Category: Αντιπληροφόρηση

Για τους κριτές των πάντων, όλοι όσοι υποφέρουν εξαιτίας της σωτηρίας που μας επεφύλαξαν οι αφεντάδες τους δεν αξίζουν ούτε στάλα σεβασμού ακόμα κι όταν πεθάνουν. Μια σωτηρία που την κατήχηση της την έχουν αναλάβει καθημερινά και εργολαβικά από τους τηλεοπτικούς τους άμβωνες οι ιεροκύρηκες της ενημέρωσης. Μια σωτηρία που μετριέται με ανθρώπινες ζωές, κυριολεκτικά. Μια σωτηρία που πλέον ισούται με έγκλημα, και οι ηθικοί αυτουργοί είναι γνωστοί και ξεδιάντροποι.

Πρώτοι απ’όλους οι πολιτικάντηδες:

Από κοντά και οι γραφιάδες του ονείδους και ντελάληδες μιας χρεοκοπημένης ηθικής:

ΑΡΗΣ ΠΡΩΤΟΣΑΛΤΕ: «Όποιος συνδέει τους θανάτους με την τιμή του πετρελαίου, είναι εμμονικός.»

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΜΠΟΥΡΑΚΗΣ: «Να μωρέ, φάγανε ήπιανε κρασάκι και έβαλαν τη ψησταριά στο δωμάτιο!»

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ: «Κρίμα να χάσουν τη ζωή τους από επιπολαιότητα μορφωμένα παιδιά!»

Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε, για μια ακόμη φορά είναι η αλήθεια, πως οι παραπάνω και οι όμοιοί τους ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ δημοσιογράφοι. Είναι λακέδες υποτακτικοί, έμμισθοι κοντυλοφόροι, εκπορνευτές της αξιοπρέπειας όλων μας.

Σκυλεύουν ακόμα και νεκρούς από την περίοπτη θέση που τους έχουν τοποθετήσει οι αφεντάδες τους στη κέντρο της δημόσιας σφαίρας. Πολλοί θα αναρωτηθούν: «μα γιατί εκπλήσσεστε; Τα ίδια λένε χρόνια τώρα». Να ξεκαθαρίσουμε κι αυτό. Δεν μας προκαλούν έκπληξη. Μόνο οργή μας προκαλούν, και κάθε στιγμή που θα προκαλούν τη μήνη μας θα καταγράφεται ως κομμάτι μιας συλλογικής μνήμης που δεν πρέπει να πάει στο βρόντο. Ως κομμάτι μιας συλλογικής μνήμης που θα πρέπει να γίνει μέρος μιας συλλογικής συνείδησης ώσπου το πάντρεμα των δυο να φέρει την οργισμένη συνειδητότητα που τόσο φοβούνται.

Για να πάψουν πια όσοι αντιστέκονται ή υπομένουν, ακόμα και με τίμημα την ίδια τους τη ζωή, να είναι είτε «μαλακισμένα» (εδώ) είτε «καημένα», είτε «μεθυσμένα» είτε «μη επαρκώς μορφωμένα».

Και για να πάψουν να τους χαρακτηρίζουν έτσι κάτι καθίκια ξεφτιλισμένα.

Τη Δευτέρα 18 Φεβρουαρίου σωματεία, συλλογικότητες, συνελεύσεις γειτονιών, εργατικές πρωτοβουλίες, φορείς και αλληλέγγυοι, ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμά μας βρεθήκαμε στη διασταύρωση της Πειραιώς με την Ιερά Οδό στο GAZI MUSIC HALL. 

Αμέσως διαπιστώσαμε ότι μπροστά από το μαγαζί που το μουσικό κανάλι MAD TV του Ανδρέα Κουρή διοργάνωνε τη Eurovision, αλλά και στους γύρω δρόμους και τα στενά, υπήρχε ισχυρότατη παρουσία δυνάμεων των ΜΑΤ. 

