Category: Αναδημοσιεύσεις

Categories
Αναδημοσιεύσεις Δράσεις Εργατικά ΣΣΜ

“Όποιο χέρι αφεντικού σηκώνεται πάνω σε εργάτη πρέπει να κόβεται” – Παρέμβαση έξω από το μαγαζί “SCΗERZO” στο Μαρούσι (22/02)

Αναδημοσιεύουμε από την ιστοσελίδα του Σωματείου Σερβιτόρων Μαγείρων, ενημέρωση αναφορικά με την παρέμβαση. Η συνέλευσή μας στάθηκε και θα σταθεί εμπράκτως αλληλέγγυα στον απολυμένο και ξυλοκοπημένο από το αφεντικό του συνάδελφο.


“Το Σάββατο 22/2, μετά από κάλεσμα του σωματείου και με τη συμμετοχή αλληλέγγυων συλλογικοτήτων και σωματείων, πραγματοποιήθηκε παρέμβαση έξω από το μαγαζί “SCΗERZO” στο Μαρούσι. Συνάδελφος μετανάστης που εργαζόταν στο συγκεκριμένο κατάστημα ξυλοκοπήθηκε από το αφεντικό του γιατί διεκδίκησε τα δεδουλευμένα του. Για περίπου 2 ώρες, 200 και παραπάνω άτομα φώναζαν συνθήματα, μοίρασαν τρικάκια, ενημέρωσαν κόσμο και γειτονικά μαγαζιά. Το μοίρασμα και η ενημέρωση συνεχίστηκε σε μια σύντομη πορεία, που ακολούθησε την παρέμβαση.
Σκοπός μας σ’αυτήν την πρώτη, αλλά σίγουρα όχι τελευταία παρέμβασή μας στο μαγαζί SCHERZO, είναι να καταστήσουμε σαφές ότι η ταξική αλληλεγγύη και οργάνωση μπορεί να τσακίσει τη βία και την τρομοκρατία των αφεντικών.

Ακολουθούν φωτογραφίες και το κείμενο που μοιράστηκε.

ΟΠΟΙΟ ΧΕΡΙ ΑΦΕΝΤΙΚΟΥ ΣΗΚΩΝΕΤΑΙ ΠΑΝΩ ΣΕ ΕΡΓΑΤΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΟΒΕΤΑΙ

Συνάδελφος, μετανάστης, μέλος του Σωματείου Σερβιτόρων Μαγείρων και λοιπών επαγγελμάτων του κλάδου του Επισιτισμού, εργαζόταν στο μαγαζίSCHERZO, στο Μαρούσι, Βορέα 8, για περίπου πέντε μήνες εώς και 12 ώρες τη μέρα, 30 ημέρες το μήνα, για 10 Ευρώ τη μέρα. Σε μόνιμο καθεστώς ομηρίας από τα αφεντικά, καθώς εκτός από τον καθαρισμό του καταστήματος και τη λάντζα, ήταν υποχρεωμένος να τρέχει για δουλειές, που αφορούσαν τόσο το μαγαζί όσο και προσωπικά το αφεντικό. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, του χρωστούσαν και δεδουλευμένα. Κατά τη διάρκεια αποπληρωμής κάποιων χρωστούμενων, ο συνάδελφος ξυλοκοπήθηκε από το αφεντικό Δημήτρη Τυρολόγο, ο οποίος επίσης, του πήρε την τσάντα με προσωπικά έγγραφα και χρήματα, με αποτέλεσμα ο συνάδελφος να παραμείνει 3 ημέρες στο νοσοκομείο. 

Παρ’όλη την αγριότητα της εργασιακής του καθημερινότητας, ο συνάδελφος κινήθηκε από την αρχή με καταγγελία στην Επιθεώρηση Εργασίας. Μετά τον ξυλοδαρμό του διεκδίκησε και συνεχίζει να διεκδικεί την αξιοπρέπεια του να είναι κανείς εργάτης, απευθυνόμενος σε αλληλέγγυους κοινωνικούς χώρους και το σωματείο.
Η περίπτωση του συναδέλφου μας στο SCHERZO δεν είναι μεμονωμένο περιστατικό, ούτε το αφεντικό του ένας οξύθυμος εργοδότης. Είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση, όταν ντόπιοι και μετανάστες εργάτες ζητούμε δεδουλευμένα, αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας, χρωστούμενα μεροκάματα πείνας και ένσημα, να εισπράττουμε από τα αφεντικά ειρωνία, άρνηση και ξύλο. 

