Categories
Αντιπληροφόρηση Διεθνή Λάβαμε

Βραζιλία: Όψεις «πράσινης ανάπτυξης»

Λάβαμε και δημοσιεύουμε, μεταφρασμένο από τα γαλλικά, το ακόλουθο ανακοινωθέν:

Βρισκόμαστε σήμερα σε νομική διαμάχη και ζητάμε να δημοσιοποιηθεί αυτό το ανακοινωθέν όπου είναι δυνατό. Ζητάμε τη βοήθειά σας για να καταγγελθεί η απόπειρα καταστροφής μιας ινδιάνικης περιοχής, του καταυλισμού του νησιού Bananal στην πρωτεύουσα της Βραζιλίας.

Η κοινότητα του Bananal ιδρύθηκε πριν από 40 χρόνια, την εποχή που χτιζόταν η πόλη, ανάμεσα στο πάρκο Burle Marx και το Εθνικό Πάρκο της Μπραζίλια, δύο ζώνες περιβαλλοντικής προστασίας του οικοσυστήματος του Cerrado. Ο βιότοπος αυτός στεγάζει τρεις από τις μεγαλύτερες υδρογραφικές λεκάνες της Βραζιλίας: τους ποταμούς Sao Francisco, Parana/Paraguay και Tocantins/Araguaia. O Cerrado εξασφαλίζει την ισορροπημένη μετάβαση ανάμεσα στους διαφορετικούς βραζιλιάνικους βιότοπους: την Αμαζονία, την Caatinga, το Δάσος του Ατλαντικού και τον Pantanal. Ο τρόπος ζωής της κοινότητας του Bananal την κάνει θεματοφύλακα αυτού του μεγάλου φυσικού οικοσυστήματος, του τελευταίου της Μπραζίλια.

Το μεγάλο κεφάλαιο έχει ισχυρά συμφέροντα στην περιοχή. Σχεδιάζεται η κατασκευή ενός νέου πολυτελούς οικιστικού τετραγώνου, του Setor Noroeste, που αποκαλείται από τα ΜΜΕ και την κυβέρνηση «η πρώτη οικολογική συνοικία της Βραζιλίας». Θα είναι επίσης η ακριβότερη της Βραζιλίας. Η προβλεπόμενη κατασκευαστική ζώνη καλύπτει ένα μέρος της περιβαλλοντικά προστατευόμενης περιοχής που περικλείει το σύνολο του καταυλισμού του Bananal. Επιπλέον, ο καταυλισμός αυτός δεν έχει αναγνωριστεί νομικά ως αυτόχθων, παρά τις 8 εθνολογικές μελέτες που πιστοποιούν τον χαρακτήρα του. Οι περιβαλλοντικές και αυτόχθονες αρχές κρύβονται, σε αγαστή συνεργασία με τα συμφέροντα των οικοπεδοφάγων και της κυβέρνησης. Τα όρια μεταξύ των τελευταίων είναι θολά, καθώς ο αντι-κυβερνήτης Paulo Octavio είναι ιδιοκτήτης της μεγαλύτερης κατασκευαστικής και μεσιτικής εταιρίας, η οποία, μαζί με άλλες επιχειρήσεις, όπως το τηλεοπτικό κανάλι του, τον έχουν κάνει τον μοναδικό δισεκατομμυριούχο της κεντροδυτικής περιοχής της Βραζιλίας. Έχει στην υπηρεσία του τα ΜΜΕ, που αποθαρρύνουν τους κατοίκους του Bananal και υπονομεύουν τους αγώνες τους, αμφισβητώντας τους την ιδιότητα των «νόμιμων» ινδιάνων.

Μέσω του Ομοσπονδιακού Υπουργείου Δικαιοσύνης, καταφέραμε, στις 16 Μαρτίου 2009, να αναστείλουμε την έκδοση των περιβαλλοντικών αδειών που απαιτούνται για τις κατασκευαστικές δραστηριότητες στη ζώνη του Bananal. Το υπουργείο απαίτησε από το Εθνικό Ίδρυμα των Ινδιάνων, το ομοσπονδιακό όργανο που ευθύνεται για την οριστική νομιμοποίηση των αυτοχθόνων περιοχών, να θεσπίσει μια Ομάδα Εργασίας για να οριοθετήσει νομικά την περιοχή ως ινδιάνικη, διακόπτοντας έτσι κάθε κατασκευαστική δραστηριότητα. Το Ίδρυμα ωστόσο δεν έχει εκτελέσει από τότε την εντολή, χωρίς επίσημη δικαιολογία. Το υπουργείο βεβαιώνει ότι έχει παραβιαστεί το άρθρο 231 του Συντάγματος της Βραζιλίας, καθώς και η Σύμβαση 169 του Διεθνούς Οργανισμού Εργασίας, την οποία έχει υπογράψει και επικυρώσει η Βραζιλία.

