Category: Νέα από τα μαγαζιά

Σε ένα από τα πιο τρανταχτά παραδείγματα εργοδοτικής βαρβαρότητας, στον κλάδο των ΜΜΕ, εξελίσσεται η περίπτωση του πολυτάραχου «Ελεύθερου Τύπου». Νέα στοιχεία για τη μισθοδοσία στην εφημερίδα αποκαλύπτουν την εφαρμογή ενός δόγματος καταβαράθρωσης των μισθών των πολλών, «απλών» και μη συνετισμένων εργαζόμενων, προς το όφελος μιας ολιγομελούς κάστας που στα χρόνια της «κρίσης» βγαίνει πολλαπλάσια κερδισμένη.

Μια αρχή που εδώ και χρόνια έχει βρει έδαφος στην πλειοψηφία των «μαγαζιών» του κλάδου, όπου ακόμη και η πιο βασική διεκδίκηση τιμωρείται με περικοπή ή και απόλυση, ενώ η σιωπή μπροστά στις «σφαγές», η ρουφιανιά και η στήριξη στα αφεντικά ανταμείβονται – κυριολεκτικά – με χρυσό.

Στα δυο χρόνια βίαιων περικοπών στις απολαβές συντακτών, τεχνικών και διοικητικών υπαλλήλων του «Ε.Τ», που έφτασαν τους μισθούς σε επίπεδα των 500 – 700 ευρώ και, για λίγους «τυχερούς», στα 1.000 – 1.200 ευρώ, τα νέα στοιχεία φανερώνουν ακαθόριστης μορφής («μαύρα», οικειοθελής παροχή εταιρείας κ.ό.κ) «έξτρα» και «μπόνους» στις μισθοδοσίες που σε κάποιες περιπτώσεις υπερτριπλασιάζουν τους μισθούς! Πρόκειται για μια ομάδα είκοσι περίπου ατόμων, στην οποία περιλαμβάνονται διευθυντικά στελέχη, αρχισυντάκτες, στελέχη εμπορικού, κάποιοι δημοσιογράφοι και τεχνικοί, αλλά και οι ιδιοκτήτες του «Ελεύθερου Τύπου», που ωσάν να είναι κανονικοί εργαζόμενοι στα ΜΜΕ απολαμβάνουν κανονική ασφάλιση και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στον ΕΔΟΕΑΠ.

Άραγε, θα σταματήσει επιτέλους αυτό το παραμύθι με τους επιχειρηματίες-ιδιοκτήτες να έχουν ασφάλιση στο Ταμείο των εργαζομένων, για το οποίο μάλιστα δεν πληρώνουν τις εισφορές τους, και το οδηγούν σε λουκέτο; Ο ένας ιδιοκτήτης εμφανίζεται με μισθό 1.000 ευρώ μικτά, ενώ ο δεύτερος οποίος έχει επίσης επίσημα μικτό μισθό 1.000 ευρώ, παρουσιάζει “εξτρά” άλλα 3.000 ευρώ το μήνα!

Βγάζουν …μάτι – Εθελουσία για εξοικονόμηση ποσού μικρότερου των «έξτρα»

Συγκρίνοντας τα μεγέθη ωστόσο στις αποκλίσεις και στα «μπόνους» υπάρχουν και χειρότερα: Η υποκρισία απέναντι στους εκατοντάδες εργαζόμενους στην εφημερίδα. Ενώ στην αρχή του έτους επιβλήθηκαν νέες, βαριές μειώσεις, αυτός ο στενός κύκλος, των περίπου είκοσι ατόμων, αύξησε τις αποδοχές του. Το «κόλπο», δοκιμασμένο. Ενώ έκαναν μειώσεις μέχρι 10%-15% (συνολικά την τριετία 30%-40%), στους “ημετέρους» οι μειώσεις ήταν μικρότερες. Η «μικροκοινωνία» του Ελεύθερου Τύπου, αντικατοπτρίζει ό,τι συμβαίνει στην ίδια την κοινωνία. Ολα τα πληρώνουν οι αδύνατοι κρίκοι, και οι παραπάνω από αυτούς ζουν ευνοημένοι, σαν να μην τους άγγιξε η «κρίση» την οποία οι ίδιοι διαρκώς ευαγγελίζονται για να στηρίξουν τη θεωρία των δήθεν αναγκαίων περικοπών.

Ορισμένες ενδεικτικές περιπτώσεις μισθών στον «Ελεύθερο Τύπο» προκαλούν: Επίσημος μισθός 3000, “εξτρά” (μαύρα;) 3.450 ευρώ. Προηγουμένως, το ίδιο άτομο έπαιρνε 6.600 επίσημα και 2.044 “εξτρά”. Δηλαδή, πριν καθαρά έβαζε στην τσέπη 5.581 και τώρα 5.530. “Έχασε” την 3ετία των περικοπών, πενήντα ολόκληρα ευρώ. Τη στιγμή που άλλοι εργαζόμενοι, οι οποίοι βρίσκονταν ακόμα και στα 1.000 ευρώ ή και παρακάτω, “έφαγαν” μειώσεις 100 ευρώ. Άλλη περίπτωση; Εργαζόμενη παίρνει επίσημα 1.000 ευρώ και “εξτρά” 2.950. Πριν υποστεί “μείωση” έπαιρνε επίσημα 1.530 και “εξτρά” 1.400.

Έτερος …«ημέτερος» παίρνει τώρα επίσημα 2.500 ευρώ και “εξτρά” 3.400. Πριν έπαιρνε, επίσημα 3.150 και ανεπίσημα 3.969. Παρά τη “μείωση”, εξακολουθεί και βγάζει καλά λεφτά, ειδικά αν συγκριθεί ο μισθός του με τους πετσοκομμένους μισθούς των απλών δημοσιογράφων. Άλλη περίπτωση; Κάποιος που έπαιρνε πριν 1.568 ευρώ, τώρα παίρνει 1.500 επίσημα, και 300 “εξτρά”. Υπάρχουν βέβαια, και κάποιες συγκλονιστικές περιπτώσεις που επισήμως ο μισθός είναι 600 ευρώ και τα “εξτραδάκια” 3.350! (σ.σ. όλα τα σχετικά έγγραφα είναι στη διάθεσή μας)

Οι περιπτώσεις των παχυλών μισθών, “επισήμων” και “εξτρά” είναι δεκάδες. Συνολικά, τα “εξτραδάκια” ανέρχονται σε σχεδόν … 29.000 ευρώ κάθε μήνα! Αντιστοιχούν μάλιστα, περίπου στο ποσόν που “εξοικονομήθηκε” από το βίαιο κόψιμο των μισθών της συντριπτικής μάζας των εργαζομένων του Ελεύθερου Τύπου στις αρχές του 2014 (έγιναν περικοπές ύψους 41000 ευρώ – το συνολικό μισθολογικό κόστος ήταν 237 χιλιάδες και έπεσε στις 196 χιλιάδες). Αξίζει επίσης να τονιστεί ότι προ των περικοπών τα «εξτραδάκια» ανέρχονταν συνολικά σε 19.000 ευρώ, δηλαδή φέτος αυξήθηκαν! Μάλιστα, από τα ίδια στοιχεία φαίνεται να τα έπαιρναν πέρυσι 17 άτομα, ενώ φέτος 44 (καμιά 20αριά έχουν τα πιο «παχυλά»).