Στη σημερινή εποχή που το κεφάλαιο αποκαλεί “κρίση”, οι μετανάστες/στριες αποτελούν το πιο υποτιμημένο κομμάτι της εργατικής τάξης, φέροντας όλα τα δεινά μιας “χώρας υποδοχής σε κρίση”. Αν δε σκοτωθούν στον Έβρο, αν δεν πνιγούν στο Φαρμακονήσι, αν δε δολοφονηθούν στη Μανωλάδα, καταλήγουν σε κάτεργα όπως αυτά του επισιτισμού και τότε οι ταξικές αντιθέσεις και οι κοινωνικές-φυλετικές ανισότητες αποκτούν κτηνώδη χαρακτηριστικά. Οι μετανάστες/στριες είναι καταδικασμένοι να δουλεύουν για την καπιταλιστική μηχανή με εξευτελιστικά μεροκάματα, απάνθρωπα ωράρια, φυσικά, χωρίς ένσημα, και με μόνιμη την απειλή της απόλυσης, της επίθεσης και της απέλασης, βιώνοντας διάχυτα τον ρατσισμό, τους ξυλοδαρμούς και τις δολοφονίες. 

Στον κόσμο των αφεντικών είμαστε όλοι ξένοι. Το χέρι που σηκώθηκε απο τα αφεντικά στο μετανάστη εργάτη, αύριο θα σηκωθεί σε όλη την εργατική τάξη. Η βία στους μετανάστες εργάτες σήμερα, είναι εικόνα από το αύριο όλης της τάξης. Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης για μετανάστες είναι τα ίδια στρατόπεδα που θα κρατήσουν έγκλειστους τους περισευούμενους του αύριο. Άνεργοι, άστεγοι, τοξικοεξαρτημένοι, ψυχικά ασθενείς, κοινωνικοί αγωνιστές περισσεύουν σε ένα σύστημα που χρειάζεται μόνο σκλάβους να μοχθούν για την “έλευση της ανάπτυξης”. Η εργοδοτική τρομοκρατία, οι επιτάξεις των απεργιακών κινητοποιήσεων, η καταστολή κοινωνικών και ταξικών αγώνων, η στέρηση κάθε ελπίδας για αξιοπρέπεια στη ζωή και την εργασία είναι ολοφάνερα εδώ. 

Ως εργαζόμενοι στα κάτεργα του επισιτισμού, σ’ ένα κλάδο που τα μνημόνια έχουν επιβληθεί χρόνια τώρα και οι σκληρές συνθήκες εργασίας είναι καθεστώς, δεν έχουμε παρά να σταθούμε αλληλέγγυοι σε κάθε εργάτη/τρια που αντιστέκεται, μάχεται, διεκδικεί. Με τη συμμετοχή μας στοσωματείο βάσης του κλάδου, μέσα από οριζόντιες διαδικασίες και σε συνεργασία με μαχητικά σωματεία από άλλους κλάδους, αναπτύσσουμε την ταξική μας συνείδηση, τονώνουμε την ταξική μας αυτοπεποίθηση και οργανώνουμε τη δράση μας απέναντι σε μικρά και μεγάλα αφεντικά. 

Κι αν θεωρούν ότι μπορούν να μας τρομάξουν, η απάντησή μας θα είναι η συλλογική μας δράση, που νικάει το φόβο.
Κι αν δε μας σέβονται πρέπει να αρχίσουν να μας φοβούνται.
ΝΑ ΑΝΑΚΟΨΟΥΜΕ ΤΗ ΒΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ
ΑΜΕΣΗ ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΔΕΔΟΥΛΕΥΜΕΝΩΝ 

ΤΑΞΙΚΟ ΜΙΣΟΣ-ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ-ΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Categories
Αναδημοσιεύσεις Δράσεις Εργατικά ΣΣΜ

“Όποιο χέρι αφεντικού σηκώνεται πάνω σε εργάτη πρέπει να κόβεται” – Παρέμβαση έξω από το μαγαζί “SCΗERZO” στο Μαρούσι (22/02)

Αναδημοσιεύουμε από την ιστοσελίδα του Σωματείου Σερβιτόρων Μαγείρων, ενημέρωση αναφορικά με την παρέμβαση. Η συνέλευσή μας στάθηκε και θα σταθεί εμπράκτως αλληλέγγυα στον απολυμένο και ξυλοκοπημένο από το αφεντικό του συνάδελφο.


