Συγκέντρωση ενάντια στα αφεντικά των ΜΜΕ Πέμπτη 21 Μάη στις 18.00 έξω από τον όμιλο 24 του προέδρου της ΕΝΕΔ, Δ. Μάρη

ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΣΥΝΑΣΠΙΖΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΕΚΔΟΤΩΝ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΖΟΥΜΙΖΟΥΝ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ

Σε πλήρη εξέλιξη βρίσκεται η οικοδόμηση ενός νέου τοπίου στα μέσα ενημέρωσης στα πλαίσια της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης με τους εκδότες -παλιούς και νέους- να αναπροσαρμόζουν τους κανόνες της αγοράς και τους ήδη παραδομένους στην υπερεκμετάλλευση εργαζόμενους να βγαίνουν ακόμη περισσότερο χαμένοι. Το νέο σκηνικό που στήνεται, στηρίζεται στο γεγονός ότι το μέλλον της δημοσιογραφίας βρίσκεται στο διαδίκτυο και στην επερχόμενη κατάρρευση παραδοσιακών μέσων ενημέρωσης -έντυπων και τηλεοπτικών- εκ των οποίων τα περισσότερα είναι υπερχρεωμένα, έχοντας λάβει απλόχερα υπέρογκα δάνεια στο παρελθόν και έχοντας πετάξει στην ανεργία τους περισσότερους από τους εργαζόμενους που απασχολούσαν.

Ενας μεγάλος αριθμός από τις στρατιές των ανέργων που προέκυψαν από τα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης, μα κυρίως νεοεισερχόμενοι συνάδελφοι στο χώρο εργασίας, απασχολήθηκε και απασχολείται στα νέα μέσα που ανθούν και συγκεκριμένα στα σύγχρονα κάτεργα που ονομάζονται sites . Μία από τις καλύτερες συνθήκες που μπορεί να βρεθεί σε sites είναι το 6ήμερο, 8ώρο «μπλοκάκι» για 400-600 ευρώ καθαρά. Το 6ήμερο συνήθως μεταφράζεται σε 12 συνεχόμενες μέρες δουλειάς και δυο Σ/Κ ξεκούραση το μήνα.

Το «μπλοκάκι» (και μερικές φορές η δουλειά από το σπίτι) διασφαλίζει ότι ο σύγχρονος μισθωτός σκλάβος δεν θα έχει τα δικαιώματα που απορρέουν από τη φύση της εξαρτημένης εργασίας που εκτελεί: δεν θα δικαιούται δώρα και επιδόματα, υπερωριακή αμοιβή για τα Σ/Κ, τις νυχτερινές βάρδιες και τις αργίες, δεν θα μπορεί να διαμαρτυρηθεί συνδικαλιστικά, ενώ ως «ελεύθερος επαγγελματίας» θα πληρώνει μόνος του και την ασφάλιση. Κάποιοι επιζητούν μέχρι και 16ωρη εργασία το Σάββατο και άλλο ένα 16ωρο την Κυριακή, και προσφέρουν 150-350 ευρώ καθαρά το μήνα. Και υπάρχουν πάντα και οι μόνιμοι ανακυκλούμενοι, (αποτελούν κανόνα στα αθλητικά sites) οι «εθελοντές» που «μαθαίνουν» τη δουλειά, κάνουν την «πρακτική άσκησή» τους και θα πρέπει να είναι ευχαριστημένοι αν πάρουν κανένα «μαύρο» χαρτζιλίκι πού και πού από το αφεντικό.

Τον ίδιο δρόμο ακολουθούν και τα sites μεγάλων ομίλων με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένα όσο γίνεται πιο φθηνό και απροστάτευτο εργατικό δυναμικό, χωρίς δικαιώματα, χωρίς ασφάλιση, χωρίς επιδόματα, χωρίς έστω αυτή την τυπική ιδιότητα του εργαζόμενου ή του ανέργου. Ετσι, έχοντας εγκαθιδρύσει το απόλυτα κερδοφόρο γι’ αυτούς εργασιακό περιβάλλον, παραδοσιακοί και νέοι εκδότες επιχειρούν τη τελευταία διετία, την οικοδόμηση ενός νέου κεφαλαιουχικού μοντέλου που αποσκοπεί στη μετατόπιση της αγοράς και που απαιτεί τη συσπείρωσή τους σε ένα νέο μηχανισμό, ικανό να προασπίσει τα συμφέροντά τους και να επαναφέρει τα διαφυγόντα κέρδη των τελευταίων ετών.

Αφήνοντας ανέπαφη την Ένωση Ιδιοκτητών Ημερήσιων Εφημερίδων Αθηνών που προάσπιζε τα συμφέροντά τους μέχρι πρόσφατα και συντόνιζε τις ενέργειές τους για να πραγματοποιηθούν χιλιάδες απολύσεις, προχώρησαν στη σύσταση και δημιουργία της ΕΝΩΣΗΣ ΕΚΔΟΤΩΝ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ (ΕΝΕΔ). Μέσω αυτής της σχετικά νέας εργοδοτικής «Ένωσης», οι ίδιοι παραδοσιακοί ιδιοκτήτες των ΜΜΕ προσπαθούν να μοιράσουν την καινούρια πίτα στα ψηφιακά μέσα, μόνο και μόνο για να την ελέγχουν απόλυτα, λόγος για τον οποίο έχουν αρχίσει τις μονοπωλιακές μετρήσεις της αγοράς στον ηλεκτρονικό Τύπο, στην ουσία με τις ίδιες μεθόδους που χρησιμοποιούσαν και με τον παραδοσιακό, προκειμένου να μοιράσουν τη νέα αγορά: αναμεταξύ τους και με ελάχιστους νεόκοπους παίχτες. Και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο νέος εργοδοτικός συνεταιρισμός (όπως τον αποκαλούν οι εμπνευστές του) είχε αρχικά ως έδρα τα γραφεία του ΔΟΛ του Σταύρου Ψυχάρη, ενώ σήμερα διαθέτει γραφείο λειτουργίας στον ΠΗΓΑΣΟ του Γιώργου και Φώτη Μπόμπολα.

Δεδομένης της προαναφερθείσας κατάστασης που επικρατεί στα sites, με τους εξευτελιστικούς μισθούς και τις απλήρωτες υπερωριακές ώρες και μέρες δουλειάς, με την ανασφάλιστη στις περισσότερες περιπτώσεις εργασία, με τον αποκλεισμό των εργαζόμενων από τα σωματεία στο χώρο του Τύπου και την αδιαφορία των τελευταίων για την κάλυψη των συναδέλφων στα ηλεκτρονικά μέσα, με την απεργοσπασία ως πάγια τακτική των ιδιοκτητών τους, με την απαγόρευση της συνδικαλιστικής δράσης, αλλά και με την ελεγχόμενη-καθεστωτική και ολιγοπωλιακή πληροφόρηση που εξασφαλίζουν μέσω του copy paste και που αποφεύγουν συνειδητά να περιορίσουν, γίνεται φανερό ότι για τη νέα εργοδοτική Ενωση και τα συμφέροντά της ο δρόμος είναι κάτι περισσότερο από ανοιχτός και τα σκυλιά δεμένα.

Επειτα από τις τις πρόσφατες εκλογές που πραγματοποιήθηκαν για την ανάδειξη νέου Διοικητικού Συμβουλίου από τα 21 μέλη-εταιρείες που συμμετέχουν στην ΕΝΕΔ στη θέση του προέδρου της εκλέχτηκε ένας σχετικά νέος εκδότης, ο Δημήτρης Μάρης, ιδιοκτήτης του ομίλου «24 Media» (στην κατοχή του οποίου βρίσκονται περίπου 20 ιδιόκτητα και συνεργαζόμενα sites) και μέτοχος στην εταιρεία του Γιάννη Φιλιππάκη που εκδίδει τις εφημερίδες «Δημοκρατία» και «Εspresso». Η εκλογή του Δημήτρη Μάρη (επονομαζόμενου και betατζή λόγω των στοιχηματικών ιστοσελίδων που ελέγχει) στη θέση του προέδρου της εργοδοτικής Ενωσης μόνο τυχαία δεν μπορεί να θεωρηθεί καθώς πρόκειται για έναν επιχειρηματία που αναδεικνύεται πλέον σε κυρίαρχη δύναμη στο χώρο των ηλεκτρονικών μίντια και των νέων τεχνολογιών ενημέρωσης και που επεκτείνει συνεχώς τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες. Αλλά πρόκειται και για έναν επιχειρηματία ο οποίος έχει επιβάλλει άθλιες εργασιακές συνθήκες στα μέσα που κατέχει υποχρεώνοντας τους εργαζόμενους να υπογράψουν συμβάσεις εργασίας για πενθήμερο που δεν τηρούνται ποτέ και που απαγορεύει κάθε συνδικαλιστική δράση, μη επιτρέποντας ούτε την είσοδο σε εργαζόμενους και μέλη σωματείων για να μοιράσουν στους εργαζόμενους κείμενα για τα δικαιώματά τους.

Ετσι, η τοποθέτηση του Δημήτρη Μάρη στην καρέκλα του προέδρου της ΕΝΕΔ αποτελεί μια επιλογή των εκδοτών που αφορά τον κατάλληλο άνθρωπο στην κατάλληλη θέση. Ικανό να προασπίσει τα εκδοτικά συμφέροντα στο έπακρο και με βασική προϋπόθεση την εγκαθίδρυση της εργοδοτικής ασυδοσίας ως προϋπόθεση για την εξασφάλιση των μέγιστων κερδών που προκύπτουν από την αφαίμαξη του ιδρώτα των εργαζομένων. Λόγος για τον οποίο, ενάμιση μήνα μετά από την εκλογή του, ο πρόεδρος της ΕΝΕΔ με άρθρο του σε ηλεκτρονική εφημερίδα στην οποία είναι μέτοχος μαζί με εφοπλιστές, προειδοποιεί ότι η πρόθεση επιβολής φόρου στις online διαφημίσεις θα οδηγήσει τους μιντιάρχες των ηλεκτρονικών μέσων σε απολύσεις εργαζομένων. Βάζοντας ωμά και εκβιαστικά τους εργαζόμενους στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων των αφεντικών με το κράτος.

Εχοντας τη βεβαιότητα ότι οι «αφανείς» εργαζόμενοι του διαδικτύου έχουν περιθώρια αντίστασης και οργάνωσης (η δικαστική απόφαση που ορίζει ότι οι εργαζόμενοι στα sites πρέπει να αμείβονται ως συντάκτες είναι μόνο ένα από τα παραδείγματα όπου οι εργαζόμενοι με την αλληλεγγύη συναδέλφων διεκδίκησαν και κατάφεραν να αποκτήσουν τα εργασιακά τους δικαιώματα), στεκόμαστε ο ένας δίπλα στον άλλον, βάζοντας αναχώματα και χτίζοντας τις δικές μας αντιστάσεις. Και έχουμε σκοπό να κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας ώστε να μην αφήσουμε τη βαρβαρότητα της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης να περάσει πάνω από την περαιτέρω υποτίμησή μας.

Καλούμε σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από την έδρα του Ομίλου 24, καταγγέλοντας τόσο τις εργασιακές συνθήκες που επικρατούν σε αυτόν, όσο και τις συνθήκες των σύγχρονων κάτεργων που επικρατούν στις μιντιακές διαδικτυακές επιχειρήσεις που απαρτίζουν την ΕΝΕΔ, και που υπερασπίζεται ως πρόεδρος ο επιχειρηματίας Δημήτρης Μάρης.