Μόλις κατευθυνθήκαμε προς την Ιερά Οδό κατά το σημείο διεξαγωγής της φιέστας οι αστυνομικές δυνάμεις μας εμπόδισαν, απαγορεύοντάς μας την προσέγγιση στο σημείο. Στα επόμενα λεπτά επικράτησε το σκηνικό που θα κυριαρχούσε την υπόλοιπη βραδιά. Η Ιερά οδός χωρισμένη στα δύο. Από τη μία η γκλαμουριά, τα δυνατά φώτα, η αστραφτερή φιέστα του Ανδρέα Κουρή και από την άλλη η συγκέντρωση διαμαρτυρίας των απολυμένων των Metropolis. Μια ομάδα 50 διαδηλωτών κατάφερε να βρεθεί μπροστά από την είσοδο του μαγαζιού φωνάζοντας συνθήματα. Αμέσως περικυκλώθηκε από μια ακόμη διμοιρία των ΜΑΤ. Μετά τις 9:00 το βράδυ η συγκέντρωση ήδη ξεπερνούσε τους 400 διαδηλωτές που παρέμειναν εκεί αντιμέτωποι με τις πάνοπλες διμοιρίες των ΜΑΤ.

Με δυνατό παλμό και συνθήματα όπως «Της Eurovision είμαστε εμείς οι χορηγοί, άνεργοι απλήρωτοι όλοι απ’ τον Κουρή,«Πίσω από τα φώτα, πίσω απ’ τα βραβεία, απλήρωτοι εργαζόμενοι φτώχεια κι ανεργία»,«Απλήρωτη, εργασία, φτώχεια κι ανεργία, αυτά είναι τα βραβεία μας απ’ την εργοδοσία», «Να κάνεις φιέστες ξέρεις και Eurovision πας, Κουρή δώσε μας τώρα αυτά που μας χρωστάς»,«Το δίκιο το έχουν οι απολυμένοι, και όχι οι ρουφιάνοι και οι ξεπουλημένοι»,«Τρομοκρατία είναι να ψάχνεις για δουλειά, καμιά ειρήνη με τα αφεντικά»,«Η αλληλεγγύη όπλο των εργατών, πόλεμο στον πόλεμο των αφεντικών», παραμείναμε στο σημείο για περίπου δύο ώρες. 

Μετά από δύο ώρες, και αφού οι σεκιουριτάδες της φιέστας είχαν βιαστεί να βάλουν τους θεατές άρον-άρον μέσα στο μαγαζί, αποχωρήσαμε συντεταγμένα και πραγματοποιήσαμε πορεία. Με τα πανό μας,φωνάζοντας εργατικά και ταξικά συνθήματα πορευτήκαμε αρχικά από την Πειραιώς και στη συνέχεια μπήκαμε στο Γκάζι, συνεχίζοντας μπροστά από τα μπαρ και τα εστιατόρια της περιοχής και καταλήξαμε στο σταθμό του Μετρό «Κεραμεικός». 

Οφείλουμε να πούμε ότι για εμάς οι στόχοι της συγκέντρωσης διαμαρτυρίας επιτεύχθηκαν, όπως ακριβώς είχαμε υπολογίσει. Αυτό που θελήσαμε από την πρώτη στιγμή που ξεκινήσαμε την καμπάνια της προπαγάνδισής της ήταν να γνωστοποιήσουμε ακόμα περισσότερο τον αγώνα μας και τα αιτήματά του. Αλλά και να καταδείξουμε ότι, την ίδια στιγμή που ο επιχειρηματίας Ανδρέας Κουρής ληστεύει μισθούς και αποζημιώσεις από τους απολυμένους των Metropolis, μπορεί προκλητικά να διοργανώνει φιέστες με τα κλεμμένα προκειμένου να πλουτίσει περισσότερο, δίχως να τον αγγίζει κανείς. 