Η ιδιοκτησία του Ελεύθερου Τύπου στο μεταξύ έχει εξαγγείλει πρόγραμμα “εθελούσιας” εξόδου (απολύσεων) για περίπου 15 άτομα (λήγει την Παρασκευή η προθεσμία). Γιατί; Για να εξοικονομήσει περί τις 15000-2000 το μήνα. Η κοροϊδία της ιδιοκτησίας βγάζει μάτι. Και μόνο το “εξτραδάκι” του ενός ιδιοκτήτη (3.000, που αντιστοιχεί σε τρεις μισθούς “καλοπληρωμένων” εργαζομένων, και σε έξι από εκείνους που παίρνουν 500 ευρώ), συν τα “εξτραδάκια” δύο-τριών από κει μέσα, φθάνουν για να καλυφθεί η υποτιθέμενη ανάγκη «οικονομίας».

Η περίπτωση του «Ε.Τ» έρχεται να βεβαιώσει ότι η μοναδική εξοικονόμηση που προκύπτει από τις περικοπές στους μισθούς εργαζομένων είναι για την τσέπη των αφεντικών και προς το όφελος των ολίγων εκλεκτών χειροκροτητών και ρουφιάνων που με τη στάση τους «χτυπούν» κάθε δυνατή αντίδραση. Είναι οι ίδιοι που στο μέλλον – πόσες φορές το έχουμε δει και αυτό – θα ζητήσουν και τη ψήφο σου, τη στήριξη της τάδε παράταξης, με αόριστες επικλήσεις στη λογική και στη ψυχραιμία. Είναι η ίδια ολιγομελής κάστα που σε κάθε Μέσο του κλάδου μας, και όχι μόνο, μιλά για «τυφλές απεργίες», για «αναγκαίες περικοπές» και για πλάτες που οφείλουν οι εργαζόμενοι να βάλουν στην επιχείρηση που τους «ταϊζει».

Το παράδειγμα του «Ε.Τ.», όπως και τόσα άλλα, αναδεικνύουν επιτακτικά την ανάγκη για οργάνωση των εργαζομένων στη βάση του κλάδου, χωρίς διαμεσολαβήσεις, με όπλο τη δημοσιοποίηση, την άμεση δράση και την αλληλεγγύη, χωρίς “ατομικές λύσεις”, που στο τέλος ζημιώνουν τα κοινά ταξικά μας συμφέροντα. Με την αυτοοργάνωση των εργαζόμενων εντός των χώρων εργασίας τους, με την αρωγή αλληλέγγυων, αγωνιζόμενων εργαζόμενων του κλάδου, μπορούμε να ξεπεράσουμε τον φόβο, τις ωφελιμιστικές λογικές και να δράσουμε πιέζοντας τα αφεντικά και τα καλοπληρωμένα τσιράκια τους. Αρκεί να το πιστέψουμε και να δράσουμε.

Σε ένα από τα πιο τρανταχτά παραδείγματα εργοδοτικής βαρβαρότητας, στον κλάδο των ΜΜΕ, εξελίσσεται η περίπτωση του πολυτάραχου «Ελεύθερου Τύπου». Νέα στοιχεία για τη μισθοδοσία στην εφημερίδα αποκαλύπτουν την εφαρμογή ενός δόγματος καταβαράθρωσης των μισθών των πολλών, «απλών» και μη συνετισμένων εργαζόμενων, προς το όφελος μιας ολιγομελούς κάστας που στα χρόνια της «κρίσης» βγαίνει πολλαπλάσια κερδισμένη.

Μια αρχή που εδώ και χρόνια έχει βρει έδαφος στην πλειοψηφία των «μαγαζιών» του κλάδου, όπου ακόμη και η πιο βασική διεκδίκηση τιμωρείται με περικοπή ή και απόλυση, ενώ η σιωπή μπροστά στις «σφαγές», η ρουφιανιά και η στήριξη στα αφεντικά ανταμείβονται – κυριολεκτικά – με χρυσό.

Στα δυο χρόνια βίαιων περικοπών στις απολαβές συντακτών, τεχνικών και διοικητικών υπαλλήλων του «Ε.Τ», που έφτασαν τους μισθούς σε επίπεδα των 500 – 700 ευρώ και, για λίγους «τυχερούς», στα 1.000 – 1.200 ευρώ, τα νέα στοιχεία φανερώνουν ακαθόριστης μορφής («μαύρα», οικειοθελής παροχή εταιρείας κ.ό.κ) «έξτρα» και «μπόνους» στις μισθοδοσίες που σε κάποιες περιπτώσεις υπερτριπλασιάζουν τους μισθούς! Πρόκειται για μια ομάδα είκοσι περίπου ατόμων, στην οποία περιλαμβάνονται διευθυντικά στελέχη, αρχισυντάκτες, στελέχη εμπορικού, κάποιοι δημοσιογράφοι και τεχνικοί, αλλά και οι ιδιοκτήτες του «Ελεύθερου Τύπου», που ωσάν να είναι κανονικοί εργαζόμενοι στα ΜΜΕ απολαμβάνουν κανονική ασφάλιση και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στον ΕΔΟΕΑΠ.

Άραγε, θα σταματήσει επιτέλους αυτό το παραμύθι με τους επιχειρηματίες-ιδιοκτήτες να έχουν ασφάλιση στο Ταμείο των εργαζομένων, για το οποίο μάλιστα δεν πληρώνουν τις εισφορές τους, και το οδηγούν σε λουκέτο; Ο ένας ιδιοκτήτης εμφανίζεται με μισθό 1.000 ευρώ μικτά, ενώ ο δεύτερος οποίος έχει επίσης επίσημα μικτό μισθό 1.000 ευρώ, παρουσιάζει “εξτρά” άλλα 3.000 ευρώ το μήνα!

