Category: Δράσεις

Με πλήρη επιτυχία στέφθηκε η χτεσινή (02/11) απεργιακή κινητοποίηση στην οδό Ερμού ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας. Εκατοντάδες απεργοί και αλληλέγγυοι, εργατικοί σύλλογοι, σωματεία βάσης, εργατικές συνελεύσεις και συλλογικότητες, καθώς και συνελεύσεις γειτονιάς πλαισίωσαν την απεργιακή συγκέντρωση την οποία καλούσε το “συντονιστικό δράσης ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας και τα «απελευθερωμένα» ωράρια” και η οποία στάθηκε για πάνω από 8 ώρες έξω από τα πολυκαταστήματα του εμπορικότερου δρόμου της Αθήνας. Υπενθυμίζουμε ότι η χτεσινή ήταν η πρώτη από τις 7 Κυριακές κατά τις οποίες τα εμπορικά καταστήματα θα λειτουργούσαν, γεγονός το οποίο ενισχύθηκε και από το “τυράκι” της έναρξης της περιόδου των εκπτώσεων. 

Από τις 09.30 το πρωί οι απεργοί/αλληλέγγυοι συγκεντρώθηκαν και με πανό και συνθήματα διαδήλωσαν πώς δεν θα γίνει ανεκτή η κατάργηση της αργίας καμία Κυριακή του χρόνου.

Εξαιρετικά θετική ανταπόκριση υπήρχε από δεκάδες εργαζόμενους στα εν λόγω καταστήματα οι οποίοι πλαισίωσαν τη συγκέντρωση, αρνούμενοι/ες ουσιαστικά να υπακούσουν στις απέλπιδες απόπειρες των υπευθύνων τους να τους πείσουν να εισέλθουν σε όσα καταστήματα είχαν ανοίξει.

Δεν έλειψαν και κωμικοτραγικές καταστάσεις με τσιράκια των εργοδοτών να επιχειρούν να καταγράψουν με τα κινητά τους τους/τις συναδέλφους/ισσες που παρέμεναν πεισματικά στο πλάι των συγκεντρωμένων. Υπήρξαν επίσης και λιγοστοί “αγανακτισμένοι καταναλωτές” οι οποίοι – συνεπικουρούμενοι από την αστυνομία – επιτηδευμένα επιχειρούσαν να εισέλθουν εντός των καταστημάτων, μη σεβόμενοι την απεργιακή κινητοποίηση. Και στις δύο περιπτώσεις οι συγκεντρωμένοι απάντησαν δυναμικά.

Η πολύωρη κινητοποίηση έληξε το απόγευμα με την πραγματοποίηση πορείας σε όλο το μήκος της Ερμού, η οποία κατέληξε στο Μοναστηράκι.

 H επόμενη συνέλευση (απολογιστικού χαρακτήρα) του Συντονιστικού δράσης ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας και τα «απελευθερωμένα» ωράρια έχει οριστεί για την Τρίτη 11 Νοέμβρη στις 6.30μμ στα γραφεία του ΣΥΒΧΑ.

Επιπρόσθετες φωτογραφίες από τον συνάδελφο Ορέστη Σεφέρογλου.

Με πλήρη επιτυχία στέφθηκε η χτεσινή (02/11) απεργιακή κινητοποίηση στην οδό Ερμού ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας. Εκατοντάδες απεργοί και αλληλέγγυοι, εργατικοί σύλλογοι, σωματεία βάσης, εργατικές συνελεύσεις και συλλογικότητες, καθώς και συνελεύσεις γειτονιάς πλαισίωσαν την απεργιακή συγκέντρωση την οποία καλούσε το “συντονιστικό δράσης ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας και τα «απελευθερωμένα» ωράρια” και η οποία στάθηκε για πάνω από 8 ώρες έξω από τα πολυκαταστήματα του εμπορικότερου δρόμου της Αθήνας. Υπενθυμίζουμε ότι η χτεσινή ήταν η πρώτη από τις 7 Κυριακές κατά τις οποίες τα εμπορικά καταστήματα θα λειτουργούσαν, γεγονός το οποίο ενισχύθηκε και από το “τυράκι” της έναρξης της περιόδου των εκπτώσεων. 

Από τις 09.30 το πρωί οι απεργοί/αλληλέγγυοι συγκεντρώθηκαν και με πανό και συνθήματα διαδήλωσαν πώς δεν θα γίνει ανεκτή η κατάργηση της αργίας καμία Κυριακή του χρόνου.

Εξαιρετικά θετική ανταπόκριση υπήρχε από δεκάδες εργαζόμενους στα εν λόγω καταστήματα οι οποίοι πλαισίωσαν τη συγκέντρωση, αρνούμενοι/ες ουσιαστικά να υπακούσουν στις απέλπιδες απόπειρες των υπευθύνων τους να τους πείσουν να εισέλθουν σε όσα καταστήματα είχαν ανοίξει.

