Category: ΕΣΠΗΤ

Την κατάφωρη παραβίαση της ιδιωτικής ζωής συναδέλφου δημοσιογράφου μέσα από πρόσφατο δημοσίευμα της εφημερίδας «Παραπολιτικά» καταγγέλλει με ανακοίνωσή του (βλ φωτογραφία), το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΠΗΤ. Όπως σημειώνεται στην ανακοίνωση: “Το δημοσίευμα, που βρίθει σεξιστικών αναφορών, (…) αναφέρεται στις «στιλιστικές» της επιλογές προβάλλοντας μια στρεβλή εικόνα για το άτομό της (…) χρησιμοποιεί επαναλαμβανόμενα φράσεις όπως «επαναστάτρια», «τρέχει στο κέντρο της Αθήνας με μάσκα» και παραθέτει αναφορές για συμμετοχή της σε διαδηλώσεις δήθεν με καλυμμένα χαρακτηριστικά. (…) Ταυτόχρονα, (…) αποσιωπά το γεγονός ότι η συγκεκριμένη συνάδελφος (εργάζεται) εδώ και 11 χρόνια ως ρεπόρτερ του ελεύθερου ρεπορτάζ για ημερήσια και εβδομαδιαία φύλλα πανελλαδικής κυκλοφορίας”.

Στην εποχή των μνημονίων όπου η εξουσία κινείται στα όρια του οικονομικού και πολιτικού κανιβαλισμού, τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης έχουν αναλάβει κατά το δοκούν την οριοθέτηση του πλαισίου της στάσης ζωής που κάθε άνθρωπος (σχεδόν) επιβάλλεται να τηρεί. Οποιαδήποτε και οποιοσδήποτε δεν λειτουργεί εντός αυτού του πλαισίου, στήνεται στη σέντρα.

Πλέον, το “Πανοπτικόν” του Bentham βρίσκει εφαρμογή σε ολόκληρη την κοινωνία, θέτοντας στη θέση του “επιτηρούμενου έγκλειστου” τον κάθε άνθρωπο. Τα ΜΜΕ ως αναπόσπαστο κομμάτι της εξουσίας φέρουν από τη φύση τους το ρόλο του επιτηρητή. Για αυτά, ο καθένας και η καθεμιά είναι “αντικείμενο μιας πληροφόρησης και ποτέ υποκείμενο μιας επικοινωνίας, τον βλέπουν αλλά δεν βλέπει, μια αξονική ορατότητα διασφαλίζει την τάξη”.

Και από την επιτήρηση των ΜΜΕ δεν ξεφεύγουν ούτε συναδέλφισσες και συνάδελφοι οι οποίοι εργάζονται με αξιοπρέπεπια σε αυτά. Το πεδίο του κοινωνικού κανιβαλισμού επεκτείνεται και εντός των ενδομιντιακών συναδελφικών σχέσεων, μετατρέποντας συντάκτες σε πιόνια αρχισυντακτών και διευθυντών, σε υπηρέτες των ανθρωποφαγικών ορέξεων των ΜΜΕ.

Ευτυχώς γι’ αυτούς/ες αρνούμαστε να συνεισφέρουμε στην επέκταση αυτών των λογικών.

Η ανακοίνωση της ΕΣΠΗΤ

Την κατάφωρη παραβίαση της ιδιωτικής ζωής συναδέλφου δημοσιογράφου μέσα από πρόσφατο δημοσίευμα της εφημερίδας «Παραπολιτικά» καταγγέλλει με ανακοίνωσή του (βλ φωτογραφία), το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΠΗΤ. Όπως σημειώνεται στην ανακοίνωση: “Το δημοσίευμα, που βρίθει σεξιστικών αναφορών, (…) αναφέρεται στις «στιλιστικές» της επιλογές προβάλλοντας μια στρεβλή εικόνα για το άτομό της (…) χρησιμοποιεί επαναλαμβανόμενα φράσεις όπως «επαναστάτρια», «τρέχει στο κέντρο της Αθήνας με μάσκα» και παραθέτει αναφορές για συμμετοχή της σε διαδηλώσεις δήθεν με καλυμμένα χαρακτηριστικά. (…) Ταυτόχρονα, (…) αποσιωπά το γεγονός ότι η συγκεκριμένη συνάδελφος (εργάζεται) εδώ και 11 χρόνια ως ρεπόρτερ του ελεύθερου ρεπορτάζ για ημερήσια και εβδομαδιαία φύλλα πανελλαδικής κυκλοφορίας”.