Απορρίψαμε εσκεμμένα το ενδεχόμενο παρέμβασης μέσα στο χώρο της γκλαμουράτης εκδήλωσης, το ίδιο και την πραγματοποίηση διαδήλωσης στην πίσω πλευρά του κτιρίου επί της οδού Βουτάδων, στο υπόγειο παρκινγκ του οποίου κατέφθαναν σαν κυνηγημένοι (από τι αλήθεια;) οι καλλιτέχνες και οι επίσημοι προσκεκλημένοι. Δεδομένων των κατευθυνόμενων από τα παπαγαλάκια του Ανδρέα Κουρή δημοσιευμάτων, που είχαν προηγηθεί της συγκέντρωσης και που επιχειρούσαν να δημιουργήσουν κλίμα τεχνητής έντασης, καταλάβαμε ότι θα βρεθούμε αντιμέτωποι με αστυνομικές δυνάμεις που θα κατέφθαναν για να προστατέψουν τόσο την «εθνική γιορτή» της Eurovision, όσο και τις μπίζνες του Ανδρέα Κουρή. Έτσι, επιλέξαμε ως σημείο εκδήλωσης της διαμαρτυρίας μας τη συμβολή της Πειραιώς με την Ιερά Οδό, αφού θεωρήσαμε ότι ήταν το καλύτερο σημείο προκειμένου να γίνεται αντιληπτή από τους διερχόμενους οδηγούς και να βγει, όσο πιο πανοραμικά γινόταν η εικόνα που τελικά βγήκε, κάνοντας το γύρο του διαδικτύου, αλλά και ολόκληρου του κόσμου: από τη μια με τα λαμπερά φώτα της Eurovision, από την άλλη με απολυμένους που διάλεξαν το δρόμο του αγώνα και στη μέση με τα πάνοπλα ΜΑΤ.

– Για μας τους απολυμένους του Metropolis η συνεχή παρουσία και στήριξη των αλληλέγγυων, δίνει δύναμη και κουράγιο για τον αγώνα μας. Άλλωστε, χωρίς αυτούς, αυτή η μαχητική διαδήλωση δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί.

– Κυρίαρχη ήταν η εικόνα της Ιεράς Οδού που ήταν χωρισμένη στα δύο. Μέσα σε μόλις εκατό μέτρα δύο αντίθετοι κόσμοι. Από την μία αστραφτερά ρούχα, φώτα, γιορτινή διάθεση, προκάτ διασκέδαση, και από την άλλη απλήρωτοι εργαζόμενοι αντιμέτωποι με ασπίδες των ΜΑΤ. Σε πολλούς από μας αυτή η εικόνα ήταν και μια προβολή του μέλλοντος που οι εργατικές διεκδικήσεις θα βρίσκουν μπροστά τους τον αποκλεισμό και την καταστολή, τη στιγμή που κάποιοι θα το διασκεδάζουν κερδοσκοπώντας, ενώ έχουν ξεζουμίσει και ληστέψει τους εργαζόμενους – σκλάβους τους.

– Αλλά και ο Ανδρέας Κουρής έκανε την διαφορά του. Μας έχει συνηθίσει να κρύβεται. Ως επιχειρηματίας πίσω από το άρθρο 99 και τις πλάτες των media. Ως αφεντικό πίσω από διευθυντές, υπαλλήλους, δικηγόρους. Να κρύβεται μακριά μας στα γραφεία του mad, έως και το βυθό της θάλασσας. Αυτή την φορά ξεπέρασε τον εαυτό του. Κρυμμένος πίσω από τις ασπίδες των ΜΑΤ, παρέστησε τον επιτυχημένο διοργανωτή εκδηλώσεων (ας είναι καλά η ΕΡΤ). 

Φωτογραφίες από τη διαδήλωση εδώ

Τη Δευτέρα 18 Φεβρουαρίου σωματεία, συλλογικότητες, συνελεύσεις γειτονιών, εργατικές πρωτοβουλίες, φορείς και αλληλέγγυοι, ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμά μας βρεθήκαμε στη διασταύρωση της Πειραιώς με την Ιερά Οδό στο GAZI MUSIC HALL. 

Αμέσως διαπιστώσαμε ότι μπροστά από το μαγαζί που το μουσικό κανάλι MAD TV του Ανδρέα Κουρή διοργάνωνε τη Eurovision, αλλά και στους γύρω δρόμους και τα στενά, υπήρχε ισχυρότατη παρουσία δυνάμεων των ΜΑΤ. 

Μόλις κατευθυνθήκαμε προς την Ιερά Οδό κατά το σημείο διεξαγωγής της φιέστας οι αστυνομικές δυνάμεις μας εμπόδισαν, απαγορεύοντάς μας την προσέγγιση στο σημείο. Στα επόμενα λεπτά επικράτησε το σκηνικό που θα κυριαρχούσε την υπόλοιπη βραδιά. Η Ιερά οδός χωρισμένη στα δύο. Από τη μία η γκλαμουριά, τα δυνατά φώτα, η αστραφτερή φιέστα του Ανδρέα Κουρή και από την άλλη η συγκέντρωση διαμαρτυρίας των απολυμένων των Metropolis. Μια ομάδα 50 διαδηλωτών κατάφερε να βρεθεί μπροστά από την είσοδο του μαγαζιού φωνάζοντας συνθήματα. Αμέσως περικυκλώθηκε από μια ακόμη διμοιρία των ΜΑΤ. Μετά τις 9:00 το βράδυ η συγκέντρωση ήδη ξεπερνούσε τους 400 διαδηλωτές που παρέμειναν εκεί αντιμέτωποι με τις πάνοπλες διμοιρίες των ΜΑΤ.

Με δυνατό παλμό και συνθήματα όπως «Της Eurovision είμαστε εμείς οι χορηγοί, άνεργοι απλήρωτοι όλοι απ’ τον Κουρή,«Πίσω από τα φώτα, πίσω απ’ τα βραβεία, απλήρωτοι εργαζόμενοι φτώχεια κι ανεργία»,«Απλήρωτη, εργασία, φτώχεια κι ανεργία, αυτά είναι τα βραβεία μας απ’ την εργοδοσία», «Να κάνεις φιέστες ξέρεις και Eurovision πας, Κουρή δώσε μας τώρα αυτά που μας χρωστάς»,«Το δίκιο το έχουν οι απολυμένοι, και όχι οι ρουφιάνοι και οι ξεπουλημένοι»,«Τρομοκρατία είναι να ψάχνεις για δουλειά, καμιά ειρήνη με τα αφεντικά»,«Η αλληλεγγύη όπλο των εργατών, πόλεμο στον πόλεμο των αφεντικών», παραμείναμε στο σημείο για περίπου δύο ώρες. 

Μετά από δύο ώρες, και αφού οι σεκιουριτάδες της φιέστας είχαν βιαστεί να βάλουν τους θεατές άρον-άρον μέσα στο μαγαζί, αποχωρήσαμε συντεταγμένα και πραγματοποιήσαμε πορεία. Με τα πανό μας,φωνάζοντας εργατικά και ταξικά συνθήματα πορευτήκαμε αρχικά από την Πειραιώς και στη συνέχεια μπήκαμε στο Γκάζι, συνεχίζοντας μπροστά από τα μπαρ και τα εστιατόρια της περιοχής και καταλήξαμε στο σταθμό του Μετρό «Κεραμεικός». 

Οφείλουμε να πούμε ότι για εμάς οι στόχοι της συγκέντρωσης διαμαρτυρίας επιτεύχθηκαν, όπως ακριβώς είχαμε υπολογίσει. Αυτό που θελήσαμε από την πρώτη στιγμή που ξεκινήσαμε την καμπάνια της προπαγάνδισής της ήταν να γνωστοποιήσουμε ακόμα περισσότερο τον αγώνα μας και τα αιτήματά του. Αλλά και να καταδείξουμε ότι, την ίδια στιγμή που ο επιχειρηματίας Ανδρέας Κουρής ληστεύει μισθούς και αποζημιώσεις από τους απολυμένους των Metropolis, μπορεί προκλητικά να διοργανώνει φιέστες με τα κλεμμένα προκειμένου να πλουτίσει περισσότερο, δίχως να τον αγγίζει κανείς. 

Απορρίψαμε εσκεμμένα το ενδεχόμενο παρέμβασης μέσα στο χώρο της γκλαμουράτης εκδήλωσης, το ίδιο και την πραγματοποίηση διαδήλωσης στην πίσω πλευρά του κτιρίου επί της οδού Βουτάδων, στο υπόγειο παρκινγκ του οποίου κατέφθαναν σαν κυνηγημένοι (από τι αλήθεια;) οι καλλιτέχνες και οι επίσημοι προσκεκλημένοι. Δεδομένων των κατευθυνόμενων από τα παπαγαλάκια του Ανδρέα Κουρή δημοσιευμάτων, που είχαν προηγηθεί της συγκέντρωσης και που επιχειρούσαν να δημιουργήσουν κλίμα τεχνητής έντασης, καταλάβαμε ότι θα βρεθούμε αντιμέτωποι με αστυνομικές δυνάμεις που θα κατέφθαναν για να προστατέψουν τόσο την «εθνική γιορτή» της Eurovision, όσο και τις μπίζνες του Ανδρέα Κουρή. Έτσι, επιλέξαμε ως σημείο εκδήλωσης της διαμαρτυρίας μας τη συμβολή της Πειραιώς με την Ιερά Οδό, αφού θεωρήσαμε ότι ήταν το καλύτερο σημείο προκειμένου να γίνεται αντιληπτή από τους διερχόμενους οδηγούς και να βγει, όσο πιο πανοραμικά γινόταν η εικόνα που τελικά βγήκε, κάνοντας το γύρο του διαδικτύου, αλλά και ολόκληρου του κόσμου: από τη μια με τα λαμπερά φώτα της Eurovision, από την άλλη με απολυμένους που διάλεξαν το δρόμο του αγώνα και στη μέση με τα πάνοπλα ΜΑΤ.

– Για μας τους απολυμένους του Metropolis η συνεχή παρουσία και στήριξη των αλληλέγγυων, δίνει δύναμη και κουράγιο για τον αγώνα μας. Άλλωστε, χωρίς αυτούς, αυτή η μαχητική διαδήλωση δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί.

– Κυρίαρχη ήταν η εικόνα της Ιεράς Οδού που ήταν χωρισμένη στα δύο. Μέσα σε μόλις εκατό μέτρα δύο αντίθετοι κόσμοι. Από την μία αστραφτερά ρούχα, φώτα, γιορτινή διάθεση, προκάτ διασκέδαση, και από την άλλη απλήρωτοι εργαζόμενοι αντιμέτωποι με ασπίδες των ΜΑΤ. Σε πολλούς από μας αυτή η εικόνα ήταν και μια προβολή του μέλλοντος που οι εργατικές διεκδικήσεις θα βρίσκουν μπροστά τους τον αποκλεισμό και την καταστολή, τη στιγμή που κάποιοι θα το διασκεδάζουν κερδοσκοπώντας, ενώ έχουν ξεζουμίσει και ληστέψει τους εργαζόμενους – σκλάβους τους.

– Αλλά και ο Ανδρέας Κουρής έκανε την διαφορά του. Μας έχει συνηθίσει να κρύβεται. Ως επιχειρηματίας πίσω από το άρθρο 99 και τις πλάτες των media. Ως αφεντικό πίσω από διευθυντές, υπαλλήλους, δικηγόρους. Να κρύβεται μακριά μας στα γραφεία του mad, έως και το βυθό της θάλασσας. Αυτή την φορά ξεπέρασε τον εαυτό του. Κρυμμένος πίσω από τις ασπίδες των ΜΑΤ, παρέστησε τον επιτυχημένο διοργανωτή εκδηλώσεων (ας είναι καλά η ΕΡΤ). 

Φωτογραφίες από τη διαδήλωση εδώ

Το είδαμε κι αυτό στον κλάδο. Την απεργοσπασία να μην την κάνει κάποιο από τα ξεφτιλισμένα αφεντικά των ιδιωτικών Μ.Μ.Ε, σπορ στο οποίο στο παρελθόν έχουν επιδοθεί με μεγάλη ζέση και συνέπεια, αλλά το ξεφτιλισμένο κράτος μέσω μιας διορισμένης διοίκησης.  

