Πρώτη ανακοίνωση κατάληψης της ΕΣΗΕΑ
Το μεσημέρι του Σαββάτου 10/1 έγινε κατάληψη της ΕΣΗΕΑ (Ακαδημίας 20) από πρωτοβουλία έμμισθων, «μπλοκάκηδων», άνεργων, «μαύρων», άμισθων και φοιτητών στο χώρο των ΜΜΕ. Το εγχείρημα αυτό, που κατά βάση αντιτίθεται στον κυρίαρχο Λόγο, στοχεύει στην ανάδειξη του εργασιακού μεσαίωνα στα ΜΜΕ, όπως και στην προβολή της ανάγκης για τη δημιουργία ενιαίου φορέα έκφρασης ΟΛΩΝ των εργαζομένων στα Μέσα..
Οι ελαστικές/επισφαλείς εργασιακές σχέσεις, η άμισθη/ανασφάλιστη εργασία, η δουλειά με το κομμάτι, τα εξαντλητικά ωράρια, η εργοδοτική αυθαιρεσία, οι δεκάδες απολύσεις, συνθέτουν το τοπίο που έχει διαμορφωθεί στη βιομηχανία των ΜΜΕ, με φόντο φυσικά έναν ευρύτερο μετασχηματισμό του συστήματος, στο κέντρο του οποίου βρίσκεται η νεοφιλελεύθερη αναδιάρθρωση της εργασίας.
Η ΕΣΗΕΑ, από τη μεριά της, όχι μόνο δεν αντιτίθεται στις επιδιώξεις των εργοδοτών, αλλά συναινεί και σιωπά μπροστά στο όργιο αυθαιρεσίας. Την ίδια στιγμή, ως μια ελίτ συντεχνία, που αποκλείει χιλιάδες εργαζόμενους στην Ενημέρωση, αντιδρά σθεναρά στο επιτακτικό αίτημα για ξεπέρασμα των εσωτερικών διαχωρισμών και του κλαδικού κατακερματισμού, προκειμένου να δημιουργηθεί ένα ενιαίο συνδικάτο τύπου.
Η κατάληψη αποσκοπεί παράλληλα να αποτελέσει ένα κέντρο αντιπληροφόρησης και εστία αγώνα, που πλαισιώνεται από αγωνιζόμενο κόσμο, που δεν συνδέεται αποκλειστικά με τον συγκεκριμένο κλάδο, όπως φάνηκε ήδη από την πρώτη ανοιχτή συνέλευση. Απέναντι στη μεθοδευμένη κατασταλτική και ιδεολογική προπαγάνδα που προωθούν τα αφεντικά, η ΕΣΗΕΑ και οι πραίτορες των Μέσων με παραπληροφόρηση, διαστρέβλωση και αποσιώπηση – ανάλογα κάθε φορά τις περιστάσεις – αποφασίζουμε να βρεθούμε, να δράσουμε και προπαντός να μιλήσουμε αδιαμεσολάβητα για όλα όσα τόσο καιρό το θέαμα έχει κατακερματίσει.
Οι ξυλοδαρμοί, οι μαζικές προσαγωγές, οι προφυλακίσεις, η τρομολαγνεία, οι «τυχαίοι» θάνατοι στα σύνορα και το κολαστήριο της Πέτρου Ράλλη, οι βασανισμοί στα τμήματα, οι «αυτοκτονίες» στα κελιά, στα ρέματα, τα εργατικά «ατυχήματα», το βιτριόλι της εργοδοτικής μαφίας, οι απολύσεις και οι «εξοστρακισμένες» σφαίρες δεν είναι «μεμονωμένα περιστατικά». Έτσι κι αλλιώς «εδώ δεν είμαστε Γάζα» (Πραίτωρ Πρετεντέρης).
Πράγματι, δεν είμαστε στη Γάζα. Ωστόσο, η αλληλεγγύη μας δεν εκφράζεται στα παράθυρα της τηλεόρασης, αλλά στο δρόμο, στις καταλήψεις, στις συγκρούσεις μαζί με τους καταπιεσμένους-εξεγερμένους, όπου αναγνωρίζουμε και τους εαυτούς μας. Μια αλληλεγγύη που ξεπέρασε τα σύνορα και επεκτάθηκε από το Μεξικό ως την Αγγλία κι από την Κορέα ως την Τουρκία αμέσως μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και τα γεγονότα που ακολούθησαν.