Είναι καιρός όλοι εμείς, οι εργαζόμενοι σε sites και διαδικτυακά μέσα,- το φτηνό εργατικό δυναμικό, κακοπληρωμένο και ανασφάλιστο, ευέλικτο και υποτιμημένο, απαξιωμένο από τα καθεστωτικά σωματεία- να οργανωθούμε. Να σταθούμε ο ένας δίπλα στον άλλον, να βάλουμε μπροστά τα εργατικά μας συμφέροντα, με πυξίδα την αυτοοργάνωση και την αλληλεγγύη


 ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΘΕΣΕΙΣ ΜΑΧΗΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΤΩΝ ΜΜΕ
 ΝΑ ΚΑΤΑΚΤΗΣΟΥΜΕ ΟΣΑ ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ 
– Μισθό συντακτών, με πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα 
– Πενθήμερη εργασία με δυο ημέρες ρεπό την εβδομάδα και υπερωριακή αμοιβή για εργασία τα σαββατοκύριακα, τις αργίες και τις νυχτερινές βάρδιες. 
– Πλήρη συνδικαλιστικά δικαιώματα. 

 ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 21 ΜΑΗ ΣΤΙΣ 18.00 
ΣΤΟΝ ΟΜΙΛΟ 24 MEDIA ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΕΝΕΔ, Δ. ΜΑΡΗ 
Λ. ΣΥΓΓΡΟΥ 166, ΚΑΛΛΙΘΕΑ 
 Συνέλευση εργαζομένων/ανέργων/φοιτητών στα ΜΜΕ 
katalipsiesiea.blogspot.gr

Συγκέντρωση ενάντια στα αφεντικά των ΜΜΕ Πέμπτη 21 Μάη στις 18.00 έξω από τον όμιλο 24 του προέδρου της ΕΝΕΔ, Δ. Μάρη

ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΣΥΝΑΣΠΙΖΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΕΚΔΟΤΩΝ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΖΟΥΜΙΖΟΥΝ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ

Σε πλήρη εξέλιξη βρίσκεται η οικοδόμηση ενός νέου τοπίου στα μέσα ενημέρωσης στα πλαίσια της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης με τους εκδότες -παλιούς και νέους- να αναπροσαρμόζουν τους κανόνες της αγοράς και τους ήδη παραδομένους στην υπερεκμετάλλευση εργαζόμενους να βγαίνουν ακόμη περισσότερο χαμένοι. Το νέο σκηνικό που στήνεται, στηρίζεται στο γεγονός ότι το μέλλον της δημοσιογραφίας βρίσκεται στο διαδίκτυο και στην επερχόμενη κατάρρευση παραδοσιακών μέσων ενημέρωσης -έντυπων και τηλεοπτικών- εκ των οποίων τα περισσότερα είναι υπερχρεωμένα, έχοντας λάβει απλόχερα υπέρογκα δάνεια στο παρελθόν και έχοντας πετάξει στην ανεργία τους περισσότερους από τους εργαζόμενους που απασχολούσαν.

Ενας μεγάλος αριθμός από τις στρατιές των ανέργων που προέκυψαν από τα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης, μα κυρίως νεοεισερχόμενοι συνάδελφοι στο χώρο εργασίας, απασχολήθηκε και απασχολείται στα νέα μέσα που ανθούν και συγκεκριμένα στα σύγχρονα κάτεργα που ονομάζονται sites . Μία από τις καλύτερες συνθήκες που μπορεί να βρεθεί σε sites είναι το 6ήμερο, 8ώρο «μπλοκάκι» για 400-600 ευρώ καθαρά. Το 6ήμερο συνήθως μεταφράζεται σε 12 συνεχόμενες μέρες δουλειάς και δυο Σ/Κ ξεκούραση το μήνα.

Το «μπλοκάκι» (και μερικές φορές η δουλειά από το σπίτι) διασφαλίζει ότι ο σύγχρονος μισθωτός σκλάβος δεν θα έχει τα δικαιώματα που απορρέουν από τη φύση της εξαρτημένης εργασίας που εκτελεί: δεν θα δικαιούται δώρα και επιδόματα, υπερωριακή αμοιβή για τα Σ/Κ, τις νυχτερινές βάρδιες και τις αργίες, δεν θα μπορεί να διαμαρτυρηθεί συνδικαλιστικά, ενώ ως «ελεύθερος επαγγελματίας» θα πληρώνει μόνος του και την ασφάλιση. Κάποιοι επιζητούν μέχρι και 16ωρη εργασία το Σάββατο και άλλο ένα 16ωρο την Κυριακή, και προσφέρουν 150-350 ευρώ καθαρά το μήνα. Και υπάρχουν πάντα και οι μόνιμοι ανακυκλούμενοι, (αποτελούν κανόνα στα αθλητικά sites) οι «εθελοντές» που «μαθαίνουν» τη δουλειά, κάνουν την «πρακτική άσκησή» τους και θα πρέπει να είναι ευχαριστημένοι αν πάρουν κανένα «μαύρο» χαρτζιλίκι πού και πού από το αφεντικό.

Τον ίδιο δρόμο ακολουθούν και τα sites μεγάλων ομίλων με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένα όσο γίνεται πιο φθηνό και απροστάτευτο εργατικό δυναμικό, χωρίς δικαιώματα, χωρίς ασφάλιση, χωρίς επιδόματα, χωρίς έστω αυτή την τυπική ιδιότητα του εργαζόμενου ή του ανέργου. Ετσι, έχοντας εγκαθιδρύσει το απόλυτα κερδοφόρο γι’ αυτούς εργασιακό περιβάλλον, παραδοσιακοί και νέοι εκδότες επιχειρούν τη τελευταία διετία, την οικοδόμηση ενός νέου κεφαλαιουχικού μοντέλου που αποσκοπεί στη μετατόπιση της αγοράς και που απαιτεί τη συσπείρωσή τους σε ένα νέο μηχανισμό, ικανό να προασπίσει τα συμφέροντά τους και να επαναφέρει τα διαφυγόντα κέρδη των τελευταίων ετών.

Αφήνοντας ανέπαφη την Ένωση Ιδιοκτητών Ημερήσιων Εφημερίδων Αθηνών που προάσπιζε τα συμφέροντά τους μέχρι πρόσφατα και συντόνιζε τις ενέργειές τους για να πραγματοποιηθούν χιλιάδες απολύσεις, προχώρησαν στη σύσταση και δημιουργία της ΕΝΩΣΗΣ ΕΚΔΟΤΩΝ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ (ΕΝΕΔ). Μέσω αυτής της σχετικά νέας εργοδοτικής «Ένωσης», οι ίδιοι παραδοσιακοί ιδιοκτήτες των ΜΜΕ προσπαθούν να μοιράσουν την καινούρια πίτα στα ψηφιακά μέσα, μόνο και μόνο για να την ελέγχουν απόλυτα, λόγος για τον οποίο έχουν αρχίσει τις μονοπωλιακές μετρήσεις της αγοράς στον ηλεκτρονικό Τύπο, στην ουσία με τις ίδιες μεθόδους που χρησιμοποιούσαν και με τον παραδοσιακό, προκειμένου να μοιράσουν τη νέα αγορά: αναμεταξύ τους και με ελάχιστους νεόκοπους παίχτες. Και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο νέος εργοδοτικός συνεταιρισμός (όπως τον αποκαλούν οι εμπνευστές του) είχε αρχικά ως έδρα τα γραφεία του ΔΟΛ του Σταύρου Ψυχάρη, ενώ σήμερα διαθέτει γραφείο λειτουργίας στον ΠΗΓΑΣΟ του Γιώργου και Φώτη Μπόμπολα.

Δεδομένης της προαναφερθείσας κατάστασης που επικρατεί στα sites, με τους εξευτελιστικούς μισθούς και τις απλήρωτες υπερωριακές ώρες και μέρες δουλειάς, με την ανασφάλιστη στις περισσότερες περιπτώσεις εργασία, με τον αποκλεισμό των εργαζόμενων από τα σωματεία στο χώρο του Τύπου και την αδιαφορία των τελευταίων για την κάλυψη των συναδέλφων στα ηλεκτρονικά μέσα, με την απεργοσπασία ως πάγια τακτική των ιδιοκτητών τους, με την απαγόρευση της συνδικαλιστικής δράσης, αλλά και με την ελεγχόμενη-καθεστωτική και ολιγοπωλιακή πληροφόρηση που εξασφαλίζουν μέσω του copy paste και που αποφεύγουν συνειδητά να περιορίσουν, γίνεται φανερό ότι για τη νέα εργοδοτική Ενωση και τα συμφέροντά της ο δρόμος είναι κάτι περισσότερο από ανοιχτός και τα σκυλιά δεμένα.

Επειτα από τις τις πρόσφατες εκλογές που πραγματοποιήθηκαν για την ανάδειξη νέου Διοικητικού Συμβουλίου από τα 21 μέλη-εταιρείες που συμμετέχουν στην ΕΝΕΔ στη θέση του προέδρου της εκλέχτηκε ένας σχετικά νέος εκδότης, ο Δημήτρης Μάρης, ιδιοκτήτης του ομίλου «24 Media» (στην κατοχή του οποίου βρίσκονται περίπου 20 ιδιόκτητα και συνεργαζόμενα sites) και μέτοχος στην εταιρεία του Γιάννη Φιλιππάκη που εκδίδει τις εφημερίδες «Δημοκρατία» και «Εspresso». Η εκλογή του Δημήτρη Μάρη (επονομαζόμενου και betατζή λόγω των στοιχηματικών ιστοσελίδων που ελέγχει) στη θέση του προέδρου της εργοδοτικής Ενωσης μόνο τυχαία δεν μπορεί να θεωρηθεί καθώς πρόκειται για έναν επιχειρηματία που αναδεικνύεται πλέον σε κυρίαρχη δύναμη στο χώρο των ηλεκτρονικών μίντια και των νέων τεχνολογιών ενημέρωσης και που επεκτείνει συνεχώς τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες. Αλλά πρόκειται και για έναν επιχειρηματία ο οποίος έχει επιβάλλει άθλιες εργασιακές συνθήκες στα μέσα που κατέχει υποχρεώνοντας τους εργαζόμενους να υπογράψουν συμβάσεις εργασίας για πενθήμερο που δεν τηρούνται ποτέ και που απαγορεύει κάθε συνδικαλιστική δράση, μη επιτρέποντας ούτε την είσοδο σε εργαζόμενους και μέλη σωματείων για να μοιράσουν στους εργαζόμενους κείμενα για τα δικαιώματά τους.

Ετσι, η τοποθέτηση του Δημήτρη Μάρη στην καρέκλα του προέδρου της ΕΝΕΔ αποτελεί μια επιλογή των εκδοτών που αφορά τον κατάλληλο άνθρωπο στην κατάλληλη θέση. Ικανό να προασπίσει τα εκδοτικά συμφέροντα στο έπακρο και με βασική προϋπόθεση την εγκαθίδρυση της εργοδοτικής ασυδοσίας ως προϋπόθεση για την εξασφάλιση των μέγιστων κερδών που προκύπτουν από την αφαίμαξη του ιδρώτα των εργαζομένων. Λόγος για τον οποίο, ενάμιση μήνα μετά από την εκλογή του, ο πρόεδρος της ΕΝΕΔ με άρθρο του σε ηλεκτρονική εφημερίδα στην οποία είναι μέτοχος μαζί με εφοπλιστές, προειδοποιεί ότι η πρόθεση επιβολής φόρου στις online διαφημίσεις θα οδηγήσει τους μιντιάρχες των ηλεκτρονικών μέσων σε απολύσεις εργαζομένων. Βάζοντας ωμά και εκβιαστικά τους εργαζόμενους στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων των αφεντικών με το κράτος.

Εχοντας τη βεβαιότητα ότι οι «αφανείς» εργαζόμενοι του διαδικτύου έχουν περιθώρια αντίστασης και οργάνωσης (η δικαστική απόφαση που ορίζει ότι οι εργαζόμενοι στα sites πρέπει να αμείβονται ως συντάκτες είναι μόνο ένα από τα παραδείγματα όπου οι εργαζόμενοι με την αλληλεγγύη συναδέλφων διεκδίκησαν και κατάφεραν να αποκτήσουν τα εργασιακά τους δικαιώματα), στεκόμαστε ο ένας δίπλα στον άλλον, βάζοντας αναχώματα και χτίζοντας τις δικές μας αντιστάσεις. Και έχουμε σκοπό να κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας ώστε να μην αφήσουμε τη βαρβαρότητα της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης να περάσει πάνω από την περαιτέρω υποτίμησή μας.

