Category: Απεργία

Αυτό ήταν το κεντρικό σύνθημα της πορείας που πραγματοποιήθηκε την Κυριακή, 04/05, από σωματεία, εργατικές συλλογικότητες, συνελεύσεις γειτονιάς και αλληλέγγυους/ες στην απεργία των εμποροϋπαλλήλων, ενάντια στην επιχειρούμενη κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας στα εμπορικά καταστήματα. Η πορεία ξεκίνησε στις 2 μ.μ. από την πλατεία Κοραή, συνέχισε στην Αιόλου, διέσχισε την Ερμού και κατέληξε 1,5 ώρα αργότερα στην πλ. Συντάγματος, κάνοντας συχνά στάσεις, ώστε στο πέρασμά της να αποκλείει ανοιχτά καταστήματα. 

Από κοντά και δύο διμοιρίες των ΜΑΤ να επιτηρούν το εύρυθμο καταναλωτικό οφθαλμόλουτρο, αφού το σύνθημα “δε σου λείπουν ώρες να ψωνίσεις, σου λείπουνε τα φράγκα και οι ώρες για να ζήσεις” περιγράφει πλήρως την κατάσταση που επικρατούσε στο ιστορικό κέντρο (εκτός Ερμού).

Πολλά ανοιχτά καταστήματα χωρίς καθόλου πελατεία, ενώ οι ελάχιστοι περαστικοί “χάζευαν” στις βιτρίνες μη έχοντας την οικονομική δυνατότητα να ψωνίσουν. Και μέσα στα καταστήματα εργαζόμενοι, καταναγκασμένοι από την εργοδοσία να δουλέψουν: “βιτρίνες λουσάτες-απλήρωτοι εργάτες”, όπως φωναζόταν από τους διαδηλωτές.

Στην Ερμού, αίσθηση προκάλεσε η αγανάκτηση μερικών καταναλωτών, όχι από την επίθεση κυβέρνησης/εργοδοτών στους εργαζόμενους και τους ανέργους σε όλη τη χώρα, αλλά από την κωλυσιεργία που προκαλούσαν οι εκατοντάδες διαδηλωτές στα ψώνια τους. Κατά συνέπεια “Είναι ξεφτίλα και ντροπή, για ψώνια να πηγαίνεις αυτή την Κυριακή”, όπως έλεγε και το σύνθημα που διατάραζε την καταναλωτική αποχαύνωσή τους.

Η Συνέλευσή μας απέκλεισε μία από τις εισόδους του πολυκαταστήματος ZARA στην Κοραή

Νωρίτερα, από τις 10 το πρωί μέχρι τις 14.00 το μεσημέρι αποκλεισμός πραγματοποιήθηκε στα καταστήματα που βρίσκονται στη γωνία Σταδίου και Κοραή, από τον Ιανό μέχρι και τα Ζάρα. Οικτρό θέαμα οι υποψήφιοι ευρωβουλευτές που κατέφθασαν για προεκλογική εκδήλωση στον Ιανό και “δεν ήξεραν-δεν γνώριζαν” για το ζήτημα της κυριακάτικης αργίας, καθώς και μία ωρυόμενη συναδέλφισσα από τον Ελεύθερο Τύπο (φανταζόμαστε απλήρωτη για 3 μήνες όπως και οι συνάδελφοί της στο συγκεκριμένο μαγαζί) στην οποία δεν επετράπη να φωτογραφίσει πρόσωπα διαδηλωτών. 

Ακολουθεί το κείμενο που μοιράστηκε από τη συνέλευση.