Δεν ξεχνάμε τους 67 προφυλακισμένους, τους 315 συλληφθέντες και τους εν γένει διωκόμενους της εξέγερσης. Διωκόμενοι, οι οποίοι διαρκώς πληθαίνουν παράλληλα με την ολοένα εντεινόμενη κρατική καταστολή, όπως αποδείχτηκε για άλλη μια φορά στην πορεία στις 09/01. Η περίφημη διαφύλαξη του ακαδημαϊκού ασύλου των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων την μέρα αυτή οδήγησε σε εικόνες, όπως η βίαιη εκκένωση της πολυκατοικίας στην οδό Ασκληπιού, όπου είχαν βρει καταφύγιο διαδηλωτές. Η επίθεση στον κοινωνικό χαρακτήρα του ασύλου είναι επίθεση στα ίδια τα αγωνιζόμενα κοινωνικά κομμάτια. Είναι καταστολή.
…Όπως καταστολή και τρομοκρατία είναι η επίθεση στις 23/12 με βιτριόλι στο πρόσωπο της μετανάστριας Κωνσταντίνας Κούνεβα, λόγω της μάχιμης συνδικαλιστικής της δράσης. Η Κωνσταντίνα είναι υπενοικιαζόμενη καθαρίστρια στον ΗΣΑΠ υπό την εργολαβία της «ΟΙΚΟΜΕΤ». Μέχρι σήμερα νοσηλεύεται σε κρίσιμη κατάσταση στον Ευαγγελισμό, αλλά ο αγώνας της συνεχίζεται κι εμείς τον στηρίζουμε έμπρακτα…
…Όπως έμπρακτα στηρίζουμε και κάθε αγώνα απέναντι στην εργοδοτική αυθαιρεσία και στις σχέσεις εκμετάλλευσης που επιβάλλει η συνθήκη της μισθωτής εργασίας είτε αυτές βαφτίζονται ελαστικές, επισφαλείς είτε πρόκειται για ανασφάλιστη εργασία, απλήρωτες υπερωρίες ή δουλειά με το κομμάτι.
Γι’ αυτό καλούμε, τόσο εργαζόμενους στα Μ.Μ.Ε. που τάσσονται υπέρ του εγχειρήματος (καθαρίστριες, δημοσιογράφοι, φωτορεπόρτερ, οπερατέρ κ.λ.π.), όσο και κάθε άλλον ενδιαφερόμενο για την περαιτέρω ρήξη του ανταγωνιστικού κοινωνικού ιστού, την Κυριακή 11/1 στις:
14:00 Αντιρατσιστικό συλλαλητήριο στην Ομόνοια για τον νεκρό μετανάστη κοντά στο αλλοδαπών της Πέτρου Ράλλη Χουσείν Ζαχιντούλ Τζαχανγκίρ
16:00 Ανοιχτή συζήτηση για τα εργασιακά ζητήματα στον χώρο των ΜΜΕ και για συντονισμό δράσεων των εργαζομένων στον χώρο ανεξαρτήτως ειδικότητας ενάντια στις απολύσεις και την εργοδοτική τρομοκρατία.
18:00 Συζήτηση για την συγκρότηση ομαδών εργασίας της κατάληψης και κυρίως για συγκρότηση ομάδας αντιπληροφόρησης στην οποία μπορεί να προσφέρει οποισδήποτε εργαζόμενος ΜΜΕ αδημοσιευτο αρχείο.20:00 Ανοιχτή Γενική Συνέλευση της Κατάληψης ΕΣΗΕΑ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΑΓΩΝΙΣΤΡΙΑ ΕΡΓΑΤΡΙΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΚΟΥΝΕΒΑ
ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ όλων των συλληφθέντων της ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ, εντός και εκτός Ελλάδας
Κάλεσμα για συμμετοχή στην ΠΟΡΕΙΑ αλληλεγγύης της Λάρισας 17/01 για τους διωκόμενους με βάση τον «τρομονόμο»
Δεν φοβόμαστε τις απολύσεις, τα αφεντικά να φοβούνται τις ΑΓΡΙΕΣ ΑΠΕΡΓΙΕΣ
ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΕΣΗΕΑ
Το κείμενο στα αγγλικά
The text in English
On Saturday, January 10, a group of employed, unemployed, and unpaid workers and students in the media industry took over of the headquarters of ESIEA (the union of the Greek journalists, photographers and other workers in the media industry). This endeavor, which basically opposes dominant Discourse, aims at demonstrating medieval working conditions in the mass media, as well as at promoting the need for the creation of a single assembly for the expression of ALL those who work in the media industry…
Insecure/flexible labor relations, unpaid/uninsured employment, part-time jobs, exhausting shifts, employers’ arbitrariness, and tens of lay-offs shape the media industry, having as a background a wider transformation of the system, in the centre of which the neo-liberal restructuring of labor lies.
