Category: Αναδημοσιεύσεις

Η Κυριακή του Πάσχα (04-04-2010) ισχύει ό,τι και για τις υπόλοιπες Κυριακές, δηλαδή απαγορεύεται η απασχόληση των εργαζομένων. Επομένως, όσοι από τους μισθωτούς απασχοληθούν την ημέρα αυτή δικαιούνται τα παρακάτω:

Αν αμείβονται με ημερομίσθιο, δικαιούνται να λάβουν το καταβαλλόμενο ωρομίσθιο για κάθε ώρα εργασίας τους, προσαυξημένο κατά ποσοστό 75% επί του νόμιμου ωρομίσθιου. Στην περίπτωση που απασχοληθούν άνω των 5 ωρών δικαιούνται και αναπληρωματική ανάπαυση, σε άλλη εργάσιμη μέρα της εβδομάδας.

Αν αμείβονται με μισθό, δικαιούνται να λάβουν ως αμοιβή προσαύξηση 75% στο νόμιμο ωρομίσθιο, για όσες ώρες απασχολήθηκαν και αναπληρωματική ημέρα ανάπαυσης. Εάν δεν δοθεί αναπληρωματική ημέρα ανάπαυσης δικαιούνται να λάβουν ως πρόσθετη αμοιβή το καταβαλλόμενο ωρομίσθιο για κάθε ώρα απασχόλησης. Η αμοιβή αυτή θα υπολογιστεί βάσει του καταβαλλόμενου ωρομισθίου, ως αποζημίωση για την στέρηση της αναπληρωματικής α νάπαυσης.

Υπενθυμίζουμε ότι η αναπληρωματική ημέρα ανάπαυσης χορηγείται υποχρεωτικά εφόσον οι μισθωτοί απασχολήθηκαν πάνω από 5 ώρες.

Η Δευτέρα του Πάσχα (05-04-2010) είναι ημέρα υποχρεωτικής αργίας για όλες τις επιχειρήσεις. Εάν ο εργοδότης απασχολήσει το προσωπικό του οφείλει τα παρακάτω:

Για όσους αμείβονται με ημερομίσθιο: το καταβαλλόμενο ωρομίσθιο και προσαύξηση 75% στο νόμιμο ωρομίσθιό τους για όσες ώρες απασχοληθούν।Στους ημερομίσθιους που θα απουσιάσουν αδικαιολόγητα από την εργασία τους ενώ η επιχείρηση λειτουργεί νόμιμα κατά τις αργίες, δεν οφείλεται ούτε ημερομίσθιο, ούτε φυσικά προσαύξηση.

Στους μισθωτούς που αμείβονται με μηνιαίο μισθό: εάν η επιχείρηση λειτουργεί νόμιμα τις επίσημες αργίες, Κυριακές κλπ δικαιούνται να λάβουν ως αμοιβή μόνο το 75% προσαύξηση στο νόμιμο ωρομίσθιο για όσες ώρες απασχοληθούν. Εάν η επιχείρηση δεν λειτουργούσε και φέτος κατʼ εξαίρεση λειτουργεί την Δευτέρα το υ Πάσχα, ο εργοδότης θα καταβάλλει την προσαύξηση 75% στο νόμιμο ωρομίσθιο για όσες ώρες απασχοληθούν και τόσα ωρομίσθια όσες ώρες απασχοληθούν υπολογιζόμενα επί του 1/25 του καταβαλλόμενου μισθού τους.

ΚΕΠΕΑ/ΓΣΕΕ

Σήμερα στις 18:00, καλείται συγκέντρωση στα Προπύλαια από πρωτοβάθμια σωματεία, ανάμεσά τους και το Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων. Ακολουθεί η ανακοίνωση του:

Κανένας εργαζόμενος-η δεν είναι μόνος – Πόλεμο στον πόλεμο των αφεντικών

Η συναδέλφισσα Κάρμεν Μ., μέλος του σωματείου που επέστρεφε από νόμιμη άδεια, απολύθηκε από το αφεντικό της αλυσίδας καφετεριών VIA VAI. Στις συναντήσεις που έγιναν για να καταβληθούν τα δεδουλευμένα, τα ένσημα και η αποζημίωση, ο εργοδότης Στέλιος Καρέζος εμφανίστηκε προκλητικός απέναντι στην εργαζόμενη αλλά και στους εκπροσώπους του σωματείου, με αποκορύφωμα τη συνάντηση της 23ης Μαρτίου, ημέρας που θα γινόταν ο τελικός διακανονισμός. Ο Καρέζος, άρχισε να τραβάει φωτογραφίες ενώ σήκωσε την μπλούζα του και επέδειξε το ΟΠΛΟ που έφερε στη ζώνη του. Η συνέχεια δόθηκε στο αστυνομικό τμήμα, όπου οι αστυνόμοι αφού κατέγραψαν το γεγονός «συνέστησαν» στην εργαζόμενη και στα μέλη του σωματείου να μην προβούν σε μηνύσεις. Ο Καρέζος καθ’ όλη την διάρκεια του περιστατικού επαναλάμβανε τη φράση «Τώρα μπλέξατε»…
Στις 24 Μάρτη αργά το απόγευμα, η Κάρμεν Μ. δέχθηκε επίθεση από αγνώστους την ώρα που κατευθύνονταν σπίτι της. Τη χτύπησαν βάναυσα στο κεφάλι και την εγκατέλειψαν αιμόφυρτη και λιπόθυμη στην είσοδο του σπιτιού της. Το κίνητρο της επίθεσης δεν ήταν η ληστεία, καθώς όταν η Κάρμεν συνήλθε είχε πάνω της και τα χρήματα και το τηλέφωνο της.
Στις 26 Μάρτη μέλη του Σωματείου μαζί με δεκάδες αλληλέγγυους απέκλεισαν το VIA VAI (Σταδίου 3) για αρκετές ώρες ενώ ο μέχρι πρότινος προκλητικός και εριστικός Καρέζος κρύφτηκε στο υπόγειο. Ακολούθησαν παρόμοιες παρεμβάσεις στα VIA VAI στην Πανεπιστημίου(έναντι των Προπυλαίων) και στην Μπενάκη και Φειδίου. Το απόγευμα της ίδιας μέρας ο Καρέζος επικοινώνησε με το σωματείο ζητώντας να καταβάλει τα χρωστούμενα στην Κάρμεν λέγοντας ότι όλα ήταν μια παρεξήγηση.

Προφανώς δεν υπάρχουν ούτε παρεξηγήσεις, ούτε μεμονωμένα περιστατικά. Οι απλήρωτες εργατοώρες, τα ακόλλητα ένσημα, η μη καταβολή δώρων και επιδομάτων, οι απολύσεις, η μείωση μισθών, η μαύρη εργασία είναι πραγματικότητα που βιώνουμε καθημερινά στα εργασιακά κάτεργα. Όποιος τολμήσει να μιλήσει γι αυτά και να ορθώσει το ανάστημά του, έρχεται αντιμέτωπος από την μια με την εργοδοτική τρομοκρατία που περιλαμβάνει όπλα, απειλές, μπράβους, βιτριόλι και από την άλλη με την τρομοκρατία της ανεργίας. Όλα αυτά συμβαίνουν σε μια περίοδο που το κράτος, αυτή τη φορά με αφορμή την οικονομική κρίση, επαναπροσδιορίζει τους όρους της μισθωτής εργασίας, προς όφελος των αφεντικών, θεσμοθετώντας την κατάργηση των εργασιακών κεκτημένων και ανοίγοντας τον δρόμο για την ένταση της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης.

