Category: Λάβαμε

Μπορεί ένας επιχειρηματίας  που είναι υπόδικος για χρέη περίπου 1,4 εκατ. ευρώ προς το ελληνικό Δημόσιο (ως διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας Metropolis για μη καταβολή ΦΠΑ και Φόρου Μισθωτών Υπηρεσιών),  που εξακολουθεί να διογκώνει τα χρέη του προς αυτό, που είναι πασίγνωστο ότι έχει φεσώσει ολόκληρη την αγορά, που είναι γνωστό ότι δεν έχει δώσει ούτε ένα ευρώ σε εμάς, τους απολυμένους των καταστημάτων Metropolis, από τους μισθούς και τις αποζημιώσεις που μας χρωστάει (περισσότερα από 600 χιλιάδες ευρώ) – λόγος για τον οποίο έχει καταδικαστεί πρωτόδικα σε ποινή φυλάκισης 27 μηνών – να συνεχίζει και να επεκτείνει ακάθεκτος την επιχειρηματική του δραστηριότητα;

Όταν πρόκειται για τον Ανδρέα Κουρή του ομίλου MADκαι των Metropolis, φυσικά και μπορεί! Λόγος για τον οποίο δεν αισθανθήκαμε την παραμικρή έκπληξη (παρά μόνο συναισθήματα οργής) όταν πληροφορηθήκαμε ότι ο Ανδρέας Κουρής διοργανώνει μια καινούρια φιέστα, το 9ήμερο φεστιβάλ Mad North Stage Festival, αυτή τη φορά στα πλαίσια και εντός της Διεθνούς Εκθεσης Θεσσαλονίκης.

Έτσι, μετά την ανάληψη της διοργάνωσης της Eurovision με απευθείας ανάθεση και με εντελώς αδιαφανείς διαδικασίες από το ΔΣ της δημόσιας ΕΡΤ, λίγο πριν από το λουκέτο που έβαλε η κυβέρνηση,  ο Ανδρέας Κουρής εμφανίστηκε (η αλήθεια είναι με χαμηλωμένο το κεφάλι) σε κοινή συνέντευξη Τύπου δίπλα στον υπουργό Μακεδονίας-Θράκης, Ευάγγελο Καράογλου, για να διαφημίσει τη νέα μπίζνα του που, για δεύτερη φορά, στήνει με την αρωγή κυβερνητικών αξιωματούχων.

Δε θα σταθούμε στις φανφάρες για τη «συμμετοχή μεγάλων ονομάτων της ελληνικής μουσικής σκηνής» (τα ξεφτισμένα, πλέον, σύμβολα της ελληνικής μουσικής βιομηχανίας θα λέγαμε εμείς), ούτε ότι «το μουσικό  κανάλι  MAD φιλοδοξεί να καταστήσει τη ΔΕΘ και τη Θεσσαλονίκη μουσικό προορισμό», όπως ανέφερε στη συνέντευξη ο Ανδρέας Κουρής (σε ελεύθερη μετάφραση «γιατί να τα τσεπώνω μόνο στην Αθήνα, στην Κύπρο και στη Βουλγαρία, κι έχω αφήσει τη Θεσσαλονίκη;», θα λέγαμε εμείς).

Μας είναι αδύνατον να προσπεράσουμε το γεγονός ότι επιχειρηματίες όπως ο Ανδρέας Κουρής, όχι μόνο εξακολουθούν να πλουτίζουν ανενόχλητοι κλέβοντας το Δημόσιο και ληστεύοντας τους εργαζόμενους που απασχολούν, παρακρατώντας με το «έτσι θέλω» τις οφειλές που έχουν προς αυτούς.  Και ότι, έχοντας στηριχτεί στο έπακρο στις σχέσεις της διαπλοκής (αυτές που τόσο καυχάται ότι θα τερματίσει η τωρινή και η κάθε κυβέρνηση),  ο Ανδρέας Κουρής αρχίζει και κλείνει δουλειές και με το Δημόσιο. Απ’  ότι φαίνεται οι παλιές, καλές σχέσεις του Ανδρέα Κουρή με τον σημερινό πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά αρχίζουν να αποδίδουν καρπούς.

Έτσι, με τη σιγουριά που απορρέει από τις πλάτες που τον στηρίζουν, ο Ανδρέας Κουρής εξακολουθεί να επεκτείνει τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες και να προχωράει σε νέες. Από τότε που συνέθλιψε την αλυσίδα καταστημάτων Metropolis και μας πέταξε στο δρόμο, αυτός ο…  έντιμος επιχειρηματίας διοργάνωσε με τα χρωστούμενα που έχει τσεπώσει τα Βραβεία MAD, τη Eurovision, το MADWALK, και πάλι τα Βραβεία MAD και τώρα το Mad North Stage Festival, ώστε να διογκώσει κι άλλο την περιουσία του.

Κατά τα λοιπά, μέσα στο καλοκαίρι που πέρασε ο Ανδρέας Κουρής την κοπάνησε από το Διοικητικό Συμβούλιο της εταιρείας ΜΕΤΡΟΠΟΛΙΣ, όπου κατείχε τη θέση του Προέδρου και Διευθύνοντος Συμβούλου. Τη θέση του στο νέο ΔΣ της εταιρείας πήρε ένας έλληνας υπήκοος, ενώ μέλη τοποθετήθηκαν δύο υπήκοοι Ρουμανίας (Φ.Ε.Κ. Αρ. Φύλλου 3682, 20/6/2013). Με ότι μπορεί να σημαίνουν αυτές οι κινήσεις…

Κι επειδή καλοκαίρι ήταν, τι να κάνει ένας δύσμοιρος επιχειρηματίας σαν τον Ανδρέα Κουρή που έχει πετάξει απλήρωτο τόσο κόσμο στο δρόμο, αναγκάζοντάς τον να ζει σε συνθήκες φτώχειας; Συνέχισε τα πανάκριβα extreme sports και τον Δεκαπενταύγουστο πετάχτηκε μέχρι τη Σύμη για να χαλαρώσει από τις σκοτούρες της έντονης επιχειρηματικής δραστηριότητας.

Πρόσφατα, δεκάδες άνθρωποι απολύθηκαν από τον ΔΟΛ. Δημοσιεύουμε τις ανοιχτές επιστολές δύο εξ αυτών, του Παύλου Κορκουλόπουλου και του Γιάννη Ανδρουλιδάκη.

“ΜΥΡΙΣΕ ΤΟ ΣΦΑΓΕΙΟ ΜΑΣ…ΨΥΧΑΡΗ
Δευτέρα,2 Σεπτεμβρίου,πέντε η ώρα το απόγευμα.Ετοιμάζομαι για βόλτα με το γιο μου στη γειτονιά κι εκεί,στα κάγκελα της εξώπορτας,στέκεται τσαλακωμένη η κοινοποίηση της λύτρωσης,η απόλυσή μου.

Σε μέρα απεργίας τα αφεντικά μου απέδειξαν για μια ακόμα φορά γιατί σιχαίνομαι τόσο την προσφώνηση αυτή.Ας είναι όμως,εύχομαι με την αποχώρησή μου να διασωθεί ο τετραπλάσιος μισθός του προϊσταμένου μου.Αυτού που προσκυνάνε κάθε πρωί οι κανίβαλοι…συγγνώμη,οι “συνάδελφοί” μου.

Το παιχνίδι στο ΔΟΛ ήταν προδιαγεγραμμένο από το 2010.Τότε που οι εκλεκτοί συγκάτοικοι της Μιχαλακοπούλου,με δημοσιογραφική ιδιότητα,αποφάσισαν στην μαζική τους πλειοψηφία να διαχωρίσουν τη θέση τους από τους πληβείους του λογιστηρίου,της τεχνικής υποστήριξης,του τηλεφωνείου και των υπολοίπων υποτιμητικών αντικειμένων.Ας είναι όμως, φτάνει που δεν διαταράχτηκε το πρόγραμμα leasing των Audi.

Ενάμιση χρόνο αργότερα και παρά τη δραματική μείωση προσωπικού,το κλείσιμο μιας εφημερίδας και ενός εκδοτικού οίκου,η νέα έμπνευση άκουγε στο όνομα «Ατομικές Συμβάσεις».Για την υπογραφή τους υπερθεμάτιζαν τότε σχεδόν όλοι οι σημερινοί εκπρόσωποι εργαζομένων του μαγαζιού προτείνοντας παράλληλα και ίδρυση επιχειρησιακού σωματείου.Θα μας έσωζαν,θα μας γλύτωναν,μα πόσο κοντόφθαλμοι είμασταν τότε οι γραφικοί που δεν υπογράψαμε.Ας είναι όμως,έτσι κατάφερε να εξασφαλίσει τα bonus του ο επιτυχημένος Οικ.Διευθυντής του Οργανισμού για τις όλο και χειρότερες χρήσεις που εμφανίζει κάθε έτος.

Τι κι αν όλη η κοινωνία κράζει το προϊόν που παράγει ο ΔΟΛ τα τελευταία χρόνια,τι κι αν πρωτοσέλιδα με πραξικοπήματα και ψευδοεπισκέψεις Ερντογάν πέρασαν στο ντούκου, υπαίτιοι για την πτώση ήταν πάντα οι εργαζόμενοι κι όχι τα μεγαλοστελέχη.Είναι γνωστό εξάλλου ότι στη Μιχαλακοπούλου οι αποφάσεις λαμβάνονται από κοινού (not).

Μ’αυτά και μ’αυτά φτάσαμε στο σήμερα.Κάναμε και προσλήψεις το 2013.Ναι αμέ,μια στελεχάρα που αμείβεται όσο καμιά τριανταριά λούμπεν υφιστάμενοί του.Ε,και καταλάβατε πως πάει το παραμύθι,για να σωθεί ο μισθός αυτού και των διευθυντάδων του και για να έχουν αυτοί Audi και βενζίνες και κινητά και ταξίδια και σούπερ μάρκετ και να χλευάζουν όπως πρέπει τους υποτακτικούς τους ώστε να μην τους μπαίνουν περίεργες ιδέες,ήρθε η στιγμή να πέσουν μερικές ακόμα δεκάδες κεφάλια.

Μόνο που,καημένε συνάδελφε-κανίβαλε,τώρα που τελειώνουν τα ορθωμένα ο πέλεκυς θα πέσει και στο δικό σου το σκυμμένο.

Κι επειδή έχει πολυφορεθεί ο Μπρεχτ αυτό τον καιρό εγώ θα σας αποχαιρετήσω με την Emma Goldman που έλεγε ότι «Χρειάζεται λιγότερος πνευματικός κόπος για να καταδικάσεις από το να σκεφτείς». 

ΥΓ1 Ευχαριστώ τους ελάχιστους συντρόφους που μέσα σε τέτοιες συνθήκες τα τελευταία χρόνια σταθήκαμε πλάι πλάι δείχνοντας στην πράξη τι σημαίνει αξιοπρέπεια και αλληλεγγύη,γιατί αυτές παίρνουν διαφορετική αξία όταν οι καιροί είναι δύσκολοι.

ΥΓ2 Ευχαριστώ και όσους έπαψαν να μου λένε καλημέρα γιατί και πριν σιχαινόμουν που τους απαντούσα αλλά και μετά ατσάλωσαν περισσότερο τη θέλησή μου.

Παύλος Κουρκουλόπουλος (απελεύθερος)”

“…Ξημερώνει Δευτέρα. Δεν θα πάω για δουλειά…

Την Παρασκευή, κατά τις 11 το πρωί, δέχθηκα το τηλεφώνημα που περίμενα εδώ και καιρό από τον διευθυντή στην εφημερίδα. Με κάλεσε στο γραφείο του, όπου μου είπε ότι «βρίσκεται στη δυσάρεστη θέση».

Δε μου είπε σε ποια δυσάρεστη θέση βρίσκεται κι εγώ δεν μπήκα στον κόπο να τον βγάλω από αυτήν επισημαίνοντάς του εγώ σε ποια δυσάρεστη θέση βρίσκεται. Έπειτα μου είπε ότι αυτός δεν ήθελε καθόλου να φύγω από την εφημερίδα και ότι λυπάται πολύ.

Τον παρηγόρησα άκεφα για το κακό που τον βρήκε και εκείνος μου σημείωσε ότι ποτέ δεν ξέρουμε τι μπορεί να γίνει στο μέλλον. Συμφώνησα μαζί του ότι το μέλλον είναι για όλους άδηλο, του είπα ότι δεν υπογράφω την απόλυση και έφυγα από το γραφείο του με την ψευτοπερηφάνια εκείνου που είπε την καλύτερη ατάκα σε μια αμήχανη κουβέντα.

Στο δικό μου γραφείο δεν πήγα. Δεν είχα προσωπικά αντικείμενα να μαζέψω, τα μάζεψα όλα τον Ιούνιο όταν μας ενημέρωσαν ότι επίκειται αναδιάρθρωση τμημάτων για μείωση του κόστους –δεν ήξερα πού θα με έβρισκε η «αναδιάρθρωση» ούτε αν θα έχει μείνει κανείς πια να μαζέψει τα πράγματά μου, όπως είχαμε μαζέψει εμείς του Θοδωρή.

Πήρα την κόρη μου και της είπα ότι θα τηρήσω την υπόσχεσή μου να μην πηγαίνω κάθε απόγευμα στη δουλειά. Στο γιο μου δε χρειάστηκε να πω κάτι, δεν καταλαβαίνει ακόμα: απλά του επιβεβαίωσα ότι για τα γενέθλιά του θα του πάρω έναν εκσκαφέα ή ένα ποδήλατο και βγήκα για τσιγάρο.

Στο τσιγάρο άρχισαν να φτάνουν και τα επόμενα ονόματα της λίστας: Ο Κώστας… Η Άννα… Η Ηρώ…Ο Γιώργος… Η Πέννυ που την ενοχλούσε συνέχεια ο καπνός από το τσιγάρο μου και μου φώναζε να το σβήσω- ειρωνεία, κανείς από τους δύο δεν θα βρει την ησυχία του από την απόλυση του άλλου.

Τα τελευταία τρία χρόνια, οι αναδιαρθρώσεις στον ΔΟΛ μοιάζουν με πολεμικά ανακοινωθέντα από το Ιράκ.
«Σήμερα Παρασκευή χάσαμε 32 καλούς στρατιώτες». Από τον Σεπτέμβριο του 2010 είμαστε πάνω από 350 που πέσαμε. Άλλοι βρήκαν δουλειά, άλλοι παλεύουν ακόμα, μερικοί δουλεύουν απλήρωτοι, ο Κώστας πέθανε γιατί έσκασε το ανεύρυσμα…

Στην αρχή έδιωξαν τους διοικητικούς –πολλές δεκάδες διοικητικούς. Οι διοικητικοί είναι η πλέμπα των εφημερίδων, δεν βλέπουν το όνομά τους τυπωμένο πουθενά ούτε κι ελπίζουν να το δουν ποτέ, δε μιλάνε με υπουργούς, μεγαλογιατρούς και πρυτάνεις, δε μπορούν να καμαρώσουν στη μάνα τους.

Το σωματείο έκανε απεργία και τότε είδαμε για πρώτη φορά πόσο αποφασισμένα είναι τα αφεντικά στην κρίση. Μας τραμπούκισαν, μας έβγαλαν πιστόλια κι έπειτα μας έβγαλαν και μια κάλπη για να καταδικάσουμε την απεργία αλλιώς θα έκλεινε η καθημερινή έκδοση και θα απολυόταν κόσμος.

Και πήγαμε στην κάλπη και καταδικάσαμε την απεργία, όχι όλοι μας, αλλά οι περισσότεροι. Και έπειτα, ωστόσο, η καθημερινή έκδοση έκλεισε. Κι ο κόσμος απολύθηκε. 35 συνάδελφοι, που μια στιγμή ενωθήκαμε και τους φέραμε πίσω κι ύστερα τους έδιωξαν πάλι μια Παρασκευή μεσημέρι, μόλις έκλεισαν το κυριακάτικο φύλλο. Όχι πλέμπα πια. Δημοσιογράφους. Ναι, ύστερα έδιωξαν κι εμάς.

Οι δημοσιογράφοι είναι περίεργα ζώα. Σαν τους ξιπασμένους μπάτλερ, νομίζουν ότι έχουν κάτι από την ευγένεια των κυρίων τους, ότι αποκτούν κάτι από την αύρα εκείνων στους οποίους σερβίρουν το Ντραμπουί.

Δεν αισθάνονται εργαζόμενοι, αισθάνονται κουκλοπαίχτες που κινούν νήματα. Αρέσκονται να υποτιμούν τον λογαριασμό τους, δεν είναι δα και ο μικρότερος, δεν νιώθουν εργαζόμενοι, αγαπάνε λένε αυτό που κάνουν, δεν είναι λειτούργημα είναι κάτι πιο έξυπνο.
Συχνά βέβαια, καταλήγουν αλκοολικοί, φυλάνε μποτίλιες και αντικαταθλιπτικά στα γραφεία τους, πεθαίνουν από εμφράγματα από το καθισιό, την τρυφηλότητα, το κακό ωράριο και το άγχος της κακομοιριάς και του υπηρέτη, αλλά δε νιώθουν εργαζόμενοι –αυτοί ξέρουν, οι άλλοι δεν ξέρουν. Δεν ασχολούνται με τις παραγωγικές σχέσεις, αυτό είναι μπανάλ, νομίζουν πως ο κόσμος είναι ένας διαγωνισμός δύναμης κι επιρροής που υπάρχει από μόνη της.

Στο μεταξύ, το ποσοστό της υπεραξίας τους χάνεται στο σύμπαν αγνοημένο από όλους, σαν τα χτυπήματα τηλεφώνου σε ένα άδειο σπίτι. Πιστέψτε με, οι δημοσιογράφοι είμαστε πιο νάρκισσοι από τις μπαλαρίνες και σίγουρα πιο αφελείς από τους ανειδίκευτους εργάτες.
Η ιδέα ότι ο κόσμος είναι κάτι άλλο από αυτό που λέμε εμείς, δεν μας περνάει από το μυαλό και καμιά φορά τη βρίσκουμε να υπογράφουμε ατομικές συμβάσεις με μειώσεις, γραμμένες σε διατυπώσεις που αποδεικνύουν την ανωτερότητα του είδους μας. Έπειτα, μόλις μας πάρουν ένα ακόμα κομμάτι από το μισθό που τους δουλέψαμε, συζητάμε σοβαρά – σοβαρά για το «ντηλ».

Την Παρασκευή με τις απολύσεις, είδα ξανά μερικούς από εμάς να έχουν έναν αέρα της τάξης μας. Τα παιδιά του in.gr μαζεύτηκαν στις σκάλες και συζητούσαν τι θα κάνουν: συζητούσαν με αυτό το είδος της αλληλεγγύης που σε κάνει να πιστεύεις, κόντρα στις προκαταλήψεις, ότι οι εργάτες δε μπορούν μόνο να κάνουν τον κόσμο πιο δίκαιο, μπορούν να τον κάνουν και πιο όμορφο.

Ο φωτογράφος από τον 4ο, ο πιο ήσυχος άνθρωπος που γνώρισα ποτέ στη ζωή μου, που ήρθε συστημένος από το Μάριο να με βρει για να μου πει πως ούτε εκείνος υπέγραψε την ατομική σύμβαση και ήθελε να είναι σε επαφή μαζί μας, με την ηρεμία του ινδιάνου από τη Φωλιά του Κούκου, μου έλεγε πώς δεν έχει γυναίκα και παιδιά και θα τα καταφέρει για λίγο.

Η Ηρώ με αγκάλιασε: τόσα χρόνια στη δουλειά, τσακωνόταν με όλους μα δεν κάρφωσε ποτέ κανέναν. Σε αντάλλαγμα δεν την έβαλαν ποτέ στο μισθολόγιο: έζησε και πέθανε μπλοκάκι κι ένας Θεός ξέρει με ποιους όρους την απολύσανε.

Η κοπέλα από τα βίντεο, η Στεφανία, είχε βουρκώσει κι όταν μας είδε όλους μαζί κατάπιε τα δάκρυά της και χαμογέλασε. Γύρισε πριν λίγους μήνες στη δουλειά από άδεια λοχείας. Μου είπαν μετά πως κι ο άνδρας της είναι άνεργος χρόνια, ότι τους ζήτησε κλαίγοντας να την κρατήσουν με λιγότερα και της το αρνήθηκαν –εύχομαι να στουκάρουν το καινούριο τους αμάξι σε κολώνα της ιδιωτικοποιημένης ΔΕΗ και να ζήσουν για να δουν τα μεγάλα βαθουλώματα στις πόρτες του.

Είμαι βέβαιος πως δεν έκλαιγε για την απόλυση, έκλαιγε γιατί κατηγορούσε τον εαυτό της που τους το ζήτησε. Αν την ξαναδώ, θα της πω να μην το σκέφτεται: έτσι κι αλλιώς είμαστε πάντα στην ανάγκη τους.

Πάει καιρός που ‘χα να νιώσω εκεί μέσα πως ήμουν ανάμεσα σε ανθρώπους της τάξης μου, αυτούς που δουλεύουν για να ζήσουν και νικούν τον φόβο με την αξιοπρέπεια. Ήμασταν 21, πριν από τρία χρόνια, που σηκώσαμε τα χέρια μας, μπροστά στους διευθυντές και ψηφίσαμε ξανά την απεργία κι ας κλείσει η εφημερίδα και τα κρατήσαμε σηκωμένα ώρα, γιατί δεν ξέραμε πότε θα έρθει ξανά η στιγμή να νιώσουμε πάλι τόσο περήφανοι.

Από την Παρασκευή, μόνο τρεις από αυτούς είναι ακόμα στην εφημερίδα. Οι υπόλοιποι απολυθήκαμε μήνα το μήνα, ο ένας μετά τον άλλον ή σπρωχτήκανε στην έξοδο.

Ο Δημήτρης ο Ζακχαίος. Ο Θοδωρής ο Βαρβάρης. Η Μαρινίκη η Αλεβιζοπούλου. Ο Τάσος ο Αναστασιάδης. Και οι υπόλοιποι. Στάθηκαν απέναντι στον Πρετεντέρη και τον Παντελή Καψή, που λίγες μέρες πριν κλαψούριζε ότι αν δεν κόψει τους μισθούς δεν θα ‘χει να σπουδάσει το παιδί του κι έπειτα πήρε εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ αποζημίωση για να γίνει υπουργός και να απολύσει όλη την ΕΡΤ.
Και τους θύμισαν τον βασικό νόμο της συνείδησης στον καπιταλιστικό κόσμο: το να καταλαβαίνεις πως είσαι εργάτης είναι η προϋπόθεση για να μην είσαι δούλος. Με καμάρι τρυπώνω στη λίστα τους.

Και δεν είναι μόνο αυτοί. Είναι όλοι εκείνοι που σε κοιτάζουν συνωμοτικά την ώρα που ουρλιάζει ο προϊστάμενος. Αυτοί που δε γελάσανε στο κρύο αστείο του διευθυντή. Εκείνοι που πήγαν να υπογράψουν τις ατομικές συμβάσεις λίγα λεπτά πριν τελειώσει η προθεσμία –κι ας το ‘χαν αποφασίσει μέρες πριν- για να ανησυχήσει ο οικονομικός διευθυντής.

Είναι οι άλλοι που δε μιλούν στις συνελεύσεις και σε αγαπάνε γιατί όταν μιλάς εσύ είναι το ίδιο –γιατί είστε το ίδιο. Είναι ο Κωστής, που αφού πέρασε ώρες πολλές με εμάς τους απολυμένους χωρίς να μας πει τίποτα, πήγε και άφησε ένα χαρτί και ζήτησε να συμπεριληφθεί στις απολύσεις, γιατί δε θέλει να ξαναπατήσει το πόδι του εκεί.

Είναι μια πελώρια δύναμη, σαρκαστική, κρυφή, πανίσχυρη, που όταν ενωθεί θα καταστρέψει έναν κόσμο που πάσχει από έλλειψη δικαιοσύνης κι από έλλειψη χιούμορ. Μα δεν έχει ενωθεί ακόμη.

Ξημερώνει Δευτέρα. Δεν θα πάω για δουλειά. Στις 12 έχουμε συνέλευση –δεν περιμένω πολλά. Οι πιο πολλοί ανάμεσά μας, φοβήθηκαν νωρίς, πάει καιρός που στις συνελεύσεις μας είμαστε οι λιγότεροι. Ολοένα και λιγότεροι. Αυτοί που απολύουν έχουν βρει έναν αλγόριθμο για να μειώνεται σταθερά το ιξώδες της γενναιότητας.
Στις 3 θα είμαστε έξω από τον ΔΟΛ. Για 6 χρόνια κάθε μέρα, σήμερα ίσως τελευταία φορά. Θα είμαστε. Δεν ξέρω πόσοι, ξέρω ποιοι: οι πιο όμορφοι ανάμεσά μας, αυτοί που πουλάμε τη δουλειά μας για να ζήσουμε. Λίγο αδύναμοι και καμία φορά λίγο περίγελοι.
Μα γράφει ο Μπρεχτ:

«Όταν για την αδυναμία μας μάς περιγελούν
Δεν πρέπει πια να χάνουμε καιρό
Πρέπει έτσι να το φροντίσουμε
Που όλοι οι αδύναμοι να βαδίσουμε μαζί
Και τότε κανείς πια δεν τολμά να μας περιγελάει»

Με λένε Γιάννη Ανδρουλιδάκη, είμαι δημοσιογράφος και κοστίζω περίπου 1.500 ευρώ το μήνα μαζί με την ασφάλιση. Πριν δυο χρόνια φώναζα σε μια συνέλευση του Βήματος: «Κατεβήκαμε κάτω 140, θα ανεβούμε πάλι 140, ούτε ένας λιγότερος». Νομίζω πια, θα έχουν μείνει 70. Εγώ είμαι πάλι στη γύρα και σας πουλάω την εργατική μου δύναμη. Αλλά να ξέρετε ότι κάποτε, σύντομα, αυτό θα πάψει να γίνεται και τα δάκρυα της Στεφανίας θα τα πληρώσετε.

Γιατί, ξέχασα να σας το πω: Εμείς θα νικήσουμε.”

Πρόσφατα, δεκάδες άνθρωποι απολύθηκαν από τον ΔΟΛ. Δημοσιεύουμε τις ανοιχτές επιστολές δύο εξ αυτών, του Παύλου Κορκουλόπουλου και του Γιάννη Ανδρουλιδάκη.

“ΜΥΡΙΣΕ ΤΟ ΣΦΑΓΕΙΟ ΜΑΣ…ΨΥΧΑΡΗ
Δευτέρα,2 Σεπτεμβρίου,πέντε η ώρα το απόγευμα.Ετοιμάζομαι για βόλτα με το γιο μου στη γειτονιά κι εκεί,στα κάγκελα της εξώπορτας,στέκεται τσαλακωμένη η κοινοποίηση της λύτρωσης,η απόλυσή μου.

Σε μέρα απεργίας τα αφεντικά μου απέδειξαν για μια ακόμα φορά γιατί σιχαίνομαι τόσο την προσφώνηση αυτή.Ας είναι όμως,εύχομαι με την αποχώρησή μου να διασωθεί ο τετραπλάσιος μισθός του προϊσταμένου μου.Αυτού που προσκυνάνε κάθε πρωί οι κανίβαλοι…συγγνώμη,οι “συνάδελφοί” μου.

Το παιχνίδι στο ΔΟΛ ήταν προδιαγεγραμμένο από το 2010.Τότε που οι εκλεκτοί συγκάτοικοι της Μιχαλακοπούλου,με δημοσιογραφική ιδιότητα,αποφάσισαν στην μαζική τους πλειοψηφία να διαχωρίσουν τη θέση τους από τους πληβείους του λογιστηρίου,της τεχνικής υποστήριξης,του τηλεφωνείου και των υπολοίπων υποτιμητικών αντικειμένων.Ας είναι όμως, φτάνει που δεν διαταράχτηκε το πρόγραμμα leasing των Audi.

Ενάμιση χρόνο αργότερα και παρά τη δραματική μείωση προσωπικού,το κλείσιμο μιας εφημερίδας και ενός εκδοτικού οίκου,η νέα έμπνευση άκουγε στο όνομα «Ατομικές Συμβάσεις».Για την υπογραφή τους υπερθεμάτιζαν τότε σχεδόν όλοι οι σημερινοί εκπρόσωποι εργαζομένων του μαγαζιού προτείνοντας παράλληλα και ίδρυση επιχειρησιακού σωματείου.Θα μας έσωζαν,θα μας γλύτωναν,μα πόσο κοντόφθαλμοι είμασταν τότε οι γραφικοί που δεν υπογράψαμε.Ας είναι όμως,έτσι κατάφερε να εξασφαλίσει τα bonus του ο επιτυχημένος Οικ.Διευθυντής του Οργανισμού για τις όλο και χειρότερες χρήσεις που εμφανίζει κάθε έτος.

Τι κι αν όλη η κοινωνία κράζει το προϊόν που παράγει ο ΔΟΛ τα τελευταία χρόνια,τι κι αν πρωτοσέλιδα με πραξικοπήματα και ψευδοεπισκέψεις Ερντογάν πέρασαν στο ντούκου, υπαίτιοι για την πτώση ήταν πάντα οι εργαζόμενοι κι όχι τα μεγαλοστελέχη.Είναι γνωστό εξάλλου ότι στη Μιχαλακοπούλου οι αποφάσεις λαμβάνονται από κοινού (not).

Μ’αυτά και μ’αυτά φτάσαμε στο σήμερα.Κάναμε και προσλήψεις το 2013.Ναι αμέ,μια στελεχάρα που αμείβεται όσο καμιά τριανταριά λούμπεν υφιστάμενοί του.Ε,και καταλάβατε πως πάει το παραμύθι,για να σωθεί ο μισθός αυτού και των διευθυντάδων του και για να έχουν αυτοί Audi και βενζίνες και κινητά και ταξίδια και σούπερ μάρκετ και να χλευάζουν όπως πρέπει τους υποτακτικούς τους ώστε να μην τους μπαίνουν περίεργες ιδέες,ήρθε η στιγμή να πέσουν μερικές ακόμα δεκάδες κεφάλια.

Μόνο που,καημένε συνάδελφε-κανίβαλε,τώρα που τελειώνουν τα ορθωμένα ο πέλεκυς θα πέσει και στο δικό σου το σκυμμένο.

Κι επειδή έχει πολυφορεθεί ο Μπρεχτ αυτό τον καιρό εγώ θα σας αποχαιρετήσω με την Emma Goldman που έλεγε ότι «Χρειάζεται λιγότερος πνευματικός κόπος για να καταδικάσεις από το να σκεφτείς». 