Στην εποχή των μνημονίων όπου η εξουσία κινείται στα όρια του οικονομικού και πολιτικού κανιβαλισμού, τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης έχουν αναλάβει κατά το δοκούν την οριοθέτηση του πλαισίου της στάσης ζωής που κάθε άνθρωπος (σχεδόν) επιβάλλεται να τηρεί. Οποιαδήποτε και οποιοσδήποτε δεν λειτουργεί εντός αυτού του πλαισίου, στήνεται στη σέντρα.

Πλέον, το “Πανοπτικόν” του Bentham βρίσκει εφαρμογή σε ολόκληρη την κοινωνία, θέτοντας στη θέση του “επιτηρούμενου έγκλειστου” τον κάθε άνθρωπο. Τα ΜΜΕ ως αναπόσπαστο κομμάτι της εξουσίας φέρουν από τη φύση τους το ρόλο του επιτηρητή. Για αυτά, ο καθένας και η καθεμιά είναι “αντικείμενο μιας πληροφόρησης και ποτέ υποκείμενο μιας επικοινωνίας, τον βλέπουν αλλά δεν βλέπει, μια αξονική ορατότητα διασφαλίζει την τάξη”.

Και από την επιτήρηση των ΜΜΕ δεν ξεφεύγουν ούτε συναδέλφισσες και συνάδελφοι οι οποίοι εργάζονται με αξιοπρέπεπια σε αυτά. Το πεδίο του κοινωνικού κανιβαλισμού επεκτείνεται και εντός των ενδομιντιακών συναδελφικών σχέσεων, μετατρέποντας συντάκτες σε πιόνια αρχισυντακτών και διευθυντών, σε υπηρέτες των ανθρωποφαγικών ορέξεων των ΜΜΕ.

Ευτυχώς γι’ αυτούς/ες αρνούμαστε να συνεισφέρουμε στην επέκταση αυτών των λογικών.

Η ανακοίνωση της ΕΣΠΗΤ

Τρίωρη στάση εργασίας προκηρύχτηκε για σήμερα το μεσημέρι για τους δημοσιογράφους που εργάζονται στη Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης και Επικοινωνίας και τη Γενική Γραμματεία Μέσων Ενημέρωσης.

Τρίωρη στάση εργασίας προκηρύχτηκε για σήμερα το μεσημέρι για τους δημοσιογράφους που εργάζονται στη Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης και Επικοινωνίας και τη Γενική Γραμματεία Μέσων Ενημέρωσης.

Συντάκτης ροής, social media manager, content editor, καταχωρητής, εξωτερικός συνεργάτης με το κομμάτι και πολλά ακόμα: χιλιάδες θέσεις εργασίας έχουν δημιουργηθεί τα τελευταία χρόνια στον κλάδο των μέσων μαζικής ενημέρωσης και ειδικότερα στον τομέα των sites και των ηλεκτρονικών εκδόσεων. Μόνο που δεν είναι ούτε ακριβώς θέσεις, ούτε εργασία. 

Η συντριπτική πλειοψηφία των sites λειτουργούν ως σύγχρονα κάτεργα και οι εργαζόμενοι ως οι δούλοι του 21ου αιώνα. Και οι παραπάνω λέξεις δε χρησιμοποιούνται μεταφορικά αλλά κυριολεκτικά αφού όταν μιλάμε για εργασία σε sites κυρίως έχουμε να κάνουμε με μαύρη, ανασφάλιστη εργασία, 10ωρες και 12ώρες βάρδιες, δουλειά τα Σαββατοκύριακα και τις αργίες και πενιχρούς μισθούς. 

