Εκμεταλλεύεται ό,τι του προσφέρει απλόχερα η νομική και θεσμική ανατροπή των εργασιακών σχέσεων: απολύσεις, περικοπές, μειώσεις μισθών, εντατικοποίηση – τώρα και εκ περιτροπής εργασία. Ο όμιλος Λυμπέρη γίνεται πρωτοπόρος στη βία που ασκεί στους εργαζομένους του. Η είδηση είναι ότι από 1η Αυγούστου όλο το προσωπικό του ομίλου αναγκάζεται να δουλέψει εκ περιτροπής με 4 μέρες εργασίας λιγότερες το μήνα και συνακόλουθη μείωση αποδοχών 16%. (Είχε ήδη προηγηθεί οριζόντια μείωση 10% την άνοιξη). Ταυτόχρονα κόβονται όλοι οι εξωτερικοί συνεργάτες.
Η σφοδρή επίθεση των μεγαλοεκδοτών στο χώρο των περιοδικών (Φιλιππόπουλος, Κωστόπουλος, Λυμπέρης) πρέπει να αρχίσει να βρίσκει αντιστάσεις, και όπως το θέτει ο συνάδελφος εργαζόμενος στον όμιλο Λυμπέρη σε επιστολή του: “Η μόνη περίπτωση να μας «ακούσουν» οι εργοδότες είναι να «μιλήσουμε» διαφορετικά: με ανάπτυξη της μεταξύ μας αλληλεγγύης, με νέες, τολμηρές και πρωτότυπες μορφές πάλης και, κυρίως, με το να αποφασίσουμε να αντιστρέψουμε τους εκβιασμούς τους.”
Ακολουθεί η επιστολή του εργαζόμενου (αναδημοσίευση από το Παρατύπως):
“Την Πέμπτη 21/7, εντελώς αιφνιδιαστικά, ανακοινώθηκε σε όλους τους εργαζόμενους του Ομίλου Λυμπέρη η εφαρμογή, από 1ης Αυγούστου, της εκ περιτροπής εργασίας (μέχρι το τέλος του 2011 και για το πρώτο 9μηνο του 2012). Αυτό πρακτικά σημαίνει μείον 4 ημέρες εργασίας το μήνα και περίπου -16% στις αμοιβές όλων μας. Επίσης, ανακοινώθηκε η διακοπή κάθε εξωτερικής συνεργασίας της εταιρείας. Με δυο λόγια, εμείς οι είλωτες του Λυμπέρη, ύστερα από την προ ολίγων μηνών μείωση μισθών (για τους υψηλόμισθους είχε προηγηθεί κι άλλη), ύστερα από μια μακρά σειρά απολύσεων, και ενώ μας είχαν διαβεβαιώσει για κάθε προηγούμενη περικοπή ότι είναι «προσωρινή» και ότι γίνεται «για να μη χαθούν θέσεις εργασίας» (!), καλούμαστε πλέον, υπό το φάσμα της εξαθλίωσης και βιώνοντας, ειδικά οι οικογενειάρχες, δραματικές καταστάσεις, να δουλεύουμε για δύο και για τρεις ανθρώπους ο καθένας, έχοντας φυσικά να αντιμετωπίσουμε και μια άκρως επικίνδυνη απώλεια ενσήμων.Οι εκδότες-εργοδότες μας είναι αποφασισμένοι όχι απλώς να φορτώσουν πάνω μας την κρίση και τις αποτυχημένες επιχειρηματικές επιλογές τους αλλά, κυριολεκτικά, να μας λιώσουν καταλήγοντας σε ένα μοντέλο όπου περιοδικά-σκουπίδια θα βγαίνουν από εργαζόμενους τύπου τα-κάνω-όλα-και-συμφέρω, με μισθούς των 500–700 ευρώ, κι αυτά όταν η επιχείρηση «ευκολύνεται». Ενώ τα ταμεία μας θα γίνουν «φαντάσματα» και θα πρέπει να πληρώνουμε ασφάλιση και περίθαλψη από την τσέπη μας.Η μόνη περίπτωση να μας «ακούσουν» οι εργοδότες είναι να «μιλήσουμε» διαφορετικά: με ανάπτυξη της μεταξύ μας αλληλεγγύης, με νέες, τολμηρές και πρωτότυπες μορφές πάλης και, κυρίως, με το να αποφασίσουμε να αντιστρέψουμε τους εκβιασμούς τους.”