Βγάζουν …μάτι – Εθελουσία για εξοικονόμηση ποσού μικρότερου των «έξτρα»

Συγκρίνοντας τα μεγέθη ωστόσο στις αποκλίσεις και στα «μπόνους» υπάρχουν και χειρότερα: Η υποκρισία απέναντι στους εκατοντάδες εργαζόμενους στην εφημερίδα. Ενώ στην αρχή του έτους επιβλήθηκαν νέες, βαριές μειώσεις, αυτός ο στενός κύκλος, των περίπου είκοσι ατόμων, αύξησε τις αποδοχές του. Το «κόλπο», δοκιμασμένο. Ενώ έκαναν μειώσεις μέχρι 10%-15% (συνολικά την τριετία 30%-40%), στους “ημετέρους» οι μειώσεις ήταν μικρότερες. Η «μικροκοινωνία» του Ελεύθερου Τύπου, αντικατοπτρίζει ό,τι συμβαίνει στην ίδια την κοινωνία. Ολα τα πληρώνουν οι αδύνατοι κρίκοι, και οι παραπάνω από αυτούς ζουν ευνοημένοι, σαν να μην τους άγγιξε η «κρίση» την οποία οι ίδιοι διαρκώς ευαγγελίζονται για να στηρίξουν τη θεωρία των δήθεν αναγκαίων περικοπών.

Ορισμένες ενδεικτικές περιπτώσεις μισθών στον «Ελεύθερο Τύπο» προκαλούν: Επίσημος μισθός 3000, “εξτρά” (μαύρα;) 3.450 ευρώ. Προηγουμένως, το ίδιο άτομο έπαιρνε 6.600 επίσημα και 2.044 “εξτρά”. Δηλαδή, πριν καθαρά έβαζε στην τσέπη 5.581 και τώρα 5.530. “Έχασε” την 3ετία των περικοπών, πενήντα ολόκληρα ευρώ. Τη στιγμή που άλλοι εργαζόμενοι, οι οποίοι βρίσκονταν ακόμα και στα 1.000 ευρώ ή και παρακάτω, “έφαγαν” μειώσεις 100 ευρώ. Άλλη περίπτωση; Εργαζόμενη παίρνει επίσημα 1.000 ευρώ και “εξτρά” 2.950. Πριν υποστεί “μείωση” έπαιρνε επίσημα 1.530 και “εξτρά” 1.400.

Έτερος …«ημέτερος» παίρνει τώρα επίσημα 2.500 ευρώ και “εξτρά” 3.400. Πριν έπαιρνε, επίσημα 3.150 και ανεπίσημα 3.969. Παρά τη “μείωση”, εξακολουθεί και βγάζει καλά λεφτά, ειδικά αν συγκριθεί ο μισθός του με τους πετσοκομμένους μισθούς των απλών δημοσιογράφων. Άλλη περίπτωση; Κάποιος που έπαιρνε πριν 1.568 ευρώ, τώρα παίρνει 1.500 επίσημα, και 300 “εξτρά”. Υπάρχουν βέβαια, και κάποιες συγκλονιστικές περιπτώσεις που επισήμως ο μισθός είναι 600 ευρώ και τα “εξτραδάκια” 3.350! (σ.σ. όλα τα σχετικά έγγραφα είναι στη διάθεσή μας)

Οι περιπτώσεις των παχυλών μισθών, “επισήμων” και “εξτρά” είναι δεκάδες. Συνολικά, τα “εξτραδάκια” ανέρχονται σε σχεδόν … 29.000 ευρώ κάθε μήνα! Αντιστοιχούν μάλιστα, περίπου στο ποσόν που “εξοικονομήθηκε” από το βίαιο κόψιμο των μισθών της συντριπτικής μάζας των εργαζομένων του Ελεύθερου Τύπου στις αρχές του 2014 (έγιναν περικοπές ύψους 41000 ευρώ – το συνολικό μισθολογικό κόστος ήταν 237 χιλιάδες και έπεσε στις 196 χιλιάδες). Αξίζει επίσης να τονιστεί ότι προ των περικοπών τα «εξτραδάκια» ανέρχονταν συνολικά σε 19.000 ευρώ, δηλαδή φέτος αυξήθηκαν! Μάλιστα, από τα ίδια στοιχεία φαίνεται να τα έπαιρναν πέρυσι 17 άτομα, ενώ φέτος 44 (καμιά 20αριά έχουν τα πιο «παχυλά»).

Η ιδιοκτησία του Ελεύθερου Τύπου στο μεταξύ έχει εξαγγείλει πρόγραμμα “εθελούσιας” εξόδου (απολύσεων) για περίπου 15 άτομα (λήγει την Παρασκευή η προθεσμία). Γιατί; Για να εξοικονομήσει περί τις 15000-2000 το μήνα. Η κοροϊδία της ιδιοκτησίας βγάζει μάτι. Και μόνο το “εξτραδάκι” του ενός ιδιοκτήτη (3.000, που αντιστοιχεί σε τρεις μισθούς “καλοπληρωμένων” εργαζομένων, και σε έξι από εκείνους που παίρνουν 500 ευρώ), συν τα “εξτραδάκια” δύο-τριών από κει μέσα, φθάνουν για να καλυφθεί η υποτιθέμενη ανάγκη «οικονομίας».

Η περίπτωση του «Ε.Τ» έρχεται να βεβαιώσει ότι η μοναδική εξοικονόμηση που προκύπτει από τις περικοπές στους μισθούς εργαζομένων είναι για την τσέπη των αφεντικών και προς το όφελος των ολίγων εκλεκτών χειροκροτητών και ρουφιάνων που με τη στάση τους «χτυπούν» κάθε δυνατή αντίδραση. Είναι οι ίδιοι που στο μέλλον – πόσες φορές το έχουμε δει και αυτό – θα ζητήσουν και τη ψήφο σου, τη στήριξη της τάδε παράταξης, με αόριστες επικλήσεις στη λογική και στη ψυχραιμία. Είναι η ίδια ολιγομελής κάστα που σε κάθε Μέσο του κλάδου μας, και όχι μόνο, μιλά για «τυφλές απεργίες», για «αναγκαίες περικοπές» και για πλάτες που οφείλουν οι εργαζόμενοι να βάλουν στην επιχείρηση που τους «ταϊζει».

Το παράδειγμα του «Ε.Τ.», όπως και τόσα άλλα, αναδεικνύουν επιτακτικά την ανάγκη για οργάνωση των εργαζομένων στη βάση του κλάδου, χωρίς διαμεσολαβήσεις, με όπλο τη δημοσιοποίηση, την άμεση δράση και την αλληλεγγύη, χωρίς “ατομικές λύσεις”, που στο τέλος ζημιώνουν τα κοινά ταξικά μας συμφέροντα. Με την αυτοοργάνωση των εργαζόμενων εντός των χώρων εργασίας τους, με την αρωγή αλληλέγγυων, αγωνιζόμενων εργαζόμενων του κλάδου, μπορούμε να ξεπεράσουμε τον φόβο, τις ωφελιμιστικές λογικές και να δράσουμε πιέζοντας τα αφεντικά και τα καλοπληρωμένα τσιράκια τους. Αρκεί να το πιστέψουμε και να δράσουμε.

Μια νέα εκδοτική προσπάθεια έρχεται να προστεθεί στα κυριακάτικα έντυπα. Εμπνευστής της είναι ο Μιχάλης Ανδρουλιδάκης, ο άνθρωπος που κατάφερε να κλείσει την “Εξέδρα των Σπορ” σε έξι μήνες (όπως και κάθε άλλο μέσο που είχε στα χέρια του), να χρωστά 450.000€ στους 33 πρώην εργαζομένους της, να μπει στη φυλακή για τις οφειλές του και να βγει λόγω “προβλημάτων υγείας”… Αυτός λοιπόν ο επιχειρηματίας ετοιμάζει μια νέα κυριακάτικη εφημερίδα που διαφημίσεις της παίζουν ήδη σε διάφορα μέσα. Οι φεσομένοι πρώην εργαζόμενοι της “Εξέδρας των Σπορ” εξέδωσαν την ανακοίνωση που αναδημοσιεύουμε παρακάτω (πηγή) καθιστώντας σαφές στον εν λόγω κύριο ότι δεν πρόκειται να παραιτηθούν ούτε στο ελάχιστο από τα όσα τους χρωστά.

Μια νέα εκδοτική προσπάθεια έρχεται να προστεθεί στα κυριακάτικα έντυπα. Εμπνευστής της είναι ο Μιχάλης Ανδρουλιδάκης, ο άνθρωπος που κατάφερε να κλείσει την “Εξέδρα των Σπορ” σε έξι μήνες (όπως και κάθε άλλο μέσο που είχε στα χέρια του), να χρωστά 450.000€ στους 33 πρώην εργαζομένους της, να μπει στη φυλακή για τις οφειλές του και να βγει λόγω “προβλημάτων υγείας”… Αυτός λοιπόν ο επιχειρηματίας ετοιμάζει μια νέα κυριακάτικη εφημερίδα που διαφημίσεις της παίζουν ήδη σε διάφορα μέσα. Οι φεσομένοι πρώην εργαζόμενοι της “Εξέδρας των Σπορ” εξέδωσαν την ανακοίνωση που αναδημοσιεύουμε παρακάτω (πηγή) καθιστώντας σαφές στον εν λόγω κύριο ότι δεν πρόκειται να παραιτηθούν ούτε στο ελάχιστο από τα όσα τους χρωστά.

Την περασμένη Τρίτη το βράδυ απολύθηκε από την εφημερίδα «Εθνος» ένα από τα γνωστά τσιράκια της εργοδοσίας στον εκδοτικό όμιλο του ΠΗΓΑΣΟΥ. Πρόκειται για τον Νίκο Θεοδωρόπουλο από το οικονομικό ρεπορτάζ, ενός «συνάδελφου» που στάθηκε δίπλα στη γνωστή παρέα των τραμπούκων-εργοδοτικών στον όμιλο Μπόμπολα. Αναγνωρίσιμος σε όλους τους συναδέλφους στον ΠΗΓΑ ΣΟ τα τελευταία χρόνια, εξαιτίας της συμμετοχής του σε αυτή την παρέα των εργοδοτικών στον όμιλο Μπόμπολα που, με επικεφαλής τον πολυθεσίτη, κοντυλοφόρο της ΕΥΠ (και με ανάλογη μετέπειτα δράση ενάντια στους αγώνες των εργαζόμενων στην ΕΡΤ), «συνάδελφο» Νίκο Μελέτη, έφτασε στο σημείο να χειροδικεί στους συναδέλφους που πρότειναν αγωνιστικές κινητοποιήσεις στις γενικές συνελεύσεις του ΠΗΓΑΣΟΥ.

Η συγκεκριμένη παρέα των οργανωμένων υποτακτικών του Μπόμπολα έδρασε μέσα στους χώρους δουλειάς, άλλοτε απειλώντας συναδέλφους και άλλοτε χειροδικώντας εναντίον τους κατά τη διεξαγωγή των γενικών συνελεύσεων των εργαζομένων του συγκροτήματος, ενώ προβοκάριζε συστηματικά τις διαδικασίες λήψης αποφάσεων από τη βάση, κυρίως παίρνοντας βίαια και επανειλημμένα το λόγο και χυδαιολογώντας κατ’ εξακολούθηση.

Η τρομοκρατική δράση αυτών των τραμπούκων κορυφώθηκε καθ’ όλη τη διάρκεια της διετίας 2011-12, τότε δηλαδή που ο Φώτης Μπόμπολας επιχειρούσε να νομιμοποιήσει τις εκατοντάδες απολύσεις, τις απανωτές μειώσεις μισθών με την υπογραφή ατομικών συμβάσεων εργασίας, εκβιάζοντας συνεχώς ότι θα κλείσει τα έντυπα που διαθέτει και ότι θα τα ξανανοίξει με άλλους εργαζόμενους. Ήταν η περίοδος , που απέλυσε σχεδόν όλους εκείνους που αντιστάθηκαν στην εργοδοτική τρομοκρατία που επέβαλε μέχρι να έρθει στο κατόπιν η σειρά των αμνών.

Αφίσα μας που καλούσε σε πορεία στον Πήγασο 14/05/2012

Πίσω, στο κοντινό παρελθόν

Η απόλυση του Ν. Θεοδωρόπουλου θα μπορούσε να περάσει στα «ψιλά», όμως τα γεγονότα που ακολούθησαν πήραν μια εντελώς διαφορετική, απρόσμενη διάσταση.

