Κατάληψη ΕΣΗΕΑ

Οι εκλογές τελείωσαν, η πολλή δουλειά βγήκε, έφτασε η ώρα να γίνουν και μερικές εκκαθαρίσεις. Εναντίον όλων όσοι συνεχίζουν να διεκδικούν…. Ετσι, για να μην ξεχνιόμαστε!

Αναδημοσιεύουμε από το μπλογκ των απολυμένων του Ελεύθερου Τύπου και του City.

Aρχισαν τα όργανα στο ραδιόφωνο του City. Αφού αξιοποίησαν τους δημοσιογράφους για να καλύψουν κενά και τους υποχρέωσαν να καλύψουν κάθε είδους θέση και ρεπορτάζ, τώρα τους απολύουν τηλεφωνικά. Οι επιστολές συναδέλφων μας στο ΔΣ της ΕΣΗΕΑ είναι αποκαλυπτικές. Τα λένε όλα. Στη νέα διοίκηση υπό ΔΟΛ και Βίκτωρα Ρέστη εστάλησαν ήδη τα πρώτα εξώδικα. Η ΕΣΗΕΑ άραγε θα πάρει το μήνυμα;

«Προφυλακιστέοι οι τρεις από τους τέσσερις των Πυρήνων Φωτιάς» (Το Βήμα, ηλεκτρονική έκδοση, 30/9), «Τρεις προφυλακίσεις για τη Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς» (Η Καθημερινή, ηλεκτρονική έκδοση, 30/9): δύσκολα συγκαλύπτεται μια κάποια υπερηφάνεια, ένας ορισμένος τόνος θριάμβου στις «αναφορές» των έγκριτων εφημερίδων μας. Και να ήθελαν, άλλωστε, πώς θα μπορούσαν να κρυφτούν; Οι προφυλακισμένοι, τα «20χρονα παιδιά» (στα οποία θα επανέλθουμε), είναι προπάντων δικά τους «παιδιά», ακριβώς υπό την ιδιότητα βάσει της οποίας προφυλακίστηκαν: «τρομοκράτες», γεννήματα των ΜΜΕ, έγκλειστοι του κράτους. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, κατά πως λέγεται…

Η τρέχουσα τρομοϋστερία, παρά την ένταση της λοιπής τρομο-επικαιρότητας που την περιβάλλει (εκλογές, κρίση, γρίπη…) και την κάνει να περνά σε σχετικά δεύτερο πλάνο, δεν παύει να εμφανίζει ένα τουλάχιστον κοινό βασικό σημείο με όλες τις προηγούμενες που ζήσαμε τα τελευταία χρόνια: την οριστική και αμετάκλητη, όπως φαίνεται, μετατροπή των ΜΜΕ σε δομικό παράγοντα του σύγχρονου «φαινομένου της τρομοκρατίας», τη διεξοδική μετάλλαξή τους σε γραφείο τύπου της Αστυνομίας, σε παράγοντα δηλαδή που διαμορφώνει ενεργά τα ίδια τα «στοιχεία» της εκάστοτε «υπόθεσης», παραδίδοντάς τα στη συνέχεια ως αντικειμενικά «δεδομένα» βάσει των οποίων, υποτίθεται, πρέπει να αντιλαμβανόμαστε τι συμβαίνει γύρω μας. Δεν χρειάστηκαν παρά λίγες ώρες για να μάθουμε ότι οι τρεις συλληφθέντες και η μία συλληφθείσα του Χαλανδρίου «συνδέονται» με την, ή «ανήκουν» στην, οργάνωση «Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς», ενώ μερικές ημέρες αργότερα η συντονισμένη αυτή εκδοχή των ΜΜΕ πήρε και επίσημη νομική υπόσταση, καθώς εκφράστηκε πιστά στο αναβαθμισμένο κατηγορητήριο που αντιμετώπισαν αίφνης οι συλληφθέντες κατά την απολογία τους. Αντιγράφουμε από την έντυπη Ελευθεροτυπία (30/9):

Τρομοκρατικές ενέργειες …υψηλού κινδύνου «διέγνωσε», πάντως, η 32η τακτική ανακρίτρια της Αθήνας, εκτιμώντας τα ευρήματα της δικογραφίας που έχει σχηματιστεί σε βάρος των τεσσάρων νεαρών, (…) αλλά και των υπόλοιπων έξι που καταζητούνται. Και ζήτησε, πέραν των βαρύτατων ποινικών διώξεων που τους είχαν ήδη ασκηθεί με βάση και διατάξεις του αντιτρομοκρατικού νόμου, να «εμπλουτισθεί» το σε βάρος τους κατηγορητήριο και με παραγράφους του άρθρου 187Α του Ποινικού Κώδικα, το οποίο επιγράφεται «τρομοκρατικές πράξεις», όπως εισήχθη με το νόμο 3251 του 2004.

Όπως και στην περίπτωση κάθε άλλης μαζικά μεταδιδόμενης υστερίας, η «είδηση» δεν υπάρχει ως τέτοια σε κανένα στάδιο της «μετάδοσής» της: κατασκευάζεται στην πορεία, σε συνεργασία με όλους τους άλλους εμπλεκόμενους φορείς – Αστυνομία, Δικαιοσύνη, πολιτική εξουσία. Η «είδηση» χειραγωγείται τόσο εύκολα και γρήγορα όσο και η δικογραφία ή το κατηγορητήριο. Ο συγχρονισμός αυτής της διαδικασίας – στην οποία δεν έχει μάλλον και τόση σημασία ποιος φτιάχνει τι πρώτος, ποιος ακολουθεί και ποιος δέχεται το τελικό προϊόν – μας είναι πια οικείος, παραμένει ωστόσο εντυπωσιακός: από μερικές λέξεις που συνάπτονται σε μερικά βουβά «ευρήματα», βγαίνει τελικά, στην άλλη άκρη της αλυσίδας συναρμολόγησης, ένα ωραιότατο, χειροπιαστό και άκρως εμπορεύσιμο προϊόν με την επωνυμία «τρομοκρατική οργάνωση Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς», που κομίζει επιπλέον την υπόσχεση νέων και βελτιωμένων εκδοχών του («και στο βάθος, ίχνη της Σέχτας Επαναστατών», όπως μας πληροφορεί δελεαστικά η Καθημερινή, 27/9)…

Αν όμως η διαδικασία αυτή, στην (κάθε) συγχρονία της, εκτυλίσσεται με ακρίβεια και μεθοδικότητα αντάξια ενός πρότυπου φορντιστικού εργοστασίου, αν περιγράφεται τόσο δύσκολα όσο «εύκολα» και «αυτόματα» εκτυλίσσεται, αφήνοντας το άναυδο φιλοθεάμον κοινό να συγκατατίθεται παθητικά στην κατασκευασμένη πραγματικότητα που του παρουσιάζεται, υπάρχει ευτυχώς και η διαχρονία, που αναδεικνύει την ιδιαιτερότητα της εκάστοτε τρομοϋστερίας, τα πολιτικά χαρακτηριστικά της. Τι θυμόμαστε, λοιπόν, για τη διαβόητη «Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς», για την οποία κατηγορούνται σήμερα τέσσερις, αύριο δέκα, και πάει λέγοντας;

Ενεργή από τις αρχές του 2008, η οργάνωση φαίνεται ότι άρχισε να απασχολεί σοβαρά την Αστυνομία μόλις τον Νοέμβριο του ίδιου έτους, όταν (όπως ανέφερε εκείνες τις ημέρες αξιωματούχος της ΕΛ.ΑΣ. στην Καθημερινή) η επικαιρότητα θεωρήθηκε πλέον εκρηκτική λόγω της «περιρρέουσας ατμόσφαιρας οικονομικής και κοινωνικής κρίσης». Οι περιγραφές των ιθυνόντων τη μακρινή εκείνη εποχή ηχούν στις μέρες μας σχεδόν ρετρό: ομάδες «γκαζάκηδων», αποκαλούμενοι «αντιεξουσιαστές», δίχως κεντρική οργάνωση ή καθοδήγηση, που συντονίζονται στα κατά τόπους «στέκια». Εν μέσω εθνικών σκανδάλων και διεθνούς χρηματοπιστωτικής κατάρρευσης, θα πήγαινε, ασφαλώς, πολύ να ανοίξει «φάκελος: τρομοκρατία», να επιχειρηθεί η στοχοποίηση ολόκληρων κοινωνικών, πολιτικών ή πολιτισμικών χώρων, να ενοχοποιηθεί απροκάλυπτα η ευρύτερη κοινωνία από το ίδιο το ένοχο κράτος – να ενορχηστρωθούν, με δυο λόγια, όλα αυτά που τείνουν σήμερα να γίνουν κανόνας. Ένα είδος σχεδίου, βέβαια, διαφαινόταν ήδη, τότε όμως φάνταζε αρκετό να μην επιτραπεί στους «δράστες» να «αποκτήσουν ρόλο στις εξελίξεις και έρεισμα σε μερίδα της κοινωνίας». Και μετά, άλλαξε ο μήνας, και οι «εξελίξεις» έγιναν αυτό που λέμε «ραγδαίες»…

Είναι αισθητές εδώ και καιρό οι επιπτώσεις του Δεκέμβρη στον ορισμό της «τρομοκρατίας» και της «αντιτρομοκρατίας», με τη σύλληψη όμως των τεσσάρων στο Χαλάνδρι και ό,τι ακολούθησε / πρόκειται να ακολουθήσει παρέχεται πια μια ξεκάθαρη εικόνα της νέας κατασταλτικής στρατηγικής. Όλο το πεδίο του κοινωνικού καλείται πλέον να συμμορφωθεί στις προδιαγραφές μιας νέας αυταρχικής συναίνεσης που επιβάλλεται συστηματικά στην «κοινή γνώμη» ως φοβική αντιμετώπιση, η μόνη εφικτή, των πολλαπλών «απειλών» που μας έχουν ενσκήψει, από τους μετανάστες και τα χρέη ως τα …μικρόβια. Έχει, πράγματι, κάτι το έντονα κλινικό η σημερινή στρατηγική της βίαιης συναίνεσης, καθώς επιδιώκει να αφαιρέσει «επιστημονικά», ριζικά μεν, χωρίς περιττές εικόνες φρίκης δε, κάθε εναπομείνασα εστία αντίστασης, κάθε ρωγμή στο συνθετικό περίβλημα της κοινωνικής ζωής (ένα από τα σύμβολα του Δεκέμβρη, το στρατιωτικά οχυρωμένο πλαστικό χριστουγεννιάτικο δένδρο του Συντάγματος, αποκτά τώρα και αξία οιωνού). Σήμερα, «οι έρευνες εκτείνονται σε όλη την επικράτεια», «οι καταζητούμενοι ίσως έχουν βρει καταφύγιο στο άσυλο της Νομικής», «στην Πανεπιστημιούπολη ενδέχεται να κατασκευάζονται εκρηκτικοί μηχανισμοί», «το Πολυτεχνείο υποθάλπει τον server των αναρχικών» (με σιωνιστικά κεφάλαια…), οι «γιάφκες» αναμένεται να αρχίσουν να εμφανίζονται παντού, από τον locus classicus των Εξαρχείων μέχρι τις καταλήψεις, τα βουνά και τα λαγκάδια…

Διαμιάς, έρχεται με ορμή στο προσκήνιο όλη η τραγικότητα (κατά κυριολεξία) του σχεδίου για μια κοινωνία πλήρως συμμορφωμένη στο κράτος και τους «ιδεολογικούς μηχανισμούς» του, μια κοινωνία που «οφείλει» να στραφεί πειθήνια ενάντια στον εαυτό της και, τελικά, να βγάλει μόνη της τα μάτια της. Όταν γίνεται λόγος σήμερα για «20χρονα παιδιά», αυτό που καλούμαστε να ακούσουμε, μετά τον Δεκέμβρη, μέσα στον λόγο περί «Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς», είναι «20χρονοι τρομοκράτες»: ο απολύτως εσωτερικός, απόλυτος εχθρός, ο οποίος πρέπει στο εξής να εκλείψει εξίσου απόλυτα – που θα πει διαλογικά, σαν ηττημένος σε debate: άφωνος, άλαλος, εγκλωβισμένος στον κυρίαρχο λόγο και συγχρόνως εξοβελισμένος από αυτόν, δέσμιος σε ένα γενικευμένο «ειδικό κελί». Ειπώθηκε, άλλωστε, με τον δέοντα τρόπο, από αρμόδια χείλη:

Πρώτα απ’ όλα χρειάζεται διάλογος. Αν εμμένουν σε εγκληματικές πράξεις και ενέργειες δεν μπορούν να μείνουν ατιμώρητοι. Να μην υπάρξουν πάλι αυτές οι άγριες ημέρες. Πάνω απ’ όλα χρειάζεται διάλογος. Αυτά τα παιδιά έχουν χάσει τον προσανατολισμό. Πρέπει να τους ακούσουμε για να μην επαναληφθούν αυτά τα γεγονότα (Γ. Καρατζαφέρης, περί «κουκουλοφόρων»)

Οι κρατούντες το ξέρουν, έστω και διαισθητικά: όταν κάνουν πράγματα με τις λέξεις, οι τελευταίες παύουν να υπάρχουν. Για τα σύγχρονα ΜΜΕ, η σιωπή αυτή είναι ο ιδεατός ορίζοντας, ο σκοπός και η εκπλήρωσή τους, ο νόμος τους. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι το βουλώσαμε όλοι.

Οι φωτογραφίες είναι από: http://www.deviantart.com/

ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΣΕ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΣΕ SITES/PORTALS:

ΤΡΙΤΗ 6 ΟΚΤΩΒΡΗ 20:00 κτίριο ΕΜΜΕ (Καλαμιώτου 2, Πλ. Καπνικαρέας)

Μπορεί οι εφημερίδες και τα τηλεοπτικά ΜΜΕ να περνάνε κρίση, αλλά τα αφεντικά των media ξεπερνούν (με μερικές εκατοντάδες απολύσεις) τις παλιές σκοτούρες τους, ανοίγονται στις νέες προοπτικές του μέλλοντος και αναζητούν νέα πεδία κερδοφορίας στον παρθένο κόσμο του διαδικτύου! Οι απασχολούμενοι στην βιομηχανία των ΜΜΕ διαπιστώνουμε όλο και περισσότερο ότι υπάρχει μια στροφή των αφεντικών προς «ενημερωτικά» site και portals. Αυτή η μετατόπιση σίγουρα δεν είναι ένα απλό αποτέλεσμα των τεχνολογικών εξελίξεων, αλλά ένα πεδίο διαμόρφωσης ενός καινούργιου μοντέλου εργαζόμενου στον κλάδο των ΜΜΕ καθώς και μια προσπάθεια περαιτέρω πρόσδεσης της ενημέρωσης στην ιδεολογική γραμμή των αφεντικών.

Κατ’ αρχήν το επάγγελμα του ρεπόρτερ/δημοσιογράφου με την χαρακτηριστική σ’ αυτό αυτονομία όσον αφορά τον τρόπο και τα μέσα έρευνας, μεταλλάσσεται όλο και περισσότερο στο επάγγλμα ενός πληροφοριακού εργάτη, ενός ανιχνευτή πληροφοριών, που πάνω σε μια καρέκλα και πίσω από μια οθόνη, προσπαθεί από τον κυκεώνα των πληροφοριών που κατακλύζουν το πλανητικό χωριό να συλλέξει τους τίτλους που θα χρησιμεύσουν ως πρωτογενές υλικό για την παραγωγή των εμπορευματοποιημένων ειδήσεων του site/portal. Όλη αυτή η διαδικασία συνήθως επιφέρει την αύξηση του «πληροφοριακού θορύβου», την παραγωγή χιλιάδων ειδήσεων που περιγράφουν το ίδιο «τίποτα», αλλά με διαφορετικό τρόπο, κι αυτόν τον διαφορετικό τρόπο ζητούν από τους εργαζόμενους στα site τ’ αφεντικά, αφού πρώτα τους κλείσουν το μάτι στο συνυφασμένο με το διαδίκτυο copy/paste (κι όμως, ούτε τα αφεντικά σέβονται την περίφημη πνευματική ιδιοκτησία, όταν βέβαια δεν είναι δικιά τους).

Μέσω αυτής της παραγωγικής διαδικασίας, γνωστής κι ως «rewriting», υποβαθμίζεται η πρωτογενής έρευνα, οπότε υποβαθμίζεται κι ο ρόλος του εργαζομένου στην ίδια την διαδικασία της επιλογής και διαμόρφωσης μιας είδησης. Εντέλει, εκμηδενίζεται κι η δυνατότητα ανταγωνισμού απέναντι στην κυρίαρχη ιδεολογία που παράγεται ως τελικό προϊόν, με την μορφή fast-food ειδήσεων με ομοιόμορφο «ενημερωτικό» πυρήνα, ο οποίος εκπορεύεται από λίγα μιντιακά μονοπώλια. Στην ίδια γενική κατεύθυνση αύξησης του ελέγχου της πληροφόρησης που διακινείται στον «αχανή» κι «άναρχο» κυβερνοχώρο, θεωρούμε ότι κινούνται και οι κρατικές επιχορηγήσεις σε εταιρείες του διαδικτύου που υπόσχονται υποψήφιοι κυβερνώντες, την ίδια περίοδο που πληθαίνουν τα περιστατικά επίθεσης σε πηγές ανεξάρτητης κι αντιεμπορευματικής ενημέρωσης (blogs, athens.indymedia κτλ.).

Οι κρατικές επιχορηγήσεις δεν πάνε πακέτο μόνο με τον ιδεολογικό και νομοθετικό έλεγχο της διακινούμενης στο διαδίκτυο πληροφόρησης, αλλά έχουν κι ως βασική προϋπόθεση την εντατικοποίηση της εργασίας στη βιομηχανία των ΜΜΕ. Στα site/portals, «χρειάζονται ειδήσεις και χρειάζονται τώρα κι αν δεν υπάρχουν θα πρέπει να τις κατασκευάσεις», θα μπορούσαμε να μεταφράσουμε στην δική μας γλώσσα την καθημερινή προσταγή των αφεντικών σε τέτοιους εργασιακούς χώρους. Το site/portal επίσης για να είναι κερδοφόρο πρέπει να έχει «φρέσκες» ειδήσεις 24 ώρες το 24ωρο και το παραδοσιακό πλαίσιο περί δημοσιογραφικού ωραρίου και υπερωριών, μάλλον δεν βοηθάει στην πολυπόθητη κερδοφορία. Αντίθετα βοηθάει και παραβοηθάει η «εθελοντική» εργασία από το σπίτι, τα βράδια και τα Σαββατοκύριακά, γιατί τ’ αφεντικά έχουν την περίεργη εντύπωση ότι κάθε φορά που μπαίνουμε στο ιντερνετ το πρώτο που σκεφτόμαστε είναι η online ενημέρωση κι η επισκεψιμότητα στο site/portal του… Κι από την άλλη, απαγορεύουν στους εργαζόμενους οποιαδήποτε άλλη χρήση του ίντερνετ (mail, forum, chat, υπηρεσίες κοινωνικής δικτύωσης), επιτηρώντας, όπως σε οποιαδήποτε φάμπρικα, αν οι εργαζόμενοι δουλεύουν ή «λουφάρουν». Κάπως έτσι, όλο και πληθαίνουν οι καινοτόμες για το «δημοσιογραφικό λειτούργημα» πρακτικές, όπως οι κάμερες, οι ηλεκτρονικές κάρτες εισόδου/εξόδου, τα “παρουσιολόγια” ή ακόμα και η καταγραφή των ηλεκτρονικών διευθύνσεων που επισκέπτονται οι εργαζόμενοι.

Στην Ελλάδα η «μεταμοντέρνα» φάμπρικα του πειθαρχημένου και καλωδιωμένου εργαζόμενου παίρνει την μορφή της μικρομεσαίας επιχείρησης, «του στυλοβάτη της οικονομίας μας». Εκεί η εντατικοποίηση συνδέεται με την άμεση υποταγή στα κελεύσματα του αφεντικού, και ο εργαζόμενος τείνει να θεωρείται ένα καινούριο τεχνολογικό πολύ-εξάρτημα του αφεντικού προορισμένου να ικανοποιεί τα κάθε είδος γούστα του, είτε αυτά έχουν να κάνουν με την δημοσιογραφία, την γραφιστική, την διαμόρφωση ιστοσελίδων ή το ψήσιμο καφέ…

Τέλος, ένα περίεργο πράγμα, όσο περισσότερο οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ προλεταριοποιούνται άλλο τόσο μετατρέπονται μαζικά είτε σε «ελεύθερους επαγγελματίες» με μπλοκάκι, είτε σε «παιδιά» που τώρα μαθαίνουν τη δουλειά και πρέπει να είναι υπερ-ευχαριστημένα αν τους δίνεται και μισός μαύρος μισθός τον μήνα (300-400 ευρώ). Γιατί προφανώς η εντατικοποίηση που περιγράψαμε, επιτυγχάνεται πολύ ευκολότερα με έναν εργαζόμενο χωρίς άδειες κι επιδόματα, με αυτασφάλιση και σ’ ένα γκρίζο ή ανύπαρκτο πεδίο συνδικαλιστικής εκπροσώπησης. Υπάρχουν βέβαια και οι πιο τυχεροί που υπογράφουν σύμβαση του ΙΚΑ, για να κατοχυρωθούν με την σειρά τους στην τεράστια λίστα των εργαζόμενων στα ΜΜΕ που είναι διαχωρισμένοι κι αποκλεισμένοι από την δημοσιογραφική ελίτ κι από τα συνακόλουθα συνδικαλιστικά και μισθολογικά δικαιώματα.

Εν κατακλείδι, οι εργαζόμενοι σε site/portals ενώ παράγουν όλο και περισσότερο τις ορατές πληροφορίες που συναντάμε στην οθόνη μας, παραμένουν εν πολλοίς εργασιακά «αόρατοι». Όμως αυτό το νέο είδος εργαζόμενου, αν θέλει να «την παλέψει» με τέτοιου είδους δουλειές, δεν μπορεί παρά ν’ αφήσει τις «προοπτικές εξέλιξης» που του υπόσχεται το αφεντικό και να αναζητήσει σε διαδικτυακό και κυρίως πραγματικό χρόνο τους επίσης «αόρατους» συναδέλφους του, που σίγουρα δεν βρίσκονται στις πολυθρόνες των συνδικαλιστικών γραφείων αλλά σε ανάλογες θέσεις εργασίας πίσω από μια οθόνη.

Αναδημοσιεύουμε την ανακοίνωση του “Πανελληνίου Σωματείου Εργαζομένων στην TIM (WIND)“:

Με τη μαζική κινητοποίηση εκατοντάδων συναδέλφων

ΑΠΟΤΡΑΠΗΚΑΝ ΟΙ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΤΩΝ 3 ΣΥΝΑΔΕΛΦΩΝ, ΠΟΥ ΕΠΙΧΕΙΡΗΘΗΚΑΝ ΧΘΕΣ (30/09)

ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΕ ΕΤΟΙΜΟΤΗΤΑ! ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ!

* Με αμείωτους ρυθμούς συνεχίζονται οι απολύσεις στα μέσα ενημέρωσης, με πλήρη την αδυναμία (και την απροθυμία) των συνδικαλιστικών οργάνων να παρέμβουν, με ότι αυτό συνεπάγεται: εργασιακή ανασφάλεια, επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων για τους εναπομείναντες συναδέλφους και πολλαπλασιασμός εκείνων που δουλεύουν με μπλοκάκια ή ως «μαύροι».

* Ζούμε στην εποχή της ανθοφορίας των «εθελούσιων» εξόδων. Η αρχή έγινε στον Alpha, είτε με τη μορφή της εθελουσίας εξόδου είτε με απολύσεις. Από τον πρώτο κύκλο απωθήθηκαν 60 δημοσιογράφοι και τεχνικοί και από τον δεύτερο γύρο άλλοι 58, κυρίως νεαρής ηλικίας. Σύνολο απολυμένων 118.

* Στον ΑΝΤ1, η εθελούσια του οποίου είχε ανακοινωθεί καλοκαιριάτικα, στις αρχές Αυγούστου, και τυπικά έληγε στις 4 Σεπτεμβρίου βρίσκεται σε εξέλιξη. Μέχρι στιγμής, αποχωρούν πάνω από 40 εργαζόμενοι ανάμεσα στους οποίους και σημαντικά στελέχη του αποψιλωμένου ενημερωτικού τομέα.

* Mεγάλο πρόγραμμα εθελουσίας εξόδου ετοιμάζεται στον όμιλο Μπόμπολα και ειδικά στην εφημερίδα Έθνος που αναμένεται να τεθεί σε εφαρμογή αμέσως μετά τις εκλογές. Παλαιότερα ο Φ. Μπόμπολας είχε κάνει λόγο για απομακρύνσεις τουλάχιστον 70 δημοσιογράφων, άρα κάπου εκεί παραμένει και ο στόχος. Πάντως, τα μεγαλοστελέχη του εκδοτικού ομίλου πήραν διαβεβαιώσεις ότι η εθελούσια δεν αφορά αυτούς…

* Τη συντηρητική κατάσχεση κάθε ακίνητης περιουσίας του ομίλου Καλοφωλιά, η όποια βρίσκεται στα χέρια του ή σε τρίτων, καθώς και του εμπορικού σήματος και διακριτικού τίτλου της εφημερίδας ΕΞΠΡΕΣ, προκειμένου να εξασφαλιστεί η απαίτηση των εργαζομένων δημοσιογράφων, αποφάσισε το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών. Η απόφαση κάνει δεκτή την αίτηση των συναδέλφων, που παραμένουν απλήρωτοι εδώ και 9 μήνες, για τη λήψη ασφαλιστικών μέτρων. Το ωραίο (αλλά διόλου τυχαίο) είναι ότι ο ταυτιζόμενος με την εργοδοτική αυθαιρεσία Δημήτρης Καλοφωλιάς (εφημερίδα Εξπρές, express.gr, περιοδικό Τουρισμός & Οικονομία, Ειδικές Εκδόσεις κ.λπ.) είναι και πρόεδρος της Ενωσης Ιδιοκτητών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών (ΕΙΗΕΑ).

* Σε ποινή φυλάκισης 4 μηνών, εξαγοράσιμη, και χρηματική ποινή 5.000 ευρώ για μη καταβολή δεδουλευμένων αποδοχών καταδικάστηκε ο πρώην εκδότης της εφημερίδας « SPORTIME » Κωνσταντίνος Κυριακόπουλος από το Μονομελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών, ύστερα από μήνυση, που είχαν υποβάλει οι εργαζόμενοι συνάδελφοι στην εφημερίδα. Κατά του ίδιου εκδότη έχει υποβληθεί, για τον ίδιο λόγο, της μη καταβολής δεδουλευμένων, μήνυση και εκ μέρους των συναδέλφων της «ΑΘΛΗΤΙΚΗΣ ΗΧΟΥΣ».

* Απλήρωτοι εδώ και πέντε μήνες εξακολουθούν να παραμένουν οι εργαζόμενοι στη Δημοτική Ραδιοφωνία Άνω Λιοσίων ΞΕΝΙΟΣ 94,3 FM,
ενώ δεν τους έχει καταβληθεί ούτε καν το επίδομα αδείας, το οποίο ο κάθε εργοδότης οφείλει, εκ του νόμου, να καταβάλλει στους εργαζόμενους της επιχείρησής του. Οι εργαζόμενοι βρίσκονται σε επίσχεση εργασίας, από τις 15 Ιουνίου. Η Διοίκηση του Δήμου εδώ και δυο χρόνια ασκεί αφόρητες πιέσεις να τους μετατρέψει σε δημοτικούς υπαλλήλους.

* Στο χώρο του Περιοδικού Τύπου τα πράγματα δεν είναι καλύτερα. Περικοπές και απολύσεις βρίσκονται σε εξέλιξη στη «Γυναίκα» της «Καθημερινής».

* Σε συνέχεια του προγράμματος περικοπών προσανατολίζεται ο όμιλος των Τεχνικών Εκδόσεων (4 Τροχοί, Auto Bild, Ήχος, Πτήση και 2 Τροχοί) επικαλούμενος μείωση των διαφημιστικών εσόδων λόγω της κρίσης στον κλάδο αυτοκινήτου. Στο κλείσιμο του πρώτου εξαμήνου το απασχολούμενο προσωπικό στον όμιλο ήταν 78 άτομα και στη μητρική εταιρεία 67, έναντι 107 και 89 αντίστοιχα πέρυσι. Σύνολο απολυμένων 51.

* Υπαγόμενες στο άρθρο 99, ή «καθεστώς συνδιαλλαγής» του νέου Πτωχευτικού Κώδικα, οι επιχειρήσεις κερδίζουν συνήθως χρόνο για να τακτοποιήσουν την επόμενη επιχειρηματική τους κίνηση και ταυτόχρονα κρατούν σε ομηρία τους εργαζόμενούς τους με το επιχείρημα της διασφάλισης των θέσεων εργασίας, υπαγόμενες σε αυτό το καθεστώς προστασίας από τους πιστωτές.

* Η Mototech ΑΕ (ΜΟΤΟ, DRIVE, AUTOCAR, SUPER AUTOCAR, BURN OUT) αξιοποίησε την προστασία του άρθρου 99 για να περισώσει δήθεν τους τίτλους που εκδίδει και τις θέσεις εργασίας. 25 εργαζόμενοι βρέθηκαν απολυμένοι τον Απρίλη που μας πέρασε κρατώντας στα χέρια τους την εκχώρηση απαιτήσεων της εταιρείας από πελάτες, έναντι αμοιβών 6 μηνών και των αποζημιώσεών τους. Αποτέλεσμα, ακόμη και σήμερα να μην έχουν πληρωθεί δεδουλευμένα αρκετών μηνών, ενώ η εταιρεία απασχολεί μόνο 50 εργαζόμενους έναντι 150 που απασχολούσε πριν ένα χρόνο.

* Η Περιοδικός Τύπος ΑΕ (e-Girl.gr, Αφισόραμα, Κατερίνα, Σούπερ, Young, Γρίφοι, Looney Tunes, Μπλεκ, Περιπέτεια, Energy Point,
Remove Before Flight, Remove Before Flight Military, Science Illustrated κ.λ.π.), ερήμην των απλήρωτων εργαζομένων της προσέφυγε στην ίδια διαδικασία τον Ιούνιο. Παρά την παρέμβαση των εργαζομένων το δικαστήριο αρνήθηκε να εξαιρέσει τις αμοιβές τους από την προσωρινή διαταγή, την προστασία δηλαδή που πέτυχε η επιχείρηση, με το επιχείρημα ότι και αυτοί είναι …πιστωτές! Τους επόμενους μήνες η προστασία αποδείχτηκε όπλο μόνο κατά των εργαζομένων, οι οποίοι διανύουν τον τέταρτο μήνα απλήρωτων αποδοχών, μη έχοντας δυνατότητα να διεκδικήσουν δικαστικά αμοιβές και αποζημιώσεις.

* Οι απολύσεις δημοσιογράφων και τεχνικών συνεχίζονται στο γραφείο του Star στη Θεσσαλονίκη. Δύο απολύσεις και στην εφημερίδα της Λέσβου «ΕΜΠΡΟΣ», με πρόσχημα την οικονομική κρίση, ενώ δρομολογούνται ακόμα τέσσερις.

* Όμως, το τοπίο παραμένει θολό στις μεμονωμένες απολύσεις. Μόνο τον Αύγουστο οι αιτήσεις για το ταμείο ανεργίας στο Ενιαίο Ταμείο Ασφάλισης Προσωπικού – Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης (ΕΤΑΠ-ΜΜΕ) ξεπέρασαν τις 120!

Η Πρωτοβουλία Μεταφραστών – Επιμελητών καλεί όλους τους συναδέλφους την Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 2009 και ώρα 19:00 στην επόμενη ανοιχτή συνάντηση που θα φιλοξενηθεί στο Αυτόνομο Στέκι, Ζωοδόχου Πηγής 95-97 και Ισαύρων, Εξάρχεια.