Δεν έλειψαν και κωμικοτραγικές καταστάσεις με τσιράκια των εργοδοτών να επιχειρούν να καταγράψουν με τα κινητά τους τους/τις συναδέλφους/ισσες που παρέμεναν πεισματικά στο πλάι των συγκεντρωμένων. Υπήρξαν επίσης και λιγοστοί “αγανακτισμένοι καταναλωτές” οι οποίοι – συνεπικουρούμενοι από την αστυνομία – επιτηδευμένα επιχειρούσαν να εισέλθουν εντός των καταστημάτων, μη σεβόμενοι την απεργιακή κινητοποίηση. Και στις δύο περιπτώσεις οι συγκεντρωμένοι απάντησαν δυναμικά.

Η πολύωρη κινητοποίηση έληξε το απόγευμα με την πραγματοποίηση πορείας σε όλο το μήκος της Ερμού, η οποία κατέληξε στο Μοναστηράκι.

 H επόμενη συνέλευση (απολογιστικού χαρακτήρα) του Συντονιστικού δράσης ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας και τα «απελευθερωμένα» ωράρια έχει οριστεί για την Τρίτη 11 Νοέμβρη στις 6.30μμ στα γραφεία του ΣΥΒΧΑ.

Επιπρόσθετες φωτογραφίες από τον συνάδελφο Ορέστη Σεφέρογλου.

Παρέμβαση στη Γενική Συνέλευση της ΕΣΗΕΑ, στο ξενοδοχείο Τιτάνια στο κέντρο της Αθήνας, πραγματοποιήσαμε το πρωί της Τετάρτης (28 Μαΐου), μέλη της Συνέλευσης έμμισθων, άμισθων, «μπλοκάκηδων», «μαύρων», ανέργων και φοιτητών στα ΜΜΕ.

Στο χώρο αναρτήθηκε πανό με τη φράση «Επισφάλεια παντού – Σωματεία πουθενά», ενώ μοιράστηκαν εκατοντάδες κείμενα σε παρευρισκόμενους – μέλη της Ένωσης, όπως και, αργότερα, στο κτήριο της ΕΣΗΕΑ επί της Ακαδημίας.
 

Η παρουσία μας στο χώρο δεν πρόδιδε καμία ψευδαίσθηση για το τί θα βρούμε απέναντί μας: Επαγγελματίες «συνδικαλιστές», πλείστα γηραιά μέλη, καθεστωτικές αντιλήψεις, με ένα περιτύλιγμα δήθεν ελπίδας για τις μεγάλες «αλλαγές» που θα φέρει η «φωτεινή» ηγεσία. Είναι η ίδια ελπίδα για αλλαγές και διεκδικήσεις που εκφράζουν, οι ίδιοι άνθρωποι με άλλες συνθέσεις, τα τελευταία δέκα χρόνια σε ΓΣ στα «Κάραβελ» και στο Σπόρτινγκ: Ένταξη των εργαζομένων στο διαδίκτυο στο Σωματείο, προστασία των εργασιακών δικαιωμάτων και – εσχάτως – «αγώνας» για υπογραφή νέων Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας. Τα ίδια δηλαδή θέματα που θα συζητιούνται και τα επόμενα χρόνια αν εμείς οι εργαζόμενοι/άνεργοι στο χώρο των ΜΜΕ δεν αποφασίσουμε να πάρουμε στα χέρια μας τις ζωές μας.

Αναλυτικότερα,για περισσότερες από τρεις ώρες, σχεδόν το μοναδικό θέμα συζήτησης και αντιπαράθεσης ήταν οι εργαζόμενοι στα sites, η ένταξή τους στο Σωματείο και η γνωστή πλέον αυτοκαταγραφή τους. Ακούστηκαν διάφορες απόψεις (από φοβικές ως προς την ένταξη μέχρι και θετικές επι της αρχής) και τελικά το θέμα τέθηκε σε ψηφοφορία όπου με μόλις τρία “όχι” η Γενική Συνέλευση αποφάσισε να προχωρήσει στη καταγραφή των μη μελών αν και η… περιρρέουσα ατμόσφαιρα κινούνταν στο επίπεδο του “ξέρουμε ότι είναι ένα αδειανό πουκάμισο η ιστορία αλλά ας ξεκινήσει κάτι”!

Ένα ηχητικό ντοκουμέντο με το σοβαρότερο ερώτημα που τέθηκε προς το προεδρείο.

Tο κείμενο που μοιράστηκε κατά την παρέμβαση:

Τι περιμένεις, άραγε, από τους αιρετούς της ΕΣΗΕΑ που πρώτα πραγματοποιούν συναντήσεις με τα αφεντικά σου και μετά σε καλούν σε συνέλευση;

Τι περιμένεις από αυτούς που προκλητικά επικαλούνται “ληγμένες” Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας για την υπογραφή των οποίων “αγωνίζονται” με εθιμικές ανακοινώσεις;