Υπενθυμίζουμε ότι τον συγκεκριμένο «συνάδελφο» τον είχαμε καταγγείλει (καθώς και τα προαναφερόμενα) στο κάλεσμα- καταγγελία που είχαμε εκδώσει ως «Συνέλευση έμμισθων, άμισθων, «μπλοκάκηδων», «μαύρων», ανέργων και φοιτητών στα ΜΜΕ» για την αγωνιστική συγκέντρωση και πορεία που είχαμε διοργανώσει στην έδρα του εκδοτικού ομίλου Μπόμπολα στη Μεταμόρφωση το Μάιο του 2012 με κεντρικό σύνθημα «Ενάντια στις απολύσεις και την εργοδοτική τρομοκρατία».

Από την πορεία που οργάνωσε η συνέλευσή μας στον Πήγασο – 14/05/12

Στο ίδιο κάλεσμα τότε, ανάμεσα σε πολλά άλλα, καταγγέλλαμε: « αυτή τη στιγμή, έστω και τυπικά, εκπρόσωπος των εργαζομένων στο Έθνος, στη θέση των δύο συναδέλφων μας που έδωσαν με γενναιότητα σκληρές μάχες απέναντι στην εργοδοσία, είναι ένας άνθρωπος του Μπόμπολα, εκλεγμένος με μόλις 7 ψήφους στο σύνολο των 176 εναπομεινάντων (τη μέρα της εκλογής του) δημοσιογράφων».

(Η σχετική καταγγελία μας, που αποτυπώνει τα γεγονότα που είχαν προηγηθεί και περιγράφει το κλίμα εκείνης της εποχής βρίσκεται εδώ).

Ο πρώτος αντίκτυπος αυτής τη διαδήλωσης και της καταγγελίας μας που τη συνόδευε τότε ήταν η παραίτηση του Ν. Θεοδωρόπουλου –κολλητού του τότε αρχισυντάκτη Θανάση Λυρτσογιάννη– από τη θέση του εκπροσώπου των εργαζομένων για λόγους… ευθιξίας, γεγονός που σχολιάστηκε αναλόγως: Παραιτήθηκε ο εκπρόσωπος στο Έθνος . Βέβαια, η εργοδοσία είχε έτοιμο το «planB» και στις επόμενες εκλογές αποκατέστησε τη θέση του εκπροσώπου των εργαζομένων με ένα ακόμη «σκυλί» τής προαναφερόμενης ομάδας των τραμπούκων, της Έφης Καραγιώργου που εκλέχτηκε εκπρόσωποςτων εργαζομένων στο «Εθνος» ένα δεκαπενθήμερο αργότερα με μόλις 29 ψήφους επί 153 εγγεγραμμένων μελών της ΕΣΗΕΑ στην εφημερίδα.

(Προσέξτε τι μεγέθους προγκρόμ απολύσεων βρισκόταν σε εξέλιξη τότε στον ΠΗΓΑΣΟ, που, 6 περίπου μήνες μετά την εκλογή του Ν. Θεοδωρόπουλου ως «εκπροσώπου» με 6 ψήφους συν τη δική του, οι ψηφίσαντες συνάδελφοι ήταν μείον 23 και αυτοί ήταν μέλη μόνο της ΕΣΗΕΑ και μόνο στην εφημερίδα «Εθνος». Ο συνολικός αριθμός των απολύσεων, από όλα τα μαγαζιά του Μπόμπολα και από όλες τις ειδικότητες στον κλάδο την ίδια περίοδο ήταν τουλάχιστον εξαπλάσιος. Κι ενώ ο υποψήφιος για την εκλογή εκπροσώπου των δημοσιογράφων στην εφημερίδα παρέμενε ένας και μόνο, καθ’ ότι πλέον στον ΠΗΓΑΣΟ εκείνη την περίοδο -στην κυριολεξία- όλα τά ’σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά).

Για την απόλυση του Νίκου Θεοδωρόπουλου έβγαλε καταγγελία ένα 24ωρο αργότερα η παράταξη «Κίνηση Επαγγελματιών Δημοσιογράφων» του Δημήτρη Τσαλαπάτη -με την οποία ήταν υποψήφιος για την ανάδειξη των εκπροσώπων στην ΠΟΕΣΥ- που τη χαρακτήρισε ως συνδικαλιστική δίωξη. (Για την παράταξη του Τσαλαπάτη και τη στάση του από την μακραίωνη καρέκλα του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ που κατέχει τα λόγια είναι περιττά για έναν στυλοβάτη των εργοδοτών, απέναντι σε κάθε αγώνα των εργαζόμενων στον κλάδο, υπερασπιζόμενο μονίμως και μετά μανίας την απεργοσπασία).

Αμέσως μετά η… μεγάλη έκπληξη ήρθε από τον αριστερό, πρώην πρόεδρο της ΕΣΗΕΑ, Δημήτρη Τρίμη. από την παράταξη «Συσπείρωση Δημοσιογράφων- Δούρειος Τύπος», ο οποίος την επομένη, με άρθρο του (μόνο) στην ηλεκτρονική έκδοση της «Εφημερίδας των Συντακτών» στην οποία είναι συντάκτης και με τον τίτλο «Η κατάντια του «Έθνους», υπερασπίζεται τον Ν. Θεοδωρόπουλο ως «έναν (που προστίθεται στους εκατοντάδες απολυμένους εργαζόμενους του Ομίλου ΠΗΓΑΣΟΥ- Μπόμπολας) -που για ένα διάστημα είχε υπάρξει και συνδικαλιστικός εκπρόσωπος των μελών της ΕΣΗΕΑ που εργάζονται στην εφημερίδα». Και υπερασπίζεται και την πρόταση του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ για «24ωρη προειδοποιητική απεργία για να ανακληθεί η νέα άδικη και καταχρηστική απόλυση» κατηγορώντας τους εργαζόμενους του «Εθνους» που δεν θέλησαν να απεργήσουν.

Τι κι αν ο Δημήτρης Τρίμης, ως τότε πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ, βίωσε την εργοδοτική τρομοκρατία του Μπόμπολα την προαναφερόμενη περίοδο, όπως αναφέρει και ο ίδιος: «Θυμάμαι όταν ήμουν πρόεδρος να πηγαίνουμε αρκετές φορές στη Μεταμόρφωση, μετά από ομαδικές απολύσεις, μειώσεις μισθών ή μη καταβολή δεδουλευμένων ( …) αλλά όμως οι περισσότεροι συνάδελφοι του ΠΗΓΑΣΟΥ έντρομοι εξαφανίζονταν μην τυχόν και τους δουν οι ρουφιάνοι του αφεντικού και των προϊσταμένων τους, να …μιλούν μαζί μου ή με άλλους συνδικαλιστές», αναφέρει.