Καλούμε σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από την έδρα του Ομίλου 24, καταγγέλοντας τόσο τις εργασιακές συνθήκες που επικρατούν σε αυτόν, όσο και τις συνθήκες των σύγχρονων κάτεργων που επικρατούν στις μιντιακές διαδικτυακές επιχειρήσεις που απαρτίζουν την ΕΝΕΔ, και που υπερασπίζεται ως πρόεδρος ο επιχειρηματίας Δημήτρης Μάρης.

Είναι καιρός όλοι εμείς, οι εργαζόμενοι σε sites και διαδικτυακά μέσα,- το φτηνό εργατικό δυναμικό, κακοπληρωμένο και ανασφάλιστο, ευέλικτο και υποτιμημένο, απαξιωμένο από τα καθεστωτικά σωματεία- να οργανωθούμε. Να σταθούμε ο ένας δίπλα στον άλλον, να βάλουμε μπροστά τα εργατικά μας συμφέροντα, με πυξίδα την αυτοοργάνωση και την αλληλεγγύη


 ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΘΕΣΕΙΣ ΜΑΧΗΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΤΩΝ ΜΜΕ
 ΝΑ ΚΑΤΑΚΤΗΣΟΥΜΕ ΟΣΑ ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ 
– Μισθό συντακτών, με πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα 
– Πενθήμερη εργασία με δυο ημέρες ρεπό την εβδομάδα και υπερωριακή αμοιβή για εργασία τα σαββατοκύριακα, τις αργίες και τις νυχτερινές βάρδιες. 
– Πλήρη συνδικαλιστικά δικαιώματα. 

 ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 21 ΜΑΗ ΣΤΙΣ 18.00 
ΣΤΟΝ ΟΜΙΛΟ 24 MEDIA ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΕΝΕΔ, Δ. ΜΑΡΗ 
Λ. ΣΥΓΓΡΟΥ 166, ΚΑΛΛΙΘΕΑ 
 Συνέλευση εργαζομένων/ανέργων/φοιτητών στα ΜΜΕ 
katalipsiesiea.blogspot.gr

Παρεμβάσεις σε sites στα βόρεια προάστια

Ένα νέο γύρο παρεμβάσεων σε ομίλους διαδικτυακών μέσων ξεκίνησε χθες η Συνέλευση εργαζομένων/ανέργων/φοιτητών στα ΜΜΕ. Ο στόχος διπλός: αφενός να δοθεί μια συνέχεια στη καμπάνια που έχουμε ξεκινήσει εδώ και αρκετούς μήνες για την οργάνωση και πληροφόρηση των εργαζομένων στα sites και αφετέρου να προπαγανδιστεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο η κινητοποίηση ενάντια στα αφεντικά των ΜΜΕ που θα πραγματοποιηθεί την ερχόμενη Πέμπτη 21 Μάη, έξω από τα γραφεία του ομίλου 24 Media του προέδρου της ΕΝΕΔ, Δημήτρη Μάρη. 
Έτσι την Πέμπτη 14 Μάη, επισκεφθήκαμε τις παρακάτω διαδικτυακές επιχειρήσεις ή έδρα των οποίων βρίσκεται στα βόρεια προάστια της Αθήνας: 
THE TOC Digital Media Υπηρεσίες Ενημέρωσης (Έλλη Στάη)
Όμιλος Ν. Ευαγγελάτου
iatropedia.gr
zappit.gr
onalert.gr
Prime Media S.A. (Χρήστος Κοπελούζος)
newsbeast.gr
RealGroup (Νίκος Χατζηνικολάου)
Real.gr
enikos.gr
Αττικές Εκδόσεις
Vice Magazine
Σε κάθε ένα από αυτά τα μαγαζιά, ήρθαμε σε επαφή και συνομιλήσαμε με τους συναδέλφους που εργάζονται σε συνθήκες γαλέρας, πολλές φορές ανασφάλιστοι και με απάνθρωπα ωράρια. Οι πιο… «τυχεροί» είναι με μπλοκάκι αν και η εργασία που προσφέρουν είναι πλήρης, δηλωμένοι ως «υπάλληλοι γραφείου» (άρα με αντίστοιχο μισθό και όχι μισθό συντακτών), καθώς και με έξτρα βάρδιες και Σαββατοκύριακα/μήνα, για τα οποία δεν λαμβάνουν τη νόμιμη υπερωριακή αμοιβή. 
Αυτό, άλλωστε, ήταν και το περιεχόμενο της ολιγόλεπτης κουβέντας που είχαμε με τον ιδιοκτήτη του Ομίλου που ανήκει το newsit.gr, Νίκο Ευαγγελάτο, ο οποίος στα… γενικά δήλωνε πως «μας υποστηρίζει» (!!!) αλλά όταν η συζήτηση έφτασε στα ειδικά (π.χ. καθεστώς με το οποίο έχει προσλάβει τους εργαζόμενους), ψέλλισε πως «αυτό είναι άλλη ιστορία» και έσπευσε να μας αποχαιρετίσει. 

Μοιράσαμε το κείμενο της συνέλευσης μας σχετικά με όλα αυτά που έρχονται αντιμέτωποι καθημερινά οι εργαζόμενοι στα sites και για ακόμα μια φορά διαπιστώθηκε το τρομερό κενό που έχουν αφήσει με την αδράνεια τους οι επαγγελματίες συνδικαλιστές των σωματείων του χώρου των ΜΜΕ. Κενό το οποίο εκμεταλλεύονται τα αφεντικά προκειμένου να επιβάλουν τον εργασιακό μεσαίωνα που τόσο τους βολεύει. Σε κάποια από αυτά τα μαγαζιά (Αττικές Εκδόσεις και real.gr) ήρθαμε αντιμέτωποι με σεκιουριτάδες και… φουσκωτούς οι οποίοι προσπάθησαν (χωρίς βέβαια επιτυχία) να μας εμποδίσουν από το να έρθουμε σε επαφή με τους συναδέλφους μας. 
Παρ’ όλα αυτά, όμως, η Συνέλευση μας δεν έχει σκοπό να σταματήσει τις παρεμβάσεις της στους χώρους εργασίας κάτι που θα αποδειχθεί έμπρακτα τις επόμενες ημέρες οπότε και οι δράσεις μας θα συνεχιστούν στα sites. 
Καλούμε όλους τους εργαζόμενους στα sites στη συγκέντρωση έξω από τον όμιλο 24 του Δημήτρη Μάρη την Πέμπτη 21 Μάη στις 18.00 το απόγευμα (Συγγρού 166, Καλλιθέα). Ο Δημήτρης Μάρης είναι ο νέος πρόεδρος της ΕΝΕΔ (Ένωση Εκδοτών Διαδικτύου), της πρόσφατης δηλαδή προσπάθειας των αφεντικών να προασπίσουν τα συμφέροντα τους και να εγκαθιδρύσουν την εργοδοτική ασυδοσία σε βάρος των εργαζόμενων.

Είναι καιρός όλοι εμείς, οι εργαζόμενοι σε sites και διαδικτυακά μέσα – το φτηνό εργατικό δυναμικό, κακοπληρωμένο και ανασφάλιστο, ευέλικτο και υποτιμημένο, απαξιωμένο από τα καθεστωτικά σωματεία – να οργανωθούμε. Να σταθούμε ο ένας δίπλα στον άλλον, να βάλουμε μπροστά τα εργατικά μας συμφέροντα, με πυξίδα την αυτοοργάνωση και την αλληλεγγύη.
Ακολουθεί το κείμενο που μοιράστηκε στους εργασιακούς χώρους. 
ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΣΥΝΑΣΠΙΖΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΕΚΔΟΤΩΝ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΖΟΥΜΙΖΟΥΝ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ 

