Category: ΣΜΕΔ

Πρόσφατα, η κυβέρνηση ανακοίνωσε τα νέα σχέδιά της για το ασφαλιστικό, χρησιμοποιώντας τα ίδια ακριβώς επιχειρήματα που χρησιμοποιούσαν χρόνια τώρα και οι προηγούμενες κυβερνήσεις περί «βιωσιμότητας», «δικαιοσύνης» κλπ., νομιμοποιώντας όλους τους προηγούμενους αντιασφαλιστικούς νόμους και κοροϊδεύοντας ανοιχτά τους εργαζόμενους.

Ως αυτοαπασχολούμενοι, οι μεταφραστές-επιμελητές-διορθωτές καλούμαστε να πληρώνουμε το 20% των καθαρών εισοδημάτων μας για τη σύνταξη, συν το 6,95% για την υγεία. Στην ουσία, αυτό σημαίνει συντάξεις πείνας (στα βαθιά γεράματα, μετά τις συνεχείς αυξήσεις των ηλικιακών ορίων συνταξιοδότησης) για την τεράστια πλειονότητα των συναδέλφων, που δουλεύουμε «ευέλικτα», χωρίς σταθερή δουλειά και με ατέλειωτες ώρες εργασίας αλλά ελάχιστες αμοιβές. Η κυβέρνηση χρησιμοποιεί το επιχείρημα της μείωσης εισφορών για ορισμένους αυτοαπασχολούμενους ως απόδειξη «κοινωνικής δικαιοσύνης», αποκρύπτοντας βέβαια το γεγονός ότι στην περίπτωση αυτή ο ασφαλισμένος από τη μια θα πάρει κατά πολύ μειωμένη σύνταξη και από την άλλη θα χάσει τις αυξημένες εισφορές που πλήρωνε όλα τα προηγούμενα χρόνια. Οι εισφορές αυτές, μαζί με την έλλειψη παροχών υγείας, τη δυσβάσταχτη φορολογία από το πρώτο ευρώ, την εισφορά αλληλεγγύης, το τέλος επιτηδεύματος, τα χαράτσια κλπ. θα οδηγήσουν στον αφανισμό και θα φτωχοποιήσουν ακόμη περισσότερο χιλιάδες αυτοαπασχολούμενους και εργαζόμενους.

Η κυβέρνηση διαλύει τελείως τον όποιο αναδιανεμητικό χαρακτήρα της ασφάλισης, μετατρέποντάς τη σε ατομική υπόθεση του ασφαλισμένου και αφήνοντας ανοιχτό πεδίο δράσης για τις ιδιωτικές ασφαλιστικές. (Ήδη, παράλληλα με την πρόταση για το νέο ασφαλιστικό, η κυβέρνηση δεν έχασε χρόνο και κατέθεσε στη βουλή νομοσχέδιο 600 σελίδων που ρυθμίζει το καθεστώς ιδιωτικής ασφάλισης, εναρμονίζοντάς το με τα ισχύοντα στην ΕΕ.) Η υποχρέωση του κράτους περιορίζεται στη λεγόμενη «εθνική» σύνταξη των 384 ευρώ, χωρίς φυσικά καμία εγγύηση ούτε για το ύψος αυτής της σύνταξης ούτε για την υποχρεωτικότητα ή την καθολικότητά της, αφού υπάρχει συζήτηση για τη χορήγησή της με εισοδηματικά κριτήρια, ενώ ήδη σύμφωνα με την κυβερνητική πρόταση δεν θα την δικαιούνται ασφαλισμένοι χωρίς παραμονή 40 χρόνων στην Ελλάδα ούτε όσοι αναγκάζονται να βγουν νωρίτερα στη σύνταξη λόγω αναπηρίας! Συνολικά, η σύνταξη (εθνική + ανταποδοτική) μειώνεται και για τους μισθωτούς ακόμη και σε σχέση με τον νόμο Λοβέρδου (3863/2010), καθώς υπολογίζεται με βάση ποσοστό αναπλήρωσης 38,68% σε σχέση με 45,85% στον νόμο Λοβέρδου και 70% στο παλιό σύστημα, και με βάση μικρότερο συντάξιμο μισθό, αφού λαμβάνεται υπόψη όλος ο εργάσιμος βίος και όχι μόνο τα τελευταία 5 χρόνια εργασίας.

Επιπλέον, ενοποιούνται τα ταμεία σε έναν οργανισμό, τον Εθνικό Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης (ΕΦΚΑ), με προς τα κάτω ενοποίηση όλων των παροχών αντίστοιχα, καταργείται το ΕΚΑΣ και μειώνονται οι συντάξεις των ήδη συνταξιούχων μετά το 2018. Τα μέτρα αυτά δεν παίρνονται, όπως ισχυρίζεται ψευδώς η κυβέρνηση, επειδή τα ταμεία χρεοκοπούν λόγω των πρόωρων συντάξεων, των υψηλοσυνταξιούχων και της ανεργίας. Τα αποθεματικά των ταμείων –δηλαδή ο κόπος των ασφαλισμένων που πλήρωναν τόσα χρόνια– δεν εξαφανίστηκαν με ευθύνη των εργαζόμενων: έγιναν φτηνό χρήμα για επιχειρηματίες και «ανάπτυξη», εξανεμίστηκαν μέσω της εισφοροδιαφυγής των αφεντικών και των συνεχών μειώσεων των εργοδοτικών εισφορών, καταληστεύτηκαν και κουρεύτηκαν με ευθύνη όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων και της σημερινής, σύμφωνα με τις επιταγές των καπιταλιστών και της ΕΕ. Ας διασφαλίσουν αυτοί, λοιπόν, και το κράτος τους τη «βιωσιμότητα» των ταμείων και ας αφήσουν κατά μέρος τα παραμύθια.

Πανηγυρίζει επίσης η κυβέρνηση γιατί κατάφερε να «πείσει» τους εργοδότες να πληρώνουν εισφορές αυξημένες κατά 1%. Δεν ήταν όμως και τόσο δύσκολο αυτό το έργο: πρόκειται για προσωρινή μόνο αύξηση, αφορά μόνο τα επικουρικά ταμεία, όταν για την κύρια σύνταξη οι εργοδοτικές εισφορές μειώθηκαν τα τελευταία χρόνια 3,9%, και το κυριότερο, δίνεται με αντάλλαγμα τη «βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος», δηλαδή ευνοϊκότερη φορολογία, επιδοτήσεις και άλλα μέτρα που απαιτούν οι εργοδότες για να αυξήσουν τα κέρδη τους. Πριν από λίγες μέρες, ψηφίστηκε (με τους απαραίτητους «αστερίσκους» για αποποίηση της ευθύνης από μέρους της κυβέρνησης) ο Αναθεωρημένος Ευρωπαϊκός Κοινωνικός Χάρτης που κατοχυρώνει το δικαίωμα των εργοδοτών στην ανταπεργία (lock-out) καθώς και την κατάργηση της μονομερούς προσφυγής των εργαζομένων στη διαιτησία για εργατικές διαφορές.

Είναι σίγουρο ότι το επόμενο διάστημα θα παιχτεί και πάλι το γνωστό θέατρο της «σκληρής διαπραγμάτευσης»: η τρόικα/κουαρτέτο θα θέλει να επιβάλει εισοδηματικά κριτήρια στην «εθνική» σύνταξη και η κυβέρνηση θα ανθίσταται σθεναρά· η τρόικα/κουαρτέτο θα θέλει να αυξήσει το όριο κατοχύρωσης σύνταξης από τα 15 στα 20 χρόνια, η κυβέρνηση θα βάζει κόκκινες γραμμές, κλπ. κλπ. Ας μη συναινέσουμε ούτε σ’ αυτή την κοροϊδία. Ας απαιτήσουμε αυτά που μας ανήκουν:

Να μην αφήσουμε να περάσει η οριστική κατεδάφιση της κοινωνικής ασφάλισης

Να διεκδικήσουμε όλο τον πλούτο που εμείς οι ίδιοι παράγουμε

Συμμετοχή στη γενική απεργία της 4ης Φεβρουαρίου – Κλιμάκωση των αγώνων

Ο ελληνικός λαός είναι ένας φτωχός λαός, αλλά πλούσιος σε αξίες και ανθρωπιά! Δεν διεκδικούμε, λοιπόν, ούτε ένα ευρώ [από την ΕΕ]. Δεν διεκδικούμε ούτε ένα ευρώ για να κάνουμε το καθήκον μας, το ανθρώπινο καθήκον μας απέναντι σ’ αυτούς τους ανθρώπους που πεθαίνουν στην αυλή μας. Όποιος από εμάς εδώ είχε ανθρώπους που πέθαιναν στην αυλή του, θα διεκδικούσε να τους δώσει ένα πιάτο φαΐ και να τους σώσει. Μακριά, λοιπόν, από εμάς εκείνες οι λογικές που θέλουν να κοστολογήσουν την ανθρωπιά. (…) Η Ελλάδα διδάσκει ανθρωπιά. Η Ελλάδα τούτη την κρίσιμη ώρα διδάσκει στους Ευρωπαίους εταίρους ποιο είναι το πραγματικό πρόσωπο της Ευρώπης.

Αλέξης Τσίπρας, στη Βουλή

Επί ενάμιση μήνα, από τα μέσα Σεπτεμβρίου, ο Σύλλογος Μεταφραστών Επιμελητών Διορθωτών συγκέντρωσε και διένειμε είδη πρώτης ανάγκης για πρόσφυγες και μετανάστες. Ήταν μια συμβολική, αλλά –όπως αποδείχτηκε– πρακτικά όχι αμελητέα πρωτοβουλία αλληλεγγύης στα εκατομμύρια των ανθρώπων που έχουν εκτοπιστεί από την κυνική γεωπολιτική του τρόμου, του πολέμου και του αίματος, και την αντίστοιχα ανελέητη διαχείριση του παγκόσμιου πληθυσμού των καταπιεζόμενων, με πολιτικές όπως η «Ευρώπη-Φρούριο», οι φράχτες στα σύνορα των «πολιτισμένων» κρατών, η τέλεια αδράνεια μπροστά στα πλοιάρια που βυθίζονται στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο, οδηγώντας στον θάνατο άντρες, γυναίκες, παιδιά. Στα γραφεία του ΣΜΕΔ, συγκεντρώθηκαν τόνοι ολόκληροι τροφίμων, υγειονομικού υλικού και ρουχισμού, από πλήθος κόσμου που έσπευσε να ανταποκριθεί γενναιόδωρα στο κάλεσμά μας, όπως σπεύδει να ανταποκριθεί και στα καλέσματα άλλων συλλογικοτήτων που προσπαθούν με αμιγώς δικά τους μέσα να κάνουν πράξη την αλληλεγγύη. Ο Σύλλογος πραγματοποίησε ήδη πέντε διανομές, στην Πλατεία Βικτωρίας, στον Ελαιώνα, στο Παλέ του Γαλατσίου και στην Κατάληψη Στέγης Προσφύγων/Μεταναστών Νοταρά 26 –επιστρατεύτηκαν για τον σκοπό αυτό πάνω από 15 ασφυκτικά γεμάτα αυτοκίνητα–, και συνεχίζει, μέχρι εξάντλησης του τεράστιου όγκου των ειδών.

Πολύ σύντομα, ωστόσο, αντιληφθήκαμε ότι –για να το πούμε απλά και… τεχνοκρατικά– το μέγεθος της προσφοράς, εντελώς παράδοξα, ξεπερνούσε κατά πολύ το αντίστοιχο της ζήτησης. Αν και ο χειμώνας έμπαινε για τα καλά, οι «επίσημες» δομές φιλοξενίας προσφύγων και μεταναστών στην Αθήνα, ο Ελαιώνας και το Παλέ του Γαλατσίου, επαναλάμβαναν μονότονα ότι οι ανάγκες είναι περιορισμένες, ότι ρούχα δεν χρειάζονται, «μόνο συγκεκριμένα πράγματα», την ίδια στιγμή που έφταναν ασταμάτητα από τα νησιά του Αιγαίου, τη Λέσβο και την Κω, μηνύματα για τις ατελείωτες ανάγκες σε ρούχα και άλλα είδη για την αρχική περίθαλψη των προσφύγων και των μεταναστών που καταφθάνουν κατά χιλιάδες, σε πολύ άσχημη κατάσταση (για τις τρέχουσες ανάγκες στη Λέσβο, παραπέμπουμε στις αυτοοργανωμένες δομές της Σκάλας Συκαμνιάς, στο βόρειο τμήμα του νησιού). Σαν να μην έφτανε αυτό, ανακοινώθηκε πρόσφατα ότι το Παλέ του Γαλατσίου παύει να λειτουργεί ως χώρος φιλοξενίας (λόγω… αντιδράσεων, όπως μαθαίνουμε, του Δήμου και δημοτών του Γαλατσίου) αφήνοντας στην Αθήνα μόνο τον Ελαιώνα και το γήπεδο χόκεϊ του Ελληνικού (με τις περιορισμένες κλειστές εγκαταστάσεις) για τον σκοπό αυτό. (Αναφορικά με τις τελευταίες κυβερνητικές εξαγγελίες, για τη δημιουργία δύο προσφυγουπόλεων, ουσιαστικά, σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, κατόπιν απαίτησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, παραπέμπουμε, αντί άλλου σχολιασμού, στο καλό σινεμά.)

Όσες απορίες είχαμε, βέβαια, μας λύθηκαν με την αυτοψία. Επί εβδομάδες, διαπιστώναμε ότι το Παλέ του Γαλατσίου λειτουργούσε εντελώς αυτοσχέδια, με εθελοντές του Δήμου και ΜΚΟ, τη στιγμή που το πλήθος των φιλοξενούμενων εκεί, όσο και η έκταση των εγκαταστάσεων, απαιτούσαν κεντρική οργάνωση και σχεδιασμό. «Εθελοντές και ΜΚΟ»: ας κρατήσουμε κατά νου αυτές τις λέξεις… Αφού λοιπόν εξαντλήσαμε τα περιθώρια διανομής εκεί, και αφού πολύ νωρίτερα είχαμε ενημερωθεί από τον Ελαιώνα ότι και οι δικές τους ανάγκες είναι «πολύ περιορισμένες», απευθυνθήκαμε, μόλις πριν από μία εβδομάδα, ξανά στον Ελαιώνα, απαιτώντας αυτή τη φορά τα είδη που είχαμε συγκεντρώσει να μεταφερθούν, υπ’ ευθύνη των αρμοδίων της εκεί δομής (η οποία, θυμίζουμε, εγκαινιάστηκε το καλοκαίρι με τυμπανοκρουσίες, άφθονους υπουργούς και δημοσιογράφους, ως το ανθρωπιστικό «θαύμα» της τότε –και νυν– κυβέρνησης), στα μέρη όπου πραγματικά χρειάζονται, δηλαδή στα νησιά του Αιγαίου, και ιδίως στη Λέσβο.

Η ανταπόκριση που συναντήσαμε μας άφησε άναυδους. Ευγενικά μεν, με απόλυτη αμηχανία δε, οι υπεύθυνοι εκεί μάς παρέπεμψαν αρχικά στο… Στέκι Μεταναστών στα Εξάρχεια, και κατόπιν στο… Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών στον Κολωνό, δηλώνοντάς μας ότι οι ίδιοι «δεν έχουν τη δυνατότητα» να αναλάβουν αποστολές στα νησιά. Όταν τους εξηγήσαμε ότι θα το κάναμε μόνοι μας, φορτώνοντας απλώς κιβώτια σε ένα πλοίο, αν δεν μας ζητούσαν οι πλοιοκτήτριες εταιρείες 8 ευρώ το δέμα, μας αποκρίθηκαν ότι είναι «περίπλοκη υπόθεση» η μεταφορά μερικών δεκάδων δεμάτων στον… Πειραιά, για τα δε 8 ευρώ που χρεώνουν οι πλοιοκτήτες για κάθε δέμα ανθρωπιστικής βοήθειας, αρκέστηκαν να μας πουν μελαγχολικά ότι «έτσι είναι η κατάσταση». Μας διαβεβαίωσαν πάντως ότι από την εβδομάδα που μας πέρασε, θα έμπαινε σε εφαρμογή κάποιο σχέδιο μεταφοράς βοήθειας στα νησιά υπ’ ευθύνη του Ελαιώνα, το οποίο θα ανακοινωνόταν στη σελίδα τους στο Facebook (Ελαιώνας – Ανοιχτή Δομή Φιλοξενίας Προσφύγων). Ακόμα περιμένουμε τις σχετικές ανακοινώσεις…

Επί του πρακτέου, μεταφέραμε πράγματι τα είδη μας στο Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών, όπου μας πληροφόρησαν ότι την επομένη κιόλας θα έπαιρναν τον δρόμο για το λιμάνι και από εκεί για τη Λέσβο. Επί του διαδικαστικού, τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα και πολύ χειρότερα. Είναι προφανές ότι, τόσο στον Ελαιώνα όσο και παντού αλλού, σε κάθε τομέα που αφορά το λεγόμενο «προσφυγικό» (το «μεταναστευτικό» έχει ήδη παραπεμφθεί στις καλένδες: οι «μετανάστες», μας λένε ρητά ή έμμεσα οι ιθύνοντες, δεν αξίζουν καν την ανθρωπιστική μεταχείριση των «προσφύγων»), το κράτος έχει αποσυρθεί υπέρ ιδιωτών-επιχειρηματιών ή/και της «κοινωνίας πολιτών», σε μια συνεπέστατη επίδειξη ακραίας νεοφιλελεύθερης πολιτικής με φιλάνθρωπο προσωπείο (διότι έχουν σαφή επικοινωνιακή διαφορά οι «ξένιοι Δίες»-σκούπες του Σαμαρά και οι αλά Τσίπρα φιέστες αποχαιρετισμού προσφύγων στο αεροδρόμιο…). Το «προσφυγικό» παίρνει κι αυτό σειρά ανάμεσα στις τόσες και τόσες «κοινωνικές υπηρεσίες» που «εξωπορίζονται» από το κράτος (παραδείγματα: σημαντικές πτυχές των υπηρεσιών ασύλου, όπως η διερμηνεία και η αποκατάσταση θυμάτων βασανιστηρίων, αφού προηγήθηκε η ψυχική υγεία, η αντιμετώπιση της αστεγίας και της «ανθρωπιστικής κρίσης»), με το αζημίωτο για τους «αναδόχους»-εργολάβους, με τεράστια ζημία ωστόσο για τους πάσχοντες.

Στον Ελαιώνα, ας πούμε, μπορεί εμείς να νομίζαμε ότι συνομιλούμε με αρμόδιους μίας (της βασικής) κρατικής δομής φιλοξενίας στην Αθήνα, στην πραγματικότητα όμως συνομιλούσαμε με παράγοντες των επιδοτούμενων από το κράτος ΜΚΟ, της «ΜΕΤΑδρασης» (για την οποία παραπέμπουμε ενδεικτικά σε μια γνωστή υπόθεση, και, για περισσότερα, στο Σωματείο Βάσης Εργαζομένων σε ΜΚΟ), της «ΕΚΠΟΣΠΟ ΝΟΣΤΟΣ» (για την οποία μπορεί κανείς να συμβουλευτεί επωφελώς και πάλι το ΣΒΕΜΚΟ), του Ερυθρού Σταυρού, ή/και με πολιτικούς υπαλλήλους της κυβέρνησης, που μας παρέπεμπαν σε φίλα προσκείμενες οργανώσεις της «κοινωνίας πολιτών» (αυτό το τελευταίο, οι κυβερνώντες θα το έλεγαν μάλλον «διασύνδεση του κράτους με τα κινήματα», εμείς προτιμούμε να το λέμε έτσι όπως είναι) ή ακόμα και σε επιχειρήσεις ή μεγαλόσχημους επιχειρηματίες που αναλαμβάνουν φιλανθρωπικές πρωτοβουλίες αλληλεγγύης. Στη Λέσβο, πάλι, τα καράβια που μεταφέρουν τους πρόσφυγες στην Αθήνα μπορεί να φαντάζουν κρατική πρωτοβουλία, στην πραγματικότητα όμως είναι μια κρατικά αδειοδοτημένη επιχείρηση της Blue Star Ferries και της ΑΝΕΚ, που χρεώνουν σχεδόν διπλάσιο εισιτήριο στους «ειδικούς» επιβαίνοντες των πλοίων τους, για να τους μεταφέρουν, σε κάκιστες συνθήκες, όπου διατάξει το κράτος, τσεπώνοντας τα έσοδα.

Ο ίδιος ο πρωθυπουργός το είπε ξεκάθαρα από το βήμα της Βουλής: «Δεν διεκδικούμε ούτε ένα ευρώ από την ΕΕ» για τους πρόσφυγες. Λογικό να το ακούς αυτό από μια κυβέρνηση που συνεχίζει κι αυτή να απαξιώνει τη ζωή εργαζομένων και ανέργων, ντόπιων και μεταναστών, που ζουν στην Ελλάδα. Και μπορεί να είμαστε ή να μην είμαστε, ως Έλληνες, παραδείγματα προς μίμηση στην ανθρωπιά, προπάντων όμως εξυπηρετούμε, ως κράτος, τα συμφέροντα του ευρωπαϊκού και ντόπιου κεφαλαίου, που θέλει τους πρόσφυγες να αναλαμβάνουν οι ίδιοι τα έξοδα και τους κινδύνους της επιβίωσής τους, με απώτερο στόχο τον έλεγχο της ροής τους προς την κεντρική Ευρώπη (ας μη συζητήσουμε καλύτερα τι θέλει για τους μετανάστες…). Έτσι, το κράτος κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα: «outsourcing» προς επιχειρηματικό ή πολιτικό όφελος, και ταυτόχρονα «προσφυγική πολιτική» με την εκμετάλλευση εκατοντάδων, αν όχι χιλιάδων, αλληλέγγυων/εθελοντών. Την ίδια ώρα, μπορεί να υπερασπίζεται, ξανά διά στόματος πρωθυπουργού, τον «δικό μας» φράχτη, στον Έβρο, ενόσω οι κατασταλτικές δυνάμεις του κυνηγούν π.χ. αλληλέγγυους, ρεπόρτερ και ντοκιμαντερίστες που θέλουν να καταγράψουν την κατάσταση στη Λέσβο, και λειτουργούν κανονικά τα αλήστου μνήμης αλλά πολύ υπαρκτά «κέντρα κράτησης» μεταναστών (Αμυγδαλέζα, Κόρινθος, Ελληνικό), όπου φυλακίζουν επ’ αόριστον ανθρώπους, προσπαθώντας εσχάτως ακόμα και να τους απελάσουν διά της βίας, αν τυχόν διαμαρτυρηθούν για την αναγκαστική κράτησή τους. Αυτό που έχει αλλάξει, σε επίσημο επίπεδο, σε σχέση με έναν χρόνο πριν είναι η εικόνα στις ειδήσεις. Ελπίζουμε τουλάχιστον κάτι να έχει αρχίσει να αλλάζει πραγματικά στις συνειδήσεις.

Αναδημοσιεύουμε ανακοίνωση του ΣΜΕΔ (Συλλόγου Μεταφραστών, Επιμελητών, Διορθωτών για την ανάγκη συγκέντρωσης τροφίμων, φαρμάκων και ρουχισμού για τους πρόσφυγες και μετανάστες που βρίσκονται στην Ελλάδα.

Πρόσφυγες από τη Σαμψούντα στην Πάτρα από το pontos.gr

Όλη η ανακοίνωση:

Τους τελευταίους μήνες, η ανθρωπότητα ολόκληρη στέκει σαστισμένη μπροστά στο ανείπωτο δράμα που ζουν οι πρόσφυγες από τη Βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή (κυρίως τη Συρία και το Αφγανιστάν) στην προσπάθειά τους να βρουν τη σύγχρονη Γη Χαναάν στην Ευρώπη. Άνθρωποι οι οποίοι, εγκλωβισμένοι ανάμεσα στους δολοφόνους του «Ισλαμικού Κράτους» και τους ιμπεριαλιστές του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε. που εδώ και χρόνια αποσταθεροποιούν την ευρύτερη περιοχή, δεν έχουν άλλη διέξοδο από τη φυγή. Μια φυγή η οποία, φυσικά, μόνο εύκολη δεν είναι. Δεκάδες χάνουν τη ζωή τους καθημερινά, είτε στα αμπάρια των δουλεμπορικών είτε στον πάτο του Αιγαίου, για να τους ξεβράσει το κύμα στα παράλια της Τουρκίας ή κάποιου ελληνικού νησιού. 

Κι όμως, συνεχίζουμε να ακούμε στα καθ’ ημάς τις στριγκιές φωνές συγκεκριμένων ακροδεξιών-ρατσιστικών πολιτικών δυνάμεων και των οπαδών τους που θέλουν να κλείσουμε τα σύνορα στους πρόσφυγες, να τους βάζουμε (κι εμείς) τρικλοποδιές όταν τους καταδιώκουν οι συνοριοφύλακες, να τους ρίχνουμε δακρυγόνα και πλαστικές σφαίρες, ίσως και να υψώσουμε ξύλινα τείχη στο Αιγαίο… Οι δικαιολογίες που επικαλούνται είναι γνωστές και καλύπτουν όλα τα γούστα: «Άνθρωποι είναι, αλλά δεν χωράμε άλλους, βρε αδερφέ», «Είναι φανατικοί μουσουλμάνοι τζιχαντιστές, θα μας σφάξουν μια μέρα», «Ψευτοπρόσφυγες είναι, στην πραγματικότητα δεν είναι παρά λαθρομετανάστες», κ.ο.κ.
 

Υπάρχουν, ωστόσο, πολλοί άνθρωποι, στη Μυτιλήνη, την Κω, την Κάλυμνο, την Αθήνα, την Θεσσαλονίκη και αλλού, που ξέρουν ότι οι τελευταίοι που φταίνε για το ξεσπίτωμά τους είναι οι ίδιοι οι πρόσφυγες, και γι’ αυτό οργανώνουν δομές αλληλεγγύης για να τους στηρίξουν με όποιο τρόπο μπορούν (φαγητό, ρούχα, σκηνές για πρόχειρο κατάλυμα, κλπ.), προσπαθώντας παράλληλα να πιέσουν την κεντρική εξουσία να βρει έστω και προσωρινή λύση στο πρόβλημα. Αλλά η κεντρική εξουσία είχε άλλες προτεραιότητες τόσους μήνες… 

Τα τελευταία πέντε χρόνια βιώνουμε την όξυνση της επίθεσης του κεφαλαίου εναντίον μας: δραματική μείωση μισθών και συντάξεων, τεράστια ποσοστά ανεργίας, διάλυση της υγείας, αυτοκτονίες, δραματική αύξηση των αστέγων, εκατοντάδες άνθρωποι που ψάχνουν στα σκουπίδια για φαγητό, ρούχα ή καθετί που θα μπορούσε να πουληθεί ή να ανακυκλωθεί, χιλιάδες άνθρωποι που μεταναστεύουν για μια «καλύτερη ζωή». Σήμερα, η γραμμή που ενώνει τους πρόσφυγες και τους μετανάστες με τους οικονομικά ασθενείς, τους ανέργους και τα θύματα της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης είναι απολύτως ευθεία. Και επειδή «ο κόσμος όπου ζούμε ΔΕΝ είναι ο καλύτερος δυνατός», οφείλουμε να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για την ανατροπή ενός συστήματος που αναπαράγει πολέμους και εξαθλίωση.  

Από την πλευρά μας, ζητάμε να δημιουργηθούν άμεσα ανοιχτοί, ανθρώπινοι χώροι υποδοχής των μεταναστών και των προσφύγων, με πρόσβαση σε φαγητό, νερό και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, να τους δοθούν ταξιδιωτικά έγγραφα, να έχουν στη διάθεσή τους διερμηνείς ώστε να μπορούν να ενημερώνονται και να δηλώνουν τις ανάγκες τους. Τονίζουμε ότι η ταξική αλληλεγγύη προς τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, τους σημερινούς αλλά και τους επόμενους που θα δημιουργήσει ο παγκοσμιοποιημένος καπιταλισμός, είναι εκ των ων ουκ άνευ, το ελάχιστο όσο και το πρώτο που μπορούμε να κάνουμε συλλογικά όσο και ατομικά. Γι’ αυτό, οργανώνουμε στα γραφεία του ΣΜΕΔ συλλογή τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης για τους πρόσφυγες από τη Μέση Ανατολή που συγκεντρώνονται στην Αθήνα. Τα γραφεία του ΣΜΕΔ θα είναι ανοιχτά για τον σκοπό αυτό τις ακόλουθες ημέρες και ώρες: 

Κάθε Τρίτη, 9:30-10:30 μ.μ. 

Κάθε Τετάρτη, 7:30-9:30 μ.μ. 

Κάθε Πέμπτη, 7:30-8:30 μ.μ. 

Εκτάκτως, την Κυριακή 4 Οκτωβρίου, 5:30-8:30 μ.μ. 

 Όσες και όσοι θα ήθελαν να συνεισφέρουν αλλά δεν εξυπηρετούνται από τις παραπάνω ημέρες και ώρες μπορούν να επικοινωνήσουν με τον ΣΜΕΔ, στο email: syl.smed@gmail.com. 

 — Σύλλογος Μεταφραστών Επιμελητών Διορθωτών

Αναδημοσιεύουμε ανακοίνωση του ΣΜΕΔ (Συλλόγου Μεταφραστών, Επιμελητών, Διορθωτών για την ανάγκη συγκέντρωσης τροφίμων, φαρμάκων και ρουχισμού για τους πρόσφυγες και μετανάστες που βρίσκονται στην Ελλάδα.

Πρόσφυγες από τη Σαμψούντα στην Πάτρα από το pontos.gr

Όλη η ανακοίνωση:

Τους τελευταίους μήνες, η ανθρωπότητα ολόκληρη στέκει σαστισμένη μπροστά στο ανείπωτο δράμα που ζουν οι πρόσφυγες από τη Βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή (κυρίως τη Συρία και το Αφγανιστάν) στην προσπάθειά τους να βρουν τη σύγχρονη Γη Χαναάν στην Ευρώπη. Άνθρωποι οι οποίοι, εγκλωβισμένοι ανάμεσα στους δολοφόνους του «Ισλαμικού Κράτους» και τους ιμπεριαλιστές του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε. που εδώ και χρόνια αποσταθεροποιούν την ευρύτερη περιοχή, δεν έχουν άλλη διέξοδο από τη φυγή. Μια φυγή η οποία, φυσικά, μόνο εύκολη δεν είναι. Δεκάδες χάνουν τη ζωή τους καθημερινά, είτε στα αμπάρια των δουλεμπορικών είτε στον πάτο του Αιγαίου, για να τους ξεβράσει το κύμα στα παράλια της Τουρκίας ή κάποιου ελληνικού νησιού. 

Κι όμως, συνεχίζουμε να ακούμε στα καθ’ ημάς τις στριγκιές φωνές συγκεκριμένων ακροδεξιών-ρατσιστικών πολιτικών δυνάμεων και των οπαδών τους που θέλουν να κλείσουμε τα σύνορα στους πρόσφυγες, να τους βάζουμε (κι εμείς) τρικλοποδιές όταν τους καταδιώκουν οι συνοριοφύλακες, να τους ρίχνουμε δακρυγόνα και πλαστικές σφαίρες, ίσως και να υψώσουμε ξύλινα τείχη στο Αιγαίο… Οι δικαιολογίες που επικαλούνται είναι γνωστές και καλύπτουν όλα τα γούστα: «Άνθρωποι είναι, αλλά δεν χωράμε άλλους, βρε αδερφέ», «Είναι φανατικοί μουσουλμάνοι τζιχαντιστές, θα μας σφάξουν μια μέρα», «Ψευτοπρόσφυγες είναι, στην πραγματικότητα δεν είναι παρά λαθρομετανάστες», κ.ο.κ.
 

Υπάρχουν, ωστόσο, πολλοί άνθρωποι, στη Μυτιλήνη, την Κω, την Κάλυμνο, την Αθήνα, την Θεσσαλονίκη και αλλού, που ξέρουν ότι οι τελευταίοι που φταίνε για το ξεσπίτωμά τους είναι οι ίδιοι οι πρόσφυγες, και γι’ αυτό οργανώνουν δομές αλληλεγγύης για να τους στηρίξουν με όποιο τρόπο μπορούν (φαγητό, ρούχα, σκηνές για πρόχειρο κατάλυμα, κλπ.), προσπαθώντας παράλληλα να πιέσουν την κεντρική εξουσία να βρει έστω και προσωρινή λύση στο πρόβλημα. Αλλά η κεντρική εξουσία είχε άλλες προτεραιότητες τόσους μήνες… 

Τα τελευταία πέντε χρόνια βιώνουμε την όξυνση της επίθεσης του κεφαλαίου εναντίον μας: δραματική μείωση μισθών και συντάξεων, τεράστια ποσοστά ανεργίας, διάλυση της υγείας, αυτοκτονίες, δραματική αύξηση των αστέγων, εκατοντάδες άνθρωποι που ψάχνουν στα σκουπίδια για φαγητό, ρούχα ή καθετί που θα μπορούσε να πουληθεί ή να ανακυκλωθεί, χιλιάδες άνθρωποι που μεταναστεύουν για μια «καλύτερη ζωή». Σήμερα, η γραμμή που ενώνει τους πρόσφυγες και τους μετανάστες με τους οικονομικά ασθενείς, τους ανέργους και τα θύματα της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης είναι απολύτως ευθεία. Και επειδή «ο κόσμος όπου ζούμε ΔΕΝ είναι ο καλύτερος δυνατός», οφείλουμε να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για την ανατροπή ενός συστήματος που αναπαράγει πολέμους και εξαθλίωση.  

Από την πλευρά μας, ζητάμε να δημιουργηθούν άμεσα ανοιχτοί, ανθρώπινοι χώροι υποδοχής των μεταναστών και των προσφύγων, με πρόσβαση σε φαγητό, νερό και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, να τους δοθούν ταξιδιωτικά έγγραφα, να έχουν στη διάθεσή τους διερμηνείς ώστε να μπορούν να ενημερώνονται και να δηλώνουν τις ανάγκες τους. Τονίζουμε ότι η ταξική αλληλεγγύη προς τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, τους σημερινούς αλλά και τους επόμενους που θα δημιουργήσει ο παγκοσμιοποιημένος καπιταλισμός, είναι εκ των ων ουκ άνευ, το ελάχιστο όσο και το πρώτο που μπορούμε να κάνουμε συλλογικά όσο και ατομικά. Γι’ αυτό, οργανώνουμε στα γραφεία του ΣΜΕΔ συλλογή τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης για τους πρόσφυγες από τη Μέση Ανατολή που συγκεντρώνονται στην Αθήνα. Τα γραφεία του ΣΜΕΔ θα είναι ανοιχτά για τον σκοπό αυτό τις ακόλουθες ημέρες και ώρες: 

Κάθε Τρίτη, 9:30-10:30 μ.μ. 

Κάθε Τετάρτη, 7:30-9:30 μ.μ. 

Κάθε Πέμπτη, 7:30-8:30 μ.μ. 

Εκτάκτως, την Κυριακή 4 Οκτωβρίου, 5:30-8:30 μ.μ. 

 Όσες και όσοι θα ήθελαν να συνεισφέρουν αλλά δεν εξυπηρετούνται από τις παραπάνω ημέρες και ώρες μπορούν να επικοινωνήσουν με τον ΣΜΕΔ, στο email: syl.smed@gmail.com. 

 — Σύλλογος Μεταφραστών Επιμελητών Διορθωτών

Λάβαμε και αναδημοσιεύουμε από την ιστοσελίδα του Συλλόγου Μεταφραστών-Επιμελητών-Διορθωτών (ΣΜΕΔ) ένα ακόμα διδακτικό success story «υγιούς επιχειρηματικής ανάπτυξης».

Λάβαμε και αναδημοσιεύουμε από την ιστοσελίδα του Συλλόγου Μεταφραστών-Επιμελητών-Διορθωτών (ΣΜΕΔ) ένα ακόμα διδακτικό success story «υγιούς επιχειρηματικής ανάπτυξης».

Αναδημοσιεύουμε από την ιστοσελίδα του Συλλόγου Μεταφραστών/Επιμελητών/Διορθωτών

Πλήρης ήταν η δικαίωση της συναδέλφου, μέλους του ΔΣ του Σωματείου Βάσης Εργαζομένων Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (ΣΒΕΜΚΟ) και μέλους του Συλλόγου Μεταφραστών Επιμελητών Διορθωτών, που απολύθηκε εκδικητικά από τη δουλειά της ως διερμηνέα στις συνεντεύξεις ασύλου και κατέθεσε αγωγή κατά του εργοδότη της, της ΜΚΟ “ΜΕΤΑδραση” (βλ. αναλυτικά για την υπόθεση εδώ). Το δικαστήριο που συζήτησε την αγωγή της στις 29/1/2014 αποδέχθηκε εξολοκλήρου τα δίκαια αιτήματα της συναδέλφου, ακυρώνοντας την απόλυσή της, αναγνωρίζοντας τον εξαρτημένο χαρακτήρα της εργασίας που παρείχε και υποχρεώνοντας τη ΜΚΟ “ΜΕΤΑδραση” σε επαναπρόσληψή της. 

Ο ΣΜΕΔ εκφράζει την ικανοποίησή του για την απόφαση του δικαστηρίου και καλεί όλους τους διερμηνείς που εργάζονται σε παρόμοιες συνθήκες να ακολουθήσουν το παράδειγμα της συναδέλφου και να μην εκχωρήσουν ούτε κεραία από τα εργασιακά και συνδικαλιστικά τους δικαιώματα. 

Συντασσόμαστε κι εμείς από την πλευρά μας με τη σχετική ανακοίνωση του ΣΒΕΜΚΟ, που τονίζει: 

Η νίκη της συναδέλφου είναι νίκη όλων μας. Είναι νίκη όλων των εργαζομένων (…) που βλέπουν τα εργασιακά τους δικαιώματα να καταστρατηγούνται, που υπόκεινται σε ψυχολογικούς εκβιασμούς και εργοδοτικές πιέσεις ενώπιον αυτονόητων διεκδικήσεων. Η δικαστική απόφαση αυτή ανοίγει το δρόμο για διεκδικήσεις πολλών εργαζομένων που αντιμετωπίζονται σαν «εργολάβοι» ή «εθελοντές». Η ιστορία των ταξικών διεκδικήσεων όμως σε ένα τόσο δυσμενές πολιτικό τοπίο συνεχίζεται. (…) Είναι σαφές πως ο ατομικός δρόμος δεν εξασφαλίζει το δικαίωμα στην εργασία με αξιοπρέπεια. Απέναντι στις απολύσεις, την απλήρωτη εργασία, την εργολαβία των «μπλοκάκηδων», τις ατομικές συμβάσεις…, η συνδικαλιστική δράση, η συλλογικότητα και οι αγώνες στους χώρους εργασίας είναι η μόνη αποτελεσματική απάντηση.

Αναδημοσιεύουμε από την ιστοσελίδα του Συλλόγου Μεταφραστών/Επιμελητών/Διορθωτών

Πλήρης ήταν η δικαίωση της συναδέλφου, μέλους του ΔΣ του Σωματείου Βάσης Εργαζομένων Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (ΣΒΕΜΚΟ) και μέλους του Συλλόγου Μεταφραστών Επιμελητών Διορθωτών, που απολύθηκε εκδικητικά από τη δουλειά της ως διερμηνέα στις συνεντεύξεις ασύλου και κατέθεσε αγωγή κατά του εργοδότη της, της ΜΚΟ “ΜΕΤΑδραση” (βλ. αναλυτικά για την υπόθεση εδώ). Το δικαστήριο που συζήτησε την αγωγή της στις 29/1/2014 αποδέχθηκε εξολοκλήρου τα δίκαια αιτήματα της συναδέλφου, ακυρώνοντας την απόλυσή της, αναγνωρίζοντας τον εξαρτημένο χαρακτήρα της εργασίας που παρείχε και υποχρεώνοντας τη ΜΚΟ “ΜΕΤΑδραση” σε επαναπρόσληψή της. 

Ο ΣΜΕΔ εκφράζει την ικανοποίησή του για την απόφαση του δικαστηρίου και καλεί όλους τους διερμηνείς που εργάζονται σε παρόμοιες συνθήκες να ακολουθήσουν το παράδειγμα της συναδέλφου και να μην εκχωρήσουν ούτε κεραία από τα εργασιακά και συνδικαλιστικά τους δικαιώματα. 

Συντασσόμαστε κι εμείς από την πλευρά μας με τη σχετική ανακοίνωση του ΣΒΕΜΚΟ, που τονίζει: 

Η νίκη της συναδέλφου είναι νίκη όλων μας. Είναι νίκη όλων των εργαζομένων (…) που βλέπουν τα εργασιακά τους δικαιώματα να καταστρατηγούνται, που υπόκεινται σε ψυχολογικούς εκβιασμούς και εργοδοτικές πιέσεις ενώπιον αυτονόητων διεκδικήσεων. Η δικαστική απόφαση αυτή ανοίγει το δρόμο για διεκδικήσεις πολλών εργαζομένων που αντιμετωπίζονται σαν «εργολάβοι» ή «εθελοντές». Η ιστορία των ταξικών διεκδικήσεων όμως σε ένα τόσο δυσμενές πολιτικό τοπίο συνεχίζεται. (…) Είναι σαφές πως ο ατομικός δρόμος δεν εξασφαλίζει το δικαίωμα στην εργασία με αξιοπρέπεια. Απέναντι στις απολύσεις, την απλήρωτη εργασία, την εργολαβία των «μπλοκάκηδων», τις ατομικές συμβάσεις…, η συνδικαλιστική δράση, η συλλογικότητα και οι αγώνες στους χώρους εργασίας είναι η μόνη αποτελεσματική απάντηση.

Λάβαμε από το Σύλλογο Μεταφραστών Επιμελητών Διορθωτών και αναδημοσιεύουμε το κάλεσμα συμπαράστασης στη δίκη κατά της Μ.Κ.Ο. “ΜΕΤΑδραση” την Τετάρτη 29/1:

* Ακολουθεί το ψήφισμα συμπαράστασης του ΣΜΕΔ (δείτε το και εδώ):