Σε αυτή τους την προσπάθεια κράτος και αφεντικά για την επίτευξη των σχεδιασμών τους, βρήκαν πρόθυμο σύμμαχό τους επαγγελματίες εργατοπατέρες, δίνοντάς τους ως αντάλλαγμα μελλοντικά κρατικά και κομματικά πόστα. Σε αυτή την κατεύθυνση υπογράφουν οι τελευταίοι συλλογικές συμβάσεις, οι οποίες προβλέπουν πάγωμα ή μείωση μισθών, κάνουν γαργάρα τις δολοφονίες και τα σακατέματα δεκάδων εργαζομένων, συγκαλύπτουν τις μπίζνες μεγαλοεργολάβων και δεν κατεβάζουν απεργίες. Όταν κάποτε καλούν σε απεργία υπό την πίεση των εργαζομένων, τις σαμποτάρουν οι ίδιοι και τις καταστέλλουν. Χαρακτηριστική η στάση της ΓΣΕΕ στην απεργία στις 11 Μάρτη, όπου σε συνεργασία με την αστυνομία διαχώρισε την θέση της από τα πρωτοβάθμια σωματεία με αποτέλεσμα τα τελευταία να δεχτούν επίθεση των ΜΑΤ.

Μέσα σε αυτή την ζοφερή πραγματικότητα τα ΜΜΕ σε εντεταλμένη υπηρεσία προσπαθούν να μας πείσουν ότι όλα γίνονται για το δικό μας καλό σύμφωνα με το οποίο «όλοι οφείλουμε να κάνουμε θυσίες για να σωθεί η οικονομία και η χώρα». Ως είναι γνωστό όπου δεν φτάνει το κλομπ του μπάτσου φτάνει το μικρόφωνο του δημοσιογράφου. Έτσι από τη μία τα ΜΜΕ ως γνήσια παπαγαλάκια της ασφάλειας δημοσιεύουν τα στοιχεία και το όνομα μέλους του σωματείου, καταδεικνύοντας το ως υπεύθυνο για το «εργατικό ατύχημα» του αλήτη-λέρα-εργατοπατέρα Παναγόπουλου, στο απεργιακό συλλαλητήριο της 5ης Μάρτη και από την άλλη μυρίζοντας πιασάρικο θέμα (ως γνήσια κοράκια) κόπτονται να δημοσιοποιήσουν την υπόθεση με το VIA VAI αποσκοπώντας να αναδείξουν την μερικότητα και τον μεμονωμένο χαρακτήρα του γεγονότος. Είμαστε αρνητικοί με τα ΜΜΕ διότι για μας η πληροφόρηση είναι δράση που συνδέεται με το μέσο και γι αυτό δράση που μας φέρνει, ως σώματα, στον φυσικό χώρο της εκμετάλλευσης και των αγώνων. Δεν γίνεται λοιπόν στα γεγονότα των 8 αλλά στα γεγονότα του δρόμου. Έτσι το ζήτημα είναι να αναπτυχθούν οι δικές μας υποδομές εργατικής αντιπληροφόρησης κι ο αγώνας τούτος ενέχει αυτή την προοπτική.

Από την δική μας εμπειρία στην εργασία θεωρούμε ότι πρέπει να πάρουμε ο ΚΑΘΕ ΕΝΑΣ και ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ την ευθύνη για:
-την Δημιουργία Σωματείων Βάσης απαρχής, σε όσους χώρους εργασίας δεν υπάρχουν
-την Ενίσχυση των ήδη υπαρχόντων Σωματείων Βάσης
-την Ενδυνάμωση των Γενικών Συνελεύσεων των εργαζομένων
-το ξεπέρασμα των Διοικητικών Συμβουλίων και όλων των μηχανισμών διαμεσολάβησης
-την ζωή μας και όσα μας αφορούν

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ στον εκφοβισμό των αφεντικών

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ μεταξύ των εργαζομένων

ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ σε όλους τους χώρους εργασίας

Συγκέντρωση-πορεία
Τρίτη 30 Μάρτη – 6μμ Προπύλαια

Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων
και λοιπών εργαζομένων του κλάδου του Επισιτισμού
http://somateioserbitoronmageiron.blogspot.com

Η απέχθεια προς τους εργατοπατέρες πλέον είναι κάτι τόσο ευρέως διαδεδομένο, που μερικές φορές καταντάει τετριμμένο να προσπαθείς να καταδείξεις αυτό που κάθε εργαζόμενος γνωρίζει: Ότι από άποψη συμφερόντων βρίσκονται πιο κοντά στ’ αφεντικά παρά στους εργαζόμενους, που τους έλαχε να εκπροσωπούν στον δρόμο για ένα υπουργείο. Όμως, επειδή ο θεσμικός τους ρόλος προϋποθέτει και ικανότητες εργατικής εξαπάτησης και επειδή το σύστημα αυτήν την περίοδο τους χρειάζεται περισσότερο παρά ποτέ, οφείλουμε συνεχώς να καταδεικνύουμε το πνεύμα συνεργασίας που διακατέχει τις σχέσεις τους με όλους τους μηχανισμούς ενός συστήματος που λεηλατεί τους εργαζόμενους.

Πριν την κρίση, είχαν φροντίσει να προσφέρουν στ’ αφεντικά την μνημειώδη αύξηση του ενός ευρώ στους μισθούς. Τώρα εν μέσω κρίσης, συνεργάζονται με την αστυνομία για την καταστολή της διαδήλωσης την οποία καλούν. Γνωρίζοντας, ότι ο κόσμος που κατεβαίνει πλέον στον δρόμο μόνο φιλικά αισθήματα δεν τρέφει για τον ρόλο τους, προσφεύγουν στην συνδρομή των συναδέλφων τους μπάτσων, έτσι ώστε η κρατική αστυνομία να χτυπήσει και να πετσοκόψει την διαδήλωση και η συνδικαλιστική αστυνομία της ΓΣΕΕ να μπορέσει να φωτογραφηθεί αμέριμνη στην κεφαλή της πορείας.

