Η παρακάτω καταγγελία μας στάλθηκε από τον συνάδελφο Σπύρο Χαλικιά και αποτυπώνει μια κατάσταση που πλέον είναι συνηθισμένη σε πολλούς εργασιακούς χώρους.
Ακολουθεί η καταγγελία του συναδέλφου:
Άφραγκος και θα έλεγα απύθμενα, αν στο βάθος της τσέπης δεν υπήρχαν 70 λεπτά, ξεκίνησα με ρεζέρβα στη μοτοσικλέτα να πάω στη λεωφόρο Αλεξάνδρας 28 όπου στον 5ο όροφο βρίσκονται τα γραφεία της μη κυβερνητικής οργάνωσης ΠΑΚΟΕ. Την προηγούμενη με είχαν ειδοποιήσει ότι είδαν το βιογραφικό μου και θέλουν να με δουν και από κοντά.
Χαλώ και εγώ ξυραφάκι να κόψω τα γένια να μην είμαι σαν το λήσταρχο Νταβέλη, αφού σε εκκολαπτόμενο εργοδότη θα πάω, σε άγνωστο σοβαρό άνθρωπο που με καλούσε για δουλεία.
Ανεβαίνω χτυπώ το κουδούνι, μπαίνω στο χώρο, ησυχία νεκροταφείου. Καλημερίζω, λέω το όνομα μου. “Καθίστε” μου λέει μια κοπέλα και πηγαίνει στον αρμόδιο επικεφαλής τον πρόεδρο να του αναγγείλει ότι ήρθα. “Ελάτε” μου λέει και περνώ στο γραφείο. Ένας βλοσυρός κύριος που δεν σήκωσε καν το κεφάλι να με κοιτάξει έχοντας στα χέρια του το βιογραφικό μου και μελετώντας το. «Κλείστε την πόρτα και καθίστε» προστάζει. Μάλιστα λέω και κλείνω και την πόρτα. Οι δυο μας, Τε α τετ.
Η προσφορά ξεκινά αμέσως με το αν είμαι διατεθειμένος να εργαστώ για 15 ημέρες και να τους βγάλω 7 θέματα… για να δουν πως θα τα πάω.. χωρίς να πάρω ούτε ένα ευρώ.
Μετά αν τα πάω καλά, θα δουν αν τους κάνω και μετά… θα αναλάμβανα μαζί με το στήσιμο της εφημερίδας 40 σελίδες και ένα 16σελίδο ένθετο (σύνολο 56 σελίδες) που θα έχει υλικό από τις έρευνες του ΠΑΚΟΕ + τα δικά μου ρεπορτάζ και τις έρευνες. Αααα, και επίσης θα δουλεύεις και στο σαιτ….μου είπε το μπός. Το οποίο θα το τροφοδοτούσα με τα θέματα του ΠΑΚΟΕ.
«Νομίζω ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει από ένα άτομο», λέω ευγενικά.
Νευριάζει. «Μέχρι τώρα το κάναμε με ένα άτομο και έβγαινε και μου λέτε ότι δεν μπορεί να γίνει? Σας εξηγώ Θα έχετε 7 μέρες ρεπορτάζ και 23 μέρες να κάνετε το στήσιμο και τα άλλα»
«Μα αυτό δεν μπορεί να γίνει σε λιγότερο από 15 ώρες», ξαναλέω (με βάση ότι μετά από κάποια στιγμή, όταν δουλεύεις συνέχεια απανωτά θέματα το μυαλό κουρκουτιάζει και δεν αποδίδει και κάνει και λάθη).
«Ε ναι 15 ώρες. Τόσες είναι. Έχετε διάθεση να το κάνετε;»
Όχι, όχι δεν του πα να πάει να γαμηθεί γιατί δεν ψάχνει δημοσιογράφο αλλά για καλό σκλάβο και είπα να συνεχίσω το ίδιο ύφος για να δω το έργο μέχρι το τέλος. Μειλίχια τον ρώτησα «Και μετά; Το μετά από τις 15 μέρες;
– «500 ευρώ μου λέει κατηγορηματικά», κουβέντα για ασφάλιση και ένσημα.
– «Με δελτίο παροχής; Πως θα γίνεται η πληρωμή;», του ανταπαντώ
– «Όχι, με απόδειξη του ΠΑΚΟΕ», μου λέει.
– «Θα μου δώσετε λίγο χρόνο να το σκεφτώ;»
– «Μέχρι αύριο στις 10 να με έχετε πάρει τηλέφωνο γιατί περιμένουν άλλοι 12»
Υ.Γ Περιμένουν και άλλοι 12; Ε και! Ελπίζω να μη πει ΝΑΙ κανείς από τους άλλους 12 και να κάτσετε να το κάνετε εσείς κύριε καθηγητά Παναγιώτη Χριστοδουλάκη πρόεδρε του ΠΑΚΟΕ. Να μείνετε εσείς να κάνετε 7 θέματα το 15 πενθήμερο το στήσιμο της εφημερίδας και το σαϊτ, να δουλεύετε 15 ωρες την ήμερα και να παίρνετε 500 ευρώ με απόδειξη.
