Η εργοδοτική επιδρομή στα ΜΜΕ και τα «καινούργια ρούχα» της ΕΣΗΕΑ

Στον ΔΟΛ ο Ψυχάρης, μετά τη μείωση του αριθμού των εργαζομένων κατά 183 στην εταιρεία και κατά 324 στον όμιλο (το πρώτο εξάμηνο του 2011), προχώρησε σε περίπου 25 απολύσεις επιπλέον μέσα σε μία εβδομάδα και απειλεί με περαιτέρω σφαγή, αυτή τη φορά και με ψαλίδι στους μισθούς. / Στον ΠΗΓΑΣΟ του Μπόμπολα, μετά τη μείωση του αριθμού των εργαζομένων κατά 236 στον όμιλο το πρώτο εξάμηνο του 2011, οι απολύσεις έφτασαν μέσα σε μία εβδομάδα τις 17 (που υπολείπονται των 120 που δήλωσε ανοιχτά ότι θέλει να κάνει στο εγγύς μέλλον), ενώ, υπό την απειλή της απόλυσης, είχε προηγηθεί η εξαναγκαστική υπογραφή ατομικών συμβάσεων με μείωση των μισθών και κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων.

Ο Αλαφούζος στo ΣΚΑΪ είχε ξεμπερδέψει νωρίτερα με την εξαναγκαστική υπογραφή ατομικών συμβάσεων και τη μείωση μισθών, αλλά και με δεκάδες απολύσεις που συνεχίζονται μέχρι σήμερα. Συνολικά αναφέρεται μείωση προσωπικού κατά 59 άτομα στην εταιρεία και κατά 88 στον όμιλο το πρώτο εξάμηνο του 2011, ενώ, όπως σε όλα τα μαγαζιά, άγνωστος παραμένει ο αριθμός των εξωτερικών συνεργατών («μπλοκάκια») που χάνουν τη δουλειά τους από το κλείσιμο ένθετων και περιοδικών. / Στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, το περιβόητο δάνειο σωτηρίας απαιτεί έως και 400 απολύσεις, ενώ οι εργαζόμενοι εξακολουθούν να δουλεύουν με χρωστούμενα από την επιχείρηση.

Περικοπές μισθών σε όλο το προσωπικό για να μην αναγκαστεί να κάνει απολύσεις επέβαλε πριν από 5 μήνες ο εκδότης Πέτρος Κωστόπουλος της ΙΜΑΚΟ, αφού πρώτα απέλυσε τις συνδικαλιστικές εκπροσώπους. Πρόσφατα ανακοίνωσε σε ακόμη 12 εργαζόμενους ότι πρόκειται να απολυθούν, αξιοποιώντας τη νομοθετική δυνατότητα της μειωμένης αποζημίωσης μέσω της προειδοποίησης. Μέσα στο καλοκαίρι χρωστούσε και δύο μισθούς σε όλους τους εργαζόμενους. / Μικρότερος κατά 66 άτομα ο αριθμός των εργαζομένων στις ΑΤΤΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ του Φιλιππόπουλου, πάντα χωρίς να συνυπολογίζεται η σφαγή των εξωτερικών συνεργατών.

Εκ περιτροπής εργασία στις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΛΥΜΠΕΡΗ, για να αποφευχθούν οι απολύσεις. Απολύσεις όμως έγιναν, παρότι τον Αύγουστο επιβλήθηκε εκ περιτροπής εργασία 4 ημερών και συνακόλουθη μείωση αποδοχών κατά 16%. Είχε ήδη προηγηθεί οριζόντια μείωση μισθών κατά 10% την άνοιξη. / Είκοσι οι απολύσεις στον ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟ της Θεσσαλονίκης, αλλά τα αφεντικά θέλουν να τις κάνουν 50 (σχεδόν το 1/5 του εργατικού δυναμικού). / Απλήρωτοι οι εργαζόμενοι και στη ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ. / Απλήρωτοι από τον Ιανουάριο οι δημοσιογράφοι της ΑΥΡΙΑΝΗΣ του Κουρή. Τραγική είναι η κατάσταση και στην αθλητική εφημερίδα του ίδιου λαμόγιου, τον ΦΙΛΑΘΛΟ, όπου οι δημοσιογράφοι έχουν προχωρήσει σε επίσχεση εργασίας. / Μείωση μισθών, απολύσεις, δεύτερη μείωση μισθών (-25%) και νέες απολύσεις στη SPORT DAY. / Απολύσεις και στις εφημερίδες ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟ και ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ, ενώ με χρωστούμενα 10 μηνών και δίχως δουλειά έχουν βρεθεί οι δημοσιογράφοι της εφημερίδας ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ. / Στην εφημερίδα ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ έγιναν μειώσεις μισθών ήδη από τον περασμένο Απρίλιο.

Απλήρωτοι και εγκλωβισμένοι παραμένουν σχεδόν ένα χρόνο (με εξαίρεση κάποια «έναντι») οι εργαζόμενοι του τηλεοπτικού σταθμού ALTER, όπου το δίδυμο Κουρή-Γιαννίκου εξακολουθεί να δουλεύει ψιλό γαζί τους πάντες και προς πάσα κατεύθυνση. / Σφαγή εργαζομένων βρίσκεται σε εξέλιξη και στην ΕΡΤ, όπου περίπου 650 εργαζόμενοι θα πεταχτούν στα αζήτητα. Σημειώνεται ότι στην ΕΡΤ έχει γίνει τέσσερις φορές μείωση μισθών τον τελευταίο ενάμιση χρόνο. / Έντεκα εργαζόμενοι διαφόρων ειδικοτήτων απολύθηκαν από τον τηλεοπτικό σταθμό STAR και από τα ραδιόφωνα του ομίλου. Επιπλέον, έχουν γίνει μειώσεις μισθών 11%, με ατομικές συμβάσεις τις οποίες έχουν υπογράψει 100 από τους 130 συντάκτες.

Στον ρ/σ FLASH οι απολύσεις ξεπέρασαν τις 50. / Στον ρ/σ ΑΝΤ1 έχει γίνει μείωση μισθών κατά 15%, με ατομικές συμβάσεις. / Περίπου 80 οι απολύσεις στην DPG DIGITAL MEDIA του υιού Γιαννακόπουλου ο οποίος την ίδια ώρα ανοίγει νέα sites. / Τρεις μήνες απλήρωτοι και στο MAD RADIO. / Απολύσεις με δόσεις (23 μέχρι σήμερα) και στον σταθμό της… εργατικής τάξης, τον 902 – επειδή όμως μιλάμε για τον σταθμό της …εργατικής τάξης, οι απολύσεις δεν πρέπει βέβαια να θεωρούνται τέτοιες! / Όσο για τα ΜΜΕ της «ανανεωτικής αριστεράς», τρεις μήνες χρωστούν στους εργαζόμενους στην ΑΥΓΗ και έναν λιγότερο στον ρ/σ ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ.

Σε ό,τι αφορά τους εκατοντάδες εργαζόμενους στα sites, παρ’ όλες τις συνδικαλιστικές μεγαλοστομίες η κατάσταση παραμένει ίδια, αν όχι χειρότερη: ανασφάλιστη και μαύρη εργασία, μισθοί πείνας (όταν υπάρχουν) με «μπλοκάκι», ακόμη και άμισθη εργασία στο όνομα της εκπαίδευσης.

ΕΣΗΕΑ: ΑΛΛΑΞΕ Ο ΜΑΝΩΛΙΟΣ…

Μέσα σε όλο αυτό το «μακελειό» των απολύσεων, των ατομικών συμβάσεων, της εργοδοτικής τρομοκρατίας και της εργασιακής ανασφάλειας, ένα πρωινό του Σεπτέμβρη άρχισε να βγαίνει… καπνός από το κτίριο της οδού Ακαδημίας 20! «Ηabemus Papam», αναφώνησε το πλήθος (λέμε τώρα…) μπροστά στο χαρμόσυνο νέο της συγκρότησης σε σώμα του Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ. Χρειάστηκε βέβαια πρώτα να περάσουν σχεδόν 4 μήνες και 17 ολόκληρες συνεδριάσεις για να φτάσουμε σε αυτό το αποτέλεσμα. Ένα χρονικό διάστημα κατά το οποίο το εργασιακό τοπίο άλλαξε δραματικά, η συλλογική σύμβαση εργασίας σε γιγαντιαία μαγαζιά έγινε ατμός και το σωματείο μοίραζε υποσχέσεις στήριξης των εργαζομένων που, στην καλύτερη περίπτωση, εκδηλώθηκαν με μια 4ήμερη απεργία η οποία απέτυχε να ματαιώσει την έκδοση των φύλλων του σαββατοκύριακου, με πολλές 24ωρες και με αρκετές ολιγόωρες στάσεις εργασίας. Η ύποπτη μη συγκρότηση του ΔΣ άνοιξε δρόμους και παράδρομους στα αφεντικά, και ενώ οι συνδικαλιστές γνώριζαν ότι σχεδόν όλοι οι εργαζόμενοι τους φτύνουν ανοιχτά, τη μια για την ανυποληψία τους, την άλλη για το ξεπούλημά τους, τώρα καλούνται να μαζέψουν τα ασυμμάζευτα, με την ανεργία να καλπάζει και τις προοπτικές να είναι επιεικώς εφιαλτικές…

