Category: μετανάστες

Οι αστυνομικές δυνάμεις -δρώντας απολύτως παράνομα, καθώς επιδείχθηκαν αστυνομικές και δημοσιογραφικές ταυτότητες, προσήγαγαν δυο δημοσιογράφους και δυο φωτορεπόρτερ, οι οποίοι είχαν σπεύσει στην περιοχή μόλις πληροφορήθηκαν ότι προετοιμάζεται επιχείρηση εκκένωσης και τους οδήγησαν στο αστυνομικό τμήμα, προκαλώντας την αντίδραση της ΕΦΕ, της ΕΣΗΕΜ-Θ και της ΕΣΗΕΑ.

Σε ανακοίνωσή της. η Ελληνική Αστυνομία ισχυρίζεται ότι η βίαιη προσαγωγή των συναδέλφων μας έγινε για την… προστασία τους, ενώ αποκρύπτει το γεγονός ότι έγιναν και προσαγωγές μεταναστών, καθώς και ότι ασκήθηκε βία. «Η όλη επιχείρηση πραγματοποιήθηκε ομαλά, χωρίς να προκληθούν επεισόδια και έκτροπα ή άλλα συμβάντα ιδιαίτερης βίαιης συμπεριφοράς. Επιπρόσθετα, ανακοινώνεται ότι στο πλαίσιο του σχεδιασμού και λόγω της ιδιαιτερότητας της επιχείρησης προκρίθηκε η μη παρουσία εκπρόσωπων των Μ.Μ.Ε., προκειμένου να διασφαλιστεί η προστασία τους από ενδεχόμενες προκλήσεις και εντάσεις ή απειλητικές και επιθετικές συμπεριφορές», αναφέρεται στην ανακοίνωση. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι μόνες φωτογραφίες και βίντεο από την κατασταλτική επιχείρηση δόθηκαν στη δημοσιότητα από την ίδια την Αστυνομία!

Σε καταγγελία  της για την απαγόρευση παρουσίας δημοσιογράφων και φωτορεπόρτερ καταγγέλλει η Ένωση Φωτορεπόρτερ Ελλάδας (Ε.Φ.Ε.). «Η Ένωση Φωτορεπόρτερ Ελλάδας (Ε.Φ.Ε.) υποθέτει ότι οι αυθαίρετες προσαγωγές που έγιναν τα ξημερώματα της 9ης Δεκεμβρίου, σε βάρος των δυο μοναδικών φωτορεπόρτερ που βρίσκονταν στην Ειδομένη λίγο πριν ξεκινήσει η αστυνομική επιχείρηση απομάκρυνσης των εγκλωβισμένων προσφύγων και μεταναστών, δηλώνουν απλώς τη σεμνότητα της αστυνομίας που δεν ήθελε μάρτυρες ενόσω θα προέβαινε στη φιλανθρωπική της δράση», αναφέρει.

«Επικροτώντας αυτή την έξαρση αστυνομικής σεμνότητας, η Ε.Φ.Ε. παρακαλεί την ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ να την ενημερώνει εφεξής για παρεμφερείς φιλανθρωπικές δραστηριότητες ούτως ώστε οι φωτορεπόρτερ να προσέρχονται μόνοι τους σε κάποιο αστυνομικό τμήμα και να πίνουν εκεί φρόνιμα τον καφέ τους μέχρι την ολοκλήρωση του εκάστοτε φιλανθρωπικού έργου της αστυνομίας».

«Τέλος, δεδομένου ότι οι φωτορεπόρτερ πρέπει να έχουν πλήρη γνώση της πραγματικότητας, αφού η φύση του επαγγέλματός τους συνίσταται στην απεικόνιση της πραγματικότητας, η Ε.Φ.Ε. προτείνει στην ΕΛ.ΑΣ να βοηθήσει τους φωτορεπόρτερ να απαλλαγούν από τις αυταπάτες τους, εισηγούμενη την κατάργηση των συνταγματικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων της ελευθερίας του τύπου και του δικαιώματος των πολιτών για ενημέρωση», καταλήγει η Ε.Φ.Ε.

«Επιχείρηση φίμωσης Τύπου από την ΕΛΑΣ στην Ειδομένη» καταγγέλλει η ΕΣΗΕΜΘ, ενώ η ΕΣΗΕΑ επισημαίνειότι πρόκειται για πρωτοφανή φίμωση του Τύπου.

Ο ελληνικός λαός είναι ένας φτωχός λαός, αλλά πλούσιος σε αξίες και ανθρωπιά! Δεν διεκδικούμε, λοιπόν, ούτε ένα ευρώ [από την ΕΕ]. Δεν διεκδικούμε ούτε ένα ευρώ για να κάνουμε το καθήκον μας, το ανθρώπινο καθήκον μας απέναντι σ’ αυτούς τους ανθρώπους που πεθαίνουν στην αυλή μας. Όποιος από εμάς εδώ είχε ανθρώπους που πέθαιναν στην αυλή του, θα διεκδικούσε να τους δώσει ένα πιάτο φαΐ και να τους σώσει. Μακριά, λοιπόν, από εμάς εκείνες οι λογικές που θέλουν να κοστολογήσουν την ανθρωπιά. (…) Η Ελλάδα διδάσκει ανθρωπιά. Η Ελλάδα τούτη την κρίσιμη ώρα διδάσκει στους Ευρωπαίους εταίρους ποιο είναι το πραγματικό πρόσωπο της Ευρώπης.

Αλέξης Τσίπρας, στη Βουλή

Επί ενάμιση μήνα, από τα μέσα Σεπτεμβρίου, ο Σύλλογος Μεταφραστών Επιμελητών Διορθωτών συγκέντρωσε και διένειμε είδη πρώτης ανάγκης για πρόσφυγες και μετανάστες. Ήταν μια συμβολική, αλλά –όπως αποδείχτηκε– πρακτικά όχι αμελητέα πρωτοβουλία αλληλεγγύης στα εκατομμύρια των ανθρώπων που έχουν εκτοπιστεί από την κυνική γεωπολιτική του τρόμου, του πολέμου και του αίματος, και την αντίστοιχα ανελέητη διαχείριση του παγκόσμιου πληθυσμού των καταπιεζόμενων, με πολιτικές όπως η «Ευρώπη-Φρούριο», οι φράχτες στα σύνορα των «πολιτισμένων» κρατών, η τέλεια αδράνεια μπροστά στα πλοιάρια που βυθίζονται στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο, οδηγώντας στον θάνατο άντρες, γυναίκες, παιδιά. Στα γραφεία του ΣΜΕΔ, συγκεντρώθηκαν τόνοι ολόκληροι τροφίμων, υγειονομικού υλικού και ρουχισμού, από πλήθος κόσμου που έσπευσε να ανταποκριθεί γενναιόδωρα στο κάλεσμά μας, όπως σπεύδει να ανταποκριθεί και στα καλέσματα άλλων συλλογικοτήτων που προσπαθούν με αμιγώς δικά τους μέσα να κάνουν πράξη την αλληλεγγύη. Ο Σύλλογος πραγματοποίησε ήδη πέντε διανομές, στην Πλατεία Βικτωρίας, στον Ελαιώνα, στο Παλέ του Γαλατσίου και στην Κατάληψη Στέγης Προσφύγων/Μεταναστών Νοταρά 26 –επιστρατεύτηκαν για τον σκοπό αυτό πάνω από 15 ασφυκτικά γεμάτα αυτοκίνητα–, και συνεχίζει, μέχρι εξάντλησης του τεράστιου όγκου των ειδών.