Από το πρωϊ της Τρίτης 19/2, λοιπόν, για την ΕΡΤ, η απεργία ήταν σαν να μην είχε κηρυχτεί πότε. Η ΝΕΤ έβγαλε δημοσιογραφικό προϊον στον “αέρα” πριν την επίσημη λήξη της απεργίας η οποία δίνεται κάθε φορά με την ανακοίνωση του Σωματείου για αναστολή των κινητοποιήσεων. 

Ο απεργοσπαστικός μηχανισμός υπήρχε σε ετοιμότητα, με τον πρόεδρο Λιάτσο να είναι πανταχού παρών και σε αναμμένα κάρβουνα. Για να το πετύχουν αυτό, η διοίκηση χρησιμοποίησε το προσωπικό ασφαλείας το οποίο “ενίσχυσε” με έξτρα προσωπικό. Η ίδια διοίκηση που στις προηγούμενες απεργίες επικαλούταν εν είδει απειλής πως θα εφαρμόσει κάποια θαμμένη διάταξη σύμφωνα με την οποία σε ΔΕΚΟ όπως η ΕΡΤ δεν επιτρέπεται να υπάρχει προσωπικό ασφαλείας. Αυτό το έκανε προκειμένου να ασκήσει πίεση προς του απεργούς, κόβοντας και τα μεροκάματα όσων θα έμεναν ως προσωπικό ασφαλείας στις βάρδιες.

Έτσι, πολύ πριν καν το δευτεροβάθμιο σωματείο βγάλει ανακοίνωση προς τα μέλη του να επιστρέψουν στην εργασία τους, ο πρόεδρος Λιάτσος, με το χαρτί του δικαστηρίου ανα χείρας, κινητοποίησε όλο τον μηχανισμό που ήταν ήδη σε καθεστώς προχωρημένης ετοιμότητας. 

Όλα αυτά φυσικά είναι άλλο ένα κρούσμα της επιβολής. με κάθε τρόπο, της μίας φωνής και μίας άποψης στην ΕΡΤ. Πετσοκομμένοι μισθοί, διαθεσιμότητα, απολύσεις και τρομοκρατία είναι πλέον και απροκάλυπτα το καθεστώς με το οποίο η Δημόσια Ραδιοτηλεόραση προσφέρει ενημέρωση στους πολίτες. Μισό σκαλοπάτι από το να αναγιγνώσκονται απευθείας οι ανακοινώσεις κυβερνητικών και λοιπών παρατρεχάμενων. Άλλη μια μαύρη σελίδα στο ευμέγεθες βιβλίο των πρωτοφανών εξευτελισμών στους οποίες υπόκεινται εργαζόμενοι, τα σωματεία και ο κλάδος γενικότερα τα τελευταία χρόνια, με τις ευθύνες πλέον του σωματείου να είναι εκκωφαντικές και τεράστιες. 

Υ. Γ: Το δευτεροβάθμιο σωματείο του κλάδου (ΠΟΕΣΥ) κήρυξε νέα απεργία για τα Δημόσια μέσα για σήμερα καταγγέλλοντας την απεργοσπασία. 

(http://www.poesy.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=978:-24—–&catid=32:news&Itemid=4)

Το είδαμε κι αυτό στον κλάδο. Την απεργοσπασία να μην την κάνει κάποιο από τα ξεφτιλισμένα αφεντικά των ιδιωτικών Μ.Μ.Ε, σπορ στο οποίο στο παρελθόν έχουν επιδοθεί με μεγάλη ζέση και συνέπεια, αλλά το ξεφτιλισμένο κράτος μέσω μιας διορισμένης διοίκησης.  

Από το πρωϊ της Τρίτης 19/2, λοιπόν, για την ΕΡΤ, η απεργία ήταν σαν να μην είχε κηρυχτεί πότε. Η ΝΕΤ έβγαλε δημοσιογραφικό προϊον στον “αέρα” πριν την επίσημη λήξη της απεργίας η οποία δίνεται κάθε φορά με την ανακοίνωση του Σωματείου για αναστολή των κινητοποιήσεων. 

Ο απεργοσπαστικός μηχανισμός υπήρχε σε ετοιμότητα, με τον πρόεδρο Λιάτσο να είναι πανταχού παρών και σε αναμμένα κάρβουνα. Για να το πετύχουν αυτό, η διοίκηση χρησιμοποίησε το προσωπικό ασφαλείας το οποίο “ενίσχυσε” με έξτρα προσωπικό. Η ίδια διοίκηση που στις προηγούμενες απεργίες επικαλούταν εν είδει απειλής πως θα εφαρμόσει κάποια θαμμένη διάταξη σύμφωνα με την οποία σε ΔΕΚΟ όπως η ΕΡΤ δεν επιτρέπεται να υπάρχει προσωπικό ασφαλείας. Αυτό το έκανε προκειμένου να ασκήσει πίεση προς του απεργούς, κόβοντας και τα μεροκάματα όσων θα έμεναν ως προσωπικό ασφαλείας στις βάρδιες.

Έτσι, πολύ πριν καν το δευτεροβάθμιο σωματείο βγάλει ανακοίνωση προς τα μέλη του να επιστρέψουν στην εργασία τους, ο πρόεδρος Λιάτσος, με το χαρτί του δικαστηρίου ανα χείρας, κινητοποίησε όλο τον μηχανισμό που ήταν ήδη σε καθεστώς προχωρημένης ετοιμότητας. 

Όλα αυτά φυσικά είναι άλλο ένα κρούσμα της επιβολής. με κάθε τρόπο, της μίας φωνής και μίας άποψης στην ΕΡΤ. Πετσοκομμένοι μισθοί, διαθεσιμότητα, απολύσεις και τρομοκρατία είναι πλέον και απροκάλυπτα το καθεστώς με το οποίο η Δημόσια Ραδιοτηλεόραση προσφέρει ενημέρωση στους πολίτες. Μισό σκαλοπάτι από το να αναγιγνώσκονται απευθείας οι ανακοινώσεις κυβερνητικών και λοιπών παρατρεχάμενων. Άλλη μια μαύρη σελίδα στο ευμέγεθες βιβλίο των πρωτοφανών εξευτελισμών στους οποίες υπόκεινται εργαζόμενοι, τα σωματεία και ο κλάδος γενικότερα τα τελευταία χρόνια, με τις ευθύνες πλέον του σωματείου να είναι εκκωφαντικές και τεράστιες. 

Υ. Γ: Το δευτεροβάθμιο σωματείο του κλάδου (ΠΟΕΣΥ) κήρυξε νέα απεργία για τα Δημόσια μέσα για σήμερα καταγγέλλοντας την απεργοσπασία. 

(http://www.poesy.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=978:-24—–&catid=32:news&Itemid=4)

Μια πρώτη ανταπόκριση από την συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από την Eurovision από τους απολυμένουςτων καταστημάτων Metropolis: 

20:02 Περίπου 300 οι συγκεντρωμένοι αλληλέγγυοι αυτή τη στιγμή έξω από τον τελικό της Eurovision. Οι διμοιρίες έχουν κλείσει κάθετα την Ιερά Οδό, 100 μέτρα από την είσοδο του Gazi Music Hall εμποδίζοντας τον κόσμο να πλησιάσει περισσότερο. Συνθήματα και παλμός από τη μια πλευρά των ΜΑΤ, lifestyle και γκλαμουριά με τα λεφτά των απολυμένων από την άλλη.

18:50 Τρεις κλούβες των ΜΑΤ βρίσκονται ακριβώς απέναντι από το Gazi Music Hall, επί της Ιεράς Οδού. Το κράτος προστατεύει ευθέως τον εργοδότη των Metropolis, Α.Κουρή, που χρωστάει εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ σε απολυμένους εργαζόμενους.