Για κάποιο παράδοξο, μα σίγουρα όχι ανεξήγητο λόγο, ο πρώην πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ με τη συγκεκριμένη του παρέμβαση δείχνει σα να πάσχει από αμνησία. Διότι αυτοί οι ρουφιάνοι για τους οποίους αναφέρεται ήταν συγκεκριμένα πρόσωπα και είχαν ονοματεπώνυμο, ήταν μια ολιγάριθμη ομάδα και, άρα, τα μέλη της ήταν πασίγνωστα σε όλους τους εργαζόμενους στο συγκρότημα και έβγαιναν πάντα μπροστά, απειλώντας ή τραμπουκίζοντας, κάποιοι για να υπερασπιστούν τους παχυλούς μισθούς τους και κάποιοι τις θέσεις εργασίας τους. Ως πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ, ο Δημήτρης Τρίμης σε αρκετές περιπτώσεις ήταν παρών σε αυτές τις καταστάσεις, δεχόμενος και ο ίδιος τη λεκτική βία που ασκούσε αυτό το σκυλολόι των τσιρακιών του Μπόμπολα. Κι ας μην έκανε το παραμικρό, τόσο αυτός όσο και τα μέλη της παράταξής του που συμμετείχαν στο ΔΣ της ΕΣΗΕΑ, για να διαγράψουν από τα μητρώα της Ένωσης αυτούς τους ελεεινούς τραμπούκους, τουλάχιστον για αντισυναδελφική συμπεριφορά.

Ακόμη χειρότερα, ο Δ. Τρίμης αφιερώνει το άρθρο του στους «υπερήφανους απολυμένους συναδέλφους του ΠΗΓΑΣΟΥ», αναφέροντας μάλιστα και ονομαστικά κάποιους λίγους από αυτούς. Ποιος θα το έλεγε, λοιπόν, ότι θα ερχόταν κάποια μέρα που μέσα σε ένα κείμενο θα χωρούσαν ονόματα αγωνιστών και ρουφιάνων μαζί, προφανώς για λόγους κάποιας πολιτικής σκοπιμότητας.

Ωστόσο, τίποτα δεν πάει χαμένο. Η «αμνησία» και η αμνηστία του πρώην προέδρου της ΕΣΗΕΑ δίνει τη δυνατότητα επαναφοράς της ιστορικής μνήμης και της αποκατάστασης των πραγμάτων όπως ακριβώς συνέβησαν. Τα τσιράκια των αφεντικών που επέλεξαν να ταχθούν με το στρατόπεδο της εργοδοσίας επιστρατεύοντας τη βία δεν θα σβηστούν από τη μνήμη των εργαζόμενων με μια μονοκοντυλιά, ανεξαρτήτως ποιος και γιατί την υπογράφει. Και η «κόκκινη γραμμή» σε αυτά τα ζητήματα, παρ’ όλες τις ήττες που έχει υποστεί ο κλάδος με ευθύνη των εργατοπατέρων, εξακολουθεί να παραμένει σταθερή και αταλάντευτη. Δίχως να χάνει τη σημασία της, πόσο μάλλον το ίδιο της το περιεχόμενο.

ΥΓ: Την ίδια μέρα που δημοσιοποιήθηκε το άρθρο το Δ. Τρίμη, λίγο πριν την εκπνοή των εκλογών για την ΠΟΕΣΥ, η σημερινή εκπρόσωπος των δημοσιογράφων του «Εθνους» με ηλεκτρονικό της μήνυμα σε δημοσιογραφικό site διέψευσε τους ισχυρισμούς του για τη στάση που κράτησαν οι εργαζόμενοι. Όπως διασταυρώσαμε και εμείς, ο Ν. Θεοδωρόπουλος αρνήθηκε οποιαδήποτε διάθεση για κινητοποίηση εκδηλώθηκε από τους συναδέλφους του την ημέρα της απόλυσής του, αλλά την επόμενη μέρα το αίτημα για στάση εργασίας και απεργία προς το ΔΣ της ΕΣΗΕΑ διατυπώθηκε από τον Δημήτρη Τσαλαπάτη και υιοθετήθηκε.

Μετά από αυτά, πως είναι δυνατόν να μην αναρωτιέται κανείς για πιθανές ανίερες συμμαχίες ενόψει του επερχόμενου συνέδριου της ΠΟΕΣΥ (είτε αυτές ευδοκιμήσουν, είτε όχι) καθ ότι η πενία των ψήφων, συμμαχία μεταξύ αιώνιων αντιπάλων κατεργάζεται; Οποιαδήποτε άλλη δικαιολογία, δεκτή.

Συνέλευση έμμισθων, άμισθων, «μπλοκάκηδων», «μαύρων», ανέργων και φοιτητών στα ΜΜΕ

Την περασμένη Τρίτη το βράδυ απολύθηκε από την εφημερίδα «Εθνος» ένα από τα γνωστά τσιράκια της εργοδοσίας στον εκδοτικό όμιλο του ΠΗΓΑΣΟΥ. Πρόκειται για τον Νίκο Θεοδωρόπουλο από το οικονομικό ρεπορτάζ, ενός «συνάδελφου» που στάθηκε δίπλα στη γνωστή παρέα των τραμπούκων-εργοδοτικών στον όμιλο Μπόμπολα. Αναγνωρίσιμος σε όλους τους συναδέλφους στον ΠΗΓΑ ΣΟ τα τελευταία χρόνια, εξαιτίας της συμμετοχής του σε αυτή την παρέα των εργοδοτικών στον όμιλο Μπόμπολα που, με επικεφαλής τον πολυθεσίτη, κοντυλοφόρο της ΕΥΠ (και με ανάλογη μετέπειτα δράση ενάντια στους αγώνες των εργαζόμενων στην ΕΡΤ), «συνάδελφο» Νίκο Μελέτη, έφτασε στο σημείο να χειροδικεί στους συναδέλφους που πρότειναν αγωνιστικές κινητοποιήσεις στις γενικές συνελεύσεις του ΠΗΓΑΣΟΥ.

Η συγκεκριμένη παρέα των οργανωμένων υποτακτικών του Μπόμπολα έδρασε μέσα στους χώρους δουλειάς, άλλοτε απειλώντας συναδέλφους και άλλοτε χειροδικώντας εναντίον τους κατά τη διεξαγωγή των γενικών συνελεύσεων των εργαζομένων του συγκροτήματος, ενώ προβοκάριζε συστηματικά τις διαδικασίες λήψης αποφάσεων από τη βάση, κυρίως παίρνοντας βίαια και επανειλημμένα το λόγο και χυδαιολογώντας κατ’ εξακολούθηση.

Η τρομοκρατική δράση αυτών των τραμπούκων κορυφώθηκε καθ’ όλη τη διάρκεια της διετίας 2011-12, τότε δηλαδή που ο Φώτης Μπόμπολας επιχειρούσε να νομιμοποιήσει τις εκατοντάδες απολύσεις, τις απανωτές μειώσεις μισθών με την υπογραφή ατομικών συμβάσεων εργασίας, εκβιάζοντας συνεχώς ότι θα κλείσει τα έντυπα που διαθέτει και ότι θα τα ξανανοίξει με άλλους εργαζόμενους. Ήταν η περίοδος , που απέλυσε σχεδόν όλους εκείνους που αντιστάθηκαν στην εργοδοτική τρομοκρατία που επέβαλε μέχρι να έρθει στο κατόπιν η σειρά των αμνών.

Αφίσα μας που καλούσε σε πορεία στον Πήγασο 14/05/2012

Πίσω, στο κοντινό παρελθόν

Η απόλυση του Ν. Θεοδωρόπουλου θα μπορούσε να περάσει στα «ψιλά», όμως τα γεγονότα που ακολούθησαν πήραν μια εντελώς διαφορετική, απρόσμενη διάσταση.

Υπενθυμίζουμε ότι τον συγκεκριμένο «συνάδελφο» τον είχαμε καταγγείλει (καθώς και τα προαναφερόμενα) στο κάλεσμα- καταγγελία που είχαμε εκδώσει ως «Συνέλευση έμμισθων, άμισθων, «μπλοκάκηδων», «μαύρων», ανέργων και φοιτητών στα ΜΜΕ» για την αγωνιστική συγκέντρωση και πορεία που είχαμε διοργανώσει στην έδρα του εκδοτικού ομίλου Μπόμπολα στη Μεταμόρφωση το Μάιο του 2012 με κεντρικό σύνθημα «Ενάντια στις απολύσεις και την εργοδοτική τρομοκρατία».

Από την πορεία που οργάνωσε η συνέλευσή μας στον Πήγασο – 14/05/12

Στο ίδιο κάλεσμα τότε, ανάμεσα σε πολλά άλλα, καταγγέλλαμε: « αυτή τη στιγμή, έστω και τυπικά, εκπρόσωπος των εργαζομένων στο Έθνος, στη θέση των δύο συναδέλφων μας που έδωσαν με γενναιότητα σκληρές μάχες απέναντι στην εργοδοσία, είναι ένας άνθρωπος του Μπόμπολα, εκλεγμένος με μόλις 7 ψήφους στο σύνολο των 176 εναπομεινάντων (τη μέρα της εκλογής του) δημοσιογράφων».

(Η σχετική καταγγελία μας, που αποτυπώνει τα γεγονότα που είχαν προηγηθεί και περιγράφει το κλίμα εκείνης της εποχής βρίσκεται εδώ).

Ο πρώτος αντίκτυπος αυτής τη διαδήλωσης και της καταγγελίας μας που τη συνόδευε τότε ήταν η παραίτηση του Ν. Θεοδωρόπουλου –κολλητού του τότε αρχισυντάκτη Θανάση Λυρτσογιάννη– από τη θέση του εκπροσώπου των εργαζομένων για λόγους… ευθιξίας, γεγονός που σχολιάστηκε αναλόγως: Παραιτήθηκε ο εκπρόσωπος στο Έθνος . Βέβαια, η εργοδοσία είχε έτοιμο το «planB» και στις επόμενες εκλογές αποκατέστησε τη θέση του εκπροσώπου των εργαζομένων με ένα ακόμη «σκυλί» τής προαναφερόμενης ομάδας των τραμπούκων, της Έφης Καραγιώργου που εκλέχτηκε εκπρόσωποςτων εργαζομένων στο «Εθνος» ένα δεκαπενθήμερο αργότερα με μόλις 29 ψήφους επί 153 εγγεγραμμένων μελών της ΕΣΗΕΑ στην εφημερίδα.

(Προσέξτε τι μεγέθους προγκρόμ απολύσεων βρισκόταν σε εξέλιξη τότε στον ΠΗΓΑΣΟ, που, 6 περίπου μήνες μετά την εκλογή του Ν. Θεοδωρόπουλου ως «εκπροσώπου» με 6 ψήφους συν τη δική του, οι ψηφίσαντες συνάδελφοι ήταν μείον 23 και αυτοί ήταν μέλη μόνο της ΕΣΗΕΑ και μόνο στην εφημερίδα «Εθνος». Ο συνολικός αριθμός των απολύσεων, από όλα τα μαγαζιά του Μπόμπολα και από όλες τις ειδικότητες στον κλάδο την ίδια περίοδο ήταν τουλάχιστον εξαπλάσιος. Κι ενώ ο υποψήφιος για την εκλογή εκπροσώπου των δημοσιογράφων στην εφημερίδα παρέμενε ένας και μόνο, καθ’ ότι πλέον στον ΠΗΓΑΣΟ εκείνη την περίοδο -στην κυριολεξία- όλα τά ’σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά).

Για την απόλυση του Νίκου Θεοδωρόπουλου έβγαλε καταγγελία ένα 24ωρο αργότερα η παράταξη «Κίνηση Επαγγελματιών Δημοσιογράφων» του Δημήτρη Τσαλαπάτη -με την οποία ήταν υποψήφιος για την ανάδειξη των εκπροσώπων στην ΠΟΕΣΥ- που τη χαρακτήρισε ως συνδικαλιστική δίωξη. (Για την παράταξη του Τσαλαπάτη και τη στάση του από την μακραίωνη καρέκλα του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ που κατέχει τα λόγια είναι περιττά για έναν στυλοβάτη των εργοδοτών, απέναντι σε κάθε αγώνα των εργαζόμενων στον κλάδο, υπερασπιζόμενο μονίμως και μετά μανίας την απεργοσπασία).

