Category: Παρεμβάσεις

Νίκησε ο αγώνας στο μαγαζί ” Γκαζοχώρι”!

Leave a comment
Αναδημοσιεύουμε από την ιστοσελίδα του Σωματείου Σερβιτόρων Μαγείρων και Λοιπών Εργαζομένων του Κλάδου του Επισιτισμού:

Δυναμική παρέμβαση πραγματοποίησε την Παρασκευή 6/2 το σωματείο μας έξω από το μαγαζί “Γκαζοχώρι”, από το οποίο ο συνάδελφος και μέλος μας Σ.Π., διεκδικούσε απλήρωτα δεδουλευμένα του. Στην παρέμβαση συμμετείχαν πάνω από 100 μέλη του σωματείου και αλληλέγγυοι, μοιράστηκαν κείμενα, φωνάχτηκαν συνθήματα και ακολούθησε πορεία.

Τέσσερις μέρες μετά και ενόψει της τριμερής συνάντησης στην Επιθεώρηση Εργασίας, η άκαμπτη μέχρι τότε εργοδοσία του μαγαζιού, μπροστά στις οργανωμένες κινήσεις ταξικής αλληλεγγύης που συνάντησε, υπαναχώρησε και δεσμεύτηκε απέναντι στον συνάδελφο (καταβάλλοντας του ήδη ένα μέρος των χρημάτων), για το  μεγαλύτερο μέρος των δεδουλευμένων που διεκδικούσε.

Δεν επαναπαυόμαστε, αλλά σίγουρα η περίπτωση του ”Γκαζοχωρίου” αποτελεί ένα ακόμα παράδειγμα για  όλους εμάς που δουλεύουμε στον κλάδο του επισιτισμού : ότι με την ταξική μας οργάνωση και αλληλεγγύη μπορούμε να απαντήσουμε στην αυθαιρεσία των αφεντικών
Ακολουθούν φωτογραφίες από την παρέμβαση και το κείμενο που μοιράστηκε κατά την διάρκειά της.

Στο ’’ Γκαζοχώρι’’ ο εναλλακτισμός  πουλάει, καιρός να μάθει και να πληρώνει.
Ενώ για χρόνια το μεζεδοπωλείο ‘’Γκαζοχώρι’’ αυξάνει  έκταση και  τζίρους , τα δικαιώματα των εργαζομένων του αντί να ικανοποιούνται, καταστρατηγούνται  όλο και περισσότερο. Ένα μαγαζί-‘’φάμπρικα’’ της διασκέδασης που απασχολεί περί τους 40 εργαζόμενους,  όχι  βέβαια με ‘’εναλλακτικό’’ τρόπο, αλλά όπως συνηθίζουν οι εργοδότες στον χώρο του επισιτισμού:                                                                                                                                          Δώρα εορτών, υπερωρίες, βραδινά, άδειες δεν πληρώνονται, με ελάχιστα ένσημα  που σε καμία περίπτωση δεν αντιστοιχούν στον πραγματικό χρόνο εργασίας.  Στην βραδινή βάρδια το ωράριο δεν τηρείται αφού η εργασία αρχίζει  στις 19.30 και αναλόγως των ορέξεων της εργοδοσίας, μπορεί να διευρυνθεί πέρα και των 9 ωρών. Οι αγώνες που έχουν γίνει από τον κόσμο  της εργασίας και στον  κλάδο του επισιτισμού και έχουν θεσπιστεί ως νόμοι, αφήνουν παγερά αδιάφορο τον εργοδότη.          Ενώ το μεροκάματο ήταν 40 €,  ο εργοδότης προσπάθησε να το μειώσει. Μετά την συνολική    αντίδραση των εργαζομένων που δήλωσαν  ότι «θα αγωνιστούμε με κάθε πρόσφορο τρόπο για να ανατρέψουμε μια τέτοια απόφαση (μείωση)», προχώρησε σε προσλήψεις νέων συναδέλφων/ισσών με 30€ή 15€ (για το τετράωρο).     
Σε όσους αντιδράσανε, το πετσόκομα των ημερών εργασίας είναι γεγονός και από εκεί που  δούλευαν 4 με 5 φορές την εβδομάδα,  δουλεύουν 2 ή το πολύ τρεις.
 Στις ολοένα και πιο παράλογες  απαιτήσεις του εργοδότη του ‘’Γκαζοχωρίου’’ , έρχονται να προστεθούν οι συνθήκες εντατικοποίησης της δουλειάς λόγω της αυξανόμενης  έκτασης του μαγαζιού. Ενώ οι συνάδελφοι προσπαθούν να ανταπεξέλθουν,  αντιμετωπίζουν  πολλές φορές την προσβλητική συμπεριφορά , την ψυχολογική και λεκτική βία και την απαξίωση της εργασίας  από τον εργοδότη τους.
Δεν είναι λίγες οι φορές που συνάδελφοι λύγισαν από την πίεση, έκλαψαν, τσακώθηκαν μεταξύ τους υπό το βάρος της δουλειάς και της πίεσης από το αφεντικό. Το μόνο που ενδιαφέρει την εργοδοσία είναι να κάτσουν οι πελάτες, δεν ενδιαφέρεται αν προλαβαίνουνε οι συνάδελφοι , αν μπορούν, αν αντέχουν μετά το σχόλασμα να μαζεύουν και να εξαφανίζουν τα τραπέζια που ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια κάθε Παρασκευή και Σάββατο.
 Όλα τα παραπάνω οδήγησαν τους εργαζόμενους/ες να συλλογικοποιηθούν δημιουργώντας μια συνέλευση εργαζομένων, ώστε μέσα από αυτή να αντισταθούν  και να διεκδικήσουν τα αυτονόητα. Η συνέλευση αυτή πέρα από την ζύμωση και την συλλογικοποίηση των διεκδικήσεων τους, σε ένα βάθος ύπαρξής της έχει καταφέρει να ανακόψει μειώσεις μεροκαμάτων (όπως έχει ήδη αναφερθεί) για μια αρκετά μεγάλη μερίδα εργαζομένων, όσων δηλαδή εργάζοταν ήδη, και να πετύχει την επαναπρόσληψη συναδέλφου που ενώ γύρισε από τον στρατό αρνήθηκαν να τον επαναπροσλάβουν όπως υποχρεούταν.                                                                                 
 Η επίθεση της εργοδοσίας συνεχίζεται τρομοκρατώντας τους/τις συναδέλφους /ισες  πως για να πάρουν δώρα,  ένσημα κλπ θα πρέπει να υπογράψουν σύμβαση με ημερομίσθιο  20€! (προσλαμβάνοντας ταυτόχρονα  πολλούς νέους/ες συναδέλφους/ισες).
Ο συνάδελφος Σ.Π. ως ενεργό μέλος της συνέλευσης  πρωταγωνίστησε σε όλες αυτές τις δράσεις (δείχνοντας με κάθε τρόπο την συναδελφική του αλληλεγγύη, ενημέρωνε τους συναδέλφους του και έκφραζε την γνώμη του ανοιχτά) με αποτέλεσμα να τιμωρηθεί από την εργοδοσία με  μείωση των εβδομαδιαίων μεροκαμάτων του  σε 1 την εβδομάδα.
Ο συνάδελφος Σ.Π. ξεκίνησε να δουλεύει στο ‘’Γκαζοχώρι’’ από τα τέλη του 2010 ως τα τέλη του 2014 όπου σταμάτησε να εργάζεται και κατέφυγε από τον Νοέμβριο του 2014 στην επιθεώρηση εργασίας, ζητώντας να του καταβληθούν τα χρωστούμενα ποσά από την πραγματική του σχέση εργασίας.
Ως σωματείο σερβιτόρων μαγείρων και λοιπών εργαζομένων του κλάδου του επισιτισμού συνεχίζουμε  στον δρόμο της υπεράσπισης των δικαιωμάτων όλων των εργαζομένων , που εργάζονται με  όρους δουλείας για ένα κομμάτι ψωμί αλλά και όλων όσων κολυμπάνε στη θάλασσα της ανεργίας. Κανένας εργαζόμενος ή άνεργος δεν είναι μόνος του και το σωματείο δίνει  άλλον έναν αγώνα, αυτή τη φορά  στο πλευρό του συνάδελφου  Σ.Π. για την δικαίωση των διεκδικήσεων του.
Η επόμενη επιθεώρηση εργασίας θα γίνει στις 10/2 και θα είμαστε παρόντες.
Ενάντια στον φόβο και την τρομοκρατία του κάθε αφεντικού , ενάντια στην σιωπή και την υποταγή, ενάντια στον μονόδρομο της φτώχειας και εξαθλίωσης που θέλουν να μας επιβάλουν, είναι ώρα να απαντήσουμε με τους συλλογικούς μας αγώνες. Με την αλληλεγγύη, με την ανάταση του εργατικού κινήματος και των κοινωνικών αγώνων , να ανατρέψουμε το ασφυχτικό πλαίσιο εργασίας και ζωής  στο οποίο μας έχουν στριμώξει.
Απαιτούμε την  άμεση καταβολή των δεδουλευμένων στον συνάδελφο Σ.Π.
Τα εργατικά μας συμφέροντα μπροστά!
Να μην γίνουμε οι δούλοι του 21ου αιώνα
Πλήρη εργασιακά  δικαιώματα για όλους τους εργαζόμενους στο Γκαζοχώρι

Νίκησε ο αγώνας στο μαγαζί ” Γκαζοχώρι”!

Leave a comment
Αναδημοσιεύουμε από την ιστοσελίδα του Σωματείου Σερβιτόρων Μαγείρων και Λοιπών Εργαζομένων του Κλάδου του Επισιτισμού:

Δυναμική παρέμβαση πραγματοποίησε την Παρασκευή 6/2 το σωματείο μας έξω από το μαγαζί “Γκαζοχώρι”, από το οποίο ο συνάδελφος και μέλος μας Σ.Π., διεκδικούσε απλήρωτα δεδουλευμένα του. Στην παρέμβαση συμμετείχαν πάνω από 100 μέλη του σωματείου και αλληλέγγυοι, μοιράστηκαν κείμενα, φωνάχτηκαν συνθήματα και ακολούθησε πορεία.

Τέσσερις μέρες μετά και ενόψει της τριμερής συνάντησης στην Επιθεώρηση Εργασίας, η άκαμπτη μέχρι τότε εργοδοσία του μαγαζιού, μπροστά στις οργανωμένες κινήσεις ταξικής αλληλεγγύης που συνάντησε, υπαναχώρησε και δεσμεύτηκε απέναντι στον συνάδελφο (καταβάλλοντας του ήδη ένα μέρος των χρημάτων), για το  μεγαλύτερο μέρος των δεδουλευμένων που διεκδικούσε.

Δεν επαναπαυόμαστε, αλλά σίγουρα η περίπτωση του ”Γκαζοχωρίου” αποτελεί ένα ακόμα παράδειγμα για  όλους εμάς που δουλεύουμε στον κλάδο του επισιτισμού : ότι με την ταξική μας οργάνωση και αλληλεγγύη μπορούμε να απαντήσουμε στην αυθαιρεσία των αφεντικών
Ακολουθούν φωτογραφίες από την παρέμβαση και το κείμενο που μοιράστηκε κατά την διάρκειά της.

Στο ’’ Γκαζοχώρι’’ ο εναλλακτισμός  πουλάει, καιρός να μάθει και να πληρώνει.
Ενώ για χρόνια το μεζεδοπωλείο ‘’Γκαζοχώρι’’ αυξάνει  έκταση και  τζίρους , τα δικαιώματα των εργαζομένων του αντί να ικανοποιούνται, καταστρατηγούνται  όλο και περισσότερο. Ένα μαγαζί-‘’φάμπρικα’’ της διασκέδασης που απασχολεί περί τους 40 εργαζόμενους,  όχι  βέβαια με ‘’εναλλακτικό’’ τρόπο, αλλά όπως συνηθίζουν οι εργοδότες στον χώρο του επισιτισμού:                                                                                                                                          Δώρα εορτών, υπερωρίες, βραδινά, άδειες δεν πληρώνονται, με ελάχιστα ένσημα  που σε καμία περίπτωση δεν αντιστοιχούν στον πραγματικό χρόνο εργασίας.  Στην βραδινή βάρδια το ωράριο δεν τηρείται αφού η εργασία αρχίζει  στις 19.30 και αναλόγως των ορέξεων της εργοδοσίας, μπορεί να διευρυνθεί πέρα και των 9 ωρών. Οι αγώνες που έχουν γίνει από τον κόσμο  της εργασίας και στον  κλάδο του επισιτισμού και έχουν θεσπιστεί ως νόμοι, αφήνουν παγερά αδιάφορο τον εργοδότη.          Ενώ το μεροκάματο ήταν 40 €,  ο εργοδότης προσπάθησε να το μειώσει. Μετά την συνολική    αντίδραση των εργαζομένων που δήλωσαν  ότι «θα αγωνιστούμε με κάθε πρόσφορο τρόπο για να ανατρέψουμε μια τέτοια απόφαση (μείωση)», προχώρησε σε προσλήψεις νέων συναδέλφων/ισσών με 30€ή 15€ (για το τετράωρο).     
Σε όσους αντιδράσανε, το πετσόκομα των ημερών εργασίας είναι γεγονός και από εκεί που  δούλευαν 4 με 5 φορές την εβδομάδα,  δουλεύουν 2 ή το πολύ τρεις.
 Στις ολοένα και πιο παράλογες  απαιτήσεις του εργοδότη του ‘’Γκαζοχωρίου’’ , έρχονται να προστεθούν οι συνθήκες εντατικοποίησης της δουλειάς λόγω της αυξανόμενης  έκτασης του μαγαζιού. Ενώ οι συνάδελφοι προσπαθούν να ανταπεξέλθουν,  αντιμετωπίζουν  πολλές φορές την προσβλητική συμπεριφορά , την ψυχολογική και λεκτική βία και την απαξίωση της εργασίας  από τον εργοδότη τους.
Δεν είναι λίγες οι φορές που συνάδελφοι λύγισαν από την πίεση, έκλαψαν, τσακώθηκαν μεταξύ τους υπό το βάρος της δουλειάς και της πίεσης από το αφεντικό. Το μόνο που ενδιαφέρει την εργοδοσία είναι να κάτσουν οι πελάτες, δεν ενδιαφέρεται αν προλαβαίνουνε οι συνάδελφοι , αν μπορούν, αν αντέχουν μετά το σχόλασμα να μαζεύουν και να εξαφανίζουν τα τραπέζια που ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια κάθε Παρασκευή και Σάββατο.
 Όλα τα παραπάνω οδήγησαν τους εργαζόμενους/ες να συλλογικοποιηθούν δημιουργώντας μια συνέλευση εργαζομένων, ώστε μέσα από αυτή να αντισταθούν  και να διεκδικήσουν τα αυτονόητα. Η συνέλευση αυτή πέρα από την ζύμωση και την συλλογικοποίηση των διεκδικήσεων τους, σε ένα βάθος ύπαρξής της έχει καταφέρει να ανακόψει μειώσεις μεροκαμάτων (όπως έχει ήδη αναφερθεί) για μια αρκετά μεγάλη μερίδα εργαζομένων, όσων δηλαδή εργάζοταν ήδη, και να πετύχει την επαναπρόσληψη συναδέλφου που ενώ γύρισε από τον στρατό αρνήθηκαν να τον επαναπροσλάβουν όπως υποχρεούταν.                                                                                 
 Η επίθεση της εργοδοσίας συνεχίζεται τρομοκρατώντας τους/τις συναδέλφους /ισες  πως για να πάρουν δώρα,  ένσημα κλπ θα πρέπει να υπογράψουν σύμβαση με ημερομίσθιο  20€! (προσλαμβάνοντας ταυτόχρονα  πολλούς νέους/ες συναδέλφους/ισες).
Ο συνάδελφος Σ.Π. ως ενεργό μέλος της συνέλευσης  πρωταγωνίστησε σε όλες αυτές τις δράσεις (δείχνοντας με κάθε τρόπο την συναδελφική του αλληλεγγύη, ενημέρωνε τους συναδέλφους του και έκφραζε την γνώμη του ανοιχτά) με αποτέλεσμα να τιμωρηθεί από την εργοδοσία με  μείωση των εβδομαδιαίων μεροκαμάτων του  σε 1 την εβδομάδα.
Ο συνάδελφος Σ.Π. ξεκίνησε να δουλεύει στο ‘’Γκαζοχώρι’’ από τα τέλη του 2010 ως τα τέλη του 2014 όπου σταμάτησε να εργάζεται και κατέφυγε από τον Νοέμβριο του 2014 στην επιθεώρηση εργασίας, ζητώντας να του καταβληθούν τα χρωστούμενα ποσά από την πραγματική του σχέση εργασίας.
Ως σωματείο σερβιτόρων μαγείρων και λοιπών εργαζομένων του κλάδου του επισιτισμού συνεχίζουμε  στον δρόμο της υπεράσπισης των δικαιωμάτων όλων των εργαζομένων , που εργάζονται με  όρους δουλείας για ένα κομμάτι ψωμί αλλά και όλων όσων κολυμπάνε στη θάλασσα της ανεργίας. Κανένας εργαζόμενος ή άνεργος δεν είναι μόνος του και το σωματείο δίνει  άλλον έναν αγώνα, αυτή τη φορά  στο πλευρό του συνάδελφου  Σ.Π. για την δικαίωση των διεκδικήσεων του.
Η επόμενη επιθεώρηση εργασίας θα γίνει στις 10/2 και θα είμαστε παρόντες.
Ενάντια στον φόβο και την τρομοκρατία του κάθε αφεντικού , ενάντια στην σιωπή και την υποταγή, ενάντια στον μονόδρομο της φτώχειας και εξαθλίωσης που θέλουν να μας επιβάλουν, είναι ώρα να απαντήσουμε με τους συλλογικούς μας αγώνες. Με την αλληλεγγύη, με την ανάταση του εργατικού κινήματος και των κοινωνικών αγώνων , να ανατρέψουμε το ασφυχτικό πλαίσιο εργασίας και ζωής  στο οποίο μας έχουν στριμώξει.
Απαιτούμε την  άμεση καταβολή των δεδουλευμένων στον συνάδελφο Σ.Π.
Τα εργατικά μας συμφέροντα μπροστά!
Να μην γίνουμε οι δούλοι του 21ου αιώνα
Πλήρη εργασιακά  δικαιώματα για όλους τους εργαζόμενους στο Γκαζοχώρι

