Κάθε άλλο παρά διακριτική η αστυνομία, με την παρουσία της σε κάθε στενό να θυμίζει μέρες 73′. Το σχέδιο της μηδενικής ανοχής συνεχίζεται…
Νωρίτερα, εξακριβώσεις σε περαστικούς και επιβαίνοντες, μέσα και έξω από τους σταθμούς του μετρό έλαβαν χώρα, χωρίς να υπάρχει η αναφορά για κάποια σύλληψη.
Διαρκής ενημέρωση και από το Ιντυμίντια
Ο εργοδότης Καμπέρος συνεχίζει να κρατάει υπό ομηρία τους συναδέλφους, αφού χωρίς να έχει κοινοποιήσει απολύσεις, έχει αποφασίσει την αναστολή της έκδοσης. Στη θέση ότι “η εφημερίδα δεν θα ανοίξει ξανά” επέμεινε και χτες, ενώ υποσχέθηκε ότι θα πληρώσει στους εργαζομένους τα δεδουλευμένα των τελευταίων 4ων μηνών, γεγονός που οι εργαζόμενοι αμφισβητούν ότι θα συμβεί.
Την ίδια στιγμή, ενώ τα σωματεία υπολογίζουν το συνολικό ποσό, που πρέπει να λάβουν ως αποζημίωση οι εργαζόμενοι, στις 300.000€, ο Καμπέρος μιλάει για αποζημιώσεις ύψους 104.000€. Να θυμίσουμε ότι η αναστολή της κυκλοφορίας της εφημερίδας “Ημέρας” αποφασίστηκε μετά την απεργία που έγινε (με καθολική συμμετοχή των εργαζομένων) στις 4 μεγάλες εφημερίδες της Πάτρας στις 21 Οκτωβρίου.
Υπενθυμίζεται ότι πέρσι στο Alter πραγματοποιήθηκαν περισσότερες από 25 απολύσεις σε όλες τις ειδικότητες, ενώ με 34 απολύσεις υποδέχτηκαν το φετινό καλοκαίρι οι εργαζόμενοι του σταθμού.
Σχεδόν 10 απολύσεις έχουν πραγματοποιηθεί και στο γραφείο του τηλεοπτικού σταθμού στη Θεσσαλονίκη.
Εν μια νυκτί, με συνοπτικές διαδικασίες και με μια υποκριτική “συγγνώμη”, η διοίκηση του σταθμού CITY FM απέλυσε σήμερα (13 Νοεμβρίου) 3 εργαζόμενους (συν μία ακόμη απόλυση, που μάλλον ανεκλήθη). Η δικαιολογία, ο σταθμός αλλάζει προφίλ, γίνεται “ραδιοφωνικό πόρταλ” (sic) και ως εκ τούτου δεν χρειάζονται ρεπόρτερ…
Η υπόθεση του λουκέτου στην εφημερίδα «ΗΜΕΡΑ» της Πάτρας, από την αρχή, είχε σατανικές ομοιότητες με το κλείσιμο του «Ελεύθερου Τύπου». Και επειδή οι συμπτώσεις, αναπόφευκτα, δεν μπορούν να ταυτιστούν με «ζωδιακά» χαρακτηριστικά, ίσως αξίζει να επισημαίνονται.
Τόσο το κλείσιμο του «Ελεύθερου Τύπου, όσο και της «Ημέρας», ήταν σε γενικές γραμμές αναπάντεχα. Δυο μεγάλα μαγαζιά, επιφανών επιχειρηματιών, (κατά τις αναλογίες που επιτρέπουν οι συσχετισμοί Αθήνας – Πάτρας) έκλεισαν μέσα σε μια μέρα, αφήνοντας στα κρύα του λουτρού μεγάλο αριθμό εργαζομένων.
Η παύση της λειτουργίας και των δύο μαγαζιών λειτούργησε ετσιθελικά, με τον τσαμπουκά της ιδιοκτησίας που λέει «δικό μου είναι το μαγαζί ότι θέλω το κάνω και, άρα, όποτε θέλω το καίω μαζί με ότι έχει μέσα – από τα γραφεία μέχρι τους εργαζόμενους».
