Category: Παρεμβάσεις

Παρέμβαση στη Γενική Συνέλευση της ΕΣΗΕΑ, στο ξενοδοχείο Τιτάνια στο κέντρο της Αθήνας, πραγματοποιήσαμε το πρωί της Τετάρτης (28 Μαΐου), μέλη της Συνέλευσης έμμισθων, άμισθων, «μπλοκάκηδων», «μαύρων», ανέργων και φοιτητών στα ΜΜΕ.

Στο χώρο αναρτήθηκε πανό με τη φράση «Επισφάλεια παντού – Σωματεία πουθενά», ενώ μοιράστηκαν εκατοντάδες κείμενα σε παρευρισκόμενους – μέλη της Ένωσης, όπως και, αργότερα, στο κτήριο της ΕΣΗΕΑ επί της Ακαδημίας.
 

Η παρουσία μας στο χώρο δεν πρόδιδε καμία ψευδαίσθηση για το τί θα βρούμε απέναντί μας: Επαγγελματίες «συνδικαλιστές», πλείστα γηραιά μέλη, καθεστωτικές αντιλήψεις, με ένα περιτύλιγμα δήθεν ελπίδας για τις μεγάλες «αλλαγές» που θα φέρει η «φωτεινή» ηγεσία. Είναι η ίδια ελπίδα για αλλαγές και διεκδικήσεις που εκφράζουν, οι ίδιοι άνθρωποι με άλλες συνθέσεις, τα τελευταία δέκα χρόνια σε ΓΣ στα «Κάραβελ» και στο Σπόρτινγκ: Ένταξη των εργαζομένων στο διαδίκτυο στο Σωματείο, προστασία των εργασιακών δικαιωμάτων και – εσχάτως – «αγώνας» για υπογραφή νέων Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας. Τα ίδια δηλαδή θέματα που θα συζητιούνται και τα επόμενα χρόνια αν εμείς οι εργαζόμενοι/άνεργοι στο χώρο των ΜΜΕ δεν αποφασίσουμε να πάρουμε στα χέρια μας τις ζωές μας.

Αναλυτικότερα,για περισσότερες από τρεις ώρες, σχεδόν το μοναδικό θέμα συζήτησης και αντιπαράθεσης ήταν οι εργαζόμενοι στα sites, η ένταξή τους στο Σωματείο και η γνωστή πλέον αυτοκαταγραφή τους. Ακούστηκαν διάφορες απόψεις (από φοβικές ως προς την ένταξη μέχρι και θετικές επι της αρχής) και τελικά το θέμα τέθηκε σε ψηφοφορία όπου με μόλις τρία “όχι” η Γενική Συνέλευση αποφάσισε να προχωρήσει στη καταγραφή των μη μελών αν και η… περιρρέουσα ατμόσφαιρα κινούνταν στο επίπεδο του “ξέρουμε ότι είναι ένα αδειανό πουκάμισο η ιστορία αλλά ας ξεκινήσει κάτι”!

Ένα ηχητικό ντοκουμέντο με το σοβαρότερο ερώτημα που τέθηκε προς το προεδρείο.

Tο κείμενο που μοιράστηκε κατά την παρέμβαση:

Τι περιμένεις, άραγε, από τους αιρετούς της ΕΣΗΕΑ που πρώτα πραγματοποιούν συναντήσεις με τα αφεντικά σου και μετά σε καλούν σε συνέλευση;

Τι περιμένεις από αυτούς που προκλητικά επικαλούνται “ληγμένες” Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας για την υπογραφή των οποίων “αγωνίζονται” με εθιμικές ανακοινώσεις;

Τι άλλο περιμένεις από ένα “γερασμένο”, παλαιοκομματικό σωματείο που σε δέχεται στις τάξεις του υπό όρους (χρονικές και μισθολογικές προϋποθέσεις απασχόλησης, εξετάσεις, ποινικό μητρώο κ.λπ); Που κλείνει την «πόρτα» σε χιλιάδες εργαζόμενους, και δη εκείνους που δουλεύουν σε συνθήκες εξαιρετικά μεγάλης επισφάλειας, και την ίδια στιγμή διατηρεί ως μέλη εκδότες, διευθυντές, επαγγελματίες λασπολόγους, καρεκλοκένταυρους τσανακογλείφτες, υμνητές της εξαθλίωσης εκατομμυρίων ανθρώπων;

Τι περιμένεις από αυτούς που σε αντιμετωπίζουν ως “εισφορά”, για ένα ταμείο (ΕΤΑΠ-ΜΜΕ/ΕΔΟΕΑΠ) που οι ίδιοι επέτρεψαν να “γδύσουν” ληστρικά οι της Τρόικας σε αγαστή συνεργασία με το εγχώριο κεφάλαιο;

Τι άλλο περιμένεις για να τους γυρίσεις την πλάτη και να πάρεις τη ζωή σου στα χέρια σου;

Στα σύγχρονα κάτεργα των ΜΜΕ οι μισθωτοί σκλάβοι βιώνουν την επισφάλεια που κυριαρχεί και ταυτόχρονα βλέπουν τα σωματεία τους να σφυρίζουν συνωμοτικά κι αδιάφορα μπροστά στον ολοκληρωτικό πόλεμο που έχουν κηρύξει τα αφεντικά. Απολύσεις, εργοδοτικοί εκβιασμοί και απειλές, μειώσεις μισθών, καταστρατήγηση ωραρίων, πολύμηνες καθυστερήσεις στις καταβολές των δεδουλευμένων, ανασφάλιστη εργασία. Κι όμως, ακόμα και τώρα, το μότο – “καραμέλα” των εργοδοτικών που εσχάτως υιοθετεί ακόμη και η ΕΣΗΕΑ παραμένει το: “Με τις κινητοποιήσεις και τις απεργίες θα κλείσουμε το μαγαζί”.

Αν παλαιότερα λέγαμε πως η ΕΣΗΕΑ είχε εγκαταλείψει τους εργαζόμενους των ΜΜΕ, έρμαια στα νύχια των αφεντικών, έφτασε η εποχή που πλέον ακόμα και αυτό θεωρείται ξεπερασμένο. Σήμερα, δεν είναι λίγες οι φορές που είτε συγκεκαλυμμένα είτε απροκάλυπτα παίρνει θέση ξεκάθαρα υπέρ της εργοδοσίας συμμετέχοντας στην εκστρατεία εκφοβισμού των εργαζόμενων. Πρόσφατα ήταν το μέλος του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ Αγγελική Γυπάκη που σε συνέλευση στον Ελεύθερο Τύπο υποστήριξε ότι “με τις απεργίες έκλεισαν και την ”Απογευματινή”. Αύριο τις ίδιες αθλιότητες θα εκστομίσουν άλλοι, θεσμικοί εκ δεξιών και εξ αριστερών, ανάλογα με το μαγαζί που “κινδυνεύει” και το αφεντικό που κρύβεται από πίσω.

