“Ποια η στάση της ΕΣΗΕΑ απέναντι σε δημοσιογράφους που ενώ τους καλεί να στηρίξουν τις απεργίες της, δεν τους εγγράφει στα μητρώα της, δεν τους καλύπτει συνδικαλιστικά και ασφαλιστικά; Θα πάρει άραγε θέση σε ακόμη έναν ματωμένο κύκλο δεκάδων απολύσεων;”. Απόσπασμα από κείμενο εργαζόμενων στο Newsbeast, που λάβαμε και δημοσιεύουμε στη συνέχεια:
Την Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου είδαμε 12 συναδέλφους μας να περνούν την πόρτα της εξόδου από την εργασία τους. Κάθε ένας που χάνει τη δουλειά του δεν είναι ένας αριθμός, είναι ένας άνθρωπος, που έχει μια οικογένεια, που εξαρτάται από αυτόν οικονομικά ή που επηρεάζεται βαρύτατα συναισθηματικά όταν βλέπει τον άνθρωπο της να χάνει τη δουλειά του, ειδικά σε τέτοιους καιρούς.
Ακόμη περισσότερο που οι απολύσεις αυτές έγιναν μόλις λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα. Άραγε ήταν τόσο δύσκολο να γίνουν έστω μετά τις γιορτές, να μην προστεθεί και αυτό το συναισθηματικό βάρος;
Αναγνωρίζουμε ότι βρισκόμαστε σε έναν όμιλο που (δεδομένων των έξω συνθηκών) είναι άρτιος στις πληρωμές απέναντι στους υπαλλήλους του. Και πως αυτοί που εκδιώχθηκαν θα λάβουν τη νόμιμη αποζημίωση. Όσοι τη δικαιούνται εκ των απολυμένων βεβαίως γιατί οι περισσότεροι ήταν τα γνωστά μπλοκάκια. Παρ’ ότι βέβαια κάλυπταν πάγιες ανάγκες και εργάζονταν με σταθερό ωράριο, καθημερινά. Δηλαδή με όρους εξαρτημένης εργασίας.
Ακριβώς επειδή είμαστε σε έναν όμιλο που τηρεί αυτές του τις υποχρεώσεις στο ακέραιο, αιφνιδιαστήκαμε από το πόσο σπασμωδικά ανακοινώθηκαν οι απολύσεις στους συναδέλφους μας που απολύθηκαν, μέσα σε μια ημέρα, χωρίς καμία πρότερη προειδοποίηση για να ψάξουν, αν υπήρχε το περιθώριο, κάποια άλλη δουλειά, έστω άσχετη με το αντικείμενο μας, που να τους καλύπτει όμως κάποια στοιχειώδη έξοδα. Ακόμη, θεωρούμε εμπαιγμό ότι πολλοί εκ των απολυμένων έμαθαν ότι απολύονται αφού είχαν κάνει τη σημερινή τους βάρδια. Σε κάποιους άλλους, όταν αποχώρησαν τέθηκε η ερώτηση αν είχαν αφήσει θέματα και για την επόμενη μέρα.
Σημειωτέον ότι το σύνολο των εργαζομένων είχε λάβει τη διαβεβαίωση ότι η διοίκηση ήταν πολύ ευχαριστημένη με τη δουλειά μας, ότι έχει σκοπό να επενδύσει περαιτέρω στα sites της αλλά και ότι δεν έπρεπε να φοβόμαστε τίποτα, καθώς κανείς δεν θα έχανε τη δουλειά του. Προς τι οι διαβεβαιώσεις αυτές;
Επίσης, πώς να εξηγήσουμε το γεγονός ότι όλοι οι συνάδελφοι έλαβαν τη διαβεβαίωση ότι δεν απολύθηκαν για λόγους επιδόσεων; Αυτό τι κίνητρο δίνει στους υπόλοιπους που απομένουν να εργαστούν όσο καλύτερα μπορούν; Αφού οι επιδόσεις δεν διασφαλίζουν τη θέση τους; Συνεπώς ακόμη και αν εργάζονται όσο καλύτερα και αποδοτικότερα μπορούν, κινδυνεύουν ανά πάσα στιγμή με απόλυση;
Ποια η στάση της ΕΣΗΕΑ απέναντι σε δημοσιογράφους που ενώ τους καλεί να στηρίξουν τις απεργίες της, δεν τους εγγράφει στα μητρώα της, δεν τους καλύπτει συνδικαλιστικά και ασφαλιστικά; Θα πάρει άραγε θέση σε ακόμη έναν ματωμένο κύκλο δεκάδων απολύσεων;
Πότε επιτέλους θα μπορούν να διασφαλιστούν εργαζόμενοι που δουλεύουν 8ωρες βάρδιες τις καθημερινές αλλά και τα Σαββατοκύριακα, χωρίς να δικαιούνται τα ανάλογα ρεπό, που θα τους έδιναν μια ανάσα ξεκούρασης;
Πότε οι εργαζόμενοι να μπορούν να νιώθουν ασφαλείς και όχι με την απειλή της απόλυσης να επικρεμάται κάθε μέρα πάνω από τα κεφάλια τους;