Και στα δύο λουκέτα, οι αντιδράσεις των εργαζομένων, μέσα στα πλαίσια της ανάγκης για αυτοοργάνωση και μπροστά στην ασφυξία που προκαλούν οι ομαδικές απολύσεις που δημιουργούν τετελεσμένες καταστάσεις – ως πρωτόγνωρη για τους περισσότερους – ήταν ένα πρόσταγμα που άγγιζε τα όρια της αυτοδιαχείρισης.
Μια ιδιότυπης μορφής αυτοδιαχείριση, που οδηγεί τους εργαζόμενους συναδέλφους όχι ακριβώς να πάρουν τις τύχες τους στα χέρια τους, αλλά να διαχειριστούν το μαγαζί που έκλεισε, το μαγαζί που (στην πραγματικότητα ποτέ) δεν ήταν δικό τους. Ένα αίτημα παραπάνω από επιθυμητό στο βαθμό που θα μπορούσε να διεκδικηθεί, αλλά ριψοκίνδυνο και ατέρμονο με πραγματικούς συνδικαλιστικούς, πόσο μάλλον με πολιτικούς όρους.
Η εξέλιξη της εφημερίδας των εργαζομένων του Ελεύθερου Τύπου με την έκδοση του – δικού τους – αντίστοιχου «Εναλλακτικού Τύπου» είναι γνωστή. Δεν μπόρεσε να συνεχίσει ως έκδοση, παρόλο το αξιόλογο περιεχόμενό της, δεν μπόρεσε να συσπειρώσει τις αξιώσεις όλων των εργαζομένων (κυρίως, επειδή υπήρχαν εξωστρεφείς αποκλίνουσες αντιλήψεις για τη διεκδίκηση των κατά τα λοιπά κοινών αιτημάτων) και, σίγουρα, δεν κατάφερε να τεκμηριώσει το αίτημα για μεταπήδηση του τίτλου «Ελεύθερος Τύπος» στα χέρια των εργαζομένων.
Άλλη μια ομοιότητα, λοιπόν, στα δυο λουκέτα είναι η κίνηση των εργαζομένων της εφημερίδας «Ημέρα» να διεκδικήσουν την παραχώρηση του τίτλου, κοινώς να πάρουν τη διαχείριση της εφημερίδας στα χέρια τους. Παρότι, όπως και στην περίπτωση του «Ελεύθερου Τύπου», θα αδυνατούσαν – ακόμη κι αν τον έπαιρναν – να λειτουργήσουν ένα μαγαζί, αφού η δουλειά του δημοσιογράφου δεν είναι να τρέχει το τμήμα μάρκετινγκ που φέρνει τις «πολυπόθητες» διαφημίσεις.
Κατά μια ανησυχητική αντιστοιχία, οι εργαζόμενοι – συνάδελφοι της «Ημέρας» βαδίζουν στο χνάρια των απολυμένων συναδέλφων του «Ελεύθερου Τύπου». Σήμερα, «θα δώσουν τη δική τους απάντηση στην ιδιοκτησία, που αυθαίρετα έβαλε τέλος στην ιστορική διαδρομή της (εφημερίδας) μετά από 65 χρόνια», σύμφωνα με ανακοίνωση της Ενωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Πελοποννήσου-Ηπείρου-Νήσων (ΕΣΗΕΠΗΝ), διανέμοντας δωρεάν την εφημερίδα «Η Ημέρα των Εργαζομένων».
Πρόκειται για ένα φύλλο που επιμελήθηκαν και συνέταξαν οι εργαζόμενοι, «για να αποκαλυφθεί πλήρως ποιες ήταν οι πραγματικές αιτίες της αναστολής της έκδοσης». Που, για να υπενθυμίσουμε, έγινε «ατάκα κι επί τόπου» έπειτα από απεργία που πραγματοποιήθηκε σε τέσσερις πατρινές εφημερίδες (που οφείλουν στους εργαζόμενους δημοσιογράφους και τεχνικούς δεδουλευμένα 3 έως 12 μηνών) και αφού ο ιδιοκτήτης της μεγαλοεπιχειρηματίας Θ. Καμπέρος είχε απειλήσει ανοιχτά και ωμά στην πρώτη σελίδα τους εργαζόμενους πως αν συμμετάσχουν στην 24ωρη απεργιακή κινητοποίηση θα τους απολύσει.
Παρ’ όλες τις φυσιογνωμικές διαφορές, που έχουν να αντιμετωπίσουν οι εργαζόμενοι που προέκυψαν από τα δύο λουκέτα, τα ερωτήματα που προκύπτουν για τις ανάλογες εξελίξεις, που μπορεί να επέλθουν από τις παρόμοιες κινήσεις των εργαζομένων, πέφτουν βροχή.
Δίχως ουδεμία αμφισβήτηση, απέναντι στα εγχειρήματα εκδόσεων απευθείας από τους ίδιους τους εργαζόμενους, το πρώτο ερώτημα σχετίζεται με τη δυνατότητα της διάρκειάς τους. Και αυτόματα, μιας «ωριαίας» αναλαμπής που κινδυνεύει να χαθεί ως φωτοβολίδα και, κατ’ επέκταση, ως ήττα των εργαζομένων που συσπειρώθηκαν και δούλεψαν για την έκδοση.
Μπορούν να λειτουργήσουν αυτά τα εγχειρήματα αποτρεπτικά απέναντι στα εργοδοτικά συμφέροντα, εξασφαλίζοντας την επαναλειτουργία μιας επιχείρησης; Κι αν όχι, εξασφαλίζοντας τις χαμένες θέσεις εργασίας μέσα στο πλαίσιο της ανύπαρκτης και αδρανοποιημένης εργατικής νομοθεσίας;
Ισχύει, για παράδειγμα (ή όχι;) ότι το προσωπικό της εφημερίδας «Ημέρα» δεν είναι ούτε απολυμένοι, ούτε εργαζόμενοι, αφού ο μεγαλοεπιχειρηματίας Θ. Καμπέρος (αλήθεια διαθέτει ακόμη τρία ελικόπτερα για τις μετακινήσεις του και για χόμπι;) δεν έχει κοινοποιήσει ακόμη τις απολύσεις γιατί θα πρέπει να καταβάλει επιτόπου τις αποζημιώσεις και όχι σε μηνιαίες δόσεις, όπως πρότεινε ο ίδιος;
Και, υπάρχει το ενδεχόμενο, αν έστω αποδεικνυόταν γενναιόδωρος, να παραχωρήσει τον τίτλο της εφημερίδας που έστησε πάνω στον ιδρώτα των εργαζομένων (πρόταση που υποστήριξε η ΕΣΗΕΠΗΝ) να τη «βγάλει καθαρή» μη πληρώνοντας αποζημιώσεις, γλιτώνοντας την καταδίκη του, μετά από χρόνια, στα δικαστήρια και μη πληρώνοντας ούτε χρωστούμενα, ούτε μισθούς υπερημερίας;
Αναμένοντας με αγωνία και σκεπτικισμό τις εξελίξεις, παρακολουθούμε με ενδιαφέρον την εφημερίδα των εργαζομένων της «Ημέρας» στη διεύθυνση:
http://www.esiepin.gr/esiepin/HMERA_ERGAZOMENON.pdf
Στη συνέλευσή μας, που πραγματοποιήθηκε χτες (10/11), αποφασίστηκε η στήριξη και η έκφραση της έμπρακτης αλληλεγγύης, στον αγώνα των εργαζομένων/απολυμένων στη “Νίκη- Εκδοτική”, ιδιοκτησίας του γνωστού και μη εξαιρετέου Μίνωα Κυριακού.
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ
έξω από το κτίριο της «ΝΙΚΗ – ΕΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε. (Γ. Αβέρωφ 26-28, πλησίον σταθμού ΗΣΑΠ Περισσού)
την ΠΕΜΠΤΗ 19/11, στις 17.30
“Από τον Ιούνιο έχει ξεκινήσει απανωτές απολύσεις. Σχεδόν κάθε εβδομάδα και τέσσερις απολυμένοι. Οι απολυμένοι στο χώρο παραγωγής ξεπερνούν τους είκοσι.