Γιατί κύριε καθηγητά, κύριε πρόεδρε της ΜΚΟ του ΠΑΚΟΕ σας, δεν ψάχνετε για δημοσιογράφους αλλά για καλούς σκλάβους…
Χαλώ και εγώ ξυραφάκι να κόψω τα γένια να μην είμαι σαν το λήσταρχο Νταβέλη, αφού σε εκκολαπτόμενο εργοδότη θα πάω, σε άγνωστο σοβαρό άνθρωπο που με καλούσε για δουλεία.
Ανεβαίνω χτυπώ το κουδούνι, μπαίνω στο χώρο, ησυχία νεκροταφείου. Καλημερίζω, λέω το όνομα μου. “Καθίστε” μου λέει μια κοπέλα και πηγαίνει στον αρμόδιο επικεφαλής τον πρόεδρο να του αναγγείλει ότι ήρθα. “Ελάτε” μου λέει και περνώ στο γραφείο. Ένας βλοσυρός κύριος που δεν σήκωσε καν το κεφάλι να με κοιτάξει έχοντας στα χέρια του το βιογραφικό μου και μελετώντας το. «Κλείστε την πόρτα και καθίστε» προστάζει. Μάλιστα λέω και κλείνω και την πόρτα. Οι δυο μας, Τε α τετ.
Η προσφορά ξεκινά αμέσως με το αν είμαι διατεθειμένος να εργαστώ για 15 ημέρες και να τους βγάλω 7 θέματα… για να δουν πως θα τα πάω.. χωρίς να πάρω ούτε ένα ευρώ.
Μετά αν τα πάω καλά, θα δουν αν τους κάνω και μετά… θα αναλάμβανα μαζί με το στήσιμο της εφημερίδας 40 σελίδες και ένα 16σελίδο ένθετο (σύνολο 56 σελίδες) που θα έχει υλικό από τις έρευνες του ΠΑΚΟΕ + τα δικά μου ρεπορτάζ και τις έρευνες. Αααα, και επίσης θα δουλεύεις και στο σαιτ….μου είπε το μπός. Το οποίο θα το τροφοδοτούσα με τα θέματα του ΠΑΚΟΕ.
«Νομίζω ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει από ένα άτομο», λέω ευγενικά.
Νευριάζει. «Μέχρι τώρα το κάναμε με ένα άτομο και έβγαινε και μου λέτε ότι δεν μπορεί να γίνει? Σας εξηγώ Θα έχετε 7 μέρες ρεπορτάζ και 23 μέρες να κάνετε το στήσιμο και τα άλλα»
«Μα αυτό δεν μπορεί να γίνει σε λιγότερο από 15 ώρες», ξαναλέω (με βάση ότι μετά από κάποια στιγμή, όταν δουλεύεις συνέχεια απανωτά θέματα το μυαλό κουρκουτιάζει και δεν αποδίδει και κάνει και λάθη).
«Ε ναι 15 ώρες. Τόσες είναι. Έχετε διάθεση να το κάνετε;»
Όχι, όχι δεν του πα να πάει να γαμηθεί γιατί δεν ψάχνει δημοσιογράφο αλλά για καλό σκλάβο και είπα να συνεχίσω το ίδιο ύφος για να δω το έργο μέχρι το τέλος. Μειλίχια τον ρώτησα «Και μετά; Το μετά από τις 15 μέρες;
– «500 ευρώ μου λέει κατηγορηματικά», κουβέντα για ασφάλιση και ένσημα.
– «Με δελτίο παροχής; Πως θα γίνεται η πληρωμή;», του ανταπαντώ
– «Όχι, με απόδειξη του ΠΑΚΟΕ», μου λέει.
– «Θα μου δώσετε λίγο χρόνο να το σκεφτώ;»
– «Μέχρι αύριο στις 10 να με έχετε πάρει τηλέφωνο γιατί περιμένουν άλλοι 12»
Υ.Γ Περιμένουν και άλλοι 12; Ε και! Ελπίζω να μη πει ΝΑΙ κανείς από τους άλλους 12 και να κάτσετε να το κάνετε εσείς κύριε καθηγητά Παναγιώτη Χριστοδουλάκη πρόεδρε του ΠΑΚΟΕ. Να μείνετε εσείς να κάνετε 7 θέματα το 15 πενθήμερο το στήσιμο της εφημερίδας και το σαϊτ, να δουλεύετε 15 ωρες την ήμερα και να παίρνετε 500 ευρώ με απόδειξη.
Γιατί κύριε καθηγητά, κύριε πρόεδρε της ΜΚΟ του ΠΑΚΟΕ σας, δεν ψάχνετε για δημοσιογράφους αλλά για καλούς σκλάβους…