Εδώ και περίπου δυο μήνες, οι εργαζόμενοι στην εφημερίδα “Η ΑΥΓΗ” λαμβάνουν κατά 15% μειωμένους τους μισθούς τους. Η διοίκηση της εφημερίδας, στην οποία εφαρμοζόταν η συλλογική σύμβαση του 2009, επικαλούμενη την κακή οικονομική κατάσταση της “Αυγής” και την κρίση στον Τύπο και παρά την εκτίναξη των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ, ζήτησε από τους εργαζόμενους να δεχτούν μείωση της τάξεως του 20% στο μισθολόγιο. Η πρόταση αυτή συνοδεύτηκε με δεσμεύσεις για τη διατήρηση όλων των θέσεων εργασίας και ομαλή μισθολογική ροή για το 2014. Οι εργαζόμενοι της εφημερίδας εξουσιοδότησαν 5μελή επιτροπή για να επεξεργαστεί την πρόταση της διοίκησης.
Η επιτροπή των εργαζόμενων εκπόνησε την αντιπρότασή της, η οποία περιλάμβανε μειώσεις της τάξεως του 10%, ζητώντας όμως παράλληλα σαφή σχεδιασμό για το μέλλον της εφημερίδας ,όπως και τη δέσμευση του βασικού μετόχου αυτής, του ΣΥΡΙΖΑ, για τη βιωσιμότητά της. Η διοίκηση αρνήθηκε να δεχτεί την πρόταση των εργαζομένων, επικαλούμενη τη μικρή ωφέλεια από αυτό το ποσοστό μειώσεων, και κατόπιν διαπραγματεύσεων σε γενική συνέλευση, συμφωνήθηκε η μείωση να φθάσει στο 14,2% της μισθολογικής δαπάνης. Στην πρότασή τους οι εργαζόμενοι περιλάμβαναν το πλαφόν των 800 ευρώ, κάτω από το οποίο δεν θα πέσει κανένας μισθός. Έτσι, στο πρώτο κλιμάκιο των εργαζόμενων εφαρμόστηκε μείωση του 4%, ενώ σε όλους τους υπόλοιπους επεβλήθη οριζόντιο κούρεμα 15%.
Αξίζει να σημειώσουμε πως η πληροφόρηση για τις μειώσεις και τη διαδικασία επιβολής αυτών ήταν πλημμελής τόσο στον Τύπο, όσο και στο διαδίκτυο, με τον τόνο να δίνουν αντιδραστικοί τύπου Μουρούτη με εμφανή μικροπολιτική στόχευση. Όμως, το βασικό συμπέρασμα είναι πιο εμβριθές και δεν περιορίζεται στη διαπίστωση της αντικειμενικής αντίφασης για ένα αριστερό κόμμα (οι πρώτοι που βίωσαν αυτό το σοκ ήταν οι εργαζόμενοι του Ριζοσπάστη, η διοίκηση του οποίου, όπως πληροφορούμαστε, μετά τις απολύσεις προετοιμάζει περικοπές αποδοχών στους εναπομείναντες). Οι μειώσεις στην Αυγή σηματοδοτούν την άλωση και του τελευταίου οχυρού εντός ενός κατακρεουργημένου κλάδου, συνιστούν την τυπική παραδοχή της ήττας της αριστεράς εντός του εργασιακού πεδίου των ΜΜΕ, στα οποία η παρέμβασή της όχι μόνο υπήρξε ανεπαρκής, αλλά σε πολλές περιπτώσεις, όπως εκείνων του ρ/δ ΣΚΑΙ ή της Ελευθεροτυπίας, στάθηκε ανάχωμα στην ανάπτυξη αντιστάσεων. Έτσι, πλέον, με τις ευλογίες και των παραδοσιακά ξεπουλημένων τμημάτων της ΕΣΗΕΑ, η συλλογική σύμβαση στον κλάδο ακούγεται μόνο σαν ανέκδοτο. Η αποψίλωση δε στα ΜΜΕ είναι τέτοια, που η διαπίστωση ότι σε κάθε ρεπορτάζ λείπουν πλέον οι μισοί συνάδελφοι είναι κοινός τόπος. Το άλλο μεγάλο πλήγμα, φυσικά, έχει κάνει με τη σύνθεση των εργαζόμενων που μπήκαν πρώτοι στη λαιμητόμο της συρρίκνωσης, και οι οποίοι ήταν κατά κανόνα οι πιο αγωνιστικοί και με λιγότερες ή περισσότερες αντιστάσεις στο περιεχόμενο της εργασίας τους.
Το συμπέρασμα, λοιπόν, μετά και απ’ τις μειώσεις στην “ΑΥΓΗ” είναι ένα: το τοπίο για τους εργαζόμενους, είτε σε δεξιά είτε σε αριστερά μέσα, είναι ζοφερό και έπεται και συνέχεια. Η τρόϊκα και οι εγχώριοι σύμμαχοί της επιδιώκουν την κατάργηση/μείωση των “φόρων υπέρ τρίτων”, στους οποίους εξέχουσα θέση κατέχει το αγγελιόσημο, η δε ΕΣΗΕΑ, μετά τον ρόλο της συντεχνίας κατέχει πλέον και τον τιμητικό τίτλο του club αναψυχής, μιας και η μόνη κουραστική δραστηριότητα είναι το πάνω-κάτω στους 6 ορόφους της Ακαδημίας.
Ακόμη και εκείνοι που προς το παρόν κατέχουν μια θέση εργασίας στον κλάδο, πολύ σύντομα μπορεί να διαπιστώσουν πως και η δική τους θέση είναι εξίσου επισφαλής. Εκτός, φυσικά, από τους κολαούζους των αφεντικών, που πάντα, θα εξυπηρετούν προσωπικές στρατηγικές, οι υπόλοιποι εργαζόμενοι πρέπει να καταλάβουμε ότι ο αγώνας, είτε θα είναι αδιαμεσολάβητος με πυρήνα το κοινό ταξικό συμφέρον, είτε η ζούγκλα θα απλώνεται μέτρο το μέτρο, μέχρι να την τελική μας εξόντωση.
Συνέλευση έμμισθων, άμισθων, “μπλοκάκηδων”, “μαύρων”, ανέργων και φοιτητών στα ΜΜΕ