Την ίδια στιγμή που από τις τρεις βάρδιες κράταγε μόνο την μία, εκβίαζε τους εναπομείναντες εργαζόμενους να δουλέψουν δωδεκάωρα έως και δεκαεξάωρα γιατί αλλιώς θα τους απολύσει.
Η εταιρεία ανάγκαζε τους εργαζόμενους να δουλεύουν απλήρωτες υπερωρίες για να διορθωθούν υποτιθέμενα ή πραγματικά λάθη των εργατών. Όταν, μετά από εξαντλητικές συνθήκες εργαζόμενοι με οικογενειακές υποχρεώσεις αρνήθηκαν να δουλέψουν υπερωριακά, βρέθηκαν απολυμένοι.
Κατά την περίοδο των εορτών 2008-2009, οι εργαζόμενοι ζήτησαν δύο ημέρες ως αργία, έτσι ώστε μαζί με τις αργίες των εορτών να καθίσουν συνεχόμενες. Η εταιρεία, για να κάνει αυτή τη χάρη, απαίτησε να δουλέψουν απλήρωτες υπερωρίες για να βγει η δουλειά. Τελικά και οι απλήρωτες υπερωρίες έγιναν και οι δύο ημέρες κρατήθηκαν από την κανονική άδεια των εργαζομένων.“
Ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα των απολυμένων συναδέλφων και της Ανοιχτής Συνέλευσης Εργαζομένων-Ανέργων καλούμε και εμείς με τη σειρά μας στη:
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ
έξω από το κτίριο της «ΝΙΚΗ – ΕΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε. (Γ. Αβέρωφ 26-28, πλησίον σταθμού ΗΣΑΠ Περισσού)
την ΠΕΜΠΤΗ 19/11, στις 17.30
Σχεδόν κάθε εβδομάδα τέσσερις απολύσεις, απαιτήσεις για εργασία δωδεκάωρα έως και δεκαεξάωρα με τον εκβιασμό της απόλυσης, απλήρωτες υπερωρίες, ανασφάλιστη εργασία και μειώσεις αποδοχών καταγγέλλουν – μεταξύ άλλων – εργαζόμενοι και απολυμένοι στην εταιρεία «ΝΙΚΗ – ΕΚΔΟΤΙΚΗ» που ανήκει στον Όμιλο Αντέννα του Κυριακού.
Απολύσεις και εξαντλητικές υπερωρίες πάνε μαζί αναφέρουν στην καταγγελία που ακολουθεί, απαιτούν ανάκληση των απολύσεων και καλούν σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας, υπογραμμίζοντας ότι με την αντίσταση και τη συναδελφική αλληλεγγύη μπορούμε να νικήσουμε.
Συνάδελφοι –ες
Η οικονομική κρίση, αφορμή και πρόσχημα, ζητάει από εμάς και τα ρέστα. Αυτοί που δημιούργησαν την κρίση είναι οι ίδιοι, που τον καιρό των κερδών τους, μας ζητούσαν λιτότητα και μικρούς μισθούς, για να είναι ανταγωνιστική η οικονομία τους. Σήμερα έρχονται ξανά να μας επιβάλουν απολύσεις, ακόμα μικρότερους μισθούς, ακόμα πιο ανασφαλείς και επισφαλείς θέσεις δουλειάς. Το σκηνικό ολοκληρώνεται με απλήρωτες υπερωρίες, , αυταρχικές συμπεριφορές, εικονικές μειώσεις ωρών εργασίας και καθόλου εικονικές μειώσεις αποδοχών…
Σε αυτό το κλίμα, ο Κυριακού, ιδιοκτήτης της εταιρείας «ΝΙΚΗ – ΕΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε», με τις πλάτες των ομοίων του (κυβέρνησης προηγούμενης και σημερινής, ΣΕΒ, ΔΝΤ, ΟΟΣΑ, Ευρωπαϊκής Ένωσης) είναι ασύδοτος σε βάρος των εργαζομένων.
Από τον Ιούνιο έχει ξεκινήσει απανωτές απολύσεις. Σχεδόν κάθε εβδομάδα και τέσσερις απολυμένοι. Οι απολυμένοι στο χώρο παραγωγής ξεπερνούν τους είκοσι.