Μία από τις καλύτερες συνθήκες που μπορεί να βρεθεί σε sites είναι το 6ήμερο, 8ώρο «μπλοκάκι» για 400-600 ευρώ καθαρά. Το 6ήμερο συνήθως μεταφράζεται σε 12 συνεχόμενες μέρες δουλειάς και δυο Σ/Κ ξεκούραση το μήνα. Το «μπλοκάκι» (και μερικές φορές η δουλειά από το σπίτι) διασφαλίζει ότι ο σύγχρονος μισθωτός σκλάβος δεν θα έχει τα δικαιώματα που απορρέουν από τη φύση της εξαρτημένης εργασίας που εκτελεί: δεν θα δικαιούται υπερωριακή αμοιβή για τα Σ/Κ, τις νυχτερινές βάρδιες και τις αργίες και δεν θα μπορεί να διαμαρτυρηθεί συνδικαλιστικά, ως «ελεύθερος επαγγελματίας», για τη 12ήμερη εργασία. 

Άλλα αφεντικά επιλέγουν να δίνουν τη μόνιμη δουλειά του σαββατοκύριακου σε «εξωτερικούς συνεργάτες», πάντα «μπλοκάκηδες». Κάποιοι επιζητούν μέχρι και 16ωρη εργασία το Σάββατο και άλλο ένα 16ωρο την Κυριακή, και προσφέρουν 150-350 ευρώ καθαρά το μήνα. Και υπάρχουν πάντα και οι μόνιμοι ανακυκλούμενοι, (αποτελούν κανόνα στα αθλητικά sites) οι «εθελοντές» που «μαθαίνουν» τη δουλειά, κάνουν την «πρακτική άσκησή» τους και θα πρέπει να είναι ευχαριστημένοι αν πάρουν κανένα «μαύρο» χαρτζιλίκι πού και πού από το αφεντικό.

Αυτές οι εργασιακές συνθήκες αποτελούν την πραγματικότητα για τους εργαζόμενους στις ηλεκτρονικές εκδόσεις, ακόμα και πριν από την εποχή των μνημονίων. Με την εξάπλωση των διαδικτυακών μέσων και την επέλαση των μέτρων λόγω οικονομικής κρίσης, η κατάσταση έγινε απλώς χειρότερη. 

Κάνοντας την κρίση ευκαιρία, ο καθένας πλέον που διαθέτει αρκετό θράσος και τομαρισμό, μπορεί να ξεκινήσει ένα site, μια start-up διαδικτυακή κοινότητα και να «χρειαστεί τη βοήθεια» κακοπληρωμένων και εξουθενωμένων από τα ωράρια εργαζόμενων. Τα αφεντικά εκμεταλλεύονται τις νομοθεσίες των μνημονίων, τις χιλιάδες απολύσεις και τους εκατοντάδες χιλιάδες νέους ανέργους για να μας εκμεταλλευτούν ακόμα περισσότερο, για λιγότερα από τα βασικά και με σκυμμένο το κεφάλι. 

Τον ίδιο δρόμο ακολουθούν και τα sites μεγάλων ομίλων με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένα όσο γίνεται πιο φθηνό και απροστάτευτο εργατικό δυναμικό, χωρίς δικαιώματα, χωρίς ασφάλιση, χωρίς επιδόματα, χωρίς έστω αυτή την τυπική ιδιότητα του εργαζόμενου ή του ανέργου – μια ανερμάτιστη μάζα εξατομικευμένων «εφέδρων» που άλλοτε θα δουλεύουν, άλλοτε όχι, άλλοτε θα επιβιώνουν, άλλοτε όχι, πάντα όμως σύμφωνα με τις ανάγκες και τις προδιαγραφές των αφεντικών. 

Μπροστά σε αυτό το διαμορφωμένο σκηνικό, τα σωματεία του κλάδου των ΜΜΕ αν δεν είναι εντελώς εχθρικά προς τις διεκδικήσεις των εργαζομένων στα sites (π.χ. ΕΣΗΕΑ), είναι αδύναμα να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να προσπάθησουν να προστατεύσουν τους εργαζόμενους από την εργασιακή βαρβαρότητα. 

Η ΕΣΠΗΤ, ένα σωματείο με μικρή δυναμική και ακόμα λιγότερη θέληση, έχει αποτύχει να λειτουργήσει οργανωτικά και να βοηθήσει συνολικά στη βελτίωση των συνθηκών εργασίας στα sites. Ο θεσμικός ρόλος του σωματείου δίνει την ευκαιρία για ενημέρωση και ζύμωση με τους εργαζόμενους, χρήση θεσμών και εργαλείων (Επιθεώρηση Εργασίας, έλεγχοι από το ΙΚΑ, κτλ), προσπάθειες οργάνωσης των εργαζομένων και βέβαια σκληρή αντιπαράθεση με τους ιδιοκτήτες των sites. Αντί για αυτό, η συνδρομή του σωματείου περιορίζεται σε μεμονωμένες περιπτώσεις εργαζομένων και αυτό κυρίως στο νομικό κομμάτι της διεκδίκησης. 