Πολύ σύντομα, ωστόσο, αντιληφθήκαμε ότι –για να το πούμε απλά και… τεχνοκρατικά– το μέγεθος της προσφοράς, εντελώς παράδοξα, ξεπερνούσε κατά πολύ το αντίστοιχο της ζήτησης. Αν και ο χειμώνας έμπαινε για τα καλά, οι «επίσημες» δομές φιλοξενίας προσφύγων και μεταναστών στην Αθήνα, ο Ελαιώνας και το Παλέ του Γαλατσίου, επαναλάμβαναν μονότονα ότι οι ανάγκες είναι περιορισμένες, ότι ρούχα δεν χρειάζονται, «μόνο συγκεκριμένα πράγματα», την ίδια στιγμή που έφταναν ασταμάτητα από τα νησιά του Αιγαίου, τη Λέσβο και την Κω, μηνύματα για τις ατελείωτες ανάγκες σε ρούχα και άλλα είδη για την αρχική περίθαλψη των προσφύγων και των μεταναστών που καταφθάνουν κατά χιλιάδες, σε πολύ άσχημη κατάσταση (για τις τρέχουσες ανάγκες στη Λέσβο, παραπέμπουμε στις αυτοοργανωμένες δομές της Σκάλας Συκαμνιάς, στο βόρειο τμήμα του νησιού). Σαν να μην έφτανε αυτό, ανακοινώθηκε πρόσφατα ότι το Παλέ του Γαλατσίου παύει να λειτουργεί ως χώρος φιλοξενίας (λόγω… αντιδράσεων, όπως μαθαίνουμε, του Δήμου και δημοτών του Γαλατσίου) αφήνοντας στην Αθήνα μόνο τον Ελαιώνα και το γήπεδο χόκεϊ του Ελληνικού (με τις περιορισμένες κλειστές εγκαταστάσεις) για τον σκοπό αυτό. (Αναφορικά με τις τελευταίες κυβερνητικές εξαγγελίες, για τη δημιουργία δύο προσφυγουπόλεων, ουσιαστικά, σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, κατόπιν απαίτησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, παραπέμπουμε, αντί άλλου σχολιασμού, στο καλό σινεμά.)

Όσες απορίες είχαμε, βέβαια, μας λύθηκαν με την αυτοψία. Επί εβδομάδες, διαπιστώναμε ότι το Παλέ του Γαλατσίου λειτουργούσε εντελώς αυτοσχέδια, με εθελοντές του Δήμου και ΜΚΟ, τη στιγμή που το πλήθος των φιλοξενούμενων εκεί, όσο και η έκταση των εγκαταστάσεων, απαιτούσαν κεντρική οργάνωση και σχεδιασμό. «Εθελοντές και ΜΚΟ»: ας κρατήσουμε κατά νου αυτές τις λέξεις… Αφού λοιπόν εξαντλήσαμε τα περιθώρια διανομής εκεί, και αφού πολύ νωρίτερα είχαμε ενημερωθεί από τον Ελαιώνα ότι και οι δικές τους ανάγκες είναι «πολύ περιορισμένες», απευθυνθήκαμε, μόλις πριν από μία εβδομάδα, ξανά στον Ελαιώνα, απαιτώντας αυτή τη φορά τα είδη που είχαμε συγκεντρώσει να μεταφερθούν, υπ’ ευθύνη των αρμοδίων της εκεί δομής (η οποία, θυμίζουμε, εγκαινιάστηκε το καλοκαίρι με τυμπανοκρουσίες, άφθονους υπουργούς και δημοσιογράφους, ως το ανθρωπιστικό «θαύμα» της τότε –και νυν– κυβέρνησης), στα μέρη όπου πραγματικά χρειάζονται, δηλαδή στα νησιά του Αιγαίου, και ιδίως στη Λέσβο.

Η ανταπόκριση που συναντήσαμε μας άφησε άναυδους. Ευγενικά μεν, με απόλυτη αμηχανία δε, οι υπεύθυνοι εκεί μάς παρέπεμψαν αρχικά στο… Στέκι Μεταναστών στα Εξάρχεια, και κατόπιν στο… Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών στον Κολωνό, δηλώνοντάς μας ότι οι ίδιοι «δεν έχουν τη δυνατότητα» να αναλάβουν αποστολές στα νησιά. Όταν τους εξηγήσαμε ότι θα το κάναμε μόνοι μας, φορτώνοντας απλώς κιβώτια σε ένα πλοίο, αν δεν μας ζητούσαν οι πλοιοκτήτριες εταιρείες 8 ευρώ το δέμα, μας αποκρίθηκαν ότι είναι «περίπλοκη υπόθεση» η μεταφορά μερικών δεκάδων δεμάτων στον… Πειραιά, για τα δε 8 ευρώ που χρεώνουν οι πλοιοκτήτες για κάθε δέμα ανθρωπιστικής βοήθειας, αρκέστηκαν να μας πουν μελαγχολικά ότι «έτσι είναι η κατάσταση». Μας διαβεβαίωσαν πάντως ότι από την εβδομάδα που μας πέρασε, θα έμπαινε σε εφαρμογή κάποιο σχέδιο μεταφοράς βοήθειας στα νησιά υπ’ ευθύνη του Ελαιώνα, το οποίο θα ανακοινωνόταν στη σελίδα τους στο Facebook (Ελαιώνας – Ανοιχτή Δομή Φιλοξενίας Προσφύγων). Ακόμα περιμένουμε τις σχετικές ανακοινώσεις…

Επί του πρακτέου, μεταφέραμε πράγματι τα είδη μας στο Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών, όπου μας πληροφόρησαν ότι την επομένη κιόλας θα έπαιρναν τον δρόμο για το λιμάνι και από εκεί για τη Λέσβο. Επί του διαδικαστικού, τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα και πολύ χειρότερα. Είναι προφανές ότι, τόσο στον Ελαιώνα όσο και παντού αλλού, σε κάθε τομέα που αφορά το λεγόμενο «προσφυγικό» (το «μεταναστευτικό» έχει ήδη παραπεμφθεί στις καλένδες: οι «μετανάστες», μας λένε ρητά ή έμμεσα οι ιθύνοντες, δεν αξίζουν καν την ανθρωπιστική μεταχείριση των «προσφύγων»), το κράτος έχει αποσυρθεί υπέρ ιδιωτών-επιχειρηματιών ή/και της «κοινωνίας πολιτών», σε μια συνεπέστατη επίδειξη ακραίας νεοφιλελεύθερης πολιτικής με φιλάνθρωπο προσωπείο (διότι έχουν σαφή επικοινωνιακή διαφορά οι «ξένιοι Δίες»-σκούπες του Σαμαρά και οι αλά Τσίπρα φιέστες αποχαιρετισμού προσφύγων στο αεροδρόμιο…). Το «προσφυγικό» παίρνει κι αυτό σειρά ανάμεσα στις τόσες και τόσες «κοινωνικές υπηρεσίες» που «εξωπορίζονται» από το κράτος (παραδείγματα: σημαντικές πτυχές των υπηρεσιών ασύλου, όπως η διερμηνεία και η αποκατάσταση θυμάτων βασανιστηρίων, αφού προηγήθηκε η ψυχική υγεία, η αντιμετώπιση της αστεγίας και της «ανθρωπιστικής κρίσης»), με το αζημίωτο για τους «αναδόχους»-εργολάβους, με τεράστια ζημία ωστόσο για τους πάσχοντες.

Στον Ελαιώνα, ας πούμε, μπορεί εμείς να νομίζαμε ότι συνομιλούμε με αρμόδιους μίας (της βασικής) κρατικής δομής φιλοξενίας στην Αθήνα, στην πραγματικότητα όμως συνομιλούσαμε με παράγοντες των επιδοτούμενων από το κράτος ΜΚΟ, της «ΜΕΤΑδρασης» (για την οποία παραπέμπουμε ενδεικτικά σε μια γνωστή υπόθεση, και, για περισσότερα, στο Σωματείο Βάσης Εργαζομένων σε ΜΚΟ), της «ΕΚΠΟΣΠΟ ΝΟΣΤΟΣ» (για την οποία μπορεί κανείς να συμβουλευτεί επωφελώς και πάλι το ΣΒΕΜΚΟ), του Ερυθρού Σταυρού, ή/και με πολιτικούς υπαλλήλους της κυβέρνησης, που μας παρέπεμπαν σε φίλα προσκείμενες οργανώσεις της «κοινωνίας πολιτών» (αυτό το τελευταίο, οι κυβερνώντες θα το έλεγαν μάλλον «διασύνδεση του κράτους με τα κινήματα», εμείς προτιμούμε να το λέμε έτσι όπως είναι) ή ακόμα και σε επιχειρήσεις ή μεγαλόσχημους επιχειρηματίες που αναλαμβάνουν φιλανθρωπικές πρωτοβουλίες αλληλεγγύης. Στη Λέσβο, πάλι, τα καράβια που μεταφέρουν τους πρόσφυγες στην Αθήνα μπορεί να φαντάζουν κρατική πρωτοβουλία, στην πραγματικότητα όμως είναι μια κρατικά αδειοδοτημένη επιχείρηση της Blue Star Ferries και της ΑΝΕΚ, που χρεώνουν σχεδόν διπλάσιο εισιτήριο στους «ειδικούς» επιβαίνοντες των πλοίων τους, για να τους μεταφέρουν, σε κάκιστες συνθήκες, όπου διατάξει το κράτος, τσεπώνοντας τα έσοδα.

Ο ίδιος ο πρωθυπουργός το είπε ξεκάθαρα από το βήμα της Βουλής: «Δεν διεκδικούμε ούτε ένα ευρώ από την ΕΕ» για τους πρόσφυγες. Λογικό να το ακούς αυτό από μια κυβέρνηση που συνεχίζει κι αυτή να απαξιώνει τη ζωή εργαζομένων και ανέργων, ντόπιων και μεταναστών, που ζουν στην Ελλάδα. Και μπορεί να είμαστε ή να μην είμαστε, ως Έλληνες, παραδείγματα προς μίμηση στην ανθρωπιά, προπάντων όμως εξυπηρετούμε, ως κράτος, τα συμφέροντα του ευρωπαϊκού και ντόπιου κεφαλαίου, που θέλει τους πρόσφυγες να αναλαμβάνουν οι ίδιοι τα έξοδα και τους κινδύνους της επιβίωσής τους, με απώτερο στόχο τον έλεγχο της ροής τους προς την κεντρική Ευρώπη (ας μη συζητήσουμε καλύτερα τι θέλει για τους μετανάστες…). Έτσι, το κράτος κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα: «outsourcing» προς επιχειρηματικό ή πολιτικό όφελος, και ταυτόχρονα «προσφυγική πολιτική» με την εκμετάλλευση εκατοντάδων, αν όχι χιλιάδων, αλληλέγγυων/εθελοντών. Την ίδια ώρα, μπορεί να υπερασπίζεται, ξανά διά στόματος πρωθυπουργού, τον «δικό μας» φράχτη, στον Έβρο, ενόσω οι κατασταλτικές δυνάμεις του κυνηγούν π.χ. αλληλέγγυους, ρεπόρτερ και ντοκιμαντερίστες που θέλουν να καταγράψουν την κατάσταση στη Λέσβο, και λειτουργούν κανονικά τα αλήστου μνήμης αλλά πολύ υπαρκτά «κέντρα κράτησης» μεταναστών (Αμυγδαλέζα, Κόρινθος, Ελληνικό), όπου φυλακίζουν επ’ αόριστον ανθρώπους, προσπαθώντας εσχάτως ακόμα και να τους απελάσουν διά της βίας, αν τυχόν διαμαρτυρηθούν για την αναγκαστική κράτησή τους. Αυτό που έχει αλλάξει, σε επίσημο επίπεδο, σε σχέση με έναν χρόνο πριν είναι η εικόνα στις ειδήσεις. Ελπίζουμε τουλάχιστον κάτι να έχει αρχίσει να αλλάζει πραγματικά στις συνειδήσεις.

Αναδημοσιεύουμε ανακοίνωση του ΣΜΕΔ (Συλλόγου Μεταφραστών, Επιμελητών, Διορθωτών για την ανάγκη συγκέντρωσης τροφίμων, φαρμάκων και ρουχισμού για τους πρόσφυγες και μετανάστες που βρίσκονται στην Ελλάδα.

Πρόσφυγες από τη Σαμψούντα στην Πάτρα από το pontos.gr

Όλη η ανακοίνωση:

Τους τελευταίους μήνες, η ανθρωπότητα ολόκληρη στέκει σαστισμένη μπροστά στο ανείπωτο δράμα που ζουν οι πρόσφυγες από τη Βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή (κυρίως τη Συρία και το Αφγανιστάν) στην προσπάθειά τους να βρουν τη σύγχρονη Γη Χαναάν στην Ευρώπη. Άνθρωποι οι οποίοι, εγκλωβισμένοι ανάμεσα στους δολοφόνους του «Ισλαμικού Κράτους» και τους ιμπεριαλιστές του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε. που εδώ και χρόνια αποσταθεροποιούν την ευρύτερη περιοχή, δεν έχουν άλλη διέξοδο από τη φυγή. Μια φυγή η οποία, φυσικά, μόνο εύκολη δεν είναι. Δεκάδες χάνουν τη ζωή τους καθημερινά, είτε στα αμπάρια των δουλεμπορικών είτε στον πάτο του Αιγαίου, για να τους ξεβράσει το κύμα στα παράλια της Τουρκίας ή κάποιου ελληνικού νησιού. 

Κι όμως, συνεχίζουμε να ακούμε στα καθ’ ημάς τις στριγκιές φωνές συγκεκριμένων ακροδεξιών-ρατσιστικών πολιτικών δυνάμεων και των οπαδών τους που θέλουν να κλείσουμε τα σύνορα στους πρόσφυγες, να τους βάζουμε (κι εμείς) τρικλοποδιές όταν τους καταδιώκουν οι συνοριοφύλακες, να τους ρίχνουμε δακρυγόνα και πλαστικές σφαίρες, ίσως και να υψώσουμε ξύλινα τείχη στο Αιγαίο… Οι δικαιολογίες που επικαλούνται είναι γνωστές και καλύπτουν όλα τα γούστα: «Άνθρωποι είναι, αλλά δεν χωράμε άλλους, βρε αδερφέ», «Είναι φανατικοί μουσουλμάνοι τζιχαντιστές, θα μας σφάξουν μια μέρα», «Ψευτοπρόσφυγες είναι, στην πραγματικότητα δεν είναι παρά λαθρομετανάστες», κ.ο.κ.
 