“Το Σάββατο 22/2, μετά από κάλεσμα του σωματείου και με τη συμμετοχή αλληλέγγυων συλλογικοτήτων και σωματείων, πραγματοποιήθηκε παρέμβαση έξω από το μαγαζί “SCΗERZO” στο Μαρούσι. Συνάδελφος μετανάστης που εργαζόταν στο συγκεκριμένο κατάστημα ξυλοκοπήθηκε από το αφεντικό του γιατί διεκδίκησε τα δεδουλευμένα του. Για περίπου 2 ώρες, 200 και παραπάνω άτομα φώναζαν συνθήματα, μοίρασαν τρικάκια, ενημέρωσαν κόσμο και γειτονικά μαγαζιά. Το μοίρασμα και η ενημέρωση συνεχίστηκε σε μια σύντομη πορεία, που ακολούθησε την παρέμβαση.
Σκοπός μας σ’αυτήν την πρώτη, αλλά σίγουρα όχι τελευταία παρέμβασή μας στο μαγαζί SCHERZO, είναι να καταστήσουμε σαφές ότι η ταξική αλληλεγγύη και οργάνωση μπορεί να τσακίσει τη βία και την τρομοκρατία των αφεντικών.

Ακολουθούν φωτογραφίες και το κείμενο που μοιράστηκε.

ΟΠΟΙΟ ΧΕΡΙ ΑΦΕΝΤΙΚΟΥ ΣΗΚΩΝΕΤΑΙ ΠΑΝΩ ΣΕ ΕΡΓΑΤΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΟΒΕΤΑΙ

Συνάδελφος, μετανάστης, μέλος του Σωματείου Σερβιτόρων Μαγείρων και λοιπών επαγγελμάτων του κλάδου του Επισιτισμού, εργαζόταν στο μαγαζίSCHERZO, στο Μαρούσι, Βορέα 8, για περίπου πέντε μήνες εώς και 12 ώρες τη μέρα, 30 ημέρες το μήνα, για 10 Ευρώ τη μέρα. Σε μόνιμο καθεστώς ομηρίας από τα αφεντικά, καθώς εκτός από τον καθαρισμό του καταστήματος και τη λάντζα, ήταν υποχρεωμένος να τρέχει για δουλειές, που αφορούσαν τόσο το μαγαζί όσο και προσωπικά το αφεντικό. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, του χρωστούσαν και δεδουλευμένα. Κατά τη διάρκεια αποπληρωμής κάποιων χρωστούμενων, ο συνάδελφος ξυλοκοπήθηκε από το αφεντικό Δημήτρη Τυρολόγο, ο οποίος επίσης, του πήρε την τσάντα με προσωπικά έγγραφα και χρήματα, με αποτέλεσμα ο συνάδελφος να παραμείνει 3 ημέρες στο νοσοκομείο. 

Παρ’όλη την αγριότητα της εργασιακής του καθημερινότητας, ο συνάδελφος κινήθηκε από την αρχή με καταγγελία στην Επιθεώρηση Εργασίας. Μετά τον ξυλοδαρμό του διεκδίκησε και συνεχίζει να διεκδικεί την αξιοπρέπεια του να είναι κανείς εργάτης, απευθυνόμενος σε αλληλέγγυους κοινωνικούς χώρους και το σωματείο.
Η περίπτωση του συναδέλφου μας στο SCHERZO δεν είναι μεμονωμένο περιστατικό, ούτε το αφεντικό του ένας οξύθυμος εργοδότης. Είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση, όταν ντόπιοι και μετανάστες εργάτες ζητούμε δεδουλευμένα, αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας, χρωστούμενα μεροκάματα πείνας και ένσημα, να εισπράττουμε από τα αφεντικά ειρωνία, άρνηση και ξύλο. 

Στη σημερινή εποχή που το κεφάλαιο αποκαλεί “κρίση”, οι μετανάστες/στριες αποτελούν το πιο υποτιμημένο κομμάτι της εργατικής τάξης, φέροντας όλα τα δεινά μιας “χώρας υποδοχής σε κρίση”. Αν δε σκοτωθούν στον Έβρο, αν δεν πνιγούν στο Φαρμακονήσι, αν δε δολοφονηθούν στη Μανωλάδα, καταλήγουν σε κάτεργα όπως αυτά του επισιτισμού και τότε οι ταξικές αντιθέσεις και οι κοινωνικές-φυλετικές ανισότητες αποκτούν κτηνώδη χαρακτηριστικά. Οι μετανάστες/στριες είναι καταδικασμένοι να δουλεύουν για την καπιταλιστική μηχανή με εξευτελιστικά μεροκάματα, απάνθρωπα ωράρια, φυσικά, χωρίς ένσημα, και με μόνιμη την απειλή της απόλυσης, της επίθεσης και της απέλασης, βιώνοντας διάχυτα τον ρατσισμό, τους ξυλοδαρμούς και τις δολοφονίες. 

Στον κόσμο των αφεντικών είμαστε όλοι ξένοι. Το χέρι που σηκώθηκε απο τα αφεντικά στο μετανάστη εργάτη, αύριο θα σηκωθεί σε όλη την εργατική τάξη. Η βία στους μετανάστες εργάτες σήμερα, είναι εικόνα από το αύριο όλης της τάξης. Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης για μετανάστες είναι τα ίδια στρατόπεδα που θα κρατήσουν έγκλειστους τους περισευούμενους του αύριο. Άνεργοι, άστεγοι, τοξικοεξαρτημένοι, ψυχικά ασθενείς, κοινωνικοί αγωνιστές περισσεύουν σε ένα σύστημα που χρειάζεται μόνο σκλάβους να μοχθούν για την “έλευση της ανάπτυξης”. Η εργοδοτική τρομοκρατία, οι επιτάξεις των απεργιακών κινητοποιήσεων, η καταστολή κοινωνικών και ταξικών αγώνων, η στέρηση κάθε ελπίδας για αξιοπρέπεια στη ζωή και την εργασία είναι ολοφάνερα εδώ. 

Ως εργαζόμενοι στα κάτεργα του επισιτισμού, σ’ ένα κλάδο που τα μνημόνια έχουν επιβληθεί χρόνια τώρα και οι σκληρές συνθήκες εργασίας είναι καθεστώς, δεν έχουμε παρά να σταθούμε αλληλέγγυοι σε κάθε εργάτη/τρια που αντιστέκεται, μάχεται, διεκδικεί. Με τη συμμετοχή μας στοσωματείο βάσης του κλάδου, μέσα από οριζόντιες διαδικασίες και σε συνεργασία με μαχητικά σωματεία από άλλους κλάδους, αναπτύσσουμε την ταξική μας συνείδηση, τονώνουμε την ταξική μας αυτοπεποίθηση και οργανώνουμε τη δράση μας απέναντι σε μικρά και μεγάλα αφεντικά. 

Κι αν θεωρούν ότι μπορούν να μας τρομάξουν, η απάντησή μας θα είναι η συλλογική μας δράση, που νικάει το φόβο.
Κι αν δε μας σέβονται πρέπει να αρχίσουν να μας φοβούνται.
ΝΑ ΑΝΑΚΟΨΟΥΜΕ ΤΗ ΒΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ
ΑΜΕΣΗ ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΔΕΔΟΥΛΕΥΜΕΝΩΝ 

ΤΑΞΙΚΟ ΜΙΣΟΣ-ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ-ΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Categories
Αναδημοσιεύσεις Εργατικά Μετρόπολις

Όταν η ανάθεση της Eurovision στον Ανδρέα Κουρή γίνεται σκάνδαλο διετίας

Αναδημοσιεύουμε από την ιστοσελίδα των εργαζομένων/απολυμένων Μετρόπολις

“Όπως πληροφορούμαστε από πληθώρα δημοσιευμάτων στον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο, η ανάθεση της διοργάνωσης του φετινού ελληνικού τελικού της Eurovision στο τηλεοπτικό κανάλι MAD του επιχειρηματία Ανδρέα Κουρή για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά είναι μια τελειωμένη υπόθεση. Σε τέτοιο βαθμό που αποτελεί μια ακόμη πιο εξόφθαλμη σκανδαλώδη διαδικασία σε σχέση με πέρσι, κατά την οποία ένας κρατικός φορέας παραχωρεί δωρεάν και ως δώρο μια τέτοια μεγάλη, κερδοφόρα διοργάνωση μαζί με ένα (άγνωστο) μέρος των κερδών της σε έναν ιδιώτη με τεράστιες οφειλές, εκτός των άλλων, και προς το Δημόσιο. 
Υπενθυμίζουμε ότι και ο περσινός ελληνικός τελικός της Eurovision, διοργανώθηκε από το MAD με απευθείας ανάθεση από το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΡΤ, λίγους μήνες πριν μπει το λουκέτο στο δημόσιο ραδιοτηλεοπτικό φορέα από την κυβέρνηση. Και, μάλιστα με παντελώς αδιαφανείς διαδικασίες, αφού δεν έγινε ποτέ γνωστό ποιοι ήταν οι όροι αυτής της συμφωνίας μεταξύ της ΕΡΤ και του MAD, αλλά και ποια ήταν τα κέρδη αυτής της συνεργασίας τόσο για τους μεν όσοι και για τους δε. Για το συγκεκριμένο ζήτημα δεν εκδόθηκε ουδεμία ανακοίνωση από τη διοίκηση του δημόσιου φορέα που αξιοποιούσε τα χρήματα των ελλήνων φορολογούμενων, ούτε καν στη «Διαύγεια», ως είχε υποχρέωση να κάνει σύμφωνα με το νόμο.

Αλλά, για ποιο νόμο άραγε να μιλάμε; Για ένα νόμο σαν αυτόν που μέσα σε ένα βράδυ έριξε στο σκοτάδι τη δημόσια ραδιοτηλεόραση και άφησε στο δρόμο 2.500 εργαζόμενους; Μήπως για το νόμο που έχει μπερδέψει τα… μπούτια όχι των πολιτών, αλλά των ίδιων των κυβερνητικών στελεχών, που αφορά τη ΝΕΡΙΤ και τη Δημόσια Τηλεόραση (ΔΤ); 
Αν η σκανδαλώδης αδιαφάνεια στην ανάθεση του περσινού διαγωνισμού της Eurovision στο MAD του Ανδρέα Κουρή κυριάρχησε πέρσι, φέτος , με τις ταχυδακτυλουργίες της κυβέρνησης -και προσωπικά του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά και του αρμόδιου υπουργού Παντελή Καψή- αναμένεται να είναι ο μεγάλος νικητής του διαγωνισμού. Διότι, απ’ όσο έχουμε καταλάβει, η ΝΕΡΙΤ είναι ο φορέας που έχει τη δυνατότητα να διαχειριστεί τα δικαιώματα για τη διοργάνωση της Eurovision για την Ελλάδα. Επειδή, όμως, η ΝΕΡΙΤ δεν έχει στελεχωθεί ακόμη, θα «νοικιάσει» τις τηλεοπτικές υπηρεσίες της ΔΤ, πληρώνοντας από τα δικά μας λεφτά (το γνωστό ανταποδοτικό τέλος) . Με τη σειρά της, η ΔΤ θα προχωρήσει στη συνδιοργάνωση της Eurovision με το μουσικό κανάλι MAD. Αν μη τι άλλο, αυτό το «τρενάκι» του «δώσε» ο ένας στον άλλο είναι φανερό ότι τελικό αποδέκτη τού «πάρε» έχει τον Ανδρέα Κουρή. 
Το ερώτημα είναι ένα και η απάντηση είναι εύκολο να δοθεί, διαφορετικά είναι φανερό ότι ηθελημένα-μα διόλου επιμελημένα- αποκρύπτεται. Πόσα είναι τα «δώσε» και πόσα τα «πάρε» σε αυτό το σκάνδαλο της ανάθεσης της Eurovision (με κρυφές συμφωνίες κάτω από το τραπέζι) από μια δημόσια επιχείρηση που ανήκει στο δημόσιο τομέα και εποπτεύεται από το Κράτος σε έναν ιδιώτη επιχειρηματία; 
Και, άραγε, γιατί δεν δίνεται στη δημοσιότητα η σύμβαση που υπογράφτηκε πέρσι μεταξύ της διοίκησης της ΕΡΤ και του Ανδρέα Κουρή για την ανάληψη του διαγωνισμού και γιατί κρύβεται η φετινή με τη ΝΕΡΙΤ ή τη ΔΤ; Μα τι να λέμε τώρα; Ποιού διαγωνισμού (που λέει κι ένας άλλος νόμος για τα νταλαβέρια του Δημοσίου); Ας μην ξεχνιόμαστε… Για απευθείας ανάθεση από το Δημόσιο σε έναν ιδιώτη επιχειρηματία λέμε. Για ένα τόσο απλόχερο δώρο σε βαθμό που το σόου φέτος θα ονομαστεί «Eurosong 2014 – a MAD show»! Για τα απευθείας δώρα του κρατικού μηχανισμού σε επιλεγμένους επιχειρηματίες μιλάμε, λοιπόν. Αυτά τα ίδια που χαρίζονται τόσα χρόνια στους καναλάρχες στην οικογένεια των οποίων ανήκει και ο όμιλος MAD του Ανδρέα Κουρή. Που, παρεμπιπτόντως, τελευταία η κοιλιά του φουσκώνει και από την απλόχερη κρατική διαφήμιση. 
ΥΓ: Κατά τα λοιπά, κανένας υπουργός δεν γνωρίζει ότι ο Ανδρέας Κουρής κάνει δουλειές με το Κράτος συνεχίζοντας ακάθεκτος την επιχειρηματική του δραστηριότητα, την ώρα που χρωστάει στο Δημόσιο, λόγος για τον οποίο είναι άλλωστε υπόδικος. Όπως, επίσης, κανείς δε γνωρίζει για τους μισθούς και τις αποζημιώσεις που οφείλει στους απολυμένους των καταστημάτων Metropolis, ισχυριζόμενος ότι «δεν έχει» να τους πληρώσει. 