Ποιος, άλλωστε, μπορεί να ξεχάσει την επι διετία στάση της αριστερής ηγεσίας που δε μπόρεσε να υποστηρίξει τις αγωνιστικές διαθέσεις των εργαζομένων στα μεγάλα μαγαζιά του κλάδου, ούτε βέβαια να υπερασπιστεί τις Σ.Σ.Ε., φτάνοντας στο σημείο να παροτρύνει εργαζόμενους με ανυποχώρητη αγωνιστική δράση να υπογράψουν τις ατομικές συμβάσεις (βλ ΣΚΑΙ). Και φυσικά δε μπορούμε να λησμονήσουμε την κήρυξη απεργιών μια ημέρα πριν τις Γενικές Απεργίες, διαφοροποιώντας τον κλάδο των Μ.Μ.Ε. από την υπόλοιπη εργατική τάξη. Πάντα χίλιες προφάσεις, χίλιες ντρίπλες και άλλα τόσα εμπόδια και υπόγειες συνεννοήσεις απο ένα σωματείο που θυμίζει νεκρή φύση είτε φοράει μπλέ και πράσινα, είτε ροζ “κοστούμια”!

Με την ανοχή της ΕΣΗΕΑ τα ΜΜΕ, είτε μιλάμε για τα παραδοσιακά είτε για τα sites, έχουν μετατραπεί σε μία γαλέρα όπου άνθρωποι αλυσοδεμένοι και τρομοκρατημένοι από απειλές και εκβιασμούς εργάζονται κυριολεκτικά για ένα κομμάτι ψωμί που και αυτό ακόμα το λαμβάνουν εάν και εφόσον ευαρεστηθεί ο εργοδότης. Οι όποιες σπασμωδικές κινήσεις γίνονται κατά καιρούς δεν είναι τίποτα περισσότερο από απεγνωσμένες προσπάθειες διατήρησης των κεκτημένων. Και όχι βέβαια των εργατικών κεκτημένων αλλά των δικών τους προκειμένου να συνεχίσουν να υπάρχουν και μετά από μερικούς μήνες.

Ενδεικτικό είναι το γεγονός πως ένα από τα θέματα της ημερήσιας διάταξης της ΓΣ είναι και η… εν ευθέτω χρόνω “αποκατάσταση” των συναδέλφων που εργάζονται στα sites με αυτή την περίφημη πλέον αυτοκαταγραφή. Κίνηση η οποία – αν δεν μιλούσαμε για μία τόσο σοβαρή υπόθεση – θα προκαλούσε άφθονο γέλιο γιατί είναι δεδομένο πως για τους αρτηριοσκληρωτικούς της ΕΣΗΕΑ λέξεις και έννοιες όπως συντάκτης ροής, social media manager, content editor, καταχωρητής, εξωτερικός συνεργάτης με το κομμάτι κλπ, είναι εντελώς άγνωστες και το όψιμο ενδιαφέρον τους δεν πείθει κανέναν. Χαρακτηριστική είναι η φράση του πρώην προέδρου Σόμπολου για “κοπτοραπτούδες” που δεν έχουν θέση στο σωματείο.

Είναι ξεκάθαρο πως δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα από ένα τέτοιο σωματείο. Από ένα σωματείο που λειτουργεί και αποφασίζει σε ολιγομελείς συνεδριάσεις, πίσω από πόρτες κλειστές. Όσο αφήνουμε τον καιρό να περνάει χωρίς ουσιαστική αντίδραση είναι δεδομένο πως η επίθεση των αφεντικών θα γίνεται ολοένα και πιο σκληρή. Οι εργαζόμενοι/άνεργοι στα ΜΜΕ έχουμε μια και μόνο επιλογή:  Να γυρίσουμε την πλάτη μας στoν καθεστωτικό συνδικαλισμό και να οργανώσουμε στη βάση του κλάδου την αντεπίθεσή μας. Με πυξίδα την αυτοοργάνωση, την αντιιεραρχία και τις οριζόντιες διαδικάσιες να οργανώσουμε τις αντιστάσεις μας μέσα σε όλους τους χώρους δουλειάς, με ενεργή συμμετοχή και λόγο, με την αλληλεγγύη και τη συλλογική δράση ως ασπίδα απέναντι στην εργοδοτική αυθαιρεσία. Να στιγματίσουμε τους “συναδέλφους”, που τάσσονται στο πλευρό των αφεντικών, την ίδια στιγμή, που θα αναπτύσσουμε αντιστάσεις στο προϊόν της εργασίας μας, υπερασπιζόμενοι τη στοιχειώδη δεοντολογία και επαγγελματική αξιοπρέπεια.

Το δικό μας πρόταγμα είναι ο μαχητικός συνδικαλισμός από τα κάτω, ένα πραγματικό σωματείο, χωρίς αποκλεισμούς και συντεχνιακές λογικές, που θα τείνει το χέρι του και στην υπόλοιπη εργατική τάξη, που θα απαντήσει στην επίθεση των αφεντικών με βάση το κοινό ταξικό συμφέρον και όχι το συμφέρον των ιδιοκτητών και της δημοσιογραφικής κουστωδίας τους.

Παρέμβαση στη Γενική Συνέλευση της ΕΣΗΕΑ, στο ξενοδοχείο Τιτάνια στο κέντρο της Αθήνας, πραγματοποιήσαμε το πρωί της Τετάρτης (28 Μαΐου), μέλη της Συνέλευσης έμμισθων, άμισθων, «μπλοκάκηδων», «μαύρων», ανέργων και φοιτητών στα ΜΜΕ.

Στο χώρο αναρτήθηκε πανό με τη φράση «Επισφάλεια παντού – Σωματεία πουθενά», ενώ μοιράστηκαν εκατοντάδες κείμενα σε παρευρισκόμενους – μέλη της Ένωσης, όπως και, αργότερα, στο κτήριο της ΕΣΗΕΑ επί της Ακαδημίας.
 