Υπάρχουν, ωστόσο, πολλοί άνθρωποι, στη Μυτιλήνη, την Κω, την Κάλυμνο, την Αθήνα, την Θεσσαλονίκη και αλλού, που ξέρουν ότι οι τελευταίοι που φταίνε για το ξεσπίτωμά τους είναι οι ίδιοι οι πρόσφυγες, και γι’ αυτό οργανώνουν δομές αλληλεγγύης για να τους στηρίξουν με όποιο τρόπο μπορούν (φαγητό, ρούχα, σκηνές για πρόχειρο κατάλυμα, κλπ.), προσπαθώντας παράλληλα να πιέσουν την κεντρική εξουσία να βρει έστω και προσωρινή λύση στο πρόβλημα. Αλλά η κεντρική εξουσία είχε άλλες προτεραιότητες τόσους μήνες… 

Τα τελευταία πέντε χρόνια βιώνουμε την όξυνση της επίθεσης του κεφαλαίου εναντίον μας: δραματική μείωση μισθών και συντάξεων, τεράστια ποσοστά ανεργίας, διάλυση της υγείας, αυτοκτονίες, δραματική αύξηση των αστέγων, εκατοντάδες άνθρωποι που ψάχνουν στα σκουπίδια για φαγητό, ρούχα ή καθετί που θα μπορούσε να πουληθεί ή να ανακυκλωθεί, χιλιάδες άνθρωποι που μεταναστεύουν για μια «καλύτερη ζωή». Σήμερα, η γραμμή που ενώνει τους πρόσφυγες και τους μετανάστες με τους οικονομικά ασθενείς, τους ανέργους και τα θύματα της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης είναι απολύτως ευθεία. Και επειδή «ο κόσμος όπου ζούμε ΔΕΝ είναι ο καλύτερος δυνατός», οφείλουμε να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για την ανατροπή ενός συστήματος που αναπαράγει πολέμους και εξαθλίωση.  

Από την πλευρά μας, ζητάμε να δημιουργηθούν άμεσα ανοιχτοί, ανθρώπινοι χώροι υποδοχής των μεταναστών και των προσφύγων, με πρόσβαση σε φαγητό, νερό και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, να τους δοθούν ταξιδιωτικά έγγραφα, να έχουν στη διάθεσή τους διερμηνείς ώστε να μπορούν να ενημερώνονται και να δηλώνουν τις ανάγκες τους. Τονίζουμε ότι η ταξική αλληλεγγύη προς τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, τους σημερινούς αλλά και τους επόμενους που θα δημιουργήσει ο παγκοσμιοποιημένος καπιταλισμός, είναι εκ των ων ουκ άνευ, το ελάχιστο όσο και το πρώτο που μπορούμε να κάνουμε συλλογικά όσο και ατομικά. Γι’ αυτό, οργανώνουμε στα γραφεία του ΣΜΕΔ συλλογή τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης για τους πρόσφυγες από τη Μέση Ανατολή που συγκεντρώνονται στην Αθήνα. Τα γραφεία του ΣΜΕΔ θα είναι ανοιχτά για τον σκοπό αυτό τις ακόλουθες ημέρες και ώρες: 

Κάθε Τρίτη, 9:30-10:30 μ.μ. 

Κάθε Τετάρτη, 7:30-9:30 μ.μ. 

Κάθε Πέμπτη, 7:30-8:30 μ.μ. 

Εκτάκτως, την Κυριακή 4 Οκτωβρίου, 5:30-8:30 μ.μ. 

 Όσες και όσοι θα ήθελαν να συνεισφέρουν αλλά δεν εξυπηρετούνται από τις παραπάνω ημέρες και ώρες μπορούν να επικοινωνήσουν με τον ΣΜΕΔ, στο email: syl.smed@gmail.com. 

 — Σύλλογος Μεταφραστών Επιμελητών Διορθωτών

Αναδημοσιεύουμε ανακοίνωση του ΣΜΕΔ (Συλλόγου Μεταφραστών, Επιμελητών, Διορθωτών για την ανάγκη συγκέντρωσης τροφίμων, φαρμάκων και ρουχισμού για τους πρόσφυγες και μετανάστες που βρίσκονται στην Ελλάδα.

Πρόσφυγες από τη Σαμψούντα στην Πάτρα από το pontos.gr

Όλη η ανακοίνωση:

Τους τελευταίους μήνες, η ανθρωπότητα ολόκληρη στέκει σαστισμένη μπροστά στο ανείπωτο δράμα που ζουν οι πρόσφυγες από τη Βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή (κυρίως τη Συρία και το Αφγανιστάν) στην προσπάθειά τους να βρουν τη σύγχρονη Γη Χαναάν στην Ευρώπη. Άνθρωποι οι οποίοι, εγκλωβισμένοι ανάμεσα στους δολοφόνους του «Ισλαμικού Κράτους» και τους ιμπεριαλιστές του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε. που εδώ και χρόνια αποσταθεροποιούν την ευρύτερη περιοχή, δεν έχουν άλλη διέξοδο από τη φυγή. Μια φυγή η οποία, φυσικά, μόνο εύκολη δεν είναι. Δεκάδες χάνουν τη ζωή τους καθημερινά, είτε στα αμπάρια των δουλεμπορικών είτε στον πάτο του Αιγαίου, για να τους ξεβράσει το κύμα στα παράλια της Τουρκίας ή κάποιου ελληνικού νησιού. 

Κι όμως, συνεχίζουμε να ακούμε στα καθ’ ημάς τις στριγκιές φωνές συγκεκριμένων ακροδεξιών-ρατσιστικών πολιτικών δυνάμεων και των οπαδών τους που θέλουν να κλείσουμε τα σύνορα στους πρόσφυγες, να τους βάζουμε (κι εμείς) τρικλοποδιές όταν τους καταδιώκουν οι συνοριοφύλακες, να τους ρίχνουμε δακρυγόνα και πλαστικές σφαίρες, ίσως και να υψώσουμε ξύλινα τείχη στο Αιγαίο… Οι δικαιολογίες που επικαλούνται είναι γνωστές και καλύπτουν όλα τα γούστα: «Άνθρωποι είναι, αλλά δεν χωράμε άλλους, βρε αδερφέ», «Είναι φανατικοί μουσουλμάνοι τζιχαντιστές, θα μας σφάξουν μια μέρα», «Ψευτοπρόσφυγες είναι, στην πραγματικότητα δεν είναι παρά λαθρομετανάστες», κ.ο.κ.
 

Υπάρχουν, ωστόσο, πολλοί άνθρωποι, στη Μυτιλήνη, την Κω, την Κάλυμνο, την Αθήνα, την Θεσσαλονίκη και αλλού, που ξέρουν ότι οι τελευταίοι που φταίνε για το ξεσπίτωμά τους είναι οι ίδιοι οι πρόσφυγες, και γι’ αυτό οργανώνουν δομές αλληλεγγύης για να τους στηρίξουν με όποιο τρόπο μπορούν (φαγητό, ρούχα, σκηνές για πρόχειρο κατάλυμα, κλπ.), προσπαθώντας παράλληλα να πιέσουν την κεντρική εξουσία να βρει έστω και προσωρινή λύση στο πρόβλημα. Αλλά η κεντρική εξουσία είχε άλλες προτεραιότητες τόσους μήνες… 

Τα τελευταία πέντε χρόνια βιώνουμε την όξυνση της επίθεσης του κεφαλαίου εναντίον μας: δραματική μείωση μισθών και συντάξεων, τεράστια ποσοστά ανεργίας, διάλυση της υγείας, αυτοκτονίες, δραματική αύξηση των αστέγων, εκατοντάδες άνθρωποι που ψάχνουν στα σκουπίδια για φαγητό, ρούχα ή καθετί που θα μπορούσε να πουληθεί ή να ανακυκλωθεί, χιλιάδες άνθρωποι που μεταναστεύουν για μια «καλύτερη ζωή». Σήμερα, η γραμμή που ενώνει τους πρόσφυγες και τους μετανάστες με τους οικονομικά ασθενείς, τους ανέργους και τα θύματα της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης είναι απολύτως ευθεία. Και επειδή «ο κόσμος όπου ζούμε ΔΕΝ είναι ο καλύτερος δυνατός», οφείλουμε να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για την ανατροπή ενός συστήματος που αναπαράγει πολέμους και εξαθλίωση.  