Έχουμε στη διάθεσή μας πλήθος αρχεία, φωτογραφίες και βίντεο, καθώς και μερικές ιστοσελίδες στα πορτογαλικά, μεταφρασμένες εν μέρει στα αγγλικά και στα ισπανικά:

Βίντεο: 1) Το πιο πρόσφατο βίντεο, δείχνει την καταστροφή που προωθείται από την «πράσινη συνοικία», καθώς και ένοπλους αστυνομικούς με μυδραλιοβόλα για να μας εκφοβίσουν ενώ προσπαθούσαμε να εμποδίσουμε τη δράση των μηχανών.

2) http://www.youtube.com/watch?v=sc1fgkYO2ko – Βίντεο σχετικά με την Τελετή του Καλαμποκιού πριν από 1 χρόνο, με αγγλικούς υπότιτλους

3) http://www.youtube.com/watch?v=j0uqIqb_I3M – Η Τελετή του 2009. Συνεντεύξεις με καθηγητές του Πανεπιστημίου της Μπραζίλια, με τον Vladimir Carvalho (σκηνοθέτη ντοκιμαντέρ όπως το «Conterraneos Velhos de Guerra») και με τον τέως κυβερνήτη της Ομοσπονδιακής Περιφέρειας, σημερινό γερουσιαστή και πρόεδρο της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Γερουσίας.

Ζητάμε να διαδώσετε τα νέα στα κοινωνικά κινήματα και στη διεθνή κοινωνία πολιτών, προωθώντας την καταδίκη της κυβέρνησης για τις πράξεις της.

Προτείνουμε για το σκοπό αυτό τη διοργάνωση διαδηλώσεων έξω από τις πρεσβείες της Βραζιλίας, ενώ μπορούν να σταλούν επίσης ηλεκτρονικά μηνύματα στην Προεδρία της Δημοκρατίας (https://sistema.planalto.gov.br/falepr2/index.php?IND_IDIOMA=E) ζητώντας τη νομιμοποίηση της περιοχής του Bananal ως ιδιοκτησίας της ινδιάνικης κοινότητας.

Για χρηματικές δωρεές, ώστε να πληρωθούν τα έξοδα για τη μεταφορά περισσότερων αγωνιστών, ινδιάνων ή μη, κατοίκων άλλων περιοχών της χώρας, παραθέτουμε τα στοιχεία του τραπεζικού λογαριασμού:

Associação Cultural Povos Indígenas (ACPI)

Compte 916-5

Agence 1041-003

Banque CAIXA ECONOMICA

Οι δωρεές μπορούν να κατατίθενται στην τράπεζα Banco do Brasil ή σε οποιαδήποτε άλλη τράπεζα που διενεργεί διεθνείς καταθέσεις.

Ευχαριστούμε για κάθε βοήθεια! Αντίσταση! AWIRI!

Το ανακοινωθέν υπάρχει στα γαλλικά και στο: http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1102229

Για μια άλλη «σοσιαλιστική ανάπλαση» στη Βραζιλία, στο Ρίο αυτή τη φορά, με αφορμή τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2016, βλ. http://anarchypress.wordpress.com/2009/10/24/%CE%B2%CF%81%CE%B1%CE%B6%CE%B9%CE%BB%CE%AF%CE%B1-%CF%81%CE%AF%CE%BF-%CE%BF%CE%BB%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CE%AF-%CE%B1%CE%B3%CF%8E%CE%BD%CE%B5%CF%82-2016-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1/.

Categories
Αντιπληροφόρηση

Ένταση αυτή την ώρα σε 3 φυλακές για τις άθλιες συνθήκες κράτησης

Ένταση επικρατεί αυτήν τη στιγμή σε 3 φυλακές της χώρας, στην Πάτρα, τον Δομοκό και τον Κορυδαλλό. Στην τελευταία, κρατούμενοι έχουν βγει στα παράθυρα των κελιών τους, φωνάζουν και καίνε υφάσματα και στρώματα. Στην Πάτρα 600 κρατούμενοι κάνουν αποχή συσσιτίου, ενώ ανάλογη είναι η κατάσταση στο Δομοκό. Οι κρατούμενοι διαμαρτύρονται για τις άθλιες συνθήκες κράτησης με αφορμή και τον εντοπισμό στις φυλακές Σταυρακίου Ιωαννίνων το Σάββατο μερίδων φαγητού με ΣΚΟΥΛΗΚΙΑ!!