Η παρουσία μας στο χώρο δεν πρόδιδε καμία ψευδαίσθηση για το τί θα βρούμε απέναντί μας: Επαγγελματίες «συνδικαλιστές», πλείστα γηραιά μέλη, καθεστωτικές αντιλήψεις, με ένα περιτύλιγμα δήθεν ελπίδας για τις μεγάλες «αλλαγές» που θα φέρει η «φωτεινή» ηγεσία. Είναι η ίδια ελπίδα για αλλαγές και διεκδικήσεις που εκφράζουν, οι ίδιοι άνθρωποι με άλλες συνθέσεις, τα τελευταία δέκα χρόνια σε ΓΣ στα «Κάραβελ» και στο Σπόρτινγκ: Ένταξη των εργαζομένων στο διαδίκτυο στο Σωματείο, προστασία των εργασιακών δικαιωμάτων και – εσχάτως – «αγώνας» για υπογραφή νέων Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας. Τα ίδια δηλαδή θέματα που θα συζητιούνται και τα επόμενα χρόνια αν εμείς οι εργαζόμενοι/άνεργοι στο χώρο των ΜΜΕ δεν αποφασίσουμε να πάρουμε στα χέρια μας τις ζωές μας.

Αναλυτικότερα,για περισσότερες από τρεις ώρες, σχεδόν το μοναδικό θέμα συζήτησης και αντιπαράθεσης ήταν οι εργαζόμενοι στα sites, η ένταξή τους στο Σωματείο και η γνωστή πλέον αυτοκαταγραφή τους. Ακούστηκαν διάφορες απόψεις (από φοβικές ως προς την ένταξη μέχρι και θετικές επι της αρχής) και τελικά το θέμα τέθηκε σε ψηφοφορία όπου με μόλις τρία “όχι” η Γενική Συνέλευση αποφάσισε να προχωρήσει στη καταγραφή των μη μελών αν και η… περιρρέουσα ατμόσφαιρα κινούνταν στο επίπεδο του “ξέρουμε ότι είναι ένα αδειανό πουκάμισο η ιστορία αλλά ας ξεκινήσει κάτι”!

Ένα ηχητικό ντοκουμέντο με το σοβαρότερο ερώτημα που τέθηκε προς το προεδρείο.

Tο κείμενο που μοιράστηκε κατά την παρέμβαση:

Τι περιμένεις, άραγε, από τους αιρετούς της ΕΣΗΕΑ που πρώτα πραγματοποιούν συναντήσεις με τα αφεντικά σου και μετά σε καλούν σε συνέλευση;

Τι περιμένεις από αυτούς που προκλητικά επικαλούνται “ληγμένες” Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας για την υπογραφή των οποίων “αγωνίζονται” με εθιμικές ανακοινώσεις;

Τι άλλο περιμένεις από ένα “γερασμένο”, παλαιοκομματικό σωματείο που σε δέχεται στις τάξεις του υπό όρους (χρονικές και μισθολογικές προϋποθέσεις απασχόλησης, εξετάσεις, ποινικό μητρώο κ.λπ); Που κλείνει την «πόρτα» σε χιλιάδες εργαζόμενους, και δη εκείνους που δουλεύουν σε συνθήκες εξαιρετικά μεγάλης επισφάλειας, και την ίδια στιγμή διατηρεί ως μέλη εκδότες, διευθυντές, επαγγελματίες λασπολόγους, καρεκλοκένταυρους τσανακογλείφτες, υμνητές της εξαθλίωσης εκατομμυρίων ανθρώπων;

Τι περιμένεις από αυτούς που σε αντιμετωπίζουν ως “εισφορά”, για ένα ταμείο (ΕΤΑΠ-ΜΜΕ/ΕΔΟΕΑΠ) που οι ίδιοι επέτρεψαν να “γδύσουν” ληστρικά οι της Τρόικας σε αγαστή συνεργασία με το εγχώριο κεφάλαιο;

Τι άλλο περιμένεις για να τους γυρίσεις την πλάτη και να πάρεις τη ζωή σου στα χέρια σου;

Στα σύγχρονα κάτεργα των ΜΜΕ οι μισθωτοί σκλάβοι βιώνουν την επισφάλεια που κυριαρχεί και ταυτόχρονα βλέπουν τα σωματεία τους να σφυρίζουν συνωμοτικά κι αδιάφορα μπροστά στον ολοκληρωτικό πόλεμο που έχουν κηρύξει τα αφεντικά. Απολύσεις, εργοδοτικοί εκβιασμοί και απειλές, μειώσεις μισθών, καταστρατήγηση ωραρίων, πολύμηνες καθυστερήσεις στις καταβολές των δεδουλευμένων, ανασφάλιστη εργασία. Κι όμως, ακόμα και τώρα, το μότο – “καραμέλα” των εργοδοτικών που εσχάτως υιοθετεί ακόμη και η ΕΣΗΕΑ παραμένει το: “Με τις κινητοποιήσεις και τις απεργίες θα κλείσουμε το μαγαζί”.

Αν παλαιότερα λέγαμε πως η ΕΣΗΕΑ είχε εγκαταλείψει τους εργαζόμενους των ΜΜΕ, έρμαια στα νύχια των αφεντικών, έφτασε η εποχή που πλέον ακόμα και αυτό θεωρείται ξεπερασμένο. Σήμερα, δεν είναι λίγες οι φορές που είτε συγκεκαλυμμένα είτε απροκάλυπτα παίρνει θέση ξεκάθαρα υπέρ της εργοδοσίας συμμετέχοντας στην εκστρατεία εκφοβισμού των εργαζόμενων. Πρόσφατα ήταν το μέλος του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ Αγγελική Γυπάκη που σε συνέλευση στον Ελεύθερο Τύπο υποστήριξε ότι “με τις απεργίες έκλεισαν και την ”Απογευματινή”. Αύριο τις ίδιες αθλιότητες θα εκστομίσουν άλλοι, θεσμικοί εκ δεξιών και εξ αριστερών, ανάλογα με το μαγαζί που “κινδυνεύει” και το αφεντικό που κρύβεται από πίσω.

Ποιος, άλλωστε, μπορεί να ξεχάσει την επι διετία στάση της αριστερής ηγεσίας που δε μπόρεσε να υποστηρίξει τις αγωνιστικές διαθέσεις των εργαζομένων στα μεγάλα μαγαζιά του κλάδου, ούτε βέβαια να υπερασπιστεί τις Σ.Σ.Ε., φτάνοντας στο σημείο να παροτρύνει εργαζόμενους με ανυποχώρητη αγωνιστική δράση να υπογράψουν τις ατομικές συμβάσεις (βλ ΣΚΑΙ). Και φυσικά δε μπορούμε να λησμονήσουμε την κήρυξη απεργιών μια ημέρα πριν τις Γενικές Απεργίες, διαφοροποιώντας τον κλάδο των Μ.Μ.Ε. από την υπόλοιπη εργατική τάξη. Πάντα χίλιες προφάσεις, χίλιες ντρίπλες και άλλα τόσα εμπόδια και υπόγειες συνεννοήσεις απο ένα σωματείο που θυμίζει νεκρή φύση είτε φοράει μπλέ και πράσινα, είτε ροζ “κοστούμια”!

