Category: Ανακοινώσεις Ανοικτής Συνέλευσης

Categories
Ανακοινώσεις Ανοικτής Συνέλευσης

Η σκευωρία κατά του αναρχικού Θοδωρή Σίψα δεν θα περάσει!

11/10/2013 “Εγκληματική βία δεν ασκήθηκε μόνο στο Πέραμα, ασκήθηκε και στον εμπρησμό της Marfin. Ευθύνη όλων είναι να καταδικάζουν κάθε μορφή βίας και να αποδοκιμάζουν τις εκφράσεις βίας και όχι να πηγαίνουν μάρτυρες υπεράσπισης σε δίκες δολοφόνων”. Αντώνης Σαμαράς, συνεδρίαση Πολιτικής Επιτροπής της ΝΔ.
13/10/2013Πρωτοσέλιδο της εφημερίδας Real News: “Αποκάλυψη: Ποιοι και πώς έκαψαν τη Marfin”.
24/10/2013 Δημοσιεύεται ο ορισμός της δίκης για τα γεγονότα της Marfinγια τις 9 Δεκεμβρίου 2013.
Μέσα σε δύο εβδομάδες, με την πλήρη ενορχήστρωση κυβέρνησης-ΜΜΕ-δικαστικής εξουσίας ένα ακόμα επεισόδιο της “θεωρίας των δύο άκρων” ξεδιπλωνόταν πάνω στον αγωνιστή Θοδωρή Σίψα, κατηγορούμενο για τον εμπρησμό της τράπεζας Marfin στις 5/5/2010. Η ανακοίνωση της ημερομηνίας έναρξης της δίκης ήλθε στην ουσία να επικυρώσει την πολιτική βούληση της κυβέρνησης να κατασκευαστεί κάποιος ένοχος για την υπόθεση.
Πώς αλλιώς, άραγε,μπορεί να ερμηνευτεί η πρεμούρα του κυβερνητικού εκπροσώπου Σίμου Κεδίκογλου να δηλώσει (3/10/2013) «Σε ότι αφορά την Marfin, έχουν συλληφθεί οι 3 δράστες, έχουν αναγνωριστεί από μάρτυρες, έχουν ταυτοποιηθεί, κι έχουν αφεθεί προσωρινά ελεύθεροι. Αυτή την πληροφόρηση έχω, από επίσημες πηγές…». Πρώτον, μπορεί κατά την κυβέρνηση κάποιος να είναι “δράστης” χωρίς να το έχει κρίνει η δικαιοσύνη; Έτσι αποφαίνεται ο Κεδίκογλου. Δεύτερον, για τον εμπρησμό της Marfin είχαν κατηγορηθεί (αφού είχαν απαχθεί) από την αστυνομία 3 αγωνιστές, εκ των οποίων οι δύο απαλλάχθηκαν τον Μάιο του 2012 με εισαγγελικό βούλευμα. Ο Κεδίκογλου, όχι απλώς τους μετέτρεψε σε συλληφθέντες, αλλά τους ταυτοποίησε κιόλας, δικάζοντάς τους παράλληλα. Τρίτον, από τα καταφανέστατα ψέματα που εμπεριέχει η δήλωση, προκύπτει ότι οι “επίσημες πηγές” του Κεδίκογλου δεν είναι κανείς άλλος παρά η ίδια η πολιτική βούληση της κυβέρνησης να κατασκευάσει ενόχους για τη Marfin, προς επιβεβαίωση της “θεωρίας των δύο άκρων”.
Στη θέση του Θοδωρή Σίψα θα μπορούσε να είναι ο κάθε διαδηλωτής που κατέβηκε εκείνη τη μέρα στον δρόμο. Το εφαλτήριο της δίωξής του, το οποίο ήτανένα ανώνυμο και πλήρως ασυνάρτητο σημείωμα που απέστειλε “πολίτης” στην αστυνομία και του καταλογίζει όχι μόνο την Marfin, αλλά και “τις μολότοφ στην Κερατέα”, αναδεικνύει την πλήρως γελοία και σαθρή βάση πάνω στην οποία έχει κατασκευαστεί το κατηγορητήριο. Αναδεικνύει, επίσης, τους πραγματικούς λόγους για τους οποίους διώκεται ο Θοδωρής Σίψας.
Επί 3,5 χρόνια η “υπόθεση της Marfin” αποτελεί τον τροφοδότη της απόδοσης συλλογικής ενοχής σε όποιον/α έχει αντισταθεί αυτό το διάστημα στην λυσσαλέα επίθεση κράτους και κεφαλαίου ενάντια στις κοινωνικές κατακτήσεις. Είναι συνολικά στο κίνημα που αποδίδεται το περίφημο κατηγορώ: “ναι, αλλά για την Marfin δεν λέτε τίποτα”. Ο τρόμος που το σύστημα βίωσε την 5η Μάη του 2010 έπρεπε να περάσει στο άλλο στρατόπεδο. Να απο-νομιμοποιηθεί πολιτικά και ηθικά η αντίσταση και η συλλογική κοινωνική αντιβία. Να ποινικοποιηθούν ολόκληροι πολιτικοί χώροι και κινηματικές πρακτικές. «Ναι, το μονοπώλιο της βίας ανήκει μόνο στο δημοκρατικό κράτος και θα σας αλλάξουμε τα φώτα», έγραφε ο σύμβουλος του πρωθυπουργού Φαήλος Κρανιδιώτης.
Αυτή τη διαχείριση επιδιώκει η εξουσία μέσα από την κατασκευασμένη δίωξη του Θοδωρή Σίψα, εκμεταλλευόμενη χωρίς αιδώ τον θάνατο τριών εργαζομένων. Με την άμεση συνέργεια των ΜΜΕ βανδαλίζει τη ζωή ενός αγωνιστή – δημοσιεύοντας τα στοιχεία του – για να ταΐσει με “ασφάλεια” το ακροδεξιό της ακροατήριο. Λασπολογεί ασύστολα εναντίον πολιτικών χώρων και κοινωνικών κινημάτων με σκοπό να καταστείλει κάθε κοινωνική αντίσταση στα βάρβαρα μέτρα, κάθε αντίπραξηενάντιαστην λεηλασία του κοινωνικού πλούτου.
Δεν θα τους το επιτρέψουμε!