Categories
Νέα από τα μαγαζιά

Κάθε εβδομάδα ένας συνάδελφος θα βρίσκεται εκτός δουλειάς


Σε νέα γενική συνέλευση καλούν τη Δευτέρα (9/11) οι εργαζόμενοι στο ραδιοφωνικό σταθμό ΑΝΤ1 που, με επιστολή της εκπροσώπου τους Λίντας Γιαννοπούλου, κάνουν νέα έκκληση για παρέμβαση της ΕΣΗΕΑ.

Παράλληλα, μιλούν για «οικειοθελείς αποχωρήσεις» εργαζομένων ως αποτέλεσμα των μεθοδεύσεων, των απειλών και των εκβιασμών του διευθυντή του σταθμού κ. Στάμου.

«Προς το Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ

Συνάδελφοι

Οι αλλεπάλληλες εκκλήσεις μου, για παρέμβασή σας και κλήση του διευθυντή του ΡΦ ΑΝΤΕΝΝΑ Δ. Στάμου, ενώπιον το Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΣΗΕΑ -ώστε να δοθούν εξηγήσεις για το κύμα “οικειοθελών αποχωρήσεων”, που έχει “χτυπήσει” μεθοδεύσεις, τις απειλές και τους εκβιασμούς τον εργασιακό μας χώρο-μέχρι σήμερα, δεν είχαν κανένα αποτέλεσμα…


Αδυνατώ να πιστέψω ότι δεν αντιλαμβάνεστε τη σοβαρότητα του θέματος, όταν μέσα σε ένα χρόνο- όπως σας έχω επισημάνει, έχουν αποχωρήσει από το σταθμό δέκα επαγγελματίες δημοσιογράφοι, (7 στο μισθολόγιο και 3 με δωδεκάμηνο “μπλοκάκι” ) σε σύνολο 30 μελών της ΕΣΗΕΑ . Δηλαδή το 1/3 των δημοσιογράφων έχει υποχρεωθεί να αποχωρήσει.

Κατά απαίτηση των συναδέλφων μου, τη Δευτέρα στις 3 το μεσημέρι, θα γίνει συνέλευση των εργαζομένων στο χώρο της δουλειάς μας . Σας καλούμε «να είστε εκεί» κυριολεκτικά….

Διαφορετικά ,θα πρέπει όλοι να αναλάβουμε τις ευθύνες μας, καθώς κάθε εβδομάδα που θα περνάει, θα λείπει από τη συνέλευση ακόμη ένας συνάδελφος, που θα έχει αποχωρήσει, όχι με τη θέλησή του… αλλά μετά τις μεθοδεύσεις, τις απειλές και τους εκβιασμούς του κύριου Στάμου.

Εκεί έχουμε φτάσει: ένας συνάδελφος τη βδομάδα να βρίσκεται εκτός δουλειάς…

Λίντα Γιαννοπούλου.
Η εκπρόσωπος των εργαζομένων».

Categories
Κείμενα

Αναπαραστάσεις της Ιστορίας

Δεν είμαστε σκηνοθέτες για να ασχοληθούμε επαρκώς με τα χωράφια του κινηματογραφιστή. Δεν είμαστε διανοούμενοι για να ασχοληθούμε με τα χωράφια της διανόησης. Κανείς τους όμως δεν είναι αγρότης για να έχει πραγματικά χωράφια. Αν δεχθούμε το σχήμα αυτό, θα επιτρέψουμε στους εαυτούς μας να κρίνουμε με τα μερικά φυσικά εργαλεία μας, πέραν των βεβαιοτήτων αυθεντίας. Τίποτε δεν είναι επαρκώς ασφαλές λοιπόν.
Την τελευταία περίοδο ανακινήθηκε ξανά ένα ιστορικό ζήτημα. Σαν κάθε ιστορικό ζήτημα, κλείνει ως γραμμένη πια ιστορία με τη λογική και την χάρη της σκέψης και της άποψης της κυριαρχίας. Η ιστορία γράφεται από τους νικητές, όταν εκείνοι έχουν την εξουσία και έχει παρέλθει αρκετός καιρός από το συμβάν, ο οποίος επιτρέπει με τη σειρά του την ύπαρξη σύγχυσης γύρω από τα γεγονότα που πραγματεύονται. Για τους ιστορικούς φαντάζει λογικό να παρέρχεται εύλογο διάστημα για να γραφτεί μια ιστορία, ώστε να συμπεριληφθούν συνολικά τα σημεία και τα αποτελέσματά της.