Τι άλλο περιμένεις από ένα “γερασμένο”, παλαιοκομματικό σωματείο που σε δέχεται στις τάξεις του υπό όρους (χρονικές και μισθολογικές προϋποθέσεις απασχόλησης, εξετάσεις, ποινικό μητρώο κ.λπ); Που κλείνει την «πόρτα» σε χιλιάδες εργαζόμενους, και δη εκείνους που δουλεύουν σε συνθήκες εξαιρετικά μεγάλης επισφάλειας, και την ίδια στιγμή διατηρεί ως μέλη εκδότες, διευθυντές, επαγγελματίες λασπολόγους, καρεκλοκένταυρους τσανακογλείφτες, υμνητές της εξαθλίωσης εκατομμυρίων ανθρώπων;

Τι περιμένεις από αυτούς που σε αντιμετωπίζουν ως “εισφορά”, για ένα ταμείο (ΕΤΑΠ-ΜΜΕ/ΕΔΟΕΑΠ) που οι ίδιοι επέτρεψαν να “γδύσουν” ληστρικά οι της Τρόικας σε αγαστή συνεργασία με το εγχώριο κεφάλαιο;

Τι άλλο περιμένεις για να τους γυρίσεις την πλάτη και να πάρεις τη ζωή σου στα χέρια σου;

Στα σύγχρονα κάτεργα των ΜΜΕ οι μισθωτοί σκλάβοι βιώνουν την επισφάλεια που κυριαρχεί και ταυτόχρονα βλέπουν τα σωματεία τους να σφυρίζουν συνωμοτικά κι αδιάφορα μπροστά στον ολοκληρωτικό πόλεμο που έχουν κηρύξει τα αφεντικά. Απολύσεις, εργοδοτικοί εκβιασμοί και απειλές, μειώσεις μισθών, καταστρατήγηση ωραρίων, πολύμηνες καθυστερήσεις στις καταβολές των δεδουλευμένων, ανασφάλιστη εργασία. Κι όμως, ακόμα και τώρα, το μότο – “καραμέλα” των εργοδοτικών που εσχάτως υιοθετεί ακόμη και η ΕΣΗΕΑ παραμένει το: “Με τις κινητοποιήσεις και τις απεργίες θα κλείσουμε το μαγαζί”.

Αν παλαιότερα λέγαμε πως η ΕΣΗΕΑ είχε εγκαταλείψει τους εργαζόμενους των ΜΜΕ, έρμαια στα νύχια των αφεντικών, έφτασε η εποχή που πλέον ακόμα και αυτό θεωρείται ξεπερασμένο. Σήμερα, δεν είναι λίγες οι φορές που είτε συγκεκαλυμμένα είτε απροκάλυπτα παίρνει θέση ξεκάθαρα υπέρ της εργοδοσίας συμμετέχοντας στην εκστρατεία εκφοβισμού των εργαζόμενων. Πρόσφατα ήταν το μέλος του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ Αγγελική Γυπάκη που σε συνέλευση στον Ελεύθερο Τύπο υποστήριξε ότι “με τις απεργίες έκλεισαν και την ”Απογευματινή”. Αύριο τις ίδιες αθλιότητες θα εκστομίσουν άλλοι, θεσμικοί εκ δεξιών και εξ αριστερών, ανάλογα με το μαγαζί που “κινδυνεύει” και το αφεντικό που κρύβεται από πίσω.

Ποιος, άλλωστε, μπορεί να ξεχάσει την επι διετία στάση της αριστερής ηγεσίας που δε μπόρεσε να υποστηρίξει τις αγωνιστικές διαθέσεις των εργαζομένων στα μεγάλα μαγαζιά του κλάδου, ούτε βέβαια να υπερασπιστεί τις Σ.Σ.Ε., φτάνοντας στο σημείο να παροτρύνει εργαζόμενους με ανυποχώρητη αγωνιστική δράση να υπογράψουν τις ατομικές συμβάσεις (βλ ΣΚΑΙ). Και φυσικά δε μπορούμε να λησμονήσουμε την κήρυξη απεργιών μια ημέρα πριν τις Γενικές Απεργίες, διαφοροποιώντας τον κλάδο των Μ.Μ.Ε. από την υπόλοιπη εργατική τάξη. Πάντα χίλιες προφάσεις, χίλιες ντρίπλες και άλλα τόσα εμπόδια και υπόγειες συνεννοήσεις απο ένα σωματείο που θυμίζει νεκρή φύση είτε φοράει μπλέ και πράσινα, είτε ροζ “κοστούμια”!

Με την ανοχή της ΕΣΗΕΑ τα ΜΜΕ, είτε μιλάμε για τα παραδοσιακά είτε για τα sites, έχουν μετατραπεί σε μία γαλέρα όπου άνθρωποι αλυσοδεμένοι και τρομοκρατημένοι από απειλές και εκβιασμούς εργάζονται κυριολεκτικά για ένα κομμάτι ψωμί που και αυτό ακόμα το λαμβάνουν εάν και εφόσον ευαρεστηθεί ο εργοδότης. Οι όποιες σπασμωδικές κινήσεις γίνονται κατά καιρούς δεν είναι τίποτα περισσότερο από απεγνωσμένες προσπάθειες διατήρησης των κεκτημένων. Και όχι βέβαια των εργατικών κεκτημένων αλλά των δικών τους προκειμένου να συνεχίσουν να υπάρχουν και μετά από μερικούς μήνες.

