«Στο Κόκκινο» οι εργασιακές συνθήκες σε «Ελεύθερο Τύπο» και «Real»
Ατομικές συμβάσεις – σοκ στον «Ελεύθερο Τύπο», απλήρωτα «μπλοκάκια» που με αστεία επιμίσθια καλούνται να βγάζουν τριπλή δουλειά στον όμιλο Real του -κατ’ ευφημισμό μόνο- «καλού αφεντικού» Χατζηνικολάου, οφειλές δεδουλευμένων σχεδόν σε κάθε Μέσο Ενημέρωσης, ακόμη και στον κυβερνητικό Ρ/Σ «Στο Κόκκινο». Αυτή είναι η πραγματικότητα που έχτισαν οι εργατοπατέρες του κλάδου. Είναι οι ίδιοι εργατοπατέρες της ΕΣΗΕΑ που αυτή την περίοδο ξεκινούν επισκέψεις απεργιακών επιτροπών στα «μαγαζιά», προκειμένου να οργανώσουν, δήθεν, δυναμικές κινητοποιήσεις απέναντι στο αντι-ασφαλιστικό νομοσχέδιο.
Το περιεχόμενο των νέων ατομικών συμβάσεων που κοινοποιήθηκαν από τον επικίνδυνο τσαρλατάνο Σκαναβή στους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες στον «Ελεύθερο Τύπο» -στους οποίους, σημειωτέον, οφείλει μήνες και μήνες δεδουλευμένων- ακόμη και προ λίγων ετών θα ηχούσαν σαν πρωταπριλιάτικο αστείο: 586 ευρώ μεικτά. Ξαναγράφουμε: 586 ευρώ, μεικτά. Και κάποια έξτρα, με «ταβάνι» τα 150 ευρώ, μόνοστην περίπτωση που προσκομίζεις αποδείξεις για έξοδα μετακίνησης (βενζίνες, διόδια κ.λπ). Εν ολίγοις, αν δεν έχεις όχημα ο μισθός, για μια υπερεξαρτημένη εργασία -συμπεριλαμβανομένων της εργασίας τις Κυριακές και της εργασίας για τα κυριακάτικα φύλλα- ανέρχεται σε 480 ευρώ. Αν πάλι, έχεις όχημα και μαζεύεις… αποδείξεις αγγίζεις το «όνειρο» των 630 ευρώ. Μια εργοδοτική πρόταση – ορισμός του εργατικού casus belli, όμως, θα περάσει για μια ακόμη φορά χωρίς να κουνηθεί φύλλο. Με τις γνωστές φιλοεργοδοτικές, τρομοκρατικές αιτιάσεις των τελευταίων ετών (βλ. «θέλετε να κλείσει το μέσο;»), η ΕΣΗΕΑ και οι λοιπές γραφειοκρατικές Ενώσεις, που είναι ήδη «νεκρές» και δεν το γνωρίζουν, ουσιαστικά θα συνυπογράψουν αυτή τη κτηνώδη ταπείνωση.
Την ίδια στιγμή, ανησυχητικά μηνύματα έρχονται από τον όμιλο του υπέρλαμπρου αστέρα των μίντια Νίκου Χατζηνικολάου. Στον όμιλο Real -και ιδίως στα σάιτ του-, όπου η εξαρτημένη εργασία με «μπλοκάκι» αποτελεί σχεδόν καθολικό καθεστώς, οι εργαζόμενοι παραμένουν απλήρωτοι, τουλάχιστον, για δυο μήνες (ο Δεκέμβρης εξοφλείται αυτές τις μέρες). Το «τουλάχιστον» οφείλεται στους διαφορετικών ταχυτήτων εργαζομένους που έχει ο όμιλος: Ευνοούμενα «μπλοκάκια» (καθυστέρηση δυο με δυόμιση μήνες), άλλα «μπλοκάκια» (καθυστέρηση άνω των δυο έως και τριών μηνών) και μισθολόγια, που αμείβονται σε κοντινές ημερομηνίες με την πρώτη… κατηγορία.
Να σημειωθεί ότι στον όμιλο Real και στον -αποκλειστικά δικό του «Ενικός»- οι εργαζόμενοι χρησιμοποιούνται σε πολλά και διάφορα πόστα, με έναν βασικό μισθό και αστεία επιμίσθια. Για παράδειγμα, μπορεί να έχεις βασική εργασία στην εφημερίδα Real (βασικός μισθός από «μπλοκ» ή, σπανίως, μισθολόγιο)και να δίνεις, κανονικότατα (όχι εκτάκτως), ειδήσεις στο ραδιόφωνο και -επίσης τακτικά- στο σάιτ, με ένα «χαρτζιλίκι» των 100, 150 ή 250 ευρώ μηνιαίως. Άραγε, οι μεγάλοι «αντάρτες» της Ελληνοφρένειας, ο Μπογιόπουλος και οι λοιποί «αγωνιστές» του ομίλου γιατί σωπαίνουν; «Διαβάζουν» μήπως, όπως ο μακαριστός παπάς, ή πέφτει έγκαιρα ο παχυλός μισθός και είναι καλό το αφεντικό;
Εξίσου τραγική είναι η εικόνα σε πολλά -αν όχι σε όλα- μίντια της χώρας. Για παράδειγμα, στο ραδιοφωνικό σταθμό (συν σάιτ) «Στο Κόκκινο», όπου οι εργαζόμενοι/ες έχουν να πληρωθούν από τον Δεκέμβρη και, σύμφωνα με πληροφορίες, αντιπροσωπεία τους αναμένεται να επισκεφθεί, σήμερα ή αύριο, την Κουμουνδούρου και να ζητήσουν την άμεση εξόφληση των δεδουλευμένων τους.
Επίσης τρανό παράδειγμα είναι και ο ΔΟΛ, των μηνών καθυστέρησης στη μισθοδοσία, όπου η «μαχητική» ΕΣΗΕΑ κήρυξε απεργίες με… ανοιχτή ημερομηνία -λες και οργανώνει ταξίδι αναψυχής.
Η κατάσταση στον κλάδο των ΜΜΕ τείνει ή, μάλλον, βρίσκεται στο απροχώρητο. Οι Ενώσεις όχι απλώς αδυνατούν να ελέγξουν τα αφεντικά και την κυβέρνηση, αλλά παραμένουν σε πλήρη αρμονία μαζί τους. Ο κόσμος της εργασίας, η βάση του κλάδου χόρτασε από αγωνιστικές ανακοινώσεις, επισκέψεις «απεργιακών επιτροπών» και κούφια λόγια, τη στιγμή που οι βασικοί συνομιλητές των εργατοπατέρων του κλάδου είναι τα αφεντικά και οι υπουργοί. Αν δεν θέλουμε να αποδεχθούμε, σιωπηλά, το ζοφερό μέλλον που έχουν ήδη προδιαγράψει για εμάς, οι εργαζόμενοι/ες στα ΜΜΕ πρέπει άμεσα να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας.