Θα ήταν, όμως, πραγματικά αφελές από τη μεριά μας να εμπιστευθούμε την δύναμη των ιστορικών και την πρόθεση τους, όταν διακυβεύονται πολύ σημαντικά για την διατήρηση της εξουσίας σημεία. Έτσι και σήμερα ιστορικοί, διανοούμενοι και καλλιτέχνες προσπαθούν να περιγράψουν τον εμφύλιο, και επιτέλους να κλείσουν «ένα κεφάλαιο ντροπής» για την κυριαρχία.


Εδώ και μια δεκαετία, σε μια τουλάχιστον σοβαρή φυλλάδα της αστικής τάξης, κυκλοφορούν άρθρα από «ευγενικούς και καθωσπρέπει» αρθρογράφους, που μιλούν για ήττα της δεξιάς στον εμφύλιο. Σαν ήττα παρουσιάζουν το ότι δεν έθαψαν μια για πάντα, την αντισυστημική γλώσσα (γλώσσας με έργα) μιας αντισυστημικής αριστεράς με καθαρά ουμανιστικά χαρακτηριστικά. Ντρέπονται, λένε, διότι μετά τον εμφύλιο οι καλλιτέχνες τους παρουσίαζαν προδότες και τέρατα. Στην ουσία έχουν διαγνώσει ότι στο πραγματικό πολιτικό επίπεδο νίκησε ο ηττημένος, άσχετα αν προσπάθησαν να τον εξαφανίσουν. Τα άρθρα είχαν για τίτλο «η ρεβάνς της αριστεράς», «η πολιτιστική δικτατορία της αριστεράς», και άλλα ευφάνταστα.

Για χρόνια η δεξιά (αστική πολιτική) ήθελε όσο – όσο να αγοράσει κάποιους από τους καλλιτέχνες της αριστεράς. Να προσφέρουν μια ποιοτική αναβάθμιση στο επίπεδό της, μήπως και αποτινάξει επιτέλους τον μανδύα του χίτη, του ταγματασφαλίτη, του γερμανοτσολιά και του μαυραγορίτη, που με επιείκεια η βιωματική μνήμη των ηττημένων που επέζησαν τους είχε προσδώσει.

Όταν λοιπόν τα χρόνια περάσαν και η πολιτική συνείδηση υποχώρησε, δόθηκε χώρος στο μελό (συναισθηματικό είδος κινηματογράφου ανόητων κινηματογραφιστών) να περιγράψει κομμάτια της ιστορίας μας, ή αλλιώς να ανοιχτεί εκ νέου το ζήτημα του εμφυλίου με αφορμή μια ταινία (καλής φωτογραφίας η αλήθεια είναι) απαράδεκτη σύμφωνα με τα πολιτικά μας κριτήρια. Η ταινία του Βούλγαρη «Ψυχή βαθιά» φέρνει σε ρόλο πρωταγωνιστή ανθρώπους που δεν ήταν στο πολιτικό επίκεντρο την τότε εποχή και -ενώ αυτό θα μπορούσε να ειδωθεί με θετική χροιά- τους παρουσιάζει χωρίς το πολιτικό υπόβαθρο της εποχής (διωγμούς και βασανιστήρια), πλήρως ξώφαλτσους σε μια ιστορία άλλων.

Δεν θέλουμε όμως να σταθούμε εκεί, αλλά στην αναπαράσταση της ζωής που δημιουργεί την ιστορία. Η δημόσια σφαίρα που έχει συγκροτηθεί γύρω από το ζήτημα αυτές τις μέρες, αποτελείται από τον σκηνοθέτη (την ταινία – ματιά του), τους δημοσιογράφους (εντολοδόχους της αστικής πολιτικής, αλλά και τους καλύτερους και πιο επικίνδυνους όλων, τους εναλλακτικο-ευαισθητο-αριστερο-δεξιο-ψαγμένους ρουφιάνους), και τους ανόητους πάσης φύσης. Ο πρώτος (αριστερός κάποτε) καταλήγει σε κελεύσματα εθνικής συμφιλίωσης και έχει για χορηγό διάφορα υπουργεία, την εφημερίδα Καθημερινή κ.α., οι δημοσιογράφοι της Καθημερινής και του ΣΚΑΙ πετάν τη σκούφια τους και λένε με ύφος χιλίων πιγκουΐνων ότι ήρθε η ώρα να κλείσει το θέμα, και τέλος οι ανόητοι – αν και θα’ πρεπε να’ ναι αμέτοχοι- ανιστόρητοι και ανίδεοι επιζητούν απλά τον εκσυγχρονισμό της χώρας. Όλα δηλαδή οδηγούν στο συμπέρασμα της εθνικής συμφιλίωσης με το άλλοθι “aristerou” σκηνοθέτη. Κρίμα για τους μωρούς που θα τους πιστέψουν.