ΥΓ1 Ευχαριστώ τους ελάχιστους συντρόφους που μέσα σε τέτοιες συνθήκες τα τελευταία χρόνια σταθήκαμε πλάι πλάι δείχνοντας στην πράξη τι σημαίνει αξιοπρέπεια και αλληλεγγύη,γιατί αυτές παίρνουν διαφορετική αξία όταν οι καιροί είναι δύσκολοι.

ΥΓ2 Ευχαριστώ και όσους έπαψαν να μου λένε καλημέρα γιατί και πριν σιχαινόμουν που τους απαντούσα αλλά και μετά ατσάλωσαν περισσότερο τη θέλησή μου.

Παύλος Κουρκουλόπουλος (απελεύθερος)”

“…Ξημερώνει Δευτέρα. Δεν θα πάω για δουλειά…

Την Παρασκευή, κατά τις 11 το πρωί, δέχθηκα το τηλεφώνημα που περίμενα εδώ και καιρό από τον διευθυντή στην εφημερίδα. Με κάλεσε στο γραφείο του, όπου μου είπε ότι «βρίσκεται στη δυσάρεστη θέση».

Δε μου είπε σε ποια δυσάρεστη θέση βρίσκεται κι εγώ δεν μπήκα στον κόπο να τον βγάλω από αυτήν επισημαίνοντάς του εγώ σε ποια δυσάρεστη θέση βρίσκεται. Έπειτα μου είπε ότι αυτός δεν ήθελε καθόλου να φύγω από την εφημερίδα και ότι λυπάται πολύ.

Τον παρηγόρησα άκεφα για το κακό που τον βρήκε και εκείνος μου σημείωσε ότι ποτέ δεν ξέρουμε τι μπορεί να γίνει στο μέλλον. Συμφώνησα μαζί του ότι το μέλλον είναι για όλους άδηλο, του είπα ότι δεν υπογράφω την απόλυση και έφυγα από το γραφείο του με την ψευτοπερηφάνια εκείνου που είπε την καλύτερη ατάκα σε μια αμήχανη κουβέντα.

Στο δικό μου γραφείο δεν πήγα. Δεν είχα προσωπικά αντικείμενα να μαζέψω, τα μάζεψα όλα τον Ιούνιο όταν μας ενημέρωσαν ότι επίκειται αναδιάρθρωση τμημάτων για μείωση του κόστους –δεν ήξερα πού θα με έβρισκε η «αναδιάρθρωση» ούτε αν θα έχει μείνει κανείς πια να μαζέψει τα πράγματά μου, όπως είχαμε μαζέψει εμείς του Θοδωρή.

Πήρα την κόρη μου και της είπα ότι θα τηρήσω την υπόσχεσή μου να μην πηγαίνω κάθε απόγευμα στη δουλειά. Στο γιο μου δε χρειάστηκε να πω κάτι, δεν καταλαβαίνει ακόμα: απλά του επιβεβαίωσα ότι για τα γενέθλιά του θα του πάρω έναν εκσκαφέα ή ένα ποδήλατο και βγήκα για τσιγάρο.

Στο τσιγάρο άρχισαν να φτάνουν και τα επόμενα ονόματα της λίστας: Ο Κώστας… Η Άννα… Η Ηρώ…Ο Γιώργος… Η Πέννυ που την ενοχλούσε συνέχεια ο καπνός από το τσιγάρο μου και μου φώναζε να το σβήσω- ειρωνεία, κανείς από τους δύο δεν θα βρει την ησυχία του από την απόλυση του άλλου.

Τα τελευταία τρία χρόνια, οι αναδιαρθρώσεις στον ΔΟΛ μοιάζουν με πολεμικά ανακοινωθέντα από το Ιράκ.
«Σήμερα Παρασκευή χάσαμε 32 καλούς στρατιώτες». Από τον Σεπτέμβριο του 2010 είμαστε πάνω από 350 που πέσαμε. Άλλοι βρήκαν δουλειά, άλλοι παλεύουν ακόμα, μερικοί δουλεύουν απλήρωτοι, ο Κώστας πέθανε γιατί έσκασε το ανεύρυσμα…

Στην αρχή έδιωξαν τους διοικητικούς –πολλές δεκάδες διοικητικούς. Οι διοικητικοί είναι η πλέμπα των εφημερίδων, δεν βλέπουν το όνομά τους τυπωμένο πουθενά ούτε κι ελπίζουν να το δουν ποτέ, δε μιλάνε με υπουργούς, μεγαλογιατρούς και πρυτάνεις, δε μπορούν να καμαρώσουν στη μάνα τους.

Το σωματείο έκανε απεργία και τότε είδαμε για πρώτη φορά πόσο αποφασισμένα είναι τα αφεντικά στην κρίση. Μας τραμπούκισαν, μας έβγαλαν πιστόλια κι έπειτα μας έβγαλαν και μια κάλπη για να καταδικάσουμε την απεργία αλλιώς θα έκλεινε η καθημερινή έκδοση και θα απολυόταν κόσμος.

Και πήγαμε στην κάλπη και καταδικάσαμε την απεργία, όχι όλοι μας, αλλά οι περισσότεροι. Και έπειτα, ωστόσο, η καθημερινή έκδοση έκλεισε. Κι ο κόσμος απολύθηκε. 35 συνάδελφοι, που μια στιγμή ενωθήκαμε και τους φέραμε πίσω κι ύστερα τους έδιωξαν πάλι μια Παρασκευή μεσημέρι, μόλις έκλεισαν το κυριακάτικο φύλλο. Όχι πλέμπα πια. Δημοσιογράφους. Ναι, ύστερα έδιωξαν κι εμάς.

Οι δημοσιογράφοι είναι περίεργα ζώα. Σαν τους ξιπασμένους μπάτλερ, νομίζουν ότι έχουν κάτι από την ευγένεια των κυρίων τους, ότι αποκτούν κάτι από την αύρα εκείνων στους οποίους σερβίρουν το Ντραμπουί.

Δεν αισθάνονται εργαζόμενοι, αισθάνονται κουκλοπαίχτες που κινούν νήματα. Αρέσκονται να υποτιμούν τον λογαριασμό τους, δεν είναι δα και ο μικρότερος, δεν νιώθουν εργαζόμενοι, αγαπάνε λένε αυτό που κάνουν, δεν είναι λειτούργημα είναι κάτι πιο έξυπνο.
Συχνά βέβαια, καταλήγουν αλκοολικοί, φυλάνε μποτίλιες και αντικαταθλιπτικά στα γραφεία τους, πεθαίνουν από εμφράγματα από το καθισιό, την τρυφηλότητα, το κακό ωράριο και το άγχος της κακομοιριάς και του υπηρέτη, αλλά δε νιώθουν εργαζόμενοι –αυτοί ξέρουν, οι άλλοι δεν ξέρουν. Δεν ασχολούνται με τις παραγωγικές σχέσεις, αυτό είναι μπανάλ, νομίζουν πως ο κόσμος είναι ένας διαγωνισμός δύναμης κι επιρροής που υπάρχει από μόνη της.

Στο μεταξύ, το ποσοστό της υπεραξίας τους χάνεται στο σύμπαν αγνοημένο από όλους, σαν τα χτυπήματα τηλεφώνου σε ένα άδειο σπίτι. Πιστέψτε με, οι δημοσιογράφοι είμαστε πιο νάρκισσοι από τις μπαλαρίνες και σίγουρα πιο αφελείς από τους ανειδίκευτους εργάτες.
Η ιδέα ότι ο κόσμος είναι κάτι άλλο από αυτό που λέμε εμείς, δεν μας περνάει από το μυαλό και καμιά φορά τη βρίσκουμε να υπογράφουμε ατομικές συμβάσεις με μειώσεις, γραμμένες σε διατυπώσεις που αποδεικνύουν την ανωτερότητα του είδους μας. Έπειτα, μόλις μας πάρουν ένα ακόμα κομμάτι από το μισθό που τους δουλέψαμε, συζητάμε σοβαρά – σοβαρά για το «ντηλ».

Την Παρασκευή με τις απολύσεις, είδα ξανά μερικούς από εμάς να έχουν έναν αέρα της τάξης μας. Τα παιδιά του in.gr μαζεύτηκαν στις σκάλες και συζητούσαν τι θα κάνουν: συζητούσαν με αυτό το είδος της αλληλεγγύης που σε κάνει να πιστεύεις, κόντρα στις προκαταλήψεις, ότι οι εργάτες δε μπορούν μόνο να κάνουν τον κόσμο πιο δίκαιο, μπορούν να τον κάνουν και πιο όμορφο.

Ο φωτογράφος από τον 4ο, ο πιο ήσυχος άνθρωπος που γνώρισα ποτέ στη ζωή μου, που ήρθε συστημένος από το Μάριο να με βρει για να μου πει πως ούτε εκείνος υπέγραψε την ατομική σύμβαση και ήθελε να είναι σε επαφή μαζί μας, με την ηρεμία του ινδιάνου από τη Φωλιά του Κούκου, μου έλεγε πώς δεν έχει γυναίκα και παιδιά και θα τα καταφέρει για λίγο.

Η Ηρώ με αγκάλιασε: τόσα χρόνια στη δουλειά, τσακωνόταν με όλους μα δεν κάρφωσε ποτέ κανέναν. Σε αντάλλαγμα δεν την έβαλαν ποτέ στο μισθολόγιο: έζησε και πέθανε μπλοκάκι κι ένας Θεός ξέρει με ποιους όρους την απολύσανε.

Η κοπέλα από τα βίντεο, η Στεφανία, είχε βουρκώσει κι όταν μας είδε όλους μαζί κατάπιε τα δάκρυά της και χαμογέλασε. Γύρισε πριν λίγους μήνες στη δουλειά από άδεια λοχείας. Μου είπαν μετά πως κι ο άνδρας της είναι άνεργος χρόνια, ότι τους ζήτησε κλαίγοντας να την κρατήσουν με λιγότερα και της το αρνήθηκαν –εύχομαι να στουκάρουν το καινούριο τους αμάξι σε κολώνα της ιδιωτικοποιημένης ΔΕΗ και να ζήσουν για να δουν τα μεγάλα βαθουλώματα στις πόρτες του.

Είμαι βέβαιος πως δεν έκλαιγε για την απόλυση, έκλαιγε γιατί κατηγορούσε τον εαυτό της που τους το ζήτησε. Αν την ξαναδώ, θα της πω να μην το σκέφτεται: έτσι κι αλλιώς είμαστε πάντα στην ανάγκη τους.

Πάει καιρός που ‘χα να νιώσω εκεί μέσα πως ήμουν ανάμεσα σε ανθρώπους της τάξης μου, αυτούς που δουλεύουν για να ζήσουν και νικούν τον φόβο με την αξιοπρέπεια. Ήμασταν 21, πριν από τρία χρόνια, που σηκώσαμε τα χέρια μας, μπροστά στους διευθυντές και ψηφίσαμε ξανά την απεργία κι ας κλείσει η εφημερίδα και τα κρατήσαμε σηκωμένα ώρα, γιατί δεν ξέραμε πότε θα έρθει ξανά η στιγμή να νιώσουμε πάλι τόσο περήφανοι.

Από την Παρασκευή, μόνο τρεις από αυτούς είναι ακόμα στην εφημερίδα. Οι υπόλοιποι απολυθήκαμε μήνα το μήνα, ο ένας μετά τον άλλον ή σπρωχτήκανε στην έξοδο.

Ο Δημήτρης ο Ζακχαίος. Ο Θοδωρής ο Βαρβάρης. Η Μαρινίκη η Αλεβιζοπούλου. Ο Τάσος ο Αναστασιάδης. Και οι υπόλοιποι. Στάθηκαν απέναντι στον Πρετεντέρη και τον Παντελή Καψή, που λίγες μέρες πριν κλαψούριζε ότι αν δεν κόψει τους μισθούς δεν θα ‘χει να σπουδάσει το παιδί του κι έπειτα πήρε εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ αποζημίωση για να γίνει υπουργός και να απολύσει όλη την ΕΡΤ.
Και τους θύμισαν τον βασικό νόμο της συνείδησης στον καπιταλιστικό κόσμο: το να καταλαβαίνεις πως είσαι εργάτης είναι η προϋπόθεση για να μην είσαι δούλος. Με καμάρι τρυπώνω στη λίστα τους.

Και δεν είναι μόνο αυτοί. Είναι όλοι εκείνοι που σε κοιτάζουν συνωμοτικά την ώρα που ουρλιάζει ο προϊστάμενος. Αυτοί που δε γελάσανε στο κρύο αστείο του διευθυντή. Εκείνοι που πήγαν να υπογράψουν τις ατομικές συμβάσεις λίγα λεπτά πριν τελειώσει η προθεσμία –κι ας το ‘χαν αποφασίσει μέρες πριν- για να ανησυχήσει ο οικονομικός διευθυντής.

Είναι οι άλλοι που δε μιλούν στις συνελεύσεις και σε αγαπάνε γιατί όταν μιλάς εσύ είναι το ίδιο –γιατί είστε το ίδιο. Είναι ο Κωστής, που αφού πέρασε ώρες πολλές με εμάς τους απολυμένους χωρίς να μας πει τίποτα, πήγε και άφησε ένα χαρτί και ζήτησε να συμπεριληφθεί στις απολύσεις, γιατί δε θέλει να ξαναπατήσει το πόδι του εκεί.

Είναι μια πελώρια δύναμη, σαρκαστική, κρυφή, πανίσχυρη, που όταν ενωθεί θα καταστρέψει έναν κόσμο που πάσχει από έλλειψη δικαιοσύνης κι από έλλειψη χιούμορ. Μα δεν έχει ενωθεί ακόμη.

Ξημερώνει Δευτέρα. Δεν θα πάω για δουλειά. Στις 12 έχουμε συνέλευση –δεν περιμένω πολλά. Οι πιο πολλοί ανάμεσά μας, φοβήθηκαν νωρίς, πάει καιρός που στις συνελεύσεις μας είμαστε οι λιγότεροι. Ολοένα και λιγότεροι. Αυτοί που απολύουν έχουν βρει έναν αλγόριθμο για να μειώνεται σταθερά το ιξώδες της γενναιότητας.
Στις 3 θα είμαστε έξω από τον ΔΟΛ. Για 6 χρόνια κάθε μέρα, σήμερα ίσως τελευταία φορά. Θα είμαστε. Δεν ξέρω πόσοι, ξέρω ποιοι: οι πιο όμορφοι ανάμεσά μας, αυτοί που πουλάμε τη δουλειά μας για να ζήσουμε. Λίγο αδύναμοι και καμία φορά λίγο περίγελοι.
Μα γράφει ο Μπρεχτ:

«Όταν για την αδυναμία μας μάς περιγελούν
Δεν πρέπει πια να χάνουμε καιρό
Πρέπει έτσι να το φροντίσουμε
Που όλοι οι αδύναμοι να βαδίσουμε μαζί
Και τότε κανείς πια δεν τολμά να μας περιγελάει»

Με λένε Γιάννη Ανδρουλιδάκη, είμαι δημοσιογράφος και κοστίζω περίπου 1.500 ευρώ το μήνα μαζί με την ασφάλιση. Πριν δυο χρόνια φώναζα σε μια συνέλευση του Βήματος: «Κατεβήκαμε κάτω 140, θα ανεβούμε πάλι 140, ούτε ένας λιγότερος». Νομίζω πια, θα έχουν μείνει 70. Εγώ είμαι πάλι στη γύρα και σας πουλάω την εργατική μου δύναμη. Αλλά να ξέρετε ότι κάποτε, σύντομα, αυτό θα πάψει να γίνεται και τα δάκρυα της Στεφανίας θα τα πληρώσετε.

Γιατί, ξέχασα να σας το πω: Εμείς θα νικήσουμε.”

Ένας εκ των προσαχθέντων

Ένας εκ των προσαχθέντων

Λάβαμε και δημοσιεύουμε την επιστολή του Συλλόγου Εργαζόμενων στα Φροντιστήρια Καθηγητών (ΣΕΦΚ):

Την ώρα που οι απολυμένοι καθηγητές των φροντιστηρίων «Ανέλιξη» μαζί με εργαζομένους, ανέργους, μαθητές, μαζί με την Επιτροπή Αλληλεγγύης και τον ΣΕΦΚ έδιναν μάχη για την επαναπρόσληψή τους και την καταβολή των δεδουλευμένων δημοσιοποιήθηκε ένα κείμενο στο διαδίκτυο, το οποίο οι εργοδότες Α.Τσαρπαλής-Γ.Πρέσβης αφισοκόλλησαν έξω από τα φροντιστήρια τους, αλλά και το ανήρτησαν στον πίνακα ανακοινώσεών τους και στην εξώπορτά των φροντιστηρίων τους. Το κείμενο έχει τον τίτλο: ΑΠΟΦΑΣΗ ΓΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΑ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΑ «ΑΝΕΛΙΞΗ». Μάλιστα δηλώνεται ότι αποτελεί απόφαση της «γενικής συνέλευσης» των εργαζομένων στα φροντιστήρια «Ανέλιξη» (15/07/2013) η οποία «πραγματοποιήθηκε με καθολική συμμετοχή των εργαζομένων». Κατανοούμε τη δυσκολία κάποιων συναδέλφων να εναντιωθούν στην εργοδοσία ή το γεγονός ότι υποκύπτουν στον εκβιασμό της ανεργίας, αλλά δεν θα χαριστούμε σε αυτούς οι οποίοι διαπλέκονται με τα αφεντικά και διακινούν στην τοπική κοινωνία τέτοια άθλια κείμενα. Έρχεται η ώρα των αποκαλύψεων και τότε να δούμε ποιοι είναι εργατοπατέρες και ποιοι εργοδοτικοί! Τώρα θα περιοριστούμε σε μια πρώτη απάντηση. Να είναι βέβαιοι ότι θα επανέλθουμε, καθώς ο αγώνας συνεχίζεται.

Οι συντάκτες του κειμένου ξεκινούν με πολιτική τοποθέτηση υπέρ της υπογραφής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΣΣΕ) και αναδεικνύουν τις προσπάθειες που καταβάλλει το σωματείο «ο Βύρωνας» για την υπογραφή της. Επίσης, καταγγέλλεται γενικώς η εργοδοσία διότι «μεθοδεύει πολλές φορές τη μη καταβολή των δεδουλευμένων, ενώ συχνά λόγω των μεθοδεύσεων των εργοδοτών οι εργαζόμενοι δεν έχουν το δικαίωμα να λάβουν ούτε το πενιχρό επίδομα ανεργίας». Ξεχνούν όμως να αναφέρουν πως την ίδια μεθόδευση που καταγγέλλουν, ακολούθησε και η εργοδοσία των φροντιστηρίων Ανέλιξη την προηγούμενη χρονιά με αποτέλεσμα οι απολυμένοι συνάδελφοι να συγκεντρώσουν 115 ως 123 ένσημα ο καθένας από τα 125 απαραίτητα ένσημα και έτσι να στερούνται το επίδομα ανεργίας.

Όλως τυχαίως (;) στη συνέχεια της ανακοίνωσής τους, τα δεδουλευμένα, που διεκδίκησαν 12 καθηγητές που εργάστηκαν στα φροντιστήρια «Ανέλιξη», χαρακτηρίζονται από τους συντάκτες του κειμένου της «γεν. συν. Ανέλιξης Ο.Ε.», οι οποίοι κρύβονται πίσω από την ανωνυμία τους, ως «ανύπαρκτα δεδουλευμένα» και οι 12 καθηγητές γίνονται 2, οι οποίοι όμως αναφέρονται με το επώνυμό τους: «Σε αυτό το εφιαλτικό τοπίο αποτελεί πρόκληση η μεθόδευση των Κ. Σμυρναίου, Σ. Κρητικού να διεκδικήσουν ανύπαρκτα δεδουλευμένα».

Είναι, λοιπόν, «πρόκληση» και «μεθόδευση» η… διεκδίκηση δεδουλευμένων! Ω καιροί, ω ήθη!

Αλήθεια, τι σημαίνει «ανύπαρκτα δεδουλευμένα»; Αποσιωπούν την παραβατική συμπεριφορά της εργοδοσίας στα χρονικά όρια εργασίας, καθώς αντί για 45΄ λεπτά η διδακτική ώρα διαρκούσε 50΄ λεπτά. Πρέπει να σημειώσουμε ότι αυτά ακριβώς ήταν η απάντηση-δήλωση του Α. Τσαρπαλή, την Τετάρτη 10 Ιούλη που επαναλήφθηκε και την Τετάρτη 17 Ιούλη προς στους εκλεγμένους συνδικαλιστές του ΣΕΦΚ, της ΟΙΕΛΕ και της ΟΛΜΕ αλλά και των υπόλοιπων εργατικών σωματείων και στις συλλογικότητες της Επιτροπής Αλληλεγγύης κατά τη διάρκεια της κινητοποίησης. Το ίδιο ισχυρίστηκε και ενώπιον των Επιθεωρητών Εργασίας ότι «δεν οφείλει τίποτε στους εργαζομένους». Σε ποιου τον μύλο κουβαλά νερό η «γεν. συν. Ανέλιξης Ο.Ε.»;

Οι συνάδελφοι με την προσφυγή τους στην Eπιθεώρηση Eργασίας Δάφνης ήδη έχουν αποζημιωθεί για το 50% της αξίωσης τους από τον Ι. Κανακούλια, τον έναν εκ των δύο πρώην συνεταίρων της Ανέλιξης που αποχώρησε, και οι επιθεωρητές Εργασίας επέβαλαν πρόστιμο για παράβαση της ΣΣΕ σε ό,τι αφορά τα χρονικά όρια εργασίας στους Α.Τσαρπαλή-Γ.Πρέσβη. Τώρα, μετά και την ανακοίνωση της «γεν. συν. Ανέλιξης Ο.Ε.», ο Α. Τσαρπαλής με περισσό θράσος εξανίσταται και με δηλώσεις του καταφέρεται εναντίον των υπαλλήλων της Επιθεώρησης Εργασίας: «τα δεδουλευμένα που δήθεν χρωστάω είναι ένα μεγάλο ψέμα, και θα προσφύγω κατά της απόφασης της Επιθεώρησης Εργασίας» (βλ. Eφημερίδα των συντακτών, 18/7/2013, σελ.42-43).

Στη συνέχεια, τίθεται το ερώτημα από τους συντάκτες της ανακοίνωσης: «όταν διατελούσαν πρόεδροι του ΣΕΦΚ, και υπέγραφαν διαδοχικά τις συμβάσεις εργασίας, γιατί δεν έθεταν το συγκεκριμένο θέμα στην εργοδοσία και το θέτουν μετά από 8 χρόνια;». Αποσιωπούν ότι στο χώρο εργασίας των φροντιστηρίων Ανέλιξη ο ΣΕΦΚ και η πραγματική γενική συνέλευση των εργαζομένων επέβαλε την εφαρμογή της ΣΣΕ και εγκαλούν τους συναδέλφους, γιατί διεκδίκησαν τώρα για τα τελευταία 5 χρόνια – η αξίωση για τα 3 πρώτα έχει παραγραφεί- και όχι από την αρχή τα δεδουλευμένα. Τους απαντάμε λοιπόν ότι οι συνάδελφοι αποφάσισαν, όταν έμειναν άνεργοι, να διεκδικήσουν τα δεδουλευμένα τους, για να επιβιώσουν. Αντί, λοιπόν, να εκφράσουν αλληλεγγύη στον αγώνα τους, τους ζητάνε και τα ρέστα, τους στοχοποιούν οι ανώνυμοι συντάκτες του κειμένου, αλλά και τους υβρίζουν και τους χλευάζουν στο διαδίκτυο οι υποστηρικτές τους, αναπαράγοντας την ανακοίνωση της «γεν. συν. της Ανέλιξης Ο.Ε.».

Οι συντάκτες της ανακοίνωσης απειλούν με… αποκαλύψεις: «Γιατί δεν δίνουν στην δημοσιότητα το ιδιωτικό συμφωνητικό που έχουν υπογράψει για το θέμα αυτό με το φροντιστήριο «Λογισμός»; Τότε θα πέσουν οι μάσκες. Ακολουθούν πρακτικές πρωτόγνωρες στην ιστορία του συνδικαλιστικού κινήματος. Δημοκοπούν πάνω σε αυτό το ζήτημα γνωρίζοντας την ευαισθησία της ελληνικής κοινωνίας». Το συμφωνητικό, στο οποίο αναφέρονται, είναι το «ιδιωτικό συμφωνητικό-απόδειξη καταβολής» που συντάχθηκε στις 2 Μαΐου του 2013 στην Επιθεώρηση Εργασίας Δάφνης και αποτελεί μέρος του σχετικού φακέλου της εργατικής διαφοράς, είναι δημόσιο έγγραφο και το έχουν στα χέρια τους οι εργοδότες. Δεν έγινε «κάτω από το τραπέζι», όπως διατείνεται η εργοδοσία και αναπαράγουν οι υποστηρικτές της. Είναι το έγγραφο με το οποίο ο τέως συνέταιρος των Τσαρπαλή-Πρέσβη, Ι.Κανακούλιας, αποδέχεται ότι η εταιρεία «Ανέλιξη» οφείλει δεδουλευμένα 46.000 Ευρώ, αποδέχεται ότι ο ίδιος οφείλει 23.000 Ευρώ και προτείνει στο σωματείο και στους 12 εργαζομένους να καταβάλει αμέσως 20.000 Ευρώ. Το σωματείο και οι 12 εργαζόμενοι αποδέχονται την πρόταση και ο Ι.Κανακούλιας κατέβαλε το οφειλόμενο ποσό. Το γεγονός ότι τα φερόμενα με καθολική συμμετοχή μέλη της «γεν. συν. της Ανέλιξης Ο.Ε.» παρουσιάζουν το έγγραφο αυτό ως συμφωνία «κάτω από το τραπέζι» και καταγγέλλουν ονομαστικά μόνο τους 2 από τους 12 συναδέλφους τους, που δικαιώθηκαν, ότι δήθεν μεθοδεύουν την διεκδίκηση ανύπαρκτων δεδουλευμένων: «σε αυτό το εφιαλτικό τοπίο αποτελεί πρόκληση η μεθόδευση των Κ. Σμυρναίου, Σ. Κρητικού να διεκδικήσουν ανύπαρκτα δεδουλευμένα» αποδεικνύει ξεκάθαρα ότι συντάκτες του κειμένου βγάζουν την ανακοίνωση όχι μόνο για να υπερασπιστούν τη θέση της εργοδοσίας ότι «η επιχείρηση δεν οφείλει τίποτε» αλλά και για να στιγματίσουν δημοσίως του συναδέλφους και το Σωματείο τους, επιχειρώντας να δικαιώσουν τον εργοδότη Α. Τσαρπαλή που τους απέλυσε.

Σε μια τραγική προσπάθεια διαστρέβλωσης των γεγονότων ψελλίζουν: «Απύθμενο θράσος έκρυβε η νέα χυδαία επίθεση του ΣΕΦΚ σε βάρος του συναδέλφου Π. Μαργαρώνη. Αφού δέχθηκε λεκτική επίθεση κατά την διάρκεια της ¨κινητοποίησης¨ του ΣΕΦΚ και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς, εμφανίζεται να απειλεί δήθεν ¨απολυμένο¨ συνάδελφο…». Στις 10 Ιούλη, στην πρώτη κινητοποίηση της Επιτροπής Αλληλεγγύης και του ΣΕΦΚ στις γειτονιές της Ηλιούπολης έξω από τα φροντιστήρια Ανέλιξη, ο Π. Μαργαρώνης, δεν προσήλθε στο χώρο εργασίας για να σταθεί αλληλέγγυος, αλλά επιτέθηκε, μπροστά στα αφεντικά, στον απολυμένο συνάδελφο Σταμάτη Κρητικό με τη απειλή: «με σένα θα τα πούμε αργότερα». Το γεγονός ότι απείλησε τον απολυμένο συνάδελφό του κανείς δεν μπορεί να το διαψεύσει. Έγινε μπροστά σε συνδικαλιστές και αλληλέγγυους. Δυστυχώς γι’ αυτόν έγινε μπροστά και στους εργοδότες και αυτό είναι ανυπέρβλητο. Την ώρα, δηλαδή, που οι απολυμένοι συνάδελφοί του με το σωματείο τους και την Επιτροπή Αλληλεγγύης έδιναν τη μάχη για την επαναπρόσληψή τους, προκάλεσε επεισόδιο και τεχνητή ένταση, με αποτέλεσμα να σταματήσει οποιαδήποτε διαπραγμάτευση με την εργοδοσία. Καλύτερη υπηρεσία δεν μπορούσε να προσφέρει στα αφεντικά… Το γεγονός ότι βγήκε από το φροντιστήριο στην Αγία Μαρίνα, έχοντας πίσω του τους εργοδότες Τσαρπαλή – Πρέσβη, για να αντιπαρατεθεί αυτός και όχι οι εργοδότες με τους απολυμένους και τους αλληλέγγυους δεν μπορεί να το διαψεύσει.

Γιατί μιλάνε για «νέα χυδαία επίθεση του ΣΕΦΚ»; Πότε ο ΣΕΦΚ έχει γράψει κάτι για τον συγκεκριμένο συνάδελφο; Ποτέ πριν. Δημοσιοποιήσαμε το γεγονός στην ιστοσελίδα του σωματείου μας, για την προστασία του απολυμένου συναδέλφου μας, αφού τον απείλησε ευθέως μπροστά στους εργοδότες. Γι’ αυτό και χρησιμοποιεί την ανακοίνωση της «γεν. συν. της Ανέλιξης Ο.Ε.» για να απαντήσει στο τι έγινε σε σχέση με την καταγγελία της Επιτροπής Αλληλεγγύης. Και βέβαια εμπλέκει και τον πολιτικό φορέα στον οποίο ανήκει για να εξασφαλίσει την πολιτική στήριξή του σπεκουλάροντας: «προφανώς λοιπόν, σε μια προσπάθεια διάσπασης (για άλλη μια φορά) των εργαζομένων, στόχος δεν ήταν ο συνάδελφος, αλλά ο πολιτικός φορέας στον οποίο αυτός ανήκει».

Είναι ντροπή σε κείμενο που φέρεται να έγραψαν εργαζόμενοι να χαρακτηρίζονται οι απολυμένοι συνάδελφοι… δήθεν «απολυμένοι», ενώ η συγκέντρωση αλληλεγγύης και η κινητοποίηση στους απολυμένους «κινητοποίηση» εντός εισαγωγικών. Να τους θυμίσουμε, καθώς προφανώς δεν παρατήρησαν, ότι κάποιοι εργαζόμενοι πετάχτηκαν, μετά από 8 χρόνια, έξω από τον χώρο εργασίας και είναι τώρα άνεργοι, ότι όλοι εμείς απολυθήκαμε στις 17 Μαΐου και για πρώτη φορά από την έναρξη λειτουργίας των φροντιστηρίων τον Ιούνη του 2005, δεν εργαζόμαστε στα θερινά τμήματα.

Το κορυφαίο σημείο για το οποίο η ανακοίνωση της «γεν. συν. της Ανέλιξης Ο.Ε.» ξεπερνά και το κείμενο του σωματείου της Χαλυβουργίας του Βόλου είναι: «Οι εργαζόμενοι στην «Ανέλιξη» χωρίζουν τους ανθρώπους από τη μια σε εργάτες αυτοαπασχολούμενους φτωχούς μικρομεσαίους και από την άλλη στους πλουτοκράτες». Αλήθεια, οι συντάκτες της ανακοίνωσης πού κατατάσσουν την εργοδοσία της Ανέλιξης; Μήπως έχουν ξεκινήσει μαζί με τους «μικρομεσαίους ιδιοκτήτες» της Ανέλιξης τον αγώνα για την ανατροπή του κεφαλαίου και δεν το πήραμε χαμπάρι;

Τους απαντάμε ότι οι εργαζόμενοι με ταξική συνείδηση δεν κάνουν μέτωπο με τα μικρομεσαία αφεντικά ενάντια στους πλουτοκράτες. Στέκονται ταξικά αλληλέγγυοι στους απολυμένους-αγωνιζόμενους συναδέλφους τους και δεν συμπεριφέρονται ως συνεργάτες. Παίρνουν θέση στους εργατικούς αγώνες, πλάι στους συναδέλφους τους που διώκονται. Οι συντάκτες της ανακοίνωσης ποια θέση έχουν επιλέξει;

Ενδιαφέρον παρουσιάζει η ονομαστική αναφορά στον Π. Μαργαρώνη, αλλά και στο σωματείο του ΠΑΜΕ, «Βύρωνας». Ελπίζουμε, μετά την απάντησή μας, να μη δηλώσει ότι δεν υπέγραψε το κείμενο στο οποίο το όνομα του είναι το μόνο όνομα εργαζομένου της «γεν. συν. της Ανέλιξης Ο.Ε.» που αναφέρεται. Να μη μας πει πως αυτός μειοψήφησε, αλλά δεν θέλησε να καταγραφεί η διαφωνία του με τις επικίνδυνες για το εργατικό κίνημα εργοδοτικές θέσεις της ανακοίνωσης, η οποία αποφασίστηκε, όπως αναφέρεται, με …καθολική συμμετοχή! Ή να μη μας πει, όπως τον Οκτώβρη του 2011, ότι δεν ήξερε… λόγω συνδικαλιστικής απειρίας… Θυμίζουμε ότι, όταν μαζί με τρεις συναδέλφους του, που σήμερα καταγγέλλει, διεκδικήσαμε αύξηση 5% λόγω συμπλήρωσης τριετίας, σύμφωνα με τη ΣΣΕ, μας άδειασε, όταν μάθαμε από τον Α.Τσαρπαλή ότι «είχε παραιτηθεί από την αξίωση και είχε υπογράψει ατομική σύμβαση χωρίς την τριετία». Θυμίζουμε ότι τότε οι απολυμένοι τώρα συνάδελφοι υπερασπίστηκαν τη ΣΣΕ και κατέκτησαν την εφαρμογή της τριετίας, χωρίς να φοβηθούν τις απειλές της εργοδοσίας: «να υπογράψετε χωρίς την τριετία, γιατί αλλιώς θα σας στείλω εξώδικο… υπάρχουν μαύρες λίστες, γι’ αυτό να κάτσετε ήσυχα, γιατί αν απολυθείτε, δεν θα βρείτε πουθενά δουλειά…».

Στη συνέχεια, μας καταγγέλλουν για τη «συστηματική συκοφαντική επίθεση σε βάρος συναδέλφων του φροντιστηρίου «Ανέλιξη», οι οποίοι παρουσιάζονται στους μαθητές ως ανεπαρκείς και ακατάλληλοι να τους διδάξουν… Την ίδια πρακτική τα μέλη του ΣΕΦΚ ακολούθησαν στις συναντήσεις που είχαν με τους ιδιοκτήτες της επιχείρησης κατά την διάρκεια της προηγούμενης σχολικής χρονιάς». Τους απαντάμε ότι από το 2008, η εργοδοσία προσπάθησε να εξαναγκάσει τους εργαζόμενους καθηγητές μέλη του ΣΕΦΚ να παραιτηθούν. Η υπεράσπιση της ΣΣΕ και η συμμετοχή στις πανεργατικές απεργίες είχε εξοργίσει την εργοδοσία, η οποία θεωρούσε ότι δεν χρειαζόταν πια τους καθηγητές που με την εργασία και το ήθος τους συνέβαλαν στο να έχει το φροντιστήριο από 20 μαθητές τον Ιούνη του 2005, 230 μαθητές τον Σεπτέμβρη του 2008. Τους θυμίζουμε ότι τον Σεπτέμβρη του 2012 ο εργοδότης Α.Τσαρπαλής χαρακτήρισε «άκυρους» τους συναδέλφους, τους οποίους απέλυσε τον Μάιο του 2012, στους μαθητές της Γ΄Λυκείου (αλήθεια γιατί αποφεύγεται στην ανακοίνωση η ιδιότητα εργοδότης και επιλέγεται η ιδιότητα ιδιοκτήτης, μήπως για να μην ενοχληθεί το αφεντικό;).

Τελικά, σε αυτήν την ανακοίνωση της «γεν. συν. της Ανέλιξης Ο.Ε.», όχι μόνο δεν λένε κουβέντα για τους απολυμένους συναδέλφους τους, αλλά και υπερασπίζονται την πολιτική των εργοδοτών τους, με τα ίδια ψεύδη που χρησιμοποιούν αυτοί: «Δεν δίσταζαν να διεκδικούν μειώσεις ωρών εργασίας, για συναδέλφους που δεν ήταν αρεστοί στην ηγεσία του ΣΕΦΚ, ενώ υπήρξαν περιπτώσεις που απαίτησαν την μη πρόσληψη εργαζομένου από την εργοδοσία». Ο κατήφορος δεν έχει τελειωμό. Η συζήτηση στην πραγματική γενική συνέλευση το καλοκαίρι του 2012, στην οποία συμμετείχε και ο Π.Μαργαρώνης, για την αλληλεγγύη μεταξύ των συναδέλφων, στη νέα κατάσταση με τη διάσπαση της εταιρείας, μετατρέπεται σε «απαίτηση για μειώσεις ωρών και για απολύσεις» (ας μας πουν σε ποιους συναδέλφους αναφέρονται…). Για την ιστορία, όταν συζητήσαμε τότε, στην πραγματική Γενική Συνέλευση των εργαζομένων, τη σημασία που έχει να γίνει ίση κατανομή των ωρών ανάμεσα σε όλους τους συναδέλφους, για να μην απολυθεί κανείς, η απάντηση του Π.Μαργαρώνη ήταν ότι «δεν θα μοιράσουμε τη φτώχεια μας». Αν και γνώριζε ότι κάτω από την πίεση της πραγματικής γενικής συνέλευσης των εργαζομένων και των αλληλέγγυων σωματείων της ιδιωτικής και δημόσιας εκπαίδευσης η εργοδοσία διέκοψε τη συνεργασία της με καθηγήτρια του δημοσίου, με αποτέλεσμα ο συνάδελφος Σταμάτης Κρητικός με τον συνάδελφο Θ.Κ. να έχουν ίση κατανομή ωρών, από 6 ώρες. Τέλος, αμέσως μετά τη δήλωση αυτή, αποχώρησε από την πραγματική Γενική Συνέλευση των εργαζομένων και διαχώρισε τη θέση του από τον αγώνα που δίναμε για την υπεράσπιση της ΣΣΕ. Και βεβαίως, δεν «μοιράστηκε τη φτώχεια μας», αλλά είχε και αύξηση στις ώρες του στα φροντιστήρια σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά…

Η ανακοίνωση διαφημίζει τα φροντιστήρια «Ανέλιξη» και καυχάται ότι «έχουμε πετύχει συμβάσεις πολύ καλύτερες σε σχέση με την πλειοψηφία των φροντιστηρίων». Τι εννοούν «έχουμε πετύχει», έγινε κάποια διαπραγμάτευση με τα αφεντικά για τη σύμβαση; Μπορούν να μας πουν αν τα ωρομίσθια τους είναι σύμφωνα με τη Συλλογική Σύμβαση Εργασίας; Οι απολυμένοι συνάδελφοι δεν αγωνίζονταν για την υπεράσπιση και την τήρηση της Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας του κλάδου που είχε υπογράψει ο ΣΕΦΚ το 2010 και η οποία είχε κηρυχθεί υποχρεωτική για όλους τους εργοδότες (Αρ. ΦΕΚ 114, τευχ.Β,7/2/11, κυκλοφόρησε 11/2/11); Σήμερα αυτή η ΣΣΕ είναι η βάση για τις διαπραγματεύσεις με τις εργοδοτικές ενώσεις για υπογραφή νέας ΣΣΕ με τις εργοδοτικές ενώσεις στα φροντιστήρια μέσης εκπαίδευσης και στα κέντρα ξένων γλωσσών. Μήπως επειδή υπερασπίστηκαν τη ΣΣΕ, δεν τους μειώθηκαν δραματικά οι ώρες την προηγούμενη χρονιά και τώρα απολύθηκαν όλοι; Καλό το ψέμα, αλλά οι εργαζόμενοι στα φροντιστήρια Ανέλιξη έχουν μείωση τουλάχιστον 40-50% του ωρομισθίου τους τη χρονιά 2012-2013 σε σχέση με τη χρονιά 2011-2012. Και αυτό δεν είναι ψέμα ή συκοφαντία, αλλά γεγονός το οποίο αποδείχθηκε στην Επιθεώρηση Εργασίας από τις αναλυτικές καταστάσεις προσωπικού που έχει καταθέσει η επιχείρηση. Στο κείμενο αυτό, το οποίο ξεκινάει με την αγωνία για την υπογραφή νέας ΣΣΕ, ένα πράγμα αποσιωπούν οι συντάκτες του: η εργοδοσία κατάργησε τη ΣΣΕ και προσλαμβάνει μόνο όσους αποδέχονται την προσαρμογή στη νέα «νομιμότητα», πλην του Π.Μαργαρώνη, ο οποίος τον Οκτώβρη του 2012, όταν διαχωρίστηκε από την πραγματική γενική συνέλευση, πήρε αύξηση 15% (επίδομα τριετίας και γάμου).

Δεν λένε, λοιπόν, κουβέντα για τους απολυμένους και αποσιωπούν ότι, αν και υπέγραφαν επί 8 χρόνια διαδοχικές συμβάσεις ορισμένου χρόνου, με 2 απολύσεις κάθε χρόνο, ενώ κάλυπταν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, κατάφεραν να έχουν Γενική Συνέλευση εργαζομένων με καθολική συμμετοχή στις πανεργατικές απεργίες. Η εργοδοσία επέλεξε με διάδοχες επιχειρήσεις, καταχρηστική άσκηση του διευθυντικού δικαιώματος και απολύσεις να πετάξει στο δρόμο τους εργαζομένους που υπερασπίζονται τη ΣΣΕ και την αξιοπρέπειά τους.

Εν κατακλείδι, η πιο εργοδοτική ανακοίνωση των τελευταίων χρόνων καταλήγει: «Για την συνέλευση των εργαζομένων, αυτές οι πρακτικές διασπούν τον συλλογικό αγώνα και σε τελευταία ανάλυση εξυπηρετούν τα σχέδια της εργοδοσίας». Καλούμε τους εμπνευστές και τους συντάκτες της ανακοίνωσης να δημοσιοποιήσουν τα ονόματα όσων υπογράφουν το κείμενο που διακινούν οι ίδιοι παντού. Αν και με το χαρακτηρισμό «καθολική συμμετοχή» μπορεί ο καθένας να βρει όλα τα ονόματα των εργαζομένων στην ιστοσελίδα του φροντιστηρίου. Τραγική ειρωνεία είναι το γεγονός πως εκεί βρίσκονται και τα ονόματα απολυμένων και μάλιστα του απολυμένου συναδέλφου Σταμάτη Κρητικού, τον οποίο στοχοποιεί η ανακοίνωση. Καλούμε όσους συναδέλφους δεν έχουν υπογράψει αυτήν την ανακοίνωση να διαχωρίσουν τη θέση τους. Το να αναφέρονται, να συκοφαντούνται και να στοχοποιούνται ονομαστικά συνάδελφοι και αυτοί που την έγραψαν να κρύβονται πίσω από την ανωνυμία «γεν. συν. της Ανέλιξης Ο.Ε.» είναι και ύποπτο και ανήθικο. Καλούμε τον Π.Μαργαρώνη με δημόσια δήλωσή του να πει ξεκάθαρα: υπέγραψε ή όχι το κείμενο αυτό. Αν όχι, γιατί δεν κατέγραψε τη διαφωνία του, αλλά δέχεται να διακινείται από τους εργοδότες του και τους υποστηρικτές τους; Γιατί αφήνει να διακινείται από ιστοσελίδες φιλικά διακείμενες προς τον πολιτικό του χώρο, τον οποίο συνεχώς επικαλείται, ένα κείμενο που μιλάει για «καθολική συμμετοχή» της «γεν. συν. της Ανέλιξης Ο.Ε.»; Ένα κείμενο που σε κανένα σημείο του δεν αναφέρει τίποτε για την επαναπρόσληψη των απολυμένων καθηγητών, αλλά εξαπολύει συκοφαντίες εναντίον τους.

Τελικά θα απαντήσουν; Καλώς έπραξε η εργοδοσία και απέλυσε τους εργαζομένους που αρνήθηκαν τον εκβιασμό της εργοδοσίας: ή ανεργία ή ατομικές συμβάσεις με γκρέμισμα της ΣΣΕ; Είναι δίκαιο το αίτημά μας για επαναπρόσληψη; Με ποια πλευρά είναι;

Η λάσπη σε ανθρώπους που έχουν δουλέψει από 3 ως 23 χρόνια στην περιοχή της Ηλιούπολης, στα φροντιστήρια Ρόμβος, Πρότυπο, Ανέλιξη και έχουν ιστορική διαδρομή μες στο κίνημα και στους αγώνες, δεν πιάνει. Όσοι τους στηρίζουν γρήγορα θα καταλάβουν ότι το ψέμα έχει κοντά ποδάρια. Γι΄αυτό ας σταματήσουν τη χυδαιολογία, το κουτσομπολιό και τη λεηλασία της ζωής μας στο διαδίκτυο. Ο αγώνας για την επαναπρόσληψη των αγωνιζόμενων καθηγητών στα φροντιστήρια «Ανέλιξη» δεν είναι μόνο αγώνας των απολυμένων και του ΣΕΦΚ. Είναι αγώνας του ταξικού εργατικού κινήματος για την υπεράσπιση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας. Είναι αγώνας για την αξιοπρέπεια ενάντια στη «νομιμότητα» της ανεργίας και της εξαθλίωσης. Είναι το καλύτερο μάθημα για τους μαθητές και τις μαθήτριές μας και αρχίζει από άλφα: Αντίσταση- Αλληλεγγύη-Αξιοπρέπεια.

Να ανακληθούν οι απολύσεις των συναδέλφων

Να καταβληθούν τα δεδουλευμένα που οφείλει η εργοδοσία

Ο αγώνας συνεχίζεται μέχρι τη νίκη

Οι απολυμένοι από τα φροντιστήρια «Ανέλιξη»

Σύλλογος Εργαζόμενων στα Φροντιστήρια Καθηγητών (ΣΕΦΚ)

23/7/2013

Παραθέτουμε και το Ι Δ Ι Ω Τ Ι Κ Ο Σ Υ Μ Φ Ω Ν Η Τ Ι Κ Ο

– Α Π Ο Δ Ε Ι Ξ Η Κ Α Τ Α Β Ο Λ Η Σ το οποίο, όταν θα δημοσιοποιηθεί, σύμφωνα με τους συντάκτες της ανακοίνωσης, θα πέσουν οι …μάσκες:

Ι Δ Ι Ω Τ Ι Κ Ο Σ Υ Μ Φ Ω Ν Η Τ Ι Κ Ο – Α Π Ο Δ Ε Ι Ξ Η Κ Α Τ Α Β Ο Λ Η Σ

Στην Ηλιούπολη Αττικής σήμερα την 2η του μηνός Μαΐου του έτους 2013 οι κάτωθι υπογράφοντες το παρόν συμφωνητικό αφενός: ο Ιωάννης Κανακούλιας του Δημητρίου, μαθηματικός, κάτοικος Ηλιούπολης Αττικής, οδός Αλιμούντος, αρ. 47, ως απελθών ομόρρυθμος εταίρος: α)της ήδη λυθείσας ομόρρυθμης εταιρείας με την επωνυμία «Α.ΤΣΑΡΠΑΛΗΣ – Ι. ΚΑΝΑΚΟΥΛΙΑΣ Ο.Ε.», που έδρευε στην Ηλιούπολη Αττικής, επί της οδού Φαρμακίδου, αριθ. 2 και της τροποποιηθείσας εταιρείας με την επωνυμία «Γ.ΠΡΕΣΒΗΣ – Α.ΤΣΑΡΠΑΛΗΣ – Ι. ΚΑΝΑΚΟΥΛΙΑΣ Ο.Ε.» και τον διακριτικό τίτλο «ΑΝΕΛΙΞΗ» και αφετέρου ο/η: …….………………… του …………… , κάτοικος …………, οδός ………………….., αριθ. …….., εργαζόμενος στα φροντιστήρια «ΑΝΕΛΙΞΗ» και μέλος του συλλόγου εργαζόμενων καθηγητών στα φροντιστήρια μέσης εκπαίδευσης (ΣΕΦΚ), συμφωνούν με το παρόν και συναποδέχονται τα ακόλουθα:

Ο αφενός συμβαλλόμενος Ιωάννης Κανακούλιας ήταν ομόρρυθμος εταίρος: α)της λυθείσης την 8-6-2012 εταιρείας με την επωνυμία «Α.ΤΣΑΡΠΑΛΗΣ – Ι. ΚΑΝΑΚΟΥΛΙΑΣ Ο.Ε.» και β)της τροποποιηθείσας εταιρείας με την επωνυμία «Γ.ΠΡΕΣΒΗΣ – Α.ΤΣΑΡΠΑΛΗΣ – Ι. ΚΑΝΑΚΟΥΛΙΑΣ Ο.Ε.» και τον διακριτικό τίτλο «ΑΝΕΛΙΞΗ» από την οποία απεχώρησε.

Με την με αριθμό πρωτοκόλλου 28/16-1-2013 πρόσκληση της ΔΙΕΥΘΥΝΣΗΣ ΚΟΙΝ. ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗΣ ΑΘΗΝΩΝ/ΤΜΗΜΑ ΚΟΙΝ. ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗΣ ΔΑΦΝΗΣ, κλήθηκε ο αφενός συμβαλλόμενος Ιωάννης Κανακούλιας ως ομόρρυθμος εταίρος των άνω εταιριών, κατόπιν σχετικής καταγγελίας καθηγητών, εργαζομένων στα άνω φροντιστήρια «ΑΝΕΛΙΞΗ», μέσω του συλλογικού τους οργάνου (ΣΕΦΚ).

Μετά από συζήτηση που έγινε ενώπιον της αρμοδίας υπαλλήλου της Επιθεώρησης Εργασίας μεταξύ των άνω καταγγελλόντων καθηγητών και του Ιωάννη Κανακούλια, ο οποίος παρίστατο δια της πληρεξουσίας του δικηγόρου Μαρουσώς Παυλάκη, συμφωνήθηκε ότι ο αφενός συμβαλλόμενος θα καταβάλει την αναλογία του, ήτοι το 50% για την πρώτη ομόρρυθμη εταιρεία και 33% για τη δεύτερη, στους καθηγητές που διεκδικούν με την ως άνω καταγγελία τη διαφορά των πέντε (5) λεπτών της διδακτικής ώρας, για τα πέντε (5) τελευταία έτη, ήτοι από 1-1-2008 έως και 8-6-2012 οπότε και αποχώρησε από τις ως άνω εταιρείες των φροντιστηρίων «ΑΝΕΛΙΞΗ». Ο Ιωάννης Κανακούλιας αποδέχθηκε ότι η συνολική οφειλή για την ως άνω αιτία, που αφορά το ποσό που του αναλογεί είναι 23.000 €. Μετά από συζήτηση που έγινε και πρόταση του Ιωάννη Κανακούλια για συμβιβαστική επίλυση της διαφοράς στο ποσό των 20.000 €, το συλλογικό όργανο των καθηγητών δια των παρισταμένων εκπροσώπων του ……………………….., συμφώνησε να καταβληθεί το ποσό των 20.000 € συνολικά επιμεριζόμενο σε κάθε καθηγητή κατά την αναλογία της απαίτησής του προκειμένου να λυθεί συμβιβαστικά η διαφορά με τον ως άνω ομόρρυθμο εταίρο και προς αποφυγή μακροχρόνιων δικαστικών αγώνων με αυτόν, με τον οποίο συμφώνησαν ρητά να τον απαλλάξουν από την εις ολόκληρον ευθύνη του, δεχόμενοι να μετατραπεί αυτή σε διαιρεμένη, με την προϋπόθεση ότι αυτός θα καταβάλει σε κάθε ένα καθηγητή από τους διεκδικούντες την αναλογία του από το ως άνω συμφωνηθέν ποσό.

Ο αφετέρου συμβαλλόμενος στο παρόν αφού έλαβε από τον αφενός συμβαλλόμενο το ποσό των ……… € δηλώνει με το παρόν, ότι αυτό είναι το ποσό που του αντιστοιχεί κατά τη συμφωνία που έγινε με το άνω συλλογικό όργανο του ΣΕΦΚ, την οποία αποδέχεται στο σύνολό της, καθότι ικανοποιήθηκε πλήρως η απαίτησή του κατά το ποσοστό που αντιστοιχούσε στον Ιωάννη Κανακούλια, τον οποίο απαλλάσσει από την εις ολόκληρον ευθύνη του ως ομορρύθμου εταίρου των ως άνω εταιρειών, την οποία θεωρεί διαιρεμένη και δηλώνει ότι δεν έχει ούτε διατηρεί καμία άλλη απαίτηση προς αυτόν από οποιαδήποτε άλλη αιτία.

Επίσης ο αφετέρου συμβαλλόμενος δηλώνει ότι για το υπόλοιπο μέρος της απαίτησής του θα στραφεί μόνο κατά των λοιπών ομορρύθμων εταίρων και σε καμία περίπτωση κατά του αφενός συμβαλλόμενου Ιωάννη Κανακούλια, από τον οποίο δεν έχει καμία άλλη οικονομική απαίτηση, όπως τοποθετήθηκαν σχετικά και οι προσφεύγοντες καθηγητές στη διαδικασία της εργατικής διαφοράς στην Επιθεώρηση Εργασίας Δάφνης αλλά και ο Σύλλογος Εργαζόμενων στα Φροντιστήρια Καθηγητών. Το παρόν συντάχθηκε σε τρία αντίγραφα και αφού αναγνώσθηκε από τους συμβαλλόμενους, υπογράφεται όπως ακολουθεί.

Ηλιούπολη 2η Μαΐου 2013

Ο Ι Σ Υ Μ Β Α Λ Λ Ο Μ Ε Ν Ο Ι

Ας πέσουν, λοιπόν, τώρα οι μάσκες…”

Λάβαμε και δημοσιεύουμε την επιστολή του Συλλόγου Εργαζόμενων στα Φροντιστήρια Καθηγητών (ΣΕΦΚ):

Την ώρα που οι απολυμένοι καθηγητές των φροντιστηρίων «Ανέλιξη» μαζί με εργαζομένους, ανέργους, μαθητές, μαζί με την Επιτροπή Αλληλεγγύης και τον ΣΕΦΚ έδιναν μάχη για την επαναπρόσληψή τους και την καταβολή των δεδουλευμένων δημοσιοποιήθηκε ένα κείμενο στο διαδίκτυο, το οποίο οι εργοδότες Α.Τσαρπαλής-Γ.Πρέσβης αφισοκόλλησαν έξω από τα φροντιστήρια τους, αλλά και το ανήρτησαν στον πίνακα ανακοινώσεών τους και στην εξώπορτά των φροντιστηρίων τους. Το κείμενο έχει τον τίτλο: ΑΠΟΦΑΣΗ ΓΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΑ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΑ «ΑΝΕΛΙΞΗ». Μάλιστα δηλώνεται ότι αποτελεί απόφαση της «γενικής συνέλευσης» των εργαζομένων στα φροντιστήρια «Ανέλιξη» (15/07/2013) η οποία «πραγματοποιήθηκε με καθολική συμμετοχή των εργαζομένων». Κατανοούμε τη δυσκολία κάποιων συναδέλφων να εναντιωθούν στην εργοδοσία ή το γεγονός ότι υποκύπτουν στον εκβιασμό της ανεργίας, αλλά δεν θα χαριστούμε σε αυτούς οι οποίοι διαπλέκονται με τα αφεντικά και διακινούν στην τοπική κοινωνία τέτοια άθλια κείμενα. Έρχεται η ώρα των αποκαλύψεων και τότε να δούμε ποιοι είναι εργατοπατέρες και ποιοι εργοδοτικοί! Τώρα θα περιοριστούμε σε μια πρώτη απάντηση. Να είναι βέβαιοι ότι θα επανέλθουμε, καθώς ο αγώνας συνεχίζεται.

Οι συντάκτες του κειμένου ξεκινούν με πολιτική τοποθέτηση υπέρ της υπογραφής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΣΣΕ) και αναδεικνύουν τις προσπάθειες που καταβάλλει το σωματείο «ο Βύρωνας» για την υπογραφή της. Επίσης, καταγγέλλεται γενικώς η εργοδοσία διότι «μεθοδεύει πολλές φορές τη μη καταβολή των δεδουλευμένων, ενώ συχνά λόγω των μεθοδεύσεων των εργοδοτών οι εργαζόμενοι δεν έχουν το δικαίωμα να λάβουν ούτε το πενιχρό επίδομα ανεργίας». Ξεχνούν όμως να αναφέρουν πως την ίδια μεθόδευση που καταγγέλλουν, ακολούθησε και η εργοδοσία των φροντιστηρίων Ανέλιξη την προηγούμενη χρονιά με αποτέλεσμα οι απολυμένοι συνάδελφοι να συγκεντρώσουν 115 ως 123 ένσημα ο καθένας από τα 125 απαραίτητα ένσημα και έτσι να στερούνται το επίδομα ανεργίας.

Όλως τυχαίως (;) στη συνέχεια της ανακοίνωσής τους, τα δεδουλευμένα, που διεκδίκησαν 12 καθηγητές που εργάστηκαν στα φροντιστήρια «Ανέλιξη», χαρακτηρίζονται από τους συντάκτες του κειμένου της «γεν. συν. Ανέλιξης Ο.Ε.», οι οποίοι κρύβονται πίσω από την ανωνυμία τους, ως «ανύπαρκτα δεδουλευμένα» και οι 12 καθηγητές γίνονται 2, οι οποίοι όμως αναφέρονται με το επώνυμό τους: «Σε αυτό το εφιαλτικό τοπίο αποτελεί πρόκληση η μεθόδευση των Κ. Σμυρναίου, Σ. Κρητικού να διεκδικήσουν ανύπαρκτα δεδουλευμένα».

Είναι, λοιπόν, «πρόκληση» και «μεθόδευση» η… διεκδίκηση δεδουλευμένων! Ω καιροί, ω ήθη!

Αλήθεια, τι σημαίνει «ανύπαρκτα δεδουλευμένα»; Αποσιωπούν την παραβατική συμπεριφορά της εργοδοσίας στα χρονικά όρια εργασίας, καθώς αντί για 45΄ λεπτά η διδακτική ώρα διαρκούσε 50΄ λεπτά. Πρέπει να σημειώσουμε ότι αυτά ακριβώς ήταν η απάντηση-δήλωση του Α. Τσαρπαλή, την Τετάρτη 10 Ιούλη που επαναλήφθηκε και την Τετάρτη 17 Ιούλη προς στους εκλεγμένους συνδικαλιστές του ΣΕΦΚ, της ΟΙΕΛΕ και της ΟΛΜΕ αλλά και των υπόλοιπων εργατικών σωματείων και στις συλλογικότητες της Επιτροπής Αλληλεγγύης κατά τη διάρκεια της κινητοποίησης. Το ίδιο ισχυρίστηκε και ενώπιον των Επιθεωρητών Εργασίας ότι «δεν οφείλει τίποτε στους εργαζομένους». Σε ποιου τον μύλο κουβαλά νερό η «γεν. συν. Ανέλιξης Ο.Ε.»;

Οι συνάδελφοι με την προσφυγή τους στην Eπιθεώρηση Eργασίας Δάφνης ήδη έχουν αποζημιωθεί για το 50% της αξίωσης τους από τον Ι. Κανακούλια, τον έναν εκ των δύο πρώην συνεταίρων της Ανέλιξης που αποχώρησε, και οι επιθεωρητές Εργασίας επέβαλαν πρόστιμο για παράβαση της ΣΣΕ σε ό,τι αφορά τα χρονικά όρια εργασίας στους Α.Τσαρπαλή-Γ.Πρέσβη. Τώρα, μετά και την ανακοίνωση της «γεν. συν. Ανέλιξης Ο.Ε.», ο Α. Τσαρπαλής με περισσό θράσος εξανίσταται και με δηλώσεις του καταφέρεται εναντίον των υπαλλήλων της Επιθεώρησης Εργασίας: «τα δεδουλευμένα που δήθεν χρωστάω είναι ένα μεγάλο ψέμα, και θα προσφύγω κατά της απόφασης της Επιθεώρησης Εργασίας» (βλ. Eφημερίδα των συντακτών, 18/7/2013, σελ.42-43).

Στη συνέχεια, τίθεται το ερώτημα από τους συντάκτες της ανακοίνωσης: «όταν διατελούσαν πρόεδροι του ΣΕΦΚ, και υπέγραφαν διαδοχικά τις συμβάσεις εργασίας, γιατί δεν έθεταν το συγκεκριμένο θέμα στην εργοδοσία και το θέτουν μετά από 8 χρόνια;». Αποσιωπούν ότι στο χώρο εργασίας των φροντιστηρίων Ανέλιξη ο ΣΕΦΚ και η πραγματική γενική συνέλευση των εργαζομένων επέβαλε την εφαρμογή της ΣΣΕ και εγκαλούν τους συναδέλφους, γιατί διεκδίκησαν τώρα για τα τελευταία 5 χρόνια – η αξίωση για τα 3 πρώτα έχει παραγραφεί- και όχι από την αρχή τα δεδουλευμένα. Τους απαντάμε λοιπόν ότι οι συνάδελφοι αποφάσισαν, όταν έμειναν άνεργοι, να διεκδικήσουν τα δεδουλευμένα τους, για να επιβιώσουν. Αντί, λοιπόν, να εκφράσουν αλληλεγγύη στον αγώνα τους, τους ζητάνε και τα ρέστα, τους στοχοποιούν οι ανώνυμοι συντάκτες του κειμένου, αλλά και τους υβρίζουν και τους χλευάζουν στο διαδίκτυο οι υποστηρικτές τους, αναπαράγοντας την ανακοίνωση της «γεν. συν. της Ανέλιξης Ο.Ε.».

Οι συντάκτες της ανακοίνωσης απειλούν με… αποκαλύψεις: «Γιατί δεν δίνουν στην δημοσιότητα το ιδιωτικό συμφωνητικό που έχουν υπογράψει για το θέμα αυτό με το φροντιστήριο «Λογισμός»; Τότε θα πέσουν οι μάσκες. Ακολουθούν πρακτικές πρωτόγνωρες στην ιστορία του συνδικαλιστικού κινήματος. Δημοκοπούν πάνω σε αυτό το ζήτημα γνωρίζοντας την ευαισθησία της ελληνικής κοινωνίας». Το συμφωνητικό, στο οποίο αναφέρονται, είναι το «ιδιωτικό συμφωνητικό-απόδειξη καταβολής» που συντάχθηκε στις 2 Μαΐου του 2013 στην Επιθεώρηση Εργασίας Δάφνης και αποτελεί μέρος του σχετικού φακέλου της εργατικής διαφοράς, είναι δημόσιο έγγραφο και το έχουν στα χέρια τους οι εργοδότες. Δεν έγινε «κάτω από το τραπέζι», όπως διατείνεται η εργοδοσία και αναπαράγουν οι υποστηρικτές της. Είναι το έγγραφο με το οποίο ο τέως συνέταιρος των Τσαρπαλή-Πρέσβη, Ι.Κανακούλιας, αποδέχεται ότι η εταιρεία «Ανέλιξη» οφείλει δεδουλευμένα 46.000 Ευρώ, αποδέχεται ότι ο ίδιος οφείλει 23.000 Ευρώ και προτείνει στο σωματείο και στους 12 εργαζομένους να καταβάλει αμέσως 20.000 Ευρώ. Το σωματείο και οι 12 εργαζόμενοι αποδέχονται την πρόταση και ο Ι.Κανακούλιας κατέβαλε το οφειλόμενο ποσό. Το γεγονός ότι τα φερόμενα με καθολική συμμετοχή μέλη της «γεν. συν. της Ανέλιξης Ο.Ε.» παρουσιάζουν το έγγραφο αυτό ως συμφωνία «κάτω από το τραπέζι» και καταγγέλλουν ονομαστικά μόνο τους 2 από τους 12 συναδέλφους τους, που δικαιώθηκαν, ότι δήθεν μεθοδεύουν την διεκδίκηση ανύπαρκτων δεδουλευμένων: «σε αυτό το εφιαλτικό τοπίο αποτελεί πρόκληση η μεθόδευση των Κ. Σμυρναίου, Σ. Κρητικού να διεκδικήσουν ανύπαρκτα δεδουλευμένα» αποδεικνύει ξεκάθαρα ότι συντάκτες του κειμένου βγάζουν την ανακοίνωση όχι μόνο για να υπερασπιστούν τη θέση της εργοδοσίας ότι «η επιχείρηση δεν οφείλει τίποτε» αλλά και για να στιγματίσουν δημοσίως του συναδέλφους και το Σωματείο τους, επιχειρώντας να δικαιώσουν τον εργοδότη Α. Τσαρπαλή που τους απέλυσε.

Σε μια τραγική προσπάθεια διαστρέβλωσης των γεγονότων ψελλίζουν: «Απύθμενο θράσος έκρυβε η νέα χυδαία επίθεση του ΣΕΦΚ σε βάρος του συναδέλφου Π. Μαργαρώνη. Αφού δέχθηκε λεκτική επίθεση κατά την διάρκεια της ¨κινητοποίησης¨ του ΣΕΦΚ και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς, εμφανίζεται να απειλεί δήθεν ¨απολυμένο¨ συνάδελφο…». Στις 10 Ιούλη, στην πρώτη κινητοποίηση της Επιτροπής Αλληλεγγύης και του ΣΕΦΚ στις γειτονιές της Ηλιούπολης έξω από τα φροντιστήρια Ανέλιξη, ο Π. Μαργαρώνης, δεν προσήλθε στο χώρο εργασίας για να σταθεί αλληλέγγυος, αλλά επιτέθηκε, μπροστά στα αφεντικά, στον απολυμένο συνάδελφο Σταμάτη Κρητικό με τη απειλή: «με σένα θα τα πούμε αργότερα». Το γεγονός ότι απείλησε τον απολυμένο συνάδελφό του κανείς δεν μπορεί να το διαψεύσει. Έγινε μπροστά σε συνδικαλιστές και αλληλέγγυους. Δυστυχώς γι’ αυτόν έγινε μπροστά και στους εργοδότες και αυτό είναι ανυπέρβλητο. Την ώρα, δηλαδή, που οι απολυμένοι συνάδελφοί του με το σωματείο τους και την Επιτροπή Αλληλεγγύης έδιναν τη μάχη για την επαναπρόσληψή τους, προκάλεσε επεισόδιο και τεχνητή ένταση, με αποτέλεσμα να σταματήσει οποιαδήποτε διαπραγμάτευση με την εργοδοσία. Καλύτερη υπηρεσία δεν μπορούσε να προσφέρει στα αφεντικά… Το γεγονός ότι βγήκε από το φροντιστήριο στην Αγία Μαρίνα, έχοντας πίσω του τους εργοδότες Τσαρπαλή – Πρέσβη, για να αντιπαρατεθεί αυτός και όχι οι εργοδότες με τους απολυμένους και τους αλληλέγγυους δεν μπορεί να το διαψεύσει.

Γιατί μιλάνε για «νέα χυδαία επίθεση του ΣΕΦΚ»; Πότε ο ΣΕΦΚ έχει γράψει κάτι για τον συγκεκριμένο συνάδελφο; Ποτέ πριν. Δημοσιοποιήσαμε το γεγονός στην ιστοσελίδα του σωματείου μας, για την προστασία του απολυμένου συναδέλφου μας, αφού τον απείλησε ευθέως μπροστά στους εργοδότες. Γι’ αυτό και χρησιμοποιεί την ανακοίνωση της «γεν. συν. της Ανέλιξης Ο.Ε.» για να απαντήσει στο τι έγινε σε σχέση με την καταγγελία της Επιτροπής Αλληλεγγύης. Και βέβαια εμπλέκει και τον πολιτικό φορέα στον οποίο ανήκει για να εξασφαλίσει την πολιτική στήριξή του σπεκουλάροντας: «προφανώς λοιπόν, σε μια προσπάθεια διάσπασης (για άλλη μια φορά) των εργαζομένων, στόχος δεν ήταν ο συνάδελφος, αλλά ο πολιτικός φορέας στον οποίο αυτός ανήκει».

Είναι ντροπή σε κείμενο που φέρεται να έγραψαν εργαζόμενοι να χαρακτηρίζονται οι απολυμένοι συνάδελφοι… δήθεν «απολυμένοι», ενώ η συγκέντρωση αλληλεγγύης και η κινητοποίηση στους απολυμένους «κινητοποίηση» εντός εισαγωγικών. Να τους θυμίσουμε, καθώς προφανώς δεν παρατήρησαν, ότι κάποιοι εργαζόμενοι πετάχτηκαν, μετά από 8 χρόνια, έξω από τον χώρο εργασίας και είναι τώρα άνεργοι, ότι όλοι εμείς απολυθήκαμε στις 17 Μαΐου και για πρώτη φορά από την έναρξη λειτουργίας των φροντιστηρίων τον Ιούνη του 2005, δεν εργαζόμαστε στα θερινά τμήματα.

Το κορυφαίο σημείο για το οποίο η ανακοίνωση της «γεν. συν. της Ανέλιξης Ο.Ε.» ξεπερνά και το κείμενο του σωματείου της Χαλυβουργίας του Βόλου είναι: «Οι εργαζόμενοι στην «Ανέλιξη» χωρίζουν τους ανθρώπους από τη μια σε εργάτες αυτοαπασχολούμενους φτωχούς μικρομεσαίους και από την άλλη στους πλουτοκράτες». Αλήθεια, οι συντάκτες της ανακοίνωσης πού κατατάσσουν την εργοδοσία της Ανέλιξης; Μήπως έχουν ξεκινήσει μαζί με τους «μικρομεσαίους ιδιοκτήτες» της Ανέλιξης τον αγώνα για την ανατροπή του κεφαλαίου και δεν το πήραμε χαμπάρι;

Τους απαντάμε ότι οι εργαζόμενοι με ταξική συνείδηση δεν κάνουν μέτωπο με τα μικρομεσαία αφεντικά ενάντια στους πλουτοκράτες. Στέκονται ταξικά αλληλέγγυοι στους απολυμένους-αγωνιζόμενους συναδέλφους τους και δεν συμπεριφέρονται ως συνεργάτες. Παίρνουν θέση στους εργατικούς αγώνες, πλάι στους συναδέλφους τους που διώκονται. Οι συντάκτες της ανακοίνωσης ποια θέση έχουν επιλέξει;

Ενδιαφέρον παρουσιάζει η ονομαστική αναφορά στον Π. Μαργαρώνη, αλλά και στο σωματείο του ΠΑΜΕ, «Βύρωνας». Ελπίζουμε, μετά την απάντησή μας, να μη δηλώσει ότι δεν υπέγραψε το κείμενο στο οποίο το όνομα του είναι το μόνο όνομα εργαζομένου της «γεν. συν. της Ανέλιξης Ο.Ε.» που αναφέρεται. Να μη μας πει πως αυτός μειοψήφησε, αλλά δεν θέλησε να καταγραφεί η διαφωνία του με τις επικίνδυνες για το εργατικό κίνημα εργοδοτικές θέσεις της ανακοίνωσης, η οποία αποφασίστηκε, όπως αναφέρεται, με …καθολική συμμετοχή! Ή να μη μας πει, όπως τον Οκτώβρη του 2011, ότι δεν ήξερε… λόγω συνδικαλιστικής απειρίας… Θυμίζουμε ότι, όταν μαζί με τρεις συναδέλφους του, που σήμερα καταγγέλλει, διεκδικήσαμε αύξηση 5% λόγω συμπλήρωσης τριετίας, σύμφωνα με τη ΣΣΕ, μας άδειασε, όταν μάθαμε από τον Α.Τσαρπαλή ότι «είχε παραιτηθεί από την αξίωση και είχε υπογράψει ατομική σύμβαση χωρίς την τριετία». Θυμίζουμε ότι τότε οι απολυμένοι τώρα συνάδελφοι υπερασπίστηκαν τη ΣΣΕ και κατέκτησαν την εφαρμογή της τριετίας, χωρίς να φοβηθούν τις απειλές της εργοδοσίας: «να υπογράψετε χωρίς την τριετία, γιατί αλλιώς θα σας στείλω εξώδικο… υπάρχουν μαύρες λίστες, γι’ αυτό να κάτσετε ήσυχα, γιατί αν απολυθείτε, δεν θα βρείτε πουθενά δουλειά…».

Στη συνέχεια, μας καταγγέλλουν για τη «συστηματική συκοφαντική επίθεση σε βάρος συναδέλφων του φροντιστηρίου «Ανέλιξη», οι οποίοι παρουσιάζονται στους μαθητές ως ανεπαρκείς και ακατάλληλοι να τους διδάξουν… Την ίδια πρακτική τα μέλη του ΣΕΦΚ ακολούθησαν στις συναντήσεις που είχαν με τους ιδιοκτήτες της επιχείρησης κατά την διάρκεια της προηγούμενης σχολικής χρονιάς». Τους απαντάμε ότι από το 2008, η εργοδοσία προσπάθησε να εξαναγκάσει τους εργαζόμενους καθηγητές μέλη του ΣΕΦΚ να παραιτηθούν. Η υπεράσπιση της ΣΣΕ και η συμμετοχή στις πανεργατικές απεργίες είχε εξοργίσει την εργοδοσία, η οποία θεωρούσε ότι δεν χρειαζόταν πια τους καθηγητές που με την εργασία και το ήθος τους συνέβαλαν στο να έχει το φροντιστήριο από 20 μαθητές τον Ιούνη του 2005, 230 μαθητές τον Σεπτέμβρη του 2008. Τους θυμίζουμε ότι τον Σεπτέμβρη του 2012 ο εργοδότης Α.Τσαρπαλής χαρακτήρισε «άκυρους» τους συναδέλφους, τους οποίους απέλυσε τον Μάιο του 2012, στους μαθητές της Γ΄Λυκείου (αλήθεια γιατί αποφεύγεται στην ανακοίνωση η ιδιότητα εργοδότης και επιλέγεται η ιδιότητα ιδιοκτήτης, μήπως για να μην ενοχληθεί το αφεντικό;).

Τελικά, σε αυτήν την ανακοίνωση της «γεν. συν. της Ανέλιξης Ο.Ε.», όχι μόνο δεν λένε κουβέντα για τους απολυμένους συναδέλφους τους, αλλά και υπερασπίζονται την πολιτική των εργοδοτών τους, με τα ίδια ψεύδη που χρησιμοποιούν αυτοί: «Δεν δίσταζαν να διεκδικούν μειώσεις ωρών εργασίας, για συναδέλφους που δεν ήταν αρεστοί στην ηγεσία του ΣΕΦΚ, ενώ υπήρξαν περιπτώσεις που απαίτησαν την μη πρόσληψη εργαζομένου από την εργοδοσία». Ο κατήφορος δεν έχει τελειωμό. Η συζήτηση στην πραγματική γενική συνέλευση το καλοκαίρι του 2012, στην οποία συμμετείχε και ο Π.Μαργαρώνης, για την αλληλεγγύη μεταξύ των συναδέλφων, στη νέα κατάσταση με τη διάσπαση της εταιρείας, μετατρέπεται σε «απαίτηση για μειώσεις ωρών και για απολύσεις» (ας μας πουν σε ποιους συναδέλφους αναφέρονται…). Για την ιστορία, όταν συζητήσαμε τότε, στην πραγματική Γενική Συνέλευση των εργαζομένων, τη σημασία που έχει να γίνει ίση κατανομή των ωρών ανάμεσα σε όλους τους συναδέλφους, για να μην απολυθεί κανείς, η απάντηση του Π.Μαργαρώνη ήταν ότι «δεν θα μοιράσουμε τη φτώχεια μας». Αν και γνώριζε ότι κάτω από την πίεση της πραγματικής γενικής συνέλευσης των εργαζομένων και των αλληλέγγυων σωματείων της ιδιωτικής και δημόσιας εκπαίδευσης η εργοδοσία διέκοψε τη συνεργασία της με καθηγήτρια του δημοσίου, με αποτέλεσμα ο συνάδελφος Σταμάτης Κρητικός με τον συνάδελφο Θ.Κ. να έχουν ίση κατανομή ωρών, από 6 ώρες. Τέλος, αμέσως μετά τη δήλωση αυτή, αποχώρησε από την πραγματική Γενική Συνέλευση των εργαζομένων και διαχώρισε τη θέση του από τον αγώνα που δίναμε για την υπεράσπιση της ΣΣΕ. Και βεβαίως, δεν «μοιράστηκε τη φτώχεια μας», αλλά είχε και αύξηση στις ώρες του στα φροντιστήρια σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά…

Η ανακοίνωση διαφημίζει τα φροντιστήρια «Ανέλιξη» και καυχάται ότι «έχουμε πετύχει συμβάσεις πολύ καλύτερες σε σχέση με την πλειοψηφία των φροντιστηρίων». Τι εννοούν «έχουμε πετύχει», έγινε κάποια διαπραγμάτευση με τα αφεντικά για τη σύμβαση; Μπορούν να μας πουν αν τα ωρομίσθια τους είναι σύμφωνα με τη Συλλογική Σύμβαση Εργασίας; Οι απολυμένοι συνάδελφοι δεν αγωνίζονταν για την υπεράσπιση και την τήρηση της Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας του κλάδου που είχε υπογράψει ο ΣΕΦΚ το 2010 και η οποία είχε κηρυχθεί υποχρεωτική για όλους τους εργοδότες (Αρ. ΦΕΚ 114, τευχ.Β,7/2/11, κυκλοφόρησε 11/2/11); Σήμερα αυτή η ΣΣΕ είναι η βάση για τις διαπραγματεύσεις με τις εργοδοτικές ενώσεις για υπογραφή νέας ΣΣΕ με τις εργοδοτικές ενώσεις στα φροντιστήρια μέσης εκπαίδευσης και στα κέντρα ξένων γλωσσών. Μήπως επειδή υπερασπίστηκαν τη ΣΣΕ, δεν τους μειώθηκαν δραματικά οι ώρες την προηγούμενη χρονιά και τώρα απολύθηκαν όλοι; Καλό το ψέμα, αλλά οι εργαζόμενοι στα φροντιστήρια Ανέλιξη έχουν μείωση τουλάχιστον 40-50% του ωρομισθίου τους τη χρονιά 2012-2013 σε σχέση με τη χρονιά 2011-2012. Και αυτό δεν είναι ψέμα ή συκοφαντία, αλλά γεγονός το οποίο αποδείχθηκε στην Επιθεώρηση Εργασίας από τις αναλυτικές καταστάσεις προσωπικού που έχει καταθέσει η επιχείρηση. Στο κείμενο αυτό, το οποίο ξεκινάει με την αγωνία για την υπογραφή νέας ΣΣΕ, ένα πράγμα αποσιωπούν οι συντάκτες του: η εργοδοσία κατάργησε τη ΣΣΕ και προσλαμβάνει μόνο όσους αποδέχονται την προσαρμογή στη νέα «νομιμότητα», πλην του Π.Μαργαρώνη, ο οποίος τον Οκτώβρη του 2012, όταν διαχωρίστηκε από την πραγματική γενική συνέλευση, πήρε αύξηση 15% (επίδομα τριετίας και γάμου).

Δεν λένε, λοιπόν, κουβέντα για τους απολυμένους και αποσιωπούν ότι, αν και υπέγραφαν επί 8 χρόνια διαδοχικές συμβάσεις ορισμένου χρόνου, με 2 απολύσεις κάθε χρόνο, ενώ κάλυπταν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, κατάφεραν να έχουν Γενική Συνέλευση εργαζομένων με καθολική συμμετοχή στις πανεργατικές απεργίες. Η εργοδοσία επέλεξε με διάδοχες επιχειρήσεις, καταχρηστική άσκηση του διευθυντικού δικαιώματος και απολύσεις να πετάξει στο δρόμο τους εργαζομένους που υπερασπίζονται τη ΣΣΕ και την αξιοπρέπειά τους.

Εν κατακλείδι, η πιο εργοδοτική ανακοίνωση των τελευταίων χρόνων καταλήγει: «Για την συνέλευση των εργαζομένων, αυτές οι πρακτικές διασπούν τον συλλογικό αγώνα και σε τελευταία ανάλυση εξυπηρετούν τα σχέδια της εργοδοσίας». Καλούμε τους εμπνευστές και τους συντάκτες της ανακοίνωσης να δημοσιοποιήσουν τα ονόματα όσων υπογράφουν το κείμενο που διακινούν οι ίδιοι παντού. Αν και με το χαρακτηρισμό «καθολική συμμετοχή» μπορεί ο καθένας να βρει όλα τα ονόματα των εργαζομένων στην ιστοσελίδα του φροντιστηρίου. Τραγική ειρωνεία είναι το γεγονός πως εκεί βρίσκονται και τα ονόματα απολυμένων και μάλιστα του απολυμένου συναδέλφου Σταμάτη Κρητικού, τον οποίο στοχοποιεί η ανακοίνωση. Καλούμε όσους συναδέλφους δεν έχουν υπογράψει αυτήν την ανακοίνωση να διαχωρίσουν τη θέση τους. Το να αναφέρονται, να συκοφαντούνται και να στοχοποιούνται ονομαστικά συνάδελφοι και αυτοί που την έγραψαν να κρύβονται πίσω από την ανωνυμία «γεν. συν. της Ανέλιξης Ο.Ε.» είναι και ύποπτο και ανήθικο. Καλούμε τον Π.Μαργαρώνη με δημόσια δήλωσή του να πει ξεκάθαρα: υπέγραψε ή όχι το κείμενο αυτό. Αν όχι, γιατί δεν κατέγραψε τη διαφωνία του, αλλά δέχεται να διακινείται από τους εργοδότες του και τους υποστηρικτές τους; Γιατί αφήνει να διακινείται από ιστοσελίδες φιλικά διακείμενες προς τον πολιτικό του χώρο, τον οποίο συνεχώς επικαλείται, ένα κείμενο που μιλάει για «καθολική συμμετοχή» της «γεν. συν. της Ανέλιξης Ο.Ε.»; Ένα κείμενο που σε κανένα σημείο του δεν αναφέρει τίποτε για την επαναπρόσληψη των απολυμένων καθηγητών, αλλά εξαπολύει συκοφαντίες εναντίον τους.

Τελικά θα απαντήσουν; Καλώς έπραξε η εργοδοσία και απέλυσε τους εργαζομένους που αρνήθηκαν τον εκβιασμό της εργοδοσίας: ή ανεργία ή ατομικές συμβάσεις με γκρέμισμα της ΣΣΕ; Είναι δίκαιο το αίτημά μας για επαναπρόσληψη; Με ποια πλευρά είναι;

Η λάσπη σε ανθρώπους που έχουν δουλέψει από 3 ως 23 χρόνια στην περιοχή της Ηλιούπολης, στα φροντιστήρια Ρόμβος, Πρότυπο, Ανέλιξη και έχουν ιστορική διαδρομή μες στο κίνημα και στους αγώνες, δεν πιάνει. Όσοι τους στηρίζουν γρήγορα θα καταλάβουν ότι το ψέμα έχει κοντά ποδάρια. Γι΄αυτό ας σταματήσουν τη χυδαιολογία, το κουτσομπολιό και τη λεηλασία της ζωής μας στο διαδίκτυο. Ο αγώνας για την επαναπρόσληψη των αγωνιζόμενων καθηγητών στα φροντιστήρια «Ανέλιξη» δεν είναι μόνο αγώνας των απολυμένων και του ΣΕΦΚ. Είναι αγώνας του ταξικού εργατικού κινήματος για την υπεράσπιση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας. Είναι αγώνας για την αξιοπρέπεια ενάντια στη «νομιμότητα» της ανεργίας και της εξαθλίωσης. Είναι το καλύτερο μάθημα για τους μαθητές και τις μαθήτριές μας και αρχίζει από άλφα: Αντίσταση- Αλληλεγγύη-Αξιοπρέπεια.

Να ανακληθούν οι απολύσεις των συναδέλφων

Να καταβληθούν τα δεδουλευμένα που οφείλει η εργοδοσία

Ο αγώνας συνεχίζεται μέχρι τη νίκη

Οι απολυμένοι από τα φροντιστήρια «Ανέλιξη»

Σύλλογος Εργαζόμενων στα Φροντιστήρια Καθηγητών (ΣΕΦΚ)

23/7/2013

Παραθέτουμε και το Ι Δ Ι Ω Τ Ι Κ Ο Σ Υ Μ Φ Ω Ν Η Τ Ι Κ Ο

– Α Π Ο Δ Ε Ι Ξ Η Κ Α Τ Α Β Ο Λ Η Σ το οποίο, όταν θα δημοσιοποιηθεί, σύμφωνα με τους συντάκτες της ανακοίνωσης, θα πέσουν οι …μάσκες:

Ι Δ Ι Ω Τ Ι Κ Ο Σ Υ Μ Φ Ω Ν Η Τ Ι Κ Ο – Α Π Ο Δ Ε Ι Ξ Η Κ Α Τ Α Β Ο Λ Η Σ

Στην Ηλιούπολη Αττικής σήμερα την 2η του μηνός Μαΐου του έτους 2013 οι κάτωθι υπογράφοντες το παρόν συμφωνητικό αφενός: ο Ιωάννης Κανακούλιας του Δημητρίου, μαθηματικός, κάτοικος Ηλιούπολης Αττικής, οδός Αλιμούντος, αρ. 47, ως απελθών ομόρρυθμος εταίρος: α)της ήδη λυθείσας ομόρρυθμης εταιρείας με την επωνυμία «Α.ΤΣΑΡΠΑΛΗΣ – Ι. ΚΑΝΑΚΟΥΛΙΑΣ Ο.Ε.», που έδρευε στην Ηλιούπολη Αττικής, επί της οδού Φαρμακίδου, αριθ. 2 και της τροποποιηθείσας εταιρείας με την επωνυμία «Γ.ΠΡΕΣΒΗΣ – Α.ΤΣΑΡΠΑΛΗΣ – Ι. ΚΑΝΑΚΟΥΛΙΑΣ Ο.Ε.» και τον διακριτικό τίτλο «ΑΝΕΛΙΞΗ» και αφετέρου ο/η: …….………………… του …………… , κάτοικος …………, οδός ………………….., αριθ. …….., εργαζόμενος στα φροντιστήρια «ΑΝΕΛΙΞΗ» και μέλος του συλλόγου εργαζόμενων καθηγητών στα φροντιστήρια μέσης εκπαίδευσης (ΣΕΦΚ), συμφωνούν με το παρόν και συναποδέχονται τα ακόλουθα:

Ο αφενός συμβαλλόμενος Ιωάννης Κανακούλιας ήταν ομόρρυθμος εταίρος: α)της λυθείσης την 8-6-2012 εταιρείας με την επωνυμία «Α.ΤΣΑΡΠΑΛΗΣ – Ι. ΚΑΝΑΚΟΥΛΙΑΣ Ο.Ε.» και β)της τροποποιηθείσας εταιρείας με την επωνυμία «Γ.ΠΡΕΣΒΗΣ – Α.ΤΣΑΡΠΑΛΗΣ – Ι. ΚΑΝΑΚΟΥΛΙΑΣ Ο.Ε.» και τον διακριτικό τίτλο «ΑΝΕΛΙΞΗ» από την οποία απεχώρησε.

Με την με αριθμό πρωτοκόλλου 28/16-1-2013 πρόσκληση της ΔΙΕΥΘΥΝΣΗΣ ΚΟΙΝ. ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗΣ ΑΘΗΝΩΝ/ΤΜΗΜΑ ΚΟΙΝ. ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗΣ ΔΑΦΝΗΣ, κλήθηκε ο αφενός συμβαλλόμενος Ιωάννης Κανακούλιας ως ομόρρυθμος εταίρος των άνω εταιριών, κατόπιν σχετικής καταγγελίας καθηγητών, εργαζομένων στα άνω φροντιστήρια «ΑΝΕΛΙΞΗ», μέσω του συλλογικού τους οργάνου (ΣΕΦΚ).

Μετά από συζήτηση που έγινε ενώπιον της αρμοδίας υπαλλήλου της Επιθεώρησης Εργασίας μεταξύ των άνω καταγγελλόντων καθηγητών και του Ιωάννη Κανακούλια, ο οποίος παρίστατο δια της πληρεξουσίας του δικηγόρου Μαρουσώς Παυλάκη, συμφωνήθηκε ότι ο αφενός συμβαλλόμενος θα καταβάλει την αναλογία του, ήτοι το 50% για την πρώτη ομόρρυθμη εταιρεία και 33% για τη δεύτερη, στους καθηγητές που διεκδικούν με την ως άνω καταγγελία τη διαφορά των πέντε (5) λεπτών της διδακτικής ώρας, για τα πέντε (5) τελευταία έτη, ήτοι από 1-1-2008 έως και 8-6-2012 οπότε και αποχώρησε από τις ως άνω εταιρείες των φροντιστηρίων «ΑΝΕΛΙΞΗ». Ο Ιωάννης Κανακούλιας αποδέχθηκε ότι η συνολική οφειλή για την ως άνω αιτία, που αφορά το ποσό που του αναλογεί είναι 23.000 €. Μετά από συζήτηση που έγινε και πρόταση του Ιωάννη Κανακούλια για συμβιβαστική επίλυση της διαφοράς στο ποσό των 20.000 €, το συλλογικό όργανο των καθηγητών δια των παρισταμένων εκπροσώπων του ……………………….., συμφώνησε να καταβληθεί το ποσό των 20.000 € συνολικά επιμεριζόμενο σε κάθε καθηγητή κατά την αναλογία της απαίτησής του προκειμένου να λυθεί συμβιβαστικά η διαφορά με τον ως άνω ομόρρυθμο εταίρο και προς αποφυγή μακροχρόνιων δικαστικών αγώνων με αυτόν, με τον οποίο συμφώνησαν ρητά να τον απαλλάξουν από την εις ολόκληρον ευθύνη του, δεχόμενοι να μετατραπεί αυτή σε διαιρεμένη, με την προϋπόθεση ότι αυτός θα καταβάλει σε κάθε ένα καθηγητή από τους διεκδικούντες την αναλογία του από το ως άνω συμφωνηθέν ποσό.

Ο αφετέρου συμβαλλόμενος στο παρόν αφού έλαβε από τον αφενός συμβαλλόμενο το ποσό των ……… € δηλώνει με το παρόν, ότι αυτό είναι το ποσό που του αντιστοιχεί κατά τη συμφωνία που έγινε με το άνω συλλογικό όργανο του ΣΕΦΚ, την οποία αποδέχεται στο σύνολό της, καθότι ικανοποιήθηκε πλήρως η απαίτησή του κατά το ποσοστό που αντιστοιχούσε στον Ιωάννη Κανακούλια, τον οποίο απαλλάσσει από την εις ολόκληρον ευθύνη του ως ομορρύθμου εταίρου των ως άνω εταιρειών, την οποία θεωρεί διαιρεμένη και δηλώνει ότι δεν έχει ούτε διατηρεί καμία άλλη απαίτηση προς αυτόν από οποιαδήποτε άλλη αιτία.

Επίσης ο αφετέρου συμβαλλόμενος δηλώνει ότι για το υπόλοιπο μέρος της απαίτησής του θα στραφεί μόνο κατά των λοιπών ομορρύθμων εταίρων και σε καμία περίπτωση κατά του αφενός συμβαλλόμενου Ιωάννη Κανακούλια, από τον οποίο δεν έχει καμία άλλη οικονομική απαίτηση, όπως τοποθετήθηκαν σχετικά και οι προσφεύγοντες καθηγητές στη διαδικασία της εργατικής διαφοράς στην Επιθεώρηση Εργασίας Δάφνης αλλά και ο Σύλλογος Εργαζόμενων στα Φροντιστήρια Καθηγητών. Το παρόν συντάχθηκε σε τρία αντίγραφα και αφού αναγνώσθηκε από τους συμβαλλόμενους, υπογράφεται όπως ακολουθεί.

Ηλιούπολη 2η Μαΐου 2013

Ο Ι Σ Υ Μ Β Α Λ Λ Ο Μ Ε Ν Ο Ι

Ας πέσουν, λοιπόν, τώρα οι μάσκες…”