Author: katalipsiesiea

 

Η γνωστή «κόντρα» με την Ελένη Μενεγάκη, που πήρε και νομικές διαστάσεις, έφερε πάλι στο προσκήνιο της δημοσιότητας την πρώην εργοδότριά μας Έλενα Μακρή-Λυμπέρη. Η τελευταία, χωρίς ίχνος ντροπής, εμφανίζεται δημόσια και κρίνει πρόσωπα και πράγματα του χώρου του έντυπου και ηλεκτρονικού Τύπου και των ΜΜΕ, ως εκδότρια –πλέον– του περιοδικού Hello!, τη στιγμή που η ίδια και ο σύζυγός της, ως εργοδοσία του πρώην Ομίλου Λυμπέρη, συνεχίζουν να οφείλουν πολλά εκατομμύρια ευρώ στους 200 περίπου εργαζομένους του Ομίλου που πέταξαν στο δρόμο εδώ και δυόμισι περίπου χρόνια, αλλά και στα ασφαλιστικά ταμεία και το δημόσιο. Τα… ξεκατινιάσματα ενός κόσμου που, ούτως ή άλλως, ήταν έτη φωτός μακριά από τις ανάγκες και τις αγωνίες των απλών εργαζομένων, μας αφήνουν παγερά αδιάφορους, αλλά δεν είναι δυνατόν να μην ενοχλούμαστε από το θράσος κάποιων ανθρώπων που έχουν πολύ, μα πάρα πολύ… λερωμένη τη φωλιά τους να εμφανίζονται και ως τιμητές των τεκταινομένων στα ΜΜΕ!

Είναι οι ίδιοι που δεν είχαν την ευαισθησία να καταβάλουν ούτε ένα (1) ευρώ για τα δεδουλευμένα και τις αποζημιώσεις των ανθρώπων που τόσα χρόνια με συνέπεια δούλευαν στα έντυπά τους, τα ίδια αυτά έντυπα που συνεχίζουν να εκδίδονται σήμερα από άλλη εταιρεία, στην οποία μεταφέρθηκαν κάτω από τουλάχιστον ύποπτες μεθοδεύσεις – για τις οποίες πολύ σύντομα η δικαιοσύνη θα κρίνει.

ΥΓ. Σε μια ακραία εκδήλωση χαμαιλεοντισμού, η Έλενα Μακρή-Λυμπέρη, ως εκδότρια του Hello!, προβάλλει μέσα από τις σελίδες του περιοδικού πρόσωπα της νυν κυβέρνησης –και υπερασπίζεται αυτή της την επιλογή στην ιστοσελίδα της elenasdiary, όταν τις παραμονές των εκλογών του Μαΐου 2012 η τότε εργοδοσία του Ομίλου Λυμπέρη μάς καλούσε (σε συνελεύσεις του προσωπικού), για το… καλό μας, να ψηφίσουμε μόνο «ευρωπαϊκά (βλ. μνημονιακά) κόμματα», αλλιώς… πολύ μεγάλα δεινά θα εύρισκαν τη «χώρα» (εννοούσαν φυσικά ότι δεν θα προλάβαιναν να ολοκληρώσουν την «τράμπα» των τίτλων που εξέδιδε τότε η εταιρεία). Αυτό και μόνο αρκεί για να κατανοήσει κανείς το ήθος των ατόμων…

25.02.2015

Πρώην εργαζόμενοι των Εκδόσεων Λυμπέρη

 