Την ίδια στιγμή που από τις τρεις βάρδιες κράταγε μόνο την μία, εκβίαζε τους εναπομείναντες εργαζόμενους να δουλέψουν δωδεκάωρα έως και δεκαεξάωρα γιατί αλλιώς θα τους απολύσει.
Η εταιρεία ανάγκαζε τους εργαζόμενους να δουλεύουν απλήρωτες υπερωρίες για να διορθωθούν υποτιθέμενα ή πραγματικά λάθη των εργατών. Όταν, μετά από εξαντλητικές συνθήκες εργαζόμενοι με οικογενειακές υποχρεώσεις αρνήθηκαν να δουλέψουν υπερωριακά, βρέθηκαν απολυμένοι.
Κατά την περίοδο των εορτών 2008-2009, οι εργαζόμενοι ζήτησαν δύο ημέρες ως αργία, έτσι ώστε μαζί με τις αργίες των εορτών να καθίσουν συνεχόμενες. Η εταιρεία, για να κάνει αυτή τη χάρη, απαίτησε να δουλέψουν απλήρωτες υπερωρίες για να βγει η δουλειά. Τελικά και οι απλήρωτες υπερωρίες έγιναν και οι δύο ημέρες κρατήθηκαν από την κανονική άδεια των εργαζομένων.
Στην εποχή των ελαστικών σχέσεων εργασίας, με κυρίαρχες πολιτικές: μισή δουλειά, μισός μισθός, μηδέν δικαιώματα, το μόνο που μπορεί να ανακόψει την επίθεση της εργοδοσίας, του κεφαλαίου και του κράτους είναι η δική μας οργάνωση και αλληλεγγύη.
Κανένας εργαζόμενος δεν πρέπει να αδιαφορήσει, όταν συνάδελφοί του φεύγουν από τη δουλειά με απόλυση. Αν η εργοδοσία μπορεί να αυθαιρετεί ανενόχλητη σε βάρος του διπλανού σου, αύριο θα έρθει και η δική σου σειρά.
Η εργοδοσία, όταν προχωρά σε απολύσεις, ισχυρίζεται πως έδιωξε κάποιους «ανίκανους», «κακούς» ή «πλεονάζοντες» εργαζόμενους. Όμως όλοι ξέρουμε πως οι απολύσεις φέρνουν εντατικοποίηση για τους υπόλοιπους. Απολύσεις και εξαντλητικές υπερωρίες πάνε μαζί. Οι υπερωρίες μικραίνουν τη ζωή, με τις υπερωρίες δεν υπάρχει χρόνος για να ζήσουμε. Η λύση για να ανταπεξέλθουμε στο αυξημένο κόστος ζωής δεν είναι οι υπερωρίες, είναι να αγωνιστούμε για αυξήσεις στους μισθούς.
– Να καταγγείλουμε τις απολύσεις, να απαιτήσουμε να ανακληθούν.
– Να υπερασπίσουμε κάθε συνάδελφο που παραβιάζονται τα δικαιώματά του στην δουλειά και την ζωή.
– Με την αντίσταση και τη συναδελφική αλληλεγγύη μπορούμε να νικήσουμε.
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ έξω από το κτίριο της «ΝΙΚΗ – ΕΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε.»
(Γ. Αβέρωφ 26-28 κοντά στο σταθμό Περισσού του ΗΣΑΠ)
Πέμπτη 19/11 στις 5.30 μ.μ.
απολυμένοι από τη «ΝΙΚΗ – ΕΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε.»
ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ – ΑΝΕΡΓΩΝ
Κατήγγειλαν το αποτέλεσμα των… οικειοθελών απολύσεων που είχε ως συνέπεια την υποχρέωσή τους να αντιγράφουν από μπλογκς, την αποψίλωση του ρεπορτάζ, τη χρήση από τη Διεύθυνση συναδέλφων της τηλεόρασης που δεν αμείβονται, την περικοπή των κυριακάτικων αμοιβών που ανταλλάσσονται με ρεπό, τις πιέσεις για αλλαγή ωραρίου και αντικειμένου, χωρίς τη σύμφωνη γνώμη των εργαζομένων.