Αυτό ήταν το κεντρικό σύνθημα της πορείας που πραγματοποιήθηκε την Κυριακή, 04/05, από σωματεία, εργατικές συλλογικότητες, συνελεύσεις γειτονιάς και αλληλέγγυους/ες στην απεργία των εμποροϋπαλλήλων, ενάντια στην επιχειρούμενη κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας στα εμπορικά καταστήματα. Η πορεία ξεκίνησε στις 2 μ.μ. από την πλατεία Κοραή, συνέχισε στην Αιόλου, διέσχισε την Ερμού και κατέληξε 1,5 ώρα αργότερα στην πλ. Συντάγματος, κάνοντας συχνά στάσεις, ώστε στο πέρασμά της να αποκλείει ανοιχτά καταστήματα. 

Από κοντά και δύο διμοιρίες των ΜΑΤ να επιτηρούν το εύρυθμο καταναλωτικό οφθαλμόλουτρο, αφού το σύνθημα “δε σου λείπουν ώρες να ψωνίσεις, σου λείπουνε τα φράγκα και οι ώρες για να ζήσεις” περιγράφει πλήρως την κατάσταση που επικρατούσε στο ιστορικό κέντρο (εκτός Ερμού).

Πολλά ανοιχτά καταστήματα χωρίς καθόλου πελατεία, ενώ οι ελάχιστοι περαστικοί “χάζευαν” στις βιτρίνες μη έχοντας την οικονομική δυνατότητα να ψωνίσουν. Και μέσα στα καταστήματα εργαζόμενοι, καταναγκασμένοι από την εργοδοσία να δουλέψουν: “βιτρίνες λουσάτες-απλήρωτοι εργάτες”, όπως φωναζόταν από τους διαδηλωτές.

Στην Ερμού, αίσθηση προκάλεσε η αγανάκτηση μερικών καταναλωτών, όχι από την επίθεση κυβέρνησης/εργοδοτών στους εργαζόμενους και τους ανέργους σε όλη τη χώρα, αλλά από την κωλυσιεργία που προκαλούσαν οι εκατοντάδες διαδηλωτές στα ψώνια τους. Κατά συνέπεια “Είναι ξεφτίλα και ντροπή, για ψώνια να πηγαίνεις αυτή την Κυριακή”, όπως έλεγε και το σύνθημα που διατάραζε την καταναλωτική αποχαύνωσή τους.

Η Συνέλευσή μας απέκλεισε μία από τις εισόδους του πολυκαταστήματος ZARA στην Κοραή

Νωρίτερα, από τις 10 το πρωί μέχρι τις 14.00 το μεσημέρι αποκλεισμός πραγματοποιήθηκε στα καταστήματα που βρίσκονται στη γωνία Σταδίου και Κοραή, από τον Ιανό μέχρι και τα Ζάρα. Οικτρό θέαμα οι υποψήφιοι ευρωβουλευτές που κατέφθασαν για προεκλογική εκδήλωση στον Ιανό και “δεν ήξεραν-δεν γνώριζαν” για το ζήτημα της κυριακάτικης αργίας, καθώς και μία ωρυόμενη συναδέλφισσα από τον Ελεύθερο Τύπο (φανταζόμαστε απλήρωτη για 3 μήνες όπως και οι συνάδελφοί της στο συγκεκριμένο μαγαζί) στην οποία δεν επετράπη να φωτογραφίσει πρόσωπα διαδηλωτών. 

Ακολουθεί το κείμενο που μοιράστηκε από τη συνέλευση.

Παράνομη κρίθηκε στα δικαστήρια η 24ωρη απεργία που είχε προκηρύξει η ΕΣΗΕΑ στον Ελεύθερο Τύπο μετά από προσφυγή της εργοδοσίας. Οι συνάδελφοι του Ελεύθερου Τύπου ήδη δέχονται τηλεφωνήματα για να επιστρέψουν στα γραφεία τους. Περισσότερα για την απεργία σε προηγούμενη ανάρτηση εδώ.

Παράνομη κρίθηκε στα δικαστήρια η 24ωρη απεργία που είχε προκηρύξει η ΕΣΗΕΑ στον Ελεύθερο Τύπο μετά από προσφυγή της εργοδοσίας. Οι συνάδελφοι του Ελεύθερου Τύπου ήδη δέχονται τηλεφωνήματα για να επιστρέψουν στα γραφεία τους. Περισσότερα για την απεργία σε προηγούμενη ανάρτηση εδώ.