Η γνωστή «κόντρα» με την Ελένη Μενεγάκη, που πήρε και νομικές διαστάσεις, έφερε πάλι στο προσκήνιο της δημοσιότητας την πρώην εργοδότριά μας Έλενα Μακρή-Λυμπέρη. Η τελευταία, χωρίς ίχνος ντροπής, εμφανίζεται δημόσια και κρίνει πρόσωπα και πράγματα του χώρου του έντυπου και ηλεκτρονικού Τύπου και των ΜΜΕ, ως εκδότρια –πλέον– του περιοδικού Hello!, τη στιγμή που η ίδια και ο σύζυγός της, ως εργοδοσία του πρώην Ομίλου Λυμπέρη, συνεχίζουν να οφείλουν πολλά εκατομμύρια ευρώ στους 200 περίπου εργαζομένους του Ομίλου που πέταξαν στο δρόμο εδώ και δυόμισι περίπου χρόνια, αλλά και στα ασφαλιστικά ταμεία και το δημόσιο. Τα… ξεκατινιάσματα ενός κόσμου που, ούτως ή άλλως, ήταν έτη φωτός μακριά από τις ανάγκες και τις αγωνίες των απλών εργαζομένων, μας αφήνουν παγερά αδιάφορους, αλλά δεν είναι δυνατόν να μην ενοχλούμαστε από το θράσος κάποιων ανθρώπων που έχουν πολύ, μα πάρα πολύ… λερωμένη τη φωλιά τους να εμφανίζονται και ως τιμητές των τεκταινομένων στα ΜΜΕ!

Είναι οι ίδιοι που δεν είχαν την ευαισθησία να καταβάλουν ούτε ένα (1) ευρώ για τα δεδουλευμένα και τις αποζημιώσεις των ανθρώπων που τόσα χρόνια με συνέπεια δούλευαν στα έντυπά τους, τα ίδια αυτά έντυπα που συνεχίζουν να εκδίδονται σήμερα από άλλη εταιρεία, στην οποία μεταφέρθηκαν κάτω από τουλάχιστον ύποπτες μεθοδεύσεις – για τις οποίες πολύ σύντομα η δικαιοσύνη θα κρίνει.

ΥΓ. Σε μια ακραία εκδήλωση χαμαιλεοντισμού, η Έλενα Μακρή-Λυμπέρη, ως εκδότρια του Hello!, προβάλλει μέσα από τις σελίδες του περιοδικού πρόσωπα της νυν κυβέρνησης –και υπερασπίζεται αυτή της την επιλογή στην ιστοσελίδα της elenasdiary, όταν τις παραμονές των εκλογών του Μαΐου 2012 η τότε εργοδοσία του Ομίλου Λυμπέρη μάς καλούσε (σε συνελεύσεις του προσωπικού), για το… καλό μας, να ψηφίσουμε μόνο «ευρωπαϊκά (βλ. μνημονιακά) κόμματα», αλλιώς… πολύ μεγάλα δεινά θα εύρισκαν τη «χώρα» (εννοούσαν φυσικά ότι δεν θα προλάβαιναν να ολοκληρώσουν την «τράμπα» των τίτλων που εξέδιδε τότε η εταιρεία). Αυτό και μόνο αρκεί για να κατανοήσει κανείς το ήθος των ατόμων…

25.02.2015

Πρώην εργαζόμενοι των Εκδόσεων Λυμπέρη

Δυναμική παρέμβαση πραγματοποίησε την Παρασκευή 6/2 το σωματείο μας έξω από το μαγαζί “Γκαζοχώρι”, από το οποίο ο συνάδελφος και μέλος μας Σ.Π., διεκδικούσε απλήρωτα δεδουλευμένα του. Στην παρέμβαση συμμετείχαν πάνω από 100 μέλη του σωματείου και αλληλέγγυοι, μοιράστηκαν κείμενα, φωνάχτηκαν συνθήματα και ακολούθησε πορεία.

Τέσσερις μέρες μετά και ενόψει της τριμερής συνάντησης στην Επιθεώρηση Εργασίας, η άκαμπτη μέχρι τότε εργοδοσία του μαγαζιού, μπροστά στις οργανωμένες κινήσεις ταξικής αλληλεγγύης που συνάντησε, υπαναχώρησε και δεσμεύτηκε απέναντι στον συνάδελφο (καταβάλλοντας του ήδη ένα μέρος των χρημάτων), για το  μεγαλύτερο μέρος των δεδουλευμένων που διεκδικούσε.