Η ιστορία είναι κολάζ βιωματικών ιστοριών που δεν παραγνωρίζουν το περιβάλλον και η τέχνη που την «αναπαριστά» μεγαλείο που λίγοι αγγίζουν, διότι δεν το έχουν οι πουλημένοι τελικά.

Η φωτογραφία είναι από: https://www.deviantart.com/join/?from=mature&deviationid=46782418

Categories
Νέα από τα μαγαζιά

Ζητούν να πάρουν την «Ημέρα» στα χέρια τους

Στην κατοχή των συντακτών και των τεχνικών της ζητούν να περιέλθει η εφημερίδα «Ημέρα» ώστε να διερευνηθούν οι δυνατότητες επανέκδοσής της, φορείς, συνδικαλιστικές οργανώσεις, δημοσιογράφοι και τεχνικοί του Τύπου της Πάτρας.

Υπενθυμίζεται ότι η πατρινή εφημερίδα έβαλε λουκέτο αφού ο ιδιοκτήτης της Θ. Καμπέρος είχε απειλήσει ανοιχτά τους εργαζόμενους πως αν συμμετάσχουν σε 24ωρη απεργιακή κινητοποίηση θα τους απολύσει. Εντούτοις, ο μεγαλοεπιχειρηματίας Θ. Καμπέρος ανέστειλε την έκδοση της εφημερίδας χωρίς να έχει προχωρήσει ακόμη σε απολύσεις.

Σε σχετικό κείμενο που εκδόθηκε αναφέρεται ότι η εφημερίδα, που εκδίδεται επί 63 χρόνια, «ανήκει πριν απ’ όλα στους αναγνώστες της και σε εκείνους που καθημερινά κοπιάζουν για την έκδοσή της». «Και η αρχή αυτή, που υπερβαίνει οποιαδήποτε επιχειρηματική αντίληψη, ισχύει και στην περίπτωση της Ημέρας», αναφέρουν.
.
Παράλληλα το αίτημα τριμερούς συνάντησης (εργοδοσία, εργαζόμενοι, υπουργός Εργασίας) διατύπωσε η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ενώσεως Συντακτών (ΠΟΕΣΥ). Σε σχετική επιστολή της προς τον υπουργό Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης αναφέρει ότι 4 από τις 7 ημερήσιες εφημερίδες της Πάτρας έχουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα και ότι οφείλουν στους εργαζόμενους δημοσιογράφους και τεχνικούς δεδουλευμένα από 3 έως 12 μήνες.

Categories
Αντιπληροφόρηση

Επικηρύξεις με δυο τίτλους από τη zougla

Φυσικά και δεν είναι η πρώτη φορά που δημοσιογράφοι μετατρέπονται σε κυνηγούς κεφαλών. Όταν, όμως, την «τροφή» του δημοσιογράφου τη δίνει το μετονομασμένο υπουργείο Δημόσιας Τάξης, τότε μπορεί να μετατραπεί σε ύαινα. Πόσο μάλλον όταν η μετάδοση της είδησης αφορά επικηρύξεις ανθρώπων.

Μέσα σε αυτά τα πλαίσια, ο εκδότης – δημοσιογράφος, Μάκης Τριανταφυλλόπουλος, βρήκε την ευκαιρία να ξαναχτυπήσει μέσα από την ηλεκτρονική zougla του, δελεάζοντας τους πολίτες να γίνουν χαφιέδες, παρουσιάζοντας την είδηση των επικηρύξεων υπό τον αποκρουστικό τίτλο «Ο αριθμός που.. χαρίζει 600.000 ευρώ». Στο δε κείμενο που ακολουθεί κάνει λόγο για «τον χρυσό αριθμό Διεύθυνσης Ασφάλειας Αττικής, που μπορεί να αποφέρει 600.000 ευρώ σε όποιον έχει τις σωστές πληροφορίες…».

