Κατάληψη ΕΣΗΕΑ

Κι όμως τελικά ο Δεκέμβρης εκφράστηκε στις κάλπες! Εξηγούμαστε για να μην παρεξηγηθούμε. Αν ο Δεκέμβρης ανάδειξε κάτι σημαντικό, αυτό ήταν μια κάθετη πόλωση που διαπερνά την ελληνική κοινωνία και την τεμαχίζει ταξικά κι η οποία αν οξυνθεί λαμβάνει εμφυλιοπολεμικές διαστάσεις. Στις ευρωεκλογές από την άλλη εμφανίστηκε μια διαφορετικού τύπου πόλωση, ανάμεσα στον «απολιτικό» κόσμο που δεν ασχολήθηκε καν με την όλη φαρσοκωμωδία κι επέλεξε πιο ευχάριστους και δροσερούς τρόπους να αντιμετωπίσει την υψηλή θερμοκρασία των ημερών και στον «πολιτικοποιημένο» κόσμο που προσήλθε στις κάλπες για να καταδείξει την ακροδεξιά στροφή της ελληνικής κοινωνίας, την οικολογική ανησυχία μιας μειοψηφίας πολιτών, την σταθερότητα των μελών του Κόμματος και την χρεοκοπία της υπόλοιπης αριστεράς. Είναι όντως έτσι τα πράγματα;

Ένα κοινό σημείο τόσο στις αναλύσεις για τον Δεκέμβρη, όσο και σε αυτές για την αποχή, είναι η κατηγοριοποίηση των φαινομένων κι ο τεμαχισμός των υποκειμένων γίνεται με βάση την έννοια της «πολιτικοποίησης». Ο Δεκέμβρης δεν είχε θεσμικά αιτήματα, άρα ο κόσμος δεν ήταν πολιτικοποιημένος (όπως π.χ. το 73), ένας στους δυο πολίτες προτιμά το μπανάκι του από το να ψηφίσει, άρα επίσης ένας στους δυο Έλληνες είναι αυτό που λέμε απολίτικος. Ας ξεκινήσουμε από την έννοια της πολιτικής λοιπόν, κι ας μας εξηγήσει όποιος κάνει τέτοιου τύπου αναλύσεις πώς την εννοεί, γιατί ανάλογα με την χρήση της στο λόγο, στην έννοια πολιτική μπορεί να αντιστοιχεί είτε το ενδιαφέρον και η συμμετοχή στα κοινά, στις εξελίξεις, στην δημόσια σφαίρα, στην ταξική πάλη κτλ. κτλ., είτε εκείνη η διαχωρισμένη από την υπόλοιπη ζωή μας σφαίρα στην αστική κοινωνία όπου κάποιοι (πολιτικοί) αναλαμβάνουν εξ’ ονόματι όλων να διαχειριστούν τα κοινά, την δημόσια σφαίρα, τις εξελίξεις, την ταξική πάλη κτλ. κτλ.

Με βάση την πρώτη έννοια, τα κινήματα του ’60 αποφάνθηκαν πώς το καθετί στην ζωή μας είναι πολιτικό, από τις ερωτικές σχέσεις και την διατροφή μας, μέχρι και την αξιοποίηση ενός καυτού τριημέρου. Η επιλογή του να επιτεθείς ή να φύγεις από την μητρόπολη επειδή μπούχτισες από την ρουτίνα του σπίτι, δουλειά, μπαρ, tv και από την κενότητα των σχέσεων που αναπαραγαγονται σε αυτήν, είναι λοιπόν μια ΠΟΛΙΤΙΚΟΤΑΤΗ επιλογή που εκφράστηκε από πολύ κόσμο και τον Δεκέμβρη και στις ευρωεκλογές, είτε ως καταστροφή της μητρόπολης, είτε ως απομάκρυνση από αυτήν. Ακόμα κι η επιλογή του να μη μιλήσεις (για) πολιτικά είναι επίσης μια πολιτική επιλογή. Αυτό το ξέρουμε καλύτερα από όλους οι εργαζόμενοι/ες στα ΜΜΕ. Δεχόμενοι κι επεξεργαζόμενοι καθημερινά ένα πλήθος πληροφοριών, με το που φεύγουμε από την δουλειά, θέλουμε πολλές φορές να κάνουμε οτιδήποτε άλλο από το να μεταδίδουμε τις ίδιες πληροφορίες και τον συνακόλουθο «θόρυβο» της δουλειάς, με τον ίδιο τρόπο που ένας εργάτης σε βιομηχανία παραγωγής σωλήνων δεν θέλει στον ελεύθερο χρόνο του να ακούει για «σωλήνες» (που λέει κι ένα underground τραγουδάκι).