Huffington Post Greece: Behind the glamour lies sheer labour exploitation

Leave a comment
Below is the leaflet that was passed out by our Assembly of Media workers at the protest outside the Acropolis Museum where the launch of Huffington Post Greece took place last week, Thursday November 20, in the presence of many high profile guests from the political, media and business circles, as well as Arianna Huffington herself.

Huffington Post: behind the glamour lies sheer labour exploitation

Huffington Post, in collaboration with an old acquaintance of uninsured media workers, 24 Media, launches its Greek website in a festive atmosphere: it seems that they consider it some kind of serious upgrading for domestic journalism, if not a great honor for all who will work under the glamorous name of the international portal. But not all is always so rosy.We wonder, is it true that the people who will work for Huffington Post Greece sign contracts for a five-day workweek when in fact the deal they have made off the record concerns a six-day workweek with no extra pay? Of course, the question in what way and how much the work of editorial director Sophia Papaioannou or contributing editor Pavlos Tsimas will be assessed, remains as of yet unanswered, but for the people working in this new site, the salary is going to be 700 euros at best. Also, it has not been officially known if they are going to be paid what is provided by the law (overtime, night shifts and weekends) and if they are going to be insured as editors by journalists’ insurance funds and not as office clerks by IKA. It seems that the people working for ‘the pioneering news and entertainment platform that has been awarded a Pulitzer prize’, will be paid part of what is owed to them in glitz and glamour.

Unless, of course, not all is so glamorous in the modern offices of every newsroom around the world, where keyboards catch fire in order to catch up with the frantic pace in which a digital piece of news is consumed. In the, not so new anymore, condition of internet news, where the digital social media set the pace of intensified content production, info-workers in the line of production copy and paste nonstop in relentless shifts so as to get more ‘clicks’ and daily ‘unique visits’ which will give the website a share of the advertisement pie. Working conditions in domestic sites are not only exhausting and therefore do not allow any kind of check by the editor, not only is the job poorly paid, undeclared and uninsured, but, moreover, it is crucial for the way truth is constructed. In the age of the delimited social media internet, sharing and endless clicking are enough to render what is nonexistent and undocumented, a true fact. Information as commodity, the internet controlled and expensive, although seemingly free, the new digital El Dorado that’s being built on the backs of flexible workers (‘We believe that digital economy already is-and will be even more so in the immediate future-one of the basic pylons of financialdevelopment and business initiative in Greece. We wish to actively support investments towards this direction and Huffington Post Greece undoubtedly is a fine example of an innovative business spirit and showcases in practice the extroversion that our country should have in this new age’1‘) the disenfranchisement of their unions,compose the picture of the media paradigm not just in Greece, which is being inducted in labour Dark Ages -but also anywhere where internet news exists- according to the motto ‘choose the lesser of two evils’.

All of the above is not news to us, workers in sites and portals. The vast majority of sites operate as modern time galleys and the people that work for them as 21stcentury slaves. The above words are not used metaphorically but literally, since we are talking about mostly undeclared, uninsured work in sites, 10hour and 12hour shifts, work during weekends and holidays and extremely low wages. There are also those who are constantly recycled (they make up the rule in sports sites), the ‘volunteers’ who ‘are learning the job’, doing their ‘traineeship’, and ought to be happy if they grab something ‘on the side’ by some boss, on occasion. These working conditions have been a reality for the people working in electronic publications, even in pre-Memorandum times. With the spread of the electronic media and the onslaught of government austerity measures due to the economic crisis, the situation has only got worse.

Turning the crisis into opportunity for them, means anyone with enough nerve and callousness can start a site, a start-up internet community and ‘use the help’ of workers who are badly paid and exhausted by the long hours. The bosses take advantage of the Memoranda legislation, the thousands of layoffs and the hundreds of thousands of the newly unemployed to take advantage of us even more, for less than the basics and with our heads down.

The sites of big corporate groups follow the same path, something resulting in the creation of a labour force as cheap and unprotected as possible, with no rights, no insurance, no benefits, without even this formal quality of worker or unemployed- a formless mass of individualized ‘reserves’ who will occasionally work and occasionally won’t, occasionally will survive and occasionally won’t, always according to the needs and standards of the bosses.

Against this background, Mass Media workers’ unions, if not altogether hostile towards the claims of the people that work in sites, are unable to rise to the occasion and even attempt to protect them from labour barbarism.

We, the ‘invisible’ internet workers, have the chance for resistance and self-organizing. There are examples where, thanks to the solidarity of colleagues, workers have claimed and managed to obtain their labour rights. The court decision which provides for workers in sites to be hired and paid as editors (see http://katalipsiesiea. blogspot.gr/2012/03/sites.html) and for workers’ insurance, and the collective power which has emerged after protests as the result of common struggles, are but a few indications that nothing is lost and that together we can win everything.

We choose the way of collective self-organized struggle, not only as a matter of dignity, but also as struggle for our life and survival against the total war the bosses have declared on us. We fight against the pervasive fatalism, obsequiousness and careerist illusions. We, workers in sites, should re-establish our claims and discuss our workers’ interests and prospects against the labour extermination we are experiencing. At the same time, let us self-organize in horizontal structures with our colleagues in every work place, but also throughout the media field and all of us, workers and unemployed with our power as colleagues and our class solidarity, let us fight together to

CONQUER ALL THAT WE DESERVE

  • Editors’ wages, with full insurance rights
  • Five-day workweek with two days a week off and extra pay for weekends, holidays and night shifts
  • Full syndicalist rights

Assembly of workers, unemployed and students in the Mass Media

1Joint statement of the financial contributors to the Greek Huffington Post, Marianna Latsi, Petros Pappas, Evfenia Handri and Dimitris Maris.

Huffington Post Greece: Behind the glamour lies sheer labour exploitation

Leave a comment
Below is the leaflet that was passed out by our Assembly of Media workers at the protest outside the Acropolis Museum where the launch of Huffington Post Greece took place last week, Thursday November 20, in the presence of many high profile guests from the political, media and business circles, as well as Arianna Huffington herself.

Huffington Post: behind the glamour lies sheer labour exploitation

Huffington Post, in collaboration with an old acquaintance of uninsured media workers, 24 Media, launches its Greek website in a festive atmosphere: it seems that they consider it some kind of serious upgrading for domestic journalism, if not a great honor for all who will work under the glamorous name of the international portal. But not all is always so rosy.We wonder, is it true that the people who will work for Huffington Post Greece sign contracts for a five-day workweek when in fact the deal they have made off the record concerns a six-day workweek with no extra pay? Of course, the question in what way and how much the work of editorial director Sophia Papaioannou or contributing editor Pavlos Tsimas will be assessed, remains as of yet unanswered, but for the people working in this new site, the salary is going to be 700 euros at best. Also, it has not been officially known if they are going to be paid what is provided by the law (overtime, night shifts and weekends) and if they are going to be insured as editors by journalists’ insurance funds and not as office clerks by IKA. It seems that the people working for ‘the pioneering news and entertainment platform that has been awarded a Pulitzer prize’, will be paid part of what is owed to them in glitz and glamour.

Unless, of course, not all is so glamorous in the modern offices of every newsroom around the world, where keyboards catch fire in order to catch up with the frantic pace in which a digital piece of news is consumed. In the, not so new anymore, condition of internet news, where the digital social media set the pace of intensified content production, info-workers in the line of production copy and paste nonstop in relentless shifts so as to get more ‘clicks’ and daily ‘unique visits’ which will give the website a share of the advertisement pie. Working conditions in domestic sites are not only exhausting and therefore do not allow any kind of check by the editor, not only is the job poorly paid, undeclared and uninsured, but, moreover, it is crucial for the way truth is constructed. In the age of the delimited social media internet, sharing and endless clicking are enough to render what is nonexistent and undocumented, a true fact. Information as commodity, the internet controlled and expensive, although seemingly free, the new digital El Dorado that’s being built on the backs of flexible workers (‘We believe that digital economy already is-and will be even more so in the immediate future-one of the basic pylons of financialdevelopment and business initiative in Greece. We wish to actively support investments towards this direction and Huffington Post Greece undoubtedly is a fine example of an innovative business spirit and showcases in practice the extroversion that our country should have in this new age’1‘) the disenfranchisement of their unions,compose the picture of the media paradigm not just in Greece, which is being inducted in labour Dark Ages -but also anywhere where internet news exists- according to the motto ‘choose the lesser of two evils’.

All of the above is not news to us, workers in sites and portals. The vast majority of sites operate as modern time galleys and the people that work for them as 21stcentury slaves. The above words are not used metaphorically but literally, since we are talking about mostly undeclared, uninsured work in sites, 10hour and 12hour shifts, work during weekends and holidays and extremely low wages. There are also those who are constantly recycled (they make up the rule in sports sites), the ‘volunteers’ who ‘are learning the job’, doing their ‘traineeship’, and ought to be happy if they grab something ‘on the side’ by some boss, on occasion. These working conditions have been a reality for the people working in electronic publications, even in pre-Memorandum times. With the spread of the electronic media and the onslaught of government austerity measures due to the economic crisis, the situation has only got worse.

Turning the crisis into opportunity for them, means anyone with enough nerve and callousness can start a site, a start-up internet community and ‘use the help’ of workers who are badly paid and exhausted by the long hours. The bosses take advantage of the Memoranda legislation, the thousands of layoffs and the hundreds of thousands of the newly unemployed to take advantage of us even more, for less than the basics and with our heads down.

The sites of big corporate groups follow the same path, something resulting in the creation of a labour force as cheap and unprotected as possible, with no rights, no insurance, no benefits, without even this formal quality of worker or unemployed- a formless mass of individualized ‘reserves’ who will occasionally work and occasionally won’t, occasionally will survive and occasionally won’t, always according to the needs and standards of the bosses.

Against this background, Mass Media workers’ unions, if not altogether hostile towards the claims of the people that work in sites, are unable to rise to the occasion and even attempt to protect them from labour barbarism.

We, the ‘invisible’ internet workers, have the chance for resistance and self-organizing. There are examples where, thanks to the solidarity of colleagues, workers have claimed and managed to obtain their labour rights. The court decision which provides for workers in sites to be hired and paid as editors (see http://katalipsiesiea. blogspot.gr/2012/03/sites.html) and for workers’ insurance, and the collective power which has emerged after protests as the result of common struggles, are but a few indications that nothing is lost and that together we can win everything.

We choose the way of collective self-organized struggle, not only as a matter of dignity, but also as struggle for our life and survival against the total war the bosses have declared on us. We fight against the pervasive fatalism, obsequiousness and careerist illusions. We, workers in sites, should re-establish our claims and discuss our workers’ interests and prospects against the labour extermination we are experiencing. At the same time, let us self-organize in horizontal structures with our colleagues in every work place, but also throughout the media field and all of us, workers and unemployed with our power as colleagues and our class solidarity, let us fight together to

CONQUER ALL THAT WE DESERVE

  • Editors’ wages, with full insurance rights
  • Five-day workweek with two days a week off and extra pay for weekends, holidays and night shifts
  • Full syndicalist rights

Assembly of workers, unemployed and students in the Mass Media

1Joint statement of the financial contributors to the Greek Huffington Post, Marianna Latsi, Petros Pappas, Evfenia Handri and Dimitris Maris.

Workers’ protest at Huffington Post Greece launch

Leave a comment
What follows is an account of the protest outside the Acropolis Museum (21st November 2014), the venue of choice for Arianna Huffington to launch Huffington Post Greece. Our open assembly (Assembly of workers and students in the Media Industry) was there to remind everyone οf the appaling working conditions in the Greek -especially the electronic-media.
Unpaid and excessive working hours, uninsured labour, no collective wage agreement, no labour rights. Huffington Greece seems to be no stranger to these practices. Recently, we came across reliable information which suggested a highly problematic working enviroment. Reports seem to indicate that Huffington Greece makes the people who work at their website sign a five-day working week contract, while in fact they will be working six days a week. Salary includes working weekends and extra time without any extra compensation.
Finally, the journos in Huffington Post are not getting the journalists’ insurance package but are registered as office clerks instead. These are standard practices for media bosses in Greece, who would rather have their employees heavily overworked, seriously underpaid and, of course, ununionized (sic).
Hopefully, in the following days we will be able to translate our brochure which was distributed during the protest. 
Solidarity to all

Huffington Post-Greek edition launch/ Protest ended 

The protest organized by the Assembly of media workers at the Acropolis Museum, where the presentation of Huffington Post-Greece was taking place, came to its end. The text in Greek which was passed out can be found here. Despite continuous harassment by security guards of both the Museum and the event, the members of the Assembly of media workers stayed put, passing out leaflets and informing people about labour conditions in the ‘Made in USA’ Huffington Post, as well as in other internet websites, where journalists are expected to work like galley slaves. 

But harassment wasn’t limited to the use of wannabe cops. The Huffington Post people, demonstrating exactly how American technical skills can be put to use by the employers, gave instructions to the people who work for the website to stand right in front of the Assembly’s banner in order to diligently hide it, so as to prevent the protest from being visible. Arianna Huffington seems to have adjusted all too quickly to the ways of the media trade, copying practices by domestic bosses, who, in every strike or mobilization, attempt to eliminate all voices which oppose exploitation, either through terrorizing or by using those willing to assist them. 
Workers’ protest at Huffington Post launch 

A protest by the Assembly of media workers during the launch of Huffington Post-Greek edition, at the Acropolis Museum, is taking place right now, as a lot has been said about the new, much advertised media business project and the big names that fund it, but nothing whatsoever about the work conditions of those who will work there. Another attempt is being made to cover up the precarious conditions of those working in most websites behind a glamorous facade, with the presence of many high-profile people and of course, under strict policing.

Workers’ protest at Huffington Post Greece launch

Leave a comment
What follows is an account of the protest outside the Acropolis Museum (21st November 2014), the venue of choice for Arianna Huffington to launch Huffington Post Greece. Our open assembly (Assembly of workers and students in the Media Industry) was there to remind everyone οf the appaling working conditions in the Greek -especially the electronic-media.
Unpaid and excessive working hours, uninsured labour, no collective wage agreement, no labour rights. Huffington Greece seems to be no stranger to these practices. Recently, we came across reliable information which suggested a highly problematic working enviroment. Reports seem to indicate that Huffington Greece makes the people who work at their website sign a five-day working week contract, while in fact they will be working six days a week. Salary includes working weekends and extra time without any extra compensation.
Finally, the journos in Huffington Post are not getting the journalists’ insurance package but are registered as office clerks instead. These are standard practices for media bosses in Greece, who would rather have their employees heavily overworked, seriously underpaid and, of course, ununionized (sic).
Hopefully, in the following days we will be able to translate our brochure which was distributed during the protest. 
Solidarity to all

Huffington Post-Greek edition launch/ Protest ended 

The protest organized by the Assembly of media workers at the Acropolis Museum, where the presentation of Huffington Post-Greece was taking place, came to its end. The text in Greek which was passed out can be found here. Despite continuous harassment by security guards of both the Museum and the event, the members of the Assembly of media workers stayed put, passing out leaflets and informing people about labour conditions in the ‘Made in USA’ Huffington Post, as well as in other internet websites, where journalists are expected to work like galley slaves. 

But harassment wasn’t limited to the use of wannabe cops. The Huffington Post people, demonstrating exactly how American technical skills can be put to use by the employers, gave instructions to the people who work for the website to stand right in front of the Assembly’s banner in order to diligently hide it, so as to prevent the protest from being visible. Arianna Huffington seems to have adjusted all too quickly to the ways of the media trade, copying practices by domestic bosses, who, in every strike or mobilization, attempt to eliminate all voices which oppose exploitation, either through terrorizing or by using those willing to assist them. 
Workers’ protest at Huffington Post launch 

A protest by the Assembly of media workers during the launch of Huffington Post-Greek edition, at the Acropolis Museum, is taking place right now, as a lot has been said about the new, much advertised media business project and the big names that fund it, but nothing whatsoever about the work conditions of those who will work there. Another attempt is being made to cover up the precarious conditions of those working in most websites behind a glamorous facade, with the presence of many high-profile people and of course, under strict policing.

Ολοκληρώθηκε η παρέμβαση στην παρουσίαση της Huffington Post Greece

Leave a comment
Ολοκληρώθηκε η παρέμβαση της Συνέλευσης Εργαζομένων-Ανέργων-Φοιτητών στα ΜΜΕ στο Μουσείο της Ακρόπολης όπου λάμβανε χώρα η εκδήλωση για τα εγκάινια της Huffington Post Greece. Αναλυτικά για την παρέμβαση και το κείμενο που μοιράστηκε διαβάστε εδώ.
 
Παρά τις συνεχείς παρενοχλήσεις από τους σεκιουριτάδες της εκδήλωσης και του μουσείου, τα μέλη της Κατάληψης ΕΣΗΕΑ παρέμειναν στο χώρο, μοιράζοντας κείμενα και ενημερώνοντας για τις εργασιακές συνθήκες που επικρατούν τόσο στη made in USA Huffington Post όσο και στις υπόλοιπες ηλεκτρονικές γαλέρες του διαδικτύου. Οι παρενοχλήσεις όμως δεν περιορίστηκαν στη χρήση των wannabe μπάτσων. 
Οι υπεύθυνοι της Huffington Post, σε μια επίδειξη μεταφοράς αμερικάνικης τεχνογνωσίας στον εργοδοτισμό, δασκάλεψαν τους εργαζόμενους της ιστοσελίδας να στέκονται μπροστά από το πανό προκειμένου να το κρύβουν (επιμελώς) ώστε να μη φαίνεται η διαμαρτυρία. 
Η Arianna Huffington φαίνεται πως προσαρμόστηκε πολύ γρήγορα στα ήθη και έθιμα του συναφιού της, αντιγράφοντας πιστά τις πρακτικές των εγχώριων αφεντικών οι οποίοι σε κάθε κινητοποίηση ή απεργία είτε τρομοκρατώντας, είτε με την χρήση προθύμων, προσπαθούν να εξαφανίσουν κάθε φωνή που αντιστέκεται στην εκμετάλλευση τους.

Ολοκληρώθηκε η παρέμβαση στην παρουσίαση της Huffington Post Greece

Leave a comment
Ολοκληρώθηκε η παρέμβαση της Συνέλευσης Εργαζομένων-Ανέργων-Φοιτητών στα ΜΜΕ στο Μουσείο της Ακρόπολης όπου λάμβανε χώρα η εκδήλωση για τα εγκάινια της Huffington Post Greece. Αναλυτικά για την παρέμβαση και το κείμενο που μοιράστηκε διαβάστε εδώ.
 
Παρά τις συνεχείς παρενοχλήσεις από τους σεκιουριτάδες της εκδήλωσης και του μουσείου, τα μέλη της Κατάληψης ΕΣΗΕΑ παρέμειναν στο χώρο, μοιράζοντας κείμενα και ενημερώνοντας για τις εργασιακές συνθήκες που επικρατούν τόσο στη made in USA Huffington Post όσο και στις υπόλοιπες ηλεκτρονικές γαλέρες του διαδικτύου. Οι παρενοχλήσεις όμως δεν περιορίστηκαν στη χρήση των wannabe μπάτσων. 
Οι υπεύθυνοι της Huffington Post, σε μια επίδειξη μεταφοράς αμερικάνικης τεχνογνωσίας στον εργοδοτισμό, δασκάλεψαν τους εργαζόμενους της ιστοσελίδας να στέκονται μπροστά από το πανό προκειμένου να το κρύβουν (επιμελώς) ώστε να μη φαίνεται η διαμαρτυρία. 
Η Arianna Huffington φαίνεται πως προσαρμόστηκε πολύ γρήγορα στα ήθη και έθιμα του συναφιού της, αντιγράφοντας πιστά τις πρακτικές των εγχώριων αφεντικών οι οποίοι σε κάθε κινητοποίηση ή απεργία είτε τρομοκρατώντας, είτε με την χρήση προθύμων, προσπαθούν να εξαφανίσουν κάθε φωνή που αντιστέκεται στην εκμετάλλευση τους.

Συμβαίνει τώρα: Παρέμβαση εργαζομένων στην παρουσίαση της Huffington Post Greece

Leave a comment

Παρέμβαση πραγματοποιείται αυτή την ώρα από τη συνέλευσή μας στην παρουσίαση της Huffington Post, στο Μουσείο της Ακρόπολης, καθώς πολλά έχουν ακουστεί για το πολυδιαφημιζόμενο νέο επιχειρηματικό εγχείρημα στα ΜΜΕ και τα ηχηρά ονόματα που το χρηματοδοτούν, αλλά τίποτα που να αφορά στις εργασιακές συνθήκες που προβλέπονται για τους εργαζόμενους/-ες. 



Με την παρουσία υψηλών προσώπων και φυσικά με αυστηρή αστυνόμευση, επιχειρείται για άλλη μια φορά να καλυφθεί πίσω από μια λαμπερή βιτρίνα η εργασιακή επισφάλεια που επιφυλάσσεται για τους συντάκτες/-ριες στις περισσότερες ιστοσελίδες.


Ακολουθεί το κείμενο που μοιράζεται στην παρέμβαση. 

Huffington Post: πίσω από τη λάμψη, στυγνή εργασιακή εκμετάλλευση


Η Huffington Post σε συνεργασία με την γνωστή από τα παλιά για τους ανασφάλιστους εργαζόμενους 24Media, ανοίγει την ελληνική ιστοσελίδα της σε κλίμα πανηγυρικό: φαίνεται πως το θεωρούν σπουδαία αναβάθμιση για τα εγχώρια δημοσιογραφικά πράγματα, αν όχι μεγάλη τιμή για όσους και όσες θα εργαστούν υπό την φωτεινή μαρκίζα του διεθνούς portal. Δεν είναι όμως πάντα όλα τόσο ρόδινα. Αληθεύει άραγε ότι οι εργαζόμενοί στην ελληνική έκδοση της Huffington Post υπογράφουν συμβάσεις για πενθήμερη εργασία, ενώ η συμφωνία που έχουν κάνει μαζί τους off the record αφορά σε 6 μέρες δουλειά την εβδομάδα, χωρίς επιπλέον πληρωμή; Δεν έχει γίνει βέβαια γνωστό πως και πόσο αποτιμούν οι ιδιοκτήτες της ιστοσελίδας την εργασία της editorial director Σοφίας Παπαϊωάννου ή του συμβούλου έκδοσης Παύλου Τσίμα, αλλά για τους εργαζόμενους της νεότευκτης γαλέρας ο μισθός θα φτάνει στην καλύτερη περίπτωση αυστηρά τα 700 ευρώ. Δεν έχει γίνει επίσης γνωστό αν οι εργαζόμενοι θα πληρώνονται τα προβλεπόμενα από το νόμο (υπερωρίες, νυχτερινά και Σαββατοκύριακα) και αν θα ασφαλιστούν ως συντάκτες στα δημοσιογραφικά ταμεία και όχι ως υπάλληλοι γραφείου στο ΙΚΑ. Φαίνεται ότι κάποια από αυτά που δικαιούνται, οι εργαζόμενοι της «βραβευμένης με Pulitzer πρωτοποριακής πλατφόρμας ειδήσεων και ψυχαγωγίας» θα τα πληρώνονται σε λάμψη και αίγλη.


Εκτός βέβαια αν δεν είναι όλα τόσο λαμπερά στα μοντέρνα γραφεία των απανταχού newsrooms που τα πληκτρολόγια παίρνουν φωτιά για να προλάβουν τους φρενήρεις ρυθμούς κατανάλωσης της ψηφιακής είδησης. Στην, όχι πια και τόσο νέα, συνθήκη διαδικτυακής ενημέρωσης, όπου τα ψηφιακά μέσα δικτύωσης δίνουν το ρυθμό της εντατικοποιημένης παραγωγής περιεχομένου, οι πληροφοριακοί εργάτες σε γραμμή παραγωγής αντιγράφουν και επικολλούν σε ανελέητες βάρδιες για να μαζέψουν τα κλικ και τις ημερήσιες «μοναδικές επισκέψεις» που θα δώσουν στην ιστοσελίδα δικαίωμα στην διαφημιστική πίτα. Δεν είναι μόνο εξουθενωτική ώστε να μην επιτρέπει τον παραμικρό έλεγχο από τον συντάκτη, πενιχρά αμειβόμενη, μαύρη ή ανασφάλιστη, η εργασιακή συνθήκη των εγχώριων σάιτς, είναι επιπλέον καθοριστική για τον τρόπο της κατασκευής της αλήθειας. Την εποχή του οριοθετημένου διαδικτύου των social media ο διαμοιρασμός και το ατέλειωτο κλικάρισμα είναι αρκετά για να καταστήσουν το ανυπόστατο και ατεκμηρίωτο, αληθινό. Η πληροφορία σαν εμπόρευμα, το διαδίκτυο ελεγχόμενο και ακριβό έστω και αν φαινομενικά δωρεάν, το νέο ψηφιακό Εl-Dorado που στήνεται στις πλάτες των ελαστικών εργαζομένων («Πιστεύουμε πως η ψηφιακή οικονομία ήδη αποτελεί – και θα αποτελέσει στο άμεσο μέλλον ακόμα περισσότερο – έναν από τους βασικούς πυλώνες οικονομικής ανάπτυξης και επιχειρηματικών πρωτοβουλιών στην Ελλάδα. Επιθυμούμε να στηρίξουμε ενεργά επενδύσεις προς αυτή τη κατεύθυνση και αναμφισβήτητα η ελληνική Huffington Post συνιστά εξαιρετικό παράδειγμα καινοτόμου επιχειρηματικού εγχειρήματος και έμπρακτη απόδειξη της εξωστρέφειας που πρέπει να έχει η χώρα μας στη νέα εποχή[1]») και η απαξίωση των σωματείων τους, συνθέτουν την εικόνα του μιντιακού παραδείγματος όχι μόνο στην Ελλάδα που εισάγεται στον εργασιακό μεσαίωνα στη λογική του «μη χείρον βέλτιστον», αλλά όπου υπάρχει διαδικτυακή ενημέρωση.

Όλα τα παραπάνω δεν είναι κάτι καινούριο για εμάς που δουλεύουμε σε sites και portals. Η συντριπτικη πλειοψηφια των sites λειτουργούν ως σύγχρονα κάτεργα και οι εργαζόμενοι ως οι δούλοι του 21ου αιώνα. Και οι παραπάνω λέξεις δε χρησιμοποιούνται μεταφορικά αλλά κυριολεκτικά αφού όταν μιλάμε για εργασία σε sites κυρίως έχουμε να κάνουμε με μαύρη, ανασφάλιστη εργασία, 10ωρες και 12ώρες βάρδιες, δουλειά τα Σαββατοκύριακα και τις αργίες και πενιχρούς μισθούς. Και υπάρχουν πάντα και οι μόνιμοι ανακυκλούμενοι, (αποτελούν κανόνα στα αθλητικά sites) οι «εθελοντές» που «μαθαίνουν» τη δουλειά, κάνουν την «πρακτική άσκησή» τους και θα πρέπει να είναι ευχαριστημένοι αν πάρουν κανένα «μαύρο» χαρτζιλίκι πού και πού από το αφεντικό. Αυτές οι εργασιακές συνθήκες αποτελούν την πραγματικότητα για τους εργαζόμενους στις ηλεκτρονικές εκδόσεις, ακόμα και πριν από την εποχή των μνημονίων. Με την εξάπλωση των διαδικτυακών μέσων και την επέλαση των μέτρων λόγω οικονομικής κρίσης, η κατάσταση έγινε απλώς χειρότερη.

Κάνοντας την κρίση ευκαιρία, ο καθένας πλέον που διαθέτει αρκετό θράσος και τομαρισμό, μπορεί να ξεκινήσει ένα site, μια start-up διαδικτυακή κοινότητα και να «χρειαστεί τη βοήθεια» κακοπληρωμένων και εξουθενωμένων από τα ωράρια εργαζόμενων. Τα αφεντικά εκμεταλλεύονται τις νομοθεσίες των μνημονίων, τις χιλιάδες απολύσεις και τους εκατοντάδες χιλιάδες νέους ανέργους για να μας εκμεταλλευτούν ακόμα περισσότερο, για λιγότερα από τα βασικά και με σκυμμένο το κεφάλι.

Τον ίδιο δρόμο ακολουθούν και τα sites μεγάλων ομίλων με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένα όσο γίνεται πιο φθηνό και απροστάτευτο εργατικό δυναμικό, χωρίς δικαιώ ματα, χωρίς ασφάλιση, χωρίς επιδόματα, χωρίς έστω αυτή την τυπική ιδιότητα του εργαζόμενου ή του ανέργου – μια ανερμάτιστη μάζα εξατομικευμένων «εφέδρων» που άλλοτε θα δουλεύουν, άλλοτε όχι, άλλοτε θα επιβιώνουν, άλλοτε όχι, πάντα όμως σύμφωνα με τις ανάγκες και τις προδιαγραφές των αφεντικών.

Μπροστά σε αυτό το διαμορφωμένο σκηνικό, τα σωματεία του κλάδου των ΜΜΕ αν δεν είναι εντελώς εχθρικά προς τις διεκδικήσεις των εργαζομένων στα sites, είναι αδύναμα να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να προσπάθησουν να προστατεύσουν τους εργαζόμενους από την εργασιακή βαρβαρότητα.

Οι «αφανείς» εργαζόμενοι του διαδικτύου έχουμε περιθώρια αντίστασης και οργάνωσης. Υπάρχουν παραδείγματα όπου οι εργαζόμενοι με την αλληλεγγύη συναδέλφων διεκδίκησαν και κατάφεραν να αποκτήσουν τα εργασιακά τους δικαιώματα. Η δικαστική απόφαση που ορίζει ότι οι εργαζόμενοι σε sites πρέπει να προσλαμβάνονται και να αμείβονται ως συντάκτες (βλ. http://katalipsiesiea. blogspot.gr/2012/03/sites.html), η ασφάλιση εργαζομένων μετά από παρεμβάσεις και η συλλογική δύναμη που προκύπτει από τους κοινούς αγώνες, είναι μερικές μόνο ενδείξεις ότι τίποτα δεν έχει χαθεί και ότι μπορούμε να κερδίσουμε τα πάντα.

Επιλέγουμε το δρόμο του συλλογικού αυτοοργανωμένου αγώνα, όχι μόνο ως ζήτημα αξιοπρέπειας, αλλά πλέον και ως αγώνα για τη ζωή και την επιβίωσή μας απέναντι στον ολοκληρωτικό πόλεμο που μας έχουν κηρύξει τα αφεντικά. Πολεμάμε τη διάχυτη μοιρολατρία, τη δου λοπρέπεια και τις καριερίστικες αυταπάτες. Οι εργαζόμενοι στα sites να πιάσουμε το νήμα των εργατικών διεκδικήσεων και να συζητήσουμε για τα εργατικά μας συμφέροντα και τις προοπτικές μας απέναντι στην εργασιακή ισοπέδωση που βιώνουμε. Ταυτόχρονα, να αυτοοργανωθούμε σε οριζόντιες δομές με τους συναδέλφους μας σε κάθε χώρο εργασίας, αλλά και διακλαδικά, και εργαζόμενοι/ες-άνεργοι/ες, με τη συναδελφική μας δύναμη και την ταξική μας αλληλεγγύη, να παλέψουμε από κοινού για

ΝΑ ΚΑΤΑΚΤΗΣΟΥΜΕ ΟΣΑ ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ

• Μισθό συντακτών, με πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα

• Πενθήμερη εργασία με δυο ημέρες ρεπό την εβδομάδα και υπερωριακή αμοιβή για εργασία τα σαββατοκύριακα, τις αργίες και τις νυχτερινές βάρδιες.

• Πλήρη συνδικαλιστικά δικαιώματα.

Συνέλευση εργαζομένων, ανέργων και φοιτητών στα ΜΜΕ

[1] Κοινή δήλωση των συντελεστών της ελληνικής έκδοσης της Huffington Post, Μαριάννας Λάτση, Πέτρου Παππά, Ευγενίας Χανδρή και Δημήτρη Μάρη.

Συμβαίνει τώρα: Παρέμβαση εργαζομένων στην παρουσίαση της Huffington Post Greece

Leave a comment

Παρέμβαση πραγματοποιείται αυτή την ώρα από τη συνέλευσή μας στην παρουσίαση της Huffington Post, στο Μουσείο της Ακρόπολης, καθώς πολλά έχουν ακουστεί για το πολυδιαφημιζόμενο νέο επιχειρηματικό εγχείρημα στα ΜΜΕ και τα ηχηρά ονόματα που το χρηματοδοτούν, αλλά τίποτα που να αφορά στις εργασιακές συνθήκες που προβλέπονται για τους εργαζόμενους/-ες. 



Με την παρουσία υψηλών προσώπων και φυσικά με αυστηρή αστυνόμευση, επιχειρείται για άλλη μια φορά να καλυφθεί πίσω από μια λαμπερή βιτρίνα η εργασιακή επισφάλεια που επιφυλάσσεται για τους συντάκτες/-ριες στις περισσότερες ιστοσελίδες.


Ακολουθεί το κείμενο που μοιράζεται στην παρέμβαση. 

Huffington Post: πίσω από τη λάμψη, στυγνή εργασιακή εκμετάλλευση


Η Huffington Post σε συνεργασία με την γνωστή από τα παλιά για τους ανασφάλιστους εργαζόμενους 24Media, ανοίγει την ελληνική ιστοσελίδα της σε κλίμα πανηγυρικό: φαίνεται πως το θεωρούν σπουδαία αναβάθμιση για τα εγχώρια δημοσιογραφικά πράγματα, αν όχι μεγάλη τιμή για όσους και όσες θα εργαστούν υπό την φωτεινή μαρκίζα του διεθνούς portal. Δεν είναι όμως πάντα όλα τόσο ρόδινα. Αληθεύει άραγε ότι οι εργαζόμενοί στην ελληνική έκδοση της Huffington Post υπογράφουν συμβάσεις για πενθήμερη εργασία, ενώ η συμφωνία που έχουν κάνει μαζί τους off the record αφορά σε 6 μέρες δουλειά την εβδομάδα, χωρίς επιπλέον πληρωμή; Δεν έχει γίνει βέβαια γνωστό πως και πόσο αποτιμούν οι ιδιοκτήτες της ιστοσελίδας την εργασία της editorial director Σοφίας Παπαϊωάννου ή του συμβούλου έκδοσης Παύλου Τσίμα, αλλά για τους εργαζόμενους της νεότευκτης γαλέρας ο μισθός θα φτάνει στην καλύτερη περίπτωση αυστηρά τα 700 ευρώ. Δεν έχει γίνει επίσης γνωστό αν οι εργαζόμενοι θα πληρώνονται τα προβλεπόμενα από το νόμο (υπερωρίες, νυχτερινά και Σαββατοκύριακα) και αν θα ασφαλιστούν ως συντάκτες στα δημοσιογραφικά ταμεία και όχι ως υπάλληλοι γραφείου στο ΙΚΑ. Φαίνεται ότι κάποια από αυτά που δικαιούνται, οι εργαζόμενοι της «βραβευμένης με Pulitzer πρωτοποριακής πλατφόρμας ειδήσεων και ψυχαγωγίας» θα τα πληρώνονται σε λάμψη και αίγλη.


Εκτός βέβαια αν δεν είναι όλα τόσο λαμπερά στα μοντέρνα γραφεία των απανταχού newsrooms που τα πληκτρολόγια παίρνουν φωτιά για να προλάβουν τους φρενήρεις ρυθμούς κατανάλωσης της ψηφιακής είδησης. Στην, όχι πια και τόσο νέα, συνθήκη διαδικτυακής ενημέρωσης, όπου τα ψηφιακά μέσα δικτύωσης δίνουν το ρυθμό της εντατικοποιημένης παραγωγής περιεχομένου, οι πληροφοριακοί εργάτες σε γραμμή παραγωγής αντιγράφουν και επικολλούν σε ανελέητες βάρδιες για να μαζέψουν τα κλικ και τις ημερήσιες «μοναδικές επισκέψεις» που θα δώσουν στην ιστοσελίδα δικαίωμα στην διαφημιστική πίτα. Δεν είναι μόνο εξουθενωτική ώστε να μην επιτρέπει τον παραμικρό έλεγχο από τον συντάκτη, πενιχρά αμειβόμενη, μαύρη ή ανασφάλιστη, η εργασιακή συνθήκη των εγχώριων σάιτς, είναι επιπλέον καθοριστική για τον τρόπο της κατασκευής της αλήθειας. Την εποχή του οριοθετημένου διαδικτύου των social media ο διαμοιρασμός και το ατέλειωτο κλικάρισμα είναι αρκετά για να καταστήσουν το ανυπόστατο και ατεκμηρίωτο, αληθινό. Η πληροφορία σαν εμπόρευμα, το διαδίκτυο ελεγχόμενο και ακριβό έστω και αν φαινομενικά δωρεάν, το νέο ψηφιακό Εl-Dorado που στήνεται στις πλάτες των ελαστικών εργαζομένων («Πιστεύουμε πως η ψηφιακή οικονομία ήδη αποτελεί – και θα αποτελέσει στο άμεσο μέλλον ακόμα περισσότερο – έναν από τους βασικούς πυλώνες οικονομικής ανάπτυξης και επιχειρηματικών πρωτοβουλιών στην Ελλάδα. Επιθυμούμε να στηρίξουμε ενεργά επενδύσεις προς αυτή τη κατεύθυνση και αναμφισβήτητα η ελληνική Huffington Post συνιστά εξαιρετικό παράδειγμα καινοτόμου επιχειρηματικού εγχειρήματος και έμπρακτη απόδειξη της εξωστρέφειας που πρέπει να έχει η χώρα μας στη νέα εποχή[1]») και η απαξίωση των σωματείων τους, συνθέτουν την εικόνα του μιντιακού παραδείγματος όχι μόνο στην Ελλάδα που εισάγεται στον εργασιακό μεσαίωνα στη λογική του «μη χείρον βέλτιστον», αλλά όπου υπάρχει διαδικτυακή ενημέρωση.

Όλα τα παραπάνω δεν είναι κάτι καινούριο για εμάς που δουλεύουμε σε sites και portals. Η συντριπτικη πλειοψηφια των sites λειτουργούν ως σύγχρονα κάτεργα και οι εργαζόμενοι ως οι δούλοι του 21ου αιώνα. Και οι παραπάνω λέξεις δε χρησιμοποιούνται μεταφορικά αλλά κυριολεκτικά αφού όταν μιλάμε για εργασία σε sites κυρίως έχουμε να κάνουμε με μαύρη, ανασφάλιστη εργασία, 10ωρες και 12ώρες βάρδιες, δουλειά τα Σαββατοκύριακα και τις αργίες και πενιχρούς μισθούς. Και υπάρχουν πάντα και οι μόνιμοι ανακυκλούμενοι, (αποτελούν κανόνα στα αθλητικά sites) οι «εθελοντές» που «μαθαίνουν» τη δουλειά, κάνουν την «πρακτική άσκησή» τους και θα πρέπει να είναι ευχαριστημένοι αν πάρουν κανένα «μαύρο» χαρτζιλίκι πού και πού από το αφεντικό. Αυτές οι εργασιακές συνθήκες αποτελούν την πραγματικότητα για τους εργαζόμενους στις ηλεκτρονικές εκδόσεις, ακόμα και πριν από την εποχή των μνημονίων. Με την εξάπλωση των διαδικτυακών μέσων και την επέλαση των μέτρων λόγω οικονομικής κρίσης, η κατάσταση έγινε απλώς χειρότερη.

Κάνοντας την κρίση ευκαιρία, ο καθένας πλέον που διαθέτει αρκετό θράσος και τομαρισμό, μπορεί να ξεκινήσει ένα site, μια start-up διαδικτυακή κοινότητα και να «χρειαστεί τη βοήθεια» κακοπληρωμένων και εξουθενωμένων από τα ωράρια εργαζόμενων. Τα αφεντικά εκμεταλλεύονται τις νομοθεσίες των μνημονίων, τις χιλιάδες απολύσεις και τους εκατοντάδες χιλιάδες νέους ανέργους για να μας εκμεταλλευτούν ακόμα περισσότερο, για λιγότερα από τα βασικά και με σκυμμένο το κεφάλι.

Τον ίδιο δρόμο ακολουθούν και τα sites μεγάλων ομίλων με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένα όσο γίνεται πιο φθηνό και απροστάτευτο εργατικό δυναμικό, χωρίς δικαιώ ματα, χωρίς ασφάλιση, χωρίς επιδόματα, χωρίς έστω αυτή την τυπική ιδιότητα του εργαζόμενου ή του ανέργου – μια ανερμάτιστη μάζα εξατομικευμένων «εφέδρων» που άλλοτε θα δουλεύουν, άλλοτε όχι, άλλοτε θα επιβιώνουν, άλλοτε όχι, πάντα όμως σύμφωνα με τις ανάγκες και τις προδιαγραφές των αφεντικών.

Μπροστά σε αυτό το διαμορφωμένο σκηνικό, τα σωματεία του κλάδου των ΜΜΕ αν δεν είναι εντελώς εχθρικά προς τις διεκδικήσεις των εργαζομένων στα sites, είναι αδύναμα να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να προσπάθησουν να προστατεύσουν τους εργαζόμενους από την εργασιακή βαρβαρότητα.

Οι «αφανείς» εργαζόμενοι του διαδικτύου έχουμε περιθώρια αντίστασης και οργάνωσης. Υπάρχουν παραδείγματα όπου οι εργαζόμενοι με την αλληλεγγύη συναδέλφων διεκδίκησαν και κατάφεραν να αποκτήσουν τα εργασιακά τους δικαιώματα. Η δικαστική απόφαση που ορίζει ότι οι εργαζόμενοι σε sites πρέπει να προσλαμβάνονται και να αμείβονται ως συντάκτες (βλ. http://katalipsiesiea. blogspot.gr/2012/03/sites.html), η ασφάλιση εργαζομένων μετά από παρεμβάσεις και η συλλογική δύναμη που προκύπτει από τους κοινούς αγώνες, είναι μερικές μόνο ενδείξεις ότι τίποτα δεν έχει χαθεί και ότι μπορούμε να κερδίσουμε τα πάντα.

Επιλέγουμε το δρόμο του συλλογικού αυτοοργανωμένου αγώνα, όχι μόνο ως ζήτημα αξιοπρέπειας, αλλά πλέον και ως αγώνα για τη ζωή και την επιβίωσή μας απέναντι στον ολοκληρωτικό πόλεμο που μας έχουν κηρύξει τα αφεντικά. Πολεμάμε τη διάχυτη μοιρολατρία, τη δου λοπρέπεια και τις καριερίστικες αυταπάτες. Οι εργαζόμενοι στα sites να πιάσουμε το νήμα των εργατικών διεκδικήσεων και να συζητήσουμε για τα εργατικά μας συμφέροντα και τις προοπτικές μας απέναντι στην εργασιακή ισοπέδωση που βιώνουμε. Ταυτόχρονα, να αυτοοργανωθούμε σε οριζόντιες δομές με τους συναδέλφους μας σε κάθε χώρο εργασίας, αλλά και διακλαδικά, και εργαζόμενοι/ες-άνεργοι/ες, με τη συναδελφική μας δύναμη και την ταξική μας αλληλεγγύη, να παλέψουμε από κοινού για

ΝΑ ΚΑΤΑΚΤΗΣΟΥΜΕ ΟΣΑ ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ

• Μισθό συντακτών, με πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα

• Πενθήμερη εργασία με δυο ημέρες ρεπό την εβδομάδα και υπερωριακή αμοιβή για εργασία τα σαββατοκύριακα, τις αργίες και τις νυχτερινές βάρδιες.

• Πλήρη συνδικαλιστικά δικαιώματα.

Συνέλευση εργαζομένων, ανέργων και φοιτητών στα ΜΜΕ

[1] Κοινή δήλωση των συντελεστών της ελληνικής έκδοσης της Huffington Post, Μαριάννας Λάτση, Πέτρου Παππά, Ευγενίας Χανδρή και Δημήτρη Μάρη.

1 2 3 4 … 10