Σε πλήρη εξέλιξη βρίσκεται η οικοδόμηση ενός νέου τοπίου στα μέσα ενημέρωσης στα πλαίσια της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης με τους εκδότες -παλιούς και νέους- να αναπροσαρμόζουν τους κανόνες της αγοράς και τους ήδη παραδομένους στην υπερεκμετάλλευση εργαζόμενους να βγαίνουν ακόμη περισσότερο χαμένοι. Το νέο σκηνικό που στήνεται, στηρίζεται στο γεγονός ότι το μέλλον της δημοσιογραφίας βρίσκεται στο διαδίκτυο και στην επερχόμενη κατάρρευση παραδοσιακών μέσων ενημέρωσης -έντυπων και τηλεοπτικών- εκ των οποίων τα περισσότερα είναι υπερχρεωμένα, έχοντας λάβει απλόχερα υπέρογκα δάνεια στο παρελθόν και έχοντας πετάξει στην ανεργία τους περισσότερους από τους εργαζόμενους που απασχολούσαν. 
Ενας μεγάλος αριθμός από τις στρατιές των ανέργων που προέκυψαν από τα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης, μα κυρίως νεοεισερχόμενοι συνάδελφοι στο χώρο εργασίας, απασχολήθηκε και απασχολείται στα νέα μέσα που ανθούν και συγκεκριμένα στα σύγχρονα κάτεργα που ονομάζονται sites . Μία από τις καλύτερες συνθήκες που μπορεί να βρεθεί σε sites είναι το 6ήμερο, 8ώρο «μπλοκάκι» για 400-600 ευρώ καθαρά. Το 6ήμερο συνήθως μεταφράζεται σε 12 συνεχόμενες μέρες δουλειάς και δυο Σ/Κ ξεκούραση το μήνα. Το «μπλοκάκι» (και μερικές φορές η δουλειά από το σπίτι) διασφαλίζει ότι ο σύγχρονος μισθωτός σκλάβος δεν θα έχει τα δικαιώματα που απορρέουν από τη φύση της εξαρτημένης εργασίας που εκτελεί: δεν θα δικαιούται δώρα και επιδόματα, υπερωριακή αμοιβή για τα Σ/Κ, τις νυχτερινές βάρδιες και τις αργίες, δεν θα μπορεί να διαμαρτυρηθεί συνδικαλιστικά, ενώ ως «ελεύθερος επαγγελματίας» θα πληρώνει μόνος του και την ασφάλιση. Κάποιοι επιζητούν μέχρι και 16ωρη εργασία το Σάββατο και άλλο ένα 16ωρο την Κυριακή, και προσφέρουν 150-350 ευρώ καθαρά το μήνα. Και υπάρχουν πάντα και οι μόνιμοι ανακυκλούμενοι, (αποτελούν κανόνα στα αθλητικά sites) οι «εθελοντές» που «μαθαίνουν» τη δουλειά, κάνουν την «πρακτική άσκησή» τους και θα πρέπει να είναι ευχαριστημένοι αν πάρουν κανένα «μαύρο» χαρτζιλίκι πού και πού από το αφεντικό. 
Τον ίδιο δρόμο ακολουθούν και τα sites μεγάλων ομίλων με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένα όσο γίνεται πιο φθηνό και απροστάτευτο εργατικό δυναμικό, χωρίς δικαιώματα, χωρίς ασφάλιση, χωρίς επιδόματα, χωρίς έστω αυτή την τυπική ιδιότητα του εργαζόμενου ή του ανέργου. Ετσι, έχοντας εγκαθιδρύσει το απόλυτα κερδοφόρο γι’ αυτούς εργασιακό περιβάλλον, παραδοσιακοί και νέοι εκδότες επιχειρούν τη τελευταία διετία, την οικοδόμηση ενός νέου κεφαλαιουχικού μοντέλου που αποσκοπεί στη μετατόπιση της αγοράς και που απαιτεί τη συσπείρωσή τους σε ένα νέο μηχανισμό, ικανό να προασπίσει τα συμφέροντά τους και να επαναφέρει τα διαφυγόντα κέρδη των τελευταίων ετών. 
Αφήνοντας ανέπαφη την Ένωση Ιδιοκτητών Ημερήσιων Εφημερίδων Αθηνών που προάσπιζε τα συμφέροντά τους μέχρι πρόσφατα και συντόνιζε τις ενέργειές τους για να πραγματοποιηθούν χιλιάδες απολύσεις, προχώρησαν στη σύσταση και δημιουργία της ΕΝΩΣΗΣ ΕΚΔΟΤΩΝ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ (ΕΝΕΔ). Μέσω αυτής της σχετικά νέας εργοδοτικής «Ένωσης», οι ίδιοι παραδοσιακοί ιδιοκτήτες των ΜΜΕ προσπαθούν να μοιράσουν την καινούρια πίτα στα ψηφιακά μέσα, μόνο και μόνο για να την ελέγχουν απόλυτα, λόγος για τον οποίο έχουν αρχίσει τις μονοπωλιακές μετρήσεις της αγοράς στον ηλεκτρονικό Τύπο, στην ουσία με τις ίδιες μεθόδους που χρησιμοποιούσαν και με τον παραδοσιακό, προκειμένου να μοιράσουν τη νέα αγορά: αναμεταξύ τους και με ελάχιστους νεόκοπους παίχτες. Και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο νέος εργοδοτικός συνεταιρισμός (όπως τον αποκαλούν οι εμπνευστές του) είχε αρχικά ως έδρα τα γραφεία του ΔΟΛ του Σταύρου Ψυχάρη, ενώ σήμερα διαθέτει γραφείο λειτουργίας στον ΠΗΓΑΣΟ του Γιώργου και Φώτη Μπόμπολα. 
Δεδομένης της προαναφερθείσας κατάστασης που επικρατεί στα sites, με τους εξευτελιστικούς μισθούς και τις απλήρωτες υπερωριακές ώρες και μέρες δουλειάς, με την ανασφάλιστη στις περισσότερες περιπτώσεις εργασία, με τον αποκλεισμό των εργαζόμενων από τα σωματεία στο χώρο του Τύπου και την αδιαφορία των τελευταίων για την κάλυψη των συναδέλφων στα ηλεκτρονικά μέσα, με την απεργοσπασία ως πάγια τακτική των ιδιοκτητών τους, με την απαγόρευση της συνδικαλιστικής δράσης, αλλά και με την ελεγχόμενη-καθεστωτική και ολιγοπωλιακή πληροφόρηση που εξασφαλίζουν μέσω του copy paste και που αποφεύγουν συνειδητά να περιορίσουν, γίνεται φανερό ότι για τη νέα εργοδοτική Ενωση και τα συμφέροντά της ο δρόμος είναι κάτι περισσότερο από ανοιχτός και τα σκυλιά δεμένα. 
Επειτα από τις τις πρόσφατες εκλογές που πραγματοποιήθηκαν για την ανάδειξη νέου Διοικητικού Συμβουλίου από τα 21 μέλη-εταιρείες που συμμετέχουν στην ΕΝΕΔ στη θέση του προέδρου της εκλέχτηκε ένας σχετικά νέος εκδότης, ο Δημήτρης Μάρης, ιδιοκτήτης του ομίλου «24 Media» (στην κατοχή του οποίου βρίσκονται περίπου 20 ιδιόκτητα και συνεργαζόμενα sites) και μέτοχος στην εταιρεία του Γιάννη Φιλιππάκη που εκδίδει τις εφημερίδες «Δημοκρατία» και «Εspresso». Η εκλογή του Δημήτρη Μάρη (επονομαζόμενου και betατζή λόγω των στοιχηματικών ιστοσελίδων που ελέγχει) στη θέση του προέδρου της εργοδοτικής Ενωσης μόνο τυχαία δεν μπορεί να θεωρηθεί καθώς πρόκειται για έναν επιχειρηματία που αναδεικνύεται πλέον σε κυρίαρχη δύναμη στο χώρο των ηλεκτρονικών μίντια και των νέων τεχνολογιών ενημέρωσης και που επεκτείνει συνεχώς τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες. Αλλά πρόκειται και για έναν επιχειρηματία ο οποίος έχει επιβάλλει άθλιες εργασιακές συνθήκες στα μέσα που κατέχει υποχρεώνοντας τους εργαζόμενους να υπογράψουν συμβάσεις εργασίας για πενθήμερο που δεν τηρούνται ποτέ και που απαγορεύει κάθε συνδικαλιστική δράση, μη επιτρέποντας ούτε την είσοδο σε εργαζόμενους και μέλη σωματείων για να μοιράσουν στους εργαζόμενους κείμενα για τα δικαιώματά τους. 
Ετσι, η τοποθέτηση του Δημήτρη Μάρη στην καρέκλα του προέδρου της ΕΝΕΔ αποτελεί μια επιλογή των εκδοτών που αφορά τον κατάλληλο άνθρωπο στην κατάλληλη θέση. Ικανό να προασπίσει τα εκδοτικά συμφέροντα στο έπακρο και με βασική προϋπόθεση την εγκαθίδρυση της εργοδοτικής ασυδοσίας ως προϋπόθεση για την εξασφάλιση των μέγιστων κερδών που προκύπτουν από την αφαίμαξη του ιδρώτα των εργαζομένων. Λόγος για τον οποίο, ενάμιση μήνα μετά από την εκλογή του, ο πρόεδρος της ΕΝΕΔ με άρθρο του σε ηλεκτρονική εφημερίδα στην οποία είναι μέτοχος μαζί με εφοπλιστές, προειδοποιεί ότι η πρόθεση επιβολής φόρου στις online διαφημίσεις θα οδηγήσει τους μιντιάρχες των ηλεκτρονικών μέσων σε απολύσεις εργαζομένων. Βάζοντας ωμά και εκβιαστικά τους εργαζόμενους στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων των αφεντικών με το κράτος. 
Εχοντας τη βεβαιότητα ότι οι «αφανείς» εργαζόμενοι του διαδικτύου έχουν περιθώρια αντίστασης και οργάνωσης (η δικαστική απόφαση που ορίζει ότι οι εργαζόμενοι στα sites πρέπει να αμείβονται ως συντάκτες είναι μόνο ένα από τα παραδείγματα όπου οι εργαζόμενοι με την αλληλεγγύη συναδέλφων διεκδίκησαν και κατάφεραν να αποκτήσουν τα εργασιακά τους δικαιώματα), στεκόμαστε ο ένας δίπλα στον άλλον, βάζοντας αναχώματα και χτίζοντας τις δικές μας αντιστάσεις. Και έχουμε σκοπό να κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας ώστε να μην αφήσουμε τη βαρβαρότητα της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης να περάσει πάνω από την περαιτέρω υποτίμησή μας. 
Καλούμε σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από την έδρα του Ομίλου 24, καταγγέλοντας τόσο τις εργασιακές συνθήκες που επικρατούν σε αυτόν, όσο και τις συνθήκες των σύγχρονων κάτεργων που επικρατούν στις μιντιακές διαδικτυακές επιχειρήσεις που απαρτίζουν την ΕΝΕΔ, και που υπερασπίζεται ως πρόεδρος ο επιχειρηματίας Δημήτρης Μάρης. 
Είναι καιρός όλοι εμείς, οι εργαζόμενοι σε sites και διαδικτυακά μέσα,- το φτηνό εργατικό δυναμικό, κακοπληρωμένο και ανασφάλιστο, ευέλικτο και υποτιμημένο, απαξιωμένο από τα καθεστωτικά σωματεία- να οργανωθούμε. Να σταθούμε ο ένας δίπλα στον άλλον, να βάλουμε μπροστά τα εργατικά μας συμφέροντα, με πυξίδα την αυτοοργάνωση και την αλληλεγγύη 

 ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΘΕΣΕΙΣ ΜΑΧΗΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΤΩΝ ΜΜΕ
 ΝΑ ΚΑΤΑΚΤΗΣΟΥΜΕ ΟΣΑ ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ 
– Μισθό συντακτών, με πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα 
– Πενθήμερη εργασία με δυο ημέρες ρεπό την εβδομάδα και υπερωριακή αμοιβή για εργασία τα σαββατοκύριακα, τις αργίες και τις νυχτερινές βάρδιες. 
– Πλήρη συνδικαλιστικά δικαιώματα. 

 ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 21 ΜΑΗ ΣΤΙΣ 18.00 
ΣΤΟΝ ΟΜΙΛΟ 24 MEDIA ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΕΝΕΔ, Δ. ΜΑΡΗ 
Λ. ΣΥΓΓΡΟΥ 166, ΚΑΛΛΙΘΕΑ 

 Συνέλευση εργαζομένων/ανέργων/φοιτητών στα ΜΜΕ 
katalipsiesiea.blogspot.gr

Παρεμβάσεις σε sites στα βόρεια προάστια

Ένα νέο γύρο παρεμβάσεων σε ομίλους διαδικτυακών μέσων ξεκίνησε χθες η Συνέλευση εργαζομένων/ανέργων/φοιτητών στα ΜΜΕ. Ο στόχος διπλός: αφενός να δοθεί μια συνέχεια στη καμπάνια που έχουμε ξεκινήσει εδώ και αρκετούς μήνες για την οργάνωση και πληροφόρηση των εργαζομένων στα sites και αφετέρου να προπαγανδιστεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο η κινητοποίηση ενάντια στα αφεντικά των ΜΜΕ που θα πραγματοποιηθεί την ερχόμενη Πέμπτη 21 Μάη, έξω από τα γραφεία του ομίλου 24 Media του προέδρου της ΕΝΕΔ, Δημήτρη Μάρη. 
Έτσι την Πέμπτη 14 Μάη, επισκεφθήκαμε τις παρακάτω διαδικτυακές επιχειρήσεις ή έδρα των οποίων βρίσκεται στα βόρεια προάστια της Αθήνας: 
THE TOC Digital Media Υπηρεσίες Ενημέρωσης (Έλλη Στάη)
Όμιλος Ν. Ευαγγελάτου
iatropedia.gr
zappit.gr
onalert.gr
Prime Media S.A. (Χρήστος Κοπελούζος)
newsbeast.gr
RealGroup (Νίκος Χατζηνικολάου)
Real.gr
enikos.gr
Αττικές Εκδόσεις
Vice Magazine
Σε κάθε ένα από αυτά τα μαγαζιά, ήρθαμε σε επαφή και συνομιλήσαμε με τους συναδέλφους που εργάζονται σε συνθήκες γαλέρας, πολλές φορές ανασφάλιστοι και με απάνθρωπα ωράρια. Οι πιο… «τυχεροί» είναι με μπλοκάκι αν και η εργασία που προσφέρουν είναι πλήρης, δηλωμένοι ως «υπάλληλοι γραφείου» (άρα με αντίστοιχο μισθό και όχι μισθό συντακτών), καθώς και με έξτρα βάρδιες και Σαββατοκύριακα/μήνα, για τα οποία δεν λαμβάνουν τη νόμιμη υπερωριακή αμοιβή. 
Αυτό, άλλωστε, ήταν και το περιεχόμενο της ολιγόλεπτης κουβέντας που είχαμε με τον ιδιοκτήτη του Ομίλου που ανήκει το newsit.gr, Νίκο Ευαγγελάτο, ο οποίος στα… γενικά δήλωνε πως «μας υποστηρίζει» (!!!) αλλά όταν η συζήτηση έφτασε στα ειδικά (π.χ. καθεστώς με το οποίο έχει προσλάβει τους εργαζόμενους), ψέλλισε πως «αυτό είναι άλλη ιστορία» και έσπευσε να μας αποχαιρετίσει. 

Μοιράσαμε το κείμενο της συνέλευσης μας σχετικά με όλα αυτά που έρχονται αντιμέτωποι καθημερινά οι εργαζόμενοι στα sites και για ακόμα μια φορά διαπιστώθηκε το τρομερό κενό που έχουν αφήσει με την αδράνεια τους οι επαγγελματίες συνδικαλιστές των σωματείων του χώρου των ΜΜΕ. Κενό το οποίο εκμεταλλεύονται τα αφεντικά προκειμένου να επιβάλουν τον εργασιακό μεσαίωνα που τόσο τους βολεύει. Σε κάποια από αυτά τα μαγαζιά (Αττικές Εκδόσεις και real.gr) ήρθαμε αντιμέτωποι με σεκιουριτάδες και… φουσκωτούς οι οποίοι προσπάθησαν (χωρίς βέβαια επιτυχία) να μας εμποδίσουν από το να έρθουμε σε επαφή με τους συναδέλφους μας. 
Παρ’ όλα αυτά, όμως, η Συνέλευση μας δεν έχει σκοπό να σταματήσει τις παρεμβάσεις της στους χώρους εργασίας κάτι που θα αποδειχθεί έμπρακτα τις επόμενες ημέρες οπότε και οι δράσεις μας θα συνεχιστούν στα sites. 
Καλούμε όλους τους εργαζόμενους στα sites στη συγκέντρωση έξω από τον όμιλο 24 του Δημήτρη Μάρη την Πέμπτη 21 Μάη στις 18.00 το απόγευμα (Συγγρού 166, Καλλιθέα). Ο Δημήτρης Μάρης είναι ο νέος πρόεδρος της ΕΝΕΔ (Ένωση Εκδοτών Διαδικτύου), της πρόσφατης δηλαδή προσπάθειας των αφεντικών να προασπίσουν τα συμφέροντα τους και να εγκαθιδρύσουν την εργοδοτική ασυδοσία σε βάρος των εργαζόμενων.

Είναι καιρός όλοι εμείς, οι εργαζόμενοι σε sites και διαδικτυακά μέσα – το φτηνό εργατικό δυναμικό, κακοπληρωμένο και ανασφάλιστο, ευέλικτο και υποτιμημένο, απαξιωμένο από τα καθεστωτικά σωματεία – να οργανωθούμε. Να σταθούμε ο ένας δίπλα στον άλλον, να βάλουμε μπροστά τα εργατικά μας συμφέροντα, με πυξίδα την αυτοοργάνωση και την αλληλεγγύη.
Ακολουθεί το κείμενο που μοιράστηκε στους εργασιακούς χώρους. 
ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΣΥΝΑΣΠΙΖΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΕΚΔΟΤΩΝ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΖΟΥΜΙΖΟΥΝ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ 

Σε πλήρη εξέλιξη βρίσκεται η οικοδόμηση ενός νέου τοπίου στα μέσα ενημέρωσης στα πλαίσια της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης με τους εκδότες -παλιούς και νέους- να αναπροσαρμόζουν τους κανόνες της αγοράς και τους ήδη παραδομένους στην υπερεκμετάλλευση εργαζόμενους να βγαίνουν ακόμη περισσότερο χαμένοι. Το νέο σκηνικό που στήνεται, στηρίζεται στο γεγονός ότι το μέλλον της δημοσιογραφίας βρίσκεται στο διαδίκτυο και στην επερχόμενη κατάρρευση παραδοσιακών μέσων ενημέρωσης -έντυπων και τηλεοπτικών- εκ των οποίων τα περισσότερα είναι υπερχρεωμένα, έχοντας λάβει απλόχερα υπέρογκα δάνεια στο παρελθόν και έχοντας πετάξει στην ανεργία τους περισσότερους από τους εργαζόμενους που απασχολούσαν. 
Ενας μεγάλος αριθμός από τις στρατιές των ανέργων που προέκυψαν από τα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης, μα κυρίως νεοεισερχόμενοι συνάδελφοι στο χώρο εργασίας, απασχολήθηκε και απασχολείται στα νέα μέσα που ανθούν και συγκεκριμένα στα σύγχρονα κάτεργα που ονομάζονται sites . Μία από τις καλύτερες συνθήκες που μπορεί να βρεθεί σε sites είναι το 6ήμερο, 8ώρο «μπλοκάκι» για 400-600 ευρώ καθαρά. Το 6ήμερο συνήθως μεταφράζεται σε 12 συνεχόμενες μέρες δουλειάς και δυο Σ/Κ ξεκούραση το μήνα. Το «μπλοκάκι» (και μερικές φορές η δουλειά από το σπίτι) διασφαλίζει ότι ο σύγχρονος μισθωτός σκλάβος δεν θα έχει τα δικαιώματα που απορρέουν από τη φύση της εξαρτημένης εργασίας που εκτελεί: δεν θα δικαιούται δώρα και επιδόματα, υπερωριακή αμοιβή για τα Σ/Κ, τις νυχτερινές βάρδιες και τις αργίες, δεν θα μπορεί να διαμαρτυρηθεί συνδικαλιστικά, ενώ ως «ελεύθερος επαγγελματίας» θα πληρώνει μόνος του και την ασφάλιση. Κάποιοι επιζητούν μέχρι και 16ωρη εργασία το Σάββατο και άλλο ένα 16ωρο την Κυριακή, και προσφέρουν 150-350 ευρώ καθαρά το μήνα. Και υπάρχουν πάντα και οι μόνιμοι ανακυκλούμενοι, (αποτελούν κανόνα στα αθλητικά sites) οι «εθελοντές» που «μαθαίνουν» τη δουλειά, κάνουν την «πρακτική άσκησή» τους και θα πρέπει να είναι ευχαριστημένοι αν πάρουν κανένα «μαύρο» χαρτζιλίκι πού και πού από το αφεντικό. 
Τον ίδιο δρόμο ακολουθούν και τα sites μεγάλων ομίλων με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένα όσο γίνεται πιο φθηνό και απροστάτευτο εργατικό δυναμικό, χωρίς δικαιώματα, χωρίς ασφάλιση, χωρίς επιδόματα, χωρίς έστω αυτή την τυπική ιδιότητα του εργαζόμενου ή του ανέργου. Ετσι, έχοντας εγκαθιδρύσει το απόλυτα κερδοφόρο γι’ αυτούς εργασιακό περιβάλλον, παραδοσιακοί και νέοι εκδότες επιχειρούν τη τελευταία διετία, την οικοδόμηση ενός νέου κεφαλαιουχικού μοντέλου που αποσκοπεί στη μετατόπιση της αγοράς και που απαιτεί τη συσπείρωσή τους σε ένα νέο μηχανισμό, ικανό να προασπίσει τα συμφέροντά τους και να επαναφέρει τα διαφυγόντα κέρδη των τελευταίων ετών. 
Αφήνοντας ανέπαφη την Ένωση Ιδιοκτητών Ημερήσιων Εφημερίδων Αθηνών που προάσπιζε τα συμφέροντά τους μέχρι πρόσφατα και συντόνιζε τις ενέργειές τους για να πραγματοποιηθούν χιλιάδες απολύσεις, προχώρησαν στη σύσταση και δημιουργία της ΕΝΩΣΗΣ ΕΚΔΟΤΩΝ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ (ΕΝΕΔ). Μέσω αυτής της σχετικά νέας εργοδοτικής «Ένωσης», οι ίδιοι παραδοσιακοί ιδιοκτήτες των ΜΜΕ προσπαθούν να μοιράσουν την καινούρια πίτα στα ψηφιακά μέσα, μόνο και μόνο για να την ελέγχουν απόλυτα, λόγος για τον οποίο έχουν αρχίσει τις μονοπωλιακές μετρήσεις της αγοράς στον ηλεκτρονικό Τύπο, στην ουσία με τις ίδιες μεθόδους που χρησιμοποιούσαν και με τον παραδοσιακό, προκειμένου να μοιράσουν τη νέα αγορά: αναμεταξύ τους και με ελάχιστους νεόκοπους παίχτες. Και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο νέος εργοδοτικός συνεταιρισμός (όπως τον αποκαλούν οι εμπνευστές του) είχε αρχικά ως έδρα τα γραφεία του ΔΟΛ του Σταύρου Ψυχάρη, ενώ σήμερα διαθέτει γραφείο λειτουργίας στον ΠΗΓΑΣΟ του Γιώργου και Φώτη Μπόμπολα. 
Δεδομένης της προαναφερθείσας κατάστασης που επικρατεί στα sites, με τους εξευτελιστικούς μισθούς και τις απλήρωτες υπερωριακές ώρες και μέρες δουλειάς, με την ανασφάλιστη στις περισσότερες περιπτώσεις εργασία, με τον αποκλεισμό των εργαζόμενων από τα σωματεία στο χώρο του Τύπου και την αδιαφορία των τελευταίων για την κάλυψη των συναδέλφων στα ηλεκτρονικά μέσα, με την απεργοσπασία ως πάγια τακτική των ιδιοκτητών τους, με την απαγόρευση της συνδικαλιστικής δράσης, αλλά και με την ελεγχόμενη-καθεστωτική και ολιγοπωλιακή πληροφόρηση που εξασφαλίζουν μέσω του copy paste και που αποφεύγουν συνειδητά να περιορίσουν, γίνεται φανερό ότι για τη νέα εργοδοτική Ενωση και τα συμφέροντά της ο δρόμος είναι κάτι περισσότερο από ανοιχτός και τα σκυλιά δεμένα. 
Επειτα από τις τις πρόσφατες εκλογές που πραγματοποιήθηκαν για την ανάδειξη νέου Διοικητικού Συμβουλίου από τα 21 μέλη-εταιρείες που συμμετέχουν στην ΕΝΕΔ στη θέση του προέδρου της εκλέχτηκε ένας σχετικά νέος εκδότης, ο Δημήτρης Μάρης, ιδιοκτήτης του ομίλου «24 Media» (στην κατοχή του οποίου βρίσκονται περίπου 20 ιδιόκτητα και συνεργαζόμενα sites) και μέτοχος στην εταιρεία του Γιάννη Φιλιππάκη που εκδίδει τις εφημερίδες «Δημοκρατία» και «Εspresso». Η εκλογή του Δημήτρη Μάρη (επονομαζόμενου και betατζή λόγω των στοιχηματικών ιστοσελίδων που ελέγχει) στη θέση του προέδρου της εργοδοτικής Ενωσης μόνο τυχαία δεν μπορεί να θεωρηθεί καθώς πρόκειται για έναν επιχειρηματία που αναδεικνύεται πλέον σε κυρίαρχη δύναμη στο χώρο των ηλεκτρονικών μίντια και των νέων τεχνολογιών ενημέρωσης και που επεκτείνει συνεχώς τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες. Αλλά πρόκειται και για έναν επιχειρηματία ο οποίος έχει επιβάλλει άθλιες εργασιακές συνθήκες στα μέσα που κατέχει υποχρεώνοντας τους εργαζόμενους να υπογράψουν συμβάσεις εργασίας για πενθήμερο που δεν τηρούνται ποτέ και που απαγορεύει κάθε συνδικαλιστική δράση, μη επιτρέποντας ούτε την είσοδο σε εργαζόμενους και μέλη σωματείων για να μοιράσουν στους εργαζόμενους κείμενα για τα δικαιώματά τους. 
Ετσι, η τοποθέτηση του Δημήτρη Μάρη στην καρέκλα του προέδρου της ΕΝΕΔ αποτελεί μια επιλογή των εκδοτών που αφορά τον κατάλληλο άνθρωπο στην κατάλληλη θέση. Ικανό να προασπίσει τα εκδοτικά συμφέροντα στο έπακρο και με βασική προϋπόθεση την εγκαθίδρυση της εργοδοτικής ασυδοσίας ως προϋπόθεση για την εξασφάλιση των μέγιστων κερδών που προκύπτουν από την αφαίμαξη του ιδρώτα των εργαζομένων. Λόγος για τον οποίο, ενάμιση μήνα μετά από την εκλογή του, ο πρόεδρος της ΕΝΕΔ με άρθρο του σε ηλεκτρονική εφημερίδα στην οποία είναι μέτοχος μαζί με εφοπλιστές, προειδοποιεί ότι η πρόθεση επιβολής φόρου στις online διαφημίσεις θα οδηγήσει τους μιντιάρχες των ηλεκτρονικών μέσων σε απολύσεις εργαζομένων. Βάζοντας ωμά και εκβιαστικά τους εργαζόμενους στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων των αφεντικών με το κράτος. 
Εχοντας τη βεβαιότητα ότι οι «αφανείς» εργαζόμενοι του διαδικτύου έχουν περιθώρια αντίστασης και οργάνωσης (η δικαστική απόφαση που ορίζει ότι οι εργαζόμενοι στα sites πρέπει να αμείβονται ως συντάκτες είναι μόνο ένα από τα παραδείγματα όπου οι εργαζόμενοι με την αλληλεγγύη συναδέλφων διεκδίκησαν και κατάφεραν να αποκτήσουν τα εργασιακά τους δικαιώματα), στεκόμαστε ο ένας δίπλα στον άλλον, βάζοντας αναχώματα και χτίζοντας τις δικές μας αντιστάσεις. Και έχουμε σκοπό να κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας ώστε να μην αφήσουμε τη βαρβαρότητα της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης να περάσει πάνω από την περαιτέρω υποτίμησή μας. 
Καλούμε σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από την έδρα του Ομίλου 24, καταγγέλοντας τόσο τις εργασιακές συνθήκες που επικρατούν σε αυτόν, όσο και τις συνθήκες των σύγχρονων κάτεργων που επικρατούν στις μιντιακές διαδικτυακές επιχειρήσεις που απαρτίζουν την ΕΝΕΔ, και που υπερασπίζεται ως πρόεδρος ο επιχειρηματίας Δημήτρης Μάρης. 
Είναι καιρός όλοι εμείς, οι εργαζόμενοι σε sites και διαδικτυακά μέσα,- το φτηνό εργατικό δυναμικό, κακοπληρωμένο και ανασφάλιστο, ευέλικτο και υποτιμημένο, απαξιωμένο από τα καθεστωτικά σωματεία- να οργανωθούμε. Να σταθούμε ο ένας δίπλα στον άλλον, να βάλουμε μπροστά τα εργατικά μας συμφέροντα, με πυξίδα την αυτοοργάνωση και την αλληλεγγύη 

 ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΘΕΣΕΙΣ ΜΑΧΗΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΤΩΝ ΜΜΕ
 ΝΑ ΚΑΤΑΚΤΗΣΟΥΜΕ ΟΣΑ ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ 
– Μισθό συντακτών, με πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα 
– Πενθήμερη εργασία με δυο ημέρες ρεπό την εβδομάδα και υπερωριακή αμοιβή για εργασία τα σαββατοκύριακα, τις αργίες και τις νυχτερινές βάρδιες. 
– Πλήρη συνδικαλιστικά δικαιώματα. 

 ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 21 ΜΑΗ ΣΤΙΣ 18.00 
ΣΤΟΝ ΟΜΙΛΟ 24 MEDIA ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΕΝΕΔ, Δ. ΜΑΡΗ 
Λ. ΣΥΓΓΡΟΥ 166, ΚΑΛΛΙΘΕΑ 

 Συνέλευση εργαζομένων/ανέργων/φοιτητών στα ΜΜΕ 
katalipsiesiea.blogspot.gr

Huffington Post Greece: Behind the glamour lies sheer labour exploitation

Below is the leaflet that was passed out by our Assembly of Media workers at the protest outside the Acropolis Museum where the launch of Huffington Post Greece took place last week, Thursday November 20, in the presence of many high profile guests from the political, media and business circles, as well as Arianna Huffington herself.

Huffington Post: behind the glamour lies sheer labour exploitation

Huffington Post, in collaboration with an old acquaintance of uninsured media workers, 24 Media, launches its Greek website in a festive atmosphere: it seems that they consider it some kind of serious upgrading for domestic journalism, if not a great honor for all who will work under the glamorous name of the international portal. But not all is always so rosy.We wonder, is it true that the people who will work for Huffington Post Greece sign contracts for a five-day workweek when in fact the deal they have made off the record concerns a six-day workweek with no extra pay? Of course, the question in what way and how much the work of editorial director Sophia Papaioannou or contributing editor Pavlos Tsimas will be assessed, remains as of yet unanswered, but for the people working in this new site, the salary is going to be 700 euros at best. Also, it has not been officially known if they are going to be paid what is provided by the law (overtime, night shifts and weekends) and if they are going to be insured as editors by journalists’ insurance funds and not as office clerks by IKA. It seems that the people working for ‘the pioneering news and entertainment platform that has been awarded a Pulitzer prize’, will be paid part of what is owed to them in glitz and glamour.

Unless, of course, not all is so glamorous in the modern offices of every newsroom around the world, where keyboards catch fire in order to catch up with the frantic pace in which a digital piece of news is consumed. In the, not so new anymore, condition of internet news, where the digital social media set the pace of intensified content production, info-workers in the line of production copy and paste nonstop in relentless shifts so as to get more ‘clicks’ and daily ‘unique visits’ which will give the website a share of the advertisement pie. Working conditions in domestic sites are not only exhausting and therefore do not allow any kind of check by the editor, not only is the job poorly paid, undeclared and uninsured, but, moreover, it is crucial for the way truth is constructed. In the age of the delimited social media internet, sharing and endless clicking are enough to render what is nonexistent and undocumented, a true fact. Information as commodity, the internet controlled and expensive, although seemingly free, the new digital El Dorado that’s being built on the backs of flexible workers (‘We believe that digital economy already is-and will be even more so in the immediate future-one of the basic pylons of financialdevelopment and business initiative in Greece. We wish to actively support investments towards this direction and Huffington Post Greece undoubtedly is a fine example of an innovative business spirit and showcases in practice the extroversion that our country should have in this new age’1‘) the disenfranchisement of their unions,compose the picture of the media paradigm not just in Greece, which is being inducted in labour Dark Ages -but also anywhere where internet news exists- according to the motto ‘choose the lesser of two evils’.

All of the above is not news to us, workers in sites and portals. The vast majority of sites operate as modern time galleys and the people that work for them as 21stcentury slaves. The above words are not used metaphorically but literally, since we are talking about mostly undeclared, uninsured work in sites, 10hour and 12hour shifts, work during weekends and holidays and extremely low wages. There are also those who are constantly recycled (they make up the rule in sports sites), the ‘volunteers’ who ‘are learning the job’, doing their ‘traineeship’, and ought to be happy if they grab something ‘on the side’ by some boss, on occasion. These working conditions have been a reality for the people working in electronic publications, even in pre-Memorandum times. With the spread of the electronic media and the onslaught of government austerity measures due to the economic crisis, the situation has only got worse.

Turning the crisis into opportunity for them, means anyone with enough nerve and callousness can start a site, a start-up internet community and ‘use the help’ of workers who are badly paid and exhausted by the long hours. The bosses take advantage of the Memoranda legislation, the thousands of layoffs and the hundreds of thousands of the newly unemployed to take advantage of us even more, for less than the basics and with our heads down.

The sites of big corporate groups follow the same path, something resulting in the creation of a labour force as cheap and unprotected as possible, with no rights, no insurance, no benefits, without even this formal quality of worker or unemployed- a formless mass of individualized ‘reserves’ who will occasionally work and occasionally won’t, occasionally will survive and occasionally won’t, always according to the needs and standards of the bosses.

Against this background, Mass Media workers’ unions, if not altogether hostile towards the claims of the people that work in sites, are unable to rise to the occasion and even attempt to protect them from labour barbarism.

We, the ‘invisible’ internet workers, have the chance for resistance and self-organizing. There are examples where, thanks to the solidarity of colleagues, workers have claimed and managed to obtain their labour rights. The court decision which provides for workers in sites to be hired and paid as editors (see http://katalipsiesiea. blogspot.gr/2012/03/sites.html) and for workers’ insurance, and the collective power which has emerged after protests as the result of common struggles, are but a few indications that nothing is lost and that together we can win everything.

We choose the way of collective self-organized struggle, not only as a matter of dignity, but also as struggle for our life and survival against the total war the bosses have declared on us. We fight against the pervasive fatalism, obsequiousness and careerist illusions. We, workers in sites, should re-establish our claims and discuss our workers’ interests and prospects against the labour extermination we are experiencing. At the same time, let us self-organize in horizontal structures with our colleagues in every work place, but also throughout the media field and all of us, workers and unemployed with our power as colleagues and our class solidarity, let us fight together to

CONQUER ALL THAT WE DESERVE

  • Editors’ wages, with full insurance rights
  • Five-day workweek with two days a week off and extra pay for weekends, holidays and night shifts
  • Full syndicalist rights

Assembly of workers, unemployed and students in the Mass Media

1Joint statement of the financial contributors to the Greek Huffington Post, Marianna Latsi, Petros Pappas, Evfenia Handri and Dimitris Maris.

Huffington Post Greece: Behind the glamour lies sheer labour exploitation

Below is the leaflet that was passed out by our Assembly of Media workers at the protest outside the Acropolis Museum where the launch of Huffington Post Greece took place last week, Thursday November 20, in the presence of many high profile guests from the political, media and business circles, as well as Arianna Huffington herself.

Huffington Post: behind the glamour lies sheer labour exploitation

Huffington Post, in collaboration with an old acquaintance of uninsured media workers, 24 Media, launches its Greek website in a festive atmosphere: it seems that they consider it some kind of serious upgrading for domestic journalism, if not a great honor for all who will work under the glamorous name of the international portal. But not all is always so rosy.We wonder, is it true that the people who will work for Huffington Post Greece sign contracts for a five-day workweek when in fact the deal they have made off the record concerns a six-day workweek with no extra pay? Of course, the question in what way and how much the work of editorial director Sophia Papaioannou or contributing editor Pavlos Tsimas will be assessed, remains as of yet unanswered, but for the people working in this new site, the salary is going to be 700 euros at best. Also, it has not been officially known if they are going to be paid what is provided by the law (overtime, night shifts and weekends) and if they are going to be insured as editors by journalists’ insurance funds and not as office clerks by IKA. It seems that the people working for ‘the pioneering news and entertainment platform that has been awarded a Pulitzer prize’, will be paid part of what is owed to them in glitz and glamour.

Unless, of course, not all is so glamorous in the modern offices of every newsroom around the world, where keyboards catch fire in order to catch up with the frantic pace in which a digital piece of news is consumed. In the, not so new anymore, condition of internet news, where the digital social media set the pace of intensified content production, info-workers in the line of production copy and paste nonstop in relentless shifts so as to get more ‘clicks’ and daily ‘unique visits’ which will give the website a share of the advertisement pie. Working conditions in domestic sites are not only exhausting and therefore do not allow any kind of check by the editor, not only is the job poorly paid, undeclared and uninsured, but, moreover, it is crucial for the way truth is constructed. In the age of the delimited social media internet, sharing and endless clicking are enough to render what is nonexistent and undocumented, a true fact. Information as commodity, the internet controlled and expensive, although seemingly free, the new digital El Dorado that’s being built on the backs of flexible workers (‘We believe that digital economy already is-and will be even more so in the immediate future-one of the basic pylons of financialdevelopment and business initiative in Greece. We wish to actively support investments towards this direction and Huffington Post Greece undoubtedly is a fine example of an innovative business spirit and showcases in practice the extroversion that our country should have in this new age’1‘) the disenfranchisement of their unions,compose the picture of the media paradigm not just in Greece, which is being inducted in labour Dark Ages -but also anywhere where internet news exists- according to the motto ‘choose the lesser of two evils’.

All of the above is not news to us, workers in sites and portals. The vast majority of sites operate as modern time galleys and the people that work for them as 21stcentury slaves. The above words are not used metaphorically but literally, since we are talking about mostly undeclared, uninsured work in sites, 10hour and 12hour shifts, work during weekends and holidays and extremely low wages. There are also those who are constantly recycled (they make up the rule in sports sites), the ‘volunteers’ who ‘are learning the job’, doing their ‘traineeship’, and ought to be happy if they grab something ‘on the side’ by some boss, on occasion. These working conditions have been a reality for the people working in electronic publications, even in pre-Memorandum times. With the spread of the electronic media and the onslaught of government austerity measures due to the economic crisis, the situation has only got worse.

Turning the crisis into opportunity for them, means anyone with enough nerve and callousness can start a site, a start-up internet community and ‘use the help’ of workers who are badly paid and exhausted by the long hours. The bosses take advantage of the Memoranda legislation, the thousands of layoffs and the hundreds of thousands of the newly unemployed to take advantage of us even more, for less than the basics and with our heads down.

The sites of big corporate groups follow the same path, something resulting in the creation of a labour force as cheap and unprotected as possible, with no rights, no insurance, no benefits, without even this formal quality of worker or unemployed- a formless mass of individualized ‘reserves’ who will occasionally work and occasionally won’t, occasionally will survive and occasionally won’t, always according to the needs and standards of the bosses.

Against this background, Mass Media workers’ unions, if not altogether hostile towards the claims of the people that work in sites, are unable to rise to the occasion and even attempt to protect them from labour barbarism.

We, the ‘invisible’ internet workers, have the chance for resistance and self-organizing. There are examples where, thanks to the solidarity of colleagues, workers have claimed and managed to obtain their labour rights. The court decision which provides for workers in sites to be hired and paid as editors (see http://katalipsiesiea. blogspot.gr/2012/03/sites.html) and for workers’ insurance, and the collective power which has emerged after protests as the result of common struggles, are but a few indications that nothing is lost and that together we can win everything.

We choose the way of collective self-organized struggle, not only as a matter of dignity, but also as struggle for our life and survival against the total war the bosses have declared on us. We fight against the pervasive fatalism, obsequiousness and careerist illusions. We, workers in sites, should re-establish our claims and discuss our workers’ interests and prospects against the labour extermination we are experiencing. At the same time, let us self-organize in horizontal structures with our colleagues in every work place, but also throughout the media field and all of us, workers and unemployed with our power as colleagues and our class solidarity, let us fight together to

CONQUER ALL THAT WE DESERVE

  • Editors’ wages, with full insurance rights
  • Five-day workweek with two days a week off and extra pay for weekends, holidays and night shifts
  • Full syndicalist rights

Assembly of workers, unemployed and students in the Mass Media

1Joint statement of the financial contributors to the Greek Huffington Post, Marianna Latsi, Petros Pappas, Evfenia Handri and Dimitris Maris.

Workers’ protest at Huffington Post Greece launch

What follows is an account of the protest outside the Acropolis Museum (21st November 2014), the venue of choice for Arianna Huffington to launch Huffington Post Greece. Our open assembly (Assembly of workers and students in the Media Industry) was there to remind everyone οf the appaling working conditions in the Greek -especially the electronic-media.
Unpaid and excessive working hours, uninsured labour, no collective wage agreement, no labour rights. Huffington Greece seems to be no stranger to these practices. Recently, we came across reliable information which suggested a highly problematic working enviroment. Reports seem to indicate that Huffington Greece makes the people who work at their website sign a five-day working week contract, while in fact they will be working six days a week. Salary includes working weekends and extra time without any extra compensation.
Finally, the journos in Huffington Post are not getting the journalists’ insurance package but are registered as office clerks instead. These are standard practices for media bosses in Greece, who would rather have their employees heavily overworked, seriously underpaid and, of course, ununionized (sic).
Hopefully, in the following days we will be able to translate our brochure which was distributed during the protest. 
Solidarity to all

Huffington Post-Greek edition launch/ Protest ended 

The protest organized by the Assembly of media workers at the Acropolis Museum, where the presentation of Huffington Post-Greece was taking place, came to its end. The text in Greek which was passed out can be found here. Despite continuous harassment by security guards of both the Museum and the event, the members of the Assembly of media workers stayed put, passing out leaflets and informing people about labour conditions in the ‘Made in USA’ Huffington Post, as well as in other internet websites, where journalists are expected to work like galley slaves. 

But harassment wasn’t limited to the use of wannabe cops. The Huffington Post people, demonstrating exactly how American technical skills can be put to use by the employers, gave instructions to the people who work for the website to stand right in front of the Assembly’s banner in order to diligently hide it, so as to prevent the protest from being visible. Arianna Huffington seems to have adjusted all too quickly to the ways of the media trade, copying practices by domestic bosses, who, in every strike or mobilization, attempt to eliminate all voices which oppose exploitation, either through terrorizing or by using those willing to assist them. 
Workers’ protest at Huffington Post launch 

A protest by the Assembly of media workers during the launch of Huffington Post-Greek edition, at the Acropolis Museum, is taking place right now, as a lot has been said about the new, much advertised media business project and the big names that fund it, but nothing whatsoever about the work conditions of those who will work there. Another attempt is being made to cover up the precarious conditions of those working in most websites behind a glamorous facade, with the presence of many high-profile people and of course, under strict policing.

Workers’ protest at Huffington Post Greece launch

What follows is an account of the protest outside the Acropolis Museum (21st November 2014), the venue of choice for Arianna Huffington to launch Huffington Post Greece. Our open assembly (Assembly of workers and students in the Media Industry) was there to remind everyone οf the appaling working conditions in the Greek -especially the electronic-media.
Unpaid and excessive working hours, uninsured labour, no collective wage agreement, no labour rights. Huffington Greece seems to be no stranger to these practices. Recently, we came across reliable information which suggested a highly problematic working enviroment. Reports seem to indicate that Huffington Greece makes the people who work at their website sign a five-day working week contract, while in fact they will be working six days a week. Salary includes working weekends and extra time without any extra compensation.
Finally, the journos in Huffington Post are not getting the journalists’ insurance package but are registered as office clerks instead. These are standard practices for media bosses in Greece, who would rather have their employees heavily overworked, seriously underpaid and, of course, ununionized (sic).
Hopefully, in the following days we will be able to translate our brochure which was distributed during the protest. 
Solidarity to all

Huffington Post-Greek edition launch/ Protest ended 

The protest organized by the Assembly of media workers at the Acropolis Museum, where the presentation of Huffington Post-Greece was taking place, came to its end. The text in Greek which was passed out can be found here. Despite continuous harassment by security guards of both the Museum and the event, the members of the Assembly of media workers stayed put, passing out leaflets and informing people about labour conditions in the ‘Made in USA’ Huffington Post, as well as in other internet websites, where journalists are expected to work like galley slaves. 

But harassment wasn’t limited to the use of wannabe cops. The Huffington Post people, demonstrating exactly how American technical skills can be put to use by the employers, gave instructions to the people who work for the website to stand right in front of the Assembly’s banner in order to diligently hide it, so as to prevent the protest from being visible. Arianna Huffington seems to have adjusted all too quickly to the ways of the media trade, copying practices by domestic bosses, who, in every strike or mobilization, attempt to eliminate all voices which oppose exploitation, either through terrorizing or by using those willing to assist them. 
Workers’ protest at Huffington Post launch 

A protest by the Assembly of media workers during the launch of Huffington Post-Greek edition, at the Acropolis Museum, is taking place right now, as a lot has been said about the new, much advertised media business project and the big names that fund it, but nothing whatsoever about the work conditions of those who will work there. Another attempt is being made to cover up the precarious conditions of those working in most websites behind a glamorous facade, with the presence of many high-profile people and of course, under strict policing.

Νέα δικαστική απόφαση υπέρ των «μαύρων» των sites

Μια ακόμα δικαστική απόφαση πρωτοδικείου έρχεται να κατοχυρώσει και θεσμικά το δίκαιο όσων αγωνιζόμαστε για αναγνώριση των «αόρατων» εργαζόμενων στα sites/portals, ως εργαζόμενων που δικαιούνται σύμβαση συντακτών και συνδικαλιστικά δικαιώματα.

Ως συνέχεια της απόφασης του τμήματος ασφαλιστικών μέτρων του Πρωτοδικείου Αθηνών που στις 23/2/12 αποφάσισε ότι εργαζόμενος/συντάκτης στο site «dealnews.gr» δικαιούται να πληρώνεται με βάση τα οριζόμενα στις συμβάσεις των Ενώσεων Συντακτών (βλ. εδώ και εδώ), το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών, κατά τη συζήτηση της αγωγής για την κύρια υπόθεση κατά τη δικάσιμο της 25-11-2013 (βλ. εδώ), δικαίωσε ξανά τον απολυμένο, «μαύρο» εργαζόμενο με την υπ’ αριθ. 2230/2014 απόφασή του, η οποία δημοσιεύθηκε στις 30-6-2014.

Το δικαστήριο δέχθηκε ως βάσιμο τον ισχυρισμό του εργαζόμενου ότι δούλευε στο ειδησεογραφικό site υπό καθεστώς εξαρτημένης εργασίας, κρίνοντας περαιτέρω ότι πρέπει να αμείβεται ως συντάκτης. Επιπροσθέτως, τον δικαίωσε και ως προς την καταγγελία του για ακυρότητα της απόλυσης, αφού έκρινε ότι αυτή ήταν απόρροια της διεκδίκησης συνδικαλιστικών δικαιωμάτων, αποφασίζοντας ότι πρέπει να επιστρέψει στην θέση εργασίας από την οποία απολύθηκε τον Μάρτιο του 2011 και να του καταβληθούν μισθοί υπερημερίας από τότε μέχρι σήμερα ύψους 1.110,48 ευρώ έκαστος (συμπεριλαμβανομένου του επιδόματος σπουδών), καθώς και 500 ευρώ ως ηθική βλάβη για την άκυρη απόλυση. Συνολικά το δικαστήριο επιδίκασε στον απολυμένο συντάκτη το ποσό των 37.830 ευρώ, από τα οποία τα 6.000 κήρυξε άμεσα καταβλητέα.
Τα δύο βασικά «κεκτημένα» από τις αποφάσεις αυτές που πρέπει να κρατήσει κάθε εργαζόμενος/η σε διαδικτυακό κάτεργο –είτε «μαύρος», είτε «μπλοκάκιας», είτε “υπάλληλος γραφείου” των 490 ευρώ- είναι τα εξής: 
α. Ότι από τη στιγμή που εργάζεται σε χώρο και χρόνο εργασίας που καθορίζει ο εργοδότης και υπό την εποπτεία αρχισυντάκτη, υπόκειται σε σχέση εξαρτημένης εργασίας ακόμα και αν δεν έχει υπογράψει ποτέ ανάλογη σύμβαση, και 
β. Ότι η ειδικότητα όσων εργάζονται σε ειδησεογραφικά μέσα, ανεβάζοντας ειδήσεις σε διαδικτυακές ιστοσελίδες, είναι η ειδικότητα του εσωτερικού συντάκτη, όπως αυτή ορίζεται στις συμβάσεις των Ενώσεων Συντακτών. 

Επιπλέον, το δικαστήριο δικαίωσε έναν εργαζόμενο που διεκδίκησε τα νόμιμα δικαιώματα που απορρέουν από την παραπάνω σύμβαση και απολύθηκε γι’ αυτό το λόγο, μια πάγια τρομοκρατική τακτική των αφεντικών των ΜΜΕ απέναντι σε όποιον τολμά να σηκώσει κεφάλι απέναντι στους μισθούς πείνας και τα απάνθρωπα ωράρια που επικρατούν στον κλάδο (κι όχι μόνο). Το δικαστήριο δέχτηκε μεν το επιχείρημα της εργοδοσίας του «Dealnews» (Π.Δ. Εκδόσεις ΕΠΕ) ότι ο εργαζόμενος δεν απολύθηκε λόγω της συμμετοχής του στην γενική απεργία της 23ης Φλεβάρη 2011, αφού υποτίθεται ότι απήργησαν κι άλλοι συνάδελφοι του χωρίς να απολυθούν, ένα εργοδοτικό επιχείρημα που όσοι/ες έχουν δουλέψει σε sites αντιλαμβάνονται πόση σχέση έχει με την πραγματικότητα.
Ωστόσο, έκρινε ότι η απόλυση του συγκεκριμένου συντάκτη ήρθε ως απόρροια της «δυσαρέσκειας» του εργοδότη για τις «επανειλημμένες διαμαρτυρίες» του εργαζόμενου για τη συνθήκη της «μαύρης» εργασίας και για τις βάσιμες διεκδικήσεις του για την υπογραφή σύμβασης εργασίας. Απέρριψε δηλαδή το σύνηθες επιχείρημα των αφεντικών ότι τέτοιου είδους απολύσεις δεν έχουν να κάνουν με την αγωνιστική διεκδίκηση εργασιακών/συνδικαλιστικών δικαιωμάτων αλλά με την «εργασιακή ανεπάρκεια» των απείθαρχων εργαζομένων.

Η απόφαση αυτή έχει ιδιαίτερη σημασία γιατί έρχεται να δικαιώσει τη συνδικαλιστική διεκδίκηση ενός εργαζόμενου που όντας «μαύρος» και ανασφάλιστος ήταν αναγκαστικά (κι όχι λόγω προσωπικής επιλογής) αποκλεισμένος από τα σωματεία που δραστηριοποιούνται στον χώρο των ΜΜΕ.
Σε μια άγρια καπιταλιστική συνθήκη όπου η πλειοψηφία των εργαζόμενων (όχι μόνο στα sites) δουλεύουμε επισφαλώς και χωρίς συνδικαλιστικά δικαιώματα, ενώ η πλειοψηφία των σωματείων επιλέγουν τον καταστατικό αποκλεισμό μας από τις συντεχνιακές δομές τους, αποδεικνύεται ότι οι «αόρατοι» συνεχίζουμε να έχουμε κάθε λόγο να παλεύουμε για αυτά που θα έπρεπε να είναι αυτονόητα και να έχουμε βάσιμες προσδοκίες ότι θα κατακτήσουμε όλα όσα μας κλέβουν τα αφεντικά.

Τέλος, αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι η δικαίωση του απολυμένου συντάκτη του «Dealnews», ήρθε ως αποτέλεσμα μιας σειράς κινηματικών δράσεων της «Συνέλευσης έμμισθων, άμισθων, «μπλοκάκηδων», «μαύρων», ανέργων και φοιτητών στα ΜΜΕ», η οποία πρώτη ανέδειξε τη συγκεκριμένη υπόθεση παρεμβαίνοντας στο εν λόγω κάτεργο, αμέσως μετά την δημόσια καταγγελία του απολυμένου στην απεργιακή συγκέντρωση των σωματείων ΜΜΕ στον Πανελλήνιο στις 17/3/2011 (βλ. εδώ), ενώ προχώρησε και σε δημόσιο κάλεσμα συμπαράστασης στα δυο δικαστήρια (βλ. εδώ).
Ακόμα κι αν το δικαστικό κομμάτι της υπόθεσης, ανάμεσα στα οποία και η επαναπρόσληψη του συναδέλφου, έχει ακόμα μακρύ δρόμο μέχρι να τελεσιδικήσει, είναι σίγουρο ότι αυτή η απόφαση αποτελεί έναν ακόμη σημαντικό σταθμό στην πορεία για ανατροπή των βάρβαρων εργασιακών σχέσεων που υπομένουμε οι πληροφοριακοί εργάτες των ΜΜΕ και αναδεικνύονται μέσα από την εν εξελίξει καμπάνια της συνέλευσης στο πλαίσιο της οποίας έχουν πραγματοποιηθεί παρεμβάσεις σε «μαγαζιά» (βλ. εδώ και ανταποκρίσεις από τις παρεμβάσεις εδώ, εδώ και εδώ).

Νέα δικαστική απόφαση υπέρ των «μαύρων» των sites

Μια ακόμα δικαστική απόφαση πρωτοδικείου έρχεται να κατοχυρώσει και θεσμικά το δίκαιο όσων αγωνιζόμαστε για αναγνώριση των «αόρατων» εργαζόμενων στα sites/portals, ως εργαζόμενων που δικαιούνται σύμβαση συντακτών και συνδικαλιστικά δικαιώματα.

Ως συνέχεια της απόφασης του τμήματος ασφαλιστικών μέτρων του Πρωτοδικείου Αθηνών που στις 23/2/12 αποφάσισε ότι εργαζόμενος/συντάκτης στο site «dealnews.gr» δικαιούται να πληρώνεται με βάση τα οριζόμενα στις συμβάσεις των Ενώσεων Συντακτών (βλ. εδώ και εδώ), το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών, κατά τη συζήτηση της αγωγής για την κύρια υπόθεση κατά τη δικάσιμο της 25-11-2013 (βλ. εδώ), δικαίωσε ξανά τον απολυμένο, «μαύρο» εργαζόμενο με την υπ’ αριθ. 2230/2014 απόφασή του, η οποία δημοσιεύθηκε στις 30-6-2014.

Το δικαστήριο δέχθηκε ως βάσιμο τον ισχυρισμό του εργαζόμενου ότι δούλευε στο ειδησεογραφικό site υπό καθεστώς εξαρτημένης εργασίας, κρίνοντας περαιτέρω ότι πρέπει να αμείβεται ως συντάκτης. Επιπροσθέτως, τον δικαίωσε και ως προς την καταγγελία του για ακυρότητα της απόλυσης, αφού έκρινε ότι αυτή ήταν απόρροια της διεκδίκησης συνδικαλιστικών δικαιωμάτων, αποφασίζοντας ότι πρέπει να επιστρέψει στην θέση εργασίας από την οποία απολύθηκε τον Μάρτιο του 2011 και να του καταβληθούν μισθοί υπερημερίας από τότε μέχρι σήμερα ύψους 1.110,48 ευρώ έκαστος (συμπεριλαμβανομένου του επιδόματος σπουδών), καθώς και 500 ευρώ ως ηθική βλάβη για την άκυρη απόλυση. Συνολικά το δικαστήριο επιδίκασε στον απολυμένο συντάκτη το ποσό των 37.830 ευρώ, από τα οποία τα 6.000 κήρυξε άμεσα καταβλητέα.
Τα δύο βασικά «κεκτημένα» από τις αποφάσεις αυτές που πρέπει να κρατήσει κάθε εργαζόμενος/η σε διαδικτυακό κάτεργο –είτε «μαύρος», είτε «μπλοκάκιας», είτε “υπάλληλος γραφείου” των 490 ευρώ- είναι τα εξής: 
α. Ότι από τη στιγμή που εργάζεται σε χώρο και χρόνο εργασίας που καθορίζει ο εργοδότης και υπό την εποπτεία αρχισυντάκτη, υπόκειται σε σχέση εξαρτημένης εργασίας ακόμα και αν δεν έχει υπογράψει ποτέ ανάλογη σύμβαση, και 
β. Ότι η ειδικότητα όσων εργάζονται σε ειδησεογραφικά μέσα, ανεβάζοντας ειδήσεις σε διαδικτυακές ιστοσελίδες, είναι η ειδικότητα του εσωτερικού συντάκτη, όπως αυτή ορίζεται στις συμβάσεις των Ενώσεων Συντακτών. 

Επιπλέον, το δικαστήριο δικαίωσε έναν εργαζόμενο που διεκδίκησε τα νόμιμα δικαιώματα που απορρέουν από την παραπάνω σύμβαση και απολύθηκε γι’ αυτό το λόγο, μια πάγια τρομοκρατική τακτική των αφεντικών των ΜΜΕ απέναντι σε όποιον τολμά να σηκώσει κεφάλι απέναντι στους μισθούς πείνας και τα απάνθρωπα ωράρια που επικρατούν στον κλάδο (κι όχι μόνο). Το δικαστήριο δέχτηκε μεν το επιχείρημα της εργοδοσίας του «Dealnews» (Π.Δ. Εκδόσεις ΕΠΕ) ότι ο εργαζόμενος δεν απολύθηκε λόγω της συμμετοχής του στην γενική απεργία της 23ης Φλεβάρη 2011, αφού υποτίθεται ότι απήργησαν κι άλλοι συνάδελφοι του χωρίς να απολυθούν, ένα εργοδοτικό επιχείρημα που όσοι/ες έχουν δουλέψει σε sites αντιλαμβάνονται πόση σχέση έχει με την πραγματικότητα.
Ωστόσο, έκρινε ότι η απόλυση του συγκεκριμένου συντάκτη ήρθε ως απόρροια της «δυσαρέσκειας» του εργοδότη για τις «επανειλημμένες διαμαρτυρίες» του εργαζόμενου για τη συνθήκη της «μαύρης» εργασίας και για τις βάσιμες διεκδικήσεις του για την υπογραφή σύμβασης εργασίας. Απέρριψε δηλαδή το σύνηθες επιχείρημα των αφεντικών ότι τέτοιου είδους απολύσεις δεν έχουν να κάνουν με την αγωνιστική διεκδίκηση εργασιακών/συνδικαλιστικών δικαιωμάτων αλλά με την «εργασιακή ανεπάρκεια» των απείθαρχων εργαζομένων.

Η απόφαση αυτή έχει ιδιαίτερη σημασία γιατί έρχεται να δικαιώσει τη συνδικαλιστική διεκδίκηση ενός εργαζόμενου που όντας «μαύρος» και ανασφάλιστος ήταν αναγκαστικά (κι όχι λόγω προσωπικής επιλογής) αποκλεισμένος από τα σωματεία που δραστηριοποιούνται στον χώρο των ΜΜΕ.
Σε μια άγρια καπιταλιστική συνθήκη όπου η πλειοψηφία των εργαζόμενων (όχι μόνο στα sites) δουλεύουμε επισφαλώς και χωρίς συνδικαλιστικά δικαιώματα, ενώ η πλειοψηφία των σωματείων επιλέγουν τον καταστατικό αποκλεισμό μας από τις συντεχνιακές δομές τους, αποδεικνύεται ότι οι «αόρατοι» συνεχίζουμε να έχουμε κάθε λόγο να παλεύουμε για αυτά που θα έπρεπε να είναι αυτονόητα και να έχουμε βάσιμες προσδοκίες ότι θα κατακτήσουμε όλα όσα μας κλέβουν τα αφεντικά.

Τέλος, αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι η δικαίωση του απολυμένου συντάκτη του «Dealnews», ήρθε ως αποτέλεσμα μιας σειράς κινηματικών δράσεων της «Συνέλευσης έμμισθων, άμισθων, «μπλοκάκηδων», «μαύρων», ανέργων και φοιτητών στα ΜΜΕ», η οποία πρώτη ανέδειξε τη συγκεκριμένη υπόθεση παρεμβαίνοντας στο εν λόγω κάτεργο, αμέσως μετά την δημόσια καταγγελία του απολυμένου στην απεργιακή συγκέντρωση των σωματείων ΜΜΕ στον Πανελλήνιο στις 17/3/2011 (βλ. εδώ), ενώ προχώρησε και σε δημόσιο κάλεσμα συμπαράστασης στα δυο δικαστήρια (βλ. εδώ).
Ακόμα κι αν το δικαστικό κομμάτι της υπόθεσης, ανάμεσα στα οποία και η επαναπρόσληψη του συναδέλφου, έχει ακόμα μακρύ δρόμο μέχρι να τελεσιδικήσει, είναι σίγουρο ότι αυτή η απόφαση αποτελεί έναν ακόμη σημαντικό σταθμό στην πορεία για ανατροπή των βάρβαρων εργασιακών σχέσεων που υπομένουμε οι πληροφοριακοί εργάτες των ΜΜΕ και αναδεικνύονται μέσα από την εν εξελίξει καμπάνια της συνέλευσης στο πλαίσιο της οποίας έχουν πραγματοποιηθεί παρεμβάσεις σε «μαγαζιά» (βλ. εδώ και ανταποκρίσεις από τις παρεμβάσεις εδώ, εδώ και εδώ).
1 2 3