Από την πλευρά μας, ζητάμε να δημιουργηθούν άμεσα ανοιχτοί, ανθρώπινοι χώροι υποδοχής των μεταναστών και των προσφύγων, με πρόσβαση σε φαγητό, νερό και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, να τους δοθούν ταξιδιωτικά έγγραφα, να έχουν στη διάθεσή τους διερμηνείς ώστε να μπορούν να ενημερώνονται και να δηλώνουν τις ανάγκες τους. Τονίζουμε ότι η ταξική αλληλεγγύη προς τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, τους σημερινούς αλλά και τους επόμενους που θα δημιουργήσει ο παγκοσμιοποιημένος καπιταλισμός, είναι εκ των ων ουκ άνευ, το ελάχιστο όσο και το πρώτο που μπορούμε να κάνουμε συλλογικά όσο και ατομικά. Γι’ αυτό, οργανώνουμε στα γραφεία του ΣΜΕΔ συλλογή τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης για τους πρόσφυγες από τη Μέση Ανατολή που συγκεντρώνονται στην Αθήνα. Τα γραφεία του ΣΜΕΔ θα είναι ανοιχτά για τον σκοπό αυτό τις ακόλουθες ημέρες και ώρες: 

Κάθε Τρίτη, 9:30-10:30 μ.μ. 

Κάθε Τετάρτη, 7:30-9:30 μ.μ. 

Κάθε Πέμπτη, 7:30-8:30 μ.μ. 

Εκτάκτως, την Κυριακή 4 Οκτωβρίου, 5:30-8:30 μ.μ. 

 Όσες και όσοι θα ήθελαν να συνεισφέρουν αλλά δεν εξυπηρετούνται από τις παραπάνω ημέρες και ώρες μπορούν να επικοινωνήσουν με τον ΣΜΕΔ, στο email: syl.smed@gmail.com. 

 — Σύλλογος Μεταφραστών Επιμελητών Διορθωτών

Κατά την τελευταία εβδομάδα, εκατοντάδες πρόσφυγες/μετανάστες έχουν βρει «καταφύγιο» στο Πεδίον του Άρεως. Μοναδικό τους στήριγμα -απέναντι στον οχετό των κανιβαλικών Μέσων Ενημέρωσης- αποτελούν άνθρωποι από συλλογικότητες, συνελεύσεις και στέκια, οι οποίοι σε μια ιδιαίτερα δύσκολη χρονική συγκυρία κατάφεραν να στήσουν ένα δίκτυο για τη συλλογή ειδών πρώτης ανάγκης.

Κατά την τελευταία εβδομάδα, εκατοντάδες πρόσφυγες/μετανάστες έχουν βρει «καταφύγιο» στο Πεδίον του Άρεως. Μοναδικό τους στήριγμα -απέναντι στον οχετό των κανιβαλικών Μέσων Ενημέρωσης- αποτελούν άνθρωποι από συλλογικότητες, συνελεύσεις και στέκια, οι οποίοι σε μια ιδιαίτερα δύσκολη χρονική συγκυρία κατάφεραν να στήσουν ένα δίκτυο για τη συλλογή ειδών πρώτης ανάγκης.

Από τη στιγμή που τα ΜΜΕ λειτουργούν εντός του συστήματος και υπό τους όρους αυτού (κερδοφορία, αύξηση κεφαλαίου κτλ.), είναι επόμενο το περιεχόμενο των ειδήσεων τους να εξαρτάται από τα συμφέροντα των εκφραστών της κυρίαρχης ιδεολογίας. Η πιο βίαιη και απάνθρωπη έκφραση του συστήματος που μας επιβάλλεται, όπως έχει αποδειχθεί και ιστορικά, είναι ο φασισμός (ακόμη και αν οι εκφραστές του παρουσιάζονται ως αντισυστημικοί). Κάπως έτσι είναι σαφές ότι τα Μέσα, αποτελώντας ένα από τα κύρια «όπλα» της εξουσίας στη διαμόρφωση συνειδήσεων, έχουν ευθύνες στην εξάπλωση και το γιγάντωμα του φασισμού είτε σε πολιτικό επίπεδο (είσοδος Χρυσής Αυγής στο κοινοβούλιο) είτε αναφορικά με την ιδεολογική του διείσδυση στις μάζες.

Τα ΜΜΕ, «παραδοσιακά» και ψηφιακά, δεν μπορούσαν εξ αρχής να στηρίξουν ανοικτά έναν φασιστικό οργανισμό. Έπρεπε να δημιουργήσουν το έδαφος, δηλαδή τα «προβλήματα» και τις «ανάγκες», που θα έρχονταν να καλύψουν μορφώματα, όπως αυτό της Χρυσής Αυγής, δήθεν ως αναγκαίο κακό.

Η πρώτη σαφής και εύκολη – για τα media, αλλά και για το κοινό – κατεύθυνση ήταν οι μετανάστες. Γεγονότα όπως μια κλοπή πορτοφολιού, που παλαιότερα δεν θα δημοσιεύονταν ή θα κατέληγαν σε μονόστηλα των 80 λέξεων, άρχισαν να ξεπροβάλλουν ακόμη και στα πρωτοσέλιδα εφημερίδων και στα δελτία ειδήσεων με πηχυαίους τίτλους, που σίγουρα θα περιείχαν την εθνικότητα του συλληφθέντα. Σε αντίθετη περίπτωση τεχνηέντως δεν προσέθεταν – με την ίδια ζέση – την εθνικότητα, όταν ο δράστης του εκάστοτε εγκλήματος ήταν Έλληνας. Σε αυτό το σημείο να επισημάνουμε ότι τα ΜΜΕ συστηματικά αποκρύπτουν ακόμη και τα επίσημα στοιχεία της αστυνομίας που φανερώνουν ότι η εγκληματικότητα στην Ελλάδα είναι μοιρασμένη κατά 50% σε Έλληνες και μετανάστες.

Στην πάροδο του χρόνου άρχισε να εμπλουτίζεται και ουσιαστικά να δημιουργείται ένα ειδικό λεξιλόγιο. Ένας κώδικας, που εν τέλει καθιερώθηκε σε πολλά ΜΜΕ και όχι μόνο στα δεδηλωμένα δεξιά ή φασιστικά: Ο «λαθρομετανάστης» – όρος που ούτε η αστυνομία χρησιμοποιεί – οι «λαθραίοι», οι «ακραίοι μουσουλμάνοι του κέντρου» κ.ά. Ακολούθως, «έδεσαν» και τα στερεότυπα: Στον «Αλβανό κλέφτη» της δεκαετίας του ’90 ήρθαν τα τελευταία χρόνια να προστεθούν νέες ιδεοληψίες. Πέραν των κλοπών, τα ΜΜΕ άρχισαν να επιμένουν σε αστήρικτες δημοσιεύσεις για «αλλοδαπούς που τρώνε σκυλιά», «Πακιστανούς μουσουλμάνους που βιάζουν κορίτσια», «αδίστακτους Σομαλούς που χτυπούν ηλικιωμένους», «λαθρομετανάστες που φέρνουν ασθένειες» κ.ό.κ. Με την ανεργία να εκτοξεύεται και τους μισθούς να εξαϋλώνονται, η αρχική «πάσα» που έδωσαν στη Χρυσή Αυγή ήταν το συνοπτικό «μας παίρνουν τις δουλειές». Η σκηνή για την έλευση, αρχικά του “light” ακροδεξιού ΛΑ.Ο.Σ. και στη συνέχεια της Χρυσής Αυγής είχε ήδη στηθεί.

Αν και τα media προωθούν την εντύπωση ότι ήταν ανίδεα για τις φασιστικές/δολοφονικές πρακτικές της Χρυσής Αυγής, εντούτοις είναι αυτά που τις αποϊδεολογικοποίησαν, πριμοδοτώντας τον λόγο και τις δράσεις της, ενσωματώνοντάς τη δηλαδή στο κυρίαρχο «lifestyle» και προπαγανδίζοντας τις θέσεις της άρχουσας τάξης (βλ. και εδώ).

Ενδεικτικό παράδειγμα του ρόλου των ΜΜΕ ως προπαγανδιστή της Χ.Α. αποτελεί η «είδηση», που φιλοξένησε το «Πρώτο Θέμα»τον Σεπτέμβριο του 2012. «Μέλη της Χρυσής Αυγής έδειραν γιατρό που ζήτησε φακελάκι», ανέφερε ο τίτλος της είδησης για το συμβάν, που διασταυρώθηκε και εντέλει δεν… συνέβη ποτέ! Ακόμη και ο τίτλος της είδησης προδίδει την προσπάθεια του συγκεκριμένου μέσου να ντύσει την Χρυσή Αυγή με τον μανδύα του «καλού», κοινωνικού προστάτη, εγγυητή για την επιβολή της νομιμότητας. Υπενθυμίζεται ότι το ίδιο μέσο «πλάσαρε» -πριν την είσοδο της συμμορίας στο κοινοβούλιο- με στημένο ρεπορτάζ τη γιαγιά που την πάει ο χρυσαυγίτης (συγγενής της, όπως αποκαλύφθηκε στη συνέχεια) στο ΑΤΜ για να την προστατέψει από δήθεν ενδεχόμενη επίθεση κακοποιών, ενώ παρομοίως έπραξαν και άλλοι εκπρόσωποι των ΜΜΕ. Ένα άλλο ενδεικτικό παράδειγμα είναι τα συσσίτια μίσους της Χρυσής Αυγής, που από ορισμένα Μέσα προβλήθηκαν με ουδετερότητα και από κάποια ευθέως υποστηρικτικά ( βλ. «Ένα δακρυσμένο απόγευμα με τη Χρυσή Αυγή», ο τίτλος σχετικού ρεπορτάζ στη «Δημοκρατία»). Επί της ουσίας, με την προβολή των «αγαθοεργιών» των Χρυσαυγιτών τα Μέσα έκαναν επίκληση στο ήθος και το συναίσθημα της κοινωνίας/δέκτη του μηνύματος, ποντάροντας στα -φιλτραρισμένα από την «κοινή γνώμη»- αισθήματα περί δικαίου.

Έχουμε να κάνουμε με τον γνωστό τρόπο λειτουργίας των ενημερωτικών ιστοσελίδων, τα οποία έχουν μετατραπεί σε ένα απέραντο c(l)opy-paste ανεπιβεβαίωτων ειδήσεων, που θα φέρουν τα περιζήτητα «κλικ». Στα περισσότερα διαδικτυακά μέσα επικρατεί η λογική «παίζουμε Χρυσή Αυγή γιατί είναι “πιασάρικη”», ενώ κάποια άλλα ευαγγελιζόμενα την ελευθερία απόψεων «δίνουν τον λόγο στο κοινό», δημοσιεύοντας σχόλια «αγανακτισμένων» με το πολιτικό και κοινωνικό γίγνεσθαι πολιτών, όπως ακριβώς ο λαϊκιστής Αυτιάς έδινε το μικρόφωνο στους «απλούς, μέσους πολίτες».

Το μόνο που απέμενε ήταν η αποκάλυψη των «μακιγιαρισμένων» νεοναζί στο ελληνικό κοινό. «Καμουφλάροντας» τη συνειδητή επιλογή του να προσφέρει βήμα σε φασίστες με τη συνήθη καραμέλα περί «δικαιώματος έκφρασης όλων των απόψεων» ο γνωστός… «αντιμνημονιακός», «αντιγερμανός», «αντικατοχικός», Γιώργος Τράγκας, όχι μόνο έδωσε άπλετο τηλεοπτικό χώρο στους νεοναζί, αλλά προχώρησε τη «δημοσιοκαφρίλα» του ένα βήμα παραπέρα: Κάλεσε τέσσερις Χρυσαυγίτες βουλευτές να χύσουν το φασιστικό δηλητήριο τους χωρίς κανένα πολιτικό αντίλογο (βλ. εδώ). Οι απόψεις του Μπάμπη Παπαδημητρίου για «σοβαρή Χρυσή Αυγή» (βλ. εδώ), οι «Αγανακτισμένοι εναντίον κουκουλοφόρων»στην αντιφασιστική συγκέντρωση για τον Παύλο Φύσσα, οι εκπομπές Μπογδάνου και Θεοδωράκη με καλεσμένους, όπως ο Ν. Μιχαλολιάκος, είναι επιπλέον παραδείγματα του γεγονότος ότι τα παπαγαλάκια της κυβέρνησης δεν είναι άμοιρα ευθυνών για την άνοδο της Χρυσής Αυγής και του φασισμού γενικότερα.

Τη στιγμή που τα καθεστωτικά ΜΜΕ σιγόνταραν τους νεοναζί, παράλληλα έριχναν λάσπη σε κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες και στήριζαν με το λόγο τους τις κυβερνητικές επιλογές, όπως τον ξυλοδαρμό διαδηλωτών από τα ΜΑΤ σε πορείες και απεργίες, την εισβολή σε καταλήψεις (Σκαραμαγκά, Αμαλίας κτλ) και γενικότερα την ακραία καταστολή σε όποιο κοινωνικό κομμάτι επέλεγε να αντισταθεί και να περάσει στο κομμάτι της αντεπίθεσης.

Πρόκειται για τα ΜΜΕ, που καθημερινά επιδίδονται σε τρομοκρατία των πολιτών «σε περίπτωση εξόδου της χώρας από την ευρωζώνη», στρώνοντας κατ΄αυτό τον τρόπο το χαλί σε μια σειρά επώδυνων μέτρων («ψαλίδι» σε μισθούς και συντάξεις, κατάρρευση ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, απολύσεις κτλ.). Ό,τι αγωνιστική απάντηση ερχόταν από την κοινωνία, τα ΜΜΕ φρόντιζαν να το συκοφαντούν με ποικίλους τρόπους: «το κλείσιμο του κέντρου καταστρέφει την εικόνα της χώρας στο εξωτερικό», «οι διαμαρτυρόμενοι σκέφτονται μονάχα τη συντεχνία τους, ενώ σε άλλες η κατάσταση είναι χειρότερη», «η απεργία ταλαιπωρεί και δυσκολεύει τους υπόλοιπους πολίτες». Στήνοντας δηλαδή στον τοίχο ό,τι αντίσταση προέβαλε, τα ΜΜΕ συστηματικά «έθαβαν» και «θάβουν» το εργατικό κίνημα και τους αγώνες, κάνοντας την ίδια στιγμή περισσότερο οικεία τα μυθεύματα των φασιστών και αμβλύνοντας τελικώς τα αντιφασιστικά αντανακλαστικά της κοινωνίας.

Ακόμη και ένα χρόνο μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι, παρά τις αντιφασιστικές «καταγγελίες» των ΜΜΕ, το ιδεολογικό «λίφτινγκ» τους στο φασισμό δεν εκλείπει. Σκηνικά, όπως τα tweets δημοσιογράφου για το site bankingnews.gr αναφορικά με την -ανοιχτή- αβάντα στην Χρυσή Αυγή, το… εμπνευσμένο «ξέπλυμα» του Star Channel με το σβησμένο τατουάζ-σβάστικα ενός από τους κατηγορουμένους για τη διπλή δολοφονία των Χρυσαυγιτών στη Μεσσηνία (βλ. εδώ), ή ακόμη πιο πρόσφατα η -δίχως κανένα πρόβλημα – συνέντευξη του ΣΚΑΙ για την πυρκαγιά στο Π. Φάληρο από έναν φασίστα απλώς έρχονται να επιβεβαιώσουν τον κανόνα που θέλει πολλά ΜΜΕ σε αγαστή συνεργασία με τους φασίστες. Και αν οι Χρυσαυγίτες χύνουν δάκρυα για την εκμετάλλευση της εργασίας μας στις ηλεκτρονικές εκδόσεις, πρόκειται για δάκρυα κροκοδείλια, που δεν πείθουν ούτε εμάς, ούτε κανέναν.

Από τη στιγμή που τα ΜΜΕ λειτουργούν εντός του συστήματος και υπό τους όρους αυτού (κερδοφορία, αύξηση κεφαλαίου κτλ.), είναι επόμενο το περιεχόμενο των ειδήσεων τους να εξαρτάται από τα συμφέροντα των εκφραστών της κυρίαρχης ιδεολογίας. Η πιο βίαιη και απάνθρωπη έκφραση του συστήματος που μας επιβάλλεται, όπως έχει αποδειχθεί και ιστορικά, είναι ο φασισμός (ακόμη και αν οι εκφραστές του παρουσιάζονται ως αντισυστημικοί). Κάπως έτσι είναι σαφές ότι τα Μέσα, αποτελώντας ένα από τα κύρια «όπλα» της εξουσίας στη διαμόρφωση συνειδήσεων, έχουν ευθύνες στην εξάπλωση και το γιγάντωμα του φασισμού είτε σε πολιτικό επίπεδο (είσοδος Χρυσής Αυγής στο κοινοβούλιο) είτε αναφορικά με την ιδεολογική του διείσδυση στις μάζες.

Τα ΜΜΕ, «παραδοσιακά» και ψηφιακά, δεν μπορούσαν εξ αρχής να στηρίξουν ανοικτά έναν φασιστικό οργανισμό. Έπρεπε να δημιουργήσουν το έδαφος, δηλαδή τα «προβλήματα» και τις «ανάγκες», που θα έρχονταν να καλύψουν μορφώματα, όπως αυτό της Χρυσής Αυγής, δήθεν ως αναγκαίο κακό.

Η πρώτη σαφής και εύκολη – για τα media, αλλά και για το κοινό – κατεύθυνση ήταν οι μετανάστες. Γεγονότα όπως μια κλοπή πορτοφολιού, που παλαιότερα δεν θα δημοσιεύονταν ή θα κατέληγαν σε μονόστηλα των 80 λέξεων, άρχισαν να ξεπροβάλλουν ακόμη και στα πρωτοσέλιδα εφημερίδων και στα δελτία ειδήσεων με πηχυαίους τίτλους, που σίγουρα θα περιείχαν την εθνικότητα του συλληφθέντα. Σε αντίθετη περίπτωση τεχνηέντως δεν προσέθεταν – με την ίδια ζέση – την εθνικότητα, όταν ο δράστης του εκάστοτε εγκλήματος ήταν Έλληνας. Σε αυτό το σημείο να επισημάνουμε ότι τα ΜΜΕ συστηματικά αποκρύπτουν ακόμη και τα επίσημα στοιχεία της αστυνομίας που φανερώνουν ότι η εγκληματικότητα στην Ελλάδα είναι μοιρασμένη κατά 50% σε Έλληνες και μετανάστες.

Στην πάροδο του χρόνου άρχισε να εμπλουτίζεται και ουσιαστικά να δημιουργείται ένα ειδικό λεξιλόγιο. Ένας κώδικας, που εν τέλει καθιερώθηκε σε πολλά ΜΜΕ και όχι μόνο στα δεδηλωμένα δεξιά ή φασιστικά: Ο «λαθρομετανάστης» – όρος που ούτε η αστυνομία χρησιμοποιεί – οι «λαθραίοι», οι «ακραίοι μουσουλμάνοι του κέντρου» κ.ά. Ακολούθως, «έδεσαν» και τα στερεότυπα: Στον «Αλβανό κλέφτη» της δεκαετίας του ’90 ήρθαν τα τελευταία χρόνια να προστεθούν νέες ιδεοληψίες. Πέραν των κλοπών, τα ΜΜΕ άρχισαν να επιμένουν σε αστήρικτες δημοσιεύσεις για «αλλοδαπούς που τρώνε σκυλιά», «Πακιστανούς μουσουλμάνους που βιάζουν κορίτσια», «αδίστακτους Σομαλούς που χτυπούν ηλικιωμένους», «λαθρομετανάστες που φέρνουν ασθένειες» κ.ό.κ. Με την ανεργία να εκτοξεύεται και τους μισθούς να εξαϋλώνονται, η αρχική «πάσα» που έδωσαν στη Χρυσή Αυγή ήταν το συνοπτικό «μας παίρνουν τις δουλειές». Η σκηνή για την έλευση, αρχικά του “light” ακροδεξιού ΛΑ.Ο.Σ. και στη συνέχεια της Χρυσής Αυγής είχε ήδη στηθεί.

Αν και τα media προωθούν την εντύπωση ότι ήταν ανίδεα για τις φασιστικές/δολοφονικές πρακτικές της Χρυσής Αυγής, εντούτοις είναι αυτά που τις αποϊδεολογικοποίησαν, πριμοδοτώντας τον λόγο και τις δράσεις της, ενσωματώνοντάς τη δηλαδή στο κυρίαρχο «lifestyle» και προπαγανδίζοντας τις θέσεις της άρχουσας τάξης (βλ. και εδώ).

Ενδεικτικό παράδειγμα του ρόλου των ΜΜΕ ως προπαγανδιστή της Χ.Α. αποτελεί η «είδηση», που φιλοξένησε το «Πρώτο Θέμα»τον Σεπτέμβριο του 2012. «Μέλη της Χρυσής Αυγής έδειραν γιατρό που ζήτησε φακελάκι», ανέφερε ο τίτλος της είδησης για το συμβάν, που διασταυρώθηκε και εντέλει δεν… συνέβη ποτέ! Ακόμη και ο τίτλος της είδησης προδίδει την προσπάθεια του συγκεκριμένου μέσου να ντύσει την Χρυσή Αυγή με τον μανδύα του «καλού», κοινωνικού προστάτη, εγγυητή για την επιβολή της νομιμότητας. Υπενθυμίζεται ότι το ίδιο μέσο «πλάσαρε» -πριν την είσοδο της συμμορίας στο κοινοβούλιο- με στημένο ρεπορτάζ τη γιαγιά που την πάει ο χρυσαυγίτης (συγγενής της, όπως αποκαλύφθηκε στη συνέχεια) στο ΑΤΜ για να την προστατέψει από δήθεν ενδεχόμενη επίθεση κακοποιών, ενώ παρομοίως έπραξαν και άλλοι εκπρόσωποι των ΜΜΕ. Ένα άλλο ενδεικτικό παράδειγμα είναι τα συσσίτια μίσους της Χρυσής Αυγής, που από ορισμένα Μέσα προβλήθηκαν με ουδετερότητα και από κάποια ευθέως υποστηρικτικά ( βλ. «Ένα δακρυσμένο απόγευμα με τη Χρυσή Αυγή», ο τίτλος σχετικού ρεπορτάζ στη «Δημοκρατία»). Επί της ουσίας, με την προβολή των «αγαθοεργιών» των Χρυσαυγιτών τα Μέσα έκαναν επίκληση στο ήθος και το συναίσθημα της κοινωνίας/δέκτη του μηνύματος, ποντάροντας στα -φιλτραρισμένα από την «κοινή γνώμη»- αισθήματα περί δικαίου.

Έχουμε να κάνουμε με τον γνωστό τρόπο λειτουργίας των ενημερωτικών ιστοσελίδων, τα οποία έχουν μετατραπεί σε ένα απέραντο c(l)opy-paste ανεπιβεβαίωτων ειδήσεων, που θα φέρουν τα περιζήτητα «κλικ». Στα περισσότερα διαδικτυακά μέσα επικρατεί η λογική «παίζουμε Χρυσή Αυγή γιατί είναι “πιασάρικη”», ενώ κάποια άλλα ευαγγελιζόμενα την ελευθερία απόψεων «δίνουν τον λόγο στο κοινό», δημοσιεύοντας σχόλια «αγανακτισμένων» με το πολιτικό και κοινωνικό γίγνεσθαι πολιτών, όπως ακριβώς ο λαϊκιστής Αυτιάς έδινε το μικρόφωνο στους «απλούς, μέσους πολίτες».

Το μόνο που απέμενε ήταν η αποκάλυψη των «μακιγιαρισμένων» νεοναζί στο ελληνικό κοινό. «Καμουφλάροντας» τη συνειδητή επιλογή του να προσφέρει βήμα σε φασίστες με τη συνήθη καραμέλα περί «δικαιώματος έκφρασης όλων των απόψεων» ο γνωστός… «αντιμνημονιακός», «αντιγερμανός», «αντικατοχικός», Γιώργος Τράγκας, όχι μόνο έδωσε άπλετο τηλεοπτικό χώρο στους νεοναζί, αλλά προχώρησε τη «δημοσιοκαφρίλα» του ένα βήμα παραπέρα: Κάλεσε τέσσερις Χρυσαυγίτες βουλευτές να χύσουν το φασιστικό δηλητήριο τους χωρίς κανένα πολιτικό αντίλογο (βλ. εδώ). Οι απόψεις του Μπάμπη Παπαδημητρίου για «σοβαρή Χρυσή Αυγή» (βλ. εδώ), οι «Αγανακτισμένοι εναντίον κουκουλοφόρων»στην αντιφασιστική συγκέντρωση για τον Παύλο Φύσσα, οι εκπομπές Μπογδάνου και Θεοδωράκη με καλεσμένους, όπως ο Ν. Μιχαλολιάκος, είναι επιπλέον παραδείγματα του γεγονότος ότι τα παπαγαλάκια της κυβέρνησης δεν είναι άμοιρα ευθυνών για την άνοδο της Χρυσής Αυγής και του φασισμού γενικότερα.

Τη στιγμή που τα καθεστωτικά ΜΜΕ σιγόνταραν τους νεοναζί, παράλληλα έριχναν λάσπη σε κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες και στήριζαν με το λόγο τους τις κυβερνητικές επιλογές, όπως τον ξυλοδαρμό διαδηλωτών από τα ΜΑΤ σε πορείες και απεργίες, την εισβολή σε καταλήψεις (Σκαραμαγκά, Αμαλίας κτλ) και γενικότερα την ακραία καταστολή σε όποιο κοινωνικό κομμάτι επέλεγε να αντισταθεί και να περάσει στο κομμάτι της αντεπίθεσης.

Πρόκειται για τα ΜΜΕ, που καθημερινά επιδίδονται σε τρομοκρατία των πολιτών «σε περίπτωση εξόδου της χώρας από την ευρωζώνη», στρώνοντας κατ΄αυτό τον τρόπο το χαλί σε μια σειρά επώδυνων μέτρων («ψαλίδι» σε μισθούς και συντάξεις, κατάρρευση ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, απολύσεις κτλ.). Ό,τι αγωνιστική απάντηση ερχόταν από την κοινωνία, τα ΜΜΕ φρόντιζαν να το συκοφαντούν με ποικίλους τρόπους: «το κλείσιμο του κέντρου καταστρέφει την εικόνα της χώρας στο εξωτερικό», «οι διαμαρτυρόμενοι σκέφτονται μονάχα τη συντεχνία τους, ενώ σε άλλες η κατάσταση είναι χειρότερη», «η απεργία ταλαιπωρεί και δυσκολεύει τους υπόλοιπους πολίτες». Στήνοντας δηλαδή στον τοίχο ό,τι αντίσταση προέβαλε, τα ΜΜΕ συστηματικά «έθαβαν» και «θάβουν» το εργατικό κίνημα και τους αγώνες, κάνοντας την ίδια στιγμή περισσότερο οικεία τα μυθεύματα των φασιστών και αμβλύνοντας τελικώς τα αντιφασιστικά αντανακλαστικά της κοινωνίας.

Ακόμη και ένα χρόνο μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι, παρά τις αντιφασιστικές «καταγγελίες» των ΜΜΕ, το ιδεολογικό «λίφτινγκ» τους στο φασισμό δεν εκλείπει. Σκηνικά, όπως τα tweets δημοσιογράφου για το site bankingnews.gr αναφορικά με την -ανοιχτή- αβάντα στην Χρυσή Αυγή, το… εμπνευσμένο «ξέπλυμα» του Star Channel με το σβησμένο τατουάζ-σβάστικα ενός από τους κατηγορουμένους για τη διπλή δολοφονία των Χρυσαυγιτών στη Μεσσηνία (βλ. εδώ), ή ακόμη πιο πρόσφατα η -δίχως κανένα πρόβλημα – συνέντευξη του ΣΚΑΙ για την πυρκαγιά στο Π. Φάληρο από έναν φασίστα απλώς έρχονται να επιβεβαιώσουν τον κανόνα που θέλει πολλά ΜΜΕ σε αγαστή συνεργασία με τους φασίστες. Και αν οι Χρυσαυγίτες χύνουν δάκρυα για την εκμετάλλευση της εργασίας μας στις ηλεκτρονικές εκδόσεις, πρόκειται για δάκρυα κροκοδείλια, που δεν πείθουν ούτε εμάς, ούτε κανέναν.