Δεν επαναπαυόμαστε, αλλά σίγουρα η περίπτωση του ”Γκαζοχωρίου” αποτελεί ένα ακόμα παράδειγμα για  όλους εμάς που δουλεύουμε στον κλάδο του επισιτισμού : ότι με την ταξική μας οργάνωση και αλληλεγγύη μπορούμε να απαντήσουμε στην αυθαιρεσία των αφεντικών

Ακολουθούν φωτογραφίες από την παρέμβαση και το κείμενο που μοιράστηκε κατά την διάρκειά της.

Ενώ για χρόνια το μεζεδοπωλείο ‘’Γκαζοχώρι’’ αυξάνει  έκταση και  τζίρους , τα δικαιώματα των εργαζομένων του αντί να ικανοποιούνται, καταστρατηγούνται  όλο και περισσότερο. Ένα μαγαζί-‘’φάμπρικα’’ της διασκέδασης που απασχολεί περί τους 40 εργαζόμενους,  όχι  βέβαια με ‘’εναλλακτικό’’ τρόπο, αλλά όπως συνηθίζουν οι εργοδότες στον χώρο του επισιτισμού:                                                                                                                                          Δώρα εορτών, υπερωρίες, βραδινά, άδειες δεν πληρώνονται, με ελάχιστα ένσημα  που σε καμία περίπτωση δεν αντιστοιχούν στον πραγματικό χρόνο εργασίας.  Στην βραδινή βάρδια το ωράριο δεν τηρείται αφού η εργασία αρχίζει  στις 19.30 και αναλόγως των ορέξεων της εργοδοσίας, μπορεί να διευρυνθεί πέρα και των 9 ωρών. Οι αγώνες που έχουν γίνει από τον κόσμο  της εργασίας και στον  κλάδο του επισιτισμού και έχουν θεσπιστεί ως νόμοι, αφήνουν παγερά αδιάφορο τον εργοδότη.          Ενώ το μεροκάματο ήταν 40 €,  ο εργοδότης προσπάθησε να το μειώσει. Μετά την συνολική    αντίδραση των εργαζομένων που δήλωσαν  ότι «θα αγωνιστούμε με κάθε πρόσφορο τρόπο για να ανατρέψουμε μια τέτοια απόφαση (μείωση)», προχώρησε σε προσλήψεις νέων συναδέλφων/ισσών με 30€ή 15€ (για το τετράωρο).     

Σε όσους αντιδράσανε, το πετσόκομα των ημερών εργασίας είναι γεγονός και από εκεί που  δούλευαν 4 με 5 φορές την εβδομάδα,  δουλεύουν 2 ή το πολύ τρεις.

 Στις ολοένα και πιο παράλογες  απαιτήσεις του εργοδότη του ‘’Γκαζοχωρίου’’ , έρχονται να προστεθούν οι συνθήκες εντατικοποίησης της δουλειάς λόγω της αυξανόμενης  έκτασης του μαγαζιού. Ενώ οι συνάδελφοι προσπαθούν να ανταπεξέλθουν,  αντιμετωπίζουν  πολλές φορές την προσβλητική συμπεριφορά , την ψυχολογική και λεκτική βία και την απαξίωση της εργασίας  από τον εργοδότη τους.

Δεν είναι λίγες οι φορές που συνάδελφοι λύγισαν από την πίεση, έκλαψαν, τσακώθηκαν μεταξύ τους υπό το βάρος της δουλειάς και της πίεσης από το αφεντικό. Το μόνο που ενδιαφέρει την εργοδοσία είναι να κάτσουν οι πελάτες, δεν ενδιαφέρεται αν προλαβαίνουνε οι συνάδελφοι , αν μπορούν, αν αντέχουν μετά το σχόλασμα να μαζεύουν και να εξαφανίζουν τα τραπέζια που ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια κάθε Παρασκευή και Σάββατο.

