Golden Hall για τους πελάτες – Χρυσή Φυλακή για τους εργάτες

Το Golden Hall είναι το πολυτελέστερο, ακριβότερο εμπορικό κέντρο της Ελλάδας. Ιδιοκτήτης του (έπειτα από παραχώρηση-σκάνδαλο από τα ολυμπιακά ακίνητα και το κράτος) η LAMDA Development, συμφερόντων Λάτση, πιθανόν της πλουσιότερης οικογένειας της Ελλάδας. Σε αυτό το εμπορικό κέντρο δραστηριοποιούνται οι παγκοσμίως μεγαλύτερες εμπορικές φίρμες. Τα πιο ακριβά, εκκεντρικά, εμπορικά είδη πολυτέλειας προβάλλονται προς πώληση στις βιτρίνες αυτού του εμπορικού κέντρου. 

Για να μπορούν αυτές οι εταιρείες να εκθέσουν τα εμπορεύματα τους στο σύγχρονο ναό του καταναλωτισμού πληρώνουν στην LAMDA μηνιαία ενοίκια πενταψήφιου αριθμού. Με την σειρά τους αυτές οι εταιρείες κρατώντας το status του εμπορικού σε υψηλό επίπεδο, διαθέτουν εμπορεύματα σε τιμές απαγορευτικές για κάθε εργαζόμενο. Κοσμήματα που για άλλους είναι το εισόδημα δεκαετίας, σακάκια αξίας τεσσάρων μηνιαίων βασικών μισθών, παπούτσια τριών μισθών, αρώματα, αθλητικά παπούτσια, βρακιά που κάθε θαυμαστής του life style θαυμάζει και θαμπώνεται από τις τιμές. Έτσι οι πελάτες με τη σειρά τους αποτελούν τους πρωταγωνιστές σε μια άθλια παράσταση υπερκατανάλωσης. Οικονομική άνεση που αναβλύζει από την δήθεν ατημέλητη και σπορ εμφάνιση πλούσιων καταναλωτών, πορτοφόλια που ξεχειλίζουν από χαρτονομίσματα των 500 και 100 ευρώ είναι μέρος του σκηνικού. Επώνυμοι, διάσημοι, με ή χωρίς μπράβους κυκλοφορούν, ψωνίζουν και ανεβάζουν την εμπορική αξία του Golden Hallσυμμετέχοντας ως ζωντανά στολίδια στην χλιδάτη διακόσμηση.

Αν όμως κάποιος κοιτάξει πίσω από την βιτρίνα και τα χρυσά στολίδια του εμπορικού κέντρου θα βρει τον τελευταίο, μα τον πιο απαραίτητο κρίκο αυτής της επιχειρηματικής αλυσίδας, που δεν είναι άλλος από τους υπαλλήλους του. Μπορεί να ανακαλύψει κάποιος ότι οι γελαστοί και πρόθυμοι για εξυπηρέτηση υπάλληλοι του Golden Hall, μεταμορφώνονται σε γκρίζες σκυθρωπές σκιές ανθρώπινων υπολειμμάτων όταν αποσύρονται στους χώρους διαλλείματος ή στο αστικό λεωφορείο στην πίσω πλευρά του κτηρίου. Αυτό είναι και το σύγχρονο προλεταριάτο του Golden Hall. Η αδήλωτη, η απλήρωτη, η κακοπληρωμένη, η χωρίς πρόγραμμα εργασία είναι το αθέατο πρόσωπο του σύγχρονου ναού της κατανάλωσης. Εξάλλου είναι φυσικό επακόλουθο, αφού ο χρυσός ναός του Λάτση είναι άβατο για την εφορία και το ΣΕΠΕ. Στο Golden Hall δεν ισχύει η εργατική νομοθεσία.

Το αποκορύφωμα αυτής της εκμετάλλευσης είναι οι εκβιασμοί που δέχονται οι εργαζόμενοι την εβδομάδα πριν το δημοψήφισμα. Καθυστερήσεις μισθοδοσίας λόγω του κλεισίματος των τραπεζών είναι μια μεταδοτική πρακτική στις εταιρείες του εμπορικού κέντρου. Όμως, το πιο αισχρό και ύπουλο εργαλείο των αφεντικών είναι ο φόβος που διασπείρουν. Είτε ευθέως, είτε μέσω φημών διακινείται η πληροφορία ότι τα καταστήματα μπορεί να μην ανοίξουν την Δευτέρα 6/7/2015. Εργαζόμενοι ενημερώνονται ότι εάν το εμπορικό κέντρο μείνει κλειστό ανάλογα με το αποτέλεσμα των εκλογών, θα γίνει χρήση της κανονικής τους άδειας ή θα χρησιμοποιηθούν τα χρωστούμενα ρεπό. Τα αφεντικά ξέρουν καλά πώς να βάλουν τον σπόρο του φόβου στους αδύναμους. Τα αφεντικά και τα φερέφωνα τους ξέρουν πολύ καλά πώς να τρομοκρατούν τους εργαζόμενους. Αφού λοιπόν το όπλο της καθυστέρησης μισθοδοσίας δεν είναι αρκετά ισχυρό και οι εργαζόμενοι δεν τρομοκρατούνται αρκετά, τα αφεντικά ρίχνουν σαν βόμβα τρόμου την απειλή του κλεισίματος. Είναι σαφής και απόλυτη προειδοποίηση των αφεντικών ότι η ψήφος μπορεί να μην είναι φανερή, αλλά το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος θα έχει θύματα με ονοματεπώνυμο. Η απειλή του κλεισίματος έχει άμεσα αλλά και έμμεσα αποτελέσματα. Έχει επιρροή στον εργαζόμενο αλλά και στο φιλικό και οικογενειακό περιβάλλον του.

Αυτό που δεν έχουν καταλάβει οι εργαζόμενοι είναι ότι άσχετα με το τι θα βγάλει η κάλπη, αν θα πάνε να ψηφίσουν, αν θα έχουμε ευρώ ή δραχμή, αν θα είμαστε ευρωπαίοι ή νοτιοανατολικοευρωπαίοι, είναι ότι η γη δεν θα σταματήσει να γυρίζει. Τα αφεντικά πάντα θα θέλουν να κάνουν μπίζνες, να εκμεταλλεύονται εργαζόμενους, να πουλάνε προϊόντα, να γεμίζουν τα πορτοφόλια τους. Όσο θα υπάρχουν πρόθυμοι και υπάκουοι εργαζόμενοι, τόσο θα υποτιμάται το κόστος εργασίας. Δεν είναι η κάλπη που δίνει αυξήσεις, ρεπό, άδειες, εργατικά δικαιώματα, αλλά οι αγώνες και η αντίσταση των εργαζόμενων.

Σε αυτό το παιχνίδι τρόμου και εκβιασμού η απάντηση μας είναι τίμια, αληθινή και κάνει τα αφεντικά να τρέμουν: οι εργαζόμενοι παρακαλάνε να κλείσει το εμπορικό για δυο-τρεις μέρες. Έτσι για να δουν και λίγο το σπίτι και τα παιδιά τους. Στο κάτω κάτω να πάρουν επιτέλους τα ρεπό τους. Τα αφεντικά μπορούν να αντέξουν τρεις μέρες κλειστά; Μπορούν να δουν ταμεία άδεια; Μπορούν να χαλάσουν την αστραφτερή εικόνα του Golden Hall; Μπορούν να δουν το καπιταλιστικό όνειρο να τραυματίζεται; Πόσο γρήγορα θαμπώνει ο χρυσός;