Ενδεικτικό είναι το γεγονός πως ένα από τα θέματα της ημερήσιας διάταξης της ΓΣ είναι και η… εν ευθέτω χρόνω “αποκατάσταση” των συναδέλφων που εργάζονται στα sites με αυτή την περίφημη πλέον αυτοκαταγραφή. Κίνηση η οποία – αν δεν μιλούσαμε για μία τόσο σοβαρή υπόθεση – θα προκαλούσε άφθονο γέλιο γιατί είναι δεδομένο πως για τους αρτηριοσκληρωτικούς της ΕΣΗΕΑ λέξεις και έννοιες όπως συντάκτης ροής, social media manager, content editor, καταχωρητής, εξωτερικός συνεργάτης με το κομμάτι κλπ, είναι εντελώς άγνωστες και το όψιμο ενδιαφέρον τους δεν πείθει κανέναν. Χαρακτηριστική είναι η φράση του πρώην προέδρου Σόμπολου για “κοπτοραπτούδες” που δεν έχουν θέση στο σωματείο.

Είναι ξεκάθαρο πως δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα από ένα τέτοιο σωματείο. Από ένα σωματείο που λειτουργεί και αποφασίζει σε ολιγομελείς συνεδριάσεις, πίσω από πόρτες κλειστές. Όσο αφήνουμε τον καιρό να περνάει χωρίς ουσιαστική αντίδραση είναι δεδομένο πως η επίθεση των αφεντικών θα γίνεται ολοένα και πιο σκληρή. Οι εργαζόμενοι/άνεργοι στα ΜΜΕ έχουμε μια και μόνο επιλογή:  Να γυρίσουμε την πλάτη μας στoν καθεστωτικό συνδικαλισμό και να οργανώσουμε στη βάση του κλάδου την αντεπίθεσή μας. Με πυξίδα την αυτοοργάνωση, την αντιιεραρχία και τις οριζόντιες διαδικάσιες να οργανώσουμε τις αντιστάσεις μας μέσα σε όλους τους χώρους δουλειάς, με ενεργή συμμετοχή και λόγο, με την αλληλεγγύη και τη συλλογική δράση ως ασπίδα απέναντι στην εργοδοτική αυθαιρεσία. Να στιγματίσουμε τους “συναδέλφους”, που τάσσονται στο πλευρό των αφεντικών, την ίδια στιγμή, που θα αναπτύσσουμε αντιστάσεις στο προϊόν της εργασίας μας, υπερασπιζόμενοι τη στοιχειώδη δεοντολογία και επαγγελματική αξιοπρέπεια.

Το δικό μας πρόταγμα είναι ο μαχητικός συνδικαλισμός από τα κάτω, ένα πραγματικό σωματείο, χωρίς αποκλεισμούς και συντεχνιακές λογικές, που θα τείνει το χέρι του και στην υπόλοιπη εργατική τάξη, που θα απαντήσει στην επίθεση των αφεντικών με βάση το κοινό ταξικό συμφέρον και όχι το συμφέρον των ιδιοκτητών και της δημοσιογραφικής κουστωδίας τους.

Παρέμβαση στη Γενική Συνέλευση της ΕΣΗΕΑ, στο ξενοδοχείο Τιτάνια στο κέντρο της Αθήνας, πραγματοποιήσαμε το πρωί της Τετάρτης (28 Μαΐου), μέλη της Συνέλευσης έμμισθων, άμισθων, «μπλοκάκηδων», «μαύρων», ανέργων και φοιτητών στα ΜΜΕ.

Στο χώρο αναρτήθηκε πανό με τη φράση «Επισφάλεια παντού – Σωματεία πουθενά», ενώ μοιράστηκαν εκατοντάδες κείμενα σε παρευρισκόμενους – μέλη της Ένωσης, όπως και, αργότερα, στο κτήριο της ΕΣΗΕΑ επί της Ακαδημίας.
 

Η παρουσία μας στο χώρο δεν πρόδιδε καμία ψευδαίσθηση για το τί θα βρούμε απέναντί μας: Επαγγελματίες «συνδικαλιστές», πλείστα γηραιά μέλη, καθεστωτικές αντιλήψεις, με ένα περιτύλιγμα δήθεν ελπίδας για τις μεγάλες «αλλαγές» που θα φέρει η «φωτεινή» ηγεσία. Είναι η ίδια ελπίδα για αλλαγές και διεκδικήσεις που εκφράζουν, οι ίδιοι άνθρωποι με άλλες συνθέσεις, τα τελευταία δέκα χρόνια σε ΓΣ στα «Κάραβελ» και στο Σπόρτινγκ: Ένταξη των εργαζομένων στο διαδίκτυο στο Σωματείο, προστασία των εργασιακών δικαιωμάτων και – εσχάτως – «αγώνας» για υπογραφή νέων Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας. Τα ίδια δηλαδή θέματα που θα συζητιούνται και τα επόμενα χρόνια αν εμείς οι εργαζόμενοι/άνεργοι στο χώρο των ΜΜΕ δεν αποφασίσουμε να πάρουμε στα χέρια μας τις ζωές μας.

Αναλυτικότερα,για περισσότερες από τρεις ώρες, σχεδόν το μοναδικό θέμα συζήτησης και αντιπαράθεσης ήταν οι εργαζόμενοι στα sites, η ένταξή τους στο Σωματείο και η γνωστή πλέον αυτοκαταγραφή τους. Ακούστηκαν διάφορες απόψεις (από φοβικές ως προς την ένταξη μέχρι και θετικές επι της αρχής) και τελικά το θέμα τέθηκε σε ψηφοφορία όπου με μόλις τρία “όχι” η Γενική Συνέλευση αποφάσισε να προχωρήσει στη καταγραφή των μη μελών αν και η… περιρρέουσα ατμόσφαιρα κινούνταν στο επίπεδο του “ξέρουμε ότι είναι ένα αδειανό πουκάμισο η ιστορία αλλά ας ξεκινήσει κάτι”!

Ένα ηχητικό ντοκουμέντο με το σοβαρότερο ερώτημα που τέθηκε προς το προεδρείο.

Tο κείμενο που μοιράστηκε κατά την παρέμβαση:

Τι περιμένεις, άραγε, από τους αιρετούς της ΕΣΗΕΑ που πρώτα πραγματοποιούν συναντήσεις με τα αφεντικά σου και μετά σε καλούν σε συνέλευση;

Τι περιμένεις από αυτούς που προκλητικά επικαλούνται “ληγμένες” Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας για την υπογραφή των οποίων “αγωνίζονται” με εθιμικές ανακοινώσεις;

Τι άλλο περιμένεις από ένα “γερασμένο”, παλαιοκομματικό σωματείο που σε δέχεται στις τάξεις του υπό όρους (χρονικές και μισθολογικές προϋποθέσεις απασχόλησης, εξετάσεις, ποινικό μητρώο κ.λπ); Που κλείνει την «πόρτα» σε χιλιάδες εργαζόμενους, και δη εκείνους που δουλεύουν σε συνθήκες εξαιρετικά μεγάλης επισφάλειας, και την ίδια στιγμή διατηρεί ως μέλη εκδότες, διευθυντές, επαγγελματίες λασπολόγους, καρεκλοκένταυρους τσανακογλείφτες, υμνητές της εξαθλίωσης εκατομμυρίων ανθρώπων;

Τι περιμένεις από αυτούς που σε αντιμετωπίζουν ως “εισφορά”, για ένα ταμείο (ΕΤΑΠ-ΜΜΕ/ΕΔΟΕΑΠ) που οι ίδιοι επέτρεψαν να “γδύσουν” ληστρικά οι της Τρόικας σε αγαστή συνεργασία με το εγχώριο κεφάλαιο;

Τι άλλο περιμένεις για να τους γυρίσεις την πλάτη και να πάρεις τη ζωή σου στα χέρια σου;

Στα σύγχρονα κάτεργα των ΜΜΕ οι μισθωτοί σκλάβοι βιώνουν την επισφάλεια που κυριαρχεί και ταυτόχρονα βλέπουν τα σωματεία τους να σφυρίζουν συνωμοτικά κι αδιάφορα μπροστά στον ολοκληρωτικό πόλεμο που έχουν κηρύξει τα αφεντικά. Απολύσεις, εργοδοτικοί εκβιασμοί και απειλές, μειώσεις μισθών, καταστρατήγηση ωραρίων, πολύμηνες καθυστερήσεις στις καταβολές των δεδουλευμένων, ανασφάλιστη εργασία. Κι όμως, ακόμα και τώρα, το μότο – “καραμέλα” των εργοδοτικών που εσχάτως υιοθετεί ακόμη και η ΕΣΗΕΑ παραμένει το: “Με τις κινητοποιήσεις και τις απεργίες θα κλείσουμε το μαγαζί”.

Αν παλαιότερα λέγαμε πως η ΕΣΗΕΑ είχε εγκαταλείψει τους εργαζόμενους των ΜΜΕ, έρμαια στα νύχια των αφεντικών, έφτασε η εποχή που πλέον ακόμα και αυτό θεωρείται ξεπερασμένο. Σήμερα, δεν είναι λίγες οι φορές που είτε συγκεκαλυμμένα είτε απροκάλυπτα παίρνει θέση ξεκάθαρα υπέρ της εργοδοσίας συμμετέχοντας στην εκστρατεία εκφοβισμού των εργαζόμενων. Πρόσφατα ήταν το μέλος του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ Αγγελική Γυπάκη που σε συνέλευση στον Ελεύθερο Τύπο υποστήριξε ότι “με τις απεργίες έκλεισαν και την ”Απογευματινή”. Αύριο τις ίδιες αθλιότητες θα εκστομίσουν άλλοι, θεσμικοί εκ δεξιών και εξ αριστερών, ανάλογα με το μαγαζί που “κινδυνεύει” και το αφεντικό που κρύβεται από πίσω.

Ποιος, άλλωστε, μπορεί να ξεχάσει την επι διετία στάση της αριστερής ηγεσίας που δε μπόρεσε να υποστηρίξει τις αγωνιστικές διαθέσεις των εργαζομένων στα μεγάλα μαγαζιά του κλάδου, ούτε βέβαια να υπερασπιστεί τις Σ.Σ.Ε., φτάνοντας στο σημείο να παροτρύνει εργαζόμενους με ανυποχώρητη αγωνιστική δράση να υπογράψουν τις ατομικές συμβάσεις (βλ ΣΚΑΙ). Και φυσικά δε μπορούμε να λησμονήσουμε την κήρυξη απεργιών μια ημέρα πριν τις Γενικές Απεργίες, διαφοροποιώντας τον κλάδο των Μ.Μ.Ε. από την υπόλοιπη εργατική τάξη. Πάντα χίλιες προφάσεις, χίλιες ντρίπλες και άλλα τόσα εμπόδια και υπόγειες συνεννοήσεις απο ένα σωματείο που θυμίζει νεκρή φύση είτε φοράει μπλέ και πράσινα, είτε ροζ “κοστούμια”!

Με την ανοχή της ΕΣΗΕΑ τα ΜΜΕ, είτε μιλάμε για τα παραδοσιακά είτε για τα sites, έχουν μετατραπεί σε μία γαλέρα όπου άνθρωποι αλυσοδεμένοι και τρομοκρατημένοι από απειλές και εκβιασμούς εργάζονται κυριολεκτικά για ένα κομμάτι ψωμί που και αυτό ακόμα το λαμβάνουν εάν και εφόσον ευαρεστηθεί ο εργοδότης. Οι όποιες σπασμωδικές κινήσεις γίνονται κατά καιρούς δεν είναι τίποτα περισσότερο από απεγνωσμένες προσπάθειες διατήρησης των κεκτημένων. Και όχι βέβαια των εργατικών κεκτημένων αλλά των δικών τους προκειμένου να συνεχίσουν να υπάρχουν και μετά από μερικούς μήνες.

Ενδεικτικό είναι το γεγονός πως ένα από τα θέματα της ημερήσιας διάταξης της ΓΣ είναι και η… εν ευθέτω χρόνω “αποκατάσταση” των συναδέλφων που εργάζονται στα sites με αυτή την περίφημη πλέον αυτοκαταγραφή. Κίνηση η οποία – αν δεν μιλούσαμε για μία τόσο σοβαρή υπόθεση – θα προκαλούσε άφθονο γέλιο γιατί είναι δεδομένο πως για τους αρτηριοσκληρωτικούς της ΕΣΗΕΑ λέξεις και έννοιες όπως συντάκτης ροής, social media manager, content editor, καταχωρητής, εξωτερικός συνεργάτης με το κομμάτι κλπ, είναι εντελώς άγνωστες και το όψιμο ενδιαφέρον τους δεν πείθει κανέναν. Χαρακτηριστική είναι η φράση του πρώην προέδρου Σόμπολου για “κοπτοραπτούδες” που δεν έχουν θέση στο σωματείο.

Είναι ξεκάθαρο πως δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα από ένα τέτοιο σωματείο. Από ένα σωματείο που λειτουργεί και αποφασίζει σε ολιγομελείς συνεδριάσεις, πίσω από πόρτες κλειστές. Όσο αφήνουμε τον καιρό να περνάει χωρίς ουσιαστική αντίδραση είναι δεδομένο πως η επίθεση των αφεντικών θα γίνεται ολοένα και πιο σκληρή. Οι εργαζόμενοι/άνεργοι στα ΜΜΕ έχουμε μια και μόνο επιλογή:  Να γυρίσουμε την πλάτη μας στoν καθεστωτικό συνδικαλισμό και να οργανώσουμε στη βάση του κλάδου την αντεπίθεσή μας. Με πυξίδα την αυτοοργάνωση, την αντιιεραρχία και τις οριζόντιες διαδικάσιες να οργανώσουμε τις αντιστάσεις μας μέσα σε όλους τους χώρους δουλειάς, με ενεργή συμμετοχή και λόγο, με την αλληλεγγύη και τη συλλογική δράση ως ασπίδα απέναντι στην εργοδοτική αυθαιρεσία. Να στιγματίσουμε τους “συναδέλφους”, που τάσσονται στο πλευρό των αφεντικών, την ίδια στιγμή, που θα αναπτύσσουμε αντιστάσεις στο προϊόν της εργασίας μας, υπερασπιζόμενοι τη στοιχειώδη δεοντολογία και επαγγελματική αξιοπρέπεια.

Το δικό μας πρόταγμα είναι ο μαχητικός συνδικαλισμός από τα κάτω, ένα πραγματικό σωματείο, χωρίς αποκλεισμούς και συντεχνιακές λογικές, που θα τείνει το χέρι του και στην υπόλοιπη εργατική τάξη, που θα απαντήσει στην επίθεση των αφεντικών με βάση το κοινό ταξικό συμφέρον και όχι το συμφέρον των ιδιοκτητών και της δημοσιογραφικής κουστωδίας τους.