Αμέσως μετά η… μεγάλη έκπληξη ήρθε από τον αριστερό, πρώην πρόεδρο της ΕΣΗΕΑ, Δημήτρη Τρίμη. από την παράταξη «Συσπείρωση Δημοσιογράφων- Δούρειος Τύπος», ο οποίος την επομένη, με άρθρο του (μόνο) στην ηλεκτρονική έκδοση της «Εφημερίδας των Συντακτών» στην οποία είναι συντάκτης και με τον τίτλο «Η κατάντια του «Έθνους», υπερασπίζεται τον Ν. Θεοδωρόπουλο ως «έναν (που προστίθεται στους εκατοντάδες απολυμένους εργαζόμενους του Ομίλου ΠΗΓΑΣΟΥ- Μπόμπολας) -που για ένα διάστημα είχε υπάρξει και συνδικαλιστικός εκπρόσωπος των μελών της ΕΣΗΕΑ που εργάζονται στην εφημερίδα». Και υπερασπίζεται και την πρόταση του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ για «24ωρη προειδοποιητική απεργία για να ανακληθεί η νέα άδικη και καταχρηστική απόλυση» κατηγορώντας τους εργαζόμενους του «Εθνους» που δεν θέλησαν να απεργήσουν.

Τι κι αν ο Δημήτρης Τρίμης, ως τότε πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ, βίωσε την εργοδοτική τρομοκρατία του Μπόμπολα την προαναφερόμενη περίοδο, όπως αναφέρει και ο ίδιος: «Θυμάμαι όταν ήμουν πρόεδρος να πηγαίνουμε αρκετές φορές στη Μεταμόρφωση, μετά από ομαδικές απολύσεις, μειώσεις μισθών ή μη καταβολή δεδουλευμένων ( …) αλλά όμως οι περισσότεροι συνάδελφοι του ΠΗΓΑΣΟΥ έντρομοι εξαφανίζονταν μην τυχόν και τους δουν οι ρουφιάνοι του αφεντικού και των προϊσταμένων τους, να …μιλούν μαζί μου ή με άλλους συνδικαλιστές», αναφέρει.

Για κάποιο παράδοξο, μα σίγουρα όχι ανεξήγητο λόγο, ο πρώην πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ με τη συγκεκριμένη του παρέμβαση δείχνει σα να πάσχει από αμνησία. Διότι αυτοί οι ρουφιάνοι για τους οποίους αναφέρεται ήταν συγκεκριμένα πρόσωπα και είχαν ονοματεπώνυμο, ήταν μια ολιγάριθμη ομάδα και, άρα, τα μέλη της ήταν πασίγνωστα σε όλους τους εργαζόμενους στο συγκρότημα και έβγαιναν πάντα μπροστά, απειλώντας ή τραμπουκίζοντας, κάποιοι για να υπερασπιστούν τους παχυλούς μισθούς τους και κάποιοι τις θέσεις εργασίας τους. Ως πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ, ο Δημήτρης Τρίμης σε αρκετές περιπτώσεις ήταν παρών σε αυτές τις καταστάσεις, δεχόμενος και ο ίδιος τη λεκτική βία που ασκούσε αυτό το σκυλολόι των τσιρακιών του Μπόμπολα. Κι ας μην έκανε το παραμικρό, τόσο αυτός όσο και τα μέλη της παράταξής του που συμμετείχαν στο ΔΣ της ΕΣΗΕΑ, για να διαγράψουν από τα μητρώα της Ένωσης αυτούς τους ελεεινούς τραμπούκους, τουλάχιστον για αντισυναδελφική συμπεριφορά.

Ακόμη χειρότερα, ο Δ. Τρίμης αφιερώνει το άρθρο του στους «υπερήφανους απολυμένους συναδέλφους του ΠΗΓΑΣΟΥ», αναφέροντας μάλιστα και ονομαστικά κάποιους λίγους από αυτούς. Ποιος θα το έλεγε, λοιπόν, ότι θα ερχόταν κάποια μέρα που μέσα σε ένα κείμενο θα χωρούσαν ονόματα αγωνιστών και ρουφιάνων μαζί, προφανώς για λόγους κάποιας πολιτικής σκοπιμότητας.

Ωστόσο, τίποτα δεν πάει χαμένο. Η «αμνησία» και η αμνηστία του πρώην προέδρου της ΕΣΗΕΑ δίνει τη δυνατότητα επαναφοράς της ιστορικής μνήμης και της αποκατάστασης των πραγμάτων όπως ακριβώς συνέβησαν. Τα τσιράκια των αφεντικών που επέλεξαν να ταχθούν με το στρατόπεδο της εργοδοσίας επιστρατεύοντας τη βία δεν θα σβηστούν από τη μνήμη των εργαζόμενων με μια μονοκοντυλιά, ανεξαρτήτως ποιος και γιατί την υπογράφει. Και η «κόκκινη γραμμή» σε αυτά τα ζητήματα, παρ’ όλες τις ήττες που έχει υποστεί ο κλάδος με ευθύνη των εργατοπατέρων, εξακολουθεί να παραμένει σταθερή και αταλάντευτη. Δίχως να χάνει τη σημασία της, πόσο μάλλον το ίδιο της το περιεχόμενο.

ΥΓ: Την ίδια μέρα που δημοσιοποιήθηκε το άρθρο το Δ. Τρίμη, λίγο πριν την εκπνοή των εκλογών για την ΠΟΕΣΥ, η σημερινή εκπρόσωπος των δημοσιογράφων του «Εθνους» με ηλεκτρονικό της μήνυμα σε δημοσιογραφικό site διέψευσε τους ισχυρισμούς του για τη στάση που κράτησαν οι εργαζόμενοι. Όπως διασταυρώσαμε και εμείς, ο Ν. Θεοδωρόπουλος αρνήθηκε οποιαδήποτε διάθεση για κινητοποίηση εκδηλώθηκε από τους συναδέλφους του την ημέρα της απόλυσής του, αλλά την επόμενη μέρα το αίτημα για στάση εργασίας και απεργία προς το ΔΣ της ΕΣΗΕΑ διατυπώθηκε από τον Δημήτρη Τσαλαπάτη και υιοθετήθηκε.

Μετά από αυτά, πως είναι δυνατόν να μην αναρωτιέται κανείς για πιθανές ανίερες συμμαχίες ενόψει του επερχόμενου συνέδριου της ΠΟΕΣΥ (είτε αυτές ευδοκιμήσουν, είτε όχι) καθ ότι η πενία των ψήφων, συμμαχία μεταξύ αιώνιων αντιπάλων κατεργάζεται; Οποιαδήποτε άλλη δικαιολογία, δεκτή.

Συνέλευση έμμισθων, άμισθων, «μπλοκάκηδων», «μαύρων», ανέργων και φοιτητών στα ΜΜΕ