Με την ανοχή της ΕΣΗΕΑ τα ΜΜΕ, είτε μιλάμε για τα παραδοσιακά είτε για τα sites, έχουν μετατραπεί σε μία γαλέρα όπου άνθρωποι αλυσοδεμένοι και τρομοκρατημένοι από απειλές και εκβιασμούς εργάζονται κυριολεκτικά για ένα κομμάτι ψωμί που και αυτό ακόμα το λαμβάνουν εάν και εφόσον ευαρεστηθεί ο εργοδότης. Οι όποιες σπασμωδικές κινήσεις γίνονται κατά καιρούς δεν είναι τίποτα περισσότερο από απεγνωσμένες προσπάθειες διατήρησης των κεκτημένων. Και όχι βέβαια των εργατικών κεκτημένων αλλά των δικών τους προκειμένου να συνεχίσουν να υπάρχουν και μετά από μερικούς μήνες.

Ενδεικτικό είναι το γεγονός πως ένα από τα θέματα της ημερήσιας διάταξης της ΓΣ είναι και η… εν ευθέτω χρόνω “αποκατάσταση” των συναδέλφων που εργάζονται στα sites με αυτή την περίφημη πλέον αυτοκαταγραφή. Κίνηση η οποία – αν δεν μιλούσαμε για μία τόσο σοβαρή υπόθεση – θα προκαλούσε άφθονο γέλιο γιατί είναι δεδομένο πως για τους αρτηριοσκληρωτικούς της ΕΣΗΕΑ λέξεις και έννοιες όπως συντάκτης ροής, social media manager, content editor, καταχωρητής, εξωτερικός συνεργάτης με το κομμάτι κλπ, είναι εντελώς άγνωστες και το όψιμο ενδιαφέρον τους δεν πείθει κανέναν. Χαρακτηριστική είναι η φράση του πρώην προέδρου Σόμπολου για “κοπτοραπτούδες” που δεν έχουν θέση στο σωματείο.

Είναι ξεκάθαρο πως δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα από ένα τέτοιο σωματείο. Από ένα σωματείο που λειτουργεί και αποφασίζει σε ολιγομελείς συνεδριάσεις, πίσω από πόρτες κλειστές. Όσο αφήνουμε τον καιρό να περνάει χωρίς ουσιαστική αντίδραση είναι δεδομένο πως η επίθεση των αφεντικών θα γίνεται ολοένα και πιο σκληρή. Οι εργαζόμενοι/άνεργοι στα ΜΜΕ έχουμε μια και μόνο επιλογή:  Να γυρίσουμε την πλάτη μας στoν καθεστωτικό συνδικαλισμό και να οργανώσουμε στη βάση του κλάδου την αντεπίθεσή μας. Με πυξίδα την αυτοοργάνωση, την αντιιεραρχία και τις οριζόντιες διαδικάσιες να οργανώσουμε τις αντιστάσεις μας μέσα σε όλους τους χώρους δουλειάς, με ενεργή συμμετοχή και λόγο, με την αλληλεγγύη και τη συλλογική δράση ως ασπίδα απέναντι στην εργοδοτική αυθαιρεσία. Να στιγματίσουμε τους “συναδέλφους”, που τάσσονται στο πλευρό των αφεντικών, την ίδια στιγμή, που θα αναπτύσσουμε αντιστάσεις στο προϊόν της εργασίας μας, υπερασπιζόμενοι τη στοιχειώδη δεοντολογία και επαγγελματική αξιοπρέπεια.

Το δικό μας πρόταγμα είναι ο μαχητικός συνδικαλισμός από τα κάτω, ένα πραγματικό σωματείο, χωρίς αποκλεισμούς και συντεχνιακές λογικές, που θα τείνει το χέρι του και στην υπόλοιπη εργατική τάξη, που θα απαντήσει στην επίθεση των αφεντικών με βάση το κοινό ταξικό συμφέρον και όχι το συμφέρον των ιδιοκτητών και της δημοσιογραφικής κουστωδίας τους.

Παρέμβαση έξω από τα γραφεία του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων στους Αμπελόκηπους πραγματοποίησε χθές (Παρασκευή 2 Μάη) η “Συνέλευση έμμισθων, άμισθων, «μπλοκάκηδων», «μαύρων», ανέργων και φοιτητών στα ΜΜΕ” και αλληλέγγυοι απο σωματεία βασης, εργατικές συλλογικότητες και συνελεύσεις γειτονιάς.

Οι διαδηλωτές συγκέντρωθήκαμε στην οδο Τσόχα και παραμείναμε στην είσοδο του κτιρίου για αρκετή ώρα μοιράζοντας κείμενα σε πεζούς αλλά και σε διερχόμενους οδηγούς, πετώντας τρικάκια και φωνάζοντας συνθήματα όπως: “Ούτε στα ΜΜΕ, ούτε στα μαγαζιά, καμιά ειρήνη με τ’ αφεντικά”, “Ποτέ δουλειά την Κυριακή, μη σώσουμε και γίνουμε ανταγωνιστικοί”, “Την Κυριακή να πάνε για δουλειά, οι βουλευτές, οι δήμαρχοι κι όλα τ’ αφεντικά” και “Αν δεν αντισταθούμε σε κάθε μαγαζί σκλάβους θα μας έχουνε για μιά μπουκιά ψωμί”.

Παράλληλα, έγινε μοίρασμα του κειμένου στους εργαζόμενους στα γραφεία του ΑΠΕ-ΜΠΕ.

Ορισμένοι, μάλιστα, εξ αυτών έδειχναν να αντιλαμβάνονται και να κατανοούν τους λόγους της αιφνιδιαστικής αυτής επίσκεψης στο χώρο εργασίας τους.

Λόγοι που δεν είναι άλλοι απο την συστηματική παραπληροφόρηση που παρέχει απλόχερα το ΑΠΕ- ΜΠΕ σε θέματα που αφορούν την τυφλή υπεράσπιση των συμφερόντων της ντόπιας και ξένης εξουσιαστικής ελίτ (βλέπε την “διόρθωση” του τηλεγραφήματος για την ανακοίνωση της γερμανικής καγκελαρίας με αφορμή την πρόσφατη επίσκεψη Μέρκελ) αλλά και την κατασυκοφάντηση των εργατικών αγώνων και διεκδικήσεων (βλέπε την κατασκευή της είδησης περί εμφάνισης “γνωστών- αγνώστων και κουκουλοφόρων” κατά τη διάρκεια των κινητοποιήσεων της 13ης Απριλίου ενάντια στη κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας, στην οδό Ερμού)

1ο τηλεγράφημα ΑΠΕ 13/04

2ο τηλεγράφημα ΑΠΕ 13/04

Ακολουθεί το κείμενο που μοιράστηκε, τα τρικάκια που πετάχτηκαν καθώς και άλλες φωτογραφίες:

Παρέμβαση έξω από τα γραφεία του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων στους Αμπελόκηπους πραγματοποίησε χθές (Παρασκευή 2 Μάη) η “Συνέλευση έμμισθων, άμισθων, «μπλοκάκηδων», «μαύρων», ανέργων και φοιτητών στα ΜΜΕ” και αλληλέγγυοι απο σωματεία βασης, εργατικές συλλογικότητες και συνελεύσεις γειτονιάς.

Οι διαδηλωτές συγκέντρωθήκαμε στην οδο Τσόχα και παραμείναμε στην είσοδο του κτιρίου για αρκετή ώρα μοιράζοντας κείμενα σε πεζούς αλλά και σε διερχόμενους οδηγούς, πετώντας τρικάκια και φωνάζοντας συνθήματα όπως: “Ούτε στα ΜΜΕ, ούτε στα μαγαζιά, καμιά ειρήνη με τ’ αφεντικά”, “Ποτέ δουλειά την Κυριακή, μη σώσουμε και γίνουμε ανταγωνιστικοί”, “Την Κυριακή να πάνε για δουλειά, οι βουλευτές, οι δήμαρχοι κι όλα τ’ αφεντικά” και “Αν δεν αντισταθούμε σε κάθε μαγαζί σκλάβους θα μας έχουνε για μιά μπουκιά ψωμί”.

Παράλληλα, έγινε μοίρασμα του κειμένου στους εργαζόμενους στα γραφεία του ΑΠΕ-ΜΠΕ.

Ορισμένοι, μάλιστα, εξ αυτών έδειχναν να αντιλαμβάνονται και να κατανοούν τους λόγους της αιφνιδιαστικής αυτής επίσκεψης στο χώρο εργασίας τους.

Λόγοι που δεν είναι άλλοι απο την συστηματική παραπληροφόρηση που παρέχει απλόχερα το ΑΠΕ- ΜΠΕ σε θέματα που αφορούν την τυφλή υπεράσπιση των συμφερόντων της ντόπιας και ξένης εξουσιαστικής ελίτ (βλέπε την “διόρθωση” του τηλεγραφήματος για την ανακοίνωση της γερμανικής καγκελαρίας με αφορμή την πρόσφατη επίσκεψη Μέρκελ) αλλά και την κατασυκοφάντηση των εργατικών αγώνων και διεκδικήσεων (βλέπε την κατασκευή της είδησης περί εμφάνισης “γνωστών- αγνώστων και κουκουλοφόρων” κατά τη διάρκεια των κινητοποιήσεων της 13ης Απριλίου ενάντια στη κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας, στην οδό Ερμού)

1ο τηλεγράφημα ΑΠΕ 13/04

2ο τηλεγράφημα ΑΠΕ 13/04

Ακολουθεί το κείμενο που μοιράστηκε, τα τρικάκια που πετάχτηκαν καθώς και άλλες φωτογραφίες:

Πάνω από δύο ώρες διήρκεσε η παρέμβαση στο κατάστημα “Σαλαντίν” ενάντια στις εκδικητικές απολύσεις των τριών συναδέλφων. Η ανταπόκριση από τους πελάτες και τους διερχόμενους ήταν πολύ θετική. Οι προγραμματισμένες εκδηλώσεις διαμαρτυρίας θα συνεχιστούν έως  ότου παρθούν πίσω οι απολύσεις. 

Παρέμβαση  από δεκάδες αλληλέγγυους πραγματοποιείται αυτή τη στιγμή έξω από το μεζεδοπωλείο «Σαλαντίν» στον  Κεραμεικό, μετά την εκδικητική απόλυση ενός συναδέλφου και την ανακοίνωση των απολύσεων ακόμη δύο, οι οποίοι είναι και μέλη του “Σωματείου Σερβιτόρων Μαγείρων και λοιπών εργαζομένων του κλάδου του Επισιτισμού”. Οι παραπάνω εργαζόμενοι διεκδικούσαν εξαρχής τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας τους και συμπαραστάθηκαν στο αίτημα επαναπρόσληψης του πρώτου απολυμένου.

Ακούγονται συνθήματα όπως «Για τα αφεντικά είναι νόμος της φύσης, πρώτα το ξεπούλημα μετά οι απολύσεις», «Είμαστε εργάτες και όχι συνεργάτες και στα αφεντικά δεν κάνουμε τις πλάτες», «Εσείς που τώρα κοιτάτε τη δουλειά σας, αύριο απολυμένα θα είναι τα παιδιά σας». “Σκεφτείτε σαν εργάτες και όχι σαν πελάτες, και στ’ αφεντικά μην κάνετε τις πλάτες”

Να επισημάνουμε ότι οι παρεμβάσεις γίνονται με την πρωτοβουλία και έπειτα από κάλεσμα του “Σωματείου Σερβιτόρων Μαγείρων και λοιπών εργαζομένων του κλάδου του Επισιτισμού”

Πάνω από δύο ώρες διήρκεσε η παρέμβαση στο κατάστημα “Σαλαντίν” ενάντια στις εκδικητικές απολύσεις των τριών συναδέλφων. Η ανταπόκριση από τους πελάτες και τους διερχόμενους ήταν πολύ θετική. Οι προγραμματισμένες εκδηλώσεις διαμαρτυρίας θα συνεχιστούν έως  ότου παρθούν πίσω οι απολύσεις. 

Παρέμβαση  από δεκάδες αλληλέγγυους πραγματοποιείται αυτή τη στιγμή έξω από το μεζεδοπωλείο «Σαλαντίν» στον  Κεραμεικό, μετά την εκδικητική απόλυση ενός συναδέλφου και την ανακοίνωση των απολύσεων ακόμη δύο, οι οποίοι είναι και μέλη του “Σωματείου Σερβιτόρων Μαγείρων και λοιπών εργαζομένων του κλάδου του Επισιτισμού”. Οι παραπάνω εργαζόμενοι διεκδικούσαν εξαρχής τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας τους και συμπαραστάθηκαν στο αίτημα επαναπρόσληψης του πρώτου απολυμένου.

Ακούγονται συνθήματα όπως «Για τα αφεντικά είναι νόμος της φύσης, πρώτα το ξεπούλημα μετά οι απολύσεις», «Είμαστε εργάτες και όχι συνεργάτες και στα αφεντικά δεν κάνουμε τις πλάτες», «Εσείς που τώρα κοιτάτε τη δουλειά σας, αύριο απολυμένα θα είναι τα παιδιά σας». “Σκεφτείτε σαν εργάτες και όχι σαν πελάτες, και στ’ αφεντικά μην κάνετε τις πλάτες”

Να επισημάνουμε ότι οι παρεμβάσεις γίνονται με την πρωτοβουλία και έπειτα από κάλεσμα του “Σωματείου Σερβιτόρων Μαγείρων και λοιπών εργαζομένων του κλάδου του Επισιτισμού”

Λάβαμε και δημοσιεύουμε αυτούσια παρακάτω την ανταπάντηση των πρώην εργαζομένων στις “Αποκαλύψεις”, σχετικά με τα όσα αδικαιολόγητα προσπάθησε να δικαιολογήσει ο Σ. Κοτρώτσος μετά τη χτεσινή δυναμική παρέμβαση και τη ματαίωση της βιβλιοπαρουσίασής του (περισσότερα εδώ και εδώ).

Επειδή μετά την παρέμβασή μας στην εκδήλωση για την παρουσίαση του βιβλίου του κ. Κοτρώτσου υπήρξε πληθώρα ψευδών δημοσιευμάτων και επειδή και στην απάντησή του ο ίδιος παρουσιάζει την παρέμβασή μας ως «εισβολή», ξεκαθαρίζουμε τα εξής:

Πήγαμε σε μια ανοιχτή, ανακοινωμένη σε πολλά ΜΜΕ παρουσίαση βιβλίου και καταγγείλαμε το γεγονός ότι ενώ είμαστε απλήρωτοι εδώ και 3 χρόνια, ο ίδιος αυτό-παρουσιάζεται από ραδιοφώνου ως ο υπερασπιστής των εργαζομένων και των κατατρεγμένων από τα μνημόνια. Καλέσαμε τους παριστάμενους στο πάνελ να αποχωρήσουν και να μην νομιμοποιήσουν με την παρουσία τους τέτοιες πρακτικές και ξεκαθαρίσαμε από την αρχή ότι, αφού πάρουμε μια απάντηση από τους ίδιους, θα αποχωρήσουμε και εμείς με τη σειρά μας. Η πραγματικότητα δυστυχώς για τον κ. Κοτρώτσο είναι ότι στην πρόσκλησή μας ανταποκρίθηκαν τόσο ο κ. Παπαδημούλης όσο και ο συνεργάτης του κ. Χατζηνικολάου από το πάνελ, καθώς και αρκετοί βουλευτές, δημοσιογράφοι αλλά και απλός κόσμος από το κοινό, εκφράζοντας τη συμπαράστασή του. Στη συνέχεια ο ίδιος ματαίωσε την εκδήλωσή του.

Σχετικά τώρα με την απάντηση που δημοσίευσε αργότερα ο κ. Κοτρώτσος, πρόκειται για μια ακόμη προσπάθεια να ενδυθεί το μανδύα του «φτωχού και μόνου καουμπόι» που, χωρίς «πλάτες» από το σάπιο και διεφθαρμένο σύστημα που δήθεν πολεμάει, παλεύει να επιβιώσει.

Η αλήθεια όμως είναι ότι και στην περίπτωσή μας, χρησιμοποιεί όλες τις «άκρες» που τόσα χρόνια έχει αποκτήσει από τη θέση του προεξάρχοντος στυλοβάτη του συστήματος.


Πρώτα απ’ όλα η απάντησή του, όπως διατυμπανίζει ο ίδιος, βρίσκεται δημοσιευμένη στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων που, μετά από κυβερνητικό όργανο, εξελίχθηκε απ’ ότι φαίνεται και σε όργανο υπεράσπισης των αποτυχημένων εκδοτών που δεν πληρώνουν τα δεδουλευμένα. Ας είναι καλά ο πρόεδρος/διευθυντής του ΑΠΕ, κ. Αντώνης Σκυλλάκος, ο οποίος είναι προσωπική επιλογή του πρωθυπουργού, Αντώνη Σαμαρά για τη θέση αυτή και όλως τυχαίως πρώην στενός συνεργάτης του κ. Κοτρώτσου, που απ’ ότι φαίνεται δεν ξεχνάει τους «παλιόφιλους» στα δύσκολα.

Ας μας εξηγήσει επίσης ο κύριος Κοτρώτσος, με παρέμβαση τίνος έγινε δεκτή η αίτηση πτώχευσης της CITIZEN, από τη στιγμή που τα περιουσιακά στοιχεία που εμφανίζει η επιχείρησή του δεν καλύπτουν ούτε τα στοιχειώδη έξοδα της πτώχευσης. Όλοι οι δικηγόροι γνωρίζουν ότι τέτοιες αιτήσεις πτώχευσης απορρίπτονται εξαρχής. Ας υποθέσουμε όμως καλοπροαίρετα ότι λάθη γίνονται και ήταν ένα από αυτά το ότι έγινε δεκτή η αίτησή του. Όταν κηρυχθεί η πτώχευση και δεν βρεθεί κανένα περιουσιακό στοιχείο, η πτώχευση ανακαλείται με συνοπτικές διαδικασίες, κάτι που δεν έγινε στην περίπτωση του κ. Κοτρώτσου, «άγνωστο» και πάλι το γιατί… και παραμένει παρατύπως σε καθεστώς πτώχευσης.

Το κομμάτι δε που αναφέρεται σε εμάς, τους 10 πρώην εργαζόμενους που κινηθήκαμε και νομικά εναντίον του, βρίθει από ανακρίβειες και ψεύδη.

Η αληθινή ιστορία έχει ως εξής: Όταν ο κ. Κοτρώτσος ανέστειλε την έκδοση των 2 εφημερίδων του (συνειδητά μάλλον ξεχνάει συνεχώς ότι εξέδιδε και μια στοιχηματική εφημερίδα GOBET με «μαύρους» εργαζόμενους, η οποία αν και είχε ελάχιστη κυκλοφορία έπαιρνε παχυλές χορηγίες από τον ΟΠΑΠ) 10 εργαζόμενοι προσέφυγαν με δικηγόρο στην επιθεώρηση εργασίας. Από τότε, τον Απρίλιο του 2011 μέχρι και τον Ιούνιο του 2013, δύο χρόνια μετά, ουδέποτε ενδιαφέρθηκε να κάνει οποιαδήποτε κίνηση συμβιβασμού ή σταδιακής αποπληρωμής. Δεν έδωσε ούτε ευρώ σε κανέναν από τους 60 εργαζόμενους, όπως ψευδώς ισχυρίζεται. Επέλεξε, όπως μας ενημερώνει ο ίδιος, να αποπληρώνει σταδιακά τα ασφαλιστικά ταμεία και την εφορία. Σοφή επιλογή για τον ίδιο, αφού πλέον για τους οφειλέτες του δημοσίου ελλοχεύει ο κίνδυνος της (έστω και για τα μάτια του κόσμου) φυλάκισης. Φυσικά δε συμβαίνει το ίδιο για τα χρωστούμενα σε εργαζόμενους και ειδικά αν έχεις τους κατάλληλους φίλους στις κατάλληλες θέσεις, οπότε η ποινική δίκη που εκκρεμεί εναντίον σου μπορεί να καθυστερήσει ασυνήθιστα…

