ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΤΩΝ 5 ΦΟΙΤΗΤΩΝ
Η ιστορία, όσο πιο απλά γίνεται…
Πραγματικά περιστατικά και φρονηματικές προσαγωγές
Οι 5 έλληνες εκζητούμενοι φοιτητές, την πρωτομαγιά του 2015 βρίσκονταν στην Ιταλία. Στο πλαίσιο των εργατικών συγκεντρώσεων, συμμετείχαν στην πρωτομαγιάτικη διαδήλωση στο Μιλάνο. Την επόμενη μέρα προσήχθησαν από την ιταλική αστυνομία με κριτήριο ότι βγήκαν από ένα κατειλημμένο κοινωνικό χώρο, που λειτουργούσε ως κέντρο ενημέρωσης. Οδηγήθηκαν στο αστυνομικό μέγαρο και κρατήθηκαν επί ώρες, χωρίς την παρουσία δικηγόρου ή διερμηνέα. Κατόπιν αφέθηκαν και επέστρεψαν στην Ελλάδα χωρίς να τους έχει απαγγελθεί καμία απολύτως κατηγορία. Νομίζουμε ότι αυτό είναι το σημείο όπου αρχίζει να εξυφαίνεται η πολιτική σκευωρία.
Διακρατική διεκπεραίωση
6 μήνες μετά, την ημέρα της πανεργατικής απεργίας Πέμπτη 12/11,όχι και πάρα πολύ μακριά από τις επερχόμενες δημαρχιακές εκλογές στο Μιλάνο, γίνονται ταυτόχρονες συλλήψεις σε Μιλάνο και Aγία Παρασκευή. Στη γειτονιά μας, εγχώριες πλέον αστυνομικές δυνάμεις εισβάλλουν νωρίς το πρωί και ταυτόχρονα σε όλα τα σπίτια μας, συλλαμβάνουν τα παιδιά μας, (για την ακρίβεια ο ένας δεν βρισκόταν εκείνη την ώρα στο σπίτι και παρουσιάστηκε το απόγευμα αυτοβούλως) και κάνουν έρευνα στο χώρο μας έχοντας ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης, γιατί «θεάθηκαν να συμμετέχουν σε επεισόδια» στη διαδήλωση της no expo Τα παιδιά μας κρατήθηκαν 24 ώρες στη γαδα και κινδύνεψαν να προφυλακιστούν, έτσι, χαλαρά και αβασάνιστα αφού το ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης ορίζει ότι οι Ελληνικές -εν προκειμένω- δικαστικές αρχές δεν μπαίνουν στην ουσία της υπόθεσης, αρκεί ότι οι κατηγορούμενοι διώκονται από την Ιταλία.
Ρωγμή
Η εισαγγελέας εφετών ωστόσο αποφάσισε τη μη προφυλάκιση των 5 φοιτητών, μια απόφαση που ανταποκρίνεται στο κοινό περί δικαίου αίσθημα για τα εγχώρια δεδομένα και θεωρούμε ότι συνιστά μια πρώτη ρωγμή στην ευρωπαϊκό «όραμα» για διεύρυνση της καταστολής με διακρατικές συνεργασίες
Μετάφραση των συνεπειών σε πρακτικό επίπεδο
Τώρα βρισκόμαστε εν αναμονή του Συμβουλίου Εφετών που θ’ αποφασίσει αν θα εκδοθούν στην Ιταλία. Αν θα μείνουν δηλαδή προφυλακισμένοι κανένα δωδεκάμηνο (και επιπλέον) σε μια ξένη χώρα, μακριά από τους δικούς τους, μακριά από τις σπουδές τους, με βίαιη ανατροπή των σχεδίων για το μέλλον τους, επειδή συμμετείχαν σε μια πολιτικότατη διαμαρτυρία. Και να δικαστούν κάποτε χωρίς πρόσβαση σε μέσα υπεράσπισης, πρώτον λόγω των περιορισμών που θέτει η ξένη γλώσσα (όσο καλή και να είναι η διερμηνεία) και δεύτερον λόγω του απαγορευτικού κόστους για διορισμό δικηγόρων ή πραγματογνωμόνων στο εξωτερικό. Αναφερόμαστε σε πραγματογνώμονες (ή άλλους ειδικούς και αρμοδίους) γιατί, αφού δεν υπάρχει αυτό που λέμε «αυτόφωρο», (υπενθυμίζουμε ότι προσήχθησαν την επόμενη μέρα και όχι στην περιοχή που είχε λάβει χώρα η διαδήλωση της no expo), προφανώς «τα στοιχεία» που επικαλούνται οι ιταλικές αρχές (και που μπορεί να είνα ανύπαρκτα) θα είναι κάτι που εύκολα θα μπορούσε να ελεγχθεί, να αμφισβητηθεί και να καταρριφθεί αν έδινε κάποιος αυτό τον αγώνα στη χώρα που ζει, έχοντας πρόσβαση στα προβλεπόμενα από το δίκαιο και αν διέθετε τα οικονομικά προς τούτο μέσα. Ας διευκρινίσουμε εδώ ότι οι κατηγορίες που αποδίδονται στους 5, στο ελληνικό δίκαιο είναι πλημμεληματικού χαρακτήρα, σύμφωνα όμως με τους ιταλικούς νόμους είναι κακουργήματα και επισύρουν ποινή έως 15 χρόνια.
Η δική μας ερμηνεία
Στην ουσία πρόκειται για μια στημένη σκευωρία: δικαζόμενοι στην ιταλία απλά εξοντώνονται, διότι: είτε θα καταδικαστούν σε βαρύτατες ποινές γιατί δεν θα μπορέσουν να υπερασπιστούν τον εαυτό τους, είτε, ακόμη κι αν με κάποιον τρόπο αποδειχθεί το έωλο των κατηγοριών, οι ίδιοι θα έχουν καταρρεύσει μόνοι, δίχως συμμάχους από την μακρόχρονη προφυλάκιση και την όλη δικαστική περιπέτεια στο εξωτερικό. Και πάνω στη δική τους εξόντωση –και φυσικά και των οικογενειών τους- θα εξαχθεί η υπεραξία του πολιτικού προσωπικού της γειτονικής χώρας, που θα εμφανιστεί ως ο διασφαλιστής της ευταξίας και ο διαχειριστής ενός ψευδούς φόβου- φόβου που ο ίδιος έχει σκηνοθετήσει. Δεν είναι τυχαίο ότι ενώ τα εγχώρια μέσα τηρούν σιγή κατά το δυνατόν (οι περισσότερες αναφορές έγιναν μετά τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις του αλληλέγγυου κινήματος), αντίθετα τα ιταλικά έχουν επιδοθεί σ’ ένα οχετό λάσπης έχοντας ήδη δικάσει και καταδικάσει τα παιδιά μας. (Θα είναι περιττό ίσως να πούμε ότι καταγγέλλουμε την παραβίαση των προσωπικών δεδομένων με τις φωτογραφίες και τα ονόματα στα μανταλάκια των εφημερίδων ή να υπενθυμίσουμε το ξεχασμένο τεκμήριο της αθωότητας.).
Έχουν ήδη κατασκευάσει έναν «εσωτερικό εχθρό», επεκτείνοντας τα «εσώτερα όρια» και προετοιμάζοντας το σκηνικό που θα παρουσιάσει την υπόθεση σαν μέγιστη επιτυχία των ιταλικών διωκτικών αρχών και συνακόλουθα της κυβέρνησης, που περνάει τα μέτρα λιτότητας στη γειτονική χώρα εν μέσω της κρίσης της.
Είναι ξεκάθαρο ότι πρόκειται για πολιτικές διώξεις και για την ποινικοποίηση της συμμετοχής σε διαδηλώσεις σε διεθνές επίπεδο. Είναι ξεκάθαρο επίσης ότι η ευθύνη βαραίνει την ελληνική κυβέρνηση. Η Ελλάδα έχει απόλυτο δικαίωμα να δικάσει τους πολίτες της στη χώρα τους. Έχει δικαίωμα από τον ποινικό κώδικα να δικάσει τους εκζητούμενους σε ελληνικό έδαφος, από ελληνικά δικαστήρια, σύμφωνα με τους ελληνικούς νόμους και τις ελληνικές δικονομικές εγγυήσεις. Απαιτείται χρόνος 10 λεπτών και η πολιτική βούληση για να γίνει αυτό. Αντ’ αυτού διαβάζουμε σε ιταλικά μεσα (Corriere DellaSera, Omnimilano) ότι ήδη επιχειρούνται συμφωνίες σε επίπεδο Υπουργείων Δικαιοσύνης Ελλάδας και Ιταλίας, να εκδοθούν οι 5 εκζητούμενοι, να δικαστούν στην Ιταλία αλλά να εκτιθεί η ποινή τους στην Ελλάδα. Αν αυτό αληθεύει, τότε μιλάμε για την αντίληψη του δοσιλογισμού που διαπερνάει το ελληνικό κράτος, χαρακτηρίζοντας διαχρονικά τις κυβερνήσεις του. Και θα είναι η σημερινή κυβέρνηση τελικά που θα αποφασίσει αν θα υποκλιθεί στη δικονομική θωράκιση του ευρωπαϊκού εφιάλτη: αν θα ενεργοποιήσει ένα υπερεργαλείο καταστολής, που από τη μια περιστέλλει τις αρμοδιότητες των εθνικών δικαστηρίων, αφού δεν δίνει τη δυνατότητα στον εγχώριο δικαστή να εξετάσει τη βασιμότητα της υπόθεσης, ακόμα κι αν φαίνεται ότι πρόκειται για σκευωρία. Και από την άλλη θα χρησιμοποιηθεί για πρώτη φορά εναντίον εκείνων που επιλέγουν να είναι πολιτικά υποκείμενα, γιατί τι άλλο μπορεί να είναι μια συγκέντρωση ή μια πορεία, παρά μια κατ’ εξοχήν πολιτική μορφή δράσης; Θα είναι υπεύθυνη για την αναβίωση της παλιάς, γνωστής φράσης «σε τυλίγουν σε μια κόλλα χαρτί»… Και αυτή τη φορά δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι την εκβιάζουν οι δανειστές με την περίφημη διακοπή της ρευστότητας.
Εμείς, σαν γονείς και συγγενείς εκζητούμενων φοιτητών είμαστε περήφανοι για τα παιδιά μας , για τις φιλικές και συντροφικές τους σχέσεις , για τους αγώνες τους και τις αξίες τους και είμαστε δίπλα τους συμπράττοντας αλληλέγγυα με όλες τις δυνάμεις μας. Πρόκειται για πολιτικοποιημένα και κοινωνικά ευαισθητοποιημένα άτομα, με συμμετοχή και στο φοιτητικό κίνημα και στις συνελεύσεις της γειτονιάς τους και σε κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες και σε εργατικές διεκδικήσεις και στους τοπικούς αγώνες, συναγωνιστές με τους κατοίκους της γειτονιάς, διεκδικώντας την αξιοπρέπεια στη ζωή της πόλης.
Αλληλεγγύη
Θέλουμε να στείλουμε μια γερή και ζεστή αγκαλιά στις αλληλέγγυες και τους αλληλέγγυους στην Ελλάδα και το εξωτερικό που αποδεικνύουν για μια ακόμα φορά τη δύναμη της αλληλεγγύης Η αλληλεγγύη ενδυναμώνει και στηρίζει στα πόδια του εκείνον και εκείνη που τη δέχεται, όταν τη χρειάζεται. Και το λέμε αυτό μετά λόγου γνώσεως.
γονείς και συγγενείς εκζητούμενων από τις ιταλικές αρχές ελλήνων φοιτητών