Μαζί όμως με το κράτος και τ’ αφεντικά, σήμερα φρόντισαν να προσφέρουν την απεργοσπαστική τους εκτίμηση και στους μηχανισμούς του θεάματος, φροντίζοντας εν μέσω απεργίας στα ΜΜΕ για την ομαλή αγγλόφωνη μετάδοση του ποδοσφαιρικού αγώνα του ΠΑΟ. Μάλιστα, την απόφαση τους αυτή, με τα εκατομμύρια διαφημιστικά έσοδα που προσφέρει σε μια μη κερδοφόρα μέρα για τ’ αφεντικά των ΜΜΕ, την βαφτίζουν απόφαση “κοινωνικής ευθύνης”. Ακολουθεί η ανακοίνωση της “Αγωνιστικής Συνεργασίας Εργαζομένων ΟΤΕ” σε σχέση με την απεργοσπαστική στάση των εργατοπατέρων της ΟΜΕ-ΟΤΕ:

Η εθελόδουλη κυβέρνηση μας κόβει «τον άρτον». Η αξιοθρήνητη ΟΜΕ – ΟΤΕ όμως μας προσφέρει τα θεάματα…

Αθήνα, 11/3/2010

Ντραπήκαμε σαν εργαζόμενοι του ΟΤΕ που στην πιό σημαντική γενική απεργία για το μέλλον της εργατικής τάξης, η ΟΜΕ – ΟΤΕ αποφάσισε να το παίξει για άλλη μια φορά το καλό παιδί του συστήματος. Ο παχυδερμισμός της αξιοθρήνητης ηγεσίας της δεν τηρεί πλέον ούτε τα προσχήματα. Σε αντίθεση με την ΕΣΗΕΑ που απήργησε και δεν έδωσε φωνή στον ποδοσφαιρικό αγώνα του Παναθηναϊκού, απολαύσαμε ποδόσφαιρο με άγγλο σπήκερ, με εικόνα που παραχώρησε απεργοσπαστικά η ΟΜΕ – ΟΤΕ! Στην οργουελιανή γλώσσα που χρησιμοποιούν μάλιστα, μετονόμασαν την απεργοσπασία σε «κοινωνική ευθύνη»! Τους παραδίνουμε στην κρίση σας.
Αυτή και μόνο η ενέργεια, δείχνει πόσο μακριά βρίσκονται από την αγωνία και τα προβλήματα των εργαζομένων του ΟΤΕ που απήργησαν μαζικά.

ΥΓ.: Αλήθεια πόσα εκατομμύρια κέρδισε το ιδιωτικό κανάλι που μετέδωσε τον αγώνα καθώς και οι άλλοι διαμεσολαβητές και διαχειριστές της «κοινωνίας του θεάματος»;

ΑΣΕ

Συνάδελφοι, συναδέλφισσες,

Βρισκόμαστε στο ΔΟΛ μπροστά σε μια μεγάλη κρίση. Αιτία είναι η προσπάθεια της νέας διοίκησης του οργανισμού να «εκκαθαρίσει» το 20% του προσωπικού με την μορφή κύρια των «εθελούσιων αποχωρήσεων». Απέναντι σε αυτήν την εξέλιξη, χρειάζεται να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους για να μπορέσουμε να οργανώσουμε την αντίδρασή μας με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο. Χρειάζεται να απαντήσουμε κάποια ερωτηματικά που κυκλοφορούν ανάμεσά μας.

Πρόκειται για εθελούσιες αποχωρήσεις και όχι για απολύσεις.

Η αλήθεια δεν είναι αυτή. Πρόκειται για συγκαλυμμένο πρόγραμμα απολύσεων με συγκεκριμένο στόχο και συγκεκριμένη μεθόδευση. Να δώσει η διοίκηση κάποια ψίχουλα παραπάνω προκειμένου να χρυσώσει το χάπι, να διασπάσει τους εργαζόμενους δίνοντας στα μέτρα ένα δήθεν εθελοντικό χαρακτήρα και τελικά να διώξει τον κόσμο έχοντας αποφύγει επικίνδυνες αντιδράσεις ενστάσεις και αναταραχές.

Πιστεύει κανένας συνάδελφος ότι γύρω στο 20% του προσωπικού του ΔΟΛ και μάλιστα στις σημερινές συνθήκες ανεργίας και κρίσης, επιθυμεί εθελοντικά να φύγει, αρκεί να πάρει μερικούς μισθούς παραπάνω από την νόμιμη αποζημίωση; Αν η διοίκηση του οργανισμού ήθελε απλά να οδηγήσει στην παραίτηση όσους συναδέλφους είναι συνταξιούχοι και δουλεύουν, ή όσους είναι κοντά στη σύνταξη, μπορούσε να το κάνει χωρίς τυμπανοκρουσίες. Αντίθετα διεκδικεί να διώξει όπως λέει και ο «τιμοκατάλογος» ακόμη και εργαζόμενους με 10 και 15 χρόνια μονάχα στη δουλειά.

Μπορεί σε κάποιους χώρους του ΔΟΛ να έγινε η αρχή της εθελούσιας σε «συναινετικό κλίμα», αλλά μετά τις «συναινετικές αποχωρήσεις» που τελειώνουν γρήγορα, θα αρχίσουν οι εκβιασμοί του τύπου: Η φεύγεις τώρα με καλύτερη αποζημίωση ή σε απολύουμε στο τέλος της εθελουσίας και χάνεις τα επιπλέον χρήματα, αλλά και σε συνοδεύει το στίγμα της απόλυσης στην αγορά. Μόνο η κοινή απεργιακή δράση όλων των συναδέλφων του ΔΟΛ που θα στηρίζεται από όλες τις ενώσεις ,για να μην προχωρήσει το πρόγραμμα της εθελουσίας, μπορεί να δυναμώσεις τους συναδέλφους για να μην δηλώσουν συμμετοχή στο πρόγραμμα της εθελούσιας και να αναγκάσει τη διοίκηση να το αποσύρει.

Αφού αποχωρήσουν όσοι «θέλουν» να φύγουν, οι υπόλοιποι θα δουλέψουμε κανονικά.

Αν αποδεχτούμε το πρόγραμμα των «εθελούσιων απολύσεων» οι συνέπειες θα είναι δύο ειδών. Από την μία θα εντατικοποιηθεί η δουλειά όσων συναδέλφων απομείνουν αφού θα επιφορτιστούν με παραπάνω δουλειά. Όμως ίσως η πιο σημαντική συνέπεια είναι ότι η υποχώρησή μας τώρα, είναι ένα βαρέλι δίχως πάτο. Αν αποδεχτούμε τις εθελούσιες-απολύσεις, θα είμαστε πολύ πιο αδύναμοι για να αντιπαλέψουμε οποιαδήποτε μελλοντική επίθεση. Και όλοι ξέρουμε, κυρίως οι δημοσιογράφοι, ότι αυτές οι εξελίξεις είναι μπροστά μας. Η προσπάθεια όλων σχεδόν των εργοδοτών στον τύπο είναι να ενοποιήσουν ρεπορτάζ, να δημιουργήσουν newsrooms που ένας συντάκτης θα φτιάχνει ένα κομμάτι και δεν θα ξέρει σε ποια εφημερίδα, ποιο περιοδικό, ποιο site (ή και στα τρία μαζί) θα εμφανιστεί αυτό το κομμάτι, με έναν μοναχά μισθό. Πράγματα που ήδη τα βλέπουμε σιγά σιγά να συμβαίνουν. Αν περάσουν τώρα οι εθελούσιες θα ανοίξει ο δρόμος για την διοίκηση να εφαρμόσει ακόμη πιο έντονα αυτά τα μέτρα.

Δεν είμαστε όλοι το ίδιο. Άλλο οι δημοσιογράφοι, άλλο οι υπάλληλοι και οι τεχνικοί.

Η λογική ο κάθε κλάδος να δει τα δικά του είναι διασπαστική πολιτική. Καμιά δημοσιογραφική δουλειά δεν μπορεί να υπάρξει αν δεν δουλέψουν οι τεχνικοί για τη σελιδοποίηση και το τύπωμα, η υποδοχή διαφήμισης για να υπάρξουν κέρδη, το λογιστήριο κλπ . Όσοι προσπαθούν να μας διαχωρίσουν απλά παίζουν το παιχνίδι της εργοδοσίας είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα.Η εργοδοσία κατάλαβε μετά τη Γενική Συνέλευση στις 17/2 ότι οι μαζικές απολύσεις ξεσηκώνουν την οργή των εργαζομένων. Ο μόνος τρόπος για να παρακάμψουν τις αντιδράσεις των εργαζομένων είναι να μας διαιρέσουν. Υπόσχονται σε ένα κομμάτι ότι θα το εξαιρέσουν προκειμένου να διασπάσουν το μέτωπο, σαρώνουν τους υπόλοιπους και στη συνέχεια θα επιστρέψουν στο κομμάτι που εξαίρεσαν για να το χτυπήσουν το ίδιο σκληρά. Η τακτική του διαίρει και βασίλευε δε πρέπει να περάσει. Μόνο ενωμένοι όλοι μαζί μπορούμε να βάλουμε φρένο σε αυτήν την επίθεση.

Μπορούμε να έχουμε εμπιστοσύνη στην διοίκηση;

Όχι δεν μπορούμε. Είδαμε την στάση της στο ζήτημα της επαναπρόσληψης των απολυμένων συναδέλφων της ΕΠΗΕΑ. Ενώ υπήρχε δέσμευση για επαναπρόσληψη από πρώτη Γενάρη, δεν το έχει κάνει. Αν σε αυτό το «τόσο μικρό» ζήτημα η διοίκηση αθετεί τις υποσχέσεις της για να μην θιγεί το γόητρό της, τότε όποιος συνάδελφος ακούει και πιστεύει τις φημολογίες της διοίκησης, ότι «δεν θα φύγει κανένας που δεν θέλει να αποχωρήσει εθελουσίως», ας το ξανασκεφτεί για δεύτερη φορά.

Οι κινητοποιήσεις που γίνονται στοχεύουν να βλάψουν τον οργανισμό. Γιατί δεν γίνονται και σε άλλα μαγαζιά του κλάδου που και εκεί υπάρχουν προβλήματα;

Είναι λάθος αυτή η λογική. Όταν πριν ένα χρόνο οι νέοι Γερμανοί ιδιοκτήτες ανακοίνωσαν εθελούσιες στον ALPHA έγιναν και εκεί απεργίες και κατάφεραν να φρενάρουν κάπως την επίθεση. Δεν χάθηκαν οι 200 θέσεις εργασίας που προγραμμάτιζε η διοίκηση. Τις μισές σχεδόν τις σώσαμε. Δυστυχώς ο ALPHA μετατράπηκε στο κανάλι των ριάλιτι, αλλά αυτό είναι άλλη συζήτηση. Δεν πρόκειται λοιπόν για αντι-ΔΟΛ πολιτική αλλά για την υπεράσπιση των θέσεων εργασίας μας όπως έγινε και στο παρελθόν σε αντίστοιχες επιθέσεις της εργοδοσίας. Σε κάθε μαγαζί του κλάδου υπάρχουν προβλήματα, όμως πουθενά η εργοδοσία δεν είχε το θράσος ή το θάρρος να δηλώσει ότι θέλει να μειώσει το προσωπικό 20%. Αλλού μπορεί να γίνονται «στα μουλωχτά». Όμως το σημαντικότερο είναι ότι στον ΔΟΛ δοκιμάζονται οι αντοχές συνολικά του κλάδου. Και αν περάσει αυτή η επίθεση στον Οργανισμό, τότε θα ανοίξουν οι δρόμοι για να γενικευτεί σε κάθε μαγαζί. Και μετά θα διαπιστώσουν όσοι συνάδελφοι σκέφτονται ότι αποχωρώντας «εθελουσίως» από τον ΔΟΛ θα βρουν αλλού δουλειά πόσο λάθος είχαν.

Δεν βλέπετε ότι γίνεται χαμός. Είμαστε σε κρίση. Δυστυχώς κάποιοι από εμάς θα την πληρώσουμε.

Είμαστε στο κέντρο μιας παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, όμως δεν πρέπει να έχουμε αυταπάτες για δύο κεντρικά ζητήματα. Όσες θυσίες και να κάνουμε οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα δεν πρόκειται να ξεπεραστεί ούτε παγκόσμια ούτε στην Ελλάδα, αντίθετα θα βαθύνει ακόμη περισσότερο. Στην Ιρλανδία πριν ενάμιση χρόνο γενικεύτηκαν οι απολύσεις και μειώθηκαν οι μισθοί κατά 10% εξαιτίας της κρίσης που μόλις είχε ξεσπάσει. Ένα χρόνο μετά η Ιρλανδία είναι ένα βήμα πριν γίνει Ελλάδα (ανήκει στα PIGS όπως αποκαλούμαστε) και η κυβέρνησή της, ζητάει νέες θυσίες από τους Ιρλανδούς εργαζόμενους.

Την κρίση δεν την δημιούργησαν οι εργαζόμενοι, δεν είναι μονόδρομος ότι πρέπει να την πληρώσουμε εμείς. Αντίθετα πρέπει να παλέψουμε να την πληρώσουν οι κερδοσκόποι και οι τραπεζίτες που συνεχίζουν να θησαυρίζουν μέσα στην κρίση. Να την πληρώσουν τα κάθε είδους golden boys. Να την πληρώσουν τα κέρδη των επιχειρηματιών και όλων αυτών που ακόμη και μέσα στην κρίση κερδοσκοπούν σε βάρος των εργαζομένων, των ίδιων των κρατών τους που χωρίς τη βοήθεια που τους έδωσαν από τα λεφτά των φορολογουμένων , δε θα επιβίωναν σήμερα. Με την δική μας δουλειά για ολόκληρες δεκαετίες θησαύριζαν. Τώρα που τα κέρδη τους μειώθηκαν, για να τα διατηρήσουν στα ίδια υψηλά επίπεδα που είχαν την περίοδο των «παχιών αγελάδων» βάζουν εμάς, τις δουλειές μας, τους μισθούς μας, την ασφάλισή μας στον πάγκο του Προκρούστη.
Μπορούμε να το αντιπαλέψουμε μαζί με όλους τους εργαζόμενους που ξεσηκώνονται όπως έδειξε και η επιτυχία της απεργίας στις 24 Φλεβάρη. Μαζί και με τους υπόλοιπους εργαζόμενους στην Ευρώπη που και αυτοί συγκρούονται με τις αντίστοιχες επιθέσεις των δικών τους κυβερνήσεων

Συνάδελφοι, συναδέλφισσες

Τώρα είναι η στιγμή να δείξουμε τη δύναμή μας. Ενωμένοι όλοι μαζί, πετώντας στην άκρη τους ψεύτικους διαχωρισμούς που προσπαθούν να μας επιβάλλουν κάποιοι «καλοθελητές» να παλέψουμε για να μην χαθεί ούτε μία θέση εργασίας, ούτε ένα δικαίωμά μας. Για χρόνια με τη δική μας δουλειά έγινε ο ΔΟΛ το εκδοτικό μεγαθήριο που δεσπόζει στον κλάδο. Τώρα κάποιοι θέλουν αυτό το μεγαθήριο να φάει τα παιδιά του. Δεν θα το επιτρέψουμε. Θα παλέψουμε ενωμένοι όλοι μαζί μέχρι τη νίκη. Μέχρι να επιβάλλουμε ότι οι ανάγκες οι δικές μας, των οικογενειών και των παιδιών μας έχουν μεγαλύτερη σημασία και αξία από την κερδοφορία των μετοχών και των μετόχων.

Εργασιακή Επιτροπή στο Δ.Ο.Λ.

Στις 13/1 η εταιρεία “Άγρα” προχωρά στην απόλυση του συναδέλφου Ντίνου Παλαιστίδη για «αντισυμβατική συμπεριφορά». Οι συνάδελφοι στις εκδόσεις ΑΓΡΑ αντέδρασαν από την πρώτη στιγμή στην απόφαση του εργοδότη Πετσόπουλου, ζητώντας την ανάκληση της απόλυσης. Έκτοτε ο αγώνας για την επαναπρόσληψη του συνδέλφου κλιμακώνεται. Αναδημοσιεύουμε από τον “Σύλλογο Υπαλλήλων Βιβλίου Χάρτου – Αττικής” την ανακοίνωση των επόμενων δράσεων αλληλεγγύης.

– ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 12/2: νέα 24ωρη ΑΠΕΡΓΙΑ των εργαζομένων στις εκδόσεις ΑΓΡΑ με αίτημα την ανάκληση της απόλυσης του συναδέλφου.
Απεργιακή συγκέντρωση στις 9.00 π.μ. έξω από την “ΑΓΡΑ” (Ζωοδόχου Πηγής 99 Εξάρχεια)

– ΣΑΒΒΑΤΟ 13/2: ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ έξω από το βιβλιοπωλείο ALBATROS (χονδρική πώληση των βιβλίων των εκδόσεων ΑΓΡΑ), στις 11.00 π..μ., Σόλωνος 111

– ΤΡΙΤΗ 16/2: Συγκέντρωση έξω από το Υπουργείο Εργασίας (Πειραιώς 40) στις 12 το μεσημέρι. Θα γίνει 3μερής συνάντηση με τον γενικό γραμματέα του υπουργείου για την αντι-συνδικαλιστική και εκδικητική απόλυση του συναδέλφου.

*(Σύμφωνα με νεότερη ανακοίνωση του Συλλόγου Υπαλλήλων Βιβλίου – Χάρτου, αυτή η συγκέντρωση δεν θα πραγματοποιηθεί. “Την Τρίτη 16/2 επρόκειτο να γίνει 3μερής συνάντηση με τον γενικό γραμματέα του υπουργείου για την αντι-συνδικαλιστική και εκδικητική απόλυση του συναδέλφου. Όμως, η εργοδοσία των εκδόσεων ΑΓΡΑ προέβαλε κόλλημα. Ως εκ τούτου, δε θα γίνει η προγραμματισμένη συγκέντρωση έξω από το Υπουργείο Εργασίας. Η Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων επιδιώκει να γίνει η εν λόγω συνάντηση το συντομότερο δυνατό, πιθανότατα και εντός της ίδιας εβδομάδας” αναφέρουν).

– ΤΡΙΤΗ 16/2: Ο Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου – Χάρτου Αττικής οργανώνει στα γραφεία του (Λόντου 6 Εξάρχεια) ανοιχτή σύσκεψη για να συζητήσουμε την παραπέρα δράση μας. Στη σύσκεψη καλούνται εργατικά σωματεία, εργατικές συλλογικότητες και εργαζόμενοι. Στις 7.00 μ.μ.
Από την πρώτη σύσκεψη που έγινε στις 9/2 αποφασίστηκε να μαζευόμαστε κάθε Τρίτη στις 7.00 μ.μ.

– ΠΕΜΠΤΗ 18/2: Συγκέντρωση στην Επιθεώρηση Εργασίας (Σταδίου 29, 2ος όροφος) στις 10.30 π.μ. Θα γίνει 3μερής συνάντηση (εργατική διαφορά), μετά από προσφυγή του απολυμένου όπου ζητά να χαρακτηριστεί η απόλυση άδικη, καταχρηστική και εκδικητική.

Συνεχής ενημέρωση για τις διαμαρτυρίες στο apolysiagra.wordpress.com και στο http://www.bookworker.gr/

Για περισσότερες λεπτομέρειες για την απόλυση εδώ

Αναδημοσιεύουμε ανακοίνωση της Συνέλευσης Αλληλεγγύης στους αλιεργάτες, των οποίων ο αγώνας συνεχίζεται, ύστερα και από την απόρριψη του αιτήματος των πλοιοκτητών να κηρυχτεί η απεργία παράνομη. Η Συνέλευση συστάθηκε στη Θεσσαλονίκη και παλεύει δίπλα στους απεργούς με πορείες, συναυλίες, αντιπληροφόρηση και φυσική παρουσία στο πλευρό τους. Στον αγώνα των Αιγύπτιων αλιεργατών για αξιοπρέπεια, η αλληλεγγύη μας πέρα από δεδομένη, πρέπει να είναι και έμπρακτη.

“Στην απεργία των αιγύπτιων ψαράδων της Μηχανιώνας μπορεί ο καθένας να δει διαφορετικά πράματα: κάποιος ένα ταξικό αγώνα, άλλος ένα αγώνα μεταναστών έστω και μετακλητών, ένας τρίτος την τοπική κοινωνία του χωριού και κάποιος άλλος μερικά απ’ τα παρελκόμενα του αγώνα, δηλαδή τη ρατσιστική αντιμετώπιση και τη δράση των ντόπιων φασιστών. Όμως πέρα απ’ την αφετηρία που ξεκινά ο καθένας μας κληθήκαμε ν’ απαντήσουμε, έστω και καθυστερημένα, στο αν θα σταθούμε δίπλα τους κι αν η απάντηση ήταν ναι με ποιους τρόπους θα μπορούσε να πάρει υλική υπόσταση η αλληλεγγύη μας.

Επίσης στο αν η εμπλοκή κι η στήριξη του ΠΑΜΕ στον αγώνα θα μας άφηνε χώρο να επικοινωνήσουμε με τους απεργούς ψαράδες (μια που υπήρχε πάντα η πιθανότητα αυτοί να μας απέρριπταν εξ’ αρχής) όπως και σε ποιο βαθμό “ελέγχονταν” η απεργία ή πολύ περισσότερο αποτελούσε μαριονέτα του συνδικαλιστικού μηχανισμού του ΚΚΕ. Σύντομα αντιληφθήκαμε πως το κίνητρο της απεργίας είχε όνομα κι αυτό δεν αποτελούνταν από κάποια αρχικά αλλά εμφανίζονταν ολοκάθαρα μπροστά μας: ήταν η ανάγκη. Αντιληφθήκαμε επίσης πως οι αγράμματοι ως επί το πλείστον -σύμφωνα με τα δικά τους λόγια- ψαράδες απ’ τη Νταμιάτα και τα περίχωρά της αποτελούν μια κλειστή μεν κοινωνία λόγω της φύσης της δουλειάς τους που σε καμιά όμως περίπτωση δεν αποτελεί κανενός είδους γκέτο.

Αν η δράση μας μέχρι στιγμής διακρίνεται από ένα και μόνο θετικό και σοβαρό στοιχείο αυτό έχει να κάνει με το γεγονός ότι ξεκινήσαμε την ιστορία στη βάση της άμεσης επαφής με τους ψαράδες, κάτι που όπως έχει αποδειχτεί δεν αποτέλεσε και τόσο αυτονόητο στοιχείο για τέτοιου είδους παρεμβάσεις στο παρελθόν. Το ίδιο λοιπόν βράδυ που καλέστηκε η πρώτη ενημερωτική κουβέντα φύγαμε για το χωριό κι αρχίσαμε τις πρώτες συζητήσεις με τους ψαράδες στην πλατεία προσπαθώντας να πάρουμε μια πρώτη “μυρωδιά” απ’ την όλη ιστορία. Αυτή η διαδικασία όμως είχε να σπάσει ένα σωρό υπαρκτά εμπόδια και να ξεπεράσει εκατό σκοπέλους. Και κυρίως έπρεπε να γίνει τόσο γρήγορα ώστε να προλάβουμε το χρόνο και τόσο αργά ώστε να δημιουργεί μια ελάχιστη βάση συνεννόησης. Πρόβλημα στη γλώσσα (γιατί το να τη μιλά κάποιος λειψά προκαλεί μερικές φορές χειρότερη σύγχυση απ’ το να μη τη γνωρίζει καθόλου), καχυποψία που καλλιεργήθηκε στη συνέχεια από “εργολάβους”, τηλεφωνικές επικοινωνίες που και πάλι λόγω γλώσσας ενέτειναν το μπέρδεμα, έλλειψη εμπιστοσύνης αρχικά που είναι κάτι απόλυτα φυσικό, η απόσταση που χωρίζει την πόλη απ’ το χωριό καθώς και τ’ ότι ούτε κανείς από μας δε μένει στη Μηχανιώνα και πολύ περισσότερο δεν έχει καμιά επαγγελματική σχέση με την ιχθυόσκαλα… Όλ’ αυτά έπρεπε να λυθούν άμεσα ώστε να μας επιτρέψουν το μίνιμουμ της συνεννόησης και του συντονισμού και τώρα πια πάνω σ’ αυτό μπορεί να ειπωθεί ότι περπατήσαμε μισό βήμα. Μισό μεν αλλά αρκετά στέρεο για να μπορούμε να πιάνουμε τα μηνύματα, να “σπάμε” τους κώδικες και να χτίσουμε μια επικοινωνία που βασίζεται σ’ ένα βαθμό στο σεβασμό και στη στοιχειώδη έστω εκτίμηση της μιας πλευράς προς την άλλη. Καταθέτοντας ο καθένας μας ότι είχε, έγινε εφικτό το να συναντηθούν δυο κόσμοι που ως τώρα ήταν τελείως “ξένοι”. Ας μη βιαστεί οποιοσδήποτε να κάνει κριτική από μακριά αν προηγουμένως δεν έχει εμπλακεί σε μια τόσο επίπονη διαδικασία και δε διαθέτει εμπειρία από προηγούμενη επαφή μ’ ανθρώπους σαν κι αυτούς που βιώνουν την παρούσα κατάσταση.

Οι ψαράδες κουβαλάνε ότι κι εμείς: την αξιοπρέπειά τους και τα κουσούρια τους. Όσον αφορά τα δεύτερα, άλλα αποτελούν κοινό γνώρισμα κι άλλα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του καθένα. Αναφερόμαστε σ’ ανθρώπους που δεν έχουν ανάλογες εμπειρίες αγώνα στο παρελθόν παρά μόνο σπρώχνονται σ’ αυτόν απ΄ την γνώση της δικιάς τους πραγματικότητας, μιας πραγματικότητας που τους οδήγησε στο να στήσουν σωματεία κι απεργίες εν μέσω τεράστιων πιέσεων κι αξεπέραστων δυσκολιών. Στο λίγο χρόνο που τους περίσσευε απ’ τη δύσκολη δουλειά κατάφεραν να κινήσουν ομαδικές διαδικασίες και να πιαστούν απ’ το χέρι που τους προτάθηκε πρώτο -και καλά έκαναν! Έχουν τις ταχτικές τους για να αποσπάσουν έστω μέρος των διεκδικήσεών τους που πολλές φορές μπορεί και να φανούν αναποτελεσματικές. Μπορεί να επέδειξαν και να το ξανακάνουν, αφέλεια, φόβο και μεγαλοστομία. Μπορεί ν’ αποδυναμώθηκαν κι αριθμητικά αφού κάποιοι προτίμησαν -κι είναι κατανοητό- να φύγουν για την πατρίδα τους περιμένοντας τις εξελίξεις. Μπορεί να έδωσαν υπερβολική πίστη σε θεσμούς για τους οποίους δεν έχουν πιθανώς ξεκάθαρη αντίληψη ή να ένοιωσαν το φόβο που προκαλείται από πλήθος απειλών, εκβιασμών και πιέσεων από υπουργεία, δικαστήρια, πρεσβείες αλλά και τη μη γνώση της ελληνικής πραγματικότητας. Μπορεί τέλος πολλές φορές ο ενθουσιασμός να διαδέχεται την απελπισία ή και το αντίστροφο. Μιλάμε όμως για ανθρώπους και μάλιστα για ανθρώπους που μάχονται μέσα σ’ ένα εχθρικό περιβάλλον, δίνοντας μάχες, πηγαίνοντας μπροστά και πίσω και κυρίως για ανθρώπους που μας έχουν δείξει πως είναι ανοιχτοί -έστω και με τον τρόπο τους- στο να μας ακούσουν. Και το κυριότερο μιλάμε για ανθρώπους που τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, συνεχίζουν τον αγώνα μ’ όλα τα προβλήματα και τις αντιφάσεις που αυτός εμπεριέχει (αναθαρρημένοι μάλιστα από την απόρριψη της αγωγής των αφεντικών για να κηρυχτεί παράνομη η τέταρτη απεργία) κι είναι μπροστά στη λήψη αποφάσεων για τη συνέχιση και τη μορφή της πάλης τους αναλαμβάνοντας και τις αντίστοιχες ευθύνες γι’ αυτό.

Είμαστε υποχρεωμένοι σαν συνέλευση αλληλεγγύης να δώσουμε το παρόν κείμενο στη δημοσιότητα τώρα που η απεργία βρίσκεται σ’ εξέλιξη και μάλιστα σ’ ένα κρίσιμο σημείο για το πώς θα συνεχίσει. Παράλληλα με το στοίχημα του απεργιακού αγώνα υπάρχει κι ένα ακόμα που μας αφορά εξίσου: η διαχείρισης της ενημέρωσης σαν όπλο και το χρέος που αισθανόμαστε στον κόσμο που στέκεται αλληλέγγυος μακριά απ’ το επίκεντρο του αγώνα. Οι αναβολές κάποιων δράσεων κι οι τυχόν αλλαγές που προέκυψαν ή θα προκύψουν πάνω στον προσανατολισμό των κινήσεων αλληλεγγύης δεν οφείλονται σε τίποτα άλλο παρά μόνο στην ίδια τη διαμόρφωση της πραγματικότητας, μ’ άλλα λόγια στις διαθέσεις των ίδιων των απεργών και στις δικές μας εκτιμήσεις για την πραγματικότητα αυτή . Ούτε στείρα πολιτική πρόκειται να κάνουμε , ούτε θα διαχειριστούμε εν κρυπτώ πληροφορίες στο όνομα οποιουδήποτε ταχτικισμού. Είναι ξεκάθαρο πως τον πρώτο και τελευταίο λόγο στην υπόθεση τον έχουν οι ίδιοι οι ψαράδες κι αυτοί είναι που θ’ αποφασίσουν τη μοίρα τους. Σ΄ ότι όμως αφορά εμάς κάνουμε ξεκάθαρο πως όσο ο αγώνας συνεχίζεται απ’ αυτούς -όποια μορφή κι αν πάρει- στη βάση της αξιοπρέπειας και της αποφασιστικότητας θα είμαστε δίπλα ή κι ανάμεσά τους κι αν για οποιοδήποτε λόγο αντιληφθούμε πως αυτός εκφυλίζεται χάριν μικροκομματικών παιχνιδιών ή στερείται της κοινωνικής του βάσης καταντώντας άθυρμα στα χέρια οποιουδήποτε θα είμαστε οι πρώτοι που κινηθούμε πάνω στη βάση της ζωντανής πραγματικότητας και της αλήθειας. Σε καμιά περίπτωση όμως δεν πρόκειται να μείνουμε απλοί παρατηρητές πετώντας τις σχέσεις που μέχρι τώρα χτίσαμε με τους απεργούς κι είμαστε αποφασισμένοι ως το τέλος να πατήσουμε σ’ αυτές για να τους ακούσουμε πραγματικά και να μας ακούσουν κι αυτοί. Να τους υποκαταστήσουμε ούτε θέλουμε, ούτε μπορούμε κι επειδή έτσι έχουν τα πράματα, Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΙΑ ΤΟΥΣ. Τέλος, για άλλη μια φορά είμαστε υποχρεωμένοι να τονίσουμε την άμεση ανάγκη για την οικονομική στήριξη των απεργών ως ελάχιστο όρο για την προοπτική του συνεχιζόμενου αγώνα.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΑΙΓΥΠΤΙΩΝ ΨΑΡΑΔΩΝ

Συνέλευση Αλληλεγγύης”

Ο απεργιακός αγώνας των αιγύπτιων αλιεργατών της Μηχανιώνας βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Η δημοσιότητα που δόθηκε σε αυτόν από τα δημοσιογραφικά «μαγαζιά» είναι από υποτυπώδης έως ανύπαρκτη. Όπως έχουμε κάνει και με άλλα γεγονότα στα οποία ήμασταν παρόντες/παρούσες, ως επαγγελματίες δημοσιογράφοι μέλη της ΕΣΗΕΜ-Θ αλλά και ως ενεργοί πολίτες που δεν συντάσσονται με τη συνήθη ιεράρχηση των ειδήσεων, δημοσιεύουμε παρακάτω ένα ρεπορτάζ «Ασύνταχτων Ρεπόρτερς» για τις τελευταίες εξελίξεις στο θέμα των αλιεργατών με πρόθεση να συνεισφέρουμε στην πληρέστερη ενημέρωση των πολιτών.

Τι έγινε την Τρίτη 26/01 στη δίκη των αλιεργατών

Έως τις 12 (Τετάρτη 27/1/2010) το μεσημέρι έδωσε προθεσμία η πρόεδρος του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης στην υπεράσπιση των αιγύπτιων αλιεργατών προκειμένου να προσκομίσουν τα απαραίτητα έγγραφα στα οποία αναφέρθηκαν στη διάρκεια της σημερινής εκδίκασης της νέας προσφυγής των πλοιοκτητών της Μηχανιώνας κατά της απεργίας των ψαράδων της περιοχής.

Τα έγγραφα αυτά, σύμφωνα με την υπεράσπιση των αλιεργατών, αποδεικνύουν μια σειρά αυθαιρεσίες εκ μέρους των πλοιοκτητών που αφορούν μεταξύ άλλων:

– την παράνομη φύση της πρακτικής της μετάκλησης και της πρόσκλησης άλλων αλιεργατών, ουσιαστικά απεργοσπαστών, στην περίπτωση που υλοποιηθεί αυτή η απειλή,

– την παραπλάνηση ορισμένων αιγύπτιων αλιεργατών που κλήθηκαν να υπογράψουν κείμενο-συμφωνία εργασίας στην αραβική και ελληνική γλώσσα που έχει πολύ μικρή σχέση με το αρχικό αγγλικό πρωτότυπο κείμενο που περιλαμβάνει επαχθείς όρους εργασιακών σχέσεων,

– το γεγονός ότι «οι εργοδότες, μονομερώς, ανέθεσαν στους «εκπροσώπους» ενός «σωματείου αλιεργατών Μηχανιώνας» (ενός σωματείου-σφραγίδα που δεν περιλαμβάνει στους κόλπους του τη συντριπτική πλειοψηφία των αιγύπτιων αλιεργατών) να υπολογίζουν το «μερτικό», χωρίς κανένα απολύτως έλεγχο των ίδιων των εργαζομένων και να πληρώνουν κατά βούληση τους αλιεργάτες», σύμφωνα με τα όσα κατέθεσε ως μάρτυρας υπεράσπισης στη σημερινή δίκη ο γ.γ. του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Θεσσαλονίκης, Σωτήρης Ζαριανόπουλος και

– την άρνηση των εργοδοτών-πλοιοκτητών, όπως καταγγέλθηκε, να παραδώσουν στους αλιεργάτες αντίγραφα των ατομικών συμβάσεων εργασίας οι οποίες είναι απαραίτητες για την ανανέωση της κάρτας παραμονής, με απώτερο σκοπό να εκδιωχθούν από τη χώρα και να έρθουν στη θέση τους άλλοι, φθηνότεροι αλιεργάτες.

Για τις κατηγορίες αυτές, είτε δήλωσε άγνοια είτε τις αρνήθηκε μία μάρτυρας κατηγορίας από την πλευρά των πλοιοκτητών με αποτέλεσμα να ξεσηκώσει θύελλα διαμαρτυριών εκ μέρους των δεκάδων αιγύπτιων αλιεργατών που ήταν παρόντες στην αίθουσα και παρακολουθούσαν τη διαδικασία. Εν μέσω έντονων διαμαρτυριών για τους ισχυρισμούς της μάρτυρος και των επιχειρημάτων του δικηγόρου των πλοιοκτητών (που υποστήριξε μεταξύ άλλων ότι «δεν μπορούν ξένοι εργάτες να έρχονται και να στήνουν δικά τους σωματεία κατά βούληση…»), η διαδικασία διακόπηκε για αύριο μέχρι να προσκομιστούν τα έγγραφα που ζήτησε η έδρα του Μονομελούς Πρωτοδικείου. Αργά το μεσημέρι της Τετάρτης αναμένεται η νέα απόφαση για το αν θα κριθεί η απεργιακή κινητοποίηση των αιγύπιτων αλιεργατών, παράνομη και καταχρηστική για τρίτη φορά.

Τη διαδικασία παρακολούθησαν η βουλευτής του ΚΚΕ Σοφία Καλαντίδου (που έχει καταθέσει και ερώτηση στη Βουλή για το θέμα), ο γ.γ. του ΕΚΘ (που πρόσκειται στο ΠΑΜΕ) Σωτήρης Ζαριανόπουλος, η αναπληρώτρια γραμματέας του ΕΚΘ, Δέσποινα Χαραλαμπίδου (Αυτόνομη Παρέμβαση-ΣΥΡΙΖΑ), ο πρόεδρος του Συνδικάτου Οικοδόμων Θεσσαλονίκης (ΠΑΜΕ), Βασίλης Ρέβας (χθες Δευτέρα δόθηκε συνέντευξη τύπου από τους αλιεργάτες και τον… Σ. Ζαριανόπουλο στα γραφεία του Συνδικάτου στη Θεσσαλονίκη) και αρκετοί αυτόνομοι και αριστεροί συμπαραστάτες στον αγώνα των ψαράδων της Μηχανιώνας , μεταξύ άλλων και από τη Συνέλευση Αλληλεγγύης στους απεργούς αλιεργάτες.

Σε μια κίνηση συμπαράστασης στον απεργιακό αγώνα των αιγύπτιων αλιεργατών που τους τελευταίους μήνες είναι σε οικτρή οικονομική κατάσταση, φοιτητικά σχήματα, αντιρατσιστικές και αριστερές αντικαπιταλιστικές οργανώσεις, και η Συνέλευση αλληλεγγύης στους αιγύπτιους αλιεργάτες, κάλεσαν την Τρίτη στις 6 το απόγευμα στην Καμάρα σε συγκέντρωση αλληλεγγύης. Την Παρασκευή 29/1 η Συνέλευση αλληλεγγύης στους αιγύπτιους αλιεργάτες, οργανώνει ΣΥΝΑΥΛΙΑ στις 9 μ.μ. στο Πολυτεχνείο “για τη στήριξη των αιγύπτιων ψαράδων στη Μηχανιώνα”.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Στο ελληνικό απαράδεκτο κείμενο «συμφωνίας» μεταξύ πλοιοκτητών και… πέντε παραπλανηθέντων (από τους συνολικά 130) αιγύπτιων αλιεργατών της Μηχανιώνας που «χάθηκαν στη μετάφραση», περιλαμβάνεται και ο εξής όρος στην παράγραφο 6: «Οι Αιγύπτιοι αλιείς δεν πρέπει να εμπλέκονται με οποιοδήποτε ελληνικό πολιτικό κόμμα ή όργανο που σχετίζεται με εργασιακές υποχρεώσεις και δικαιώματα» !!!

Ασύνταχτοι Ρεπόρτερς

Δημοσιεύουμε και δύο ανακοινώσεις της Συνέλευσης αλληλεγγύης στους απεργούς αλιεργάτες και της Κίνησης ενωμένοι ενάντια στο ρατσισμό και τη φασιστική απειλή

“Ο συντάκτης του παρόντος καθώς και δεκάδες άλλοι συνάδελφοι μέλη της ΕΣΗΕΜ-Θ με τους οποίους επικοινώνησε την τελευταία ώρα, δηλώνουμε αγανακτισμένοι με την απόφαση της πλειοψηφίας των μελών του ΔΣ της ΕΣΗΕΜ-Θ να μη συμμετάσχουν στην μεθαυριανή απεργία των δημοσιογράφων που έχει κηρύξει ήδη η ΕΣΗΕΑ για τα επείγοντα δραματικά γεγονότα που βιώνει ο κλάδος τις τελευταίες εβδομάδες. Ντροπή!

Υπενθυμίζουμε ότι η ΕΣΗΕΜ-Θ είναι συνδικαλιστικό σωματείο και όχι εργοδοτική οργάνωση!

Δυστυχώς συνάδελφοι η ΕΣΗΕΜΘ πήρε απόφαση κατά της απεργίας. Οι πρώτες πληροφορίες από την συνεδρίαση της διοίκησης της Ενωσης αναφέρουν ότι με 5 ψήφους κατά και 3 υπέρ η ΕΣΗΕΜΘ δεν θα πάρει μέρος στην απεργία. Οι Βοιτσίδης Χαλεπλίδου, Ντόζης, Φωκιανίδης και Κοντογουλίδης ψήφισαν κατά της απεργίας διότι θα ήταν… παράνομη. Διακομματική και διαπαραταξιακή η σύμπλευση των πρόθυμων.
 Αντίθετα οι Μειντάνη (Ασύνταχτος Τύπος) Αδάμ και Χανός ψήφισαν υπέρ της απεργίας.
 Συνάδελφοι δυστυχώς η «πρόθυμη» πλειοψηφία της ΕΣΗΕΜΘ έδειξε για μία ακόμη φορά πως αντιλαμβάνεται το ρόλο της: χέρι – χέρι με την εργοδοσία επιδιώκει να διαλύσει το συνδικαλιστικό κίνημα των δημοσιογράφων.“

Για τους παραπάνω λόγους, δημοσιογράφοι της Θεσσαλονίκης προχώρησαν σε κατάληψη της Ένωσης Συντακτών Μακεδονίας – Θράκης σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την απόφαση του Δ.Σ. της ΕΣΗΕΜΘ να μην απεργήσει…παρά τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζουν δημοσιογράφοι στη Μακεδονία και Θράκη.

Περισσότερα για την κατάληψη εδώ.

Περισσότερα για τις συνθήκες που επικρατούν στα ΜΜΕ της συμπρωτεύουσας αλλά και για την προδοτική στάση της ΕΣΗΕΜΘ στον διαδικτυακό τόπο του Ασύνταχτου Τύπου.