Προχωρώντας προς την δεύτερη έννοια της πολιτικής, αυτήν που την τοποθετεί δίπλα στην έννοια της αστικής δημοκρατίας ως τον διαχωρισμένο χρόνο ενασχόλησης με τα κοινά που καρπώνονται οι πολιτικοί ως υπεραξία, το μότο «το προσωπικό είναι και πολιτικό» μετατρέπεται σε «το πολιτικό είναι ενάντια στο προσωπικό». Το ευρισκόμενο σε βαθιά κρίση πολιτικό σύστημα, αντιλαμβάνεται την σαπίλα του, την απομάκρυνση της διαχωρισμένης σφαίρας της πολιτικής από την καθημερινή ζωή και μην έχοντας βρει άλλη λύση καλεί τον κόσμο να θυσιάσει το προσωπικό για χάριν του πολιτικού, να αναπαραγάγει την σαπίλα. Το κωμικοτραγικό της υπόθεσης είναι ότι μπροστάρης σε αυτόν τον πληροφοριακό πόλεμο που εξαπέλυσε το σύστημα σε πανευρωπαϊκό επίπεδο για την διάσωση της πολιτικής, μπήκε η αριστερά «των κινημάτων και της οικολογίας», αυτοί δηλαδή που επικαλούνται την καθημερινότητα είτε ως σύγκρουση (κινήματα) είτε ως ποιότητα ζωής (οικολογία). Η αριστερά και η πολιτική οικολογία κατάφερε να εκφράσει την σαπίλα της πολιτικής και της οικολογίας με τον πιο απόλυτο τρόπο: «χάσε ένα μπάνιο», θυσίασε δηλαδή κάθε ευχάριστη στιγμή που αναζητάς στην καθημερινότητα σου, «για να χάσουν τον ύπνο τους», για να στηρίξεις δηλαδή εμάς που θέλουμε κατά τ’ άλλα να κάνεις μπάνια, να έχεις ελεύθερο χρόνο, δημόσιους χώρους κτλ κτλ.

Κι από την άλλη τι πιο λογικό, από το να διατηρηθεί η δύναμη που κοντά έναν αιώνα τώρα εκφράζει σταθερά αυτές τις «θυσίες», αυτόν τον διαχωρισμό της πολιτικής συνείδησης (της επανάστασης) από την καθημερινότητα του εργάτη. Η ίδια δύναμη που είδε εχθρικά τον Δεκέμβρη, γιατί αυτός αμφισβητούσε την πρωτοκαθεδρία του πολιτικού στα κινήματα. Και το Κόμμα ξέρει να κάνει καλά την δουλειά του, σε αντίθεση με τις παραφυάδες του, που έναν ολόκληρο Δεκέμβρη έψαχναν αποτυχημένα να αποκαταστήσουν αυτήν την πρωτοκαθεδρία και έξι μήνες μετά ζήτησαν από τον κόσμο να αναδείξει την αποτυχία τους στα κινήματα και στις κάλπες…

Τέλος, το στρατόπεδο που αντιμετωπίσαμε στον δρόμο τον Δεκέμβρη, το μπλοκ που συνενώνει συνταξιούχους νοικοκυραίους, φοβισμένους μικροαστούς και μαχαιροβγάλτες νεοναζί είναι το κατ’ εξοχήν μπλοκ που θα εκφραστεί δυνατά στις κάλπες, αφού ισχύει γι’ αυτό ότι και για το ΚΚΕ: ενδυναμώνονται πάνω στον φόβο των κινημάτων και του «αγνώστου» που αυτά επαγγέλλονται (επανάσταση, διεθνισμός), ενώ εκφράζουν την δυναμική συντήρησης του υπάρχοντος συστήματος. Πάνω απ’ όλα εκφράζουν την προστασία των διαχωρισμών εντός της εργατικής τάξης και κυρίως του εθνικού διαχωρισμού, ο οποίος απειλείται με την κινητικότητα του μεταναστευτικού προλεταριάτου και τις κινήσεις αντίστασης που ξεπροβάλλουν ορμητικά από τους μετανάστες και εκφράστηκαν και τον Δεκέμβρη. Τέλος οι φασιστονοικοκυραίοι δεν αντιμετωπίζουν διαρροές από μπάνια και παραλίες, αφού είναι η κατ’ εξοχήν φιγούρα που εκφράζει τον διαχωρισμό/υπεροχή του πολιτικού σε σχέση με το προσωπικό: Μπορεί να είσαι μαυριδερός, 1,40 απόγονος τουρκοαρβανιτών και να φαντασιώνεσαι την φυσική υπεροχή σου ως μέλος της «άριας φυλής», ή μπορεί να είσαι νοικοκυραίος μεσ’ στην μιζέρια και την γκρίνια για τους πολιτικούς και τους μετανάστες, που φαντασιώνεται τον στρατό και την αστυνομία που θα επιβάλλουν την τάξη.