Οι εργαζόμενοι του ραδιοφωνικού σταθμού ΑΝΤ1 έκαναν αλλεπάλληλες εκκλήσεις στην «χαπακωμένη» από τους εργοδότες ανύπαρκτη ΕΣΗΕΑ να παρέμβει και, επιτέλους, να το θαύμα! Παρέστησαν στη συνέλευση των εργαζομένων αντιλαμβανόμενοι τη… σοβαρότητα του θέματος (;), δοκιμάζοντας τις παραταξιακές τους δυνάμεις ενόψει τεχνητής προεκλογικής περιόδου (;), ή επιδιώκοντας να αποδιώξουν τις αυθόρμητες ροχάλες που αντιλαμβάνονται ότι θα εισπράξουν;
Όπως και να έχει, οι εργαζόμενοι στο ραδιόφωνο του ΑΝΤ1 κατάφεραν να τους σύρουν στη γενική τους συνέλευση που πραγματοποιήθηκε χθες, αποτέλεσμα της οποίας ήταν και η έκδοση της ακόλουθης απόφασης της συνέλευσης των «εργαζόμενων ραδιοφώνου ΑΝΤΕΝΝΑ»:
«Τα μέλη του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ, που παρέστησαν στη συνέλευση των εργαζομένων του ΡΦ ΑΝΤΕΝΝΑ, ενημερώθηκαν, για ακόμη μία φορά διεξοδικά για το κύμα ”οικειοθελών απολύσεων”, που το τελευταίο διάστημα είναι αλλεπάλληλες. Για τις μεθοδεύσεις και τις πιέσεις της Δ/νσης, στους εργαζόμενους να αποχωρήσουν, οι οποίες, διαθέτουν πλέον και στοιχεία εκβιασμού. Επισημάνθηκε ότι το δημοσιογραφικό δυναμικό του ραδιοφώνου, έχει συρρικνωθεί κατά το 1/3 μόνον τον τελευταίο χρόνο. Διαβάστηκε μάλιστα επιστολή – καταγγελία εργαζόμενης, που αποχώρησε την προηγούμενη εβδομάδα, εύγλωττη και αποκαλυπτική, ως προς τα γεγονότα που την οδήγησαν στην έξοδο.
Οι εργαζόμενοι εξουσιοδότησαν το ΔΣ να πράξει ότι χρειάζεται για τη διασφάλιση των θέσεων εργασίας μας που κινδυνεύουν και την κατοχύρωση των εργασιακών μας δικαιωμάτων.
Τα μέλη του ΔΣ δήλωσαν ότι αντιλαμβάνονται πλέον ότι πρόκειται περί απολύσεων και όχι αποχωρήσεων και συμφώνησαν ότι το θέμα περνά στο εξής, στα χέρια του Συνδικαλιστικού οργάνου, όπως και οι αποφάσεις για τις περαιτέρω κινήσεις, με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα. Μετά τη σύγκληση του Μικτού Συμβουλίου αύριο, τα μέλη δεσμεύθηκαν ότι οι δυσμενείς εξελίξεις στο ΡΦ του ΑΝΤΕΝΝΑ θα τεθούν στο ΔΣ της ΕΣΗΕΑ την Τετάρτη και ότι η εκπρόσωπος των εργαζομένων, θα είναι στη διάθεση του Συμβουλίου για οποιαδήποτε διευκρίνηση. Το σημαντικότερο είναι ότι επαναδεσμεύθηκαν στο να κληθεί ο Διευθυντής του σταθμού Δημήτρης Στάμου, να δώσει εξηγήσεις για το μέλλον του ραδιοφώνου και τους σχεδιασμούς του – ενώπιον του Συμβουλίου – ακόμη κι αν δεν έχει επιτευχθεί η συγκρότηση Προεδρείου κι αυτό λόγω του κατεπείγοντος τους θέματος. Οι ενέργειες που θα ακολουθήσουν είναι πλέον πρωτοβουλία αλλά και ευθύνη της ΕΣΗΕΑ».