Οι «αφανείς» εργαζόμενοι του διαδικτύου έχουν περιθώρια αντίστασης και οργάνωσης. Υπάρχουν παραδείγματα όπου οι εργαζόμενοι με την αλληλεγγύη συναδέλφων διεκδίκησαν και κατάφεραν να αποκτήσουν τα εργασιακά τους δικαιώματα. Η δικαστική απόφαση που ορίζει ότι οι εργαζόμενοι σε sites πρέπει να προσλαμβάνονται και να αμείβονται ως συντάκτες, η ασφάλιση εργαζομένων μετά από παρεμβάσεις και η συλλογική δύναμη που προκύπτει από τους κοινούς αγώνες, είναι μερικές μόνο ενδείξεις ότι τίποτα δεν έχει χαθεί και ότι μπορούμε να κερδίσουμε τα πάντα. 

Επιλέγουμε το δρόμο του συλλογικού αυτοοργανωμένου αγώνα, όχι μόνο ως ζήτημα αξιοπρέπειας, αλλά πλέον και ως αγώνα για τη ζωή και την επιβίωσή μας απέναντι στον ολοκληρωτικό πόλεμο που μας έχουν κηρύξει τα αφεντικά. Πολεμάμε τη διάχυτη μοιρολατρία, τη δουλοπρέπεια και τις καριερίστικες αυταπάτες. Οι εργαζόμενοι στα sites να πιάσουμε το νήμα των εργατικών διεκδικήσεων και να συζητήσουμε για τα εργατικά μας συμφέροντα και τις προοπτικές μας απέναντι στην εργασιακή ισοπέδωση που βιώνουμε. Ταυτόχρονα, να αυτοοργανωθούμε σε οριζόντιες δομές με τους συναδέλφους μας σε κάθε χώρο εργασίας, αλλά και διακλαδικά, και εργαζόμενοι/ες-άνεργοι/ες, με τη συναδελφική μας δύναμη και την ταξική μας αλληλεγγύη, να παλέψουμε από κοινού για 

 Συνέλευση έμμισθων, άμισθων, «μπλοκάκηδων», 

«μαύρων», ανέργων και φοιτητών στα ΜΜΕ (κάθε Τρίτη 9:00 μ.μ. Κτίριο ΕΜΜΕ,

 Καλαμιώτου 2, Πλ. Καπνικαρέας) 

katalipsiesiea.blogspot.com

Συντάκτης ροής, social media manager, content editor, καταχωρητής, εξωτερικός συνεργάτης με το κομμάτι και πολλά ακόμα: χιλιάδες θέσεις εργασίας έχουν δημιουργηθεί τα τελευταία χρόνια στον κλάδο των μέσων μαζικής ενημέρωσης και ειδικότερα στον τομέα των sites και των ηλεκτρονικών εκδόσεων. Μόνο που δεν είναι ούτε ακριβώς θέσεις, ούτε εργασία. 

Η συντριπτική πλειοψηφία των sites λειτουργούν ως σύγχρονα κάτεργα και οι εργαζόμενοι ως οι δούλοι του 21ου αιώνα. Και οι παραπάνω λέξεις δε χρησιμοποιούνται μεταφορικά αλλά κυριολεκτικά αφού όταν μιλάμε για εργασία σε sites κυρίως έχουμε να κάνουμε με μαύρη, ανασφάλιστη εργασία, 10ωρες και 12ώρες βάρδιες, δουλειά τα Σαββατοκύριακα και τις αργίες και πενιχρούς μισθούς. 