Αυτό το στρατόπεδο, σίγουρα είναι επικίνδυνο και πάντα ήταν. Όμως η εκλογική του άνοδος δεν εκφράζει αυτή την στιγμή τόσο μια κοινωνική του άνοδος, όσο μια κοινωνική του συσπείρωση/άμυνα. Πάντα υπήρχαν, ειδικά στην Ελλάδα οι ταγματασφαλίτες πάντα φρόντιζαν να διαιωνίζουν το είδος τους, απλώς τώρα έχασαν τον δρόμο τον Δεκέμβρη και προσπαθούν να τον ξανακερδίσουν μέσω της πολιτικής τους συσπείρωσης/δύναμης. Το πιο ανησυχητικό με αυτό το στρατόπεδο είναι ότι επιτίθεται όταν οι δρόμοι αδειάζουν και το καλοκαίρι είναι η καλύτερη περίοδος για να βάλουν μπροστά πλάνα αντιμετώπισης του «εσωτερικού εχθρού», που ίσως είχαν παγώσει λόγω ευροεκλογών. Όπως και να έχει όμως είναι ένας εχθρός που με κανέναν τρόπο δεν αντιμετωπίζεται στην έδρα του (στις κάλπες) αλλά εκεί που πραγματικά αλλάζουν τα πράγματα, στους δρόμους.

η φωτογραφία είναι από http://zetazeros.wordpress.com/

Στις 18.00 θα πραγματοποιηθεί συνέλευση. Ακολουθεί το κείμενο που μοιράστηκε, αναδημοσιευμένο από το Indymedia:

Σήμερα Παρασκευή 5 Ιούνη καταλάβαμε το χώρο της Πρυτανείας του Πανεπιστημίου Αθηνών σε ένδειξη αλληλεγγύης στους προφυλακισμένους και διωκόμενους της εξέγερσης του Δεκέμβρη.

Η στυγνή δολοφονία του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου από τον ειδικό φρουρό Κορκωνέα πυροδότησε την κοινωνική εξέγερση που ακολούθησε. Από τις πρώτες κιόλας ώρες χιλιάδες ήταν αυτοί που επέλεξαν να συμμετάσχουν στην γενικευμένη ανταρσία που εξαπλώθηκε σε όλες τις πόλεις του ελλαδικού χώρου. Από τις συνελεύσεις και τις καταλήψεις ως τα οδοφράγματα και τις συγκρούσεις οι εξεγερμένοι έδωσαν τις απαντήσεις που αρμόζουν στην λεηλασία της ζωής μας και παράλληλα χάραξαν μια νέα πορεία για την κοινωνία στην κατεύθυνση της απελευθέρωσης.

Το κράτος με άγρια καταστολή έμεινε να αποκρούει την επίθεση των εξεγερμένων εξαντλώντας τα χημικά του αποθέματα και προχωρώντας σε εκατοντάδες συλλήψεις, δεκάδες προφυλακίσεις και συνεχείς μέχρι και σήμερα διώξεις των εξεγερμένων.

Στην φυλακή παραμένουν 6 άτομα στους οποίους επιδεικνύεται το πιο σκληρό πρόσωπο της καταστολής και του πειθαρχικού της χαρακτήρα μιας και φέρονται να έχουν συλληφθεί κοντά σε πανεπιστημιακούς χώρους, ενώ άγνωστος παραμένει ο αριθμός, τα στοιχεία και η τύχη των μεταναστών που συνελήφθησαν.

Αυτή τη στιγμή εξετάζεται η συνέχιση ή όχι της προφυλάκισης των φυλακισμένων του Δεκέμβρη λόγω της συμπλήρωσης 6 μηνών στα κολαστήρια της δημοκρατίας. Η αλληλεγγύη στο πρόσωπό τους είναι αδιαπραγμάτευτη. Δεν θα αφήσουμε κανένα αγωνιστή μόνο του απέναντι στην καταστολή.

ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ 6 μμ

Άμεση απελευθέρωση του Α. Κυριακόπουλου, Θ. Ηλιόπουλου και όλων των προφυλακισμένων του Δεκέμβρη.

Αλληλεγγύη στους διωκόμενους

Κατάληψη Πρυτανείας

Κρίσιμη παραμένει η κατάσταση της υγείας του αγωνιστή Νίκου Κουνταρδά, ο οποίος έχει προβεί εδώ και μέρες σε απεργία πείνας και δίψας. Ο Νίκος, ο οποίος είχε συλληφθεί για δήθεν μη παρουσίασή του στο Α.Τ Ξάνθης, ξεκίνησε την απεργία πείνας και δίψας εδώ και 18 μέρες (16/05), δεχόταν να λαμβάνει υγρά από τις 23 έως τις 27 Μάη ενώ έκτοτε και μέχρι τις 03/06 συνεχίζει την απεργία πείνας και δίψας. Μόλις χτες (03/06) άρχισε και πάλι να δέχεται περιορισμένη ποσότητα υγρών. Είναι σαφές ότι στο πρόσωπο του Νίκου Κουνταρδά τιμωρούνται εκδικητικά όσοι/ες δεν επιλέγουν να υποταχθούν στο εκμεταλλευτικό σύστημα και παίρνουν θέση μάχης στον απελευθερωτικό αγώνα.

Εξετάζεται σήμερα 04/06, στα δικαστήρια της Ευελπίδων, η αποφυλάκιση των 4 από τους 6 προφυλακισμένους που παραμένουν όμηροι στα χέρια του ελληνικού κράτους από τα γεγονότα του Δεκέμβρη. Για όσες και όσους βιώσαμε την εξέγερση γίνεται φανερή η διάθεση των μηχανισμών εξουσίας όχι μόνο να ποινικοποιήσουν τους κοινωνικούς αγώνες φυλακίζοντας με σαθρές ενδείξεις ανθρώπους, αλλά και η εναγώνια προσπάθειά τους να στείλουν ένα μήνυμα φόβου προς τους μελλοντικούς αγωνιζόμενους/ες. Η απάντησή μας δεν μπορεί να είναι άλλη από τον καθημερινό μας αγώνα για ζωή και ελευθερία.

Απαγχονισμένος στην τουαλέτα του κελιού του, στις φυλακές Μαλανδρίνου, βρέθηκε στις 03/06 ο 34χρονος κρατούμενος από την Αλβανία Ισμέτ Λιούσι. Φυλακισμένος από το 2001, ο Ισμέτ διατελούσε υπό καθεστώς πλήρους απομόνωσης από τον έξω κόσμο καθώς με αστεία επιχειρήματα δεν του παρεχόταν οι άδειες που δικαιούταν. Από το Υπουργείο Δικαιοσύνης, μάλιστα, μόλις πληροφορήθηκαν την πιθανότητα αντιδράσεων από τους συγκρατουμένους του εξέδωσαν μια ανακοίνωση που κατέληγε λέγοντας: «Οποιαδήποτε διαμαρτυρία των κρατουμένων με πρόσχημα τη δήθεν απόσυρση του νομοσχεδίου* θα αποβεί σε βάρος των καλών εννοούμενων συμφερόντων τους». Ένας ακόμη νεκρός στα χέρια του κράτους και της “δικαιοσύνης”.

*Αφορά την επικείμενη απόσυρση άρθρου του προσφάτως ψηφισμένου νομοσχεδίου που επιτρέπει την υφ’ όρον αποφυλάκιση στα 3/5 της ποινής και για όσους έχουν καταδικαστεί για ναρκωτικά.

Ασκήσεις ετοιμότητας για μελλοντική εισβολή στο παλιό Εφετείο, όπου διαμένουν εκατοντάδες μετανάστες, φαίνεται πως κάνουν οι δυνάμεις καταστολής. Το πρωί στις 03/06, συνεργείο του Δήμου καθάρισε τον εξωτερικό χώρο του Εφετείου και αμέσως μετά κατέφθασε ομάδα αστυνομικών η οποία περιέφραξε το σημείο από το οποίο εισέρχονταν οι μετανάστες. Ακολούθως και άλλες αστυνομικές δυνάμεις απέκλεισαν την περιοχή μη επιτρέποντας την είσοδο ή την έξοδο από το κτίριο. Φασιστικά υβρίδια έκαναν επίσης την εμφάνισή τους, τη στιγμή που οι μετανάστες αρνούνταν να εγκαταλείψουν το κατάλυμά τους. Αργά το βράδυ τα όργανα του κράτους και του παρακράτους αποχώρησαν.

Πηγές: Indymedia, Keli.gr, Ελευθεροτυπία

“Τρόμαξαν” τα αφεντικά των ΜΜΕ μετά τις εκλογές στην ΕΣΗΕΑ, που ανέδειξαν ξανά πρώτη την παράταξη του μάχιμου συνδικαλιστή Π. Σόμπολου, και στον Σκάι ανακοινώθηκαν πριν απο λίγο 6 νέες απολύσεις! Σύμφωνα με πληροφορίες, πρόκειται για εργαζόμενους στην τηλεόραση και συγκεκριμένα στην πρωϊνή ζώνη. Αυτή τη στιγμή οι εργαζόμενοι πραγματοποιούν συνέλευση για να καθορίσουν τη στάση τους. Μετά τις -αδιευκρίνιστου ακόμη αριθμού-απολύσεις στο αθλητικό τμήμα του Εθνους (φήμες λένε για 14), λόγω της επικείμενης ενοποίησής του με το Goal News, που ανήκει επίσης στο συγκρότημα Μπόμπολα, έρχονται 6 νέες απολύσεις και ακόμη δεν έχει μπει το καλοκαίρι, ιδανική περίοδος για τους ιδιοκτήτες λόγω των μειωμένων αντιστάσεων από την πλευρά των εργαζομένων εξαιτίας αδειών, κλπ.

Ακολουθεί ανακοίνωση των εργαζομένων του ΣΚΑΙ:

“ΨΗΦΙΣΜΑ

Της Γενικής Συνέλευσης των δημοσιογράφων στον ΣΚΑΪ ΤV

Παρασκευή, 29 Μαϊου 2009

Εμείς, οι δημοσιογράφοι της Τηλεόρασης του ΣΚΑΪ διαμαρτυρόμαστε εντονότατα για τις συνεχόμενες και κλιμακούμενες απολύσεις που παρατηρούνται το τελευταίο διάστημα στον εργασιακό μας χώρο.

Ανησυχούμε ότι οι απολύσεις αυτές ενδέχεται να σηματοδοτούν την αλλαγή του ενημερωτικού χαρακτήρα του σταθμού, όπως αυτός ορίζεται από το νόμο και την άδεια λειτουργίας του. Η εξέλιξη αυτή, εκτός από την υποβάθμιση του προϊόντος του σταθμού, θέτει σε κίνδυνο τις θέσεις εργασίας μας.

Είμαστε ιδιαιτέρως ενοχλημένοι επίσης και από τον τρόπο με τον οποίο κοινοποιήθηκαν οι συγκεκριμένες απολύσεις, καθώς οι συνάδελφοί μας ενημερώθηκαν για την απόλυσή τους – όχι από τον επικεφαλής Διευθυντή τους- αλλά από τον Προσωπάρχη και αυτό κατόπιν δικής τους πρωτοβουλίας, καθώς ανακάλυψαν ότι στον Τραπεζικό τους λογαριασμό μαζί με τον μισθό του Μαϊου, είχαν κατατεθεί από νωρίς το πρωί τα επιδόματα και η αποζημίωση που δικαιούνταν ως απολυμένοι.

Δια του παρόντος λοιπόν δηλώνουμε ότι οι απολύσεις, που έχουν ξεκινήσει από τα τέλη Δεκεμβρίου του 2008 και κλιμακώνονται, κρίνονται από το σύνολο των δημοσιογράφων του ΣΚΑΪ ως απαράδεκτες. Είμαστε πλήρως αντίθετοι και θα αντιδράσουμε δυναμικά σε περαιτέρω κλιμάκωση των απολύσεων στο μέλλον.

Για όλους αυτούς τους λόγους και θέλοντας να προστατεύσουμε την εργασία μας, αποφασίζουμε τη διενέργεια προειδοποιητικής τρίωρης στάσης εργασίας από τις 16.00 ως τις 19.00 σε ημέρα που θα ορίσει το Σωματείο μας, διεκδικώντας:

-Τη διατήρηση του ενημερωτικού χαρακτήρα του σταθμού

-Την ανάκληση των απολύσεων

-Τη διασφάλιση των θέσεων εργασίας όλων των εργαζομένων του ΣΚΑΪ.

Οι εργαζόμενοι δημοσιογράφοι στην Τηλεόραση του ΣΚΑΪ”

Πριν προλάβει καλά-καλά να τελειώσει η καταμέτρηση ψήφων στην ΕΣΗΕΑ μια φήμη πλανάται αορίστως στον αέρα για 14 απολύσεις από το αθλητικό τμήμα του Εθνους (ναι ναι εκεί είναι που δουλεύει ο Σόμπολος). Και διαρέεται και κάτι παραπάνω, ότι πλέον το αθλητικό κομμάτι της εφημερίδας θα το βγάζουν οι εργαζόμενοι του Goal news, ιδιοκτησίας επίσης Μπόμπολα. Με ένα σμπάρο, δυό τριγώνια. Επειδή ακόμη το γεγονός παραμένει μετέωρο, και επειδή το συγκεκριμένο μαγαζί μας έχει συνηθίσει σε παιχνίδια φημολογίας (βλέπε την περίεργη φήμη για 100 απολύσεις, την ώρα που βρισκόταν σε εξέλιξη η κατάληψη στην ΕΣΗΕΑ) μεταδίδουμε την είδηση με κάθε επιφύλαξη. Ολα θα ξεκαθαρίσουν σύντομα.

Τέλειωσαν και οι εκλογές στην ΕΣΗΕΑ. Ένα μεγάλο μπράβο και ευχαριστώ στους ψηφοφόρους του Πάνου Σόμπολου. Αφού την προηγούμενη διετία γευτήκαμε τον εμπαιγμό και την κοροϊδία σε περιπτώσεις απολύσεων, την απάθεια μπροστά σε καταστρατηγήσεις ακόμη και των συλλογικών συμβάσεων που οι ίδιοι υπογράφουν και τη μη συμμετοχή των εργαζόμενων στα ΜΜΕ ούτε καν σε πανελλαδικά καλεσμένες απεργίες, 1208 συνάδελφοι μας δίνουν ξανά την ευκαιρία να γευτούμε πλέον ολόκληρο το «αγγούρι» που μας ετοιμάζουν καιρό τώρα τα αφεντικά των ΜΜΕ, σερβιρισμένο όμως με μεγάλες δόσεις «εργασιακής ειρήνης» με χορηγό ακόμη μια φορά τον Πάνο Σόμπολο. Άλλωστε έτσι είναι αυτά: άλλοι το τρων και δροσίζονται, άλλοι το τρων και ζορίζονται.

Ακούγεται πάντως ότι ο Σόμπολος και ο Τσαλαπάτης θα ζητήσουν επανακαταμέτρηση των ψήφων γιατί χάσανε λέει έδρες από κάτι συνταξιούχους ψηφοφόρους που από τη χαρά τους βάζανε δυο-δυο τα ψηφοδέλτια και βγήκανε άκυρα. Τιμημένα γηρατειά. Όποιος τις πήρε πάντως να τις φέρει πίσω άμεσα γιατί πρέπει να συγκροτηθεί και προεδρείο.

Άλλη πονεμένη ιστορία αυτή. Στις προηγούμενες εκλογές έκαναν 4 μήνες, από τις 5/6/2007 έως τις 18/10/2007, για να συγκροτήσουν προεδρείο. Ωστόσο κατά τη διάρκεια της προσπάθειας τους, οι εργοδότες έκαναν μια χαρά τη δουλειά τους με απολύσεις στο Star, το Alter, τον Alpha radio, ενώ οι εργαζόμενοι στο Sportime και την Αθλητική Ηχώ έμεναν απλήρωτοι για 3 μήνες και οι εργαζόμενοι στο Κανάλι 1 του Πειραιά έκαναν μόνοι τους επίσχεση εργασίας αφού είχαν να πληρωθούν ένα εξάμηνο. Με την κατάσταση των εδρών, όπως είναι τώρα, πολύ πιθανό το προεδρείο να συγκροτηθεί σε 2 χρόνια για να προκηρύξει κατευθείαν τις επόμενες εκλογές.

Και όπως φαίνεται οι εργοδότες δεν κήρυξαν ανακωχή ούτε κατά την προεκλογική περίοδο.

Στον ΑΝΤ1 καταστρατηγείται η συλλογική σύμβαση εργασίας αφού πλέον η κυριακάτικη εργασία δεν πληρώνεται διπλά, αλλά η εργοδοσία θα δίνει σε αυτούς που εργάζονται την Κυριακή ένα επιπλέον ρεπό μέσα στην εβδομάδα με αποτέλεσμα να εφαρμόζεται ουσιαστικά η πολυπόθητη, για τα αφεντικά, τριήμερη εργασία με κατά μέσο όρο 200 ευρώ λιγότερα για κάθε εργαζόμενο. Για το καλό τους βέβαια όπως ενημέρωσε η εταιρεία αφού αν δεν έκανε αυτή τη ρύθμιση θα έκανε απολύσεις. Προειδοποίηση λέγεται αυτό, όχι εκβιασμός…

Αναγκαστική αργία έχουν σήμερα οι εργαζόμενοι στην ΕΡΤ λόγω debate. Θα μείνουν μόνο οι απολύτως απαραίτητοι. Φύλαγε τα ρούχα σου να έχεις τα μισά Παναγόπουλε, γιατί ποιος την ξεχνάει τη δεκεμβριανή εφόρμηση στο δελτίο ειδήσεων.

Σε μια περίοδο που ο έλεγχος της διαχείρισης και της διακίνησης της πληροφορίας από τους εργολάβους της ενημέρωσης μεγιστοποιείται, γεγονός που απαξιώνει ακόμη περισσότερο το ρόλο των εργαζόμενων σε αυτό το χώρο, κάποιοι θεωρούν ότι η εναλλαγή και η ανακατάταξη των συνδικαλιστικών θώκων μπορεί να αποβεί υπέρ των εργαζομένων.

Σε αυτούς συγκαταλέγονται (ανεξαιρέτως) όλοι οι συνδυασμοί που διεκδικούν τις ψήφους στις εκλογές της «Ε»ΣΗΕΑ. Από το σημερινό ξεπουλημένο δουκάτο της σημερινής πλειοψηφίας στο Δ.Σ. της «Ένωσης» που επιθυμεί να εξακολουθήσει να προσφέρει τις υπηρεσίες του στην εργοδοσία, έως τις αντιπολιτευόμενες παρατάξεις που υπηρετούν το καταστατικό ενός σωματείου που «αγωνίζεται» όχι για να εκπροσωπεί έναν ολόκληρο κλάδο, αλλά μια ολιγαρχία εργαζομένων.

Είναι οι νυν και μέλλοντες συνδικαλιστές που θεωρούν ότι η συμμετοχή στις εκλογές (με ένα κουκί στο τσουκάλι – κάλπη) είναι απαραίτητη γιατί αποδεικνύει την ενεργητικότητα των εργαζομένων και, παράλληλα, αποστρέφονται την ενεργή συμμετοχή τους στους εργασιακούς χώρους και την ανάληψη πρωτοβουλιών από τα «κάτω» για την αναχαίτιση των εργοδοτικών επιθέσεων.

Ολοι αυτοί που μας θέλουν άλλοτε υποταγμένους και άλλοτε δουλικούς, αλλά πρωτίστως διαλλακτικούς, σε ότι αφορά την εγκαθίδρυση ενός καθεστώτος ανύπαρκτων ή τσαλαπατημένων εργασιακών δικαιωμάτων.

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες και ενώ, ήδη, έχει πραγματοποιηθεί μεγάλος αριθμός μεμονωμένων απολύσεων και έχουν εξαγγελθεί μελλοντικές ομαδικές, η μειοψηφία των εργαζομένων στα ΜΜΕ που είναι εγγεγραμμένοι στην «Ε»ΣΗΕΑ οδεύουν προς τις εκλογές.

Και σε αυτές τις εκλογές η πλειονότητα των εργαζομένων – που με την ανάπτυξη των νέων μέσων ενημέρωσης συνεχώς διογκώνεται – αποκλείεται με καταστατικούς και γραφειοκρατικούς μηχανισμούς από την «Ένωση» μη έχοντας τη δυνατότητα να επηρεάσει την έκβαση των εκλογικών αποτελεσμάτων και, αυτομάτως, μη έχοντας την παραμικρή αντιπροσώπευση στα όργανα που υποτίθεται ότι εκπροσωπούν το δημοσιογραφικό κλάδο.

Οι εκλογές στην «Ε»ΣΗΕΑ δεν στερούνται τίποτα από τις ανάλογες αστικοδημοκρατικές διαδικασίες, αφού από τη στιγμή που εξαγγέλθηκαν βουλιάξαμε στις εμετικές υποκρισίες των υποψηφίων, στα ασύστολα ψεύδη, στο ανελέητο κυνήγι των ψήφων, αλλά και στην όψιμη ριζοσπαστικοποίηση.

«Συνεχίζουμε με αίσθημα ευθύνης χωρίς ψέματα και παραπληροφόρηση» (!), «Δεν παίζουμε με την αγωνία των νέων συναδέλφων μας» (!!), «Όχι στις αυθαιρεσίες της εργοδοσίας» (!!!), «Εξω τα κόμματα από την ΕΣΗΕΑ» (!!!!) είναι μερικά από τα βασικά συνθήματα του συνδυασμού του νυν προέδρου Πάνου Σόμπολου που, κατά τα λοιπά, ομολογεί αναίσχυντα ότι εξασφάλισε την «εργασιακή ειρήνη» στον κλάδο, προφανώς σε ένα ξέσπασμα ειλικρίνειας που εξαϋλώνει τα προαναφερόμενα ψεύδη.

«Όχι όλοι στον ΕΔΟΕΑΠ – Όχι στο ενιαίο Ταμείο» είναι το βασικό σύνθημα του συνδυασμού του Τσαλαπάτη, που μαζί με το Σόμπολο ευλόγησαν και διατήρησαν ως μέλη της «Ε»ΣΗΕΑ εργοδότες, διευθυντικά στελέχη, βουλευτές, τηλεπαρουσιαστές που εξευτελίζουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, κουμπουροφόρους δημοσιογράφους και εμπόρους ή εμποράκους της μετάδοσης των πληροφοριών. Οι ίδιοι που δεν προχώρησαν στην εκκαθάριση του μητρώου της «Ε»ΣΗΕΑ, ούτε καν γι’ αυτούς που έχουν πάψει να ασκούν το επάγγελμά τους.

Που, ως έμμισθοι των εργοδοτών, προχώρησαν σε «σκληρά» διαβήματα εναντίον τους (δια του τηλεφώνου) και παράλληλα πιπίλιζαν την καραμέλα των κινητοποιήσεων (μέχρι που αυτή έλιωσε) και συγκαλούσαν σε συνελεύσεις στα μαγαζιά που άρχισαν να πλήττονται από τις απολύσεις για να δηλώσουν την αμέριστη συμπαράστασή τους (προτείνοντας αντί κινητοποιήσεων ένα μεγάλο ΤΙΠΟΤΑ).

Από την άλλη, οι υποψήφιοι της «παραδοσιακής αριστεράς», ασπαζόμενοι τους όρους που επιβάλλει το κυνήγι για την εξουσία και συμβιβαζόμενοι με τη γραφειοκρατία, ως θεμέλιο λίθο του, μπορεί να μην συνδράμουν σε «συγκαλύψεις», αλλά αποφεύγουν συστηματικά τις ρήξεις. Πάντως, ενόψει εκλογών, θυμήθηκαν τους μπλοκάκηδες, τους ανασφάλιστους και τη «μαύρη εργασία», ενώ θέτουν ζήτημα για ενιαίο συνδικάτο τύπου.

Λίγο πιο πέρα, η δραστηριότητα για την ενοποίηση της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, που εξακολουθεί να βρίσκει πρόσφορο έδαφος πάντα ενόψει εκλογών (εδώ και τουλάχιστον δύο δεκαετίες) και στη συνέχεια να εξατμίζεται, κάνει αισθητή την παρουσία της και στις εκλογές της «Ε»ΣΗΕΑ με την κοινή κάθοδο δύο συνδυασμών. Που αποστρέφονται τις πλειοψηφίες στα διοικητικά συμβούλια, αλλά επιδιώκουν τη συλλογή περισσότερων ψήφων, προφανώς για να … εξοβελίσουν το χαρακτηρισμό των εξωκοινοβουλευτικών.

Σε αυτές τις συνθήκες, ανεξαρτήτως «ιδεολογίας», προθέσεων και διακηρύξεων η συμμετοχή στις εκλογές της «Ε»ΣΗΕΑ νομιμοποιεί τη δράκα της όποιας πλειοψηφίας προκύψει, εξουσιοδοτεί την εκπροσώπηση των μελών της με την ταυτόχρονη εξουδετέρωση της φωνής τους, επικροτεί την υπάρχουσα φυσιογνωμία μιας κλειστής και υποταγμένης συντεχνίας και εξοβελίζει στο πυρ το εξώτερο την επίλυση των εργασιακών ζητημάτων χιλιάδων εργαζόμενων, κυρίως νέων, που ως μη μέλη της δεν χαίρουν της συνδικαλιστικής της εύνοιας.

Μέσα σε όλο αυτό το συφερτό της δημαγωγίας των υποψηφίων που συμμετέχουν στα ψηφοδέλτια των δημοσιογραφικών παρατάξεων δεν υπάρχει η παραμικρή αναφορά για το ρόλο των δημοσιογράφων στη βιομηχανία των ΜΜΕ και στα συμφέροντα που ηθελημένα ή άθελα εξυπηρετούν. Ουδεμία, παραμικρή, αναφορά στη λογοκρισία και, κυρίως, στην αυτολογοκρισία που υφίστανται. Αραγε, είναι δευτερεύοντα αυτά τα ζητήματα μπροστά στα εργασιακά προβλήματα που υφίστανται οι εργαζόμενοι ή πρόκειται για απόρροια της αυτονόητης υποταγής των «αναγνωρισμένων» συνδικαλιστών των ΜΜΕ στη λογική του «μόκοτο»;

– ΑΝ ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΝ ΤΗΝ «Ε»ΣΗΕΑ
ΘΑ ΗΤΑΝ ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ

– ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΑΠΟ ΤΑ «ΚΑΤΩ» ΤΩΡΑ

ΥΓ1: Τελικά όλα τα καταστατικά των συνδικαλιστικών σωματείων έχουν διατάξεις που ενισχύουν την… άμεση εκπροσώπηση των εργαζομένων. Σε ότι αφορά την «Ε»ΣΗΕΑ, το καταστατικό της ορίζει ότι δικαίωμα για κάθοδο στις εκλογές για το Δ.Σ. έχουν τα μέλη που είναι εγγεγραμμένα 3 ολόκληρα χρόνια (παραβλέποντας ουδόλως τυχαία ότι μέχρι τότε μπορεί – και αν – να έχουν τετραπλάσια υπηρεσία).

ΥΓ2: Αλήθεια, ποιοι εκεί πάνω στα γραφεία του κτιρίου της «Ε»ΣΗΕΑ επιδόθηκαν στο ξεπούλημα των προσωπικών στοιχείων των μελών της (e-mail, αριθμούς κινητών τηλεφώνων, διευθύνσεις κατοικιών), δίχως τη συγκατάθεσή τους, σε κάποιες από τις παρατάξεις που κατεβαίνουν στις εκλογές προκειμένου να ζητιανέψουν ψήφους; Αλλά, τι να περιμένει κανείς από «επαγγελματίες» που το απόρρητο των προσωπικών δεδομένων το έχουν παραβιάσει πολλαπλά και την καταπάτησή του την υιοθετούν ως ιδεολογία…