Στη δίκη που ξεκινάει την Δευτέρα 9 Δεκέμβρη θα καταπέσει η κρατική σκευωρία!

Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στον αναρχικό Θοδωρή Σίψα!

Συνέλευση έμμισθων, άμισθων, «μπλοκάκηδων», «μαύρων», ανέργων και φοιτητών στα ΜΜΕ

Categories
Ανακοινώσεις Ανοικτής Συνέλευσης

Η σκευωρία κατά του αναρχικού Θοδωρή Σίψα δεν θα περάσει!

11/10/2013 “Εγκληματική βία δεν ασκήθηκε μόνο στο Πέραμα, ασκήθηκε και στον εμπρησμό της Marfin. Ευθύνη όλων είναι να καταδικάζουν κάθε μορφή βίας και να αποδοκιμάζουν τις εκφράσεις βίας και όχι να πηγαίνουν μάρτυρες υπεράσπισης σε δίκες δολοφόνων”. Αντώνης Σαμαράς, συνεδρίαση Πολιτικής Επιτροπής της ΝΔ.
13/10/2013Πρωτοσέλιδο της εφημερίδας Real News: “Αποκάλυψη: Ποιοι και πώς έκαψαν τη Marfin”.
24/10/2013 Δημοσιεύεται ο ορισμός της δίκης για τα γεγονότα της Marfinγια τις 9 Δεκεμβρίου 2013.
Μέσα σε δύο εβδομάδες, με την πλήρη ενορχήστρωση κυβέρνησης-ΜΜΕ-δικαστικής εξουσίας ένα ακόμα επεισόδιο της “θεωρίας των δύο άκρων” ξεδιπλωνόταν πάνω στον αγωνιστή Θοδωρή Σίψα, κατηγορούμενο για τον εμπρησμό της τράπεζας Marfin στις 5/5/2010. Η ανακοίνωση της ημερομηνίας έναρξης της δίκης ήλθε στην ουσία να επικυρώσει την πολιτική βούληση της κυβέρνησης να κατασκευαστεί κάποιος ένοχος για την υπόθεση.
Πώς αλλιώς, άραγε,μπορεί να ερμηνευτεί η πρεμούρα του κυβερνητικού εκπροσώπου Σίμου Κεδίκογλου να δηλώσει (3/10/2013) «Σε ότι αφορά την Marfin, έχουν συλληφθεί οι 3 δράστες, έχουν αναγνωριστεί από μάρτυρες, έχουν ταυτοποιηθεί, κι έχουν αφεθεί προσωρινά ελεύθεροι. Αυτή την πληροφόρηση έχω, από επίσημες πηγές…». Πρώτον, μπορεί κατά την κυβέρνηση κάποιος να είναι “δράστης” χωρίς να το έχει κρίνει η δικαιοσύνη; Έτσι αποφαίνεται ο Κεδίκογλου. Δεύτερον, για τον εμπρησμό της Marfin είχαν κατηγορηθεί (αφού είχαν απαχθεί) από την αστυνομία 3 αγωνιστές, εκ των οποίων οι δύο απαλλάχθηκαν τον Μάιο του 2012 με εισαγγελικό βούλευμα. Ο Κεδίκογλου, όχι απλώς τους μετέτρεψε σε συλληφθέντες, αλλά τους ταυτοποίησε κιόλας, δικάζοντάς τους παράλληλα. Τρίτον, από τα καταφανέστατα ψέματα που εμπεριέχει η δήλωση, προκύπτει ότι οι “επίσημες πηγές” του Κεδίκογλου δεν είναι κανείς άλλος παρά η ίδια η πολιτική βούληση της κυβέρνησης να κατασκευάσει ενόχους για τη Marfin, προς επιβεβαίωση της “θεωρίας των δύο άκρων”.
Στη θέση του Θοδωρή Σίψα θα μπορούσε να είναι ο κάθε διαδηλωτής που κατέβηκε εκείνη τη μέρα στον δρόμο. Το εφαλτήριο της δίωξής του, το οποίο ήτανένα ανώνυμο και πλήρως ασυνάρτητο σημείωμα που απέστειλε “πολίτης” στην αστυνομία και του καταλογίζει όχι μόνο την Marfin, αλλά και “τις μολότοφ στην Κερατέα”, αναδεικνύει την πλήρως γελοία και σαθρή βάση πάνω στην οποία έχει κατασκευαστεί το κατηγορητήριο. Αναδεικνύει, επίσης, τους πραγματικούς λόγους για τους οποίους διώκεται ο Θοδωρής Σίψας.
Επί 3,5 χρόνια η “υπόθεση της Marfin” αποτελεί τον τροφοδότη της απόδοσης συλλογικής ενοχής σε όποιον/α έχει αντισταθεί αυτό το διάστημα στην λυσσαλέα επίθεση κράτους και κεφαλαίου ενάντια στις κοινωνικές κατακτήσεις. Είναι συνολικά στο κίνημα που αποδίδεται το περίφημο κατηγορώ: “ναι, αλλά για την Marfin δεν λέτε τίποτα”. Ο τρόμος που το σύστημα βίωσε την 5η Μάη του 2010 έπρεπε να περάσει στο άλλο στρατόπεδο. Να απο-νομιμοποιηθεί πολιτικά και ηθικά η αντίσταση και η συλλογική κοινωνική αντιβία. Να ποινικοποιηθούν ολόκληροι πολιτικοί χώροι και κινηματικές πρακτικές. «Ναι, το μονοπώλιο της βίας ανήκει μόνο στο δημοκρατικό κράτος και θα σας αλλάξουμε τα φώτα», έγραφε ο σύμβουλος του πρωθυπουργού Φαήλος Κρανιδιώτης.
Αυτή τη διαχείριση επιδιώκει η εξουσία μέσα από την κατασκευασμένη δίωξη του Θοδωρή Σίψα, εκμεταλλευόμενη χωρίς αιδώ τον θάνατο τριών εργαζομένων. Με την άμεση συνέργεια των ΜΜΕ βανδαλίζει τη ζωή ενός αγωνιστή – δημοσιεύοντας τα στοιχεία του – για να ταΐσει με “ασφάλεια” το ακροδεξιό της ακροατήριο. Λασπολογεί ασύστολα εναντίον πολιτικών χώρων και κοινωνικών κινημάτων με σκοπό να καταστείλει κάθε κοινωνική αντίσταση στα βάρβαρα μέτρα, κάθε αντίπραξηενάντιαστην λεηλασία του κοινωνικού πλούτου.
Δεν θα τους το επιτρέψουμε!

Στη δίκη που ξεκινάει την Δευτέρα 9 Δεκέμβρη θα καταπέσει η κρατική σκευωρία!

Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στον αναρχικό Θοδωρή Σίψα!

Συνέλευση έμμισθων, άμισθων, «μπλοκάκηδων», «μαύρων», ανέργων και φοιτητών στα ΜΜΕ

Categories
Ανακοινώσεις Ανοικτής Συνέλευσης Εργατικά Νέα από τα μαγαζιά

ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΣΕ SITES ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΥΝΤΑΚΤΕΣ!

Τη Δευτέρα 25 Νοέμβρη είναι προγραμματισμένη να διεξαχθεί στο Πρωτοδικείο Αθηνών (ώρα 9:00, κτίριο 9, αίθουσα 14) η τακτική δικάσιμος με κατηγορούμενο το site «dealnews» και κατήγορο συντάκτη του που δούλευε 6ήμερο, 8ώρο για 450 ευρώ «μαύρα» και ο οποίος απολύθηκε τον Μάρτιο του 2011, λίγες μέρες μετά τη συμμετοχή του σε γενική απεργία στις 23/2/11 (βλ. εδώ).
Για τη συγκεκριμένη υπόθεση έχει ήδη αποφανθεί το τμήμα ασφαλιστικών μέτρων του Μονομελούς πρωτοδικείου Αθηνών με απόφαση του στις 23/2/12, σύμφωνα με την οποία αναγνωρίστηκε η εξαρτημένη φύση της εργασίας του εσωτερικού συντάκτη σε δημοσιογραφικές ιστοσελίδες και επομένως αποφασίστηκε ότι ο απολυμένος συντάκτης θα έπρεπε να πληρώνεται με βάση τα οριζόμενα στις συμβάσεις εργασίας που υπογράφουν (ή θα έπρεπε να υπογράφουν, παρά τις κυβερνητικές και εργοδοτικές απαιτήσεις περί του αντιθέτου…) οι ενώσεις συντακτών με τους ιδιοκτήτες των ΜΜΕ. Το ίδιο δικαστήριο απέρριψε το αίτημα του εργαζόμενου να θεωρηθεί άκυρη η απόλυση του από το site για συνδικαλιστικούς λόγους, δεχόμενο τη «μαγική εικόνα» των αφεντικών, που υποστηρίζει ότι στα ειδησεογραφικά sites (και γενικότερα στα κάτεργα του τριτογενή τομέα) δεν υπάρχει ο εκβιασμός της απόλυσης για όποιον απεργήσει ή απαιτήσει τα δικαιώματα του και ότι απολύσεις γίνονται μόνο για λόγους παραγωγικότητας. 
ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΚΛΑΔΙΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ
Οι εργαζόμενοι/ες σε ειδησεογραφικά sites γνωρίζουν βέβαια την ασφυκτική πραγματικότητα που επικρατεί εδώ και χρόνια στον εργασιακό τους χώρο. Εξαντλητικά ωράρια και αδιάκοπη εργασία με 3-4 ρεπό το μήνα, συνεχής πίεση για παραγωγή τυποποιημένων (copy-paste) ειδήσεων, απαγόρευση συνδικαλισμού, πληρωμή με «μπλοκάκι» λες και είσαι «ελεύθερος επαγγελματίας» ή «μαύρα», χωρίς ένσημα, ή και καθόλου αμοιβή στη περίπτωση των «δόκιμων» που κάνουν «πρακτική άσκηση».

Σε ελάχιστους αναγνωρίζεται η πραγματικότητα ότι επιτελούν εξαρτημένη εργασία και πρέπει να πληρώνονται αναλόγως, και σε αυτές τις περιπτώσεις όμως πρόκειται για συμβάσεις με τον κατώτατο της ΓΣΕΕ, των 490 ευρώ καθαρά. Τέλος, οι ενώσεις των συντακτών δεν δίνουν δεκάρα τσακιστή για την –έστω νομοθετική– προστασία των αποκλεισμένων από τις συντεχνίες τους, άλλωστε πολλά μέλη τους αποτελούν εργοδότες τέτοιων σύγχρονων σκλάβων. 