Σχετικά με τα όσα αναφέρει για τις προτάσεις του, την άρνησή μας και τελικά τη διακοπή της επικοινωνίας, είναι απολύτως ψευδή. Την πρόταση που αναφέρει μας την έκανε ένα βράδυ πριν την παρουσίαση του βιβλίου του, ακριβώς υπό το φόβο μιας ενδεχόμενης παρέμβασής μας. Η πρόταση όριζε ότι η αποπληρωμή αυτών που μας χρωστάει από το 2010, θα γίνει το 2018. Φυσικά και αρνηθήκαμε να μας δίνει χαρτζιλίκι 1.000 ευρώ στον καθένα το χρόνο έναντι όσων μας χρωστάει, γιατί έχουμε κάτι που αγνοεί ο κύριος Κοτρώτσος, στοιχειώδη αξιοπρέπεια. Ουδέποτε διακόψαμε την επικοινωνία, αντιθέτως του διαμηνύσαμε ότι από εδώ και πέρα θα απαντάμε μόνο σε σοβαρές προτάσεις και όχι τόσο μακροπρόθεσμες, καθότι ο ίδιος έχει ήδη υπογράψει από το 2011 ανάλογο συμφωνητικό με άλλους πρώην συναδέλφους που όριζε ότι θα τους αποπληρώσει το 2013, το οποίο δεν έχει τηρήσει. Τα περί επαγγελματικής μείωσης, διασυρμού και μένους, ας τα αφήσει στην άκρη, κανείς από εμάς δε θα ασχολούνταν μαζί του αν παρανόμως δεν παρακρατούσε εδώ και τόσα χρόνια τους μισθούς και τις αποζημιώσεις μας.

Εμείς λοιπόν οι εργαζόμενοι που δεν έχουμε φίλους σε επιτελικές θέσεις στα ΜΜΕ, που δε συντρώγουμε με βουλευτές και επιχειρηματίες, που δεν καλούμε στις εκδηλώσεις μας το Λαλιώτη, την Ελίζα Βόζενμπεργκ, τη Φάνη Πάλλη Πετραλιά και ένα σωρό άλλους, που δεν έχουμε προσβάσεις στο δικαστικό κατεστημένο, το μόνο όπλο που έχουμε απέναντι σε εργοδότες σαν τον Κοτρώτσο είναι τέτοιου είδους παρεμβάσεις και η αλληλεγγύη.

«Το 1/5 των πρώην εργαζόμενων των Αποκαλύψεων»

ΥΓ: Για όλο τον εσμό των συγκυβερνητικών αυλοκολάκων και των γνωστών παπαγάλων «συναδέλφων» που έτρεξαν να εκμεταλλευθούν την παρέμβασή μας πολιτικά όπως τους βόλευε, ένα έχουμε να πούμε: την απάντησή σας θα την πάρετε από όλους τους εργαζόμενους που πετάξατε στην ανεργία, όλους τους εργαζόμενους που κρατάτε απλήρωτους και όσους καταδικάσατε στη φτώχεια πετσοκόβοντας τους μισθούς τους.

Λάβαμε και δημοσιεύουμε αυτούσια παρακάτω την ανταπάντηση των πρώην εργαζομένων στις “Αποκαλύψεις”, σχετικά με τα όσα αδικαιολόγητα προσπάθησε να δικαιολογήσει ο Σ. Κοτρώτσος μετά τη χτεσινή δυναμική παρέμβαση και τη ματαίωση της βιβλιοπαρουσίασής του (περισσότερα εδώ και εδώ).

Επειδή μετά την παρέμβασή μας στην εκδήλωση για την παρουσίαση του βιβλίου του κ. Κοτρώτσου υπήρξε πληθώρα ψευδών δημοσιευμάτων και επειδή και στην απάντησή του ο ίδιος παρουσιάζει την παρέμβασή μας ως «εισβολή», ξεκαθαρίζουμε τα εξής:

Πήγαμε σε μια ανοιχτή, ανακοινωμένη σε πολλά ΜΜΕ παρουσίαση βιβλίου και καταγγείλαμε το γεγονός ότι ενώ είμαστε απλήρωτοι εδώ και 3 χρόνια, ο ίδιος αυτό-παρουσιάζεται από ραδιοφώνου ως ο υπερασπιστής των εργαζομένων και των κατατρεγμένων από τα μνημόνια. Καλέσαμε τους παριστάμενους στο πάνελ να αποχωρήσουν και να μην νομιμοποιήσουν με την παρουσία τους τέτοιες πρακτικές και ξεκαθαρίσαμε από την αρχή ότι, αφού πάρουμε μια απάντηση από τους ίδιους, θα αποχωρήσουμε και εμείς με τη σειρά μας. Η πραγματικότητα δυστυχώς για τον κ. Κοτρώτσο είναι ότι στην πρόσκλησή μας ανταποκρίθηκαν τόσο ο κ. Παπαδημούλης όσο και ο συνεργάτης του κ. Χατζηνικολάου από το πάνελ, καθώς και αρκετοί βουλευτές, δημοσιογράφοι αλλά και απλός κόσμος από το κοινό, εκφράζοντας τη συμπαράστασή του. Στη συνέχεια ο ίδιος ματαίωσε την εκδήλωσή του.

Σχετικά τώρα με την απάντηση που δημοσίευσε αργότερα ο κ. Κοτρώτσος, πρόκειται για μια ακόμη προσπάθεια να ενδυθεί το μανδύα του «φτωχού και μόνου καουμπόι» που, χωρίς «πλάτες» από το σάπιο και διεφθαρμένο σύστημα που δήθεν πολεμάει, παλεύει να επιβιώσει.

Η αλήθεια όμως είναι ότι και στην περίπτωσή μας, χρησιμοποιεί όλες τις «άκρες» που τόσα χρόνια έχει αποκτήσει από τη θέση του προεξάρχοντος στυλοβάτη του συστήματος.


Πρώτα απ’ όλα η απάντησή του, όπως διατυμπανίζει ο ίδιος, βρίσκεται δημοσιευμένη στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων που, μετά από κυβερνητικό όργανο, εξελίχθηκε απ’ ότι φαίνεται και σε όργανο υπεράσπισης των αποτυχημένων εκδοτών που δεν πληρώνουν τα δεδουλευμένα. Ας είναι καλά ο πρόεδρος/διευθυντής του ΑΠΕ, κ. Αντώνης Σκυλλάκος, ο οποίος είναι προσωπική επιλογή του πρωθυπουργού, Αντώνη Σαμαρά για τη θέση αυτή και όλως τυχαίως πρώην στενός συνεργάτης του κ. Κοτρώτσου, που απ’ ότι φαίνεται δεν ξεχνάει τους «παλιόφιλους» στα δύσκολα.

Ας μας εξηγήσει επίσης ο κύριος Κοτρώτσος, με παρέμβαση τίνος έγινε δεκτή η αίτηση πτώχευσης της CITIZEN, από τη στιγμή που τα περιουσιακά στοιχεία που εμφανίζει η επιχείρησή του δεν καλύπτουν ούτε τα στοιχειώδη έξοδα της πτώχευσης. Όλοι οι δικηγόροι γνωρίζουν ότι τέτοιες αιτήσεις πτώχευσης απορρίπτονται εξαρχής. Ας υποθέσουμε όμως καλοπροαίρετα ότι λάθη γίνονται και ήταν ένα από αυτά το ότι έγινε δεκτή η αίτησή του. Όταν κηρυχθεί η πτώχευση και δεν βρεθεί κανένα περιουσιακό στοιχείο, η πτώχευση ανακαλείται με συνοπτικές διαδικασίες, κάτι που δεν έγινε στην περίπτωση του κ. Κοτρώτσου, «άγνωστο» και πάλι το γιατί… και παραμένει παρατύπως σε καθεστώς πτώχευσης.

Το κομμάτι δε που αναφέρεται σε εμάς, τους 10 πρώην εργαζόμενους που κινηθήκαμε και νομικά εναντίον του, βρίθει από ανακρίβειες και ψεύδη.

Η αληθινή ιστορία έχει ως εξής: Όταν ο κ. Κοτρώτσος ανέστειλε την έκδοση των 2 εφημερίδων του (συνειδητά μάλλον ξεχνάει συνεχώς ότι εξέδιδε και μια στοιχηματική εφημερίδα GOBET με «μαύρους» εργαζόμενους, η οποία αν και είχε ελάχιστη κυκλοφορία έπαιρνε παχυλές χορηγίες από τον ΟΠΑΠ) 10 εργαζόμενοι προσέφυγαν με δικηγόρο στην επιθεώρηση εργασίας. Από τότε, τον Απρίλιο του 2011 μέχρι και τον Ιούνιο του 2013, δύο χρόνια μετά, ουδέποτε ενδιαφέρθηκε να κάνει οποιαδήποτε κίνηση συμβιβασμού ή σταδιακής αποπληρωμής. Δεν έδωσε ούτε ευρώ σε κανέναν από τους 60 εργαζόμενους, όπως ψευδώς ισχυρίζεται. Επέλεξε, όπως μας ενημερώνει ο ίδιος, να αποπληρώνει σταδιακά τα ασφαλιστικά ταμεία και την εφορία. Σοφή επιλογή για τον ίδιο, αφού πλέον για τους οφειλέτες του δημοσίου ελλοχεύει ο κίνδυνος της (έστω και για τα μάτια του κόσμου) φυλάκισης. Φυσικά δε συμβαίνει το ίδιο για τα χρωστούμενα σε εργαζόμενους και ειδικά αν έχεις τους κατάλληλους φίλους στις κατάλληλες θέσεις, οπότε η ποινική δίκη που εκκρεμεί εναντίον σου μπορεί να καθυστερήσει ασυνήθιστα…

Σχετικά με τα όσα αναφέρει για τις προτάσεις του, την άρνησή μας και τελικά τη διακοπή της επικοινωνίας, είναι απολύτως ψευδή. Την πρόταση που αναφέρει μας την έκανε ένα βράδυ πριν την παρουσίαση του βιβλίου του, ακριβώς υπό το φόβο μιας ενδεχόμενης παρέμβασής μας. Η πρόταση όριζε ότι η αποπληρωμή αυτών που μας χρωστάει από το 2010, θα γίνει το 2018. Φυσικά και αρνηθήκαμε να μας δίνει χαρτζιλίκι 1.000 ευρώ στον καθένα το χρόνο έναντι όσων μας χρωστάει, γιατί έχουμε κάτι που αγνοεί ο κύριος Κοτρώτσος, στοιχειώδη αξιοπρέπεια. Ουδέποτε διακόψαμε την επικοινωνία, αντιθέτως του διαμηνύσαμε ότι από εδώ και πέρα θα απαντάμε μόνο σε σοβαρές προτάσεις και όχι τόσο μακροπρόθεσμες, καθότι ο ίδιος έχει ήδη υπογράψει από το 2011 ανάλογο συμφωνητικό με άλλους πρώην συναδέλφους που όριζε ότι θα τους αποπληρώσει το 2013, το οποίο δεν έχει τηρήσει. Τα περί επαγγελματικής μείωσης, διασυρμού και μένους, ας τα αφήσει στην άκρη, κανείς από εμάς δε θα ασχολούνταν μαζί του αν παρανόμως δεν παρακρατούσε εδώ και τόσα χρόνια τους μισθούς και τις αποζημιώσεις μας.

Εμείς λοιπόν οι εργαζόμενοι που δεν έχουμε φίλους σε επιτελικές θέσεις στα ΜΜΕ, που δε συντρώγουμε με βουλευτές και επιχειρηματίες, που δεν καλούμε στις εκδηλώσεις μας το Λαλιώτη, την Ελίζα Βόζενμπεργκ, τη Φάνη Πάλλη Πετραλιά και ένα σωρό άλλους, που δεν έχουμε προσβάσεις στο δικαστικό κατεστημένο, το μόνο όπλο που έχουμε απέναντι σε εργοδότες σαν τον Κοτρώτσο είναι τέτοιου είδους παρεμβάσεις και η αλληλεγγύη.

«Το 1/5 των πρώην εργαζόμενων των Αποκαλύψεων»

ΥΓ: Για όλο τον εσμό των συγκυβερνητικών αυλοκολάκων και των γνωστών παπαγάλων «συναδέλφων» που έτρεξαν να εκμεταλλευθούν την παρέμβασή μας πολιτικά όπως τους βόλευε, ένα έχουμε να πούμε: την απάντησή σας θα την πάρετε από όλους τους εργαζόμενους που πετάξατε στην ανεργία, όλους τους εργαζόμενους που κρατάτε απλήρωτους και όσους καταδικάσατε στη φτώχεια πετσοκόβοντας τους μισθούς τους.