On its behalf, ESIEA, not only doesn’t it oppose the interests of the employers, but also give its consent and remains silent before this power abuse. At the same moment, functioning like a craft-union elite, that excludes thousands of workers in the media industry, it strongly opposes the pressing demand for the overcoming of the internal divisions and the departmental fragmentation, in order to create a single media union.
On the other hand, this occupation aims at becoming a counter-information and fighting centre, which is framed by struggling people, who are not directly connected to this specific industry, as it was made obvious in the first open assembly. We decide to get together, to act and talk directly with one another for all the things the dominant Spectacle has fragmented, against the systematic suppressive and ideological propaganda promoted by the bosses, the ESIEA and the praetors of the Media who use disinformation, distortion and concealment – according to the various circumstances.
Beatings, massive arrests, detentions, terrifying news coverage, “accidental” deaths at the borders and the inferno of the immigration agencies, tortures in police stations, “suicides” in prison cells, labor “accidents”, attacks with acid by the employer’s mafia, lay-offs and “ricochets”, all these are not “isolated incidents”. After all, “here is not Gaza” (as Yannis Pretenderis, a high-profile journalist, said on a mainstream television channel).
Indeed, this is not Gaza. Nevertheless, our solidarity is not expressed through television frames, but on the streets, in our occupations of public buildings, in our conflicts alongside the oppressed rebels, with which we recognize ourselves. It is a solidarity that overcame the borders and spread from Mexico to England, and from Korea to Turkey right after the murder of Alexandros Gregoropoulos and the events that followed.
We don’t forget the 67 detainees and the 315 arrested and all the prosecuted demonstrators of the insurrection. State oppression is getting worse and this was once again proven during the demonstration that took place on January 9th. On that day, the “celebrated preservation of the academic sanctuary” led to the violent evacuation of an apartment block at Asklipiou street, where demonstrators had found refuge. The attack against the social character of the sanctuary is an attack against the struggling society itself. It is suppression.
… Suppression and terrorism is also the attack (on December 23rd) with acid in the face of the activist immigrant trade-unionist Konstantina Kouneva. Konstantina is a cleaner, working in ISAP (the Greek electric trains) under the contract of a private company. Until today, she is at the hospital in a serious condition, but her struggle goes on and we actively support it…
… Actively do we also support every struggle against the employers’ arbitrariness and the exploitative relations, that are forced by the labor conditions either called flexible and insecure or they refer to uninsured work, unpaid overtime or part-time jobs.
Το κείμενο στα Ιταλικά
La traduzione in Italiano
Comunicato dell’assemblea dell’ESIEA (sindacato giornalisti) occupato
Sabato 10 Gennaio un gruppo di impiegati, disoccupati, lavoratori non pagati e studenti dell’industria dei media hanno occupato il quartier generale dell’ESIEA (il sindacato dei giornalisti, fotoreporter e altri lavoratori dell’industria dei media greci).
Questo sforzo, di opposizione al logos dominante, mira sia a mettere in mostra condizioni medievali di lavoro nei mass media, sia a promuovere la creazione di un’unica assemblea per l’espressione di TUTTI coloro che lavorano per l’industria dei media…
Contratti di lavoro flessibili e insicuri, impiego non pagato / non assicurato, lavoro part time, turni sfiancanti, arbitrarieta` dei datori di lavoro e decine di licenziamenti delineano il contorno dell’industria dei media.
Fa da sfondo la trasformazione piu’ ampia del sistema di cui fulcro e’ la ristrutturazione neo-liberista del lavoro.
Da parte sua, ESIEA (il sindacato padronale) non solo non si oppone agli interessi dei datori di lavoro, ma da il proprio consenso e rimane in silenzio di fronte a questi abusi di potere. Funziona come un sindacato di elite, escludendo migliaia di lavoratori dell’industria dei media, allo stesso tempo ostacola la richiesta pressante di superare divisioni interne e frammentazioni per dipartimenti per creare un singolo sindacato dei media.
D’altro canto, questa occupazione mira a diventare un centro di controinformazione, un contesto di lotta in cui i soggetti non sono tutti direttamente collegati all’industria dei media, come e’ risultato chiaro alla prima assemblea pubblica.
Abbiamo deciso di riunirci, agire e parlare direttamente gli uni con gli altri su tutto cio’ che lo Spettacolo dominante ha reso frammentario, contro la propaganda ideologica e oppressiva dei padroni, dell’EISEA e dei pretoriani dei Media pronti a disinformare, distorgere e insabbiare a seconda delle circostanze.
Pestaggi, arresti di massa, detenzioni, terrorismo mediatico, morti “accidentali” lungo le frontiere e l’inferno delle agenzie per l’immigrazione, tortura nelle stazioni della polizia, “suicidi” nelle prigioni, “incidenti” sul lavoro, attacchi all’acido dalla mafia dei datori di lavoro, licenziamenti e trasferimenti arbitrari, tutti questi non sono “casi isolati”. Dopotutto, “qui non e’ Gaza” (come dice Yannis Pretenderis, giornalista d’alto bordo, su un importante canale televisivo).
Certamente, questa non e’ Gaza. In ogni caso la nostra solidarieta’ non si esprime attraverso la televisione ma nelle strade, nelle occupazioni di edifici pubblici, nel conflitto fianco a fianco con gli oppressi in rivolta, in cui ci riconosciamo. E’ una solidarieta’ che valica i confini e si e’ diffusa dal Messico all’Inghilterra, e dalla Korea alla Turchia appena dopo la morte di Alexandros Gregoropoulos e gli eventi che ne sono seguiti.
Non dimentichiamo i 67 detenuti, i 315 arresti e tutti gli insorti che sono stati perseguiti. L’oppressione di Stato si acuisce, fatto ancora una volta provato dalla manifestazione del 9 gennaio: quel giorno, la “celebrata preservazione del santuario accademico” (l’asylum) ha portato allo sgombero violento di un edificio in Asklipiou street, dove i manifestanti avevano trovato rifugio.
L’attacco contro l’aspetto sociale del santuario e’ un attacco contro la societa’ stessa in lotta. E’ repressione. Repressione e terrorismo e’ anche l’attacco (il 23 Dicembre) con l’acido al volto di Konstantina Kouneva, immigrata attivista nei sindacati di base. Konstantina lavora sotto contratto per una ditta privata di pulizie nell’Isap (treni elettrici Greci). Fino ad oggi, e’ in ospedale in condizioni serie, ma la sua lotta prosegue e la sosteniamo attivamente…
…come sosteniamo attivamente ogni lotta contro l’arbitrarieta’ dei padroni e le relazioni di sfruttamento, siano esse il risultato di condizioni di lavoro detto flessibile e insicuro oppure dovute a lavoro non assicurato, straordinari non pagati o lavori part time.
Το κείμενο στα Γαλλικά
DECLARATION DE L’OCCUPATION DU SYNDICAT DES TRAVAILLEURS DES MEDIAS (ESIEA)
Le samedi 10 janvier, un groupe d’employés (actifs ou non), de
travailleurs non payés et d’étudiants de l’industrie des médias ont occupé
le quartier général de l’ESIEA (le syndicat des journalistes,
phtoreporters et autres travailleurs des médias grecs)
Cette tentative, qui s’oppose fondamentalement au discours dominant, vise
à mettre en évidence les conditions de travail moyen-âgeuses dans les mass
médias, ainsi qu’à promouvoir la création d’une assemblée unique pour
l’expression de TOUS ceux qui travaillent dans l’industrie des médias.
Les contrats de travail flexibles et précaires, l’emploi non payé ou sans
couverture sociale, le temps partiel, les horaires épuisants, l’arbitraire
des employeurs, et les dizaines de licenciements délimitent le contours de
l’industrie des medias. Ce mouvement s’opère dans un contexte de
transformation plus large du système autour de la restructuration
néolibérale du travail.
De son côté, l’ESIA non seulement ne s’oppose pas aux intérêts des
employeurs, mais plus encore leur donne son consentement et reste
silencieux devant leur abus de pouvoir. Fonctionnant comme un syndicat de
métiers d’élite qui exclut des milliers de travailleurs de l’industrie des
médias, l’ESIA s’oppose fortement à la demande pressante pour un
dépassement des divisions internes et de la fragmentation corporatiste,
refusant le création d’un syndicat unique pour tous les travailleurs des
médias.
Par ailleurs, cette occupation vise aussi à devenir un centre de
contre-information et de lutte, lequel sera défini par les gens en lutte
sans qu’ils soient nécessairement reliés à l’industrie des médias, comme
cela a été affirmé clairement lors de la première assemblée ouverte. Nous
avons décider de nous réunir, d’agir et de parler directement les uns avec
les aux autres, pour toutes les choses que le Spectacle dominant a
fragmenté, contre la propagande idéologique et systématiquement oppressive
mise en avant par les patrons, par l’ESIEA et les procureurs des médias
qui usent de la désinformation, de la distorsion et de la dissimulation
selon les circonstances.
Les matraquages, les arrestations massives, les détentions, le terrorisme
médiatique, les morts “accidentelles” aux frontières et l’enfer des
centres de rétention, les tortures dans les commissariats de police, les
“suicides” en prison, les “accidents” du travail, les attaques à l’acide
par les mafias patronales, les licenciements et les « ricochets »(1) ne
sont pas des « incidents isolés ». Après tout, « ici ce n’est pas Gaza »,
comme l’a dit Yannis Pretenderis, un journaliste vedette, sur une des
principales chaînes de télé.
Certainement, ce n’est pas Gaza. Il n’en demeure pas moins que notre
solidarité ne s’exprime pas par écran de télé interposé, mais dans les
rues, dans nos occupations de bâtiments publics, dans nos conflits au côté
des opprimés révoltés, dans lesquels nous nous reconnaissons. C’est une
solidarité qui ignore les frontières, et qui s’est répandue après le
meurtre d’Alexandros Gregoropoulos et après les évènements qui ont suivi
de Mexique en Grande Bretagne, de Corée en Turquie.
Nous n’oublions pas les 67 personnes détenus ni les 315 personnes arrêtées
et tous les manifestants inculpés lors des insurrections. L’oppression de
l’Etat se fait plus intense, comme on a pu encore le voir lors de la
manifestation du 9 janvier dernier. Ce jour, la célébration de l’asile
universitaire (2) a donné lieu à une évacuation violente d’un bloc
d’appartement de la rue Esculape (Asklipiou), où les manifestants avaient
trouvé refuge. L’attaque contre le caractère social du sanctuaire
universitaire est une attaque contre la société en lutte elle-même. Elle
est sa répression.
Répression et terrorisme encore que l’attaque par projection d’acide dans
le visage, le 23 décembre dernier de l’activiste syndicaliste migrante
Konstantina Kouneva. Konstantina est une employée du nettoyage de la
société des chemins de fers électriques (ISAP), employée en CDD par une
entreprise sous traitante. Depuis son attaque par la mafia patronale, elle
est toujours à l’hôpital dans un état critique, mais sa lutte continue et
nous la soutenons activement.
Comme nous soutenons activement toute lutte contre l’arbitraire patronal
et les relations d’exploitations, qui sont le résultat des conditions de
travail, qu’il s’agisse de travail flexible et précaire, de travail au
noir, d’heures supplémentaires non payées ou au temps partiel imposé.
(1) l’avocat du policier assassin avait d’abord affirmé qu’Alex avait été
tué par un “ricochet” d’un tir en l’air, alors qu’il a été démontré qu’il
a été abattu en tir direct.
(2) L’asile, instauré par la loi grecque, protège l’Ecole Polytechnique et
les établissements universitaires à cause du rôle et du destin historiques
de ces lieux, de leurs étudiants et occupants, durant la lutte sanglante
contre la dictature militaire, en novembre 1973. L’asile de l’Ecole
Polytechnique et des Universités signifie donc que la police ne peut s’ y
introduire. L’Etat grec veut y mettre fin, pour priver les révoltés de
leur base de replis.