Η δικαστική αυτή μάχη και η μέχρι στιγμής θετική έκβασή της στο «αυτονόητο», ότι οι εργαζόμενοι σε sites δικαιούνται σύμβαση συντακτών, δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να ανατρέψει από μόνη της την επέλαση των αφεντικών πάνω στις ζωές και την εργασία μας. Σε μια εποχή που οι κλαδικές συμβάσεις καταργούνται, που οι μαζικές απολύσεις αποτελούν τον κανόνα και που το ίδιο το κράτος θεσμοποιεί την εργασία με μισθούς κάτω από το όριο της φτώχειας, η θετική έκβαση της συγκεκριμένης δίκης αποτελεί μια αγωνιστική χαραμάδα για να υπενθυμίσουμε ότι οι εργαζόμενοι έχουμε τη δύναμη να ανατρέψουμε τις σύγχρονες συνθήκες ξεζουμίσματος μας. Μια τέτοια ανατροπή δεν θα εκτυλιχθεί μόνο στις δικαστικές αίθουσες, αλλά κυρίως στους χώρους εργασίας, όταν εμπιστευτούμε ξανά ως εργαζόμενοι τη δύναμη της συλλογικότητας και της αλληλεγγύης και περιθωριοποιήσουμε λογικές ατομισμού και κανιβαλισμού που ανθούν στα μέρη και τους χρόνους όπου απουσιάζει η μαχητική αυτοοργάνωση των εργαζομένων. 
 ΝΑ ΠΑΛΕΨΟΥΜΕ ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΚΤΗΣΟΥΜΕ 
 Συνέλευση έμμισθων, άμισθων, «μπλοκάκηδων», 
«μαύρων», ανέργων και φοιτητών στα ΜΜΕ
Categories
Ανακοινώσεις Ανοικτής Συνέλευσης Εργατικά Νέα από τα μαγαζιά

ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΣΕ SITES ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΥΝΤΑΚΤΕΣ!

Τη Δευτέρα 25 Νοέμβρη είναι προγραμματισμένη να διεξαχθεί στο Πρωτοδικείο Αθηνών (ώρα 9:00, κτίριο 9, αίθουσα 14) η τακτική δικάσιμος με κατηγορούμενο το site «dealnews» και κατήγορο συντάκτη του που δούλευε 6ήμερο, 8ώρο για 450 ευρώ «μαύρα» και ο οποίος απολύθηκε τον Μάρτιο του 2011, λίγες μέρες μετά τη συμμετοχή του σε γενική απεργία στις 23/2/11 (βλ. εδώ).
Για τη συγκεκριμένη υπόθεση έχει ήδη αποφανθεί το τμήμα ασφαλιστικών μέτρων του Μονομελούς πρωτοδικείου Αθηνών με απόφαση του στις 23/2/12, σύμφωνα με την οποία αναγνωρίστηκε η εξαρτημένη φύση της εργασίας του εσωτερικού συντάκτη σε δημοσιογραφικές ιστοσελίδες και επομένως αποφασίστηκε ότι ο απολυμένος συντάκτης θα έπρεπε να πληρώνεται με βάση τα οριζόμενα στις συμβάσεις εργασίας που υπογράφουν (ή θα έπρεπε να υπογράφουν, παρά τις κυβερνητικές και εργοδοτικές απαιτήσεις περί του αντιθέτου…) οι ενώσεις συντακτών με τους ιδιοκτήτες των ΜΜΕ. Το ίδιο δικαστήριο απέρριψε το αίτημα του εργαζόμενου να θεωρηθεί άκυρη η απόλυση του από το site για συνδικαλιστικούς λόγους, δεχόμενο τη «μαγική εικόνα» των αφεντικών, που υποστηρίζει ότι στα ειδησεογραφικά sites (και γενικότερα στα κάτεργα του τριτογενή τομέα) δεν υπάρχει ο εκβιασμός της απόλυσης για όποιον απεργήσει ή απαιτήσει τα δικαιώματα του και ότι απολύσεις γίνονται μόνο για λόγους παραγωγικότητας. 
ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΚΛΑΔΙΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ
Οι εργαζόμενοι/ες σε ειδησεογραφικά sites γνωρίζουν βέβαια την ασφυκτική πραγματικότητα που επικρατεί εδώ και χρόνια στον εργασιακό τους χώρο. Εξαντλητικά ωράρια και αδιάκοπη εργασία με 3-4 ρεπό το μήνα, συνεχής πίεση για παραγωγή τυποποιημένων (copy-paste) ειδήσεων, απαγόρευση συνδικαλισμού, πληρωμή με «μπλοκάκι» λες και είσαι «ελεύθερος επαγγελματίας» ή «μαύρα», χωρίς ένσημα, ή και καθόλου αμοιβή στη περίπτωση των «δόκιμων» που κάνουν «πρακτική άσκηση».

Σε ελάχιστους αναγνωρίζεται η πραγματικότητα ότι επιτελούν εξαρτημένη εργασία και πρέπει να πληρώνονται αναλόγως, και σε αυτές τις περιπτώσεις όμως πρόκειται για συμβάσεις με τον κατώτατο της ΓΣΕΕ, των 490 ευρώ καθαρά. Τέλος, οι ενώσεις των συντακτών δεν δίνουν δεκάρα τσακιστή για την –έστω νομοθετική– προστασία των αποκλεισμένων από τις συντεχνίες τους, άλλωστε πολλά μέλη τους αποτελούν εργοδότες τέτοιων σύγχρονων σκλάβων. 

Η δικαστική αυτή μάχη και η μέχρι στιγμής θετική έκβασή της στο «αυτονόητο», ότι οι εργαζόμενοι σε sites δικαιούνται σύμβαση συντακτών, δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να ανατρέψει από μόνη της την επέλαση των αφεντικών πάνω στις ζωές και την εργασία μας. Σε μια εποχή που οι κλαδικές συμβάσεις καταργούνται, που οι μαζικές απολύσεις αποτελούν τον κανόνα και που το ίδιο το κράτος θεσμοποιεί την εργασία με μισθούς κάτω από το όριο της φτώχειας, η θετική έκβαση της συγκεκριμένης δίκης αποτελεί μια αγωνιστική χαραμάδα για να υπενθυμίσουμε ότι οι εργαζόμενοι έχουμε τη δύναμη να ανατρέψουμε τις σύγχρονες συνθήκες ξεζουμίσματος μας. Μια τέτοια ανατροπή δεν θα εκτυλιχθεί μόνο στις δικαστικές αίθουσες, αλλά κυρίως στους χώρους εργασίας, όταν εμπιστευτούμε ξανά ως εργαζόμενοι τη δύναμη της συλλογικότητας και της αλληλεγγύης και περιθωριοποιήσουμε λογικές ατομισμού και κανιβαλισμού που ανθούν στα μέρη και τους χρόνους όπου απουσιάζει η μαχητική αυτοοργάνωση των εργαζομένων. 
 ΝΑ ΠΑΛΕΨΟΥΜΕ ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΚΤΗΣΟΥΜΕ 
 Συνέλευση έμμισθων, άμισθων, «μπλοκάκηδων», 
«μαύρων», ανέργων και φοιτητών στα ΜΜΕ
Categories
Ανακοινώσεις Ανοικτής Συνέλευσης Απεργία Δράσεις Πορεία Πορείες Συγκεντρώσεις

Γενική Απεργία, Τετάρτη 6/11 – Συγκέντρωση/πορεία: 11 π.μ., Μουσείο

H γενικευμένη και συντριπτική επίθεση στην εργατική τάξη και την κοινωνία συνεχίζεται. Διαρκές πετσόκομμα μισθών, νέα μέτρα προ των πυλών, που βαπτίζονται «στοχευμένα» για να ξεπλύνουν την κοροϊδία του «δεν θα πάρουμε άλλα μέτρα», απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, προαναγγελία περαιτέρω καταλήστευσης των συντάξεων, νέοι φόροι, μόνιμοι και προσωρινοί, συνεχής πίεση και εντατικοποίηση για να «σώσουμε τον καπιταλισμό»: να δουλεύουμε (όσοι τυχεροί το κάνουν ακόμη) περισσότερο και να πληρωνόμαστε λιγότερο. Η ισοπέδωση και των τελευταίων κεκτημένων και η εντεινόμενη φτωχοποίηση οδηγούν ολοένα μεγαλύτερα κομμάτια της κοινωνίας στην εξαθλίωση και την ανέχεια, σπέρνουν τον θάνατο (σωματικό και ψυχικό), θέτοντας αμείλικτα το ερώτημα: ποιες ζωές τελικά μετράνε;
Διανύουμε μια περίοδο όπου κυριαρχεί και επιβάλλεται μέσω της επίσημης κυβερνητικής πολιτικής το δόγμα της μηδενικής ανοχής, της τάξης και ασφάλειας, της νομιμότητας, της περίφημης πλέον «καταδίκης της βίας απ’ όπου κι αν προέρχεται», της λογικής των «δύο άκρων». Όλα αυτά μάλιστα εντάθηκαν ιδιαίτερα μετά τη δολοφονία του Π. Φύσσα από φασίστα και τη μετέπειτα «αντιμετώπιση» της Χρυσής Αυγής από το κράτος και τους ιδεολογικούς μηχανισμούς του.
Έτσι, παράλληλα με τη συνεχή επίκληση της «εθνικής προσπάθειας», της υπομονής, της στωικότητας και της αδιαμαρτύρητης αποδοχής μέτρων, περικοπών, απολύσεων και εν τέλει της ίδιας της εξαθλίωσης, έχει προστεθεί ο χαρακτηρισμός του «εχθρού της δημοκρατίας», του «παρανόμου», του «τρομοκράτη», του «άκρου/ακραίου» σε όποιον/α δεν συμβαδίζει με τις κεντρικές επιταγές.
«Άκρα» οι εργαζόμενοι απεργοί που πρέπει να επιστρατευθούν ή «να εκκενώσουν τους χώρους εργασίας τους» (βλέπε ΕΡΤ), οι μαθητές που κάνουν καταλήψεις και πρέπει να συλληφθούν, «τρομοκράτες» οι αγωνιζόμενοι για τη ζωή τους κάτοικοι στις Σκουριές της Χαλκιδικής που θα προφυλακιστούν, «παράνομοι» οι μετανάστες που θα απελαθούν (Ξένιος Δίας) ή θα βασανιστούν στα αστυνομικά τμήματα της δημοκρατίας, «άνομοι» οι διαδηλωτές στις πορείες που πρέπει να ξυλοκοπηθούν και να διωχθούν…
Με λίγα λόγια, οτιδήποτε ξεφεύγει από την κανονικότητα και τη νομιμότητα, όπως την ορίζουν και την επιβάλλουν το κράτος και τα αφεντικά, είναι ακραίο και πρέπει «να παταχθεί» διότι στρέφεται «ενάντια στη χώρα» και την «προσπάθεια εθνικής επιβίωσης», λειτουργεί ως εμπόδιο στην «ανάπτυξη» και τη συνακόλουθη έξοδο από την κρίση.
Στην πραγματικότητα, όμως, «ανάπτυξη» σημαίνει πτώχευση για τους εργαζόμενους, και αυτή έχει επέλθει εδώ και πολύ καιρό. Ο κλάδος των ΜΜΕ δεν αποτελεί εξαίρεση. Κάθε έννοια συλλογικοποίησης και διεκδίκησης χτυπιέται και απαντιέται με απολύσεις και τρομοκρατία. Το εκβιαστικό κλείσιμο της ΕΡΤ, το ντόμινο απολύσεων στον ΔΟΛ, οι κατακόρυφες μειώσεις μισθών στη Ναυτεμπορική, η καθιέρωση της απλήρωτης εργασίας σε όλα τα «μαγαζιά», αποτελούν μόνο μερικά πρόσφατα παραδείγματα. Σε αυτό το πλαίσιο, δημοσιογράφοι, τεχνικοί και διοικητικοί καλούνται να αποφασίσουν για το μέλλον τους υπό τη δαμόκλειο σπάθη της απόλυσης και να απαντήσουν στον τεχνητό εκβιασμό των εργοδοτών: «συμβιβασμός ή πτώχευση». Οι ατομικές και επιχειρησιακές συμβάσεις έχουν μειώσει κατακόρυφα τους μισθούς και έχουν επιβάλει συνθήκες διάσπασης και κατακερματισμού στους χώρους εργασίας, γεγονός που δυσκολεύει τη συλλογική διεκδίκηση. Οι χιλιάδες απολύσεις στον κλάδο, με πρώτα θύματα το πιο μαχητικό κομμάτι των συναδέλφων, έχουν πετάξει ισάριθμους εργαζόμενους στην ανεργία, ενώ παράλληλα έχουν εντατικοποιήσει ακόμα περισσότερο τις συνθήκες εργασίας για τους εναπομείναντες.
Η κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη για τους χιλιάδες «αφανείς» συνάδελφους που εργάζονται στο διαδίκτυο. Στις διαδικτυακές ιστοσελίδες, η μαύρη εργασία, τα μπλοκάκια, οι μισθοί των 300 ευρώ, η εθελοντική εργασία, οι εξοντωτικές βάρδιες, αποτελούν κανόνα και όχι εξαίρεση. Οι εργαζόμενοι στο διαδίκτυο δεν διαθέτουν συνδικαλιστικά δικαιώματα και σπάνια μπορούν να συμμετέχουν στις απεργιακές κινητοποιήσεις του κλάδου. Δεν ήταν λίγες οι περιπτώσεις που όσοι απέργησαν ή αντιστάθηκαν στα αφεντικά τους αντιμετώπισαν την άμεση και σαφή απάντηση των τελευταίων: απόλυση και ανεργία. Με βάση τα παραπάνω, είναι σαφές ότι γίνεται προσπάθεια να δημιουργηθεί ένα φτηνό και πλήρως ελεγχόμενο εργατικό δυναμικό στα ΜΜΕ, το οποίο θα υπηρετεί υπάκουα τον ιδεολογικό ρόλο των μέσων ως βασικών πυλώνων ενίσχυσης της κυριαρχίας, αναπαράγοντας την κρατική προπαγάνδα και τα συστημικά επιχειρήματα.
Σε αυτή τη συνθήκη άγριας εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης, τα σωματεία του κλάδου δεν έχουν καταφέρει να αποτρέψουν ούτε στο ελάχιστο τη γενικευμένη επίθεση, ούτε να προστατεύσουν τα αυτονόητα δικαιώματα των εργαζομένων στα ΜΜΕ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η ΕΣΗΕΑ των «λίγων και καλών», που συχνά συμπαρατάσσεται με την εργοδοσία και υπονομεύει τους αγώνες. Αυτό είδαμε και στην περίπτωση των εργαζομένων της ΕΡΤ, με τη συνδικαλιστική ηγεσία του κλάδου να μη στέκεται στο ύψος των περιστάσεων, να μην μπορεί να αποτρέψει την κυκλοφορία απεργοσπαστικών φύλλων, να αδυνατεί να σηκώσει στις πλάτες της την περιφρούρηση μιας απεργίας που η ίδια είχε κηρύξει (στα χαρτιά), βαφτίζοντάς την τελικά… «πολιτική απεργία». Με αυτό τον τρόπο, η πιο κρίσιμη κινητοποίηση των τελευταίων χρόνων δεν μπόρεσε να δημιουργήσει δυναμική και αγωνιστικά «ρήγματα» μέσα στα μαγαζιά. Και αυτό γιατί η αντεργατική επίθεση δεν μπορεί να σταματήσει με πύρινους λόγους μέσα από τα ΔΣ της ΕΣΗΕΑ, ούτε με απεργίες-παρωδίες μία μέρα νωρίτερα από τους υπόλοιπους εργαζόμενους.
Η ανάγκη να μπουν από την αρχή οι βάσεις για την οργάνωση και την ανασυγκρότηση των εργαζόμενων του κλάδου καθίσταται πλέον πιο επιτακτική από ποτέ. Η μαχητικότητα και το πείσμα των εκατοντάδων εργαζομένων που παραμένουν επί πέντε σχεδόν μήνες στο ραδιομέγαρο της Αγ. Παρασκευής και στους περιφερειακούς σταθμούς αποτελούν πυξίδα αντίστασης: οργανώθηκαν με οριζόντιες διαδικασίες, κατέλαβαν τους χώρους εργασίας τους πανελλαδικά, πήραν στα χέρια τους την πληροφόρηση και συνεχίζουν να εκπέμπουν παρά τη διαρκή απειλή της εκκένωσης.
Από την πλευρά μας, στον πόλεμο που έχει κηρυχθεί εναντίον μας απαντάμε επιλέγοντας το δρόμο της αντίστασης και του αυτοοργανωμένου αγώνα. Με επιμονή, αλληλεγγύη και οργάνωση από τη βάση, μπορούμε να πάρουμε ξανά πίσω αυτά που βίαια μας στερήσανε. Συνεχίζουμε τον αδιάλειπτο κοινωνικό και ταξικό αγώνα, στους χώρους εργασίας, στις γειτονιές μας, στα σχολεία και τις σχολές μας, με τα χαρακτηριστικά της αυτοοργάνωσης, της αντιιεραρχίας, του αντιφασισμού, ακηδεμόνευτα και αντιθεσμικά.

Παίρνουμε θέση:
  • Στην πλευρά του μαχητικού αγώνα,
  • Μακριά από ξεπουλημένες γραφειοκρατικές ηγεσίες,
  • Με πρόταγμα τον συνδικαλισμό βάσης, την αντίσταση και την αλληλεγγύη.

Συνέλευση έμμισθων, άμισθων, «μπλοκάκηδων», «μαύρων», ανέργων και φοιτητών στα ΜΜΕ
katalipsiesiea.blogspot.gr
Categories
Ανακοινώσεις Ανοικτής Συνέλευσης Απεργία Δράσεις Πορεία Πορείες Συγκεντρώσεις

Γενική Απεργία, Τετάρτη 6/11 – Συγκέντρωση/πορεία: 11 π.μ., Μουσείο

H γενικευμένη και συντριπτική επίθεση στην εργατική τάξη και την κοινωνία συνεχίζεται. Διαρκές πετσόκομμα μισθών, νέα μέτρα προ των πυλών, που βαπτίζονται «στοχευμένα» για να ξεπλύνουν την κοροϊδία του «δεν θα πάρουμε άλλα μέτρα», απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, προαναγγελία περαιτέρω καταλήστευσης των συντάξεων, νέοι φόροι, μόνιμοι και προσωρινοί, συνεχής πίεση και εντατικοποίηση για να «σώσουμε τον καπιταλισμό»: να δουλεύουμε (όσοι τυχεροί το κάνουν ακόμη) περισσότερο και να πληρωνόμαστε λιγότερο. Η ισοπέδωση και των τελευταίων κεκτημένων και η εντεινόμενη φτωχοποίηση οδηγούν ολοένα μεγαλύτερα κομμάτια της κοινωνίας στην εξαθλίωση και την ανέχεια, σπέρνουν τον θάνατο (σωματικό και ψυχικό), θέτοντας αμείλικτα το ερώτημα: ποιες ζωές τελικά μετράνε;
Διανύουμε μια περίοδο όπου κυριαρχεί και επιβάλλεται μέσω της επίσημης κυβερνητικής πολιτικής το δόγμα της μηδενικής ανοχής, της τάξης και ασφάλειας, της νομιμότητας, της περίφημης πλέον «καταδίκης της βίας απ’ όπου κι αν προέρχεται», της λογικής των «δύο άκρων». Όλα αυτά μάλιστα εντάθηκαν ιδιαίτερα μετά τη δολοφονία του Π. Φύσσα από φασίστα και τη μετέπειτα «αντιμετώπιση» της Χρυσής Αυγής από το κράτος και τους ιδεολογικούς μηχανισμούς του.
Έτσι, παράλληλα με τη συνεχή επίκληση της «εθνικής προσπάθειας», της υπομονής, της στωικότητας και της αδιαμαρτύρητης αποδοχής μέτρων, περικοπών, απολύσεων και εν τέλει της ίδιας της εξαθλίωσης, έχει προστεθεί ο χαρακτηρισμός του «εχθρού της δημοκρατίας», του «παρανόμου», του «τρομοκράτη», του «άκρου/ακραίου» σε όποιον/α δεν συμβαδίζει με τις κεντρικές επιταγές.
«Άκρα» οι εργαζόμενοι απεργοί που πρέπει να επιστρατευθούν ή «να εκκενώσουν τους χώρους εργασίας τους» (βλέπε ΕΡΤ), οι μαθητές που κάνουν καταλήψεις και πρέπει να συλληφθούν, «τρομοκράτες» οι αγωνιζόμενοι για τη ζωή τους κάτοικοι στις Σκουριές της Χαλκιδικής που θα προφυλακιστούν, «παράνομοι» οι μετανάστες που θα απελαθούν (Ξένιος Δίας) ή θα βασανιστούν στα αστυνομικά τμήματα της δημοκρατίας, «άνομοι» οι διαδηλωτές στις πορείες που πρέπει να ξυλοκοπηθούν και να διωχθούν…
Με λίγα λόγια, οτιδήποτε ξεφεύγει από την κανονικότητα και τη νομιμότητα, όπως την ορίζουν και την επιβάλλουν το κράτος και τα αφεντικά, είναι ακραίο και πρέπει «να παταχθεί» διότι στρέφεται «ενάντια στη χώρα» και την «προσπάθεια εθνικής επιβίωσης», λειτουργεί ως εμπόδιο στην «ανάπτυξη» και τη συνακόλουθη έξοδο από την κρίση.
Στην πραγματικότητα, όμως, «ανάπτυξη» σημαίνει πτώχευση για τους εργαζόμενους, και αυτή έχει επέλθει εδώ και πολύ καιρό. Ο κλάδος των ΜΜΕ δεν αποτελεί εξαίρεση. Κάθε έννοια συλλογικοποίησης και διεκδίκησης χτυπιέται και απαντιέται με απολύσεις και τρομοκρατία. Το εκβιαστικό κλείσιμο της ΕΡΤ, το ντόμινο απολύσεων στον ΔΟΛ, οι κατακόρυφες μειώσεις μισθών στη Ναυτεμπορική, η καθιέρωση της απλήρωτης εργασίας σε όλα τα «μαγαζιά», αποτελούν μόνο μερικά πρόσφατα παραδείγματα. Σε αυτό το πλαίσιο, δημοσιογράφοι, τεχνικοί και διοικητικοί καλούνται να αποφασίσουν για το μέλλον τους υπό τη δαμόκλειο σπάθη της απόλυσης και να απαντήσουν στον τεχνητό εκβιασμό των εργοδοτών: «συμβιβασμός ή πτώχευση». Οι ατομικές και επιχειρησιακές συμβάσεις έχουν μειώσει κατακόρυφα τους μισθούς και έχουν επιβάλει συνθήκες διάσπασης και κατακερματισμού στους χώρους εργασίας, γεγονός που δυσκολεύει τη συλλογική διεκδίκηση. Οι χιλιάδες απολύσεις στον κλάδο, με πρώτα θύματα το πιο μαχητικό κομμάτι των συναδέλφων, έχουν πετάξει ισάριθμους εργαζόμενους στην ανεργία, ενώ παράλληλα έχουν εντατικοποιήσει ακόμα περισσότερο τις συνθήκες εργασίας για τους εναπομείναντες.
Η κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη για τους χιλιάδες «αφανείς» συνάδελφους που εργάζονται στο διαδίκτυο. Στις διαδικτυακές ιστοσελίδες, η μαύρη εργασία, τα μπλοκάκια, οι μισθοί των 300 ευρώ, η εθελοντική εργασία, οι εξοντωτικές βάρδιες, αποτελούν κανόνα και όχι εξαίρεση. Οι εργαζόμενοι στο διαδίκτυο δεν διαθέτουν συνδικαλιστικά δικαιώματα και σπάνια μπορούν να συμμετέχουν στις απεργιακές κινητοποιήσεις του κλάδου. Δεν ήταν λίγες οι περιπτώσεις που όσοι απέργησαν ή αντιστάθηκαν στα αφεντικά τους αντιμετώπισαν την άμεση και σαφή απάντηση των τελευταίων: απόλυση και ανεργία. Με βάση τα παραπάνω, είναι σαφές ότι γίνεται προσπάθεια να δημιουργηθεί ένα φτηνό και πλήρως ελεγχόμενο εργατικό δυναμικό στα ΜΜΕ, το οποίο θα υπηρετεί υπάκουα τον ιδεολογικό ρόλο των μέσων ως βασικών πυλώνων ενίσχυσης της κυριαρχίας, αναπαράγοντας την κρατική προπαγάνδα και τα συστημικά επιχειρήματα.
Σε αυτή τη συνθήκη άγριας εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης, τα σωματεία του κλάδου δεν έχουν καταφέρει να αποτρέψουν ούτε στο ελάχιστο τη γενικευμένη επίθεση, ούτε να προστατεύσουν τα αυτονόητα δικαιώματα των εργαζομένων στα ΜΜΕ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η ΕΣΗΕΑ των «λίγων και καλών», που συχνά συμπαρατάσσεται με την εργοδοσία και υπονομεύει τους αγώνες. Αυτό είδαμε και στην περίπτωση των εργαζομένων της ΕΡΤ, με τη συνδικαλιστική ηγεσία του κλάδου να μη στέκεται στο ύψος των περιστάσεων, να μην μπορεί να αποτρέψει την κυκλοφορία απεργοσπαστικών φύλλων, να αδυνατεί να σηκώσει στις πλάτες της την περιφρούρηση μιας απεργίας που η ίδια είχε κηρύξει (στα χαρτιά), βαφτίζοντάς την τελικά… «πολιτική απεργία». Με αυτό τον τρόπο, η πιο κρίσιμη κινητοποίηση των τελευταίων χρόνων δεν μπόρεσε να δημιουργήσει δυναμική και αγωνιστικά «ρήγματα» μέσα στα μαγαζιά. Και αυτό γιατί η αντεργατική επίθεση δεν μπορεί να σταματήσει με πύρινους λόγους μέσα από τα ΔΣ της ΕΣΗΕΑ, ούτε με απεργίες-παρωδίες μία μέρα νωρίτερα από τους υπόλοιπους εργαζόμενους.
Η ανάγκη να μπουν από την αρχή οι βάσεις για την οργάνωση και την ανασυγκρότηση των εργαζόμενων του κλάδου καθίσταται πλέον πιο επιτακτική από ποτέ. Η μαχητικότητα και το πείσμα των εκατοντάδων εργαζομένων που παραμένουν επί πέντε σχεδόν μήνες στο ραδιομέγαρο της Αγ. Παρασκευής και στους περιφερειακούς σταθμούς αποτελούν πυξίδα αντίστασης: οργανώθηκαν με οριζόντιες διαδικασίες, κατέλαβαν τους χώρους εργασίας τους πανελλαδικά, πήραν στα χέρια τους την πληροφόρηση και συνεχίζουν να εκπέμπουν παρά τη διαρκή απειλή της εκκένωσης.
Από την πλευρά μας, στον πόλεμο που έχει κηρυχθεί εναντίον μας απαντάμε επιλέγοντας το δρόμο της αντίστασης και του αυτοοργανωμένου αγώνα. Με επιμονή, αλληλεγγύη και οργάνωση από τη βάση, μπορούμε να πάρουμε ξανά πίσω αυτά που βίαια μας στερήσανε. Συνεχίζουμε τον αδιάλειπτο κοινωνικό και ταξικό αγώνα, στους χώρους εργασίας, στις γειτονιές μας, στα σχολεία και τις σχολές μας, με τα χαρακτηριστικά της αυτοοργάνωσης, της αντιιεραρχίας, του αντιφασισμού, ακηδεμόνευτα και αντιθεσμικά.

Παίρνουμε θέση:
  • Στην πλευρά του μαχητικού αγώνα,
  • Μακριά από ξεπουλημένες γραφειοκρατικές ηγεσίες,
  • Με πρόταγμα τον συνδικαλισμό βάσης, την αντίσταση και την αλληλεγγύη.

Συνέλευση έμμισθων, άμισθων, «μπλοκάκηδων», «μαύρων», ανέργων και φοιτητών στα ΜΜΕ
katalipsiesiea.blogspot.gr
Categories
Ανακοινώσεις Ανοικτής Συνέλευσης

Το Σάββατο το πρωί το “αντίο” στον Αχιλλέα Παναγούλη

Ενημερώνουμε τους φίλους/ες, σύντροφοι/ισσες και συναδέλφους/ισσες του Αχιλλέα, ότι η ταφή του θα γίνει το Σάββατο 07 Σεπτέμβρη 2013 στις 12:00 στο νεκροταφείο του Ζωγράφου.
Categories
Ανακοινώσεις Ανοικτής Συνέλευσης

Το Σάββατο το πρωί το “αντίο” στον Αχιλλέα Παναγούλη

Ενημερώνουμε τους φίλους/ες, σύντροφοι/ισσες και συναδέλφους/ισσες του Αχιλλέα, ότι η ταφή του θα γίνει το Σάββατο 07 Σεπτέμβρη 2013 στις 12:00 στο νεκροταφείο του Ζωγράφου.