Περίπου δύο ώρες μετά από την αρχική ανάρτηση της είδησης (να υποθέσουμε μετά από το πρώτο κράξιμο που δέχτηκε από αναγνώστες του;) το κείμενο παρέμεινε ως είχε, αλλά ο τίτλος πήρε… στροφή 360 μοιρών και μετατράπηκε σε « Έδωσαν και τηλέφωνο για τους κυνηγούς κεφαλών»!

Να λοιπόν, πως μέσα στη ζούγκλα που μας περιβάλλει ένας διπρόσωπος μεγαλοδημοσιογράφος μεταμορφώνεται από θύτης σε θύμα και από τσάτσος σε λαϊκό αγωνιστή…

Categories
Ανακοινώσεις Ανοικτής Συνέλευσης

ΕΚΤΑΚΤΩΣ ΣΗΜΕΡΑ Η ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΣΤΟ ΕΜΠ

Λόγω έκτακτου προβλήματος που προέκυψε εν όψη της 28ης Οκτωβρίου, η Συνέλευση μεταφέρεται σήμερα, την ίδια ώρα (20.30) στο Πολυτεχνείο στην Πατησίων.

Συνέλευση έμμισθων, άμισθων, «μπλοκάκηδων», «μαύρων», ανέργων και φοιτητών στα ΜΜΕ

Categories
Κείμενα

Τι μπορεί να κάνει κανείς με 600.000€;

Απόσπασμα από την κυβερνητική απόφαση που προσυπογράφεται από τον υπουργό οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου και τον υπουργό προστασίας του πολίτη Μ. Χρυσοχοϊδη.

Ακούγοντας την είδηση της επικήρυξης των φερόμενων ως συμμετεχόντων στους μιντιακά αποκαλούμενους «ληστές με τα μαύρα» (που κανείς τους δεν φορούσε μαύρα), πολλές μαύρες σκέψεις μας ήρθαν στο μυαλό.

Δε θα επικεντρώσουμε, όμως, στην «ηθική» των επικηρύξεων, στην προώθηση της κοινωνικής ρουφιανιάς, στην κατάδοση στις αρχές ανθρώπων από συνάνθρωπο, στον διεμβολισμό των κοινωνικών αξιών από την υπόσχεση των χρηματικών απολαβών, στην επανατοποθέτηση του χολιγουντιανού «κυνηγού κεφαλών» στο σήμερα.

Δε θα υπερθεματίσουμε πάνω στη στοχοποίηση και ενοχοποίηση ανθρώπων με μηδαμινά αποδεικτικά στοιχεία, στην απόδοση «δικαιοσύνης» με βάση το μοντέλο του «συνήθους υπόπτου».
Δε θα ρωτήσουμε καν, γιατί δεν έχουν επικηρυχθεί από τον κ. Χρυσοχοΐδη οι δράστες της επίθεσης στην Κωνσταντίνα Κούνεβα ή οι δράστες της απόπειρας μαζικής δολοφονίας με την εκτόξευση χειροβομβίδας στο στέκι μεταναστών.


Θα θέλαμε, όμως, να σταθούμε στην προκλητικότητα με την οποία μια νεοφερμένη κυβέρνηση παίρνει την πολιτική απόφαση να βγάλει από τα ταμεία του δημοσίου το διόλου ευκαταφρόνητο χρηματικό ποσό των 600.000€, για έναν λόγο ο οποίος ούτε στο ελάχιστο δεν έχει να κάνει με τα τρέχοντα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι σήμερα.

Ειδικά, όταν από τα χείλη του υπουργού οικονομικών έχουν ειπωθεί τα παρακάτω, τότε εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς ότι η κοροϊδία δεν έχει όρια.

“Στόχος μας είναι η επίτευξη μεσοπρόθεσμα μιας δημοσιονομικής προσαρμογής που θα στηρίζεται και στην ουσιαστική ανάταξη των εσόδων και στην πραγματική περιστολή της σπατάλης. (…) Χρειάζεται αναδιάταξη των δαπανών και δραστική περιστολή της σπατάλης σε ολόκληρο τον δημόσιο τομέα.

Πέτρος Παπακωνσταντίνου – Υπουργός Οικονομικών
(Real News, Κυριακή 25 Οκτωβρίου)

Αυτή είναι, λοιπόν, η πραγματική περιστολή της σπατάλης από την κυβέρνηση: 600.000€ από την τσέπη των εργαζομένων για την προώθηση του δωσιλογισμού και της ρουφιανιάς.