις επισφαλείς συνθήκες εργασίας στο συγκεκριμένο πόρταλ, στο οποίο εργάζονται χωρίς μισθό ή ασφάλιση νέοι εργαζόμενοι.

Μέλη της συνέλευσης βρεθήκαμε χτες το βράδυ στα γραφεία του πόρταλ, στο Παγκράτι, εγκαινιάζοντας τη σειρά των παρεμβάσεών μας σε sites/portals, που συνιστούν το νέο πεδίο κερδοφορίας των αφεντικών, θεμελιωμένο πάνω στις πλάτες “αόρατων” εργαζόμενων υπο επισφαλείς όρους δουλειάς, χωρίς μισθό ή ασφάλιση, επιδόματα, δώρα και τα λοιπά εργασιακά κεκτημένα. Η παρουσία μας ξάφνιασε τον διευθυντή του site, τον οποίο συνταντήσαμε στην είσοδο του κτιρίου έντρομο, προσπαθώντας να μας πει ότι “απαγορεύεται η είσοδος”. ¨Οταν του εξήγησαμε ποιοι είμαστε και τον λόγο, που βρισκόμαστε εκεί, κατάπιε -στην κοινή ελληνική- τη γλώσσα του και αμήχανα προσπαθούσε να τηλεφώνησει πιθανότατα στον ιδιοκτήτη του site (ο οποίος είναι κάτοχος και άλλων παρόμοιων, θεματολογικών sites, βλ. sport24, MEN24, κλπ.).

Αφού ανεβήκαμε στον όροφο που στεγάζονται τα γραφεία, μοιράσαμε στους εργαζόμενους, που συναντήσαμε εκεί το κείμενό μας (βλ. Παρακάτω), αναφέροντας πως καταλαβαίνουμε ότι είναι δύσκολο να μιλήσει κανείς μόνος του ανοιχτά μπροστά στα αφεντικά του και για τον λόγο αυτό είναι επιτακτικό να συλλογικοποιήσουμε τις αντιστάσεις μας.
Μετά το μοίρασμα, ξανασυναντήσαμε τον διευθυντή, ο οποίος νωρίτερα είχε προσπαθήσει πάλι να μας πείσει να μην μπούμε όλοι στα γραφεία, αλλά ένας ή το πολύ δύο, για να μοιράσουμε τα κείμενά μας, πράγμα το οποίο φυσικά δεν έγινε.

Στο τέλος της παρέμβασής μας, αναφέραμε ξανά ενώπιον του Διευθυντή, τους λόγους της παρουσίας μας για να πάρουμε την αφοπλιστική, κυνική, επαναλαμβανόμενη καφατική απάντηση “ναι”, “ναι”, “ναι”, ναι”…. Στην αντίδρασή μας, για την κυνικότητα με την οποία αναγνωρίζει τις επισφαλείς συνθήκες εργασίας στο πόρταλ, αναγκάστηκε τελικά να ψελλίσει: “αυτά πλέον δεν συμβαίνουν” και ότι αν θέλαμε να το διαπιστώσουμε θα μπορούσαμε να ξαναβρεθούμε στα γραφεία τη Δευτέρα. Εμμέσως, επιχείρησε να μας διαβεβαιώσει ότι εφεξής δεν θα δουλεύουν άμισθοι εργαζόμενοι και ότι όλοι θα λάβουν ασφάλιση. Απο την πλευρά μας, δηλώσαμε ότι θα επανέλθουμε αν χρειαστεί, καθιστώντας σαφές πως οι λόγοι της επίσκεψής μας έχουν να κάνουν πάνω απ’όλα με τη βασική, συγκροτησιακή αρχή για κάθε εργαζόμενο και άνθρωπο: ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ!

Παρακάτω, ακολουθεί η προκήρυξη, που μοιράσαμε στους εργαζόμενους και περιγράφει το νέο τοπίο και τις συνθήκες δουλειάς των “αόρατων” εργαζόμενων στα sites/portals:

εδώ το κείμενο

Πραγματοποιήθηκε στις 16/11, στο Υπουργείο Απασχόλησης, τριμερής συνάντηση για το ζήτημα της “εφημερίδας “Ημέρα, ανάμεσα στον υφυπουργό απασχόλησης Γ. Κουτρουμάνη, του ιδιοκτήτη Θ. Καμπέρου και εκπροσώπων των εργαζομένων. Έξω από το υπουργείο βρισκόταν συγκεντρωμένοι οι εργαζόμενοι.

Ο εργοδότης Καμπέρος συνεχίζει να κρατάει υπό ομηρία τους συναδέλφους, αφού χωρίς να έχει κοινοποιήσει απολύσεις, έχει αποφασίσει την αναστολή της έκδοσης. Στη θέση ότι “η εφημερίδα δεν θα ανοίξει ξανά” επέμεινε και χτες, ενώ υποσχέθηκε ότι θα πληρώσει στους εργαζομένους τα δεδουλευμένα των τελευταίων 4ων μηνών, γεγονός που οι εργαζόμενοι αμφισβητούν ότι θα συμβεί.

Την ίδια στιγμή, ενώ τα σωματεία υπολογίζουν το συνολικό ποσό, που πρέπει να λάβουν ως αποζημίωση οι εργαζόμενοι, στις 300.000€, ο Καμπέρος μιλάει για αποζημιώσεις ύψους 104.000€. Να θυμίσουμε ότι η αναστολή της κυκλοφορίας της εφημερίδας “Ημέρας” αποφασίστηκε μετά την απεργία που έγινε (με καθολική συμμετοχή των εργαζομένων) στις 4 μεγάλες εφημερίδες της Πάτρας στις 21 Οκτωβρίου.

Δέκα νέες απολύσεις ανακοινώθηκαν σήμερα στον τηλεοπτικό σταθμό Alter (3 δημοσιογράφοι και 7 τεχνικοί). Οι εργαζόμενοι πραγματοποίησαν έκτακτη συνέλευση κατά την οποία ζήτησαν να ανακληθούν οι απολύσεις, ενώ φήμες μιλούν για πολύ μεγάλο αριθμό επικείμενων απολύσεων, λόγος για τον οποίο ζητούν τη δέσμευση του σταθμού ότι δεν θα προβεί και σε άλλες. Τη Δευτέρα θα προχωρήσουν στην πραγματοποίηση νέας συνέλευσης στην οποία καλούν να παρευρεθεί και η ΕΣΗΕΑ.

Υπενθυμίζεται ότι πέρσι στο Alter πραγματοποιήθηκαν περισσότερες από 25 απολύσεις σε όλες τις ειδικότητες, ενώ με 34 απολύσεις υποδέχτηκαν το φετινό καλοκαίρι οι εργαζόμενοι του σταθμού.

Σχεδόν 10 απολύσεις έχουν πραγματοποιηθεί και στο γραφείο του τηλεοπτικού σταθμού στη Θεσσαλονίκη.

Εν μια νυκτί, με συνοπτικές διαδικασίες και με μια υποκριτική “συγγνώμη”, η διοίκηση του σταθμού CITY FM απέλυσε σήμερα (13 Νοεμβρίου) 3 εργαζόμενους (συν μία ακόμη απόλυση, που μάλλον ανεκλήθη). Η δικαιολογία, ο σταθμός αλλάζει προφίλ, γίνεται “ραδιοφωνικό πόρταλ” (sic) και ως εκ τούτου δεν χρειάζονται ρεπόρτερ…

Η αυθαιρεσία και ασυδοσία των αφεντικών, που απολύουν ανθρώπους σαν να κόβουν μαρουλόφυλλα, δεν έχει όρια σε έναν σταθμό, ο οποίος έχει και την πρόσφατη ιστορία των απολύσεων με ιδιοκτήτρια την Αγγελοπούλου και τους αγώνες των εργαζομένων για τα κεκτημένα και την αξιοπρέπειά τους.

Η υπόθεση του λουκέτου στην εφημερίδα «ΗΜΕΡΑ» της Πάτρας, από την αρχή, είχε σατανικές ομοιότητες με το κλείσιμο του «Ελεύθερου Τύπου». Και επειδή οι συμπτώσεις, αναπόφευκτα, δεν μπορούν να ταυτιστούν με «ζωδιακά» χαρακτηριστικά, ίσως αξίζει να επισημαίνονται.

Τόσο το κλείσιμο του «Ελεύθερου Τύπου, όσο και της «Ημέρας», ήταν σε γενικές γραμμές αναπάντεχα. Δυο μεγάλα μαγαζιά, επιφανών επιχειρηματιών, (κατά τις αναλογίες που επιτρέπουν οι συσχετισμοί Αθήνας – Πάτρας) έκλεισαν μέσα σε μια μέρα, αφήνοντας στα κρύα του λουτρού μεγάλο αριθμό εργαζομένων.

Η παύση της λειτουργίας και των δύο μαγαζιών λειτούργησε ετσιθελικά, με τον τσαμπουκά της ιδιοκτησίας που λέει «δικό μου είναι το μαγαζί ότι θέλω το κάνω και, άρα, όποτε θέλω το καίω μαζί με ότι έχει μέσα – από τα γραφεία μέχρι τους εργαζόμενους».

Και στα δύο λουκέτα, οι αντιδράσεις των εργαζομένων, μέσα στα πλαίσια της ανάγκης για αυτοοργάνωση και μπροστά στην ασφυξία που προκαλούν οι ομαδικές απολύσεις που δημιουργούν τετελεσμένες καταστάσεις – ως πρωτόγνωρη για τους περισσότερους – ήταν ένα πρόσταγμα που άγγιζε τα όρια της αυτοδιαχείρισης.

Μια ιδιότυπης μορφής αυτοδιαχείριση, που οδηγεί τους εργαζόμενους συναδέλφους όχι ακριβώς να πάρουν τις τύχες τους στα χέρια τους, αλλά να διαχειριστούν το μαγαζί που έκλεισε, το μαγαζί που (στην πραγματικότητα ποτέ) δεν ήταν δικό τους. Ένα αίτημα παραπάνω από επιθυμητό στο βαθμό που θα μπορούσε να διεκδικηθεί, αλλά ριψοκίνδυνο και ατέρμονο με πραγματικούς συνδικαλιστικούς, πόσο μάλλον με πολιτικούς όρους.

Η εξέλιξη της εφημερίδας των εργαζομένων του Ελεύθερου Τύπου με την έκδοση του – δικού τους – αντίστοιχου «Εναλλακτικού Τύπου» είναι γνωστή. Δεν μπόρεσε να συνεχίσει ως έκδοση, παρόλο το αξιόλογο περιεχόμενό της, δεν μπόρεσε να συσπειρώσει τις αξιώσεις όλων των εργαζομένων (κυρίως, επειδή υπήρχαν εξωστρεφείς αποκλίνουσες αντιλήψεις για τη διεκδίκηση των κατά τα λοιπά κοινών αιτημάτων) και, σίγουρα, δεν κατάφερε να τεκμηριώσει το αίτημα για μεταπήδηση του τίτλου «Ελεύθερος Τύπος» στα χέρια των εργαζομένων.

Άλλη μια ομοιότητα, λοιπόν, στα δυο λουκέτα είναι η κίνηση των εργαζομένων της εφημερίδας «Ημέρα» να διεκδικήσουν την παραχώρηση του τίτλου, κοινώς να πάρουν τη διαχείριση της εφημερίδας στα χέρια τους. Παρότι, όπως και στην περίπτωση του «Ελεύθερου Τύπου», θα αδυνατούσαν – ακόμη κι αν τον έπαιρναν – να λειτουργήσουν ένα μαγαζί, αφού η δουλειά του δημοσιογράφου δεν είναι να τρέχει το τμήμα μάρκετινγκ που φέρνει τις «πολυπόθητες» διαφημίσεις.

Κατά μια ανησυχητική αντιστοιχία, οι εργαζόμενοι – συνάδελφοι της «Ημέρας» βαδίζουν στο χνάρια των απολυμένων συναδέλφων του «Ελεύθερου Τύπου». Σήμερα, «θα δώσουν τη δική τους απάντηση στην ιδιοκτησία, που αυθαίρετα έβαλε τέλος στην ιστορική διαδρομή της (εφημερίδας) μετά από 65 χρόνια», σύμφωνα με ανακοίνωση της Ενωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Πελοποννήσου-Ηπείρου-Νήσων (ΕΣΗΕΠΗΝ), διανέμοντας δωρεάν την εφημερίδα «Η Ημέρα των Εργαζομένων».

Πρόκειται για ένα φύλλο που επιμελήθηκαν και συνέταξαν οι εργαζόμενοι, «για να αποκαλυφθεί πλήρως ποιες ήταν οι πραγματικές αιτίες της αναστολής της έκδοσης». Που, για να υπενθυμίσουμε, έγινε «ατάκα κι επί τόπου» έπειτα από απεργία που πραγματοποιήθηκε σε τέσσερις πατρινές εφημερίδες (που οφείλουν στους εργαζόμενους δημοσιογράφους και τεχνικούς δεδουλευμένα 3 έως 12 μηνών) και αφού ο ιδιοκτήτης της μεγαλοεπιχειρηματίας Θ. Καμπέρος είχε απειλήσει ανοιχτά και ωμά στην πρώτη σελίδα τους εργαζόμενους πως αν συμμετάσχουν στην 24ωρη απεργιακή κινητοποίηση θα τους απολύσει.

Παρ’ όλες τις φυσιογνωμικές διαφορές, που έχουν να αντιμετωπίσουν οι εργαζόμενοι που προέκυψαν από τα δύο λουκέτα, τα ερωτήματα που προκύπτουν για τις ανάλογες εξελίξεις, που μπορεί να επέλθουν από τις παρόμοιες κινήσεις των εργαζομένων, πέφτουν βροχή.

Δίχως ουδεμία αμφισβήτηση, απέναντι στα εγχειρήματα εκδόσεων απευθείας από τους ίδιους τους εργαζόμενους, το πρώτο ερώτημα σχετίζεται με τη δυνατότητα της διάρκειάς τους. Και αυτόματα, μιας «ωριαίας» αναλαμπής που κινδυνεύει να χαθεί ως φωτοβολίδα και, κατ’ επέκταση, ως ήττα των εργαζομένων που συσπειρώθηκαν και δούλεψαν για την έκδοση.

Μπορούν να λειτουργήσουν αυτά τα εγχειρήματα αποτρεπτικά απέναντι στα εργοδοτικά συμφέροντα, εξασφαλίζοντας την επαναλειτουργία μιας επιχείρησης; Κι αν όχι, εξασφαλίζοντας τις χαμένες θέσεις εργασίας μέσα στο πλαίσιο της ανύπαρκτης και αδρανοποιημένης εργατικής νομοθεσίας;

Ισχύει, για παράδειγμα (ή όχι;) ότι το προσωπικό της εφημερίδας «Ημέρα» δεν είναι ούτε απολυμένοι, ούτε εργαζόμενοι, αφού ο μεγαλοεπιχειρηματίας Θ. Καμπέρος (αλήθεια διαθέτει ακόμη τρία ελικόπτερα για τις μετακινήσεις του και για χόμπι;) δεν έχει κοινοποιήσει ακόμη τις απολύσεις γιατί θα πρέπει να καταβάλει επιτόπου τις αποζημιώσεις και όχι σε μηνιαίες δόσεις, όπως πρότεινε ο ίδιος;

Και, υπάρχει το ενδεχόμενο, αν έστω αποδεικνυόταν γενναιόδωρος, να παραχωρήσει τον τίτλο της εφημερίδας που έστησε πάνω στον ιδρώτα των εργαζομένων (πρόταση που υποστήριξε η ΕΣΗΕΠΗΝ) να τη «βγάλει καθαρή» μη πληρώνοντας αποζημιώσεις, γλιτώνοντας την καταδίκη του, μετά από χρόνια, στα δικαστήρια και μη πληρώνοντας ούτε χρωστούμενα, ούτε μισθούς υπερημερίας;

Αναμένοντας με αγωνία και σκεπτικισμό τις εξελίξεις, παρακολουθούμε με ενδιαφέρον την εφημερίδα των εργαζομένων της «Ημέρας» στη διεύθυνση:
http://www.esiepin.gr/esiepin/HMERA_ERGAZOMENON.pdf