Αυτό ήταν το κεντρικό σύνθημα της πορείας που πραγματοποιήθηκε την Κυριακή, 04/05, από σωματεία, εργατικές συλλογικότητες, συνελεύσεις γειτονιάς και αλληλέγγυους/ες στην απεργία των εμποροϋπαλλήλων, ενάντια στην επιχειρούμενη κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας στα εμπορικά καταστήματα. Η πορεία ξεκίνησε στις 2 μ.μ. από την πλατεία Κοραή, συνέχισε στην Αιόλου, διέσχισε την Ερμού και κατέληξε 1,5 ώρα αργότερα στην πλ. Συντάγματος, κάνοντας συχνά στάσεις, ώστε στο πέρασμά της να αποκλείει ανοιχτά καταστήματα. 

Από κοντά και δύο διμοιρίες των ΜΑΤ να επιτηρούν το εύρυθμο καταναλωτικό οφθαλμόλουτρο, αφού το σύνθημα “δε σου λείπουν ώρες να ψωνίσεις, σου λείπουνε τα φράγκα και οι ώρες για να ζήσεις” περιγράφει πλήρως την κατάσταση που επικρατούσε στο ιστορικό κέντρο (εκτός Ερμού).

Πολλά ανοιχτά καταστήματα χωρίς καθόλου πελατεία, ενώ οι ελάχιστοι περαστικοί “χάζευαν” στις βιτρίνες μη έχοντας την οικονομική δυνατότητα να ψωνίσουν. Και μέσα στα καταστήματα εργαζόμενοι, καταναγκασμένοι από την εργοδοσία να δουλέψουν: “βιτρίνες λουσάτες-απλήρωτοι εργάτες”, όπως φωναζόταν από τους διαδηλωτές.

Στην Ερμού, αίσθηση προκάλεσε η αγανάκτηση μερικών καταναλωτών, όχι από την επίθεση κυβέρνησης/εργοδοτών στους εργαζόμενους και τους ανέργους σε όλη τη χώρα, αλλά από την κωλυσιεργία που προκαλούσαν οι εκατοντάδες διαδηλωτές στα ψώνια τους. Κατά συνέπεια “Είναι ξεφτίλα και ντροπή, για ψώνια να πηγαίνεις αυτή την Κυριακή”, όπως έλεγε και το σύνθημα που διατάραζε την καταναλωτική αποχαύνωσή τους.

Η Συνέλευσή μας απέκλεισε μία από τις εισόδους του πολυκαταστήματος ZARA στην Κοραή

Νωρίτερα, από τις 10 το πρωί μέχρι τις 14.00 το μεσημέρι αποκλεισμός πραγματοποιήθηκε στα καταστήματα που βρίσκονται στη γωνία Σταδίου και Κοραή, από τον Ιανό μέχρι και τα Ζάρα. Οικτρό θέαμα οι υποψήφιοι ευρωβουλευτές που κατέφθασαν για προεκλογική εκδήλωση στον Ιανό και “δεν ήξεραν-δεν γνώριζαν” για το ζήτημα της κυριακάτικης αργίας, καθώς και μία ωρυόμενη συναδέλφισσα από τον Ελεύθερο Τύπο (φανταζόμαστε απλήρωτη για 3 μήνες όπως και οι συνάδελφοί της στο συγκεκριμένο μαγαζί) στην οποία δεν επετράπη να φωτογραφίσει πρόσωπα διαδηλωτών. 

Ακολουθεί το κείμενο που μοιράστηκε από τη συνέλευση.

Αυτό ήταν το κεντρικό σύνθημα της πορείας που πραγματοποιήθηκε την Κυριακή, 04/05, από σωματεία, εργατικές συλλογικότητες, συνελεύσεις γειτονιάς και αλληλέγγυους/ες στην απεργία των εμποροϋπαλλήλων, ενάντια στην επιχειρούμενη κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας στα εμπορικά καταστήματα. Η πορεία ξεκίνησε στις 2 μ.μ. από την πλατεία Κοραή, συνέχισε στην Αιόλου, διέσχισε την Ερμού και κατέληξε 1,5 ώρα αργότερα στην πλ. Συντάγματος, κάνοντας συχνά στάσεις, ώστε στο πέρασμά της να αποκλείει ανοιχτά καταστήματα. 

Από κοντά και δύο διμοιρίες των ΜΑΤ να επιτηρούν το εύρυθμο καταναλωτικό οφθαλμόλουτρο, αφού το σύνθημα “δε σου λείπουν ώρες να ψωνίσεις, σου λείπουνε τα φράγκα και οι ώρες για να ζήσεις” περιγράφει πλήρως την κατάσταση που επικρατούσε στο ιστορικό κέντρο (εκτός Ερμού).

Πολλά ανοιχτά καταστήματα χωρίς καθόλου πελατεία, ενώ οι ελάχιστοι περαστικοί “χάζευαν” στις βιτρίνες μη έχοντας την οικονομική δυνατότητα να ψωνίσουν. Και μέσα στα καταστήματα εργαζόμενοι, καταναγκασμένοι από την εργοδοσία να δουλέψουν: “βιτρίνες λουσάτες-απλήρωτοι εργάτες”, όπως φωναζόταν από τους διαδηλωτές.

Στην Ερμού, αίσθηση προκάλεσε η αγανάκτηση μερικών καταναλωτών, όχι από την επίθεση κυβέρνησης/εργοδοτών στους εργαζόμενους και τους ανέργους σε όλη τη χώρα, αλλά από την κωλυσιεργία που προκαλούσαν οι εκατοντάδες διαδηλωτές στα ψώνια τους. Κατά συνέπεια “Είναι ξεφτίλα και ντροπή, για ψώνια να πηγαίνεις αυτή την Κυριακή”, όπως έλεγε και το σύνθημα που διατάραζε την καταναλωτική αποχαύνωσή τους.

Η Συνέλευσή μας απέκλεισε μία από τις εισόδους του πολυκαταστήματος ZARA στην Κοραή

Νωρίτερα, από τις 10 το πρωί μέχρι τις 14.00 το μεσημέρι αποκλεισμός πραγματοποιήθηκε στα καταστήματα που βρίσκονται στη γωνία Σταδίου και Κοραή, από τον Ιανό μέχρι και τα Ζάρα. Οικτρό θέαμα οι υποψήφιοι ευρωβουλευτές που κατέφθασαν για προεκλογική εκδήλωση στον Ιανό και “δεν ήξεραν-δεν γνώριζαν” για το ζήτημα της κυριακάτικης αργίας, καθώς και μία ωρυόμενη συναδέλφισσα από τον Ελεύθερο Τύπο (φανταζόμαστε απλήρωτη για 3 μήνες όπως και οι συνάδελφοί της στο συγκεκριμένο μαγαζί) στην οποία δεν επετράπη να φωτογραφίσει πρόσωπα διαδηλωτών. 

Ακολουθεί το κείμενο που μοιράστηκε από τη συνέλευση.

Παρέμβαση έξω από τα γραφεία του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων στους Αμπελόκηπους πραγματοποίησε χθές (Παρασκευή 2 Μάη) η “Συνέλευση έμμισθων, άμισθων, «μπλοκάκηδων», «μαύρων», ανέργων και φοιτητών στα ΜΜΕ” και αλληλέγγυοι απο σωματεία βασης, εργατικές συλλογικότητες και συνελεύσεις γειτονιάς.

Οι διαδηλωτές συγκέντρωθήκαμε στην οδο Τσόχα και παραμείναμε στην είσοδο του κτιρίου για αρκετή ώρα μοιράζοντας κείμενα σε πεζούς αλλά και σε διερχόμενους οδηγούς, πετώντας τρικάκια και φωνάζοντας συνθήματα όπως: “Ούτε στα ΜΜΕ, ούτε στα μαγαζιά, καμιά ειρήνη με τ’ αφεντικά”, “Ποτέ δουλειά την Κυριακή, μη σώσουμε και γίνουμε ανταγωνιστικοί”, “Την Κυριακή να πάνε για δουλειά, οι βουλευτές, οι δήμαρχοι κι όλα τ’ αφεντικά” και “Αν δεν αντισταθούμε σε κάθε μαγαζί σκλάβους θα μας έχουνε για μιά μπουκιά ψωμί”.

Παράλληλα, έγινε μοίρασμα του κειμένου στους εργαζόμενους στα γραφεία του ΑΠΕ-ΜΠΕ.

Ορισμένοι, μάλιστα, εξ αυτών έδειχναν να αντιλαμβάνονται και να κατανοούν τους λόγους της αιφνιδιαστικής αυτής επίσκεψης στο χώρο εργασίας τους.

Λόγοι που δεν είναι άλλοι απο την συστηματική παραπληροφόρηση που παρέχει απλόχερα το ΑΠΕ- ΜΠΕ σε θέματα που αφορούν την τυφλή υπεράσπιση των συμφερόντων της ντόπιας και ξένης εξουσιαστικής ελίτ (βλέπε την “διόρθωση” του τηλεγραφήματος για την ανακοίνωση της γερμανικής καγκελαρίας με αφορμή την πρόσφατη επίσκεψη Μέρκελ) αλλά και την κατασυκοφάντηση των εργατικών αγώνων και διεκδικήσεων (βλέπε την κατασκευή της είδησης περί εμφάνισης “γνωστών- αγνώστων και κουκουλοφόρων” κατά τη διάρκεια των κινητοποιήσεων της 13ης Απριλίου ενάντια στη κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας, στην οδό Ερμού)

1ο τηλεγράφημα ΑΠΕ 13/04

2ο τηλεγράφημα ΑΠΕ 13/04

Ακολουθεί το κείμενο που μοιράστηκε, τα τρικάκια που πετάχτηκαν καθώς και άλλες φωτογραφίες: