Category: Λάβαμε

Categories
Απολυμένοι Λυμπέρη. Λάβαμε Ομιλος Λύμπέρη

Από την «τράμπα» των τίτλων στις κολοτούμπες των εκδοτών και ο Λυμπέρης

Καταγγελία των  πρώην εργαζόμενων των Εκδόσεων Λυμπέρη
 

Έχει ο καιρός γυρίσματα…. 
Η γνωστή «κόντρα» με την Ελένη Μενεγάκη, που πήρε και νομικές διαστάσεις, έφερε πάλι στο προσκήνιο της δημοσιότητας την πρώην εργοδότριά μας Έλενα Μακρή-Λυμπέρη. Η τελευταία, χωρίς ίχνος ντροπής, εμφανίζεται δημόσια και κρίνει πρόσωπα και πράγματα του χώρου του έντυπου και ηλεκτρονικού Τύπου και των ΜΜΕ, ως εκδότρια –πλέον– του περιοδικού Hello!, τη στιγμή που η ίδια και ο σύζυγός της, ως εργοδοσία του πρώην Ομίλου Λυμπέρη, συνεχίζουν να οφείλουν πολλά εκατομμύρια ευρώ στους 200 περίπου εργαζομένους του Ομίλου που πέταξαν στο δρόμο εδώ και δυόμισι περίπου χρόνια, αλλά και στα ασφαλιστικά ταμεία και το δημόσιο. Τα… ξεκατινιάσματα ενός κόσμου που, ούτως ή άλλως, ήταν έτη φωτός μακριά από τις ανάγκες και τις αγωνίες των απλών εργαζομένων, μας αφήνουν παγερά αδιάφορους, αλλά δεν είναι δυνατόν να μην ενοχλούμαστε από το θράσος κάποιων ανθρώπων που έχουν πολύ, μα πάρα πολύ… λερωμένη τη φωλιά τους να εμφανίζονται και ως τιμητές των τεκταινομένων στα ΜΜΕ!

Είναι οι ίδιοι που δεν είχαν την ευαισθησία να καταβάλουν ούτε ένα (1) ευρώ για τα δεδουλευμένα και τις αποζημιώσεις των ανθρώπων που τόσα χρόνια με συνέπεια δούλευαν στα έντυπά τους, τα ίδια αυτά έντυπα που συνεχίζουν να εκδίδονται σήμερα από άλλη εταιρεία, στην οποία μεταφέρθηκαν κάτω από τουλάχιστον ύποπτες μεθοδεύσεις – για τις οποίες πολύ σύντομα η δικαιοσύνη θα κρίνει.

ΥΓ. Σε μια ακραία εκδήλωση χαμαιλεοντισμού, η Έλενα Μακρή-Λυμπέρη, ως εκδότρια του Hello!, προβάλλει μέσα από τις σελίδες του περιοδικού πρόσωπα της νυν κυβέρνησης –και υπερασπίζεται αυτή της την επιλογή στην ιστοσελίδα της elenasdiary, όταν τις παραμονές των εκλογών του Μαΐου 2012 η τότε εργοδοσία του Ομίλου Λυμπέρη μάς καλούσε (σε συνελεύσεις του προσωπικού), για το… καλό μας, να ψηφίσουμε μόνο «ευρωπαϊκά (βλ. μνημονιακά) κόμματα», αλλιώς… πολύ μεγάλα δεινά θα εύρισκαν τη «χώρα» (εννοούσαν φυσικά ότι δεν θα προλάβαιναν να ολοκληρώσουν την «τράμπα» των τίτλων που εξέδιδε τότε η εταιρεία). Αυτό και μόνο αρκεί για να κατανοήσει κανείς το ήθος των ατόμων…
25.02.2015
Πρώην εργαζόμενοι των Εκδόσεων Λυμπέρη
Categories
MAD Metropolis Ανδρέας Μ. Κουρής Λάβαμε

Απολυμένοι Metropolis: “Κορυφώνεται το σκάνδαλο της ανάθεσης της Eurovision στον Ανδρέα Κουρή”

Στις 20 Ιανουαρίου, μόλις πέντε μέρες πριν τις βουλευτικές εκλογές, Διοικητικό Συμβούλιο της ΝΕΡΙΤ ανέθεσε τη διοργάνωση του σόου του ελληνικού Τελικού της Eurovision στο MAD TV του Ανδρέα Κουρή. Πρόκειται για την τρίτη συνεχόμενη χρονιά που ο δημόσιος ραδιοτηλεοπτικός φορέας της χώρας χαρίζει με απευθείας ανάθεση και υπό αδιαφανείς διαδικασίες μια κερδοφόρα διοργάνωση στον ίδιο επιχειρηματία με τεράστιες οφειλές, εκτός των άλλων και προς το Δημόσιο, λόγος για τον οποίο είναι υπόδικος.
Έτσι, ελάχιστες μέρες πριν την αλλαγή της διακυβέρνησης της χώρας, η διοίκηση του δημόσιου ραδιοτηλεοπτικού φορέα αποφάσισε εκ νέου τη συνδιοργάνωση του ελληνικού τελικού για τη Eurovision μαζί με το MAD TV στο όνομα της αποφυγής του υψηλού κόστους που απαιτεί η συμμετοχή της Ελλάδας στο διαγωνισμό. Στην πράξη, πρόκειται για ένα έωλο και αναπόδεικτο  επιχείρημα, αφού αυτή η συνδιοργάνωση δεν θα βαρύνει το ίδιο και τις δύο πλευρές, καθώς η ΝΕΡΙΤ θα επωμιστεί το υψηλό κόστος που απαιτεί η συμμετοχή στον ευρωπαϊκό διαγωνισμό τραγουδιού που αντιστοιχεί σε 120.000 ευρώ, θα παραχωρήσει ένα OB VAN πλήρως εξοπλισμένο και στελεχωμένο για την κάλυψη της διοργάνωσης, έναν Διευθυντή Παραγωγής, αλλά και όποια άλλα επιπλέον «μικροέξοδα» προκύψουν, που πέρσι ξεπέρασαν τα 30.000 ευρώ.
Από την πλευρά του ο Ανδρέας Κουρής θα αναλάβει τον καλλιτεχνικό σχεδιασμό, την οργάνωση και την παραγωγή του ελληνικού Τελικού, την οργάνωση και την παραγωγή της εκπομπής των συνοδευτικών εκπομπών που απαιτούνται για την προώθηση του τραγουδιού που θα εκπροσωπήσει την Ελλάδα και τις αμοιβές και τα έξοδα όλων των συντελεστών μέχρι τη Βιέννη στον 60ο Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision.
Κι αν τις προηγούμενες δύο χρονιές ο Ανδρέας Κουρής βγήκε διπλά κερδισμένος από αυτή τη… συνδιοργάνωση, φέτος αναμένεται να βγει τριπλά. Πρώτιστα, έχοντας άμεσα κέρδη από σπόνσορες, διαφημίσεις και εισιτήρια. Κατά δεύτερο,  έχοντας έμμεσο, αλλά πολλαπλά μετρήσιμο κέρδος για το κανάλι του και, άρα, για την τσέπη του με την μετονομασία τού σόου σε «EUROVISION A MAD SHOW», ένα νεοαποκτηθέν « brand name» που προβάλλεται  εντός και εκτός Ελλάδας και, ουσιαστικά, πριμοδοτεί με κρατικό χρήμα τη διαφήμιση του MAD TV πανευρωπαϊκά.
Σα να μην έφταναν αυτά, φέτος, η ΝΕΡΙΤ θα προσφέρει στον Ανδρέα Κουρή ακόμη περισσότερα κέρδη αφού, σύμφωνα με την απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου της και έπειτα από εισήγηση του Γενικού Διευθυντή Οικονομικών και Διοικητικών Υπηρεσιών, ο Ανδρέας Κουρής εκτός από όλα τα προαναφερόμενα που του χαρίζονται θα λάβει και αμοιβή! Και συγκεκριμένα «διαφημιστικό χρόνο που θα βαρύνει τον προϋπολογισμό της ΝΕΡΙΤ ΑΕ για το οικονομικό έτος 2015», επί του παρόντος αγνώστου διάρκειας σε ότι αφορά τον τηλεοπτικό χρόνο που τελικά θα του παραχωρηθεί. Με άλλα λόγια, ο Ανδρέας Κουρής θα μπορεί να προβάλει όλες τις επιχειρηματικές δραστηριότητες των εταιρειών που διαθέτει στη διαφημιστική ζώνη όλων των μέσων μαζικής ενημέρωσης που κατέχει η ΝΕΡΙΤ ή ακόμα και να τον πουλήσει σε τρίτους.
Για κάποιο παράδοξο λόγο, που οπωσδήποτε θα χρήζει κάποιας συμφέρουσας κερδοσκοπικής επιχειρηματικής επεξήγησης, η ανάθεση του φετινού διαγωνισμού στον Ανδρέα Κουρή δεν γίνεται απευθείας στο MAD TV, καθώς ως εταιρεία πλέον δεν υφίσταται. Αλλά ούτε και σε κάποια από τις 2 εταιρείες που το έχουν απορροφήσει πρόσφατα – την ΤΕΜΠΟ ΑΕ και την SOLAR MEDIA ΑΕ που έχουν ως αντικείμενο την παραγωγή τηλεοπτικών προγραμμάτων στην Ελλάδα η πρώτη και τις ραδιοτηλεοπτικές και ψυχαγωγικές υπηρεσίες η δεύτερη. Για κάποιο παράδοξο και σκοτεινό λόγο η ανάθεση του ελληνικού τελικού της Eurovision γίνεται σε μια εταιρεία του Ανδρέα Κουρή, την ΑΚΟΗ ΑΕ, ετυμολογικά την πλέον αναρμόδια να αναλάβει μια τέτοια τηλεοπτική παραγωγή, αφού εμφανίζεται ως εταιρεία διαχείρισης ραδιοφωνικών προγραμμάτων.
Πέρα από το αντιφατικό της ανάθεσης ενός τηλεοπτικού σόου σε μια εταιρεία που σχετίζεται με το ραδιόφωνο, γίνεται φανερό ότι το πιθανότερο που μπορεί να ακολουθήσει είναι η ανάθεση της διοργάνωσης του  Ελληνικού Τελικού από την εταιρεία  ΑΚΟΗ ΑΕ σε κάποια από τις άλλες δύο εταιρείες του Ανδρέα Κουρή που έχουν απορροφήσει το MAD TV. Και  πέρα από τον κύκλο του χρήματος που ανοίγεται και τις υπερτιμολογήσεις που πιθανά θα ακολουθήσουν  στις ίδιες εταιρείες που ανήκουν στην ίδια τσέπη, αν μη τι άλλο, αυτό το γαϊτανάκι των αναθέσεων κάπου βρωμάει…
Κι όλα αυτά συμβαίνουν ενώ ο δημόσιος ραδιοτηλεοπτικός φορέας -είτε ως ΕΡΤ, είτε ως ΔΤ ή ΝΕΡΙΤ- δεν έδωσε ποτέ στη δημοσιότητα τις προηγούμενες δύο συμβάσεις που υπογράφτηκαν μεταξύ των διοικήσεών του και του Ανδρέα Κουρή για την ανάληψη του διαγωνισμού. Όταν ποτέ δεν γνωστοποιήθηκε πόσα ήταν τα «δώσε» και πόσα τα «πάρε» σε αυτό το σκάνδαλο της ανάθεσης της Eurovision με κρυφές συμφωνίες κάτω από το τραπέζι από μια επιχείρηση που ανήκει στο δημόσιο τομέα και εποπτεύεται από το Δημόσιο σε έναν ιδιώτη επιχειρηματία.
Κι όμως, ενώ  ο Ανδρέας Κουρής βάζει χέρι στο κρατικό χρήμα τόσο  από τη σημερινή ΝΕΡΙΤ όσο και από τους προκατόχους της -παγιώνοντας τη «συνεργασία» του και με τη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης από την οποία έχει αναλάβει το «ψυχαγωγικό»  πρόγραμμα- κανείς, μα κανείς από τους πολιτικούς προϊσταμένους του δημόσιου ραδιοτηλεοπτικού φορέα δεν ενδιαφέρθηκε και δεν ενδιαφέρεται να διερευνήσει αυτό το σκάνδαλο που βρίσκεται σε εξέλιξη συμπληρώνοντας μια ολόκληρη τριετία και να ελέγξει τη διαδικασία της απευθείας ανάθεσης του διαγωνισμού στο κανάλι MAD. Όπως, ανάλογα, δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ κάποιος αρμόδιος εισαγγελέας.
Κανείς , μα κανείς, δεν θεώρησε και δεν θεωρεί ότι  είναι επιεικώς απαράδεκτο  ένας κρατικός φορέας να παραχωρεί δωρεάν το διαγωνισμό της Eurovision (και φέτος με επιπλέον αμοιβή )μαζί με ένα άγνωστο μέρος των κερδών σε έναν ιδιώτη με τεράστιες οφειλές, εκτός των άλλων, και προς το Δημόσιο. Να μη «θυμάται», και  να μην υπολογίζει ως αντιφατικό και ασυμβίβαστο ότι ο Ανδρέας Κουρής, που τόσο άνετα παίρνει απευθείας δουλειές από το Δημόσιο, είναι υπόδικος αφού έχει συλληφθεί δύο φορές για χρέη προς το Δημόσιο ως ιδιοκτήτης  της αλυσίδας καταστημάτων Metropolis, την πρώτη τον Απρίλιο του 2013 για χρέη 1.300.000 ευρώ και την επόμενη τον Ιούνιο του 2014 για μη καταβολή χρεών ύψους μεγαλύτερου από 700.000 ευρώ.
Πόσο μάλλον το γεγονός ότι  οι διοικήσεις  του δημόσιου ραδιοτηλεοπτικού φορέα αποφασίζουν να αναθέσουν το διαγωνισμό σε ιδιωτικά επιχειρηματικά συμφέροντα τη στιγμή που είναι γνωστό ότι ο εν λόγω επιχειρηματίας έχει τεράστια χρέη και προς εμάς τους απολυμένους των καταστημάτων Metropolis που ξεπερνούν τα  600.000 ευρώ, λόγος για τον οποίο έχει καταδικαστεί μετά από δικαστικό αγώνα καταρχήν σε 27 μήνες φυλάκιση με 3ετή αναστολή και χρηματικό πρόστιμο 7.800 ευρώ.
Τα ερωτήματα που γεννιούνται από τη σκανδαλώδη ανάθεση του ελληνικού Τελικού της Eurovision στον Ανδρέα Κουρή είναι πολλά, αλλά θα περιοριστούμε σε δύο:
–  Πως γίνεται ο Ανδρέας Κουρής  από τη μια να ισχυρίζεται ότι δεν έχει να μας πληρώσει μη έχοντας καταβάλλει ούτε ένα ευρώ για τις αποζημιώσεις μας και τους μισθούς που μας οφείλει και από την άλλη διοργανώνει το ένα σόου μετά το άλλο έχοντας βάλει χέρι και στο ζεστό, κρατικό χρήμα;
– Έχοντας γνώση από πρώτο χέρι τού τι σημαίνει διαπλεκόμενα συμφέροντα αντιμετωπίζοντας τον Ανδρέα Κουρή καθ’ όλη τη διάρκεια του αγώνα μας και έχοντας χάσει την εμπιστοσύνη μας προς τους αρμόδιους που θεωρητικά οφείλουν να παρεμβαίνουν σε αυτές τις περιπτώσεις, θα υπάρξει κάποια παρέμβαση για το ζήτημα από τους νέους αρμόδιους υπουργούς; Θα υπάρξει παρέμβαση του υπουργού Εργασίας για την παρακράτηση των αποζημιώσεων και των μισθών μας από τον Ανδρέα Κουρή; Θα υπάρξει παρέμβαση του υπουργού Δικαιοσύνης, καθώς για την υπόθεσή μας διαπιστώνουμε ολικό έλλειμμα απονομής δικαιοσύνης; Και, τέλος,  θα υπάρξει παρέμβαση του αρμόδιου υπουργού Επικρατείας στην αρμοδιότητα του οποίου επήλθε η ΝΕΡΙΤ και η αυριανή ΕΡΤ;
Έχοντας ως όπλα το δίκιο που ξεχειλίζει και έναν επίμονο αγώνα που ξεπερνά τα 3 χρόνια θα συνεχίσουμε αποφασιστικά μέχρι την πλήρη μας δικαίωση.
ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ!
ΑΝΔΡΕΑ ΚΟΥΡΗ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΚΑΙ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ 
ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΙΣΚΕΙΣ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΟΥ
Απολυμένοι/ες καταστημάτων Metropolis

Categories
MAD Metropolis Ανδρέας Μ. Κουρής Λάβαμε

Απολυμένοι Metropolis: “Κορυφώνεται το σκάνδαλο της ανάθεσης της Eurovision στον Ανδρέα Κουρή”

Στις 20 Ιανουαρίου, μόλις πέντε μέρες πριν τις βουλευτικές εκλογές, Διοικητικό Συμβούλιο της ΝΕΡΙΤ ανέθεσε τη διοργάνωση του σόου του ελληνικού Τελικού της Eurovision στο MAD TV του Ανδρέα Κουρή. Πρόκειται για την τρίτη συνεχόμενη χρονιά που ο δημόσιος ραδιοτηλεοπτικός φορέας της χώρας χαρίζει με απευθείας ανάθεση και υπό αδιαφανείς διαδικασίες μια κερδοφόρα διοργάνωση στον ίδιο επιχειρηματία με τεράστιες οφειλές, εκτός των άλλων και προς το Δημόσιο, λόγος για τον οποίο είναι υπόδικος.
Έτσι, ελάχιστες μέρες πριν την αλλαγή της διακυβέρνησης της χώρας, η διοίκηση του δημόσιου ραδιοτηλεοπτικού φορέα αποφάσισε εκ νέου τη συνδιοργάνωση του ελληνικού τελικού για τη Eurovision μαζί με το MAD TV στο όνομα της αποφυγής του υψηλού κόστους που απαιτεί η συμμετοχή της Ελλάδας στο διαγωνισμό. Στην πράξη, πρόκειται για ένα έωλο και αναπόδεικτο  επιχείρημα, αφού αυτή η συνδιοργάνωση δεν θα βαρύνει το ίδιο και τις δύο πλευρές, καθώς η ΝΕΡΙΤ θα επωμιστεί το υψηλό κόστος που απαιτεί η συμμετοχή στον ευρωπαϊκό διαγωνισμό τραγουδιού που αντιστοιχεί σε 120.000 ευρώ, θα παραχωρήσει ένα OB VAN πλήρως εξοπλισμένο και στελεχωμένο για την κάλυψη της διοργάνωσης, έναν Διευθυντή Παραγωγής, αλλά και όποια άλλα επιπλέον «μικροέξοδα» προκύψουν, που πέρσι ξεπέρασαν τα 30.000 ευρώ.
Από την πλευρά του ο Ανδρέας Κουρής θα αναλάβει τον καλλιτεχνικό σχεδιασμό, την οργάνωση και την παραγωγή του ελληνικού Τελικού, την οργάνωση και την παραγωγή της εκπομπής των συνοδευτικών εκπομπών που απαιτούνται για την προώθηση του τραγουδιού που θα εκπροσωπήσει την Ελλάδα και τις αμοιβές και τα έξοδα όλων των συντελεστών μέχρι τη Βιέννη στον 60ο Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision.
Κι αν τις προηγούμενες δύο χρονιές ο Ανδρέας Κουρής βγήκε διπλά κερδισμένος από αυτή τη… συνδιοργάνωση, φέτος αναμένεται να βγει τριπλά. Πρώτιστα, έχοντας άμεσα κέρδη από σπόνσορες, διαφημίσεις και εισιτήρια. Κατά δεύτερο,  έχοντας έμμεσο, αλλά πολλαπλά μετρήσιμο κέρδος για το κανάλι του και, άρα, για την τσέπη του με την μετονομασία τού σόου σε «EUROVISION A MAD SHOW», ένα νεοαποκτηθέν « brand name» που προβάλλεται  εντός και εκτός Ελλάδας και, ουσιαστικά, πριμοδοτεί με κρατικό χρήμα τη διαφήμιση του MAD TV πανευρωπαϊκά.
Σα να μην έφταναν αυτά, φέτος, η ΝΕΡΙΤ θα προσφέρει στον Ανδρέα Κουρή ακόμη περισσότερα κέρδη αφού, σύμφωνα με την απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου της και έπειτα από εισήγηση του Γενικού Διευθυντή Οικονομικών και Διοικητικών Υπηρεσιών, ο Ανδρέας Κουρής εκτός από όλα τα προαναφερόμενα που του χαρίζονται θα λάβει και αμοιβή! Και συγκεκριμένα «διαφημιστικό χρόνο που θα βαρύνει τον προϋπολογισμό της ΝΕΡΙΤ ΑΕ για το οικονομικό έτος 2015», επί του παρόντος αγνώστου διάρκειας σε ότι αφορά τον τηλεοπτικό χρόνο που τελικά θα του παραχωρηθεί. Με άλλα λόγια, ο Ανδρέας Κουρής θα μπορεί να προβάλει όλες τις επιχειρηματικές δραστηριότητες των εταιρειών που διαθέτει στη διαφημιστική ζώνη όλων των μέσων μαζικής ενημέρωσης που κατέχει η ΝΕΡΙΤ ή ακόμα και να τον πουλήσει σε τρίτους.
Για κάποιο παράδοξο λόγο, που οπωσδήποτε θα χρήζει κάποιας συμφέρουσας κερδοσκοπικής επιχειρηματικής επεξήγησης, η ανάθεση του φετινού διαγωνισμού στον Ανδρέα Κουρή δεν γίνεται απευθείας στο MAD TV, καθώς ως εταιρεία πλέον δεν υφίσταται. Αλλά ούτε και σε κάποια από τις 2 εταιρείες που το έχουν απορροφήσει πρόσφατα – την ΤΕΜΠΟ ΑΕ και την SOLAR MEDIA ΑΕ που έχουν ως αντικείμενο την παραγωγή τηλεοπτικών προγραμμάτων στην Ελλάδα η πρώτη και τις ραδιοτηλεοπτικές και ψυχαγωγικές υπηρεσίες η δεύτερη. Για κάποιο παράδοξο και σκοτεινό λόγο η ανάθεση του ελληνικού τελικού της Eurovision γίνεται σε μια εταιρεία του Ανδρέα Κουρή, την ΑΚΟΗ ΑΕ, ετυμολογικά την πλέον αναρμόδια να αναλάβει μια τέτοια τηλεοπτική παραγωγή, αφού εμφανίζεται ως εταιρεία διαχείρισης ραδιοφωνικών προγραμμάτων.
Πέρα από το αντιφατικό της ανάθεσης ενός τηλεοπτικού σόου σε μια εταιρεία που σχετίζεται με το ραδιόφωνο, γίνεται φανερό ότι το πιθανότερο που μπορεί να ακολουθήσει είναι η ανάθεση της διοργάνωσης του  Ελληνικού Τελικού από την εταιρεία  ΑΚΟΗ ΑΕ σε κάποια από τις άλλες δύο εταιρείες του Ανδρέα Κουρή που έχουν απορροφήσει το MAD TV. Και  πέρα από τον κύκλο του χρήματος που ανοίγεται και τις υπερτιμολογήσεις που πιθανά θα ακολουθήσουν  στις ίδιες εταιρείες που ανήκουν στην ίδια τσέπη, αν μη τι άλλο, αυτό το γαϊτανάκι των αναθέσεων κάπου βρωμάει…
Κι όλα αυτά συμβαίνουν ενώ ο δημόσιος ραδιοτηλεοπτικός φορέας -είτε ως ΕΡΤ, είτε ως ΔΤ ή ΝΕΡΙΤ- δεν έδωσε ποτέ στη δημοσιότητα τις προηγούμενες δύο συμβάσεις που υπογράφτηκαν μεταξύ των διοικήσεών του και του Ανδρέα Κουρή για την ανάληψη του διαγωνισμού. Όταν ποτέ δεν γνωστοποιήθηκε πόσα ήταν τα «δώσε» και πόσα τα «πάρε» σε αυτό το σκάνδαλο της ανάθεσης της Eurovision με κρυφές συμφωνίες κάτω από το τραπέζι από μια επιχείρηση που ανήκει στο δημόσιο τομέα και εποπτεύεται από το Δημόσιο σε έναν ιδιώτη επιχειρηματία.
Κι όμως, ενώ  ο Ανδρέας Κουρής βάζει χέρι στο κρατικό χρήμα τόσο  από τη σημερινή ΝΕΡΙΤ όσο και από τους προκατόχους της -παγιώνοντας τη «συνεργασία» του και με τη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης από την οποία έχει αναλάβει το «ψυχαγωγικό»  πρόγραμμα- κανείς, μα κανείς από τους πολιτικούς προϊσταμένους του δημόσιου ραδιοτηλεοπτικού φορέα δεν ενδιαφέρθηκε και δεν ενδιαφέρεται να διερευνήσει αυτό το σκάνδαλο που βρίσκεται σε εξέλιξη συμπληρώνοντας μια ολόκληρη τριετία και να ελέγξει τη διαδικασία της απευθείας ανάθεσης του διαγωνισμού στο κανάλι MAD. Όπως, ανάλογα, δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ κάποιος αρμόδιος εισαγγελέας.
Κανείς , μα κανείς, δεν θεώρησε και δεν θεωρεί ότι  είναι επιεικώς απαράδεκτο  ένας κρατικός φορέας να παραχωρεί δωρεάν το διαγωνισμό της Eurovision (και φέτος με επιπλέον αμοιβή )μαζί με ένα άγνωστο μέρος των κερδών σε έναν ιδιώτη με τεράστιες οφειλές, εκτός των άλλων, και προς το Δημόσιο. Να μη «θυμάται», και  να μην υπολογίζει ως αντιφατικό και ασυμβίβαστο ότι ο Ανδρέας Κουρής, που τόσο άνετα παίρνει απευθείας δουλειές από το Δημόσιο, είναι υπόδικος αφού έχει συλληφθεί δύο φορές για χρέη προς το Δημόσιο ως ιδιοκτήτης  της αλυσίδας καταστημάτων Metropolis, την πρώτη τον Απρίλιο του 2013 για χρέη 1.300.000 ευρώ και την επόμενη τον Ιούνιο του 2014 για μη καταβολή χρεών ύψους μεγαλύτερου από 700.000 ευρώ.
Πόσο μάλλον το γεγονός ότι  οι διοικήσεις  του δημόσιου ραδιοτηλεοπτικού φορέα αποφασίζουν να αναθέσουν το διαγωνισμό σε ιδιωτικά επιχειρηματικά συμφέροντα τη στιγμή που είναι γνωστό ότι ο εν λόγω επιχειρηματίας έχει τεράστια χρέη και προς εμάς τους απολυμένους των καταστημάτων Metropolis που ξεπερνούν τα  600.000 ευρώ, λόγος για τον οποίο έχει καταδικαστεί μετά από δικαστικό αγώνα καταρχήν σε 27 μήνες φυλάκιση με 3ετή αναστολή και χρηματικό πρόστιμο 7.800 ευρώ.
Τα ερωτήματα που γεννιούνται από τη σκανδαλώδη ανάθεση του ελληνικού Τελικού της Eurovision στον Ανδρέα Κουρή είναι πολλά, αλλά θα περιοριστούμε σε δύο:
–  Πως γίνεται ο Ανδρέας Κουρής  από τη μια να ισχυρίζεται ότι δεν έχει να μας πληρώσει μη έχοντας καταβάλλει ούτε ένα ευρώ για τις αποζημιώσεις μας και τους μισθούς που μας οφείλει και από την άλλη διοργανώνει το ένα σόου μετά το άλλο έχοντας βάλει χέρι και στο ζεστό, κρατικό χρήμα;
– Έχοντας γνώση από πρώτο χέρι τού τι σημαίνει διαπλεκόμενα συμφέροντα αντιμετωπίζοντας τον Ανδρέα Κουρή καθ’ όλη τη διάρκεια του αγώνα μας και έχοντας χάσει την εμπιστοσύνη μας προς τους αρμόδιους που θεωρητικά οφείλουν να παρεμβαίνουν σε αυτές τις περιπτώσεις, θα υπάρξει κάποια παρέμβαση για το ζήτημα από τους νέους αρμόδιους υπουργούς; Θα υπάρξει παρέμβαση του υπουργού Εργασίας για την παρακράτηση των αποζημιώσεων και των μισθών μας από τον Ανδρέα Κουρή; Θα υπάρξει παρέμβαση του υπουργού Δικαιοσύνης, καθώς για την υπόθεσή μας διαπιστώνουμε ολικό έλλειμμα απονομής δικαιοσύνης; Και, τέλος,  θα υπάρξει παρέμβαση του αρμόδιου υπουργού Επικρατείας στην αρμοδιότητα του οποίου επήλθε η ΝΕΡΙΤ και η αυριανή ΕΡΤ;
Έχοντας ως όπλα το δίκιο που ξεχειλίζει και έναν επίμονο αγώνα που ξεπερνά τα 3 χρόνια θα συνεχίσουμε αποφασιστικά μέχρι την πλήρη μας δικαίωση.
ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ!
ΑΝΔΡΕΑ ΚΟΥΡΗ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΚΑΙ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ 
ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΙΣΚΕΙΣ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΟΥ
Απολυμένοι/ες καταστημάτων Metropolis

Categories
Αντιπληροφόρηση εργαζόμενοι Εργατικά Καταγγελία Λάβαμε

Christmas Factory: Ένα χριστουγεννιάτικο εργοστάσιο με όχι και τόσο χριστουγεννιάτικους εργάτες


Τις άθλιες εργασιακές συνθήκες που βιώνουν στην εποχική μα, χρυσοφόρα επιχείρηση Christmas Factory στην Τεχνόπολη στο Γκάζι καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι. Ανάμεσα σε άλλα, μιλούν για πρωτοφανή τρομοκρατία με τις προσβολές και τις υποτιμητικές συμπεριφορές να δίνουν και να παίρνουν καθημερινά, κάτι που έχει οδηγήσει σε απολύσεις ή σε «αναγκαστικές αποχωρήσεις». Ακολουθεί η καταγγελία:

Όταν πολλές και πολλοί από εμάς ανταποκριθήκαμε στην αγγελία που ζήταγε εργαζόμενους για τη «μεγαλύτερη γιορτή στην Αθήνα» την περίοδο των Χριστουγέννων, είχαμε μία υποψία για το τι θα συναντούσαμε μέσα στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο της Τεχνόπολης, στο Γκάζι. Οι συνθήκες που επικρατούν στις εποχικές εργασίες προσομοιάζουν με σύγχρονα κάτεργα. Μιας και οι ανάγκες των καταναλωτών αυξάνονται  λόγω των ημερών -σε αντίθεση, παραδόξως, με την αγοραστική τους δύναμη- οι ανάγκες των εμπορικών επιχειρήσεων σε προσωπικό, με τη σειρά τους,  πολλαπλασιάζονται. Τα αφεντικά με ζέση εκμεταλλεύονται το παραθυράκι για υπέρμετρη κερδοφορία πατώντας πάνω σε στρατιές εξαθλιωμένων ανθρώπων που αναζητούν -το όποιο- μεροκάματο για να βιοποριστούν.  Χαρακτηριστικό παράδειγμα της παραπάνω συνθήκης η αλυσίδα πολυκαταστημάτων «Jumbo», όπου πίσω από τις ευφάνταστες διαφημίσεις κρύβονται κακοπληρωμένοι και εξαντλημένοι εργάτες, ειδικά την περίοδο των Χριστουγέννων και του Πάσχα.
Το Christmas Factory δεν ξεφεύγει από την πεπατημένη των εποχικών επιχειρήσεων. Έχει ωστόσο τις ιδιαιτερότητες του. Ενοικιάζοντας έναν χώρο ιδιοκτησίας του Δήμου Αθηναίων, τις εγκαταστάσεις του Μουσείου Φωταερίου -το οποίο παραμένει κλειστό ώστε να λειτουργήσει η συγκεκριμένη ιδιωτική επιχείρηση- οι διοργανωτές του συγκεκριμένου θεματικού πάρκου έχουν στήσει μια υπερκερδοφόρα μπίζνα βασισμένη στο καθημερινό ξεζούμισμα εκατοντάδων εργαζομένων, με συνεχές τρέξιμο στα όρια των φυσικών τους αντοχών και σε διαφορετικά πόστα ακόμα και μέσα στην ίδια μέρα, με φοβερή πίεση να βγει η δουλειά ανεξαρτήτως κόστους. Συνάδελφοι στέκονται όρθιοι 7 και 8 ώρες, πολλές φορές υπό καταρρακτώδη βροχή και κρύο στις εισόδους της Τεχνόπολης για να υποδέχονται τις ορδές των Αθηναίων που έρχονται να νιώσουν λίγο την χριστουγεννιάτικη μαγεία. Η χριστουγεννιάτικη αυτή μαγεία αφήνει ανεπηρέαστα τα αφεντικά των οποίων το κύριο μέλημα είναι μην τυχόν και περάσει κάποιος 4χρονος πιτσιρικάς χωρίς εισιτήριο. Άλλοι/ες υποχρεώνονται να αναλαμβάνουν καθήκοντα για τα οποία ούτε εκπαιδεύτηκαν αλλά ούτε προσλήφθηκαν, όπως τα αρκετά ευαίσθητα πόστα των ταμιών των εσωτερικών χώρων αλλά και στα κιόσκια της εστίασης, με αποτέλεσμα ελλείμματα στο τέλος κάθε βάρδιας να καλύπτονται (ή να απειλείται πως θα καλυφθούν) από τον μισθό του ίδιου του εργαζόμενου. Οι ιδιαιτερότητες αυτές δεν μας κάνουν να πέφτουμε από τα σύννεφα -μιας και δε βγήκαμε χθες στην αγορά εργασίας όπως θέλουν να πιστεύουν τα new age αφεντικά του χριστουγεννιάτικου χωριού- όμως μας εξοργίζουν κάθε μέρα όλο και περισσότερο.
Την ίδια στιγμή, οι αμειβόμενοι των 3,37 ευρώ/ώρα εργαζόμενοι -για να έχουμε και μία πλήρη αντίληψη του τι συμβαίνει πίσω από φώτα, λούσα και σπαστά χαμόγελα, ξωτικών, Αγιο- Βασίληδων και λοιπών χαρακτήρων του Christmas Factory- υφίστανται μία πρωτοφανή τρομοκρατία με την απειλή της απόλυσης, τις προσβολές και τις υποτιμητικές συμπεριφορές να δίνουν και να παίρνουν καθημερινά. Αρκετές φορές μάλιστα μπροστά στα μάτια των απαθών πελατών που καταναλώνουν ανέμελοι χριστουγεννιάτικες υπηρεσίες υψηλού επιπέδου. Οι συγκεκριμένες τακτικές έχουν οδηγήσει σε απολύσεις ή σε «αναγκαστικές αποχωρήσεις» με διάφορες προφάσεις. Χαρακτηριστικό παράδειγμα εκείνο των τριών συναδελφισσών που απολύθηκαν με διαδικασίες fast track αφού αρνήθηκαν να κάνουν τους κομπάρσους σε γύρισμα τηλεοπτικού σταθμού εν ώρα εργασίας τους. Και σε περίπτωση που  κάποιος/α δεν καταλαβαίνει γρήγορα τις εντολές της διοίκησης μπορούν πάντα να επιστρατευτούν και τα υψηλά κλιμάκια της ασφάλειας του χώρου για να πιέσουν με τον τρόπο τους τις καταστάσεις. Στο χριστουγεννιάτικο εργοστάσιο, η λέξη «ασφάλεια» χρησιμοποιείται για να περιγράψει και την «κανονική» δουλειά των οργάνων της τάξης  που απαρτίζουν αυτά τα κλιμάκια…
Όσοι έχουν ζήσει την βάρβαρη συνθήκη της στρατιωτικής θητείας θα βρουν αρκετές αντιστοιχίες κάτω από την χριστουγεννιάτικη επίφαση, αρκεί να αλλάξουν τις χακί στολές με μία κόκκινη ποδιά και ένα κόκκινο σκούφο με κουδούνια. Σαν άλλοι λοχίες τα κάθε λογής τσιράκια περιφέρονται στους χώρους, βγάζοντας με μια ικμάδα εξουσίας τα κόμπλεξ και τα νεύρα τους στους απλούς εργαζόμενους κάθε φορά που οι ανώτεροί τους «τους βάζουν γκάζια» -έκφραση που ακούγεται συχνά στο εργοστάσιο όταν υπάρχει εντολή για εντατικοποίηση και επιπλήξεις. Χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη, που όσο και αν θέλαμε να τους βλέπαμε σαν συναδέλφους δεν είναι τίποτα παραπάνω από τα αυριανά εκκολαπτόμενα αφεντικά.
Επειδή λοιπόν οι μέρες που έρχονται δεν είναι ευχάριστες και γιορτινές για όλους και όλες εμάς, αυτό που έχουμε να πούμε είναι πως η επικοινωνία των προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε στον χώρο δουλειάς μας, όσο επισφαλής και αν είναι, μπορεί να αποβεί καταλυτική και ένα μικρό ανάχωμα σε ό,τι μας επιφυλάσσεται. Η στήριξη, η αλληλεγγύη και η βοήθεια συναδέλφων που έτυχε να βρεθούν στο στόχαστρο γιατί βρέθηκαν στο λάθος μέρος την λάθος στιγμή, είναι μία μικρή έμπρακτη απάντηση στις ορέξεις των αφεντικών. Και καλό θα είναι να θυμόμαστε πάντα πως δεν είμαστε συνεργάτες και δεν μιλάμε από την ίδια θέση με τα αφεντικά και τους λακέδες τους.
Και μία μικρή υπενθύμιση. Θα γελάμε με τη θέληση μας, με τα πράγματα που μας κάνουν να νιώθουμε χαρούμενοι, και σίγουρα όσα συμβαίνουν στο Christmas Factory δεν βρίσκονται μέσα σε αυτά…
Κάποια Εξοργισμένα Ξωτικά

Υ.Γ. Θα ήταν μεγάλη παράλειψη να μην αναφερθούμε και στους συναδέλφους που βρίσκονται σε πόστα ευθύνης, η στάση και η συμπεριφορά των οποίων είναι αξιοθαύμαστη, βοηθητική και αξιοπρεπέστατη, καθόλη την διάρκεια της εργασίας μας στο Χριστουγεννιάτικο Εργοστάσιο.
.
* Διαβάστε μια ακόμη καταγγελία από εργαζόμενους στην ίδια επιχείρηση: Christmas Fucktory – 4 μαθήματα εκπαιδευτικού χαρακτήρα
Categories
Αντιπληροφόρηση εργαζόμενοι Εργατικά Καταγγελία Λάβαμε

Christmas Factory: Ένα χριστουγεννιάτικο εργοστάσιο με όχι και τόσο χριστουγεννιάτικους εργάτες


Τις άθλιες εργασιακές συνθήκες που βιώνουν στην εποχική μα, χρυσοφόρα επιχείρηση Christmas Factory στην Τεχνόπολη στο Γκάζι καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι. Ανάμεσα σε άλλα, μιλούν για πρωτοφανή τρομοκρατία με τις προσβολές και τις υποτιμητικές συμπεριφορές να δίνουν και να παίρνουν καθημερινά, κάτι που έχει οδηγήσει σε απολύσεις ή σε «αναγκαστικές αποχωρήσεις». Ακολουθεί η καταγγελία:

Όταν πολλές και πολλοί από εμάς ανταποκριθήκαμε στην αγγελία που ζήταγε εργαζόμενους για τη «μεγαλύτερη γιορτή στην Αθήνα» την περίοδο των Χριστουγέννων, είχαμε μία υποψία για το τι θα συναντούσαμε μέσα στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο της Τεχνόπολης, στο Γκάζι. Οι συνθήκες που επικρατούν στις εποχικές εργασίες προσομοιάζουν με σύγχρονα κάτεργα. Μιας και οι ανάγκες των καταναλωτών αυξάνονται  λόγω των ημερών -σε αντίθεση, παραδόξως, με την αγοραστική τους δύναμη- οι ανάγκες των εμπορικών επιχειρήσεων σε προσωπικό, με τη σειρά τους,  πολλαπλασιάζονται. Τα αφεντικά με ζέση εκμεταλλεύονται το παραθυράκι για υπέρμετρη κερδοφορία πατώντας πάνω σε στρατιές εξαθλιωμένων ανθρώπων που αναζητούν -το όποιο- μεροκάματο για να βιοποριστούν.  Χαρακτηριστικό παράδειγμα της παραπάνω συνθήκης η αλυσίδα πολυκαταστημάτων «Jumbo», όπου πίσω από τις ευφάνταστες διαφημίσεις κρύβονται κακοπληρωμένοι και εξαντλημένοι εργάτες, ειδικά την περίοδο των Χριστουγέννων και του Πάσχα.
Το Christmas Factory δεν ξεφεύγει από την πεπατημένη των εποχικών επιχειρήσεων. Έχει ωστόσο τις ιδιαιτερότητες του. Ενοικιάζοντας έναν χώρο ιδιοκτησίας του Δήμου Αθηναίων, τις εγκαταστάσεις του Μουσείου Φωταερίου -το οποίο παραμένει κλειστό ώστε να λειτουργήσει η συγκεκριμένη ιδιωτική επιχείρηση- οι διοργανωτές του συγκεκριμένου θεματικού πάρκου έχουν στήσει μια υπερκερδοφόρα μπίζνα βασισμένη στο καθημερινό ξεζούμισμα εκατοντάδων εργαζομένων, με συνεχές τρέξιμο στα όρια των φυσικών τους αντοχών και σε διαφορετικά πόστα ακόμα και μέσα στην ίδια μέρα, με φοβερή πίεση να βγει η δουλειά ανεξαρτήτως κόστους. Συνάδελφοι στέκονται όρθιοι 7 και 8 ώρες, πολλές φορές υπό καταρρακτώδη βροχή και κρύο στις εισόδους της Τεχνόπολης για να υποδέχονται τις ορδές των Αθηναίων που έρχονται να νιώσουν λίγο την χριστουγεννιάτικη μαγεία. Η χριστουγεννιάτικη αυτή μαγεία αφήνει ανεπηρέαστα τα αφεντικά των οποίων το κύριο μέλημα είναι μην τυχόν και περάσει κάποιος 4χρονος πιτσιρικάς χωρίς εισιτήριο. Άλλοι/ες υποχρεώνονται να αναλαμβάνουν καθήκοντα για τα οποία ούτε εκπαιδεύτηκαν αλλά ούτε προσλήφθηκαν, όπως τα αρκετά ευαίσθητα πόστα των ταμιών των εσωτερικών χώρων αλλά και στα κιόσκια της εστίασης, με αποτέλεσμα ελλείμματα στο τέλος κάθε βάρδιας να καλύπτονται (ή να απειλείται πως θα καλυφθούν) από τον μισθό του ίδιου του εργαζόμενου. Οι ιδιαιτερότητες αυτές δεν μας κάνουν να πέφτουμε από τα σύννεφα -μιας και δε βγήκαμε χθες στην αγορά εργασίας όπως θέλουν να πιστεύουν τα new age αφεντικά του χριστουγεννιάτικου χωριού- όμως μας εξοργίζουν κάθε μέρα όλο και περισσότερο.
Την ίδια στιγμή, οι αμειβόμενοι των 3,37 ευρώ/ώρα εργαζόμενοι -για να έχουμε και μία πλήρη αντίληψη του τι συμβαίνει πίσω από φώτα, λούσα και σπαστά χαμόγελα, ξωτικών, Αγιο- Βασίληδων και λοιπών χαρακτήρων του Christmas Factory- υφίστανται μία πρωτοφανή τρομοκρατία με την απειλή της απόλυσης, τις προσβολές και τις υποτιμητικές συμπεριφορές να δίνουν και να παίρνουν καθημερινά. Αρκετές φορές μάλιστα μπροστά στα μάτια των απαθών πελατών που καταναλώνουν ανέμελοι χριστουγεννιάτικες υπηρεσίες υψηλού επιπέδου. Οι συγκεκριμένες τακτικές έχουν οδηγήσει σε απολύσεις ή σε «αναγκαστικές αποχωρήσεις» με διάφορες προφάσεις. Χαρακτηριστικό παράδειγμα εκείνο των τριών συναδελφισσών που απολύθηκαν με διαδικασίες fast track αφού αρνήθηκαν να κάνουν τους κομπάρσους σε γύρισμα τηλεοπτικού σταθμού εν ώρα εργασίας τους. Και σε περίπτωση που  κάποιος/α δεν καταλαβαίνει γρήγορα τις εντολές της διοίκησης μπορούν πάντα να επιστρατευτούν και τα υψηλά κλιμάκια της ασφάλειας του χώρου για να πιέσουν με τον τρόπο τους τις καταστάσεις. Στο χριστουγεννιάτικο εργοστάσιο, η λέξη «ασφάλεια» χρησιμοποιείται για να περιγράψει και την «κανονική» δουλειά των οργάνων της τάξης  που απαρτίζουν αυτά τα κλιμάκια…
Όσοι έχουν ζήσει την βάρβαρη συνθήκη της στρατιωτικής θητείας θα βρουν αρκετές αντιστοιχίες κάτω από την χριστουγεννιάτικη επίφαση, αρκεί να αλλάξουν τις χακί στολές με μία κόκκινη ποδιά και ένα κόκκινο σκούφο με κουδούνια. Σαν άλλοι λοχίες τα κάθε λογής τσιράκια περιφέρονται στους χώρους, βγάζοντας με μια ικμάδα εξουσίας τα κόμπλεξ και τα νεύρα τους στους απλούς εργαζόμενους κάθε φορά που οι ανώτεροί τους «τους βάζουν γκάζια» -έκφραση που ακούγεται συχνά στο εργοστάσιο όταν υπάρχει εντολή για εντατικοποίηση και επιπλήξεις. Χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη, που όσο και αν θέλαμε να τους βλέπαμε σαν συναδέλφους δεν είναι τίποτα παραπάνω από τα αυριανά εκκολαπτόμενα αφεντικά.
Επειδή λοιπόν οι μέρες που έρχονται δεν είναι ευχάριστες και γιορτινές για όλους και όλες εμάς, αυτό που έχουμε να πούμε είναι πως η επικοινωνία των προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε στον χώρο δουλειάς μας, όσο επισφαλής και αν είναι, μπορεί να αποβεί καταλυτική και ένα μικρό ανάχωμα σε ό,τι μας επιφυλάσσεται. Η στήριξη, η αλληλεγγύη και η βοήθεια συναδέλφων που έτυχε να βρεθούν στο στόχαστρο γιατί βρέθηκαν στο λάθος μέρος την λάθος στιγμή, είναι μία μικρή έμπρακτη απάντηση στις ορέξεις των αφεντικών. Και καλό θα είναι να θυμόμαστε πάντα πως δεν είμαστε συνεργάτες και δεν μιλάμε από την ίδια θέση με τα αφεντικά και τους λακέδες τους.
Και μία μικρή υπενθύμιση. Θα γελάμε με τη θέληση μας, με τα πράγματα που μας κάνουν να νιώθουμε χαρούμενοι, και σίγουρα όσα συμβαίνουν στο Christmas Factory δεν βρίσκονται μέσα σε αυτά…
Κάποια Εξοργισμένα Ξωτικά

Υ.Γ. Θα ήταν μεγάλη παράλειψη να μην αναφερθούμε και στους συναδέλφους που βρίσκονται σε πόστα ευθύνης, η στάση και η συμπεριφορά των οποίων είναι αξιοθαύμαστη, βοηθητική και αξιοπρεπέστατη, καθόλη την διάρκεια της εργασίας μας στο Χριστουγεννιάτικο Εργοστάσιο.
.
* Διαβάστε μια ακόμη καταγγελία από εργαζόμενους στην ίδια επιχείρηση: Christmas Fucktory – 4 μαθήματα εκπαιδευτικού χαρακτήρα
Categories
Εργατικά Καταγγελία Λάβαμε Νέα από τα μαγαζιά ΠΑΚΟΕ

Αγγελία εργασίας και αναζήτηση για καλούς σκλάβους από τη ΜΚΟ ΠΑΚΟΕ

Η παρακάτω καταγγελία μας στάλθηκε από τον συνάδελφο Σπύρο Χαλικιά και αποτυπώνει μια κατάσταση που πλέον είναι συνηθισμένη σε πολλούς εργασιακούς χώρους.

Ακολουθεί η καταγγελία του συναδέλφου:

Άφραγκος και θα έλεγα απύθμενα, αν στο βάθος της τσέπης δεν υπήρχαν 70 λεπτά, ξεκίνησα με ρεζέρβα στη μοτοσικλέτα να πάω στη λεωφόρο Αλεξάνδρας 28 όπου στον 5ο όροφο βρίσκονται τα γραφεία της μη κυβερνητικής οργάνωσης ΠΑΚΟΕ. Την προηγούμενη με είχαν ειδοποιήσει ότι είδαν το βιογραφικό μου και θέλουν να με δουν και από κοντά.

Χαλώ και εγώ ξυραφάκι να κόψω τα γένια να μην είμαι σαν το λήσταρχο Νταβέλη, αφού σε εκκολαπτόμενο εργοδότη θα πάω, σε άγνωστο σοβαρό άνθρωπο που με καλούσε για δουλεία.

Ανεβαίνω χτυπώ το κουδούνι, μπαίνω στο χώρο, ησυχία νεκροταφείου. Καλημερίζω, λέω το όνομα μου. “Καθίστε” μου λέει μια κοπέλα και πηγαίνει στον αρμόδιο επικεφαλής τον πρόεδρο να του αναγγείλει ότι ήρθα. “Ελάτε” μου λέει και περνώ στο γραφείο. Ένας βλοσυρός κύριος που δεν σήκωσε καν το κεφάλι να με κοιτάξει έχοντας στα χέρια του το βιογραφικό μου και μελετώντας το. «Κλείστε την πόρτα και καθίστε» προστάζει. Μάλιστα λέω και κλείνω και την πόρτα. Οι δυο μας, Τε α τετ.

Η προσφορά ξεκινά αμέσως με το αν είμαι διατεθειμένος να εργαστώ για 15 ημέρες και να τους βγάλω 7 θέματα… για να δουν πως θα τα πάω.. χωρίς να πάρω ούτε ένα ευρώ.



Μετά αν τα πάω καλά, θα δουν αν τους κάνω και μετά… θα αναλάμβανα μαζί με το στήσιμο της εφημερίδας 40 σελίδες και ένα 16σελίδο ένθετο (σύνολο 56 σελίδες) που θα έχει υλικό από τις έρευνες του ΠΑΚΟΕ + τα δικά μου ρεπορτάζ και τις έρευνες. Αααα, και επίσης θα δουλεύεις και στο σαιτ….μου είπε το μπός. Το οποίο θα το τροφοδοτούσα με τα θέματα του ΠΑΚΟΕ.

«Νομίζω ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει από ένα άτομο», λέω ευγενικά.

Νευριάζει. «Μέχρι τώρα το κάναμε με ένα άτομο και έβγαινε και μου λέτε ότι δεν μπορεί να γίνει? Σας εξηγώ Θα έχετε 7 μέρες ρεπορτάζ και 23 μέρες να κάνετε το στήσιμο και τα άλλα»

«Μα αυτό δεν μπορεί να γίνει σε λιγότερο από 15 ώρες», ξαναλέω (με βάση ότι μετά από κάποια στιγμή, όταν δουλεύεις συνέχεια απανωτά θέματα το μυαλό κουρκουτιάζει και δεν αποδίδει και κάνει και λάθη).

«Ε ναι 15 ώρες. Τόσες είναι. Έχετε διάθεση να το κάνετε;»

Όχι, όχι δεν του πα να πάει να γαμηθεί γιατί δεν ψάχνει δημοσιογράφο αλλά για καλό σκλάβο και είπα να συνεχίσω το ίδιο ύφος για να δω το έργο μέχρι το τέλος. Μειλίχια τον ρώτησα «Και μετά; Το μετά από τις 15 μέρες;

– «500 ευρώ μου λέει κατηγορηματικά», κουβέντα για ασφάλιση και ένσημα.
– «Με δελτίο παροχής; Πως θα γίνεται η πληρωμή;», του ανταπαντώ
– «Όχι, με απόδειξη του ΠΑΚΟΕ», μου λέει.
– «Θα μου δώσετε λίγο χρόνο να το σκεφτώ;»
– «Μέχρι αύριο στις 10 να με έχετε πάρει τηλέφωνο γιατί περιμένουν άλλοι 12»

Υ.Γ Περιμένουν και άλλοι 12; Ε και! Ελπίζω να μη πει ΝΑΙ κανείς από τους άλλους 12 και να κάτσετε να το κάνετε εσείς κύριε καθηγητά Παναγιώτη Χριστοδουλάκη πρόεδρε του ΠΑΚΟΕ. Να μείνετε εσείς να κάνετε 7 θέματα το 15 πενθήμερο το στήσιμο της εφημερίδας και το σαϊτ, να δουλεύετε 15 ωρες την ήμερα και να παίρνετε 500 ευρώ με απόδειξη.

Γιατί κύριε καθηγητά, κύριε πρόεδρε της ΜΚΟ του ΠΑΚΟΕ σας, δεν ψάχνετε για δημοσιογράφους αλλά για καλούς σκλάβους…
Categories
Εργατικά Καταγγελία Λάβαμε Νέα από τα μαγαζιά ΠΑΚΟΕ

Αγγελία εργασίας και αναζήτηση για καλούς σκλάβους από τη ΜΚΟ ΠΑΚΟΕ

Η παρακάτω καταγγελία μας στάλθηκε από τον συνάδελφο Σπύρο Χαλικιά και αποτυπώνει μια κατάσταση που πλέον είναι συνηθισμένη σε πολλούς εργασιακούς χώρους.

Ακολουθεί η καταγγελία του συναδέλφου:

Άφραγκος και θα έλεγα απύθμενα, αν στο βάθος της τσέπης δεν υπήρχαν 70 λεπτά, ξεκίνησα με ρεζέρβα στη μοτοσικλέτα να πάω στη λεωφόρο Αλεξάνδρας 28 όπου στον 5ο όροφο βρίσκονται τα γραφεία της μη κυβερνητικής οργάνωσης ΠΑΚΟΕ. Την προηγούμενη με είχαν ειδοποιήσει ότι είδαν το βιογραφικό μου και θέλουν να με δουν και από κοντά.

Χαλώ και εγώ ξυραφάκι να κόψω τα γένια να μην είμαι σαν το λήσταρχο Νταβέλη, αφού σε εκκολαπτόμενο εργοδότη θα πάω, σε άγνωστο σοβαρό άνθρωπο που με καλούσε για δουλεία.

Ανεβαίνω χτυπώ το κουδούνι, μπαίνω στο χώρο, ησυχία νεκροταφείου. Καλημερίζω, λέω το όνομα μου. “Καθίστε” μου λέει μια κοπέλα και πηγαίνει στον αρμόδιο επικεφαλής τον πρόεδρο να του αναγγείλει ότι ήρθα. “Ελάτε” μου λέει και περνώ στο γραφείο. Ένας βλοσυρός κύριος που δεν σήκωσε καν το κεφάλι να με κοιτάξει έχοντας στα χέρια του το βιογραφικό μου και μελετώντας το. «Κλείστε την πόρτα και καθίστε» προστάζει. Μάλιστα λέω και κλείνω και την πόρτα. Οι δυο μας, Τε α τετ.

Η προσφορά ξεκινά αμέσως με το αν είμαι διατεθειμένος να εργαστώ για 15 ημέρες και να τους βγάλω 7 θέματα… για να δουν πως θα τα πάω.. χωρίς να πάρω ούτε ένα ευρώ.



Μετά αν τα πάω καλά, θα δουν αν τους κάνω και μετά… θα αναλάμβανα μαζί με το στήσιμο της εφημερίδας 40 σελίδες και ένα 16σελίδο ένθετο (σύνολο 56 σελίδες) που θα έχει υλικό από τις έρευνες του ΠΑΚΟΕ + τα δικά μου ρεπορτάζ και τις έρευνες. Αααα, και επίσης θα δουλεύεις και στο σαιτ….μου είπε το μπός. Το οποίο θα το τροφοδοτούσα με τα θέματα του ΠΑΚΟΕ.

«Νομίζω ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει από ένα άτομο», λέω ευγενικά.

Νευριάζει. «Μέχρι τώρα το κάναμε με ένα άτομο και έβγαινε και μου λέτε ότι δεν μπορεί να γίνει? Σας εξηγώ Θα έχετε 7 μέρες ρεπορτάζ και 23 μέρες να κάνετε το στήσιμο και τα άλλα»

«Μα αυτό δεν μπορεί να γίνει σε λιγότερο από 15 ώρες», ξαναλέω (με βάση ότι μετά από κάποια στιγμή, όταν δουλεύεις συνέχεια απανωτά θέματα το μυαλό κουρκουτιάζει και δεν αποδίδει και κάνει και λάθη).

«Ε ναι 15 ώρες. Τόσες είναι. Έχετε διάθεση να το κάνετε;»

Όχι, όχι δεν του πα να πάει να γαμηθεί γιατί δεν ψάχνει δημοσιογράφο αλλά για καλό σκλάβο και είπα να συνεχίσω το ίδιο ύφος για να δω το έργο μέχρι το τέλος. Μειλίχια τον ρώτησα «Και μετά; Το μετά από τις 15 μέρες;

– «500 ευρώ μου λέει κατηγορηματικά», κουβέντα για ασφάλιση και ένσημα.
– «Με δελτίο παροχής; Πως θα γίνεται η πληρωμή;», του ανταπαντώ
– «Όχι, με απόδειξη του ΠΑΚΟΕ», μου λέει.
– «Θα μου δώσετε λίγο χρόνο να το σκεφτώ;»
– «Μέχρι αύριο στις 10 να με έχετε πάρει τηλέφωνο γιατί περιμένουν άλλοι 12»

Υ.Γ Περιμένουν και άλλοι 12; Ε και! Ελπίζω να μη πει ΝΑΙ κανείς από τους άλλους 12 και να κάτσετε να το κάνετε εσείς κύριε καθηγητά Παναγιώτη Χριστοδουλάκη πρόεδρε του ΠΑΚΟΕ. Να μείνετε εσείς να κάνετε 7 θέματα το 15 πενθήμερο το στήσιμο της εφημερίδας και το σαϊτ, να δουλεύετε 15 ωρες την ήμερα και να παίρνετε 500 ευρώ με απόδειξη.

Γιατί κύριε καθηγητά, κύριε πρόεδρε της ΜΚΟ του ΠΑΚΟΕ σας, δεν ψάχνετε για δημοσιογράφους αλλά για καλούς σκλάβους…
Categories
ΕΦΕ Λάβαμε Πολυτεχνείο Πορεία

ΕΦΕ: Η αστυνομική βία καλά κρατεί κατά των φωτορεπόρτερ

Για ακόμα μία φορά οι φωτορεπόρτερ γίνονται στόχος των κατασταλτικών δυνάμεων κατά τη διάρκεια κινητοποιήσεων στο κέντρο της Αθήνας με αφορμή το λοκ-άουτ που κήρυξε ο πρύτανης Φορτσάκης για τις σχολές του κέντρου χωρίς να λάβει υπόψη του τις αποφάσεις των φοιτητικών συλλόγων. Το κατασταλτικό όργιο που έλαβε χώρα χτες το βράδυ έξω από την πόρτα του Πολυτεχνείου επί της οδού Στουρνάρη μάλλον δεν έπρεπε να αποτυπωθεί φωτογραφικά και να δημοσιοποιηθεί. Η πορεία των φοιτητών από τα Προπύλαια προς το Πολυτεχνείο έπρεπε να κατανοήσει με κάθε τρόπο τι θα πει “μηδενική ανοχή” από αφηνιασμένους μπάτσους. Έτσι, μέλος της διμοιρίας των ΜΑΤ χτυπά στο κεφάλι τον συνάδελφο φωτορεπόρτερ Γιάννη Λιάκο, ενώ κάποιος άλλος μπάτσος αποφασίζει να ρίξει μία χειροβομβίδα κρότου-λάμψης πάνω σε άλλους φωτορεπόρτερ. Η αλληλεγγύη μας στους συναδέλφους μας που βρίσκονται στο δρόμο είναι δεδομένη!


Ακολουθεί η ανακοίνωση της Ένωσης Φωτορεπόρτερ Ελλάδας σχετικά με όσα συνέβησαν χτες:


Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΒΙΑ ΚΑΛΑ ΚΡΑΤΕΙ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΦΩΤΟΡΕΠΟΡΤΕΡ

13 Νοεμβρίου, πρωί: 


Ασκείται καταχρηστικός έλεγχος στοιχείων σε φωτορεπόρτερ από μέλος διμοιρίας ΜΑΤ, έξω από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο.


13 Νοεμβρίου, απόγευμα:

Ο Πρόεδρος της Ένωσης Φωτορεπόρτερ Ελλάδας (Ε.Φ.Ε), Μάριος Λώλος, συναντά τον αρχηγό της ΓΑΔΑ, Υποστράτηγο Μιχαιρίνα Κωνσταντίνο, για να διαμαρτυρηθεί για το επεισόδιο και να εξασφαλίσει ότι δεν πρόκειται να ασκηθεί αστυνομική βία σε βάρος φωτορεπόρτερ ιδίως κατά τη διάρκεια του τριήμερου εορτασμού του Πολυτεχνείου.

Ο αρχηγός της ΓΑΔΑ τηλεφωνεί ενώπιον του Μάριου Λώλου στον διοικητή των ΜΑΤ και του δίνει εντολή να καταστήσει σαφές σε όλες τις βαθμίδες ιεραρχίας των ΜΑΤ ότι δεν πρέπει να παρενοχλούνται οι φωτορεπόρτερ κατά την άσκηση του επαγγέλματός τους.

13 Νοεμβρίου, βράδυ:

Μέλος διμοιρίας ΜΑΤ χτυπά με γκλομπ στο μέτωπο τον φωτορεπόρτερ Γιάννη Λιάκο, την ώρα που φωτογράφιζε επεισόδια χαμηλής έντασης έξω από το Πολυτεχνείο.

Τα συμπεράσματα δικά σας.

Για το ΔΣ

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ

ΜΑΡΙΟΣ ΛΩΛΟΣ 


Η ΓΕΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΖΑΧΟΠΟΥΛΟΥ