 Όλα τα παραπάνω οδήγησαν τους εργαζόμενους/ες να συλλογικοποιηθούν δημιουργώντας μια συνέλευση εργαζομένων, ώστε μέσα από αυτή να αντισταθούν  και να διεκδικήσουν τα αυτονόητα. Η συνέλευση αυτή πέρα από την ζύμωση και την συλλογικοποίηση των διεκδικήσεων τους, σε ένα βάθος ύπαρξής της έχει καταφέρει να ανακόψει μειώσεις μεροκαμάτων (όπως έχει ήδη αναφερθεί) για μια αρκετά μεγάλη μερίδα εργαζομένων, όσων δηλαδή εργάζοταν ήδη, και να πετύχει την επαναπρόσληψη συναδέλφου που ενώ γύρισε από τον στρατό αρνήθηκαν να τον επαναπροσλάβουν όπως υποχρεούταν.                                                                                 

 Η επίθεση της εργοδοσίας συνεχίζεται τρομοκρατώντας τους/τις συναδέλφους /ισες  πως για να πάρουν δώρα,  ένσημα κλπ θα πρέπει να υπογράψουν σύμβαση με ημερομίσθιο  20€! (προσλαμβάνοντας ταυτόχρονα  πολλούς νέους/ες συναδέλφους/ισες).

Ο συνάδελφος Σ.Π. ως ενεργό μέλος της συνέλευσης  πρωταγωνίστησε σε όλες αυτές τις δράσεις (δείχνοντας με κάθε τρόπο την συναδελφική του αλληλεγγύη, ενημέρωνε τους συναδέλφους του και έκφραζε την γνώμη του ανοιχτά) με αποτέλεσμα να τιμωρηθεί από την εργοδοσία με  μείωση των εβδομαδιαίων μεροκαμάτων του  σε 1 την εβδομάδα.

Ο συνάδελφος Σ.Π. ξεκίνησε να δουλεύει στο ‘’Γκαζοχώρι’’ από τα τέλη του 2010 ως τα τέλη του 2014 όπου σταμάτησε να εργάζεται και κατέφυγε από τον Νοέμβριο του 2014 στην επιθεώρηση εργασίας, ζητώντας να του καταβληθούν τα χρωστούμενα ποσά από την πραγματική του σχέση εργασίας.

Ως σωματείο σερβιτόρων μαγείρων και λοιπών εργαζομένων του κλάδου του επισιτισμού συνεχίζουμε  στον δρόμο της υπεράσπισης των δικαιωμάτων όλων των εργαζομένων , που εργάζονται με  όρους δουλείας για ένα κομμάτι ψωμί αλλά και όλων όσων κολυμπάνε στη θάλασσα της ανεργίας. Κανένας εργαζόμενος ή άνεργος δεν είναι μόνος του και το σωματείο δίνει  άλλον έναν αγώνα, αυτή τη φορά  στο πλευρό του συνάδελφου  Σ.Π. για την δικαίωση των διεκδικήσεων του.

Η επόμενη επιθεώρηση εργασίας θα γίνει στις 10/2 και θα είμαστε παρόντες.

Ενάντια στον φόβο και την τρομοκρατία του κάθε αφεντικού , ενάντια στην σιωπή και την υποταγή, ενάντια στον μονόδρομο της φτώχειας και εξαθλίωσης που θέλουν να μας επιβάλουν, είναι ώρα να απαντήσουμε με τους συλλογικούς μας αγώνες. Με την αλληλεγγύη, με την ανάταση του εργατικού κινήματος και των κοινωνικών αγώνων , να ανατρέψουμε το ασφυχτικό πλαίσιο εργασίας και ζωής  στο οποίο μας έχουν στριμώξει.

Δυναμική παρέμβαση πραγματοποίησε την Παρασκευή 6/2 το σωματείο μας έξω από το μαγαζί “Γκαζοχώρι”, από το οποίο ο συνάδελφος και μέλος μας Σ.Π., διεκδικούσε απλήρωτα δεδουλευμένα του. Στην παρέμβαση συμμετείχαν πάνω από 100 μέλη του σωματείου και αλληλέγγυοι, μοιράστηκαν κείμενα, φωνάχτηκαν συνθήματα και ακολούθησε πορεία.