Έτσι λοιπόν φτάσαμε στο νέο προεδρείο της Ένωσης. Και τι προεδρείο! Από το «καλό», το «αριστερό». Μαθαίνοντας τα νέα μέλη και την αγωνιστική τους (για κάποιους με εισαγωγικά, για άλλους χωρίς) καταγωγή, πολλοί θα σκέφτηκαν ότι ήρθε η ώρα να ξαναβγάλουμε τα πανό, τις σημαίες και τις ντουντούκες μας, και να εφορμήσουμε στα τυπογραφεία των μεγάλων συγκροτημάτων του Τύπου και στα μαγαζιά όπου οι συνάδελφοί μας δέχονται καθημερινά την επίθεση των αφεντικών και των εργοδοτικών τσιρακιών τους, για να σταθούμε αλληλέγγυοι και να δώσουμε μια απάντηση στα σχέδια της εργοδοσίας.

Όμως μάλλον μείναμε με τη… σκέψη! Ή, για να είμαστε ακριβείς, με τις συνεχόμενες καταγγελίες και τα δελτία Τύπου που αποστέλλονται προς πάσα κατεύθυνση και με τα οποία οι συνάδελφοι του προεδρείου της Ένωσης δίνουν τον καθημερινό τους «αγώνα». Κι ακόμα βέβαια δεν είδαμε καμία κίνηση ούτε για τους εργαζόμενους στα sites και στα portals, που παραμένουν «αόρατοι» αλλά με ορατά προβλήματα (καμία αναγνώριση, καμία ασφαλιστική κάλυψη, καμία εκπροσώπηση), ούτε για τις στρατιές των «μαύρων» και των «μπλοκάκηδων», όταν π.χ. οι τελευταίοι, ως «ελεύθεροι» επαγγελματίες, κλήθηκαν να πληρώσουν το χαράτσι επιτηδεύματος. Χορτάσαμε μόνο ανέξοδους βερμπαλισμούς….

Σε λίγες ημέρες, στις 19 Οκτωβρίου, έχουμε την πρώτη Γενική Πανεργατική Απεργία μετά το απεργιακό διήμερο του περασμένου Ιουνίου. Τι θα κάνει όμως και αυτή τη φορά η ΕΣΗΕΑ; Η εισήγηση του νέου προέδρου της Ένωσης, Δ. Τρίμη, στο διασωματειακό ήταν για απεργία την παραμονή της 19ης, με τη γνωστή δικαιολογία της ανάγκης κάλυψης των κινητοποιήσεων την ημέρα της Γενικής Απεργίας. Το συγκεκριμένο άλλοθι έχει πια κουράσει. Όλοι έχουμε δει πώς εννοούν τα μεγάλα συγκροτήματα των ΜΜΕ (του ηλεκτρονικού και του γραπτού Τύπου) την «κάλυψη της Γενικής Απεργίας», με τη γνωστή συκοφάντηση και λασπολογία σε βάρος των διαδηλωτών μέσα από τα τηλεπαράθυρα των κάθε λογής Πρετεντέρηδων. Από την άλλη, είναι επίσης γνωστό ότι υπάρχουν δυνατότητες για πραγματική ενημέρωση σχετικά με την πορεία μιας γενικής απεργίας, μέσα από απεργιακά δελτία και έκτακτες απεργιακές εκδόσεις, ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε τις πολύμορφες δυνατότητες αντιπληροφόρησης μέσα από το διαδίκτυο και όχι μόνο. Αρκεί να υπάρχει θέληση, οργάνωση και συντονισμός των απεργών του κλάδου.

Η θέση των εργαζομένων στη βιομηχανία των ΜΜΕ την ημέρα της Γενικής Απεργίας είναι ΜΑΖΙ με όλους τους εργαζομένους του ιδιωτικού και τους δημόσιου τομέα, τους ανέργους, τους φοιτητές, τους μαθητές, τους συνταξιούχους, ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ. Δεν νοείται κανένα προεδρείο καμίας Ένωσης να μας αποκλείει από ακόμα μία μεγάλη (όπως αναμένεται) απεργιακή διαδήλωση, την ώρα που βρισκόμαστε στο μέσο της πιο άγριας οικονομικής συνθήκης και εργοδοτικής επίθεσης που έχει γνωρίσει η Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες. Όταν γι’ ακόμη μια φορά ο κλάδος μας θα διαχωρίζει τη θέση του από την υπόλοιπη κοινωνία, ε, μετά ας μην αναρωτιόμαστε γιατί «μας φτύνουν»…

Ας γνωρίζουν λοιπόν όλοι όσοι εισηγούνται τέτοιες αποφάσεις ότι, σε κάθε περίπτωση μη συμμετοχής του κλάδου στις Γενικές Απεργίες, οι «σύντροφοι αγωνιστές» του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ θα είναι υπόλογοι και ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΙΣΚΟΥΝ ΠΑΝΤΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟΥΣ.