Category: Αντιπληροφόρηση

Categories
Αντιπληροφόρηση

Εισβολή του κράτους στην κατάληψη “Βίλα Αμαλίας”

Οι δυνάμεις καταστολής της τρικομματικής μνημονιακής κυβέρνησης εισέβαλαν το πρωί της Πέμπτης 20/12, γύρω στις 7:30, στον κατειλημμένο χώρο “Βίλα Αμαλίας” και πραγματοποιούν έρευνα ύστερα από εισαγγελική εντολή. Προσήχθησαν όσοι/ες βρίσκονταν εντός κατάληψης. (βλ ανακοίνωση παρακάτω)

Στους καιρούς που η επίθεση κράτους και κεφαλαίου στην κοινωνική πλειοψηφία γενικεύεται, η καταστολή των αντιστεκόμενων κομματιών αποτελεί τον πολιορκητικό κριό της επιβολής ενός καθεστώτος έκτακτης ανάγκης, που σκοπό έχει την αποδοχή της εξαθλίωσης.

Αυτή τη στιγμή πραγματοποιείται στην Αχαρνών και Χέυδεν συγκέντρωση αλληλεγγύης και καλείται όσος κόσμος μπορεί, να κατευθυνθεί προς τα εκεί. Η πρόσβαση είναι εφικτή από Αχαρνών.

Αλληλεγγύη στους κατειλημμένους και αυτοδιαχειριζόμενους χώρους! Κανένας αγωνιζόμενος μόνος του!

Υ.Γ. Για τον οχετό κάποιων “συναδέλφων” στα ΜΜΕ και την εν λευκώ υιοθέτηση της γκαιμπελίστικης ρητορείας των φασιστοειδών περί “άντρου διακίνησης ναρκωτικών” θα επανέλθουμε…

Ανακοίνωση της “Villas Amalias”:

Σημερα 20/12/2012, στις 7:00 το πρωι αστυνομικες δυναμεις εισεβαλαν στην καταληψη villa amalias. Προσχημα για αυτη την κατασταλτικη επιδειξη δυναμης αποτελεσε “ανωνυμη καταγγελια”. 8 συντροφοι κ συντροφισες που βρησκονταν μεσα στην καταληψη μεταφερθηκαν στη γαδα οπου κ κρατουνται. Αλληλεγγυοι συντροφοι που κατευθυνονταν στην περιοχη προσηχθησαν επισης απο τις μηχανοκινητες δυναμεις καταστολης, οπως επισης προσαγωγες συντροφων κ συντροφισων πραγματοποιηθηκαν κ στο δημαρχειο αθηναιων οπου βρεθηκαν για να παρεμβουν στο δημαρχο της καταστολης Καμινη. Απο την πρωτη στιγμη δεκαδες συντροφοι κ συντροφισες συγκεντρωθηκαμε εξω απο την καταληψη οπου κ βρησκομαστε ως τωρα καλωντας σε αλληλεγγυη.

ΔΗΜΑΡΧΟΙ Κ ΥΠΟΥΡΓΟΙ ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟ ΚΑΛΑ ΤΗ VILLA AMALIAS ΔΕΝ ΘΑ ΤΗΝ ΠΑΡΕΤΕ ΟΥΤΕ ΣΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΣΑΣ ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ.

ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΣΥΝΤΡΟΦΩΝ ΜΑΣ ΚΑΤΑΛΗΨΗ VILLA AMALIAS ΑΧΑΡΝΩΝ Κ ΧΕΥΔΕΝ

Categories
Αντιπληροφόρηση Δράσεις Λάβαμε

Διαδήλωση ανέργων, Πέμπτη 20/12, 18:00 Προπύλαια

Με κεντρικό σύνθημα “Οι άνεργοι δεν είναι ποσοστά, οργάνωση και αντίσταση στα αφεντικά” καλεί το Σωματείο Βάσης ανέργων & επισφαλώς εργαζομένων σε συγκέντρωση και πορεία την Πέμπτη το απόγευμα στις 18:00 στα Προπύλαια. Σε μια εποχή που το ποσοστό ανεργίας έφτασε το 3ο τρίμηνο του 2012 στο 24,8% (1.230.918 άνθρωποι) και το αντίστοιχο ποσοστό στους νέους 56,6%, η οργάνωση των ανέργων και οι δυναμικοί αγώνες που μπορούν να προκύψουν μέσα από αυτή, αποτελεί κομβικό ζήτημα.

Ακολουθούν οι αφίσες και το κείμενο:



ΟΙ ΑΝΕΡΓΟΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΣΟΣΤΑ – ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

Διανύουμε μια εποχή όπου τα εργασιακά δικαιώματα, που προέκυψαν μετά από σκληρούς κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες ενός και πλέον αιώνα, δείχνουν να γκρεμίζονται ολοκληρωτικά. Το αυτονόητο δικαίωμα στην εργασία έχει καταλήξει να είναι ημιαπασχόληση, εκ περιτροπής εργασία, εποχιακή απασχόληση και τελικά κοινωφελής εργασία.

Ειδικά το τελευταίο φαίνεται να είναι η νέα ανακάλυψη του κεφαλαίου στον εργασιακό χάρτη. Κράτος και αφεντικά, σε αγαστή συνεργασία με τη ΓΣΕΕ, τις ΜΚΟ(Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις) και την τοπική αυτοδιοίκηση προωθούν την κυκλική παροδική εκμετάλλευση των ανέργων. Στόχος τους είναι να εφαρμόσουν κάθε νέο μνημονιακό συμφωνηθέν πατώντας στην ανάγκη των ανέργων για δουλειά, ενώ το ανώτερο συνδικαλιστικό όργανο των εργατών μετατρέπεται και αυτό σε γραφείο ενοικίασης εργαζομένων. Οι συμβάσεις που υπογράφουν οι εργαζόμενοι σε αυτά τα προγράμματα, τα οποία εκφράζουν στο ακέραιο τις διαθέσεις των αφεντικών, διέπονται από ένα θολό τοπίο όσον αφορά τις εργασιακές συνθήκες. Από πλήρης ασάφεια στις άδειες των εργαζομένων και στο αν τα ένσημα θα είναι συντάξιμα, εώς και την προσπάθεια κάποιων ΜΚΟ να αποποιηθούν των ευθυνών τους σε περίπτωση μη πληρωμής των εργαζομένων!

Ένα άλλο εργασιακό μοντέλο που τείνει να γίνει κι αυτό βασική συναλλαγή μεταξύ εργοδότη-εργαζόμενου είναι αυτό των αυτοαπασχολούμενων με μπλοκάκια. Και ενώ το κράτος προωθεί επικοινωνιακά αυτό το εργασιακό μοντέλο σαν σχέση μεταξύ δύο επιχειρηματιών, οι όροι εργασίας για τους εργαζόμενους είναι ληστρικοί, με χαμηλούς μισθούς, υψηλή φορολογία, αυτασφάλιση, αδυναμία απεργίας και χωρίς κανένα δικαίωμα σε περίπτωση απόλυσης που μετονομάζεται σε διακοπή συνεργασίας.

Τέλος, όσοι «τυχεροί» καταφέρνουν να βρουν δουλειά, μετατρέπονται αυτόματα-και χωρίς να θεωρείται πια αυτό υπερβολικό-σε σύγχρονοι σκλάβοι του 21ου αιώνα. Τα συνεχόμενα μνημόνια και τα εργασιακά νομοσχέδια προβλέπουν συνεχείς μειώσεις μισθών, κατάργηση δώρων και επιδομάτων, ελαστικά ωράρια, απολύσεις και την καταστρατήγηση όλων των δικαιωμάτων, σε τέτοιο βαθμό που ακόμα και αν κάποιος δουλεύει, αισθάνεται περισσότερο άνεργος παρά εργαζόμενος.

Απέναντι λοιπόν σε όλα αυτά που προδιαγράφουν ένα μέλλον ζοφερό, μέσα σε μια κοινωνία φόβου, εξατομίκευσης και διάχυτου κοινωνικού κανιβαλισμού ήρθε η στιγμή να κάνουμε κι εμείς κάτι για την αξιοπρέπεια και τη ζωή μας. Ήρθε η στιγμή να οργανωθούμε σαν εργατική τάξη μέσα και έξω από χώρους δουλειάς. Η στιγμή να πολλαπλασιαστούν οι οριζόντιες δομές μέσα από συνελεύσεις σε κάθε γειτονιά, προκειμένου η κοινωνική αλληλεγγύη και η αλληλοβοήθεια να αντικαταστήσουν την εξατομίκευση και τον κοινωνικό κανιβαλισμό.

Η οργάνωση μας σε σωματεία βάσης και εργατικές συλλογικότητες στους χώρους δουλειάς μπορεί να δημιουργήσει τη σπίθα της ταξικής συνείδησης και να γίνει φλόγα ταξικής αλληλεγγύης, προκειμένου να σταματήσουμε την όρεξη του κεφαλαίου για μεγαλύτερη κερδοφορία. Μέσα από γενική απεργία διαρκείας να καταστρέψουμε τα σχέδια των κρατών, που επιδιώκουν την εδραίωση καθεστώτων έκτακτης ανάγκης και ειδικών οικονομικών ζωνών. Με άμεσες και συνεχείς δράσεις στο δρόμο, με διαδηλώσεις, συγκρούσεις, καταλήψεις, να σταματήσουμε την επερχόμενη υποταγή της εργατικής τάξης. Για να σταματήσουμε πια οι άνεργοι να είμαστε μια δεξαμενή δούλων για τα αφεντικά. Για να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας προκειμένου η εργασία να είναι δημιουργικότητα και προσφορά στην κοινωνία και όχι μισθωτή σκλαβιά. Για μια κοινωνία στην οποία δεν θα υπάρχει εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ

ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΑΝΕΡΓΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙΣΦΑΛΩΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

Πέμπτη 20 Δεκέμβρη 2012 18:00 Προπύλαια

ΣΩματείο Βάσης Ανέργων και επισφαλώς εργαζομένων(ΣΩ.Β.Α.)
www.swbanergwn.espivblogs.net
Categories
Αντιπληροφόρηση Δράσεις Λάβαμε

Διαδήλωση ανέργων, Πέμπτη 20/12, 18:00 Προπύλαια

Με κεντρικό σύνθημα “Οι άνεργοι δεν είναι ποσοστά, οργάνωση και αντίσταση στα αφεντικά” καλεί το Σωματείο Βάσης ανέργων & επισφαλώς εργαζομένων σε συγκέντρωση και πορεία την Πέμπτη το απόγευμα στις 18:00 στα Προπύλαια. Σε μια εποχή που το ποσοστό ανεργίας έφτασε το 3ο τρίμηνο του 2012 στο 24,8% (1.230.918 άνθρωποι) και το αντίστοιχο ποσοστό στους νέους 56,6%, η οργάνωση των ανέργων και οι δυναμικοί αγώνες που μπορούν να προκύψουν μέσα από αυτή, αποτελεί κομβικό ζήτημα.

Ακολουθούν οι αφίσες και το κείμενο:



ΟΙ ΑΝΕΡΓΟΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΣΟΣΤΑ – ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

Διανύουμε μια εποχή όπου τα εργασιακά δικαιώματα, που προέκυψαν μετά από σκληρούς κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες ενός και πλέον αιώνα, δείχνουν να γκρεμίζονται ολοκληρωτικά. Το αυτονόητο δικαίωμα στην εργασία έχει καταλήξει να είναι ημιαπασχόληση, εκ περιτροπής εργασία, εποχιακή απασχόληση και τελικά κοινωφελής εργασία.

Ειδικά το τελευταίο φαίνεται να είναι η νέα ανακάλυψη του κεφαλαίου στον εργασιακό χάρτη. Κράτος και αφεντικά, σε αγαστή συνεργασία με τη ΓΣΕΕ, τις ΜΚΟ(Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις) και την τοπική αυτοδιοίκηση προωθούν την κυκλική παροδική εκμετάλλευση των ανέργων. Στόχος τους είναι να εφαρμόσουν κάθε νέο μνημονιακό συμφωνηθέν πατώντας στην ανάγκη των ανέργων για δουλειά, ενώ το ανώτερο συνδικαλιστικό όργανο των εργατών μετατρέπεται και αυτό σε γραφείο ενοικίασης εργαζομένων. Οι συμβάσεις που υπογράφουν οι εργαζόμενοι σε αυτά τα προγράμματα, τα οποία εκφράζουν στο ακέραιο τις διαθέσεις των αφεντικών, διέπονται από ένα θολό τοπίο όσον αφορά τις εργασιακές συνθήκες. Από πλήρης ασάφεια στις άδειες των εργαζομένων και στο αν τα ένσημα θα είναι συντάξιμα, εώς και την προσπάθεια κάποιων ΜΚΟ να αποποιηθούν των ευθυνών τους σε περίπτωση μη πληρωμής των εργαζομένων!

Ένα άλλο εργασιακό μοντέλο που τείνει να γίνει κι αυτό βασική συναλλαγή μεταξύ εργοδότη-εργαζόμενου είναι αυτό των αυτοαπασχολούμενων με μπλοκάκια. Και ενώ το κράτος προωθεί επικοινωνιακά αυτό το εργασιακό μοντέλο σαν σχέση μεταξύ δύο επιχειρηματιών, οι όροι εργασίας για τους εργαζόμενους είναι ληστρικοί, με χαμηλούς μισθούς, υψηλή φορολογία, αυτασφάλιση, αδυναμία απεργίας και χωρίς κανένα δικαίωμα σε περίπτωση απόλυσης που μετονομάζεται σε διακοπή συνεργασίας.

Τέλος, όσοι «τυχεροί» καταφέρνουν να βρουν δουλειά, μετατρέπονται αυτόματα-και χωρίς να θεωρείται πια αυτό υπερβολικό-σε σύγχρονοι σκλάβοι του 21ου αιώνα. Τα συνεχόμενα μνημόνια και τα εργασιακά νομοσχέδια προβλέπουν συνεχείς μειώσεις μισθών, κατάργηση δώρων και επιδομάτων, ελαστικά ωράρια, απολύσεις και την καταστρατήγηση όλων των δικαιωμάτων, σε τέτοιο βαθμό που ακόμα και αν κάποιος δουλεύει, αισθάνεται περισσότερο άνεργος παρά εργαζόμενος.

Απέναντι λοιπόν σε όλα αυτά που προδιαγράφουν ένα μέλλον ζοφερό, μέσα σε μια κοινωνία φόβου, εξατομίκευσης και διάχυτου κοινωνικού κανιβαλισμού ήρθε η στιγμή να κάνουμε κι εμείς κάτι για την αξιοπρέπεια και τη ζωή μας. Ήρθε η στιγμή να οργανωθούμε σαν εργατική τάξη μέσα και έξω από χώρους δουλειάς. Η στιγμή να πολλαπλασιαστούν οι οριζόντιες δομές μέσα από συνελεύσεις σε κάθε γειτονιά, προκειμένου η κοινωνική αλληλεγγύη και η αλληλοβοήθεια να αντικαταστήσουν την εξατομίκευση και τον κοινωνικό κανιβαλισμό.

Η οργάνωση μας σε σωματεία βάσης και εργατικές συλλογικότητες στους χώρους δουλειάς μπορεί να δημιουργήσει τη σπίθα της ταξικής συνείδησης και να γίνει φλόγα ταξικής αλληλεγγύης, προκειμένου να σταματήσουμε την όρεξη του κεφαλαίου για μεγαλύτερη κερδοφορία. Μέσα από γενική απεργία διαρκείας να καταστρέψουμε τα σχέδια των κρατών, που επιδιώκουν την εδραίωση καθεστώτων έκτακτης ανάγκης και ειδικών οικονομικών ζωνών. Με άμεσες και συνεχείς δράσεις στο δρόμο, με διαδηλώσεις, συγκρούσεις, καταλήψεις, να σταματήσουμε την επερχόμενη υποταγή της εργατικής τάξης. Για να σταματήσουμε πια οι άνεργοι να είμαστε μια δεξαμενή δούλων για τα αφεντικά. Για να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας προκειμένου η εργασία να είναι δημιουργικότητα και προσφορά στην κοινωνία και όχι μισθωτή σκλαβιά. Για μια κοινωνία στην οποία δεν θα υπάρχει εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ

ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΑΝΕΡΓΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙΣΦΑΛΩΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

Πέμπτη 20 Δεκέμβρη 2012 18:00 Προπύλαια

ΣΩματείο Βάσης Ανέργων και επισφαλώς εργαζομένων(ΣΩ.Β.Α.)
www.swbanergwn.espivblogs.net
Categories
Αναδημοσιεύσεις Αντιπληροφόρηση

Ανακαλύψαμε τον Ανδρέα Κουρή σε κεντρικό καφέ και τον… επισκεφτήκαμε

Αναδημοσίευση από το μπλογκ των απλήρωτων απολυμένων στα δισκοπωλεία Metropolis:

Τη Δευτέρα (3/12) το μεσημέρι εντοπίσαμε τυχαία τον «άφαντο» εργοδότη μας, Ανδρέα Κουρή, σε γνωστό καφέ στο κέντρο της Αθήνας. Επειδή είχαμε επιδιώξει επανειλημμένα να τον συναντήσουμε από τον περασμένο Μάρτιο, μόνοι ή με τους δικηγόρους, προκειμένου να μας ξεκαθαρίσει τις προσθέσεις του – κάτι που δεν έγινε ποτέ εφικτό – θεωρήσαμε ότι έπρεπε να τον πλησιάσουμε ώστε να μας δώσει κάποιες στοιχειώδεις εξηγήσεις για την αποπληρωμή των μισθών και των αποζημιώσεών μας, που ανέρχονται συνολικά σε περίπου 500 χιλιάδες ευρώ.

Έτσι, δίνοντας τόπο στην οργή και στη δίκαιη αγανάκτησή μας, αποφασίσαμε να μαζευτούμε και να μπούμε στο κατάμεστο από θαμώνες μαγαζί, προκειμένου να έχουμε μια «φιλική» συζήτηση μαζί του.

Όπως ήταν φυσικό, ο Ανδρέας Κουρής έκανε για άλλη μια φορά την πάπια επιχειρώντας να αποποιηθεί τις ευθύνες του και πετώντας το μπαλάκι σε άλλους! Ωστόσο, σε αυτή την απρόσμενη και έκτακτη συνάντηση (με ένα δημόσιο πρόσωπο που το ψάχναμε στον ουρανό και το βρήκαμε στη γη) που πραγματοποιήθηκε σε δημόσιο χώρο, για πρώτη φορά, ο Ανδρέας Κουρής αποδέχθηκε αυτά που μας οφείλει. «Μας χρωστάτε από τον Μάρτιο;» τον ρωτήσαμε. «Φυσικά» απάντησε. «Μας χρωστάτε τις αποζημιώσεις;”. “Φυσικά” παραδέχτηκε.

Από την άλλη, προχώρησε και σε μια σπουδαία για εμάς αποκάλυψη (όχι ότι δεν το είχαμε καταλάβει) δηλώνοντας ότι από τον Ιούλιο που άνοιξε το νέο κατάστημα στη Σταδίου 44 δεν έχει καμία συμμετοχή σε αυτό και ότι όσοι έχουν μείνει, ουσιαστικά, κάνουν… αυτοδιαχείριση! Είτε ο Ανδρέας Κουρής μας είπε την αλήθεια, είτε μας είπε ψέματα, αυτό που στην πραγματικότητα συμβαίνει είναι ότι είτε αυτή τη στιγμή η ψευτοδιοίκηση που έχει απομείνει στη επιχείρηση κάνει «αυτοδιαχείριση» των εισπράξεων του καταστήματος και μαζί με κάποιους πρώην συναδέλφους μας μοιράζονται τα κέρδη τσεπώνοντας τις δικές μας νόμιμες αποζημιώσεις, είτε ότι τα τσεπώνει μαζί τους και ο Κουρής.

Και τι δεν μας είπε ο Ανδρέας Κουρής σε αυτή την εικοσάλεπτη συνάντησή μας. Ότι εξαπατήθηκε από τους προηγούμενους επιχειρηματίες, ότι η οικογένειά του έβαλε τα πάντα για την επιχείρηση, ότι πήρε δάνεια και ότι έχει πάει να φιλήσει κατουρημένες ποδιές (αυτολεξί). Και είχε το θράσος να μας πει ότι η υπόθεσή μας δεν τον αφορά επειδή έχει εξαπατηθεί.

Εισπράττοντας τις έντονες αντιδράσεις μας, ο Ανδρέας Κουρής έκανε μεταβολή και άλλαξε τροπάρι. Εκεί που η ληστεία που διαπράττει αρνούμενος να καταβάλλει τους μισθούς και τις αποζημιώσεις τον απολύσεών μας δεν τον αφορούσε, θέλησε να αναγνωρίσει ότι το ζήτημα «είναι πρόβλημά μου» ισχυριζόμενος ότι «συνεχώς αναζητώ λύση γι’ αυτό». Αλλά.. ότι για να μας δώσει λεφτά πρέπει να βρεθούνε επέμενε, ρωτώντας μας αφοπλιστικά: «ξέρετε πόσο καιρό είναι απλήρωτοι στο MAD;»!!!

Σε επίμονες ερωτήσεις για το αν θα καταβάλλει το δώρο των Χριστουγέννων απάντησε «αν προχωρήσουν πράγματα τα οποία σχεδιάζονται» και «όταν θα βρεθεί λύση» (βέβαιος ότι θα αποφύγει το αυτόφωρο).

Εντούτοις, ο πρώην εργοδότης μας (και για εμάς ακόμη «νυν» όσο θα εκκρεμούν οι οφειλές του απέναντί μας) φρόντισε να μας κάνει και ιδεολογικά μαθήματα, αφού δυο φορές μάς υπέδειξε τι πάει να πει λαϊκισμός. Την πρώτη όταν του είπαμε «εμείς δεν έχουμε να φάμε κι εσείς πάτε για scuba diving» και όταν, στους επαναλαμβανόμενους ισχυρισμούς του ότι δεν έχει χρήματα, του είπαμε να πουλήσει την Πόρσε που έχει. Αυτό είναι λαϊκισμός είπε ξανά για να εισπράξει (την απλήρωτη η αλήθεια είναι) απάντηση: «Συγγνώμη που δεν έχουμε να ταΐσουμε τα παιδιά μας και είμαστε λαϊκιστές», την ώρα που άλλοι από εμάς απαιτούσαν να σεβαστεί τους εργαζόμενους που πέταξε απλήρωτους στο δρόμο.

Σε όλο το διάστημα της συνομιλίας μας του τονίσαμε ρητά ότι δεν μας αφορούν τα επιχειρηματικά του σχέδια, αλλά ούτε και τα ναυάγια τους, αφού είμαστε εργαζόμενοι που δουλεύαμε σαν τα σκυλιά και όχι εργοδότες. Ότι πήρε τα Metropolis και τα ισοπέδωσε. Ότι δεν έχουμε δει την παραμικρή κίνηση καλής θέλησης, παρά μόνο ότι είναι εξαφανισμένος αποφεύγοντας να μας συναντήσει και ότι θεωρούμε ότι πάει να τη γλιτώσει. Ότι αντιμετωπίζουμε πρόβλημα επιβίωσης.

Η αλήθεια είναι ότι ο Ανδρέας Κουρής μας έφτιαξε το κέφι όταν αναφέρθηκε στον τέως διευθυντή της επιχείρησης, Γιώργο Μάρκου. Όχι όταν ισχυρίστηκε ότι έχει μιλήσει επανειλημμένα μαζί μας μέσω του κ. Μάρκου (κάτι που όχι μόνο δεν έχει συμβεί, αλλά αντίθετα σε τηλεφωνική μας συνομιλία ο τέως γενικός διευθυντής μας είχε δηλώσει ότι ο Κουρής δεν θέλει να μιλήσει μαζί μας). Αλλά όταν μας είπε ότι ο κ. Μάρκου «δούλευε απλήρωτος μήνες προσπαθώντας να βρει λύσεις, κι αυτός στο τέλος της ημέρας πάλι απλήρωτος ήταν».

Πώς να ξεχάσουμε, άλλωστε, ότι η πρόσληψη του τέως γενικού διευθυντή των Metropolis ήταν προσωπική επιλογή του Ανδρέα Κουρή. Ότι κατά τη θητεία του μπήκε λουκέτο σε 12 καταστήματα και ότι διογκώθηκαν τα χρέη της επιχείρησης. Ότι αποχώρησε από την εταιρεία λίγο πριν ανοίξει το τελευταίο κατάστημα στη Σταδίου. Ότι, ο μισθός του ισοδυναμούσε με δέκα μισθούς υπαλλήλων, συν τις παροχές της επιχείρησης. Και ότι για την επιβράβευση των υπηρεσιών που πρόσφερε στον Ανδρέα Κουρή κατά τη θητεία του στα Metropolis, αυτή τη στιγμή εργάζεται στο MAD!

Αποχαιρετώντας τον Ανδρέα Κουρή, του δηλώσαμε ότι θα συνεχίσουμε τον αγώνα μας εντονότερα, τόσο σε αγωνιστικό όσο και σε νομικό επίπεδο.

ΥΓ: Αλήθεια, Ανδρέα Κουρή, όταν μας είπες ότι «προσπαθώ να βρω μια λύση για εσάς και τα παιδιά σας», «αν προχωρήσουν τα πράγματα τα οποία σχεδιάζονται», υπονοούσες ότι περιμένεις να ολοκληρωθεί η διαδικασία αγοραπωλησίας του MAD στον Πάρη Κασιδόκωστα;

Απολυμένοι/ες στα καταστήματα Metropolis

Categories
Αναδημοσιεύσεις Αντιπληροφόρηση

Ανακαλύψαμε τον Ανδρέα Κουρή σε κεντρικό καφέ και τον… επισκεφτήκαμε

Αναδημοσίευση από το μπλογκ των απλήρωτων απολυμένων στα δισκοπωλεία Metropolis:

Τη Δευτέρα (3/12) το μεσημέρι εντοπίσαμε τυχαία τον «άφαντο» εργοδότη μας, Ανδρέα Κουρή, σε γνωστό καφέ στο κέντρο της Αθήνας. Επειδή είχαμε επιδιώξει επανειλημμένα να τον συναντήσουμε από τον περασμένο Μάρτιο, μόνοι ή με τους δικηγόρους, προκειμένου να μας ξεκαθαρίσει τις προσθέσεις του – κάτι που δεν έγινε ποτέ εφικτό – θεωρήσαμε ότι έπρεπε να τον πλησιάσουμε ώστε να μας δώσει κάποιες στοιχειώδεις εξηγήσεις για την αποπληρωμή των μισθών και των αποζημιώσεών μας, που ανέρχονται συνολικά σε περίπου 500 χιλιάδες ευρώ.

Έτσι, δίνοντας τόπο στην οργή και στη δίκαιη αγανάκτησή μας, αποφασίσαμε να μαζευτούμε και να μπούμε στο κατάμεστο από θαμώνες μαγαζί, προκειμένου να έχουμε μια «φιλική» συζήτηση μαζί του.

Όπως ήταν φυσικό, ο Ανδρέας Κουρής έκανε για άλλη μια φορά την πάπια επιχειρώντας να αποποιηθεί τις ευθύνες του και πετώντας το μπαλάκι σε άλλους! Ωστόσο, σε αυτή την απρόσμενη και έκτακτη συνάντηση (με ένα δημόσιο πρόσωπο που το ψάχναμε στον ουρανό και το βρήκαμε στη γη) που πραγματοποιήθηκε σε δημόσιο χώρο, για πρώτη φορά, ο Ανδρέας Κουρής αποδέχθηκε αυτά που μας οφείλει. «Μας χρωστάτε από τον Μάρτιο;» τον ρωτήσαμε. «Φυσικά» απάντησε. «Μας χρωστάτε τις αποζημιώσεις;”. “Φυσικά” παραδέχτηκε.

Από την άλλη, προχώρησε και σε μια σπουδαία για εμάς αποκάλυψη (όχι ότι δεν το είχαμε καταλάβει) δηλώνοντας ότι από τον Ιούλιο που άνοιξε το νέο κατάστημα στη Σταδίου 44 δεν έχει καμία συμμετοχή σε αυτό και ότι όσοι έχουν μείνει, ουσιαστικά, κάνουν… αυτοδιαχείριση! Είτε ο Ανδρέας Κουρής μας είπε την αλήθεια, είτε μας είπε ψέματα, αυτό που στην πραγματικότητα συμβαίνει είναι ότι είτε αυτή τη στιγμή η ψευτοδιοίκηση που έχει απομείνει στη επιχείρηση κάνει «αυτοδιαχείριση» των εισπράξεων του καταστήματος και μαζί με κάποιους πρώην συναδέλφους μας μοιράζονται τα κέρδη τσεπώνοντας τις δικές μας νόμιμες αποζημιώσεις, είτε ότι τα τσεπώνει μαζί τους και ο Κουρής.

Και τι δεν μας είπε ο Ανδρέας Κουρής σε αυτή την εικοσάλεπτη συνάντησή μας. Ότι εξαπατήθηκε από τους προηγούμενους επιχειρηματίες, ότι η οικογένειά του έβαλε τα πάντα για την επιχείρηση, ότι πήρε δάνεια και ότι έχει πάει να φιλήσει κατουρημένες ποδιές (αυτολεξί). Και είχε το θράσος να μας πει ότι η υπόθεσή μας δεν τον αφορά επειδή έχει εξαπατηθεί.

Εισπράττοντας τις έντονες αντιδράσεις μας, ο Ανδρέας Κουρής έκανε μεταβολή και άλλαξε τροπάρι. Εκεί που η ληστεία που διαπράττει αρνούμενος να καταβάλλει τους μισθούς και τις αποζημιώσεις τον απολύσεών μας δεν τον αφορούσε, θέλησε να αναγνωρίσει ότι το ζήτημα «είναι πρόβλημά μου» ισχυριζόμενος ότι «συνεχώς αναζητώ λύση γι’ αυτό». Αλλά.. ότι για να μας δώσει λεφτά πρέπει να βρεθούνε επέμενε, ρωτώντας μας αφοπλιστικά: «ξέρετε πόσο καιρό είναι απλήρωτοι στο MAD;»!!!

Σε επίμονες ερωτήσεις για το αν θα καταβάλλει το δώρο των Χριστουγέννων απάντησε «αν προχωρήσουν πράγματα τα οποία σχεδιάζονται» και «όταν θα βρεθεί λύση» (βέβαιος ότι θα αποφύγει το αυτόφωρο).

Εντούτοις, ο πρώην εργοδότης μας (και για εμάς ακόμη «νυν» όσο θα εκκρεμούν οι οφειλές του απέναντί μας) φρόντισε να μας κάνει και ιδεολογικά μαθήματα, αφού δυο φορές μάς υπέδειξε τι πάει να πει λαϊκισμός. Την πρώτη όταν του είπαμε «εμείς δεν έχουμε να φάμε κι εσείς πάτε για scuba diving» και όταν, στους επαναλαμβανόμενους ισχυρισμούς του ότι δεν έχει χρήματα, του είπαμε να πουλήσει την Πόρσε που έχει. Αυτό είναι λαϊκισμός είπε ξανά για να εισπράξει (την απλήρωτη η αλήθεια είναι) απάντηση: «Συγγνώμη που δεν έχουμε να ταΐσουμε τα παιδιά μας και είμαστε λαϊκιστές», την ώρα που άλλοι από εμάς απαιτούσαν να σεβαστεί τους εργαζόμενους που πέταξε απλήρωτους στο δρόμο.

Σε όλο το διάστημα της συνομιλίας μας του τονίσαμε ρητά ότι δεν μας αφορούν τα επιχειρηματικά του σχέδια, αλλά ούτε και τα ναυάγια τους, αφού είμαστε εργαζόμενοι που δουλεύαμε σαν τα σκυλιά και όχι εργοδότες. Ότι πήρε τα Metropolis και τα ισοπέδωσε. Ότι δεν έχουμε δει την παραμικρή κίνηση καλής θέλησης, παρά μόνο ότι είναι εξαφανισμένος αποφεύγοντας να μας συναντήσει και ότι θεωρούμε ότι πάει να τη γλιτώσει. Ότι αντιμετωπίζουμε πρόβλημα επιβίωσης.

Η αλήθεια είναι ότι ο Ανδρέας Κουρής μας έφτιαξε το κέφι όταν αναφέρθηκε στον τέως διευθυντή της επιχείρησης, Γιώργο Μάρκου. Όχι όταν ισχυρίστηκε ότι έχει μιλήσει επανειλημμένα μαζί μας μέσω του κ. Μάρκου (κάτι που όχι μόνο δεν έχει συμβεί, αλλά αντίθετα σε τηλεφωνική μας συνομιλία ο τέως γενικός διευθυντής μας είχε δηλώσει ότι ο Κουρής δεν θέλει να μιλήσει μαζί μας). Αλλά όταν μας είπε ότι ο κ. Μάρκου «δούλευε απλήρωτος μήνες προσπαθώντας να βρει λύσεις, κι αυτός στο τέλος της ημέρας πάλι απλήρωτος ήταν».

Πώς να ξεχάσουμε, άλλωστε, ότι η πρόσληψη του τέως γενικού διευθυντή των Metropolis ήταν προσωπική επιλογή του Ανδρέα Κουρή. Ότι κατά τη θητεία του μπήκε λουκέτο σε 12 καταστήματα και ότι διογκώθηκαν τα χρέη της επιχείρησης. Ότι αποχώρησε από την εταιρεία λίγο πριν ανοίξει το τελευταίο κατάστημα στη Σταδίου. Ότι, ο μισθός του ισοδυναμούσε με δέκα μισθούς υπαλλήλων, συν τις παροχές της επιχείρησης. Και ότι για την επιβράβευση των υπηρεσιών που πρόσφερε στον Ανδρέα Κουρή κατά τη θητεία του στα Metropolis, αυτή τη στιγμή εργάζεται στο MAD!

Αποχαιρετώντας τον Ανδρέα Κουρή, του δηλώσαμε ότι θα συνεχίσουμε τον αγώνα μας εντονότερα, τόσο σε αγωνιστικό όσο και σε νομικό επίπεδο.

ΥΓ: Αλήθεια, Ανδρέα Κουρή, όταν μας είπες ότι «προσπαθώ να βρω μια λύση για εσάς και τα παιδιά σας», «αν προχωρήσουν τα πράγματα τα οποία σχεδιάζονται», υπονοούσες ότι περιμένεις να ολοκληρωθεί η διαδικασία αγοραπωλησίας του MAD στον Πάρη Κασιδόκωστα;

Απολυμένοι/ες στα καταστήματα Metropolis

Categories
Αντιπληροφόρηση Νέα από τα μαγαζιά

Απάντηση του Παναγιώτη Βενέτα στον Ηλία Κανέλλη

“Από την πλευρά μας, θα προασπίσουμε το δικαίωμα στην εργασία – που είναι βασικό ατομικό δικαίωμα”, δήλωνε ο πολύς Ηλίας Κανέλλης τον περασμένο Μάρτιο, ενόψει απεργίας στον κλάδο που είχε αποφασίσει το Διασωματειακό. Ένα μέλος του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ στην ουσία δήλωνε ότι θα δημιουργήσει απεργοσπαστικό μηχανισμό για να αντιταχθεί στο ίδιο του το σωματείο.

Χτες (06/12/12), ο μέντορας της απεργοσπασίας στα ΜΜΕ έδειξε για μια ακόμα φορά το “υπερασπιστικό” του, προς το δικαίωμα στην εργασία, πρόσωπο. Ενώ, έξω από τον ΔΟΛ βρισκόταν καλεσμένη συγκέντρωση με αίτημα την επαναπρόσληψη του απολυμένου Παναγιώτη Βενέτα, ο εν λόγω κύριος (Κανέλλης) επιχείρησε να περάσει από τις γραμμές των συγκεντρωμένων και να εισέλθει ετσιθελικά στο κτίριο από την είσοδο που είχαν αποκλείσει συμβολικά τα μέλη του σωματείου που ανήκει ο απολυμένος. Είκοσι μέτρα μακριά υπήρχε ανοιχτή είσοδος απ’ την οποία θα μπορούσε να εισέλθει ανενόχλητος. Δεν το έκανε όμως, γιατί έτσι δεν θα μπορούσε να παίξει το θέατρό του.

Αφού λοιπόν έβρισε και έσπρωξε τους αλληλέγγυους, δεν δίστασε να ανέβει στον 6ο όροφο, όπου λάμβανε χώρα σημαντική διαπραγμάτευση μεταξύ της εργοδοσίας και του σωματείου (ΣΒΕΟΔ) για τους όρους επαναπρόσληψης του Βενέτα, προσπαθώντας να επηρεάσει την εξέλιξη. Εκεί, άρχισε να κλαψουρίζει προς το αφεντικό του ότι υπήρξε θύμα επίθεσης, ισχυρισμός που είναι κατάφωρα ψευδής, αφού συνέβη ακριβώς το αντίθετο. Το κλάμα συνεχίστηκε διαδικτυακά μέσω της σελίδας του στο facebook (όπου του συμπαραστάθηκε, ανάμεσα σε άλλους, και ο εξαίρετος Πάσχος Μανδραβέλης) και μέσω ανακοίνωσης της παράταξής του στην ΕΣΗΕΑ.  

Αυτός είναι ο δήθεν συμπαραστεκόμενος σε απολυμένους, Ηλίας Κανέλλης! 
Ακολουθεί η απάντηση του Παναγιώτη Βενέτα: 

Είμαι ο απολυμένος Παναγιώτης Βενέτας και στέλνω αυτό το μήνυμα από το προφίλ φίλου μου!

1) Ο Ηλίας Κανέλης λέει ψέματα ότι είναι αλληλέγγυος σε εμένα!

2) Σε όλες τις κινητοποιήσεις που έχουμε κάνει τα τελευταία χρόνια στον ΔΟΛ πάντα προσπαθούσε να δημιουργήσει πρόβλημα βρίζοντας τραμπουκίζοντας και απειλώντας.

3) Σήμερα έκανε ακριβώς το ίδιο! Το σωματείο μου για συμβολικούς λόγους και μόνο έκλεισε (πιαστήκαμε αλυσίδες που λέμε) την κεντρική είσοδο του ΔΟΛ (Μιχαλακοπούλου 80), ενώ ενημερώναμε για το μικρό αυτό διάστημα της μιας ώρας που συμβολικά όπως προείπα τους εργαζόμενους οτι μπορούν να εισέλθουν στο κτήριο απο την διπλανή πόρτα στην γωνία επι της οδού Παπαδιαμαντοπούλου η οποία απέχει μόλις 20 ή 30 μέτρα το πολύ. Ο κύριος Κανέλλης έβριζε και έσπρωχνε τα μέλη του σωματείου και αλληλέγγυους και απειλούσε. Στη είσοδο του ΔΟΛ υπήρχε αστυνομική δύναμη με την οποία δεν υπήρξε κανένα απολύτως πρόβλημα καθ’ όλη την διάρκεια της παρέμβασης. Ο επικεφαλής της αστυνομικής δύναμης (τον οποίο μπορούμε ανα πάσα στιγμή να καλέσουμε ως μάρτυρα για το συμβάν, αν τελικά προβούν σε μηνύσεις μέλη του σωματείου και μέλη της εργασιακής επιτροπής ΔΟΛ αλλά και αλληλέγγυοι) όταν είδε τον κύριο Κανέλλη να βρίζει να σπρώχνει να απειλεί και να τραμπουκίζει τον κόσμο, βγήκε έξω και είπε με αυστηρό ύφος στον κύριο Κανέλλη ότι θα έπρεπε να ντρέπεται και να σταματήσει τις βιαιοπραγίες! Επαναλαμβάνω ότι δεν είχε δημιουργηθεί το παραμικρό πρόβλημα με τους εργαζόμενους και την αστυνομική δύναμη.

4) Όσοι τον γνωρίζουν τον κύριο Κανέλλη μπορούν να καταλάβουν!!! Όσοι δεν τον γνωρίζουν καλό θα ήταν να μην πιστεύουν τόσο εύκολα ό,τι ακούνε και να ρωτάνε πριν βγάλουν ατυχή λανθασμένα και προσβλητικά συμπεράσματα για τα σωματεία εργαζόμενους και άνεργους που ήταν εκεί!!!

5) Τώρα λοιπόν είστε όλοι όσοι βιαστήκατε να καταδικάσετε τα θύματα ως θύτες ενήμεροι για το τι συνέβη εκεί!!! Είμαι καλόπιστος και θα υποθέσω ότι δεν γνωρίζετε τον κύριο Κανέλλη και το ποιόν του!!! Ρωτήστε και θα μάθετε!!!

Βενέτας Παναγιώτης.

ΥΓ-1.Τα σωματεία και οι δράσεις τους δεν είναι παράνομα όπως θα ήθελε ο κύριος Κανέλλης και οι όμοιοί του να είναι!!!

ΥΓ-2.Περιμένω απο όλους και όλες που πήρατε θέση υπέρ του κυρίου Κανέλλη (ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΔΕΝ ΑΓΓΙΞΕ ΚΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΠΟ ΕΜΑΣ), αφού το ψάξετε το ζήτημα και σίγουρα θα διαπιστώσετε ότι είναι όπως τα λέω, να ζητήσετε συγνώμη και να καταδικάσετε τον τραμπούκο κύριο Κανέλλη εδώ στο ίδιο μέρος που πήρατε θέση υπέρ του!!!

6) Είναι εντυπωσιακό πάντως το πόσο εύκολα μπορεί ο οποιοσδήποτε κύριος Κανέλλης να παραπληροφορήσει και να βρει κοινό το οποίο ως καλά εκπαιδευμένος δημαγωγός και ψεύτης το οποίο θα τον υποστηρίξει!!!

7) Ντροπή σας, κύριε Κανέλλη, που δεν έχετε καν την αξιοπρέπεια να παραδεχτείτε ότι εσείς επιτεθήκατε, δεν σας πείραξε κανείς, και ότι φυσικά δεν είστε αλληλέγγυος όχι μόνο σε μένα, αλλά σε κανέναν άλλο εργαζόμενο!!!

Categories
Αντιπληροφόρηση Νέα από τα μαγαζιά

Απάντηση του Παναγιώτη Βενέτα στον Ηλία Κανέλλη

“Από την πλευρά μας, θα προασπίσουμε το δικαίωμα στην εργασία – που είναι βασικό ατομικό δικαίωμα”, δήλωνε ο πολύς Ηλίας Κανέλλης τον περασμένο Μάρτιο, ενόψει απεργίας στον κλάδο που είχε αποφασίσει το Διασωματειακό. Ένα μέλος του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ στην ουσία δήλωνε ότι θα δημιουργήσει απεργοσπαστικό μηχανισμό για να αντιταχθεί στο ίδιο του το σωματείο.

Χτες (06/12/12), ο μέντορας της απεργοσπασίας στα ΜΜΕ έδειξε για μια ακόμα φορά το “υπερασπιστικό” του, προς το δικαίωμα στην εργασία, πρόσωπο. Ενώ, έξω από τον ΔΟΛ βρισκόταν καλεσμένη συγκέντρωση με αίτημα την επαναπρόσληψη του απολυμένου Παναγιώτη Βενέτα, ο εν λόγω κύριος (Κανέλλης) επιχείρησε να περάσει από τις γραμμές των συγκεντρωμένων και να εισέλθει ετσιθελικά στο κτίριο από την είσοδο που είχαν αποκλείσει συμβολικά τα μέλη του σωματείου που ανήκει ο απολυμένος. Είκοσι μέτρα μακριά υπήρχε ανοιχτή είσοδος απ’ την οποία θα μπορούσε να εισέλθει ανενόχλητος. Δεν το έκανε όμως, γιατί έτσι δεν θα μπορούσε να παίξει το θέατρό του.

Αφού λοιπόν έβρισε και έσπρωξε τους αλληλέγγυους, δεν δίστασε να ανέβει στον 6ο όροφο, όπου λάμβανε χώρα σημαντική διαπραγμάτευση μεταξύ της εργοδοσίας και του σωματείου (ΣΒΕΟΔ) για τους όρους επαναπρόσληψης του Βενέτα, προσπαθώντας να επηρεάσει την εξέλιξη. Εκεί, άρχισε να κλαψουρίζει προς το αφεντικό του ότι υπήρξε θύμα επίθεσης, ισχυρισμός που είναι κατάφωρα ψευδής, αφού συνέβη ακριβώς το αντίθετο. Το κλάμα συνεχίστηκε διαδικτυακά μέσω της σελίδας του στο facebook (όπου του συμπαραστάθηκε, ανάμεσα σε άλλους, και ο εξαίρετος Πάσχος Μανδραβέλης) και μέσω ανακοίνωσης της παράταξής του στην ΕΣΗΕΑ.  

Αυτός είναι ο δήθεν συμπαραστεκόμενος σε απολυμένους, Ηλίας Κανέλλης! 
Ακολουθεί η απάντηση του Παναγιώτη Βενέτα: 

Είμαι ο απολυμένος Παναγιώτης Βενέτας και στέλνω αυτό το μήνυμα από το προφίλ φίλου μου!

1) Ο Ηλίας Κανέλης λέει ψέματα ότι είναι αλληλέγγυος σε εμένα!

2) Σε όλες τις κινητοποιήσεις που έχουμε κάνει τα τελευταία χρόνια στον ΔΟΛ πάντα προσπαθούσε να δημιουργήσει πρόβλημα βρίζοντας τραμπουκίζοντας και απειλώντας.

3) Σήμερα έκανε ακριβώς το ίδιο! Το σωματείο μου για συμβολικούς λόγους και μόνο έκλεισε (πιαστήκαμε αλυσίδες που λέμε) την κεντρική είσοδο του ΔΟΛ (Μιχαλακοπούλου 80), ενώ ενημερώναμε για το μικρό αυτό διάστημα της μιας ώρας που συμβολικά όπως προείπα τους εργαζόμενους οτι μπορούν να εισέλθουν στο κτήριο απο την διπλανή πόρτα στην γωνία επι της οδού Παπαδιαμαντοπούλου η οποία απέχει μόλις 20 ή 30 μέτρα το πολύ. Ο κύριος Κανέλλης έβριζε και έσπρωχνε τα μέλη του σωματείου και αλληλέγγυους και απειλούσε. Στη είσοδο του ΔΟΛ υπήρχε αστυνομική δύναμη με την οποία δεν υπήρξε κανένα απολύτως πρόβλημα καθ’ όλη την διάρκεια της παρέμβασης. Ο επικεφαλής της αστυνομικής δύναμης (τον οποίο μπορούμε ανα πάσα στιγμή να καλέσουμε ως μάρτυρα για το συμβάν, αν τελικά προβούν σε μηνύσεις μέλη του σωματείου και μέλη της εργασιακής επιτροπής ΔΟΛ αλλά και αλληλέγγυοι) όταν είδε τον κύριο Κανέλλη να βρίζει να σπρώχνει να απειλεί και να τραμπουκίζει τον κόσμο, βγήκε έξω και είπε με αυστηρό ύφος στον κύριο Κανέλλη ότι θα έπρεπε να ντρέπεται και να σταματήσει τις βιαιοπραγίες! Επαναλαμβάνω ότι δεν είχε δημιουργηθεί το παραμικρό πρόβλημα με τους εργαζόμενους και την αστυνομική δύναμη.

4) Όσοι τον γνωρίζουν τον κύριο Κανέλλη μπορούν να καταλάβουν!!! Όσοι δεν τον γνωρίζουν καλό θα ήταν να μην πιστεύουν τόσο εύκολα ό,τι ακούνε και να ρωτάνε πριν βγάλουν ατυχή λανθασμένα και προσβλητικά συμπεράσματα για τα σωματεία εργαζόμενους και άνεργους που ήταν εκεί!!!

5) Τώρα λοιπόν είστε όλοι όσοι βιαστήκατε να καταδικάσετε τα θύματα ως θύτες ενήμεροι για το τι συνέβη εκεί!!! Είμαι καλόπιστος και θα υποθέσω ότι δεν γνωρίζετε τον κύριο Κανέλλη και το ποιόν του!!! Ρωτήστε και θα μάθετε!!!

Βενέτας Παναγιώτης.

ΥΓ-1.Τα σωματεία και οι δράσεις τους δεν είναι παράνομα όπως θα ήθελε ο κύριος Κανέλλης και οι όμοιοί του να είναι!!!

ΥΓ-2.Περιμένω απο όλους και όλες που πήρατε θέση υπέρ του κυρίου Κανέλλη (ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΔΕΝ ΑΓΓΙΞΕ ΚΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΠΟ ΕΜΑΣ), αφού το ψάξετε το ζήτημα και σίγουρα θα διαπιστώσετε ότι είναι όπως τα λέω, να ζητήσετε συγνώμη και να καταδικάσετε τον τραμπούκο κύριο Κανέλλη εδώ στο ίδιο μέρος που πήρατε θέση υπέρ του!!!

6) Είναι εντυπωσιακό πάντως το πόσο εύκολα μπορεί ο οποιοσδήποτε κύριος Κανέλλης να παραπληροφορήσει και να βρει κοινό το οποίο ως καλά εκπαιδευμένος δημαγωγός και ψεύτης το οποίο θα τον υποστηρίξει!!!

7) Ντροπή σας, κύριε Κανέλλη, που δεν έχετε καν την αξιοπρέπεια να παραδεχτείτε ότι εσείς επιτεθήκατε, δεν σας πείραξε κανείς, και ότι φυσικά δεν είστε αλληλέγγυος όχι μόνο σε μένα, αλλά σε κανέναν άλλο εργαζόμενο!!!

Categories
Αντιπληροφόρηση Λάβαμε

“Τι μου δίνει ζωή τελικά;” (επιστολή απολυμένου στα Metropolis)

Γνωστοποιούμε την ακόλουθη επιστολή απολυμένου συναδέλφου μας, επειδή αναδύει συναισθήματα που είμαστε σχεδόν βέβαιοι/ες ότι όλοι όσοι επιμένουν να αντιστέκονται κάποια στιγμή τα έχουν ζήσει…
Εργαζόμενοι/Απολυμένοι στα Metropolis
“Ξυπνάω το πρωί γεμάτος ενέργεια, διάθεση, ελπίδα, θάρρος. 
Κάθε μέρα γνωστοί και συγγενείς μου τηλεφωνούν. Ανησυχούν για το πώς τα πάω. 6 μήνες άνεργος, ένα χρόνο απλήρωτος. Ρωτούν πως την βγάζω, αν βρήκα δουλειά, αν είχα κάτι νεότερο από την παλιά μου δουλειά στο Metropolis. Λένε ότι κινδυνεύω και από κατάθλιψη. 
Μα εγώ ξυπνάω νωρίς κάθε πρωί, με πάθος να ζήσω την μέρα, με πράγματα να κάνω, με στόχο. Έχω γεμίσει συναισθήματα. Χαρά, ενθουσιασμός, πάθος, οργή, μίσος, αγάπη. Και αργά το βράδυ κοιμάμαι κατάκοπος, μα περήφανος και αξιοπρεπής. Έχω πάθει κάτι; Άλλα έπρεπε να μου συμβαίνουν. 
Τι είναι αυτό που μου δίνει ζωή; 
Είναι η ελπίδα ότι θα πάει καλύτερα το κράτος; ότι θα τελειώσει η κρίση; ότι θα ανοίξουν οι δουλειές των αφεντικών και θα βρω και εγώ μία; ότι το παλιό μου αφεντικό, o Ανδρέας Κουρής, θα με λυπηθεί και θα μου δώσει αυτά που μου χρωστάει; ότι θα βρεθεί κάποιος που θα τον αναγκάσει να τα δώσει;…. Σκατά, αν περιμένω κάποιο χέρι να με σώσει, ή θα πεθάνω από την πείνα ή που θα χάσω τον εαυτό μου και τα λογικά μου. 
Ζωή μου δίνει ο αγώνας μου, ο αγώνας μας. Ο συνάδελφος που δίπλα μου διεκδικεί με πάθος αυτά που του ανήκουν. Που δεν με αφήνει μόνο μου. Που με παίρνει τηλέφωνο αργά το βράδυ για να δει αν γύρισα από την αφισοκόλληση. Που μιλάμε περισσότερο για τις ζωές μας τώρα παρά όταν δουλεύαμε δίπλα, δίπλα. Που με εμψυχώνει όταν βλέπει ότι λυγίζω. 
Ζωή μου δίνει ο θυμός. Η εξοργιστική αδικία που μια ζωή δούλευα για ψίχουλα και το αφεντικό μου πλούτιζε. Και τώρα που τα θέλει όλα δικά του με πετάει στα σκουπίδια. Γιατί είναι ταξικός ο θυμός μας. Γιατί είναι αυτοί και εμείς. Οι εργάτες και τ’ αφεντικά. 
Ζωή μου δίνει η αλληλεγγύη. Φίλοι που ξανασυναντηθήκαμε μέσα από αυτόν τον αγώνα. Κόσμος που γνώρισα και μου συμπαραστέκεται. Δεν είναι ελεήμονες, είναι σύντροφοι. Δεν μου χτυπούν συγκαταβατικά την πλάτη. Δεν μου δίνουν ελεημοσύνη. Παλεύουν μαζί μου, για μένα, για τον δίπλα μου, για τον εαυτό τους. 
 Ζωή μου δίνουν οι φίλοι μου. Που με στηρίζουν και με εμψυχώνουν. Που δεν έχουν προσκυνήσει ακόμα. Που δεν έχουν ισοπεδωθεί από την μηχανή του συστήματος. Που μου στέλνουν μήνυμα «κουράγιο», «γερά», «συνεχίζουμε». 
Ζωή μου δίνει η ανισότητα. Που το πρώην αφεντικό μου χρωστάει 2 δις και είναι πρώτη μούρη και εγώ ψάχνω 100 ευρώ γιατί μου κόψανε το ρεύμα. Που αυτός πάει για καταδύσεις, έχει κανάλι, κάνει κοσμική ζωή και εγώ χρωστάω τρία νοίκια. Που αυτός μπορεί να πληρώνει λιγότερους φόρους από εμένα. Που για να σώσει την τσέπη του, καταστρέφει τις ζωές μας και δεν τρέχει τίποτα διότι είναι επιχειρηματίας με πλάτες. Με πνίγει η αδικία και η φωνή μου βγαίνει πιο δυνατή, από πιο βαθιά. 
Ζωή μου δίνουν οι ξεπουλημένοι συνάδελφοί μου. Εργοδοτικοί, παρτάκηδες, εγωιστές, αδίστακτοι. Όσα περισσότερα αναξιοπρεπή, βρώμικα, κλεμμένα, εργοδοτικά ευρώ παίρνουν τόσο περισσότερο πείσμα με γεμίζουν. 
Ζωή μου δίνει η κάθε μέρα. Γεμάτη. Κουβέντες, τηλέφωνα, συνέλευση, αφίσες, κείμενα, σχέδια, απόψεις, διαφωνίες, παροτρύνσεις. 
Ζωή μου δίνει το χθες που πάλεψα. 
Ζωή μου δίνει το σήμερα που το ζω. 
Ζωή μου δίνει το αύριο που εγώ ορίζω. 
Γιατί θέλω να ζήσω και όχι να επιζήσω”.