Τέσσερις μέρες μετά και ενόψει της τριμερής συνάντησης στην Επιθεώρηση Εργασίας, η άκαμπτη μέχρι τότε εργοδοσία του μαγαζιού, μπροστά στις οργανωμένες κινήσεις ταξικής αλληλεγγύης που συνάντησε, υπαναχώρησε και δεσμεύτηκε απέναντι στον συνάδελφο (καταβάλλοντας του ήδη ένα μέρος των χρημάτων), για το  μεγαλύτερο μέρος των δεδουλευμένων που διεκδικούσε.

Δεν επαναπαυόμαστε, αλλά σίγουρα η περίπτωση του ”Γκαζοχωρίου” αποτελεί ένα ακόμα παράδειγμα για  όλους εμάς που δουλεύουμε στον κλάδο του επισιτισμού : ότι με την ταξική μας οργάνωση και αλληλεγγύη μπορούμε να απαντήσουμε στην αυθαιρεσία των αφεντικών

Ακολουθούν φωτογραφίες από την παρέμβαση και το κείμενο που μοιράστηκε κατά την διάρκειά της.

Ενώ για χρόνια το μεζεδοπωλείο ‘’Γκαζοχώρι’’ αυξάνει  έκταση και  τζίρους , τα δικαιώματα των εργαζομένων του αντί να ικανοποιούνται, καταστρατηγούνται  όλο και περισσότερο. Ένα μαγαζί-‘’φάμπρικα’’ της διασκέδασης που απασχολεί περί τους 40 εργαζόμενους,  όχι  βέβαια με ‘’εναλλακτικό’’ τρόπο, αλλά όπως συνηθίζουν οι εργοδότες στον χώρο του επισιτισμού:                                                                                                                                          Δώρα εορτών, υπερωρίες, βραδινά, άδειες δεν πληρώνονται, με ελάχιστα ένσημα  που σε καμία περίπτωση δεν αντιστοιχούν στον πραγματικό χρόνο εργασίας.  Στην βραδινή βάρδια το ωράριο δεν τηρείται αφού η εργασία αρχίζει  στις 19.30 και αναλόγως των ορέξεων της εργοδοσίας, μπορεί να διευρυνθεί πέρα και των 9 ωρών. Οι αγώνες που έχουν γίνει από τον κόσμο  της εργασίας και στον  κλάδο του επισιτισμού και έχουν θεσπιστεί ως νόμοι, αφήνουν παγερά αδιάφορο τον εργοδότη.          Ενώ το μεροκάματο ήταν 40 €,  ο εργοδότης προσπάθησε να το μειώσει. Μετά την συνολική    αντίδραση των εργαζομένων που δήλωσαν  ότι «θα αγωνιστούμε με κάθε πρόσφορο τρόπο για να ανατρέψουμε μια τέτοια απόφαση (μείωση)», προχώρησε σε προσλήψεις νέων συναδέλφων/ισσών με 30€ή 15€ (για το τετράωρο).     

Σε όσους αντιδράσανε, το πετσόκομα των ημερών εργασίας είναι γεγονός και από εκεί που  δούλευαν 4 με 5 φορές την εβδομάδα,  δουλεύουν 2 ή το πολύ τρεις.

 Στις ολοένα και πιο παράλογες  απαιτήσεις του εργοδότη του ‘’Γκαζοχωρίου’’ , έρχονται να προστεθούν οι συνθήκες εντατικοποίησης της δουλειάς λόγω της αυξανόμενης  έκτασης του μαγαζιού. Ενώ οι συνάδελφοι προσπαθούν να ανταπεξέλθουν,  αντιμετωπίζουν  πολλές φορές την προσβλητική συμπεριφορά , την ψυχολογική και λεκτική βία και την απαξίωση της εργασίας  από τον εργοδότη τους.

Δεν είναι λίγες οι φορές που συνάδελφοι λύγισαν από την πίεση, έκλαψαν, τσακώθηκαν μεταξύ τους υπό το βάρος της δουλειάς και της πίεσης από το αφεντικό. Το μόνο που ενδιαφέρει την εργοδοσία είναι να κάτσουν οι πελάτες, δεν ενδιαφέρεται αν προλαβαίνουνε οι συνάδελφοι , αν μπορούν, αν αντέχουν μετά το σχόλασμα να μαζεύουν και να εξαφανίζουν τα τραπέζια που ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια κάθε Παρασκευή και Σάββατο.

 Όλα τα παραπάνω οδήγησαν τους εργαζόμενους/ες να συλλογικοποιηθούν δημιουργώντας μια συνέλευση εργαζομένων, ώστε μέσα από αυτή να αντισταθούν  και να διεκδικήσουν τα αυτονόητα. Η συνέλευση αυτή πέρα από την ζύμωση και την συλλογικοποίηση των διεκδικήσεων τους, σε ένα βάθος ύπαρξής της έχει καταφέρει να ανακόψει μειώσεις μεροκαμάτων (όπως έχει ήδη αναφερθεί) για μια αρκετά μεγάλη μερίδα εργαζομένων, όσων δηλαδή εργάζοταν ήδη, και να πετύχει την επαναπρόσληψη συναδέλφου που ενώ γύρισε από τον στρατό αρνήθηκαν να τον επαναπροσλάβουν όπως υποχρεούταν.                                                                                 

 Η επίθεση της εργοδοσίας συνεχίζεται τρομοκρατώντας τους/τις συναδέλφους /ισες  πως για να πάρουν δώρα,  ένσημα κλπ θα πρέπει να υπογράψουν σύμβαση με ημερομίσθιο  20€! (προσλαμβάνοντας ταυτόχρονα  πολλούς νέους/ες συναδέλφους/ισες).

Ο συνάδελφος Σ.Π. ως ενεργό μέλος της συνέλευσης  πρωταγωνίστησε σε όλες αυτές τις δράσεις (δείχνοντας με κάθε τρόπο την συναδελφική του αλληλεγγύη, ενημέρωνε τους συναδέλφους του και έκφραζε την γνώμη του ανοιχτά) με αποτέλεσμα να τιμωρηθεί από την εργοδοσία με  μείωση των εβδομαδιαίων μεροκαμάτων του  σε 1 την εβδομάδα.

Ο συνάδελφος Σ.Π. ξεκίνησε να δουλεύει στο ‘’Γκαζοχώρι’’ από τα τέλη του 2010 ως τα τέλη του 2014 όπου σταμάτησε να εργάζεται και κατέφυγε από τον Νοέμβριο του 2014 στην επιθεώρηση εργασίας, ζητώντας να του καταβληθούν τα χρωστούμενα ποσά από την πραγματική του σχέση εργασίας.

Ως σωματείο σερβιτόρων μαγείρων και λοιπών εργαζομένων του κλάδου του επισιτισμού συνεχίζουμε  στον δρόμο της υπεράσπισης των δικαιωμάτων όλων των εργαζομένων , που εργάζονται με  όρους δουλείας για ένα κομμάτι ψωμί αλλά και όλων όσων κολυμπάνε στη θάλασσα της ανεργίας. Κανένας εργαζόμενος ή άνεργος δεν είναι μόνος του και το σωματείο δίνει  άλλον έναν αγώνα, αυτή τη φορά  στο πλευρό του συνάδελφου  Σ.Π. για την δικαίωση των διεκδικήσεων του.

Η επόμενη επιθεώρηση εργασίας θα γίνει στις 10/2 και θα είμαστε παρόντες.

Ενάντια στον φόβο και την τρομοκρατία του κάθε αφεντικού , ενάντια στην σιωπή και την υποταγή, ενάντια στον μονόδρομο της φτώχειας και εξαθλίωσης που θέλουν να μας επιβάλουν, είναι ώρα να απαντήσουμε με τους συλλογικούς μας αγώνες. Με την αλληλεγγύη, με την ανάταση του εργατικού κινήματος και των κοινωνικών αγώνων , να ανατρέψουμε το ασφυχτικό πλαίσιο εργασίας και ζωής  στο οποίο μας έχουν στριμώξει.