Απολυμένοι/ες καταστημάτων Metropolis”

Categories
Αναδημοσιεύσεις Εργατικά Μετρόπολις

Όταν η ανάθεση της Eurovision στον Ανδρέα Κουρή γίνεται σκάνδαλο διετίας

Αναδημοσιεύουμε από την ιστοσελίδα των εργαζομένων/απολυμένων Μετρόπολις

“Όπως πληροφορούμαστε από πληθώρα δημοσιευμάτων στον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο, η ανάθεση της διοργάνωσης του φετινού ελληνικού τελικού της Eurovision στο τηλεοπτικό κανάλι MAD του επιχειρηματία Ανδρέα Κουρή για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά είναι μια τελειωμένη υπόθεση. Σε τέτοιο βαθμό που αποτελεί μια ακόμη πιο εξόφθαλμη σκανδαλώδη διαδικασία σε σχέση με πέρσι, κατά την οποία ένας κρατικός φορέας παραχωρεί δωρεάν και ως δώρο μια τέτοια μεγάλη, κερδοφόρα διοργάνωση μαζί με ένα (άγνωστο) μέρος των κερδών της σε έναν ιδιώτη με τεράστιες οφειλές, εκτός των άλλων, και προς το Δημόσιο. 
Υπενθυμίζουμε ότι και ο περσινός ελληνικός τελικός της Eurovision, διοργανώθηκε από το MAD με απευθείας ανάθεση από το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΡΤ, λίγους μήνες πριν μπει το λουκέτο στο δημόσιο ραδιοτηλεοπτικό φορέα από την κυβέρνηση. Και, μάλιστα με παντελώς αδιαφανείς διαδικασίες, αφού δεν έγινε ποτέ γνωστό ποιοι ήταν οι όροι αυτής της συμφωνίας μεταξύ της ΕΡΤ και του MAD, αλλά και ποια ήταν τα κέρδη αυτής της συνεργασίας τόσο για τους μεν όσοι και για τους δε. Για το συγκεκριμένο ζήτημα δεν εκδόθηκε ουδεμία ανακοίνωση από τη διοίκηση του δημόσιου φορέα που αξιοποιούσε τα χρήματα των ελλήνων φορολογούμενων, ούτε καν στη «Διαύγεια», ως είχε υποχρέωση να κάνει σύμφωνα με το νόμο.

Αλλά, για ποιο νόμο άραγε να μιλάμε; Για ένα νόμο σαν αυτόν που μέσα σε ένα βράδυ έριξε στο σκοτάδι τη δημόσια ραδιοτηλεόραση και άφησε στο δρόμο 2.500 εργαζόμενους; Μήπως για το νόμο που έχει μπερδέψει τα… μπούτια όχι των πολιτών, αλλά των ίδιων των κυβερνητικών στελεχών, που αφορά τη ΝΕΡΙΤ και τη Δημόσια Τηλεόραση (ΔΤ); 
Αν η σκανδαλώδης αδιαφάνεια στην ανάθεση του περσινού διαγωνισμού της Eurovision στο MAD του Ανδρέα Κουρή κυριάρχησε πέρσι, φέτος , με τις ταχυδακτυλουργίες της κυβέρνησης -και προσωπικά του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά και του αρμόδιου υπουργού Παντελή Καψή- αναμένεται να είναι ο μεγάλος νικητής του διαγωνισμού. Διότι, απ’ όσο έχουμε καταλάβει, η ΝΕΡΙΤ είναι ο φορέας που έχει τη δυνατότητα να διαχειριστεί τα δικαιώματα για τη διοργάνωση της Eurovision για την Ελλάδα. Επειδή, όμως, η ΝΕΡΙΤ δεν έχει στελεχωθεί ακόμη, θα «νοικιάσει» τις τηλεοπτικές υπηρεσίες της ΔΤ, πληρώνοντας από τα δικά μας λεφτά (το γνωστό ανταποδοτικό τέλος) . Με τη σειρά της, η ΔΤ θα προχωρήσει στη συνδιοργάνωση της Eurovision με το μουσικό κανάλι MAD. Αν μη τι άλλο, αυτό το «τρενάκι» του «δώσε» ο ένας στον άλλο είναι φανερό ότι τελικό αποδέκτη τού «πάρε» έχει τον Ανδρέα Κουρή. 
Το ερώτημα είναι ένα και η απάντηση είναι εύκολο να δοθεί, διαφορετικά είναι φανερό ότι ηθελημένα-μα διόλου επιμελημένα- αποκρύπτεται. Πόσα είναι τα «δώσε» και πόσα τα «πάρε» σε αυτό το σκάνδαλο της ανάθεσης της Eurovision (με κρυφές συμφωνίες κάτω από το τραπέζι) από μια δημόσια επιχείρηση που ανήκει στο δημόσιο τομέα και εποπτεύεται από το Κράτος σε έναν ιδιώτη επιχειρηματία; 
Και, άραγε, γιατί δεν δίνεται στη δημοσιότητα η σύμβαση που υπογράφτηκε πέρσι μεταξύ της διοίκησης της ΕΡΤ και του Ανδρέα Κουρή για την ανάληψη του διαγωνισμού και γιατί κρύβεται η φετινή με τη ΝΕΡΙΤ ή τη ΔΤ; Μα τι να λέμε τώρα; Ποιού διαγωνισμού (που λέει κι ένας άλλος νόμος για τα νταλαβέρια του Δημοσίου); Ας μην ξεχνιόμαστε… Για απευθείας ανάθεση από το Δημόσιο σε έναν ιδιώτη επιχειρηματία λέμε. Για ένα τόσο απλόχερο δώρο σε βαθμό που το σόου φέτος θα ονομαστεί «Eurosong 2014 – a MAD show»! Για τα απευθείας δώρα του κρατικού μηχανισμού σε επιλεγμένους επιχειρηματίες μιλάμε, λοιπόν. Αυτά τα ίδια που χαρίζονται τόσα χρόνια στους καναλάρχες στην οικογένεια των οποίων ανήκει και ο όμιλος MAD του Ανδρέα Κουρή. Που, παρεμπιπτόντως, τελευταία η κοιλιά του φουσκώνει και από την απλόχερη κρατική διαφήμιση. 
ΥΓ: Κατά τα λοιπά, κανένας υπουργός δεν γνωρίζει ότι ο Ανδρέας Κουρής κάνει δουλειές με το Κράτος συνεχίζοντας ακάθεκτος την επιχειρηματική του δραστηριότητα, την ώρα που χρωστάει στο Δημόσιο, λόγος για τον οποίο είναι άλλωστε υπόδικος. Όπως, επίσης, κανείς δε γνωρίζει για τους μισθούς και τις αποζημιώσεις που οφείλει στους απολυμένους των καταστημάτων Metropolis, ισχυριζόμενος ότι «δεν έχει» να τους πληρώσει. 

Απολυμένοι/ες καταστημάτων Metropolis”

Categories
Αναδημοσιεύσεις Εργατικά ΕΣΗΕΑ ΕΣΠΗΤ Νέα από τα μαγαζιά

3ωρη στάση εργασίας στη ΓΓΕ-ΓΓΜΕ

Τρίωρη στάση εργασίας προκηρύχτηκε για σήμερα το μεσημέρι για τους δημοσιογράφους που εργάζονται στη Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης και Επικοινωνίας και τη Γενική Γραμματεία Μέσων Ενημέρωσης.



Ακολουθεί η ανακοίνωση των ενώσεων:
11 Φεβρουαρίου 2014

ΕΝΩΣΙΣ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ ΗΜΕΡΗΣΙΩΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΩΝ ΑΘΗΝΩΝ
ΕΝΩΣΗ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ ΚΑΙ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ

3ΩΡΗ ΣΤΑΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΣΤΗ ΓΓΕ-ΓΓΜΕ

Τα Διοικητικά Συμβούλια της ΕΣΗΕΑ και της ΕΣΠΗΤ αποφάσισαν την κήρυξη 3ωρης στάσης εργασίας από τις 11.30 π. μ. έως τις 2.30 μ .μ. την Τετάρτη, 12 Φεβρουαρίου 2014, για τους δημοσιογράφους που εργάζονται στη Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης και τη Γενική Γραμματεία Επικοινωνίας.
Η στάση εργασίας αποφασίστηκε προκειμένου να πραγματοποιηθεί συνέλευση των δημοσιογράφων στο κτήριο της ΓΓΕ-ΓΓΕ (αίθουσα εκδηλώσεων, ισόγειο), στην οποία θα συζητηθούν τα κρίσιμα εργασιακά ζητήματα των συναδέλφων.

  

ΤΑ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΑ ΣΥΜΒΟΥΛΙΑ ΤΩΝ ΕΝΩΣΕΩΝ
Categories
Αναδημοσιεύσεις Εργατικά ΕΣΗΕΑ ΕΣΠΗΤ Νέα από τα μαγαζιά

3ωρη στάση εργασίας στη ΓΓΕ-ΓΓΜΕ

Τρίωρη στάση εργασίας προκηρύχτηκε για σήμερα το μεσημέρι για τους δημοσιογράφους που εργάζονται στη Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης και Επικοινωνίας και τη Γενική Γραμματεία Μέσων Ενημέρωσης.



Ακολουθεί η ανακοίνωση των ενώσεων:
11 Φεβρουαρίου 2014

ΕΝΩΣΙΣ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ ΗΜΕΡΗΣΙΩΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΩΝ ΑΘΗΝΩΝ
ΕΝΩΣΗ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ ΚΑΙ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ

3ΩΡΗ ΣΤΑΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΣΤΗ ΓΓΕ-ΓΓΜΕ

Τα Διοικητικά Συμβούλια της ΕΣΗΕΑ και της ΕΣΠΗΤ αποφάσισαν την κήρυξη 3ωρης στάσης εργασίας από τις 11.30 π. μ. έως τις 2.30 μ .μ. την Τετάρτη, 12 Φεβρουαρίου 2014, για τους δημοσιογράφους που εργάζονται στη Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης και τη Γενική Γραμματεία Επικοινωνίας.
Η στάση εργασίας αποφασίστηκε προκειμένου να πραγματοποιηθεί συνέλευση των δημοσιογράφων στο κτήριο της ΓΓΕ-ΓΓΕ (αίθουσα εκδηλώσεων, ισόγειο), στην οποία θα συζητηθούν τα κρίσιμα εργασιακά ζητήματα των συναδέλφων.

  

ΤΑ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΑ ΣΥΜΒΟΥΛΙΑ ΤΩΝ ΕΝΩΣΕΩΝ
Categories
Αναδημοσιεύσεις Λάβαμε Νέα από τα μαγαζιά

“Πρώτο Θέμα”. Δικαίωση από το Πρωτοδικείο δημοσιογράφου που απολύθηκε για άρνηση μείωσης μισθού & συνδικαλιστική δράση

Λάβαμε και αναδημοσιεύουμε μια αρκετά σπάνια δικαστική απόφαση, η οποία δικαιώνει τον ισχυρισμό εργαζόμενου ότι απολύθηκε για συνδικαλιστικούς λόγους: 

“Σύμφωνα με απόφαση του τμήματος εργατικών διαφορών (υπ’ αριθμ. 255/2014) κρίθηκε άκυρη και καταχρηστική απόλυση δημοσιογράφου της εφημερίδας “Πρώτο Θέμα”.
Το δικαστήριο δέχτηκε ότι η απόλυσή του οφειλόταν και στη νόμιμη συνδικαλιστική δράση που είχε εκδηλώσει στον χώρο της εργασίας του, εκτός από τον βασικό λόγο της απόλυσης, που αφορούσε την άρνησή του να υπογράψει τον Δεκέμβριο του 2011, ατομική σύμβαση για μείωση αποδοχών κατά 15%.
Με την απόφαση του το Πρωτοδικείο καλεί την εφημερίδα να τον επαναπροσλάβει αμέσως και με τους ίδιους μισθολογικούς όρους που είχε πριν από τη μείωση του 15%. Να σημειωθεί ότι το «Πρώτο Θέμα» είχε ήδη προχωρήσει σε μειώσεις μισθών κατά 10% από τον Μάιο του 2011.”
Categories
Αναδημοσιεύσεις Λάβαμε Νέα από τα μαγαζιά

“Πρώτο Θέμα”. Δικαίωση από το Πρωτοδικείο δημοσιογράφου που απολύθηκε για άρνηση μείωσης μισθού & συνδικαλιστική δράση

Λάβαμε και αναδημοσιεύουμε μια αρκετά σπάνια δικαστική απόφαση, η οποία δικαιώνει τον ισχυρισμό εργαζόμενου ότι απολύθηκε για συνδικαλιστικούς λόγους: 

“Σύμφωνα με απόφαση του τμήματος εργατικών διαφορών (υπ’ αριθμ. 255/2014) κρίθηκε άκυρη και καταχρηστική απόλυση δημοσιογράφου της εφημερίδας “Πρώτο Θέμα”.
Το δικαστήριο δέχτηκε ότι η απόλυσή του οφειλόταν και στη νόμιμη συνδικαλιστική δράση που είχε εκδηλώσει στον χώρο της εργασίας του, εκτός από τον βασικό λόγο της απόλυσης, που αφορούσε την άρνησή του να υπογράψει τον Δεκέμβριο του 2011, ατομική σύμβαση για μείωση αποδοχών κατά 15%.
Με την απόφαση του το Πρωτοδικείο καλεί την εφημερίδα να τον επαναπροσλάβει αμέσως και με τους ίδιους μισθολογικούς όρους που είχε πριν από τη μείωση του 15%. Να σημειωθεί ότι το «Πρώτο Θέμα» είχε ήδη προχωρήσει σε μειώσεις μισθών κατά 10% από τον Μάιο του 2011.”