Sport.gr: Πρώτα το ξεζούμισμα, μετά οι απολύσεις

Στα τέλη Αυγούστου, η διεύθυνση του αθλητικού site «sport.gr» ενημέρωσε τους εργαζόμενους για τη νέα κατεύθυνση του site, το οποίο θα λειτουργούσε με έξι από αυτούς και όλοι οι υπόλοιποι (μόνιμοι, «εξωτερικοί» ή «πρακτικάριοι») θα απολύονταν. Έχοντας ξεκινήσει από τον περασμένο Μάρτιο το «πλάνο αναδιάρθρωσης», καμιά 10άρα νέοι εργαζόμενοι πετάχτηκαν στην απέραντη χωματερή του άνεργου πληθυσμού της Ελλάδας, χωρίς κανένα απολύτως κόστος για την εμπορική επιχείρηση «ΑΕΝΑΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ», ιδιοκτησίας του δημοσιογράφου Κ. Γεωργιάδη.

Αυτή η «πρωτοπόρα ελληνική αθλητική πύλη στο ίντερνετ» είχε φροντίσει από το 1996 να κατοχυρωθεί απέναντι στο ενδεχόμενο της κρίσης προωθώντας τις εργασιακές σχέσεις-«λάστιχο» που διασφαλίζουν την «αέναη εκμετάλλευση» των εργαζομένων μαζί με την απαραίτητη «ευελιξία» για μαζικό ξεφόρτωμα του «περιττού βάρους» όταν αλλάζουν τα πλάνα: 1 στους 5 εργαζομένους ασφαλισμένος στο ΙΚΑ, οι υπόλοιποι «μπλοκάκι» και «πρακτική άσκηση», μέσω της συνεργασίας με την επιχείρηση «Πανεπιστήμιο Αθηνών–Τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ» που νοικιάζει φοιτητές/εργαζόμενους των 290 ευρώ το μήνα (να ‘ναι καλά το ΕΣΠΑ). Το «μπλοκάκι» και η «πρακτική» διασφαλίζουν την 6ήμερη εργασία των πληροφοριακών σκλάβων του 21ου αιώνα, χωρίς συλλογική σύμβαση, δηλαδή χωρίς ένσημα, χωρίς επιδόματα, χωρίς ρεπό ή υπερωριακή αμοιβή για την εργασία τις νύχτες και τις Κυριακές, και εντέλει χωρίς αποζημίωση απόλυσης. Με το «μπλοκάκι» επίσης μπορείς να μετακινείς έναν σταθερό εργαζόμενο από το γραφείο στο σπίτι, να τον βάζεις να δουλεύει για τα μισά λεφτά από εκεί και να τον βαφτίζεις «εξωτερικό συνεργάτη», όπως έκανε το τελευταίο διάστημα η «ΑΕΝΑΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ». Με το «μπλοκάκι», την «πρακτική» και τη σύμβαση στο ΙΚΑ, ενημερώνεις τους εργαζομένους ότι κάνουν δουλειά γραφείου, κι όχι συντάκτη, όταν αυτοί προγραμματίζουν να συμμετάσχουν στην περυσινή 4ήμερη απεργία των σωματείων των συντακτών. Οι παραπάνω συνθήκες αποτελούν τον κανόνα σε κάθε ειδησεογραφικό site ακριβώς λόγω των κερδών που αποφέρουν και της πειθάρχησης που επιβάλλουν.

Ο κανόνας αυτός μας επιβάλλει και την αμφισβήτηση του. Είμαστε εργαζόμενοι κι όχι μαθητευόμενοι. Κανείς δεν ζει με 600 ευρώ τον μήνα, πόσο μάλλον με 290. Δουλεύουμε συνεχόμενα, σταθερά κι εξαντλητικά ωράρια, δεν είμαστε «ελεύθεροι επαγγελματίες». Θέλουμε χρόνο για να ζήσουμε πέρα από μια οθόνη, αν θέλετε να δουλεύουμε Σαββατοκύριακο θα πρέπει να πληρώσετε παραπάνω και να μας δώσετε 2 μέρες ρεπό μέσα στην εβδομάδα. Αφού το site εμπορεύεται δημοσιογραφικό προϊόν που παράγουμε, και μάλιστα καυχιέται για την ποιότητα του, θα πρέπει να μας αναγνωρίζει κι ως συντάκτες. Τα αφεντικά εχθρεύονται την ζωή μας, δεν τους «καταλαβαίνουμε για τις δυσκολίες που περνάνε», δεν έχουμε κοινά συμφέροντα, δεν είναι φίλοι μας. Οι εργατοπατέρες των ΜΜΕ δεν μας αναγνωρίζουν ως συντάκτες για να διασφαλίσουν λίγα χρόνια παραπάνω ζωής στο ταμείο της μίζερης συντεχνίας τους, οπότε ας μην περιμένουμε τίποτα από αυτούς και ας πετάξουμε τη γραφειοκρατική και συντεχνιακή τους λογική στο χρονοντούλαπο του συνδικαλισμού. Οι μόνοι μας σύμμαχοι είναι οι συνάδελφοί μας που δουλεύουν, απολύονται και ξαναψάχνουν για δουλειά σε έναν αγώνα δρόμου για ποντίκια μέσα σε κλουβί, σ’ ένα συνεχές τρέξιμο από σχολές σε δουλειές και «χρυσές ευκαιρίες» που δεν πρόκειται να τελειώσει ποτέ αν δεν σταθούμε αλληλέγγυοι και δεν οργανώσουμε εμείς οι ίδιοι τον συλλογικό μας ταξικό αγώνα.