Την κήρυξη 24ωρης απεργίας τη Μεγάλη Δευτέρα στον Ελεύθερο Τύπο ανακοίνωσε η ΕΣΗΕΑ με αίτημα την άμεση καταβολή των δεδουλευμένων. Εν τω μεταξύ, η απεργία ψηφίστηκε από την πλειοψηφία των εργαζομένων σε δύο διαδοχικές συνελεύσεις που πραγματοποιήθηκαν κάτω από απειλές και τρομοκρατία της εργοδοσίας και ενώ λέγεται ότι ο ίδιος ο Αλέξης Σκαναβής διαμήνυσε ότι από εδώ και στο εξής απαγορεύονται οι γενικές συνελεύσεις των εργαζομένων! (περισσότερα στο greektv-com).

Την κήρυξη 24ωρης απεργίας τη Μεγάλη Δευτέρα στον Ελεύθερο Τύπο ανακοίνωσε η ΕΣΗΕΑ με αίτημα την άμεση καταβολή των δεδουλευμένων. Εν τω μεταξύ, η απεργία ψηφίστηκε από την πλειοψηφία των εργαζομένων σε δύο διαδοχικές συνελεύσεις που πραγματοποιήθηκαν κάτω από απειλές και τρομοκρατία της εργοδοσίας και ενώ λέγεται ότι ο ίδιος ο Αλέξης Σκαναβής διαμήνυσε ότι από εδώ και στο εξής απαγορεύονται οι γενικές συνελεύσεις των εργαζομένων! (περισσότερα στο greektv-com).

Το πόσο λανθασμένη επιλογή είναι οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ να πραγματοποιούν μόνοι τους τις απεργιακές τους κινητοποιήσεις, φάνηκε ξεκάθαρα στην 24ωρη απεργία της περασμένης Τρίτης. Για μια ακόμα φορά η ΕΣΗΕΑ περιχαρακώθηκε σε μία εμφανώς λάθος απόφαση και επέλεξε να πραγματοποιήσει μια άνευρη, εν είδει αγγαρείας ή υποχρέωσης που έπρεπε να “βγει”, κινητοποίηση, από το να βρεθεί εκεί που είναι η θέση της. Ανάμεσα, δηλαδή, στους χιλιάδες εργαζόμενους που την Τετάρτη συμμετείχαν στη γενική απεργία.

Αυτή τη φορά, ωστόσο, οι εντυπώσεις κερδήθηκαν όταν οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ ενώθηκαν με τις… ακούραστες καθαρίστριες οι οποίες έδωσαν πάθος, παλμό και συμπαρέσυραν και όλους τους υπόλοιπους…

 Ας τα πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Η συγκέντρωση έξω από τα γραφεία της ΕΣΗΕΑ στην Ακαδημίας ήταν καρμπόν με όλες τις προηγούμενες. Ενδεικτικό της εκ των έσω υποβάθμισης της κινητοποίησης ήταν και το γεγονός πως η πρόεδρος της Ένωσης, Μαρία Αντωνιάδου αν και ήταν στο γραφείο της, επικαλέστηκε υψηλό πυρετό ο οποίος την… “εμπόδισε” να πάρει το ασανσέρ και να κατέβει στο ισόγειο. Ανούσιες ομιλίες σε ξύλινη γλώσσα μακριά από την πραγματικότητα και το τι συμβαίνει καθημερινά μέσα στα μαγαζιά, άφησαν παγερά αδιάφορους τους συγκεντρωμένους.

Φωτεινή εξαίρεση η ομιλία- κάλεσμα της αντιπροσώπου των σχολικών φυλάκων, η οποία ζήτησε από τους απεργούς να δείξουν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους και να πορευτούν τόσο στο Υπουργείο Οικονομικών όσο και εκείνο του Πολιτισμού, προκειμένου να καταδειχθεί πως ο αγώνας ενάντια στις μνημονιακές πολιτικές που εφαρμόζει πρόθυμα η ντόπια εξουσιαστική ελίτ, είναι κοινός και πρέπει να μας βρίσκει ενωμένους.

Η πορεία προς το υπουργείο Οικονομικών ξεκίνησε περίπου στις 13:15 με βήμα νωθρό και σχεδόν χωρίς παλμό. Η ατμόσφαιρα άρχισε να αλλάζει όταν οι απεργοί έφτασαν μπροστά από την Βουλή. Η δυσανάλογη (σε σχέση με τον όγκο της διαδήλωσης που σε εκείνο το σημείο δεν ξεπερνούσε τα 400 άτομα) κινητοποίηση των δυνάμεων καταστολής που είχαν παρατάξει μπροστά από τον φραγμό με τις κλούβες, διπλά “κορδόνια” των ΥΜΕΤ και των ΜΑΤ (των οποίων επικεφαλής ήταν ο γνωστός και μη εξαιρετέος μάρτυρας υπεράσπισης των χρυσαυγιτών Δαρε ί ος Λυκιαρδόπουλος) “αφύπνισε” τον κόσμο που απάντησε με συνθήματα κατά της αστυνομίας (μπάτσοι-tv-νεοναζί, όλα τα καθάρματα δουλεύουνε μαζί/ οι μπάτσοι δεν είναι παιδιά των εργατών, είναι τα σκυλιά των αφεντικών/ το κράτος τους αγωνιστές αποκαλεί αλήτες, αλήτες είναι τα ΜΑΤ και οι ασφαλίτες).

Η πορεία πλέον είχε αποκτήσει παλμό και μέσω της Γεωργίου Α’ (με τις διμοιρίες των ΜΑΤ να τρέχουν από την Όθωνος για να…προλάβουν να “πιάσουν” θέσεις έξω από το Υπουργείο Οικονομικών) και της Ερμού έφτασε στην οδό Νίκης. Εκεί την περίμεναν και πάλι τα “κορδόνια” των ΜΑΤ που για κάποιο ανεξήγητο λόγο δεν επέτρεπαν να ενωθεί η πορεία των εργαζομένων στα ΜΜΕ με την συγκέντρωση των καθαριστριών που ήδη βρισκόταν σε εξέλιξη… τρία μέτρα πιο μακριά!. Έπειτα από ολιγόλεπτες διαπραγματεύσεις αλλά και την πίεση του κόσμου, το “κορδόνι” υποχώρησε άτακτα με αποτέλεσμα 2-3 ματατζήδες να εγκλωβιστούν ανάμεσα στους διαδηλωτές και με απολογητικό σχεδόν ύφος να λένε “εντάξει-εντάξει, σας αφήνουμε να περάσετε”! Όταν οι δυο διαδηλώσεις ενώθηκαν η οδός Νίκης “πλημμύρισε” από το σύνθημα: “η αλληλεγγύη όπλο των εργατών, πόλεμο στον πόλεμο των αφεντικών”!

Λίγες στιγμές αργότερα αποφασίστηκε να πραγματοποιηθεί πορεία προς το υπουργείο Πολιτισμού στην οδό Μπουμπουλίνας. Αρχικά στην κεφαλή της πορείας τέθηκε το πανό της ΕΣΗΕΑ. Με πρωτοβουλία ορισμένων φωτορεπόρτερ και δημοσιογράφων, ωστόσο, αυτό άλλαξε γρήγορα με τις καθαρίστριες να μπαίνουν μπροστά και να μετατρέπουν σε πορεία με παλμό, πάθος και ένταση μια ακόμα επαπειλούμενη… περιφορά επιταφίου. Στη συνέχεια η πορεία μέσω Πανεπιστημίου και Βουκουρεστίου βγήκε και πάλι στην Ακαδημίας με σκοπό να συνεχίσει για το υπουργείο Πολιτισμού. Εκεί όμως, μέσα σε χρόνο μηδέν, τα πανό της ΕΣΗΕΑ μαζεύτηκαν και όσοι θεωρούσαν πως έκαναν αγγαρεία, έσπευσαν να απολαύσουν τον καφέ τους σε κάποια κοντινή καφετέρια. Τεχνικοί, φωτορεπόρτερ, δημοσιογράφοι που ξέφυγαν από τις προτροπές των συνδικαλιστών για να το “διαλύσουμε τώρα” και καθαρίστριες κατέληξαν μέσω της Σόλωνος στο Υπουργείο Πολιτισμού, όπου επιτροπή εργαζομένων συναντήθηκε με κυβερνητικούς παράγοντες στους οποίους έθεσαν τα αιτήματά τους.

Το πόσο λανθασμένη επιλογή είναι οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ να πραγματοποιούν μόνοι τους τις απεργιακές τους κινητοποιήσεις, φάνηκε ξεκάθαρα στην 24ωρη απεργία της περασμένης Τρίτης. Για μια ακόμα φορά η ΕΣΗΕΑ περιχαρακώθηκε σε μία εμφανώς λάθος απόφαση και επέλεξε να πραγματοποιήσει μια άνευρη, εν είδει αγγαρείας ή υποχρέωσης που έπρεπε να “βγει”, κινητοποίηση, από το να βρεθεί εκεί που είναι η θέση της. Ανάμεσα, δηλαδή, στους χιλιάδες εργαζόμενους που την Τετάρτη συμμετείχαν στη γενική απεργία.

Αυτή τη φορά, ωστόσο, οι εντυπώσεις κερδήθηκαν όταν οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ ενώθηκαν με τις… ακούραστες καθαρίστριες οι οποίες έδωσαν πάθος, παλμό και συμπαρέσυραν και όλους τους υπόλοιπους…

 Ας τα πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Η συγκέντρωση έξω από τα γραφεία της ΕΣΗΕΑ στην Ακαδημίας ήταν καρμπόν με όλες τις προηγούμενες. Ενδεικτικό της εκ των έσω υποβάθμισης της κινητοποίησης ήταν και το γεγονός πως η πρόεδρος της Ένωσης, Μαρία Αντωνιάδου αν και ήταν στο γραφείο της, επικαλέστηκε υψηλό πυρετό ο οποίος την… “εμπόδισε” να πάρει το ασανσέρ και να κατέβει στο ισόγειο. Ανούσιες ομιλίες σε ξύλινη γλώσσα μακριά από την πραγματικότητα και το τι συμβαίνει καθημερινά μέσα στα μαγαζιά, άφησαν παγερά αδιάφορους τους συγκεντρωμένους.

Φωτεινή εξαίρεση η ομιλία- κάλεσμα της αντιπροσώπου των σχολικών φυλάκων, η οποία ζήτησε από τους απεργούς να δείξουν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους και να πορευτούν τόσο στο Υπουργείο Οικονομικών όσο και εκείνο του Πολιτισμού, προκειμένου να καταδειχθεί πως ο αγώνας ενάντια στις μνημονιακές πολιτικές που εφαρμόζει πρόθυμα η ντόπια εξουσιαστική ελίτ, είναι κοινός και πρέπει να μας βρίσκει ενωμένους.

Η πορεία προς το υπουργείο Οικονομικών ξεκίνησε περίπου στις 13:15 με βήμα νωθρό και σχεδόν χωρίς παλμό. Η ατμόσφαιρα άρχισε να αλλάζει όταν οι απεργοί έφτασαν μπροστά από την Βουλή. Η δυσανάλογη (σε σχέση με τον όγκο της διαδήλωσης που σε εκείνο το σημείο δεν ξεπερνούσε τα 400 άτομα) κινητοποίηση των δυνάμεων καταστολής που είχαν παρατάξει μπροστά από τον φραγμό με τις κλούβες, διπλά “κορδόνια” των ΥΜΕΤ και των ΜΑΤ (των οποίων επικεφαλής ήταν ο γνωστός και μη εξαιρετέος μάρτυρας υπεράσπισης των χρυσαυγιτών Δαρε ί ος Λυκιαρδόπουλος) “αφύπνισε” τον κόσμο που απάντησε με συνθήματα κατά της αστυνομίας (μπάτσοι-tv-νεοναζί, όλα τα καθάρματα δουλεύουνε μαζί/ οι μπάτσοι δεν είναι παιδιά των εργατών, είναι τα σκυλιά των αφεντικών/ το κράτος τους αγωνιστές αποκαλεί αλήτες, αλήτες είναι τα ΜΑΤ και οι ασφαλίτες).

Η πορεία πλέον είχε αποκτήσει παλμό και μέσω της Γεωργίου Α’ (με τις διμοιρίες των ΜΑΤ να τρέχουν από την Όθωνος για να…προλάβουν να “πιάσουν” θέσεις έξω από το Υπουργείο Οικονομικών) και της Ερμού έφτασε στην οδό Νίκης. Εκεί την περίμεναν και πάλι τα “κορδόνια” των ΜΑΤ που για κάποιο ανεξήγητο λόγο δεν επέτρεπαν να ενωθεί η πορεία των εργαζομένων στα ΜΜΕ με την συγκέντρωση των καθαριστριών που ήδη βρισκόταν σε εξέλιξη… τρία μέτρα πιο μακριά!. Έπειτα από ολιγόλεπτες διαπραγματεύσεις αλλά και την πίεση του κόσμου, το “κορδόνι” υποχώρησε άτακτα με αποτέλεσμα 2-3 ματατζήδες να εγκλωβιστούν ανάμεσα στους διαδηλωτές και με απολογητικό σχεδόν ύφος να λένε “εντάξει-εντάξει, σας αφήνουμε να περάσετε”! Όταν οι δυο διαδηλώσεις ενώθηκαν η οδός Νίκης “πλημμύρισε” από το σύνθημα: “η αλληλεγγύη όπλο των εργατών, πόλεμο στον πόλεμο των αφεντικών”!

Λίγες στιγμές αργότερα αποφασίστηκε να πραγματοποιηθεί πορεία προς το υπουργείο Πολιτισμού στην οδό Μπουμπουλίνας. Αρχικά στην κεφαλή της πορείας τέθηκε το πανό της ΕΣΗΕΑ. Με πρωτοβουλία ορισμένων φωτορεπόρτερ και δημοσιογράφων, ωστόσο, αυτό άλλαξε γρήγορα με τις καθαρίστριες να μπαίνουν μπροστά και να μετατρέπουν σε πορεία με παλμό, πάθος και ένταση μια ακόμα επαπειλούμενη… περιφορά επιταφίου. Στη συνέχεια η πορεία μέσω Πανεπιστημίου και Βουκουρεστίου βγήκε και πάλι στην Ακαδημίας με σκοπό να συνεχίσει για το υπουργείο Πολιτισμού. Εκεί όμως, μέσα σε χρόνο μηδέν, τα πανό της ΕΣΗΕΑ μαζεύτηκαν και όσοι θεωρούσαν πως έκαναν αγγαρεία, έσπευσαν να απολαύσουν τον καφέ τους σε κάποια κοντινή καφετέρια. Τεχνικοί, φωτορεπόρτερ, δημοσιογράφοι που ξέφυγαν από τις προτροπές των συνδικαλιστών για να το “διαλύσουμε τώρα” και καθαρίστριες κατέληξαν μέσω της Σόλωνος στο Υπουργείο Πολιτισμού, όπου επιτροπή εργαζομένων συναντήθηκε με κυβερνητικούς παράγοντες στους οποίους έθεσαν τα αιτήματά τους.