Μία από τις καλύτερες συνθήκες που μπορεί να βρεθεί σε sites είναι το 6ήμερο, 8ώρο «μπλοκάκι» για 400-600 ευρώ καθαρά. Το 6ήμερο συνήθως μεταφράζεται σε 12 συνεχόμενες μέρες δουλειάς και δυο Σ/Κ ξεκούραση το μήνα. Το «μπλοκάκι» (και μερικές φορές η δουλειά από το σπίτι) διασφαλίζει ότι ο σύγχρονος μισθωτός σκλάβος δεν θα έχει τα δικαιώματα που απορρέουν από τη φύση της εξαρτημένης εργασίας που εκτελεί: δεν θα δικαιούται υπερωριακή αμοιβή για τα Σ/Κ, τις νυχτερινές βάρδιες και τις αργίες και δεν θα μπορεί να διαμαρτυρηθεί συνδικαλιστικά, ως «ελεύθερος επαγγελματίας», για τη 12ήμερη εργασία. 

Άλλα αφεντικά επιλέγουν να δίνουν τη μόνιμη δουλειά του σαββατοκύριακου σε «εξωτερικούς συνεργάτες», πάντα «μπλοκάκηδες». Κάποιοι επιζητούν μέχρι και 16ωρη εργασία το Σάββατο και άλλο ένα 16ωρο την Κυριακή, και προσφέρουν 150-350 ευρώ καθαρά το μήνα. Και υπάρχουν πάντα και οι μόνιμοι ανακυκλούμενοι, (αποτελούν κανόνα στα αθλητικά sites) οι «εθελοντές» που «μαθαίνουν» τη δουλειά, κάνουν την «πρακτική άσκησή» τους και θα πρέπει να είναι ευχαριστημένοι αν πάρουν κανένα «μαύρο» χαρτζιλίκι πού και πού από το αφεντικό.

Αυτές οι εργασιακές συνθήκες αποτελούν την πραγματικότητα για τους εργαζόμενους στις ηλεκτρονικές εκδόσεις, ακόμα και πριν από την εποχή των μνημονίων. Με την εξάπλωση των διαδικτυακών μέσων και την επέλαση των μέτρων λόγω οικονομικής κρίσης, η κατάσταση έγινε απλώς χειρότερη. 

Κάνοντας την κρίση ευκαιρία, ο καθένας πλέον που διαθέτει αρκετό θράσος και τομαρισμό, μπορεί να ξεκινήσει ένα site, μια start-up διαδικτυακή κοινότητα και να «χρειαστεί τη βοήθεια» κακοπληρωμένων και εξουθενωμένων από τα ωράρια εργαζόμενων. Τα αφεντικά εκμεταλλεύονται τις νομοθεσίες των μνημονίων, τις χιλιάδες απολύσεις και τους εκατοντάδες χιλιάδες νέους ανέργους για να μας εκμεταλλευτούν ακόμα περισσότερο, για λιγότερα από τα βασικά και με σκυμμένο το κεφάλι. 

Τον ίδιο δρόμο ακολουθούν και τα sites μεγάλων ομίλων με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένα όσο γίνεται πιο φθηνό και απροστάτευτο εργατικό δυναμικό, χωρίς δικαιώματα, χωρίς ασφάλιση, χωρίς επιδόματα, χωρίς έστω αυτή την τυπική ιδιότητα του εργαζόμενου ή του ανέργου – μια ανερμάτιστη μάζα εξατομικευμένων «εφέδρων» που άλλοτε θα δουλεύουν, άλλοτε όχι, άλλοτε θα επιβιώνουν, άλλοτε όχι, πάντα όμως σύμφωνα με τις ανάγκες και τις προδιαγραφές των αφεντικών. 

Μπροστά σε αυτό το διαμορφωμένο σκηνικό, τα σωματεία του κλάδου των ΜΜΕ αν δεν είναι εντελώς εχθρικά προς τις διεκδικήσεις των εργαζομένων στα sites (π.χ. ΕΣΗΕΑ), είναι αδύναμα να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να προσπάθησουν να προστατεύσουν τους εργαζόμενους από την εργασιακή βαρβαρότητα. 

Η ΕΣΠΗΤ, ένα σωματείο με μικρή δυναμική και ακόμα λιγότερη θέληση, έχει αποτύχει να λειτουργήσει οργανωτικά και να βοηθήσει συνολικά στη βελτίωση των συνθηκών εργασίας στα sites. Ο θεσμικός ρόλος του σωματείου δίνει την ευκαιρία για ενημέρωση και ζύμωση με τους εργαζόμενους, χρήση θεσμών και εργαλείων (Επιθεώρηση Εργασίας, έλεγχοι από το ΙΚΑ, κτλ), προσπάθειες οργάνωσης των εργαζομένων και βέβαια σκληρή αντιπαράθεση με τους ιδιοκτήτες των sites. Αντί για αυτό, η συνδρομή του σωματείου περιορίζεται σε μεμονωμένες περιπτώσεις εργαζομένων και αυτό κυρίως στο νομικό κομμάτι της διεκδίκησης. 

Οι «αφανείς» εργαζόμενοι του διαδικτύου έχουν περιθώρια αντίστασης και οργάνωσης. Υπάρχουν παραδείγματα όπου οι εργαζόμενοι με την αλληλεγγύη συναδέλφων διεκδίκησαν και κατάφεραν να αποκτήσουν τα εργασιακά τους δικαιώματα. Η δικαστική απόφαση που ορίζει ότι οι εργαζόμενοι σε sites πρέπει να προσλαμβάνονται και να αμείβονται ως συντάκτες, η ασφάλιση εργαζομένων μετά από παρεμβάσεις και η συλλογική δύναμη που προκύπτει από τους κοινούς αγώνες, είναι μερικές μόνο ενδείξεις ότι τίποτα δεν έχει χαθεί και ότι μπορούμε να κερδίσουμε τα πάντα. 

Επιλέγουμε το δρόμο του συλλογικού αυτοοργανωμένου αγώνα, όχι μόνο ως ζήτημα αξιοπρέπειας, αλλά πλέον και ως αγώνα για τη ζωή και την επιβίωσή μας απέναντι στον ολοκληρωτικό πόλεμο που μας έχουν κηρύξει τα αφεντικά. Πολεμάμε τη διάχυτη μοιρολατρία, τη δουλοπρέπεια και τις καριερίστικες αυταπάτες. Οι εργαζόμενοι στα sites να πιάσουμε το νήμα των εργατικών διεκδικήσεων και να συζητήσουμε για τα εργατικά μας συμφέροντα και τις προοπτικές μας απέναντι στην εργασιακή ισοπέδωση που βιώνουμε. Ταυτόχρονα, να αυτοοργανωθούμε σε οριζόντιες δομές με τους συναδέλφους μας σε κάθε χώρο εργασίας, αλλά και διακλαδικά, και εργαζόμενοι/ες-άνεργοι/ες, με τη συναδελφική μας δύναμη και την ταξική μας αλληλεγγύη, να παλέψουμε από κοινού για 

 Συνέλευση έμμισθων, άμισθων, «μπλοκάκηδων», 

«μαύρων», ανέργων και φοιτητών στα ΜΜΕ (κάθε Τρίτη 9:00 μ.μ. Κτίριο ΕΜΜΕ,

 Καλαμιώτου 2, Πλ. Καπνικαρέας) 

katalipsiesiea.blogspot.com

Εκδήλωση με θέμα «Εργασιακό καθεστώς και ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζόμενων στα διαδικτυακά ΜΜΕ» πραγματοποιεί σήμερα το απόγευμα η ΕΣΠΗΤ. Το συγκεκριμένο θέμα, αυτό της ανασφάλιστης εργασίας στα sites και της μη αναγνώρισης των συναδέλφων ως ισότιμα μέλη των ενώσεων του κλάδου, είναι από τα πλέον φλέγοντα του κλάδου σε μια εποχή που τα sites ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια και οι ενώσεις αδυνατούν να παρέμβουν έστω και στο ελάχιστο.  

 Αναδημοσιεύουμε το δελτίο τύπου της ΕΣΠΗΤ για την εκδήλωση:

Εκδήλωση με θέμα «Εργασιακό καθεστώς και ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζόμενων στα διαδικτυακά ΜΜΕ» πραγματοποιεί σήμερα το απόγευμα η ΕΣΠΗΤ. Το συγκεκριμένο θέμα, αυτό της ανασφάλιστης εργασίας στα sites και της μη αναγνώρισης των συναδέλφων ως ισότιμα μέλη των ενώσεων του κλάδου, είναι από τα πλέον φλέγοντα του κλάδου σε μια εποχή που τα sites ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια και οι ενώσεις αδυνατούν να παρέμβουν έστω και στο ελάχιστο.  

 Αναδημοσιεύουμε το δελτίο τύπου της ΕΣΠΗΤ για την εκδήλωση: